woensdag 18 juni 2025
Home Blog Pagina 271

Test 2024 Triumph Tiger 900 Rally Pro en GT Pro: broederstrijd

0
Test 2024 Triumph Tiger 900 Rally Pro en GT Pro: broederstrijd

Vier jaar na de lancering van de Tiger 900 komt Triumph met een grondig vernieuwd duo. De GT Pro en Rally Pro. Charlie Sheene mag dan wel beweren de eeuwige jeugd te hebben door zijn tijgerbloed, de enige Tigers die er met de jaren beter op worden, zijn die uit Hinckley.

Testomstandigheden100 procent off-road dag 1. Zeer gevarieerde wegen op dag 2
Temperatuur25°
TestlocatieMalaga, Spanje

Zeggen dat het hoogtijd werd om de Tiger 900’s een update te geven, zou de waarheid geweld aandoen zijn. De Tigers die sinds 2020 op de jachtvelden verschenen deden het uitstekend. Met ruim 45.000 verkochte exemplaren sinds 2020 en de titel “Beste motorfiets van het jaar” volgens MCN in datzelfde jaar, hadden de Tigers eigenlijk geen update nodig. Maar alles kan beter en mens en tijger moeten mee met hun tijd. Zo komt er een lijst met verbeteringen die niet alleen indrukwekkend oogt, maar ook nog eens duidelijk voelbaar is. En dat laatste, daar gaat het toch om.

Twee testdagen

In het kader bundelen we het overzicht van de vernieuwingen, zodat we ons vanaf hier kunnen concentreren op de rijervaring. We trokken naar het Andalusische binnenland om gedurende twee dagen de motoren aan de tand te voelen. Eén motor per dag, zou je dan denken. Nou, nee, Triumph zag dat anders. Meer iets in de zin van: één ondergrond per dag. En dus gingen we op dag één een volle dag aan de slag met de Rally Pro. Er zal maximaal 200 meter asfalt onder de wielen geschoven zijn. De slotdag was een rechtstreeks vergelijk tussen de GT Pro en de Rally Pro op de openbare weg. En de GT, horen we je denken? Nou, die wordt in de Benelux niet ingevoerd en was dus niet op het appèl in Spanje.

Ivan Cervantes won met de Tiger 900 in het voorbije jaar een groot aantal rally’s en dus mag je er van uitgaan dat de motor wel wat offroad potentieel heeft. Als die Cervantes dan ook nog eens opdaagt voor de offroad-test, kun je verwachten dat je een soort Spaanse editie van de Romaniacs voorgeschoteld krijgt. Dus was niks minder waar. We reden een dag lang door de Zuid-Spaanse heuvels, maar ook al was de route uitdagend, het werd nooit onmogelijk. Omdat je de motor moet kunnen testen en bij voorkeur niet bezig moet zijn met overleven. En dat was precies wat het werd. Een route over vaak glooiende en soms steile hellingen, die honderden kilometers voort had mogen gaan. Met spectaculaire vergezichten en ook een winterzonnetje dat de temperatuur tot 25 graden deed klimmen. Het kon erger.

Triumph Tiger 900 GT Pro vs. Triumph Tiger 1200 GT Pro: een kluwen van klauwen

Gebruiksgemak als troef

Maar weinigen lezen deze test voor het weerbericht, dus laten we het vooral over de Tiger 900 GT Pro en Rally Pro hebben. De waarheid gebiedt ons te zeggen dat we op dag één maar weinig merkten van die 13 extra pk’s in de T-plane driecilinder. Dat komt omdat je offroad maar weinig te zoeken hebt in de bovenste toerentallen. Desondanks voelt de motor sterker aan, misschien zijn het de 3 extra Nm’s of de aangepaste mappings. Maar in combinatie met de hertekende rijhouding op de Rally – stuur kun je in verschillende posities zetten en staat 15 mm dichter bij je – voelt de Tiger kwieker aan dan ooit tevoren. En hij is uitermate gemakkelijk te besturen.

Aanvankelijk reden we in de Off Road-modus, waarin het ABS vooraan nog is ingeschakeld en achteraan nog een zekere mate van wielspin toestaat. Dat blijkt net niet voldoende voor het betere offroadwerk en deze modus is dus eerder geschikt voor wie een vangnet wil op een onverharde weg, bijvoorbeeld een gravelweg in Noorwegen. De Off Road Pro-modus bracht soelaas. Dan zijn gewoon alle elektronische rijhulpen uitgeschakeld. Geen ABS, geen tractiecontrole. En dan kom je met de Tiger 900 Rally Pro overal doorheen. Zelfs die gasten met hun enduro stonden ervan te kijken hoe vlot ons groepje van vier man de hellingen bedwong met motoren van toch 228 kg – rijklaar met 18 liter benzine.

Goed begonnen

De bevindingen na dag één waren erg positief. Waren we iets geduldiger van aard geweest, hadden we er wellicht niet eend op gelet dat het bij het aandraaien van het contact je tien 10 seconden moet wachten eer het nieuwe 7-inch TFT -cherm helemaal klaar is. Je hoeft overigens niet wachten om op de startknop te duwen tot alle info in volle glorie te bewonderen is. Eigenlijk een minpuntje dat er geen is.

De nieuwe Tiger 900 Rally Pro is makkelijker beheersbaar, sterk en als je de mappings uitgeknobbeld hebt, ook helemaal op je persoonlijke wensen af te stellen. En hoe positief de bevindingen ook waren na dag één, toch waren ze allesbehalve compleet. Slechts weinig Tiger-kopers zullen veel offroad rijden met de Rally en wie offroad rijdt, zal het wellicht minder extreem doen dan wat we tijdens de Spaanse test deden. Maar goed, de offroad-capaciteiten van de motor zijn genoteerd. Maar, hoe zit het dan met zijn primaire biotoop: de openbare weg? En vooral wat konden we verwachten van de GT Pro, die tot nu toe de bestverkopende Tiger van het land is. Dat en nog véél meer kwamen we te weten op dag twee.

