maandag 23 juni 2025
Home Blog Pagina 302

Nederland wint EK Zijspancross landenteams in Cingoli – wereldtoppers

0
Nederland wint EK Zijspancross landenteams in Cingoli
Nederland wint EK Zijspancross landenteams in Cingoli

EK Zijspancross landenteams Cingoli

Tekst: Asse Klein, Emil Bilars, Marien Cahuzak, Ad van de Graaf
Foto’s: Rik Claeys, Damon Teerink, Jan Timmerman, BSB

Nederland heeft de eerste plaats behaald in het EK zijspancross voor landenteams. Er kwam dit jaar veel tegenstand van Groot-Brittannië, dat met Foden/Humphrey verrassend twee keer een eerste plek scoorde in twee van de drie heats. Vooraf werd ook veel tegenstand van België verwacht. Het ging echter mis met de nieuwbakken Belgische wereldkampioen Vanluchene, die in Italië de Nederlander Robbie Bax in de bak had staan. Bakkenist Robbie was in duel met broer Etienne Bax, die namens Nederland de leiding had. Toen Bax/Cermak het zijspan iets naar buiten liet lopen, kon de aanstormende Vanluchene/Bax het zijspan niet normaal stoppen en ging men hard over de kop. Hierbij scheurde Robbie Bax zijn kniebanden af en door deze blessure kon het team niet meer in actie komen, waardoor België een goede klassering wel kon vergeten. Justin Keuben /Aivar van der Wiel en Koen Hermans/Ben van den Bogaart deden wat ze moesten doen, ondanks dat Hermans één keer zou uitvallen. Nederland pakte, zij het nipt, minder strafpunten, dan Engeland op de tweede en Frankrijk op derde plek en wist zo de titel bij de zijspancross in de wacht te slepen.

Moto3 Indonesië 2023: Collin Veijer opnieuw dicht bij eerste grand prix-podium

IDC Assen

Titels voor Van Wikselaar, Tessels en Overbeeke 

De finaleraces voor het IDC-kampioenschap werden verreden op het TT Circuit Assen. In alle klassen moest de beslissing omtrent de kampioenstitel nog worden beslist en dat beloofde op voorhand voldoende spanning. 

In de Supersport-klasse pakte Wiljan van Wikselaar na zijn overwinning in de eerste race de titel. De Yamaha-coureur mocht van pole van start gaan en samen met zijn naaste rivaal Rik Kooistra streden de twee merkgenoten om de winst. De kersverse kampioen had het geluk wel aan zijn zijde, want vanwege een technisch mankement startte hij niet in de tweede wedstrijd.

In de Dutch Superbike klasse ging de titel naar Wayne Tessels. De Kawasaki-coureur had voldoende aan een tweede en eerste plaats. In de wetenschap dat de titel hem bijna niet meer kon ontgaan nam hij geen onnodige risico’s. Na een matige start in de eerste race vocht Tessels zich naar voren, maar moest zijn meerdere erkennen in Eddie de Boer. De tweede plaats was ruim voldoende om de Dutch Superbike-titel veilig te stellen. Tessels liet in de tweede manche zien de terechte kampioen te zijn en met een minimaal verschil van slechts 0,081 seconde troefde hij De Boer nipt af.

Voor het Druijff Racing Kawasaki-team was 2023 een prima seizoen. In de Niked Bikes klasse behaalde Joep Overbeeke de titel, voor Kevin de Haan en Daisy Verhoeven.

De titel in de Supersport-klasse was voor Wiljan van Wikselaar.

WK Zijspan Oschersleben

Streuer zesde

De voorlaatste ronde van de WK Zijspannen werd verreden tijdens het Bonovo Action Sidecar Festival in Oschersleben. Een evenement met enkel zijspanraces. De sprintrace op zaterdagmiddag werd in de eerste ronde stilgelegd door een crash met diverse combinaties, waarbij ook de Nederlandse bakkenist Ferry Segers geblesseerd raakte. Een uur later – toen het al donker begon te worden – was de herstart. Bennie Streuer en zijn Duitse bakkenist Kevin Kölsch reden in de beginfase in zesde positie, maar moesten zoals vaker dit jaar de race vroegtijdig staken vanwege technische problemen. Ilse de Haas werd als bakkenist van Pekka Päivärinta zowel in de sprintrace als de hoofdrace op zondag zevende. Streuer en Kölsch revancheerden zich met een zesde plaats in de hoofdrace, al zijn dat nog niet resultaten waar de zijspanrijder uit Grolloo tevreden van wordt.

Rogier Weekers en Remco Moes maakten hun debuut in het WK. De Nederlandse combinatie werd zeventiende in de sprintrace en in de hoofdrace pakten zij drie WK-punten door als dertiende te finishen. De winst ging tweemaal naar de Britse combinatie met Stephen Kershaw en Ryan Charlwood. Regerend wereldkampioenen Todd Ellis en Emmanuelle Clement deze goede zaken in de titelstrijd door tweemaal tweede te worden. Ellis en Clement liepen uit naar een voorsprong van 22 punten op de gebroeders Ben en Tom Birchall, die vijfde en derde werden in Oschersleben. Streuer en Kölsch staan achtste in de tussenstand, twee plaatsen achter Päivärinta en De Haas. De laatste ronde van het seizoen staat eind oktober gepland in het Portugese Estoril.

Bennie Streuer en Kevin Kölsch (21) staan met nog één race te gaan achtste in de tussenstand.

Brittish Superbike Brands Hatch

Van Sikkelerus naar BSB in 2024

Jaimie van Sikkelerus wordt in 2024 de eerste permanente Nederlandse deelnemer in de prestigieuze British Superbike-klasse. De 26-jarige coureur reed de afgelopen drie jaar met zijn privéteam in de British Supersport-klasse en gaat volgend jaar racen voor C&L Fairburn Properties/Jackson Racing-team. Het Britse team – dat zal uitkomen met Honda CBR1000RR-R Fireblade motoren – is tevens nieuw in de British Superbike en komt over uit de Superstock 1000-klasse.

