dinsdag 6 mei 2025
Home Blog Pagina 43

Hoe banden de motorsport veranderden – TTerugblik #4

0

Tegenwoordig kijken coureurs vaak als eerste naar hun banden wanneer ze hun motoren in hun pits of bij het podium parkeren, als ze bij de eerste drie zijn geëindigd. Hoe staan die er nog voor? Voor de start hebben ze in overleg met hun technische staf en de bandenexperts hun keuze gemaakt: harde, medium of zachte banden? En als het regent, kiezen ze voor regenbanden. Maar ondanks de expertise van bandenfabrikanten lukt het ze vaak niet om een band te maken die zowel snelle rondetijden als een probleemloze finish garandeert. Bij het WorldSBK op Phillip Island was het zelfs zo erg dat er een verplichte bandenwissel voor alle rijders was ingesteld, zowel voor de Superbike als de Supersport.

Het verhaal van de GT – TTerugblik #3

Vroeger was het heel anders. De keuze in banden was minimaal. Met een band reden ze meerdere races. Zodra het profiel te laag was (slickbanden bestonden toen nog niet), werd de band vervangen en konden de coureurs weer een aantal races vooruit. Er viel weinig over de banden te zeggen, behalve tijdens de 500cc-race van de TT in 1950.

In die race werd het een strijd tussen Engelse en Italiaanse motoren en coureurs. De MV-coureurs speelden geen grote rol; Artesiani viel meteen uit en Ray Amm had problemen met de wegligging door een slap frame. Gilera deed het beter met Nello Pagani, Umberto Masetti en Carlo Bandirola. Dit Italiaanse trio leidde na enkele ronden voor Geoff Duke op Norton en Les Graham op AJS. Achter hen voltrok zich echter een drama voor de Britse rijders. Bob Foster, Johnny Lockett en Harold Daniell moesten stoppen omdat er stukken van het loopvlak van hun achterband waren losgeraakt. Geoff Duke had pech toen een stuk rubber tussen ketting en tandwiel kwam, waardoor hij onderuitging, maar gelukkig bleef hij ongedeerd. Harold Daniell besefte dat er een constructiefout in de banden zat en waarschuwde de andere Britse rijders vanuit de pits met een bord dat ze vanwege bandenproblemen naar binnen moesten komen. De strijd om de overwinning ging vervolgens tussen de drie Italiaanse Gilera-coureurs, met Masetti die de zege greep.

Jan Boer op de TT
Jan Boer zag zijn eerste TT in 1964. Sindsdien miste hij slechts één keer. In dit jubileumjaar van de Dutch TT blikt hij op Motor.NL in meerdere delen terug op de geschiedenis van Nederlands bekendste sportevenement.

Deel 1: De eerste Nederlandsche TT
Deel 2: Van 1949 tot MotoGP: de evolutie van de Dutch TT
Deel 3: Het verhaal van de GT

Suzuki GSX-8R x Street Fighter 6: Eerbetoon aan Juri Han

0

De Capcom Cup 11 is net van start gegaan in Japan. Dit grote e-sporttoernooi begon op 5 maart en loopt tot en met 9 maart, met de finale gewijd aan de Street Fighter League: World Championship 2025.

Dit is waarschijnlijk de reden waarom Suzuki samen met Capcom een unieke GSX-8R Street Fighter 6 heeft gepresenteerd, die nu zijn wereldwijde debuut maakt op de Capcom Cup 11. Suzuki is dit jaar ook een belangrijke sponsor van het toernooi.

De GSX-8R, genaamd ‘GSX-8R Tuned by JURI’ verwijst naar het krachtige personage Juri Han uit de Street Fighter-serie. De graphics zijn geïnspireerd op elementen die sinds Juri’s debuut in Street Fighter IV zijn ontwikkeld.

Suzuki Ride Out Roadshow 2025: 16 locaties in Nederland!

De paarse en zwarte kleuren, spinnen en de Feng Shui-motor in Juri’s linkeroog maken deel uit van het ontwerp van deze GSX-8R. Bezoekers van de Capcom Cup 11 kunnen langs de Suzuki-stand gaan en een foto maken met de motor. Of je bonuspunten krijgt voor een Juri-kostuum is niet duidelijk, maar het kan geen kwaad!

Daarnaast wordt er limited-edition Suzuki x Street Fighter 6-merchandise weggegeven op het toernooi. Deze zijn slechts in beperkte hoeveelheden beschikbaar op basis van wie het eerst komt, het eerst maalt, en kunnen niet gekocht worden.