Pro vs Rally

Op de slotdag kregen we de kans om met beide modellen op de openbare weg te rijden. En dan voel je meteen hoe verschillend beide zijn. De gegoten wielen met een 19-inch voorwiel van de GT Pro contrasteren visueel het meest met de spaakwielen van de Rally Pro, maar de verschillen gaan veel verder. De Rally heeft langere veerwegen en staat met dat 21-inch wiel ook hoger op zijn poten. De motor voelt volwassener aan. Maar dat verschil merk je alleen als je van onmiddellijk van de ene motor op de andere overstapt. Wie gewoon op de GT Pro stapt, zal nooit de indruk hebben met een kleinere motorfiets te rijden. Is ook niet zo.

De Rally Pro heeft behalve de Off Road Pro-modus, ook carter- en motorprotectie, een andere zithoogte en een manueel instelbare achtervering.

De Tiger 900 GT Pro van zijn kant biedt een elektronisch regelbare achterschokbreker, terwijl de vork manueel aan te passen is. We vroegen ons af of een achterschokbreker, die zich voortdurend aanpast, in combinatie met een vast ingestelde voorvork, tijdens het rijden in sommige gevallen niet voor onbalans zorgt. Die vrees bleek ongegrond. De GT Pro is uitstekend afgeveerd en heeft, onder andere met dat 19-inch voorwiel en kortere veerwegen, een streepje voor op de weg. Wie geen offroadplannen heeft of ambities op dat vlak, zal de GT Pro de betere keuze vinden.

Persoonlijke keuze

Maar de Rally Pro moet niet zo veel inboeten op de openbare weg en eerlijk gezegd zullen motorrijders die de verschillen tussen de modellen kunnen omzetten in snellere tijden beter hun heil zoeken in de racerij. Want gewone stervelingen zullen met beide motoren net zo snel of langzaam rijden. Het zijn de kleine, maar onmiskenbare verschillen. De GT Pro is een wegmotor met een avontuurlijk design en bijhorende rijhouding. Heerlijk comfortabele motor waarmee je erg hard kunt gaan, maar ook comfortabel cruisend lange afstanden kunt afleggen. Op weinig motoren is de GT-benaming toepasselijker dan op deze Triumph Tiger GT Pro.

Het feit dat de GT Pro de bestverkopende Tiger in de Lage Landen is, laat vermoeden dat deze aanpak een breed publiek aanspreekt. Wetende dat de motor sterker is geworden – wat gaat dit ding hard als je stevig op het gas gaat – zal die populariteit zeker niet afremmen. Maar… er valt ook veel te zeggen voor de Rally. Omdat we hem – bijna – even goed vonden op de weg. Maar breder inzetbaar en bewezen steengoed op offroad-wegen. Beide motoren hebben overigens een met één hand instelbaar windscherm. Al mag je dat rijdend natuurlijk nooit doen. Hoe dan ook, we zijn benieuwd voor welke van de twee de meeste motorrijders zullen vallen.

Test Suzuki GSX-S1000GX 2024

Conclusie test 2024 Triumph Tiger 900 Rally Pro en GT Pro

Wat het ook wordt, Triumph heeft met de 2024 Tiger GT Pro en Rally Pro een beestachtig goed broederpaar op de weg gezet. Zonder te focussen op de onderlinge verschillen, kom je tot de slotsom dat dit niet alleen motoren zijn die nog een trapje hoger staan dan hun beresterke –  – voorgangers. Ze zijn ook vrij eigenzinnig en hebben daardoor weinig concurrenten. Om te beginnen is er dat driecilinderblok. Op dat vlak zien we maar één potentiële concurrent, maar die zal Yamaha dan in een nabije toekomst moeten bouwen. Voor het overige zijn er zwaardere 1000cc-plus adventure-motoren of lichtere die rond de 750 cc zitten. En de KTM 890 adventure dan? Jawel, maar dat is weer een twin. Net als de CFMoto 800 MT En zelfs als je die twee enigszins verwante motoren meerekent, is de klasse boven 750 en onder 1000 cc nog altijd dun bevolkt. Hoe dan ook: de twee nieuwe Tigers bezetten een unieke plek. Over de prijs kunnen we zeggen: ze zijn er duurder en ze zijn er minder duur. Welke van de twee je ook kiest, je krijgt in elk geval heel veel waar voor je geld.

Pluspunten 2024 Triumph Tiger 900 Rally Pro

  • Ingrijpende vernieuwingen
  • Afwerking
  • Motorkarakter
  • Design
  • Gebruiksgemak

Minpunten 2024 Triumph Tiger 900 Rally Pro

  • Lange opstarttijd TFT scherm

Belangrijkste updates

  • 15 pk en 3 Nm extra voor 108 pk en 90 Nm
  • Geoptimaliseerd bochten-ABS en tractiecontrole met IMU 
    • Tot zes rijmodi, waaronder Road, Rain, Sport en Off-Road, plus de instelbare rijmodus Rider voor de GT Pro en Rally Pro, en Off-Road Pro voor de Rally Pro alleen.
    • Volledige ledverlichting, inclusief kenmerkende DRL-koplamp en compact achterlicht
    • Triumph Shift Assist (GT Pro & Rally Pro)

• Handvat- en zadelverwarming (GT Pro en Rally Pro)
• Verlichte schakelaars
• Bandenspannings-controlesysteem (GT Pro & Rally Pro)
• Brembo Stylema® Monobloc-remmen 
• Licht en moduleerbaar frame
• Instelbaar windscherm en een over 20 mm verstelbaar zadel
• 20 liter benzinetank
• Modelspecifieke ophanging met premium specificaties, getuned voor maximale weg- en offroad-capaciteiten.    