Van Sikkelerus gaat, net als zijn ervaren teamgenoot Billy McConnell, deelnemen in de ‘Pathwa’-klasse. In deze categorie hebben de motoren iets minder vrijheid, vergeleken met de British Superbike-klasse, met als doel om de kosten te reduceren.

Waarom Spanjaarden en Italianen zo dominant zijn in de Grand Prix

Van Sikkelerus kwam half oktober voorlopig voor de laatste keer uit in de British Supersport-klasse tijdens de slotronde van 2023 op de Brands Hatch. In de eerste race deed de rijder uit Akersloot het uitstekend. Na lang aansluiting te hebben gehad met de kopgroep finishte hij net buiten het podium op een vierde plaats. De tweede race verliep minder goed voor Van Sikkelerus waarin hij tiende werd. De MPM Routz Racing Team-rijder is net als vorig jaar op een vijfde plaats in het British Supersport-kampioenschap geëindigd.

Kort door de bocht

Jurrien van Crugten, Owen van Trigt en Kiyano Veijer mochten deelnemen aan de selectietraining voor de Red Bull Rookies Cup 2024. Op het Spaanse Guadix waren in totaal 111 rijders uitgenodigd die gingen strijden voor 10 vrijgekomen plekken in dé talentencompetitie richting de Grand Prix. De drie Nederlandse talenten wisten de finaledag te bereiken, maar geen van hen werd geselecteerd voor het seizoen 2024. Daarom zal er volgend jaar – net als in 2023 – geen Nederlander actief zijn in de Red Bull Rookies Cup.

Enkele uren nadat hij zich al tot wereldkampioen Supermoto S1GP gekroond had, won Marc-Reiner Schmidt ook nog eens overtuigend de 36e editie van de Superbiker van Mettet, voor Lukas Höllbacher en Markus Class. In totaal bezochten 27.000 (!) mensen het Circuit Jules Tacheny om getuige te zijn van de grootste Supermoto-race ter wereld.

Tijdens de voorlaatste ronde van de FIM JuniorGP op Motorland Aragón zijn Kiyano Veijer en Owen van Trigt er niet in geslaagd om zich te kwalificeren voor de hoofdraces van de European Talent Cup. Van de 56 deelnemers plaatsen de snelste 30 rijders in de kwalificatie zich voor de wedstrijden. De Last Chance Racing (B-wedstrijd), waaraan Veijer en Van Trigt mochten deelnemen, ging niet door vanwege dichte mist aan het begin van de racedag.

Op de TT Junior Track in Assen zijn de nieuwe Molenaar NSF100 Cup-kampioenen bekend geworden. In een enerverend raceweekend wist JayJay den Hoed de kampioenstitel veilig te stellen, terwijl Milan Hunneman dat deed voor het Rookies-kampioenschap.

Kay de Wolf heeft de Strandcross in Lemmer met overmacht gewonnen. Hij was de beste in de eerste manche, de tweede manche en de superfinale. Zelfs Jeffrey Herlings had geen antwoord, al had Herlings met het missen van wedstrijdritme, een technisch probleem en een onschuldige val meer dan genoeg geldige excuses.

Het ONK enduro in Hellendoorn is gewonnen door Lucas Dolfing, voor Wesley Pittens en Thierry Pittens. Max Schwarte won de E1-klasse.

Herman Jolink had de smaak flink te tijdens de dragrace over een kwart mijl in Zerbst, Duitsland. In de tweede race heeft hij de eerste ronde gewonnen. Zijn reactietijd bij de start was 0,061 seconden en hij bereikte een snelheid van 100 km/u in 1,304 seconden. Herman voltooide uiteindelijk de sprint over een afstand van 1/8 mijl (201 meter) in 5,510 seconden en behaalde een tijd van 8,764 seconden met een topsnelheid van 220 km/u op de kwart mijl. Zijn tegenstander Raul Gibs kwam tot een tijd van 9,443 seconden met een topsnelheid van 219 km/u op de 1/4 mijl. De Ducati Panigale-1 Drag Bike waarop Herman Jolink racet is onlangs nieuw gebouwd. De oorspronkelijke motor had een inhoud van 1199 cc, maar na aanpassingen aan de krukas en drijfstangen is de inhoud vergroot naar 1408 cc. Het frame van de motor is ontworpen en gebouwd door Herman Jolink zelf.


Kalender MXGP 2024

Een voorlopige kalender voor 2024 is onlangs gepubliceerd. Nog niet alle data zijn ingevuld. De Nederlandse GP is wederom in Arnhem, waar de dames ook weer in actie komen.

De Motocross of Nations wordt in het weekend van 5 en 6 oktober verreden in het Britse Matterley Basin.

Datum Locatie
10 maartVilla La Angostura (RA)
24 maartn.n.b.
7 aprilRiola Sardo/Sardinië (I)*
14 aprilPietramurata (I)
5 meiAgueda (P)
12 meiArroyomolinos (E)*
19 meiSt. Jean d’Angély (F)
2 juniTeutschenthal (D)*
9 juniKegums (LV)
16 junin.n.b.
30 juniSumbawa (INA)
7 juliLombok (INA)
21 juliLoket (CZ)
28 juliLommel (B)
11 augustusUddevalla (S)
18 augustusArnhem*
25 augustusFrauenfeld (CH)
8 septemberAfyonkarahisar (TR)*
15 septembern.n.b.
29 september? (Italië)

* met WMX

Test 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid: ’s werelds eerste hybride motorfiets

0

Kawasaki heeft de primeur van de eerste hybride motorfiets, de 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid, en wij kregen de kans om deze in Barcelona te testen. Deze machine is niet alleen technisch complex, maar vereist ook aandacht bij het bedienen ervan. Het is absoluut interessant, zelfs als je geen fan bent van iets anders dan een traditionele verbrandingsmotor.

Lees hier de complete test.

Husqvarna vernieuwt Norden 901 voor 2024

0
(Foto: Husqvarna)

Husqvarna onthult zijn 2024 Norden 901. De adventure-bike, die in 2021 uitkwam, krijgt voor volgend jaar verbeterde prestaties en veiligheid.