Als je de GSX-8R wilt zien, maar de Capcom Cup 11 niet kunt bijwonen, maakt Suzuki de motor ook zichtbaar op de grote Japanse motorbeurzen in Osaka, Tokyo en Nagoya later deze lente…

CFMoto ontwikkelt motorfiets met CVT-automaat

0

Terwijl CVT-automaten gebruikelijk zijn bij scooters en ATV’s, zijn ze tot nu toe zeldzaam in grotere motorfietsen. Een voorbeeld is de Aprilia Mana, maar een echte doorbraak voor deze motorfiets bleef uit. Met steeds meer rijders die handmatig schakelen willen vermijden, is er echter verandering mogelijk. Merken zoals Yamaha, BMW en KTM introduceren semi-automatische en automatische systemen. CFMoto’s aanpak met een CVT-motorfiets kan een nieuwe optie zijn.

De CVT-automaat werkt met twee riemschijven, elk bestaande uit twee kegelvormige helften. Een schijf is via een centrifugaalkoppeling aan de motor verbonden, de andere aan de aandrijfas. Door de beweging van de helften verandert de diameter, wat de overbrengingsverhouding beïnvloedt. Een V-vormige riem transporteert de kracht tussen de schijven.

Test 2025 CFMoto 800MT-X: omslagpunt

Het patent toont een parallel-twin met dubbele bovenliggende nokkenassen en een mogelijk variabele klepbesturing voor betere prestaties, afhankelijk van toerental en belasting. Hoewel het niet duidelijk is of de motor voor een motorfiets of ATV is bedoeld, wordt specifiek een motorfiets genoemd.

Er bestaat al een vergelijkbaar concept van de Chinese fabrikant Lifeng, die een motorfiets met CVT heeft gepresenteerd, uitgerust met een CFMoto-blok. Deze motor levert 71 pk, maar de motorfiets weegt 355 kg, wat de dynamiek nogal beperkt.

Het blijft onzeker wanneer CFMoto een CVT-motorfiets zal lanceren, maar het patent toont aan dat ze aan deze technologie werken. In een tijd waarin halfautomatische transmissies steeds belangrijker worden, kan een traploze automaat aantrekkelijk zijn voor rijders die handmatig schakelen willen vermijden.

Moto Morini Pre-Season voordeel tot €1.200

0

Tijdens de MOTORbeurs Utrecht waren er veel primeurs te zien in de Benelux. Moto Morini start het seizoen goed met Pre-Season Deals op de X-Cape 650 en Seiemmezzo modellen*.

X-Cape 650 met gietwielen

Het Pre-Season voordeel op de X-Cape 650 met gietwielen is maar liefst € 1.200,-! Met een tijdelijke consumentenadviesprijs van € 7.999,- en een gratis tweedelige aluminium zijkofferset, is de stijlvolle X-Cape 650 nu nog aantrekkelijker. De X-Cape 650 is beschikbaar in Red Passion, Carrara White, Smoky Anthracite en Black Ebony.

X-Cape 650 met spaakwielen

Voor een avontuurlijkere ervaring is de X-Cape 650 met spaakwielen nu standaard uitgerust met een Rally Kit voor een tijdelijke consumentenadviesprijs van € 8.499,-. Deze Rally Kit, ter waarde van € 900,-, omvat een stoere stickerset in Squadra of Scuderia uitvoering, een vlak Rally-zadel, een donker Rally-windscherm en aluminium carterbescherming.

Test 2024 Moto Morini Calibro: hallo concurrentie!

Seiemmezzo STR

De elegante en sportieve Seiemmezzo STR is nu beschikbaar voor een scherpe prijs van slechts € 6.999,-. Het Italiaanse design is van topkwaliteit en de uitrusting, waaronder Brembo remmen, instelbare Marzocchi vering en Pirelli banden, maakt de Seiemmezzo STR compleet. Leverbaar in Starlight White, Fire Red en Smokey Anthracite. De meer offroad-georiënteerde Seiemmezzo SCR in matzwart is ook verkrijgbaar voor een actieprijs van € 7.999,-.

Ontdek meer over de Moto Morini Pre-Season Deals op motomorini.eu/nl en vraag een proefrit aan bij de dealer.