PrijzenTriumph Tiger 900 GT ProTriumph Tiger 900 Rally Pro
Nederland€ 18.695,-€ 19.595,-
België€ 16.795,-€ 17.595,-

Foto’s: Triumph

Tacita Discanto: elektrische Dakar-racer

0
Tacita

ASO, de organisatoren van de Dakar Rally, blijven zich inzetten voor een groenere toekomst van de woestijnrace. Dit jaar introduceren ze opnieuw een categorie voor alternatieve energie, en Tacita zal weer meedoen. Het Italiaanse merk zal hun nieuwste vlaggenschip, de Discanto, inzetten tijdens deze uitdagende race.

Eerder heeft Tacita al geprobeerd om de Merzouga Rally uit te dagen met een elektrische motorfiets. Hoewel deze pogingen ongeveer tien jaar geleden waren en vooral als leerervaring dienden, hebben ze niet geleid tot grootschalige deelname aan langere rally raid races zoals de Dakar Rally of de Africa ECO Race. In 2020 nam Tacita wel deel aan de Dakar Rally met een elektrische motorfiets genaamd het T-Race Rally-model, maar alleen voor de afsluitende etappe. Deze parade duurde slechts enkele tientallen kilometers en was geen overtuigend bewijs dat de motorfiets klaar was voor het volledige evenement.

Route Dakar 2024 gepresenteerd: deelnemers staan voor nieuwe uitdagingen

Tacita heeft nu echter plannen om deel te nemen aan de Dakar Future Mission 1000-uitdaging. Deze unieke klasse is gericht op het ontwikkelen, promoten en verkennen van alternatieve energieën in rally raid races. Voor dit evenement zal Tacita hun nieuwste avontuurlijke motorfiets presenteren.

Hoewel er weinig details beschikbaar zijn over de machine, beweert Tacita dat het rijklare gewicht slechts 180 kg is. Dit is verrassend licht, vooral omdat elektrische motorfietsen met een lange batterijduur vaak veel zwaarder zijn vanwege de zware batterijen. Het lijkt erop dat Tacita mogelijk een plan heeft om regelmatig snel van batterij te wisselen langs het parcours.

Daarnaast weten we dat de motorfiets is uitgerust met een vloeistofgekoelde motor en een vijfversnellingsbak, wat ongewoon is in de wereld van elektrische motorfietsen waar de meeste modellen werken met een ’twist-and-go’-gashendel. Tacita benadrukt ook dat ze verbeteringen hebben aangebracht in de rij-eigenschappen van de motorfiets, met name in de gewichtsverdeling tussen voor- en achterkant door wijzigingen in het chassis en de plaatsing van de batterij ten opzichte van het vorige T-Race Rally-model.

Het wordt interessant om te zien hoe Tacita presteert tijdens deze nieuwe uitdaging. Als ze succesvol zijn, kan dit mogelijk wijzen op een toekomstige weg voor elektrische voertuigen bij Dakar. Op dit moment lijken auto’s, buggy’s en misschien zelfs trucks manieren te vinden om de uitdagingen van elektrisch racen aan te gaan, maar niemand heeft echt een degelijk plan bedacht voor het racen met batterij-aangedreven motorfietsen in de woestijn.

SWM Stormbreaker 1200: geen EVO Sportster

0

Mis je de dagen waarin je naar een Harley-Davidson-dealer kon gaan en jezelf een mooie, glanzende EVO Sportster kon kopen? Nou, die dagen zijn terug, behalve dat de motorfietsen niet bij Harley-dealers te vinden zijn en ze ook geen Sportsters worden genoemd. Het Italiaans/Chinese merk SWM brengt een vergelijkbare cruiser op de markt onder de naam Stormbreaker. Speciaal voor buiten China.

Kawasaki H2 HySE: Het eerste prototype van de waterstofmotorfiets

Rond dezelfde tijd (opmerkelijk genoeg!) dat Harley-Davidson de productie van de EVO Sportster beëindigde in 2022, kondigde de Chinese fabrikant Shineray aan dat het een zeer vergelijkbare motorfiets zou gaan bouwen met de naam Stormbreaker V1200. Een bijna identieke luchtgekoelde V-twin geplaatst in bijna identiek chassis, met bijna identieke ‘peanut tank’ achter een bijna identieke koplamp. De Stormbreaker leek niet voor 100 procent op de Sportster, maar kwam aardig in de buurt en had ook zeer vergelijkbare specificaties. Hoe was dit juridisch toegestaan en zou Shineray het model daadwerkelijk verkopen op westerse markten…?

Het heeft er alle schijn van. Dochteronderneming SWM is ‘opgedragen’ de Stormbreaker V1200 in Europa te verkopen. Grappig genoeg hadden we gehoord dat de EVO Sportster was stopgezet in Europa vanwege emissieproblemen. Blijkbaar hebben de Chinezen dat probleem opgelost? De prijs zal naar verwachting ergens tussen de 13.000 – 15.000 euro liggen.

Zero Motorcycles geeft nieuwe motoren vijf jaar garantie

0
Zero verlengt garantie 5 jaar

Zero Motorcycles geeft nieuwe eigenaren een gerust gevoel, door zijn garantie op nieuw verkochte motoren in Europa naar vijf jaar op te krikken. Dat is ongeacht het aantal kilometers dat je rijdt.