Husqvarna’s Lean-Angle Sensitive Cornering Motorcycle Traction Control (CMTC) biedt de motor nu tien verschillende niveaus van slip van het achterwiel. Deze zijn te selecteren wanneer de optionele Explorer-modus is ingeschakeld. Zonder deze optie heeft de Norden drie rijmodi. Verdere nieuwe functies op de Norden 901 2024 omvatten een nieuwe USB-poort en de waarschuwingslichten voor noodgevallen. Deze zijn snel in te schakelen in het geval van een noodsituatie. Ook heeft de Husqvarna een nieuw uitlaatsysteem, dat voldoet aan de EURO 5+ regelgeving.

Eerste indruk 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid: is de Ninja 7 Hybrid een gamechanger?

De Norden blijft in 2024 dezelfde 889 cc paralleltwin-motor houden. Deze heeft 105 pk en 100 nm aan koppel. Samen met zijn lichte stalen buizenchassis, WP APEX-vering en meerdere rijmodi moet de Norden 901 goed comfort bieden, vooral tijdens langere ritten bij het navigeren door ruig en uitdagend terrein. De motor heeft verder nog componenten als de Pirelli Scorpion Rally STR-banden, Bosch Cornering ABS, een Power Assist Slipper Clutch (PASC) en een brandstoftank van 19 liter.

De Husqvarna Norden 901 2024 is nu verkrijgbaar bij geautoriseerde Husqvarna-dealers. Over de beschikbaarheid en prijzen in Nederland heeft het motormerk nog niets gezegd.

Bekijk hieronder de video van de Norden 901 test van modeljaar 2022.

MOTO73 #19 – 2023

0
MOTO73 19 2023

Eind 2023 staat motorcross-fenomeen Living for the Weekend 2 op de planning

0
Living for the Weekend 2

10 jaar na de eerste film is het team van Living for the Weekend terug met een nieuwe bioscoop-productie, waar naast de gevestigde namen, ook veel jong talent in beeld komt. Coldenhoff, Herlings, Geerts en Everts zijn voorbeelden van grote motorcross-namen, die terugkomen in de documentaire ‘Living for the Weekend 2’.  

Kevin Simons, die op zijn elfde de eerste Living for the Weekend-film in de bioscoop bekeek, was meteen verkocht en draaide de DVD daarna helemaal grijs. Nu, tien jaar later, krijgt hij de kans om zelf de nieuwe Living for the Weekend-film te maken. De 21-jarige voormalige motorcrosser volgde lange tijd zijn droom om professioneel motorcrosser te worden, maar blessures brachten hem in contact met een nieuwe passie. Het filmen en monteren gaven hem perspectief tijdens de langdurige revalidatietrajecten. Dankzij een groep sponsoren reisde hij de wereld over met zijn camera om zijn voormalige concurrenten, waaronder Liam Everts, te volgen voor deze nieuwe film. Hij is enorm trots op het eindresultaat. Hij is nu bezig met de puntjes op de i te zetten, zoals ondertiteling en distributie naar alle bioscopen. De première volgt op 16 november.

MXoN Ernée, Frankrijk 2023: Vive la France

Opkomend talent

Als motorcrossliefhebbers in Nederland en België worden we verwend met veel opkomend motorcrosstalent. In bijna alle categorieën zijn we prominent aanwezig, vaak met meerdere atleten. Dat maakt het verder ook lastig voor de documentairemakers om keuzes te maken. In de nieuwe film komen, naast namen als Coldenhoff, Herlings, Geerts en Everts, ook Kay de Wolf, Roan van de Moosdijk, Lucas & Sascha Coenen, Rick Elzinga, Lotte van Drunen, Ivano van Erp, Jarne Bervoets en Dean Gregoire in beeld. Lucas Coenen, na zijn WK-debuut, heeft de eer om de cover te sieren met een indringend portret.

Voor de film staan 40 voorstellingen, in 20 locaties gepland. Daarnaast duren de voorstellingen van 16 november tot en met 20 december. Het Living for the Weekend-team maakt tijdens deze periode een filmtour door België en Nederland, altijd met een bioscoop in de buurt. De locaties, data en tickets vind je hier.

Test 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid: een blik op de toekomst of een imago-kwestie?

0
2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid test 1

Kawasaki heeft de primeur van de eerste hybride motorfiets, de 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid, en wij kregen de kans om deze in Barcelona te testen. Deze machine is niet alleen technisch complex, maar vereist ook aandacht bij het bedienen ervan. Het is absoluut interessant, zelfs als je geen fan bent van iets anders dan een traditionele verbrandingsmotor. En met een nieuwprijs van €8.999 (inclusief 4 jaar garantie en pechhulp) ook nog eens zeer aantrekkelijk geprijsd.

Foto’s: Kawasaki

Toyota zette in 1997 de automobielindustrie op zijn kop met de introductie van de eerste hybride auto, de Prius. Dit betekent dat een conventionele verbrandingsmotor wordt ondersteund door een elektromotor om het brandstofverbruik te verminderen. Deze technologie wordt nog steeds veelvuldig gebruikt, zij het in verschillende varianten. In een auto is er voldoende ruimte om elektromotoren en accu’s op te bergen, maar dit is veel moeilijker op een motorfiets. Daarnaast speelt gewicht een cruciale rol, wat minder belangrijk is bij auto’s.

Het implementeren van een elektromotor en accu op een motorfiets is dus geen eenvoudige taak. Kawasaki heeft er bij de Ninja 7 Hybrid voor gekozen om de elektromotor van 9 kW aan de verbrandingsmotor te koppelen en gebruik te maken van dezelfde versnellingsbak. Dit lijkt misschien vreemd omdat we gewend zijn dat elektromotoren niet hoeven te schakelen. Maar deze keuze werd gemaakt om gewicht te besparen en het systeem zo licht en eenvoudig mogelijk te houden. Het vermijdt de noodzaak van een aparte aandrijfas en verbindingen om de elektrokracht naar het achterwiel te brengen. De accu is verborgen onder het bestuurderszadel en moet zo laag mogelijk worden geplaatst vanwege het gewicht (13 kg), maar kan niet te laag worden geplaatst vanwege de veerweg van het achterwiel. Daarom heeft de swingarm een langere lengte dan we gewend zijn bij een normale Ninja. Dit is visueel merkbaar, maar gelukkig niet onnatuurlijk uitgerekt wanneer je de machine in het echt ziet.