De Pre-Season actie is geldig van 20 februari tot en met 31 maart 2025 bij deelnemende dealers, zolang de voorraad strekt.

Wereldrecord: Handlebar-Wheelie van meer dan 200 km/u

0

Wat is een Handlebar-Wheelie eigenlijk? Bij een klassieke wheelie blijft de rijder meestal op het zadel en tilt het voorwiel op door gas te geven. Bij de Handlebar-Wheelie is het anders: de rijder positioneert zich op het stuur, terwijl de benen dichtbij de spiegelstelen over het stuur worden gelegd. Vanuit deze ongebruikelijke positie wordt de koppeling ingetrokken, de motor in toeren gejaagd en de koppeling ineens weer losgelaten. Zo komt het voorwiel omhoog en balanceert de rijder de motorfiets in deze extreme houding op slechts één wiel.

Hoewel deze stunts tot het repertoire van veel professionals behoren, tilt de snelheid die Magnus tijdens zijn recordpoging heeft bereikt deze actie naar een geheel nieuw niveau.

Magnus Carlsson is geen nieuwkomer in de stuntscene, hij heeft zich meer dan dertig jaar kunnen voorbereiden op het record. Al in 1992 waagde hij zijn eerste pogingen met een Handlebar-Wheelie. Drie jaar later, in 1995, stelde hij zich voor het eerst de uitdaging om in Skövde, Zweden, een snelheidsrecord in deze categorie op te stellen.

Sindsdien heeft Magnus voortdurend aan zijn techniek gewerkt, zijn balans verbeterd en de controle over gas en koppeling verder geperfectioneerd. Voor hem is de Handlebar-Wheelie niet zomaar een truc, maar de koningsdiscipline onder de stunts – een uitdaging die hem decennialang heeft beziggehouden.

Door motor voortgetrokken stuntman verbreekt wereldrecord

De juiste machine: KTM 1290 Super Duke R

De keuze van de motorfiets speelt een cruciale rol. Voor zijn recordpoging koos Magnus de KTM 1290 Super Duke R. Deze naked bike uit Oostenrijk heeft een krachtige V-twin met 1301 cc. Volgens de fabrikant levert de machine 177 pk (130 kW) en heeft een maximaal koppel van 140 Nm. Met een droog gewicht van ongeveer 189 kilogram behoort deze KTM niet tot de lichtste stuntbikes, maar biedt ze wel veel vermogen.

Magnus breekt ook het achteruitrijrecord

Kort nadat het Handlebar-Wheelie-record officieel was erkend, ging Magnus Carlsson direct door en verzekerde zich van een andere vermelding in het Guinness World Records. Dit keer reed hij de langste afstand ooit op een motorfiets achteruit. In totaal legde hij 306 kilometer af en overtrof daarmee het vorige record van 202 kilometer aanzienlijk.

Voor dit record gebruikte hij een KTM 390 Duke – duidelijk kleiner en handzamer dan de 1290. Voor de lange rit bevestigde Magnus een mandje op de passagiersplaats, waarin hij drankjes meenam om onderweg bij te tanken.

Promotor 02 2025

0

Techniek: tunen met Druijff Racing

0

Wie zijn motor perfect afgesteld wil hebben, komt al gauw terecht bij Druijff Racing in het Gelderse Lunteren. Erwin Druijff is Kawasaki-racedealer, runt een ONK-raceteam en bouwt racers op. Daarnaast past Erwin zijn technische knowhow toe om straatmotoren beter te laten lopen.

Wie van zijn hobby zijn beroep maakt, hoeft geen dag in zijn leven te werken. Zoiets kun je ook zeggen van Erwin Druijff. Jarenlang racete hij in diverse Nederlandse kampioenschappen. Hij begon met brommerraces, ging door naar Supermoto, nam vervolgens deel aan de Suzuki SV-cup en werd daar zelfs kampioen in. Van 2009 tot 2013 reed hij vervolgens op een Suzuki in de Supersport 600 en probeerde zijn geluk vervolgens nog twee jaar in de 1000cc-Superbike, waarin hij beide jaren net geen kampioen werd. En ook dat deed hij op een Suzuki.