Voorheen was Zero al koploper met zijn garantie van vijf jaar, zonder beperking van kilometers, op zijn Z-Force ZF accupakket. Andere onderdelen zoals de motor, motorcontroller, frame, swingarm, voorvork, achterste schokdemper, remmen, wielen en elektrische onderdelen hadden een garantie van twee jaar met een beperkt aantal kilometers. Deze garantie gold ook voor door Zero erkende accessoires, mits geïnstalleerd door een erkende dealer. In het nieuwe programma hebben al deze elementen nu dezelfde garantieperiode van vijf jaar. En als kers op de taart is de garantie ook overdraagbaar naar de nieuwe eigenaar als je de motor verkoopt binnen de garantieperiode.

Zero Motorcycles opent de weg voor A1 rijbewijsbezitters in 2024

Garantie

Real Garant Zurich, een onderdeel van de Zurich Insurance Group, staat achter dit nieuwe garantieprogramma. Alle klanten in Europa die een Zero uit het modeljaar 2024 kopen bij een erkende dealer, profiteren van dit nieuwe pakket zonder extra kosten. Sommige modellen uit 2023 die nieuw verkocht worden via het dealernetwerk van Zero Motorcycles komen ook in aanmerking voor dit programma.

Zero Motorcycles opent de weg voor A1 rijbewijsbezitters in 2024

Het is zeker een privilege voor Zero Motorcycles om te kunnen samenwerken met een vertrouwde en gerespecteerde partner zoals Real Garant Zurich. Door de garantieperiode te verlengen tot vijf jaar, tonen we aan onze klanten het vertrouwen dat we hebben in de kwaliteit en de betrouwbaarheid van onze motorfietsen”, stelt Umberto Uccelli, directeur van Zero Motorcycles EMEA.

Daarbovenop loopt er vanaf 15 december 2023 tot en met 29 februari 2024 een extra actie bij Zero.  Hierbij ontvang je een bagagekit ter waarde van 600 euro, bij aankoop van een nieuwe Zero FXE. De kit bestaat uit een rugzak, stuurtas, Mojavi-zadeltassen en een multifunctionele buidel voor op de Mojavi-tassen.

Babyblue Bobber: Lord Drake Kustoms transformeert 883 Sportster

0
Lord Drake Kustoms

Overal in Europa en dus zeker ook in Spanje worden er gave customprojecten uitgevoerd. In Vélez Malaga neemt Lord Drake Customs van Francisco Alí Manén een oudere Sportster onder handen met deze bobber als resultaat.

De basis voor deze BabyBlue Bobber was een uit 2003 stammende H-D XL 883R Sportster. Francisco besloot er een coole bobber van te bouwen. Hij startte aan de achterkant en verbouwde het achterframe om vervolgens een aangepast bobber achterspatbord met sidemount kentekenplaathouder te monteren. Daarna volgde een Biltwell bobber zadeltje op custom made ophangpunten. Aan de voorzijde werden het spatbord en de veerweg van de voorvork (met beschermrubbers) aangepast. Een custom chin spoiler en mini-ape stuurtje bepalen verder het gezicht van de bobber.

Arjans extremere eigenbouw chopper: ‘Highneck Evo’

De open uitlaten van Lord Drake Customs en het kleine luchtfiltertje zijn zo bescheiden van afmetingen, dat het motorblok maximaal in het zicht is en bepalend voor de lijn van de machine. De standaard achterschokdempers werden vervangen door een kortere set die de achterkant in balans brengt met de eveneens lagere voorkant. Details zoals de Billet risers, het mini tellertje, de LED knipperlichten en stuurspiegeltjes maken de transformatie compleet.

Een van de belangrijkste aspecten in de charme van deze bobber is natuurlijk het spuitwerk. De gekozen kleuren, baby-blauw, roomwit en een vleugje goud, is wellicht niet de meest voor de hand liggende kleurcombinatie, maar het werkt wel! Ook de combinatie met het bruine leer van het zadel pakt erg goed uit en de nieuwe eigenaar gaat hier ongetwijfeld heel veel bewonderende blikken mee scoren!

Tekst & fotografie: Fran Manen
www.lorddrakekustoms.com

Veiligheid voorop: cruiser met roze zijwieltjes

0
Harley zijwieltjes

Veilig en verantwoordelijk rijden is op een motor hartstikke belangrijk. Daarom is het altijd een strak plan om je motor goed te onderhouden en tijdens het rijden de juiste motorkleding te dragen. Maar hoe veilig kan je een cruiser precies maken?

Nou, als het aan de heren van het YouTube-kanaal Vlog Creations ligt kan het niet veilig genoeg. Prankster en presentator Charles Ross is namelijk van plan een cruiser-meeting te bezoeken, maar dan wel in stijl. Als voorbereiding trekt Ross een leren jack met de tekst ‘Mommy’s Little Angels.’ Verder geeft de Amerikaan een gemiddelde kleurplaat het nakijken, vanwege de grote hoeveelheid tijdelijke tattoos op zijn armen, nek en gezicht.

SHOW YOUR BIKE: Harley-Davidson Black Breakout

Maar dan komen de aanpassingen aan de Yamaha die hij bestuurt. Aan beide kanten pronken namelijk twee knalroze zijwieltjes. In dezelfde stijl is ook een gevaarte op de achterkant te vinden, wat we nog het beste zouden kunnen omschrijven als een halve rolkooi, waar een gordel aan gemonteerd is. Een roze rekje voorop en roze handvaten met lintjes maken de look helemaal af. Heel eerlijk gezegd doen woorden de creatie niet genoeg recht, maar daar hoeven we het ook niet bij te houden. Hieronder kan je namelijk gewoon de video vinden.