Waarom Ninja ‘7’?

De verbrandingsmotor is een nieuwe 451cc-paralleltwin, die ook te vinden is in de nieuwe Eliminator 500. Het lijkt erop dat we dit motorblok nog vaker zullen zien in toekomstige Kawasaki-modellen met een cilinderinhoud van 500 cc. Terug naar de Ninja 7 Hybrid, het relatief eenvoudige motorblok is aangepast om goed samen te werken met de elektromotor. De tweecilinder levert op zichzelf 59 pk en 43,6 Nm, wat resulteert in een totaalvermogen van 69 pk en 60 Nm in combinatie met de elektromotor. Interessant om op te merken is dat het maximale koppel al wordt bereikt bij een zeer lage 2.800 tpm dankzij de elektrokracht. Hierdoor wordt deze motorfiets als ‘Ninja 7’ aangeduid in plaats van bijvoorbeeld ‘Ninja 5’. Qua vermogen kan het worden vergeleken met een motorfiets met een cilinderinhoud van 650-700 cc. Kawasaki heeft ook de tweecilinder klaargemaakt voor e-brandstof en biobenzine, om goed voorbereid te zijn.

Het verhaal tot nu toe lijkt relatief eenvoudig, maar houd je vast en concentreer je op wat er nu komt. Zomaar opstappen, starten en rijden is namelijk niet mogelijk, althans niet de eerste keer. Er zijn verschillende manieren om de Ninja 7 Hybrid te rijden en dan bedoelen we niet alleen een andere rijmodus die de gasrespons agressiever maakt. Ten eerste is er de EV-modus, waarin je volledig elektrisch kunt rijden. Dit kan tot een topsnelheid van 60 km/u en heeft een actieradius van 12 kilometer. In de praktijk is dit ideaal voor het rijden in drukke steden, zoals Barcelona. De stilte en rust tijdens bijvoorbeeld het wachten bij rood licht zijn zeer welkom en harder rijden dan 60 km/u kun je toch nergens. Bovendien is de acceleratie voldoende om met het verkeer mee te komen of snel weg te trekken bij stoplichten.

Verwacht echter geen acceleratie zoals je misschien hebt ervaren op Zero-, Energica- of Livewire-motorfietsen. Deze motoren accelereerden snel dankzij hun krachtige elektromotoren vanuit stilstand. De Ninja 7 doet het rustiger aan door zijn kleinere en minder krachtige elektromotor, maar ook omdat hij schakelt met vier versnellingen. Bij een normale elektrische motorfiets is er continue trekkracht tijdens de acceleratie, terwijl je hier drie onderbrekingen hebt om tot 60 km/u te accelereren. Dit voelt vreemd in het begin en blijft zelfs na de testdag wennen. Het schakelen gebeurt automatisch – handmatig schakelen is niet mogelijk in de EV-modus – en er is een duidelijke onderbreking omdat het een versnellingsbak met enkele koppeling betreft. Als je ooit met een Honda DCT-systeem met dubbele koppeling hebt gereden, zul je het enorme verschil merken. De Honda schakelt razendsnel en vrijwel zonder onderbreking, terwijl de Kawasaki duidelijk voelbaar is tijdens het schakelen. We willen deze systemen niet direct vergelijken, want de keuze voor een enkele koppeling in de Kawasaki is logisch, gezien de beperkte ruimte.

Schakelen aan het stuur

We hadden verwacht dat het aandrijvingssysteem automatisch zou overschakelen naar de verbrandingsmotor wanneer we de topsnelheid van 60 km/u bereikten, maar dit gebeurt niet in de EV-modus. In deze modus blijf je altijd volledig elektrisch rijden. Als je wilt overschakelen naar hybride rijden, moet je gedurende twee seconden op de knop drukken om over te schakelen. Dit kan snel worden gedaan bij rood licht, maar lijkt eeuwig te duren wanneer je aan het rijden bent. Bovendien moet je langzamer dan 25 km/u rijden om over te schakelen, wat niet ideaal is als je net de drukte van het stadscentrum verlaat en op grotere wegen komt. Zodra je hebt gewisseld, komt de tweecilinder tot leven en begint de machine echt te werken.

In de Eco-modus krijg je alleen elektrische ondersteuning bij het wegrijden vanuit stilstand. In dit geval wordt het start-stopsysteem ingeschakeld, waarbij de verbrandingsmotor wordt uitgeschakeld, vergelijkbaar met een auto, en je maakt de eerste meters volledig elektrisch wanneer je accelereert. Daarna neemt de tweecilinder het over en verdwijnt de elektrokracht. Zelfs tijdens het rijden doe je alles met de verbrandingsmotor zonder tussenkomst van de elektromotor. Het gaat dus alleen om de eerste meters na het wegrijden vanuit stilstand.

In dezelfde Eco-modus kun je ervoor kiezen om handmatig te schakelen met knoppen aan je linkerwijsvinger (+) en duim (-), of om volledig automatisch te rijden. Dit werkt – uiteraard – met dezelfde versnellingsbak waarmee we eerder volledig elektrisch reden, maar nu schakelt hij door tot de zesde versnelling. Dit gebeurt al heel snel bij lage snelheden om het brandstofverbruik zo laag mogelijk te houden. Je rijdt in Eco-modus of niet. Kawasaki heeft ook een beveiliging ingebouwd die automatisch terugschakelt naar een lagere versnelling als het toerental dramatisch laag wordt om stilvallen te voorkomen. Als je echter normaal rijdt, zul je dit systeem nooit voelen ingrijpen. Het is jammer dat de automaat niet terugschakelt wanneer je meer vermogen nodig hebt. Bijvoorbeeld: je rijdt bergopwaarts in de vierde versnelling, maar merkt dat je moet terugschakelen om goed boven te komen. De meeste automaten schakelen dan vanzelf terug om meer toeren en dus vermogen te leveren, maar die van Kawasaki doet dat niet. Je kunt altijd handmatig terugschakelen, maar dan blijft de bak in de handmatige modus staan. Een druk op de ‘AT’-knop (Automatic Transmission) en je kunt weer automatisch verder rijden.