Techniek Euro 5+

Ondersteuning

Uiteraard is racen geen goedkope hobby. Erwin had dan ook de nodige ondersteuning, naast de inkomsten van een baan: ‘Ik werkte in die tijd bij autofabrikant Donkervoort en had voor de racerij ondersteuning van de Valkenier in Barneveld en van Marc Hoegee, eigenaar van het Hoegee Suzuki Center in Afferden. Daar ben ik ook gaan werken toen hij ophield met racen’, lacht Erwin, die meteen toegeeft dat hij nooit helemaal is gestopt met racen. ‘Ik rijd elk jaar toch nog wel een of twee endurance-races, zoals de Zeven uur van Assen en de Zes uur van Spa. Bij die races rijdt iedereen van je team met zijn eigen motor, je wisselt bij een rijderswissel dus alleen de transponder.’ Maar een vol seizoen racen, dat zit er voor Erwin niet meer in. ‘Ik had een vriendin, een huis gekocht, begon mijn maatschappelijke carrière langzaamaan belangrijker te vinden en constateerde dat mijn prioriteit niet meer bij het racen lag. Ik vond het daarom niet correct naar mijn sponsoren en monteurs om door te gaan. In 2016 ben ik gestopt en ben ik bij Hoegee gaan werken.’

ZZP’er

Nadat Erwin twee jaar met veel plezier bij Hoegee had gewerkt, besloot hij voor zichzelf te beginnen, in eerste instantie thuis, in zijn schuur. ‘Als ZZP’er deed ik in het begin van alles en nog wat. Ik had zo lang in de racerij gewerkt, dat mensen me uit die scene wel wisten te vinden. In 2018 kon ik een testbank openen. Toen werd het echt serieus. Ik deed onderhoud aan circuitmotoren, ik werkte een tijdje voor een IDM-team en ik ging steeds meer ECU’s flashen. Dat betekent dat je het motormanagement van een motorfiets opnieuw programmeert, zodat de injectie en de ontsteking beter werken. Dat deed ik in eerste instantie voor racemotoren, maar er kwamen ook steeds meer particulieren die hun straatmotor wilden aanpassen. Daarin zie je twee stromingen: er zijn motorrijders die meer vermogen uit hun motor willen halen en er zijn motorrijders die vooral willen dat hun motor prettiger loopt, met een betere gasreactie bij lagere snelheden. Veel motoren staan te arm afgesteld en schokken daarom nogal. Voor dat soort speciale dingen komen ze vaak bij mij terecht. Daarnaast doen we uiteraard ook regulier onderhoud.’

Flashen

Het flashen van ECU’s is een substantieel deel van Erwins bedrijf: ‘We doen wel twee tot vier motoren per dag, waarvan 95% wegmotoren. We zijn voor de racerij gericht op Kawasaki, maar alle andere merken zijn hier ook welkom. In principe zoeken we de juiste afstelling voor elke individuele motorfiets. Je zou denken dat je de juiste afstelling wel in je computer hebt zitten als je een keer zo’n motor op de testbank hebt gehad, maar in de praktijk valt dat tegen. Bijna elke motor is anders. Er zit een andere uitlaat op, een ander luchtfilter in, de airbox is veranderd, de katalysator verwijderd, noem maar op. De variatie is zo groot dat je toch vaak moet meten. Als je een Yamaha MT-09 met een Arrow-uitlaat op de vermogensbank zet, meet je een groot verschil in afstelling ten opzichte van dezelfde motor met een Akrapovič-uitlaat. Zelfs identieke motoren kunnen trouwens verschillen. Als je vier motoren met dezelfde uitlaat op de bank zet, meet je vaak verschillende vermogens. Het maakt al uit hoe een motor is ingereden. Daarnaast speelt de beleving een rol. We bieden nu wel basismappings aan, omdat we ondertussen een grote database hebben opgebouwd. Maar klanten willen hun motor vaak toch graag op de testbank zien.’

Techniek: hoe serieus is de Honda V3 met elektrische turbo?

Vermogenswinst

Met sportuitlaten en sport-luchtfilters is vaak vermogenswinst te halen, maar dat is niet altijd zo. ‘Sommige fabrikanten van sportuitlaten maken een uitlaat en stoppen die vervolgens steeds verder dicht om de keuring te halen, vaak via de dB-killer. Je ziet soms sportuitlaten die vermogen kosten in plaats van verbeteren. Het verwijderen van de dB-killer kan soms 10-15 pk verschil maken. We hebben zelfs meegemaakt dat het 25 pk scheelde. Luchtfilters kunnen soms ook een groot verschil opleveren. Bij sommige motoren maakt het niet veel uit, maar neem bijvoorbeeld een Yamaha MT-07, dan win je met een speciaal luchtfilterkitje wel 8 Nm. Dat komt omdat de standaardconstructie slecht is, die laat te weinig lucht door. Hetzelfde geldt voor een KTM 690.’