Dainese Smart Jacket: airbagvest onder de loep

0

Als je voor optimale veiligheid gaat, kan je eigenlijk niet om een airbagvest of -jas heen. Een betere bescherming voor borst, rug en nek is er simpelweg niet. We hadden het Dainese Smart Jacket in huis, en twee motorrijders uit ons netwerk vielen ermee. Ongepland, maar het kwam ons wel goed uit…

Airbagsystemen voor motorrijders zijn er grofweg in twee soorten. De ene wordt mechanisch geactiveerd: je zet het met een koord aan je motorfiets vast. Wordt er met voldoende kracht aan het koord getrokken, bij een val, dan blaast de airbag zich direct op. Het vest opnieuw gebruiksklaar maken is een kwestie van een nieuwe gaspatroon plaatsen. Als er geen verdere schade is, kan je meteen verder rijden. Hit-Air is een van de producenten.

Sneller

De andere groep airbagsystemen werkt met sensoren die vaststellen dat er iets mis gaat. Dat werkt sneller dan een mechanisch systeem, en bij een val kan het om milliseconden gaan. Leveranciers zijn Alpine Stars, Dainese en het Franse In@motion. Bij dat laatste merk, dat je terugvindt in motorkleding van merken als RST, Furygan en Klim, betaal je 120 euro per jaar of 399 euro in één keer om het systeem te activeren. Daar staat een duidelijk lagere aanschafprijs tegenover.

Dames en heren

Dainese begon een kleine dertig jaar geleden al met de ontwikkeling van airbagsystemen.

Naast jassen met lange mouwen en speciaal voor de racerij ontwikkelde kleding maken de Italianen het mouwloze Smart Jacket dat wij in huis hadden. Net als het Misano-racepak zijn de Smartjackets er in heren- en damesuitvoeringen. Het Dainese-systeem vind je ook terug in motorkleding van onder meer Ducati, BMW en Harley-Davidson, en in de racepakken van IXS. De adviesprijs van het mouwloze Smart Jacket is € 699,95.

De airbag beschermt borst, rug en nek

Duizend

Alle Dainese-systemen hebben zeven sensoren, die duizend keer per seconde hun werk doen: drie voor het vaststellen van voorwaartse versnelling en vertraging, drie die je hellingshoek in de gaten houden en de snelheid waarmee je die hellingshoek bereikt en weer teruggaat, en eentje die je locatie en je rijsnelheid vaststelt (GPS, inderdaad). Op basis van de op deze manier verzamelde data – en die kleine dertig jaar ervaring­ – weet de airbag al dat je gaat vallen voordat je het zelf in de gaten hebt. Het airbagsysteem heeft als een van de weinigen het EN 1621.4 keurmerk.

Ruimte

Het slijtvaste airbagvest is zo gemaakt dat je het zowel onder je jas als eroverheen kunt dragen. Kies je voor de eerste optie, dan moet je jas wel ruim genoeg zijn. Dainese adviseert een kleine 5 cm ruimte rondom. Als je nu een goed passende jas draagt, gaat-ie dat waarschijnlijk niet halen. Rits je je jas aan je broek vast, dan moet ook die broek ruim genoeg zijn om de onderkant van het vest te kunnen bergen.

Goede maat

Om het vest zowel onder als over je jas goed te laten aansluiten, heeft het een ruim verstelbare tailleband. Met een gewicht van een kleine 2 kilo, pakweg twee derde van een motorjas met vijf protectoren, draag je het niet ongemerkt. Het kiezen van de goede maat van vest en jas is essentieel voor voldoende bewegingsvrijheid en draagcomfort.

Ruim verstelbare tailleband

Led en trillingen

Een statusled op je linkerborst geeft onder meer aan of het vest gebruiksklaar is en informeert je over de accustatus. Die led is met een helm op slecht te zien, maar daar heb je ook op je motor spiegels voor. Draag je het vest onder je jas, dan informeert het vest je met trilsignalen: raakt de magneetknoopsluiting waarmee je het vest activeert los, dan voel je een serie hevige, korte trillingen. Een volle accu gaat 26 uur mee. In een uur kan je ’m tot 70% opladen.

De magneetsluiting in de kraag activeert het vest.

Gevallen?

Een eenmaal opgeblazen airbag moet door een dealer vervangen worden. Dat kost je afhankelijk van het model tussen de 229 en 299 euro. AIs er meer schade is moet het vest naar de fabriek en ben je het langer kwijt. Goed nieuws: bij het inmiddels aangekondigde nieuwe model van het vest hoef je niet meer na elke crash naar de dealer. In principe kan je het vest bij de eerste drie crashes zelf opnieuw activeren en van een nieuwe gaspatroon voorzien. Dat scheelt tijd én geld.

ERVARINGSDESKUNDIGEN

Het allerbelangrijkste is natuurlijk of en hoe een airbagvest werkt. Dat vroegen we aan twee MAG-leden die ermee onderuit gingen. Hun verhalen vertellen meer dan welke laboratoriumtest dan ook.

Ervaringsdeskundige Steven Bakker:

“Ik rijd echt niet meer zonder.”

Op zoek naar nieuwe motorkleding verdiepte Steven Bakker zich volop in Level 1- en 2-protectoren. Daarbij kwam hij ook het Dainese Smart Jacket tegen. Hij wilde meteen meer weten.

Steven Bakker: ”Ik rijd echt niet meer zonder.”

“Mijn interesse werd vooral gewekt toen ik las dat die airbag niet alleen je borst en je rug beter beschermt dan gewone protectoren, maar dat het vest ook je nek stabiliseert”, vertelt Steven. “Mijn vader heeft als fysiotherapeut op een revalidatieafdeling gewerkt, en van de verhalen die hij daarover vertelde staat me nog opvallend veel bij. Ik betaalde 600 euro voor het vest. Dat is natuurlijk veel geld, maar als het een keer mis gaat wil je er geen spijt van hebben dat je dat bedrag op zak gehouden hebt.”