2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid

Turbogevoel van e-boost

We hebben al twee van de drie rijmodi behandeld, EV en Eco, en nu komt de leukste: Sport! In deze modus rijd je altijd op de verbrandingsmotor, net zoals in Eco dus, maar krijg je nu elektrokracht aan het einde van het gashendel in plaats van aan het begin. Als je vol gas geeft, krijg je een elektroboost van 2 kW. Dit lijkt misschien niet veel, maar het verschil is merkbaar… lichtvoetig. Nog leuker is de e-boost-knop aan je rechterduim. Hiermee krijg je gedurende 5 seconden een impuls van 9 kW, wat een stuk krachtiger voelt. Het is een beetje een gimmick, maar wel een die goed werkt en erg plezierig is. Vooral tijdens sportief rijden en accelereren uit bochten voel je echt een turbogevoel.

De E-boost werkt ook als een soort lanceersysteem. In Sport-modus kun je bij stilstand op de e-boost-knop drukken, waarna het tft-scherm begint te knipperen en je als een gek uit de startblokken schiet. De verbrandings- en elektromotor werken dan optimaal samen om zo snel mogelijk te accelereren. Best indrukwekkend. Het systeem heeft echter zijn beperkingen, omdat de accu niet te warm mag worden en er voldoende lading aanwezig moet zijn. Tijdens onze testdag hebben we dit moment niet meegemaakt. De accu’s worden snel opgeladen wanneer de verbrandingsmotor meer dan 3.000 tpm draait, wat in de meeste gevallen het geval is, zodat er altijd voldoende stroom beschikbaar is. Het duurt trouwens 50 minuten om van volledig leeg naar volledig opgeladen te gaan, maar in de praktijk merk je hier niets van omdat de elektromotor ook werkt met een kleine hoeveelheid lading.

Wandelmodus

Kawasaki heeft optimaal gebruik gemaakt van de elektromotor door ook een wandelmodus toe te voegen. Hiermee kun je de motorfiets elektrisch vooruit en achteruit laten rollen met snelheden tot 2 km/uur. Dit doe je gewoon door aan het gashendel te draaien of de andere kant op te draaien. Handig om bijvoorbeeld de Ninja 7 ergens te parkeren. Maar wat is nu het voordeel in verbruik van al deze elektrotechnologie? Kawasaki belooft een brandstofverbruik van 3,7 l/100 km (in Eco-modus) en een totale actieradius van 380 kilometer. Indrukwekkende waarden voor een benzinetank van 14 liter, maar ze kloppen wel. We hebben meer dan 100 kilometer gereden en volgens de meter hadden we nog een actieradius van 292 kilometer over. Dat is mooi, vooral als je bedenkt dat we ons niet hebben ingehouden in de bergen rond Barcelona.

De Ninja 7 ziet eruit als een sportieve motorfiets en stuurt ook zo. Je voelt wel dat er een langere wielbasis is, maar dit is niet storend. Het stuurt minder snel dan bijvoorbeeld een Ninja 400, maar dankzij de langere swingarm is hij ook stabieler. Het extra gewicht van de elektromotor en accu brengt het rijklaargewicht op 227 kg. Zeker geen lichtgewicht, maar ook geen zwaargewicht. Traag, normaal en sportief rijden verlopen zoals je zou verwachten van een Ninja, inclusief goede remmen. Het enige waar je rekening mee moet houden, is het schakelen met je linkerhand. Dit vergt wat gewenningstijd, maar werkt goed zodra je eraan gewend bent. Vooral tijdens snelle beklimmingen in de bergen waren we erg tevreden over het systeem. Beter dan een goede quickshifter? Niet echt, omdat die toch iets meer gevoel geeft. Maar je kunt het systeem wel vergelijken met een quickshifter aan je linkerhand in plaats van aan je voet.

2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid

Conclusie test 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid

Het is prijzenswaardig dat Kawasaki de durf heeft om als eerste merk met een hybride motorfiets op de markt te komen. De Ninja 7 Hybrid ziet eruit als een normale motorfiets en dat is een goede zaak. Ze hebben er geen vreemd uitziend voertuig van gemaakt, wat soms gebeurt met nieuwe typen motorfietsen. De hybride technologie werkt goed, hoewel er nog enkele softwareaanpassingen nodig zijn. Zoals het ontbreken van automatisch terugschakelen bij volgas in de automatische modus of het ontbreken van automatische overschakeling naar de verbrandingsmotor aan het einde van de elektrokracht in de EV-modus. Het zou ook fijn zijn als je in de Sport-modus automatisch kunt schakelen, met een sportievere schakelende versnellingsbak, maar momenteel kan dit alleen handmatig. Of het schakelen tussen Sport en Eco, wat alleen mogelijk is wanneer je het gas loslaat en twee seconden op de knop drukt. Dat duurt te lang. Los daarvan werkt deze hybride motorfiets erg goed en doet hij wat Kawasaki belooft: meer vermogen gekoppeld aan een lager brandstofverbruik. Momenteel biedt hij geen fiscale voordelen, maar dit kan in de toekomst veranderen. Belangrijke tip is dat je er een langere testrit mee moet gaan maken. Vraag je Kawasaki-dealer om de motorfiets minstens een dag mee te mogen nemen om alle mogelijkheden te testen en te wennen aan de complexiteit van het hybride rijden. Wij motorrijders zijn soms wat kritisch als het gaat om nieuwe technologieën.