Raceservice

De tweede tak van Druijff Racing is het opbouwen en onderhouden van racemotoren. Druijff Racing is dan ook racedealer/partner van Kawasaki, zowel voor circuit- als offroad-motoren. ‘Dat laatste is nieuw’, vertelt Erwin. ‘Circuitmotoren doen we al vanaf het begin. We bouwen motoren op voor racers en voor motorrijders die circuitdagen gaan rijden, want dat wordt steeds populairder. Het gaat dan voornamelijk om Kawasaki’s ZX-4R/RR, ZX-6R en ZX-10R/RR. We zijn daar vooral ’s winters druk mee. Daarnaast bieden we een Race & On Track Service aan voor coureurs. We zijn dan op de circuits aanwezig als servicepunt. Dat gaat van iemand die remblokken nodig heeft tot iemand die zijn data wil laten uitlezen. Tegenwoordig doen we daar ook veringservice bij. Sinds dit jaar zijn we ook officieel dealer van het Engelse veringmerk K-Tech. Zij maken van alles, van race-vering tot zuigerkitjes voor straatmotoren. Ze hebben een hele brede lijn spullen, die we ook via onze webshop verkopen. Voor wie zijn rijvaardigheid wil verbeteren, organiseren we bovendien ook circuittrainingen. Dat doen we met compacte groepen tot twintig man. We gaan bijvoorbeeld in maart naar Valencia. We bieden trainingen voor verschillende niveaus, met voorrijders, videobegeleiding en technische ondersteuning. Het is geen standaard trackday.’

Eigen raceteam

Druijff Racing is vaak tijdens Nederlandse kampioenschappen op de circuits te vinden. Druijff Racing heeft dan doorgaans drie pitboxen: twee voor klanten en een voor zichzelf. Dat is nodig, want Druijff Racing runt samen met Kawasaki een raceteam dat deelneemt aan het IDC – het International Dutch Championship. ‘Dat doen we met behoorlijk goede resultaten. In 2022 en 2023 reden we met Wayne Tessels in het IDC Superbikes, met een ZX10RR. We zijn beide seizoenen kampioen geworden. In 2024 werd Wayne tweede. Vorig jaar hebben we met Sven Doornenbal deelgenomen aan het IDC Supersport met een ZX-6R. We zijn daarmee net geen kampioen geworden.’

Druijff Racing zit inmiddels in een fraai bedrijfspand in Lunteren, met vier hefbruggen en een vermogensbank. Over de vulling van de agenda heeft Druijff niet te klagen, dus als je voor het komende seizoen je weg- of circuitmotor wilt optimaliseren, kijk dan op tijd op druijffracing.nl.

Foto’s: Peter Aansorgh

De meest begeerde fabrieks-Harley-Davidson ooit…? Absoluut!

0

Het is passend dat Harley-Davidson een geheime preview hield van de 2025 CVO Road Glide RR – dat staat voor Race Replica – in Austin, Texas, waar het Circuit of the Americas om de hoek ligt. En een preview werd het. Harley geeft ons iets dat voor 90% op de racemotor lijkt, het grootste blok in de geschiedenis van de Motor Co., en een van de hoogste prijskaartjes op een motorfiets die we in tijden van een fabrikant met een grote naam hebben gezien. De 2025 CVO Road Glide RR is ook ontzettend gaaf. En dat is precies wat Harley-Davidson voor ogen had.

Harley heeft een tijdlang de manier van cc’s niet gebruikt om de motorcapaciteit van het merk aan te duiden. In plaats daarvan kiest de Motor Co. voor cubic inches, net als muscle cars. En de CVO Road Glide RR is daar geen uitzondering op, met zijn 131 cubic-inch Screamin’ Eagle blok. Omgezet naar wat elke andere motorfiets fabrikant zegt, is dat een verbluffende 2147 cc. En al die cilinderinhoud resulteert in 153 pk en 204 Nm. Dat betekent dat dit de krachtigste Harley-Davidson motor is die ooit standaard uit de fabriek is aangeboden.