Mooi onderuit

“Ik had het vest een dik jaar toen ik bij Arie Molenaar een proefrit op een R1250 GSA ging maken. Omdat het een proefrit was reed ik extra voorzichtig, maar op een rotonde op de provinciale weg bij de winkel ging ik toch mooi onderuit. Ik heb nog steeds geen idee waardoor, maar ik weet wel dat ik niet de enige ben die daar viel. Sterker nog, een collega van me gebeurde het een paar weken daarvoor nog. Ook hij reed niet hard, maar hij heeft door z’n gekneusde ribben nek- en schouderklachten een maand of twee niet kunnen rijden, terwijl ik amper gevoeld heb dat ik de weg raakte.”

Eronder én erover

In de koude maanden draagt Steven draagt het vest onder z’n jas. “Dat geeft extra warmte en dan hoef ik pas later het in seizoen mijn binnenvoering erin te doen.” ’s Zomers trekt hij het over zijn doorwaai-jack aan. “Dan trek je het vest makkelijker uit als je onderweg even iets gaat drinken, bijvoorbeeld. Ook voelt het vest zo minder warm dan wanneer je het onder je jas draagt. Dat een doorwaai-jack met een airbag eroverheen niet meer optimaal doorwaait, is natuurlijk ook duidelijk.”

Blij

De BMW was na de val tijdens die proefrit nog prima te rijden. “Ik kwam terug in de zaak en gaf aan dat ik het een leuke motor vond, maar wat jámmer van al die krassen… Zonder gekheid: ik heb ‘m gewoon gekocht.” Het airbagvest kon Steven meteen bij Arie Molenaar achterlaten. “Ze hoefden alleen maar de airbag zelf te vervangen en ik had het vest in een week tijd alweer terug. Daar was ik wel blij mee, want ik rijd zeker na deze ervaring echt niet meer zonder.”

Steven Bakker werkt als jurist vooral voor de overheid. Daarnaast staat hij de MAG bij in zaken rond dijk- en wegafsluitingen.

Ervaringsdeskundige Richard van Vliet:

“Liever zweet op mijn rug dan een gebroken wervel”

Richard van Vliet had vijf jaar eerder al een airbagvest willen kopen. “Ik wilde meer actieve veiligheid, en de techniek van die airbagvesten interesseerde me altijd al. Toen ik toch een nieuw pak nodig had heb ik die twee aankopen met elkaar gecombineerd. Als je het vest onder je jas wil dragen, zoals ik, moet die jas daar wel ruim genoeg voor zijn.”

Richard van Vliet: “Ik had echt helemaal niks.”

Hij had geen idee dat hij het vest drie weken later al aan de praktijk zou testen. “We reden met een groep van acht door Luxemburg. Het asfalt lag er mooi bij en er werd rustig gereden. Wat de oorzaak was hebben we niet kunnen achterhalen, maar in een bocht voelde ik een wiebel die een highsider had kunnen worden. Ik kreeg mijn motor nog net onder controle en reed half staand verder. Helaas was de bocht op dat moment al afgelopen. Wat ik dacht dat gras was bleek een overgroeide greppel waar mijn voorwiel precies inpaste. Ik zeilde dus over het stuur heen van mijn Versys Tourer 1000 af. Dat had vast nog een leuk filmpje opgeleverd…”

Blij!

Het airbagvest was al opgeblazen voordat Richard de grond raakte, gelooft hij. “Ik heb natuurlijk geen idee hoe dit afgelopen was als ik dat vest niet gedragen had, maar ik was wel heel blij dat ik ‘m aan had.” De rest van de groep was vooral heel verbaasd: ze waren nog niet eens van de schrik bekomen toen ze zagen dat Richard gewoon opstond en naar ze toe liep. “Ik had echt helemaal niks.”

Vijfdehands

De Kawasaki was er slechter aan toe. “Die was compleet afgeschreven. We hebben hem zelf later opgehaald en samen met een fantastische motorclubgenoot heb ik ’m al grotendeels gerepareerd. In de lente hoop ik weer op te kunnen stappen, en tot die tijd rijd ik op een tot scrambler omgebouwde vijfdehands Diversion 600.”

De Kawasaki was er slechter aan toe.

Zonder gordel

Het vest moest na het ongeval naar de dealer. “Als de airbag geactiveerd is, moet hij vervangen worden, en de computer krijgt een reset. De 250 euro die dat kostte, werden door mijn opzittendenverzekering gedekt. Vervelender was dat ik wekenlang zonder vest zat. Op de Yamaha droeg ik in die tijd maar weer een gewone jas met een rugprotector. Dat vond ik niet lekker, moet ik zeggen. Als je aan een airbagvest gewend bent, voelt zonder vest rijden alsof je zonder gordel in de auto zit.”

Statusled in drie kleuren

Liever zweet dan breuk

Die stellige uitspraak én zijn praktijkervaring met het vest betekent niet dat Richard geen kritiek heeft. “De statusled zit op een plek, links op je borst, waar je hem met een helm op niet kunt zien. En als je het vest onder je je jas draagt, zie je die led sowieso niet. Een ander punt is de magneetsluiting onder je kin, waarmee je het vest aan zet. Zeker in het begin is dat even pielen en met handschoenen moet je het al helemaal niet proberen. Als die sluiting loslaat, word je direct gewaarschuwd door goed voelbare trillingen in je vest. Toch zou het fijn zijn als je onderweg kunt zien of het écht aan staat, want ik heb één keer gereden terwijl het uit bleek te staan. Verder is de handleiding een boekwerk waar je echt voor moet gaan zitten. En als laatste: het vest laat natuurlijk amper lucht door, dus ’s zomers is het best warm. Maar die kritiek valt voor mij in het niet bij het effect van het vest. Ik heb echt liever zweet op mijn rug dan een gebroken wervel of erger!”