Pluspunten 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid

  • Actieradius
  • e-boost
  • stuurgedrag

Minpunten 2024 Kawasaki Ninja 7 Hybrid

  • Moeilijk switchen tussen rijmodi
  • schakelen in EV-modus voelt vreemd
  • beperkte elektrokracht
Motor
Typevloeistofgekoelde tweecilinder + 9 kW elektromotor
Cilinderinhoud451cc
Boring x slag70,0 x 58,6 mm
Compressieverh.11,7:1
Koppelingnatte multiplaat, automaat
Transmissiezesbak
Eindoverbrengingketting
Prestaties
Max. vermogen69 pk @ 10.500 tpm (met e-boost)
Max. koppel60,4 Nm @ 2.800 tpm
Elektronica
Motor rijmodistart/stop
Rijwielgedeeltegeen
Rijwielgedeelte
Framestalen trellisframe
Vering voor41mm-telescoopvork
Stelmogelijkhedengeen
Vering achtermonoshock
Stelmogelijkhedenveervoorspanning
Veerweg v/a120/114 mm
Rem voordubbele 300mm-schijf met tweezuigerklauwen
Rem achterenkele 250mm-schijf met eenzuigerklauw
Banden v/a120/70-R17, 160/60-R17
Prijzen
Nederlandvanaf € 8.999,- (inclusief 4 jaar garantie en pechhulp)
Belgiëvanaf € 8.499,- (inclusief 4 jaar garantie en pechhulp)

MXoN Ernée, Frankrijk 2023: Vive la France

0
MXoN Ernée, Frankrijk

Het massaal opgekomen thuispubliek kreeg in Ernée waarvoor het was gekomen: winst voor het oppermachtige Franse team. Nederland was kansloos door een blessure van Glenn Coldenhoff.

Foto’s: Jan Boer

De Motocross of Nations (MXoN) is elk jaar het smakelijke toetje na afloop van het GP-seizoen. Het wereldkampioenschap voor landenteams trekt altijd veel toeschouwers, maar als de wedstrijd in Frankrijk wordt gehouden, komen er nog meer mensen op af dan in andere landen. Al op vrijdagmiddag bij de voorstelling van de 37 teams was het erg druk en zat de stemming er goed in. Alle rijders werden luid toegejuicht, ook de rijders van volslagen kansloze teams uit bijvoorbeeld Guam, IJsland, Puerto Rico, Griekenland, Chili of Marokko. Vrijwel al deze rijders hadden nooit eerder zo’n spektakel meegemaakt. Velen filmden dan ook met hun telefoon het enthousiaste publiek op het moment dat ze werden voorgesteld. Konden ze er thuis nog eens van nagenieten.

Op slag kansloos

Voor bovengenoemde landen en nog een handvol andere geldt de Olympische gedachte ‘deelnemen is belangrijker dan winnen’. Voor deze teams is het evenement al volledig gelukt als ze erin slagen zich te plaatsen voor de A-finale, het hoofdprogramma op zondag. Er wordt gereden in drie klassen, MX2, MXGP en Open Klasse. In laatstgenoemde categorie is men vrij in de keuze van de motor; veelal wordt gekozen voor de MXGP-motor. Deze drie klassen rijden op zaterdagmiddag elk een wedstrijd. De twee beste uitslagen per land bepalen het klassement. De beste negentien landen gaan door naar de A-finale. Als negentiende ging Brazilië door en dat werd gevierd als een grote overwinning. De laatste zes landen van de afvallers rijden een C-finale. De winnaar gaat door naar de op zondagmorgen te verrijden B-finale, die voor de overige twaalf niet-gekwalificeerde landen is en de winnaar daarvan komt alsnog in de A-finale. Dat was dit keer Zweden.

Waarom Spanjaarden en Italianen zo dominant zijn in de Grand Prix

Plaatsing voor de A-finale was voor Nederland geen enkel probleem. Na de elfde plaats van Calvin Vlaanderen in de MXGP en de vierde plek van Kay de Wolf in de MX2 was de oranje brigade al zeker van de A-finale. Een goed resultaat van Glenn Coldenhoff in de Open Klasse zou nog kunnen zorgen voor een betere startpositie, maar zover kwam het niet. Al in de tweede ronde kwam hij samen met de Zweed Isak Gifting ten val. Verder deelnemen zat er voor Coldenhoff niet meer in, want hij brak een rib en liep een hersenschudding op. Dat hield in dat Nederland op slag kansloos was voor een eervolle klassering, want in de drie races op zondag (MXGP/MX2, MX2/Open en Open/MXGP) kunnen zes resultaten worden behaald, waarvan de beste vijf het klassement bepalen. Maar met slechts twee rijders aan de start komt een land niet verder dan vier uitslagen. Ook Gifting kon zondag niet rijden. Nederland deed het beter dan Zweden, wat Nederland de negentiende plaats opleverde.

Hoe moeilijk is het om je te motiveren als je vooraf weet dat je als land achteraan zult eindigen? Calvin Vlaanderen: ‘Het is zoals het is. Ik ga m’n best doen, maar geen risico nemen, want volgende week begint al mijn voorbereiding op het seizoen 2024.’

Maxime Renaux boekte de beste uitslagen voor de Fransen.

Puur genieten

Al vroeg op zondagmorgen waren er langs het Circuit Raymond Demy nauwelijks nog lege plekjes te bekennen. Vanaf een grote helling hadden de toeschouwers een fantastisch zicht op het grootste deel van de baan. Op een groot scherm konden de gebeurtenissen elders op het circuit ook nog worden gevolgd. Het Franse publiek leefde enorm mee. Elke keer als een Franse rijder passeerde werd hij luid toegejuicht en werd er met honderden blauw-wit-rode vlaggen gezwaaid. Ook voor de neutrale toeschouwers was het puur genieten van het enthousiasme van de Fransen. Maar ook waren er zoals altijd weer mensen die met veel herrie makende kettingzagen (gelukkig wel zonder zaag) naar het circuit kwamen. De motoren moeten aan strenge eisen voor het geluid voldoen, deze herriemakers werden ongemoeid gelaten. Hoeveel publiek er was? Er werd gezegd dat er een kleine 50.000 bezoekers waren. Zij zorgden voor een enorme recette, want een weekendkaart kostte 150 euro voor een volwassene (jeugd 12-17 € 65,-), een kaart voor uitsluitend zondag 115 euro (€ 50,-). Wie het rennerskwartier in wilde mocht 40 euro dokken voor een weekendkaart.