Dit is allemaal mogelijk gemaakt door een hele reeks kant-en-klare performanceproducten die Harley aan zijn klanten biedt. Op maat gemaakte onderdelen, ontworpen, geconstrueerd en vervaardigd door het King of the Baggers-team van het merk. En wat aangepaste tuning van het hele pakket. Er zijn nieuwe nokkenassen, een vloeistofgekoelde cilinderkop, volledig CNC-gefreesde verbrandingskamers en poorten, een race-geïnspireerde inlaat en een 68 mm gasklep met een bijpassend aluminium inlaatspruitstuk, en een kleinere tandwiel voor betere acceleratie vanuit stilstand.

Zelfs het rode gebied werd aangepast voor meer prestaties. Deze CVO Road Glide RR mag tot 6.500 toeren draaien. Dat klinkt misschien niet veel voor sportmotor, maar dat is schreeuwend veel voor een Harley-Davidson. En ja, er is ook een volledige titanium Akrapovic-uitlaat, waarom niet? Volgens Harley is de uitlaat legaal in alle 50 staten van de US.

Elke ons kracht en koppel wordt doorgegeven via een gloednieuwe Screamin’ Eagle Racing King 6-versnellingsbak die letterlijk van de racemotoren van het team is gehaald. En dan is er het ophangingssysteem.

Toen Wyman de covers van de motor trok, maakten we bijna een sprongetje. Öhlins zijn voor- en achteraan te vinden en beide zijn volledig verstelbaar. De voorvering bestaat uit 43 mm Ohlins FGR 253 Hypersport Superbike-vork, die in samenwerking met Öhlins zijn ontwikkeld. In het voorwiel verder twee Brembo GP4-RX  4-zuiger remklauwen.

De achtervering heeft die coole dual Ohlins externe reservoirs die je op racemotoren ziet en is ook volledig verstelbaar. De volledig CNC-gefreesde swingarm eindigt in een enkele vierzuiger Brembo-remklauw. Elke bout op de motor is ook CNC-gefreesdt. Verder is alles van koolstofvezel. De kuip? Volledig van koolstofvezel. De koffers? Koolstofvezel. De spatborden? Koolstofvezel. Zelfs de zitbasis is van koolstofvezel.

Dankzij Harley’s lichtgewicht ontwerp, zowel de billet aluminium als koolstofvezel onderdelen, is de CVO Road Glide RR bijna 23 kilo lichter in vergelijking met de reguliere CVO Road Glide. Denk nu eens terug aan de motorspecificaties van 153 pk en 204 Nm. Ja, deze Harley is een monster.

Het enige echte verschil tussen deze motor en de King of the Baggers-racers is dat deze nog steeds mid-forward controls, legale verlichting en uitlaat en een fantastisch audiosysteem van Rockford Fosgate heeft. De hellingshoeken bedragen 36 graden rechts en 35 graden links, verkend door James Rispoli zelf, die al met het prototype had gespeeld en de limieten van de hellingshoek had gevonden.

Er zijn ongeveer een miljoen andere kleine dingen die we misschien hebben gemist of over het hoofd hebben gezien—er zijn zes verschillende rijmodi en een reeks veiligheidsfuncties — maar theoretisch gezien zouden we een boek kunnen schrijven over deze motorfiets. Maar wat kost al dat USA-geweld? Laten we dus de olifant in de kamer bespreken.

Harley-Davidson gaat (€102.000 ($110.000 – koers 5 maart 2024) vragen voor elke 2025 CVO Road Glide RR. Het is dan ook een van de duurste Harleys ooit bedacht. De Road Glide RR is ook extreem zeldzaam, want de Motor Co. Bouwt er slechts 131. Nog slechter nieuws: de geweldige Harley is exclusief voor de USA, waar hij wordt aangeboden door de best presterende dealers van het land.

De Royal Enfield Flying Flea rijdt

0

De Flying Flea, de elektrische motorfiets van Royal Enfield, is op straat gespot. Het Flying Flea-project wordt ontwikkeld door een team van meer dan 200 ingenieurs, zowel in India als in het Verenigd Koninkrijk. Dit prototype is een van de eerste exemplaren die op de weg zijn gezien.

Royal Enfield neemt elektrische mobiliteit zeer serieus en heeft zelfs een speciaal merk opgericht voor hun emissievrije motorfietsen. Flying Flea werd vorig jaar gepresenteerd op de EICMA, en de eerste twee modellen, de FF-C6 en FF-S6, zouden rond midden 2026 op de markt moeten komen. De prototypes zijn al in omloop en zijn gefotografeerd tijdens een test op Europese wegen.