Richard van Vliet is public affairs adviseur van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). Vanuit deze organisatie houdt hij de MAG op de hoogte van actuele ontwikkelingen.

In een uur tot 70% opgeladen

Foto’s: MAG media, Dainese

Officieel: BMW bevestigt nieuwe GS-modellen voor 2024-2025

0

De familie is nog lang niet compleet. Na de R 1300 GS kondigt BMW officieel nog enkele andere nieuwe modellen aan. De modelnamen zijn inmiddels geregistreerd. Naast de R 1300 GS kunnen we ook uitkijken naar de M 1300 GS, R 1400 GS en de GS Adventure.

BMW, dat al een dominante positie inneemt in het segment van grote trailmotoren met zijn GS-modellen, breidt zijn aanbod verder uit in 2024 en 2025. De GS-familie blijft groeit na de nieuwe R 1300 GS. Tegen zomer 2024 kunnen we meer informatie verwachten over het Adventure-model. Deze variant staat bekend om zijn grotere actieradius dankzij een indrukwekkende brandstoftank van 30 liter. In feite vertegenwoordigde de R 1250 GSA bijna 50% van de totale verkoop van de R 1250 GS in de afgelopen twee jaar. Het is duidelijk dat BMW niet bereid is om zo’n succesvolle prestatie en hoge verkoopvolumes te negeren.

De toekomstige GS Adventure zal sterk gericht zijn op touring en zal zelfs nog verder in het territorium van de R 1250 RT doordringen. En we hebben al wat details over deze aankomende motorfiets:

  • Hij zal worden gebouwd op het platform van de R 1300 GS.
  • Er bestaat een mogelijkheid dat hij wordt uitgerust met een boxermotor met een grotere cilinderinhoud (R 1400 GS), maar dit is nog niet bevestigd.
  • Het chassis zal worden aangepast om plaats te bieden aan de grote brandstoftank en er zal een achtersectie zijn die ontworpen is om meer bagage te vervoeren en het comfort voor de passagier te verbeteren.
  • Er kunnen ook wijzigingen komen aan de voorkuip, zodat deze meer bescherming biedt en mogelijk aanpassingen aan het dashboard.
  • De GS Adventure zal zich steeds meer richting Grand Touring begeven, waarmee hij subtiel concurreert met de RT.

Wat brengt een M 1300 GS ons?

De komst van de M 1300 GS roept verschillende vragen op. Is deze motorfiets meer gericht op sport-road of sport-offroad? Als hij voornamelijk bedoeld is voor serieus offroad -gebruik, welke veranderingen kunnen we dan verwachten? Zullen er langere veerwegen zijn in de ophanging? Krijgt hij 21/18-inch spaakwielen zoals bijvoorbeeld KTM’s Adventure 1290 R? Misschien wordt het chassis lichter gemaakt? Het is moeilijk te zeggen, vooral omdat BMW onlangs heeft gezegd dat offroadgebruik invloed kan hebben op de betrouwbaarheid van hun GS-modellen op lange termijn. Wat natuurlijk niet zo heel vreemd is…

Aan de andere kant, als de toekomstige M 1300 GS meer gericht zou zijn op sport-road rijden, wat zou daar dan bij komen kijken? Grotere remmen lijken onwaarschijnlijk. Meer vermogen is ook niet echt nodig gezien het al indrukwekkende vermogen van de nieuwe boxermotor. Misschien krijgt de M 1300 GS een meer gepolijste en sportieve uitstraling, met accessoires die passen bij zijn status als ‘de krachtigste letter ter wereld’. En begint het prijskaartje dan bij minimaal €30.000,-?

Al met al stelt de komst van de M 1300 GS BMW wel in staat om het assortiment premium motorfietsen verder uit te breiden, naast modellen zoals de Option719 Tramuntana, Triple Black en de toekomstige M 1000 XR.

Kawasaki H2 HySE: Het eerste prototype van de waterstofmotorfiets

0

Kawasaki heeft de afgelopen maanden indruk gemaakt met hun snelle voortgang op het gebied van voertuigen die rijden op alternatieve energiebronnen. In oktober 2023 onthulde Kawasaki de HySE-X1, een experimenteel waterstofvoertuig op vier wielen als onderdeel van het Mission 1000-programma tijdens de Dakar Rally van 2024. Dit project werd ontwikkeld door HySE, een samenwerkend team bestaande uit Kawasaki, Honda, Suzuki, Toyota en Yamaha.

Met de start van de Dakar Rally van 2024 in zicht, zijn we benieuwd naar de prestaties van de HySE-X1. Maar nog interessanter is wellicht een motorfiets met een waterstofmotor.

Gelukkig is Kawasaki Heavy Industries een groot bedrijf dat actief is in verschillende sectoren. Elk segment werkt momenteel aan het behalen van CO2-neutraliteitsdoelen en houdt regelmatig groepsbijeenkomsten om de voortgang te bespreken.

Op 12 december 2023 organiseerde Kawasaki Heavy Industries haar Group Vision 2030 Progress Report Meeting. Het evenement werd uitgezonden op het YouTube-kanaal van het bedrijf, maar zoals verwacht was deze uitzending volledig in het Japans. Tijdens dit evenement gaf Hiroshi Ito, voorzitter en CEO van Kawasaki Motor Co., een update over recente lanceringen zoals de Ninja e-1 en Z e-1 elektrische motorfietsen, evenals de latere aankondiging van de Ninja 7 HEV en Z 7 HEV.

Eerste indruk 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid: is de Ninja 7 Hybrid een gamechanger?