Schitterende race

De twee beste rijders van de MXGP van dit jaar bepaalden het beeld van de eerste race. Romain Febvre en Jorge Prado maakten er een schitterende race van. Aanvankelijk reed Prado op kop, maar tot grote vreugde van het Franse publiek nam Febvre na vijf ronden de leiding over. Hij nam enige afstand van de Spaanse wereldkampioen, maar later werd het verschil toch weer kleiner. Prado kwam zelfs nog weer op de eerste plaats, maar met nog twee ronden te gaan nam Febvre de kop toch weer over. De derde plaats ging naar Ken Roczen, de Duitser die al sinds 2012 in Amerika rijdt, nadat hij het jaar ervoor wereldkampioen MX2 was geworden.

Voor de Australiërs verliep de race tegenvallend, want hun sterkste rijder Jett Lawrence kwam kort na de start ten val en vervolgde zijn wedstrijd vanuit de achterhoede, maar kwam sterk naar voren en werd nog zesde. Zijn broer Hunter finishte als tiende. Kay de Wolf werd elfde, Calvin Vlaanderen werd vijftiende na een slechte start. Als land kwam Frankrijk het best uit de eerste race, want tweede rijder Tom Vialle (die dit jaar in Amerika actief was) eindigde als achtste. Nagenoeg alle landen hadden, naast een goed tot redelijk resultaat, een tweede uitslag die stukken slechter was.

Het bijzondere verhaal achter het ontstaan van de MXoN in… Nederland!

De tweede race verliep zoals het Franse publiek het graag wilde zien. De Spanjaard Ruben Fernandez duelleerde de halve race met Maxime Renaux, maar viel toen door een val een flink eind terug. Al vroeg in de race nam Tom Vialle de derde plaats in. Na het wegvallen van Fernandez bezetten Renaux en Vialle de eerste en de tweede plaats. Met een onderling verschil van minder dan een seconde kwamen ze over de finish. De derde plaats ging naar Liam Everts, die lang in gevecht was met zijn KTM-teamgenoot Andrea Adamo. Wat de Italiaan ook probeerde, hij kon Everts niet van de derde plaats verdringen.

Door dit resultaat versterkten de Fransen hun leidende positie. Australië bleef enigszins in de buurt door de vijfde plaats van Hunter Lawrence en de twaalfde van Dean Ferris. De Italianen deden goede zaken door naast de vierde plaats van Adamo Andrea Bonacorsi als achtste over de finish te zien komen. Kay de Wolf reed een keurige race en werd negende.

Massaal meezingen

Tussen de tweede en derde race waren de Franse toeschouwers al overtuigd van de zege van hun landgenoten en werd het Franse volkslied de Marseillaise ingezet. Dat bleek niet voorbarig te zijn geweest, want met de derde plaats van Renaux achter Jeff Lawrence en Ken Roczen, en de zesde plaats van Romain Febvre hielden de Fransen hun leidende positie stevig vast. Calvin Vlaanderen begon als tiende aan de race en wist zich één plaats te verbeteren. De Italianen deden het wederom goed met Alberto Forato als achtste en Andrea Bonacorsi als twaalfde. De Belgen konden wel een goed resultaat gebruiken, want Lucas Coenen was in zijn beide races twee keer negentiende geworden. Zij noteerden nu de tiende (Liam Everts) en de veertiende plaats (Jago Geerts).

De Fransen kwamen op 14 punten, behaald met twee eerste plaatsen en eenmaal tweede, derde en zevende. Hun slechtste resultaat was een negende plaats. Wie zouden er met de Fransen op het erepodium komen? Dat werden op grote achterstand Australië met 34 punten en Italië met 43 punten. Achter de Duitsers werden de Belgen vijfde. Er is ook nog een klassement opgesteld per klasse, maar dat is zuiver voor de statistiek. Beste rijder in de MX2 werd Tom Vialle voor Hunter Lawrence en Kay de Wolf. Ken Roczen was de beste in de MXGP voor Jorge Prado, Jett Lawrence en Romain Febvre; Calvin Vlaanderen werd tiende. In de Open Klasse was Maxime Renaux de beste voor Liam Everts en Andrea Bonacorsi

Acht jaar eerder, bij de vorige MXoN in Ernée, was er eveneens succes voor de Fransen. Toen zegevierden Romain Febvre, Marvin Musquin en Gautier Paulin. Twee van hen konden nu ook weer feest vieren, al deed Paulin dat deze keer in zijn rol als teammanager. Net als toen werden ze luid bejubeld op het erepodium en werd de Marseillaise massaal meegezongen. Volgend jaar wordt de MXoN verreden in het Britse Matterley Basin.

Uitslagen MXoN Frankrijk

MXGP/MX2
1. Febvre; 2. Prado; 3. Roczen; 4. Seewer; 5. Plessinger; 6. Jett Lawrence; 7. Gajser; 8. Vialle; 9. Geerts; 10. Hunter Lawrence; 11. De Wolf; 12. Forato; 13. Jonass; 14. Längenfelder; 15. Vlaanderen.
MX2/Open
1. Renaux; 2. Vialle; 3. Everts; 4. Adamo; 5. Hunter Lawrence; 6. Guillod; 7. Fernandez; 8. Bonacorsi; 9. De Wolf; 10. Hampshire; 11. Längenfelder; 12. Ferris; 13. McLellan; 14. Pancar; 15. Gilbert.
MXGP/Open
1. Jett Lawrence; 2. Roczen; 3. Renaux; 4. Prado; 5. Gajser; 6. Seewer; 7. Febvre; 8. Forato; 9. Vlaanderen; 10. Everts; 11. Bonacorsi; 12. Kullas; 13. Watson; 14. Geerts; 15. Guillod.
MXoN
1. Frankrijk, 14;
2. Australië, 34;
3. Italië, 43;
4. Duitsland, 47;
5. België, 55;
6. Zwitserland, 55;
7. Spanje, 59;
8. USA, 65;
9. Slovenië, 85;
10. Engeland, 89;
11. Estland, 91;
12. Letland, 109;
13. Zuid-Afrika, 127;
14. Nieuw-Zeeland, 137;
15. Tsjechië, 150;
16. Noorwegen, 157;
17. Brazilië, 159;
18. Finland, 171;
19. Nederland, 44 (4 resultaten);
20. Zweden, 106 (4 resultaten).
De beste drie teams met v.l.n.r. Australië (Hunter Lawrence, Jett Lawrence en Dean Ferris), Frankrijk (Romain Febvre, Maxime Renaux en Tom Vialle) en Italië (Andrea Bonacorsi, Andrea Adamo en Alberto Forato).