Royal Enfield gaat elektrisch met ‘Flying Flea’

De motorfiets heeft een unieke opbouw met een parallelogramvoorvork en een aluminium frame en achterbrug om gewicht te besparen. Ze zijn wendbaar, veelzijdig en licht, in lijn met de filosofie van het merk voor motorfietsen die vooral voor stadsgebruik zijn bedoeld. Het design is klassiek en retro, terwijl de techniek modern is; de elektromotor zou continu ongeveer 11 kW (15 pk) moeten kunnen leveren.

Traditionele uitstraling

Ondanks de traditionele uitstraling zal de Flying Flea zeker opvallen, vooral door de curieuze voorvork met vaste vorken en de twee schokdempers. Dit prototype verwijst naar de parallelogramvoorvorken die tot de jaren veertig werden gebruikt, voordat telescopische vorken in de mode kwamen. Het frame is van aluminium, met een dubbele wieg en is geïntegreerd met de batterij, die als dragend element fungeert. De tank is fictief en dient vooral als steun voor de knieën. Het zadel is eenpersoons, maar het is duidelijk dat het definitieve model ruimte zal bieden voor een passagier. De eindoverbrenging gebeurt via een riem. Opmerkelijk is dat de traditionele achterspatborden, die op de beurs in Milaan te zien waren, zijn vervangen door een achterwielkap; het ontwerp is dus nog niet definitief.

Royal Enfield gelooft sterk in dit project. De serieproductie zal plaatsvinden in de fabriek in Chennai, India, waar ook het ontwerp en de productie van belangrijke componenten zoals de motor, batterij, controle-elektronica en software plaatsvindt.

De naam Flying Flea is niet nieuw voor Royal Enfield; het betekent ‘Vliegende Vlo’ en was de bijnaam van de RE 125, een historisch model dat tijdens de Tweede Wereldoorlog werd geproduceerd. Deze uitzonderlijk lichte 125cc-motorfiets woog slechts 59 kg, waardoor hij met parachutes samen met luchtlandingstroepen kon worden gedropt. Met 3,5 pk werd hij op talrijke Europese slagvelden ingezet.

Geniaal: AI-radar weet of bestuurders onder invloed zijn van alcohol of drugs

0

Het klinkt als klinkklare sciencefiction, maar de Acusensus Heads-up kan wel degelijk detecteren of bestuurders gedronken hebben, dan wel onder invloed zijn van drugs. Meer nog: de AI-radar is al in gebruik – zowel in thuisland Australië als in het Verenigd Koninkrijk. Krijgen we ‘m binnenkort ook op onze wegen?

AI-gestuurde radar

We proberen je even – heel kort door de bocht – uit te leggen hoe het systeem in kwestie werkt. Om bestuurders op te sporen die mogelijk onder invloed zijn, maakt de radar gebruik van geavanceerde technologie én artificiële intelligentie (AI). Via algoritmen kan Acusensus’ Heads-Up in realtime videobeelden analyseren van camera’s die op de mast van de radar zijn gemonteerd. De immense hoeveelheid data die daarmee verzameld wordt, kan via AI aan een rotvaart gecheckt worden. Als het systeem daarbij ongebruikelijke bewegingen detecteert, zoals plotselinge richtingwijzigingen, niet-lineair rijden, of vreemde tempowissels, krijgen nabij gestationeerde ordediensten een waarschuwing. De politie kan vervolgens veel gerichter overgaan tot een test op alcohol en drugs – en sanctioneren waar nodig.

Garmin zūmo R1 Radar: veiligheid voor motorrijders

18% minder ongevallen

De Heads-up – zoals de AI-radar liefkozend, en verwijzend naar het waarschuwen van de ordediensten, werd genoemd –  is inmiddels volledig operationeel. En dat zowel in Australië als dichter bij huis, in het Verenigd Koninkrijk. Volgens de eerste cijfers van Acusensus heeft de introductie van dit radarsysteem in Australië er in z’n eerste jaar voor gezorgd dat er maar liefst 18% minder ongelukken zijn geregistreerd in de overeenkomstige regio. Zonder meer indrukwekkend. Of we ‘m ooit bij ons te zien krijgen is onduidelijk – al vermoeden wij dat veel motorrijders er beslist niets op tegen zouden hebben…

Kijk hieronder naar een uitgebreide demonstratie van het systeem.