De Grote Vijf

Aangezien vier van de vijf betrokken bedrijven bij HySE grote Japanse motorfietsfabrikanten zijn, was het slechts een kwestie van tijd voordat er een motorfiets met een waterstofmotor zou verschijnen. Op 12 december 2023 kregen we tijdens deze presentatie van Kawasaki een eerste glimp te zien.

Volgens president Ito is het prototype gebaseerd op de Kawasaki Ninja H2 SX. In plaats van de gebruikelijke groene kleurstelling heeft het prototype verschillende tinten kalmerend blauw, die ook terugkomen in het HySE-logo en op het HySE-X1-voertuig dat meedoet aan Dakar 2024.

Er werden geen concrete details of informatie verstrekt. In een video toont een testrijder zowel de loopfunctie van de Ninja 7 Hybrid als het Hybrid Engine Motorcycle-prototype. Er wordt echter niet gestart met de motor.

President Ito gaf aan dat het testen van dit prototype binnenkort zal beginnen, wat waarschijnlijk verklaart waarom er nog niet gestart is.

Bron: Kawasaki Heavy Industries Group

Herman Brusselmans: ‘Ik kreeg er ruzie met een andere motorrijder’

0
Column_Herman_Brusselmans_2023

Ik schreef aan een roman, en ik dacht: ik moet ermee ophouden. Maar ik schreef verder, en toch dacht ik: ik moet ermee ophouden. Niettemin schreef ik verder, tot ik dacht: en nú houd ik ermee op. En ik hield ermee op. De roman was veel te autobiografisch. En daar moet je mee uitkijken. Mogelijk schrijf je dingen die bestaande mensen kunnen schaden. Zo stond in de roman dat buurman Fons z’n vrouw bedroog met een buikdanseres. Deze artieste werd met naam en adres genoemd. Ook schreef ik dat ik tijdens een ontmoeting met de Belgische minister van landbouw van haar had gehoord dat alle boeren idioten zijn, die niet eens het woord stikstof kunnen spellen. En tevens noteerde ik dat ik wel eens ruzie had met m’n eigen, geliefde vriendin, en dat ons eigen, geliefde zoontje dan tranen in z’n piepjonge oogjes kreeg. Nee, het schrijven van zulke dingen mag je je naasten niet aandoen. Daarom stopte ik wijselijk met de roman en, zoals het in m’n aard lag, begon ik meteen na te denken over een mogelijke andere roman, die niet iemand zou schaden, die ongevaarlijk zou zijn, maar wel amusant, goed geschreven, spannend, en hoewel niet overdreven autobiografisch dan toch een beetje, zoals ik het in vele eerdere boeken heb aangepakt. Eerst dacht ik: weet je wat, ik schrijf over buurman Fons, die ik de schuilnaam Henk Jan geef en die ik laat wonen in Zaandam in plaats van in Gent, en hij is niet getrouwd en heeft evenmin een buikdanseres als minnares, maar wel is hij een leuke gay, die een vriend heeft, Sjoerd, die twintig jaar jonger is dan Henk Jan en die een bedrijf heeft in het recycleren van krentenkoeken. Maar ik schoot dit idee af: ik heb te weinig verstand van de gay wereld, om die op waarachtige wijze te kunnen evoceren. Daarna zou ik schrijven over een Belgische minister van economische zaken, die als beste kameraad een boer heeft, en samen met die landbouwer op zoek gaat naar een tovenaar die stikstof kan veranderen in een extract van rozenblaadjes. Nee, dat zou ook niet werken. Waar vind je zo’n tovenaar, mede omdat de tovenaars al lang de wereld uit zijn?

Herman Brusselmans: ‘Door al dit gedoe stond de kilometerteller van de Street op 975 km’

Over m’n vriendin en m’n zoontje zal ik later de Grote Roman schrijven, dus ik zat zonder aantoonbaar onderwerp, tot me te binnen schoot: waarom schrijf ik niet over een lange tocht op de motor, die me zou brengen op vele plaatsen en tussen vele boeiende mensen? Een titel had ik al vrij snel: Op De Motor Door Europa. Ik begon er alvast aan. Eerst stelde ik mezelf voor aan de lezer, en dan stelde ik m’n motor voor: de onverbiddelijke Triumph Street Triple 765 R, bouwjaar 2023. Daarna had ik het over m’n voorbereidingen (uitstippelen van de reisroute, de rugzak vullen met tandenborstel en ondergoed, het programmeren van de gps etc), waarna ik vijf bladzijden wijdde aan het afscheid van vrouw en kind, en dan, hopla de baan op. De eerste rit van m’n Europareis zou me naar Spijkenisse brengen, waar ik ’s avonds laat aankwam, en incheckte in hotel Le Grand Plaisir, waar ik een sobere maaltijd van boterhammen met Heks’nkaas nuttigde. Ik kreeg er ruzie met een andere motorrijder, die beweerde dat z’n Moto Guzzi V7 een veel betere motor is dan mijn Street. We gingen net niet op de vuist, maar toch gooide ik z’n bord preisoep over z’n kanis. We gingen niet bepaald als vrienden uit elkaar. In Hoofdstuk 3 steek ik de Duitse grens over, en ik word aangehouden door de politie, die me vraagt waarom ik zo traag rijd op de autosnelweg. In perfect Duits zeg ik: ‘Soms rijd ik traag, en soms rijd ik snel, en zo haal ik het eindpunt wel.’ Ze laten me gaan, en ik vlam met 220 km per uur naar Mönchengladbach, waar ik een tovenaar ontmoet. Wie hij is, en wat hij zoal tovert, zullen jullie kunnen lezen in Op De Motor Door Europa. Jullie kijken er allicht naar uit.