Dutch MX Season Opener in Lierop

0
(Foto: FullSpectrum Media)

In het najaar lopen alle motorsportcompetities op hun einde, maar krijgen we ook alvast een voorproefje van volgend jaar. Zo komt uit de nieuwe kalenders dat Circuit de Herselse bossen in Lierop de absolute start van het seizoen gaat zijn.

Met een nieuwe Dutch MX Season Opener start in Lierop het nieuwe motorcrossseizoen. Hiermee krijgt ook de samenwerking tussen Motocrossplanet en MAC Lierop in 2024 een vervolg. De wedstrijd staat gepland voor zondag 3 maart. Verder staan ook dit jaar de klasse 85-125-250-500cc en de dames achter de starthekken.

Eind 2023 staat motorcross-fenomeen Living for the Weekend 2 op de planning

Kawasaki richt Italiaanse competitie voor ZX-4RR op

0

Kawasaki heeft in Italië een nieuwe trophy opgericht voor de Ninja ZX-4RR. De nieuwe Italiaanse race-serie bestaat uit vijf ronden, op meerdere Italiaanse circuits.

Het nieuwe evenement is georganiseerd door K-Racing, namens Kawasaki Italië, en staat alleen onaangepaste motoren toe. Deelnemers moeten een Kawasaki Ninja ZX-4RR gekocht hebben bij een officiële Kawasaki-dealer in Italië, maar het blijft niet bij alleen deze aankoop. Op dit moment gaat de sportmotor in dat land voor 9.690 euro de deur uit. Daarnaast wil Kawasaki ook dat de aspirant-deelnemers het racing-pakket aanschaffen. Zonder belasting kost dat 5.900 euro extra. De motoren kunnen naar verwachting elk moment beschikbaar zijn bij Italiaanse dealers. Verder heeft Kawasaki al bekendgemaakt dat de winnaars van de ronden prijzen en onderscheidingen kunnen verwachten. Het motormerk heeft hierover geen verdere details gegeven.

Test 2024 Kawasaki Ninja ZX-4RR: krijsen met dat kreng!

In een artikel van het Italiaanse tijdschrift Motociclismo gaat Enrico Bessolo, de verkoopdirecteur van Kawasaki Italy, erop in waarom de serie georganiseerd wordt. Hij stelt dat de reden is om aandacht te trekken voor sportmotoren als de ZX-4RR: “Onze bedoeling is precies om nieuwe nadruk en interesse te vestigen op de markt voor kleine tot middelgrote sportmotoren in heel Europa.”

De Kawasaki Ninja ZX-4RR heeft een compacte, maar krachtige, 399cc vloeistofgekoelde viercilinder-motor. Dit blok levert ongeveer 75 pk en 35,6 Nm aan koppel. Het totale gewicht bedraagt 188,2 kilogram (volledig beladen) en de zadelhoogte is redelijk toegankelijk met 80 centimeter.

Tweedehandsmarkt motorfietsen in België krijgt serieuze klappen

3
Motorverkoop

De invoering van de motorkeuring voor tweedehandsmotoren blijft een negatieve impact hebben op de inschrijvingen in België omdat heel wat motoren worden uitgevoerd naar het buitenland en dus van de markt verdwijnen. De weerslag zien we ook duidelijk in september: -25,8%, of amper 5.086 exemplaren. Hieronder de verdere details.

Belgische motor-APK speelt Nederlandse dealers in de kaart

Filip Rylant, woordvoerder van mobiliteitsfederatie TRAXIO vat de situatie samen: “Er werden vorige maand (5.086 eenheden) -19,6% minder occasionmotoren ingeschreven dan vorig jaar in september. Gecumuleerd over de eerste negen maanden loopt het verlies op tot 16.432 motoren of meer dan een kwart: -25,8%. Er zijn gedurende de eerste negen maanden amper 47.327 occasie motorfietsen ingeschreven tegenover 63.957 in 2022 en zelfs 68.060 in 2021 – een verschil van maar liefst 30% of 20.733 eenheden op twee jaar tijd… De Belgische motorrijder die zijn motor van de hand doet, blijft nog steeds zijn toevlucht zoeken tot verkoop in het buitenland of aan buitenlandse opkopers om op die manier te ontsnappen aan de verplichte keuring voor occasionmotoren. De nieuwe motorfietsen veerden – na een tegenvallende maand augustus – mooi op in september: het aantal inschrijvingen lag met 2.103 exemplaren +14,5% hoger dan vorig jaar september.”

Alle gewesten en provincies draaien rode cijfers

Vlaanderen is ook over de eerste negen maanden de grootste tweedehandsmarkt (61,5%) maar verloor toch -22,1%. De daling doet zich in Vlaanderen in elke klasse door en nu zelfs ook bij de lichtste klasse tot 125cc. Wallonië verliest nog meer (-31,2%): daar verliezen alle klassen van vanaf 126cc ongeveer een derde. In Brussel een gelijkaardig scenario als in Vlaanderen, en nu verliezen de lichtere klassen daar ook steeds meer. Ook op provinciaal vlak is het huilen met de pet op, want de landskaart kleurt in alle provincies diep bloedrood. In Wallonië zien we in alle provincies dalingen van meer dan 30%, aan Vlaamse kant overal ongeveer een kwart verlies, behalve in Antwerpen waar het rode cijfer ‘beperkt’ blijft tot -17,1%.