Suzuki heeft twee vernieuwde modellen onthuld: de GSX-8S en de GSX-S1000GT. Beide modellen zijn bijgewerkt voor de Europese en Aziatische markten.
De updates bestaan uit nieuwe kleurenschema’s. De GSX-8S krijgt een nieuwe Cosmic Blue Edition, die zwarte wielen en een zwarte zitting heeft. Er is ook een versie met rode wielen en een volledig zwarte carrosserie. De GSX-S1000GT is nu verkrijgbaar in Metallic Grey met bronzen wielen en een bronzen subframe. Daarnaast is er een nieuwe Pearl Vigor Blue, die er vrij stijlvol uitziet.
De toekomst van Energica zal deze week worden bepaald in een veiling die op 20 maart is gepland, met de deadline voor biedingen op 19 maart.
De openbare veiling vindt plaats bij de rechtbank van Modena en markeert het einde van de fabrikant van elektrische motorfietsen in zijn huidige vorm, na een financiële ineenstorting. Het minimum bod is vastgesteld op €3.206.250, terwijl de basisprijs voor de veiling €4.275.000 bedraagt.
Energica was een van de pioniers in de exclusieve productie van elektrische motorfietsen en werd opgericht in 2009. Het bereikte zijn hoogtepunt als de enige leverancier voor MotoE van 2019 tot 2022, voordat het in 2023 door Ducati werd vervangen.
Maar de visie van Energica voor elektrische mobiliteit en innovatie was niet voldoende om een financieel haalbaar project te waarborgen, wat leidde tot gerechtelijke liquidatie in oktober vorig jaar.
Deze veiling omvat bijna alle productieve activa van Energica, zoals volledig geassembleerde en gedeeltelijk geassembleerde motorfietsen, reserveonderdelen, batterijen en componenten, intellectuele eigendom en andere activa.
Nieuw in de Touring line-up is de Scorpion EXO 1400 EVO 2 Onyx Carbon Air. Met deze helm positioneert Scorpion zich aan de bovenkant van de markt, wat al blijkt uit de volledig uit carbon opgetrokken helmschaal. Deze helm is verkrijgbaar in drie verschillende buitenmaten.
De EXO 1400 EVO 2 maakt gebruik van revolutionair Ultra TCT 3K Carbon fibre, dat niet alleen uitzonderlijk stevig is, maar ook voldoet aan de hoogste standaarden in de vliegtuigindustrie. Dit resulteert in een gewicht van slechts 1400 gram, waardoor de helm uiterst licht aanvoelt. Uiteraard voldoet de helm aan de nieuwste ECE R22.06 veiligheidsstandaard.
Veiligheid en Comfort
De premium eigenschappen komen verder tot uiting in de dubbel-D sluiting, de meest veilige sluiting voor motorhelmen. Met het Quick Release systeem kan de helmbekleding snel en veilig door hulpdiensten worden verwijderd.
Comfort wordt niet vergeten; het City Position systeem laat het vizier op een kiertje staan voor verkoelende rijwind. De 2-steps Super Vent zorgt voor optimale ventilatie, getest in een windtunnel. De KwikWick III voering houdt vocht en warmte optimaal af.
De helm is ook ideaal voor brildragers dankzij het KwikFit systeem, met uitsparingen voor eenvoudige brilplaatsing. Het Airfit Inflation Systeem biedt een betere pasvorm en reduceert rijwind.
Standaard is de helm uitgerust met een zonnevizier, een uitsparing voor communicatiesets zoals EXO-Com, en een Pinlock MaxVision 3D voorbereiding. De helm wordt geleverd met zowel een getint als helder vizier.
Specificaties en Prijs
Maatvoering: XS tot en met XXL (drie buitenmaten) Prijs: €469,90 Kleur: Onyx Garantie: 5 jaar
Met de Scorpion EXO 1400 EVO 2 Onyx Carbon Air heeft elke tourrijder een premium helm in handen, die veiligheid en comfort combineert met innovatieve functionaliteit.
Het legendarische Italiaanse racemerk Morbidelli maakt een comeback. Niet met lichte racemotoren zoals in de jaren 70 – stel je voor – maar wel met een avontuurlijke toermotor in de vorm van de T1002VX. Een behoorlijk verschil met hoe het vroeger was, maar daarom niet minder interessant. We gaan een blokje om in het thuisland van Morbidelli: Italië.
We kunnen ons goed voorstellen dat de wat jongere generatie lezers nog nooit van Morbidelli heeft gehoord. Giancarlo Morbidelli, de oprichter en het technisch brein achter het merk, kende vooral in de jaren 70 heel wat racesuccessen in de 50, 125 en 250cc-klasse. Over de historie en innovatieve ideeën van Morbidelli kun je een boek vol schrijven, maar we gaan ons hier concentreren op het nieuwe Morbidelli, de herrijzenis. MBP Moto heet de Italiaanse groep die onder de vleugels van Keeway Group de merknaam Morbidelli heeft gekocht. Hun eerste wapenfeit is de T1002VX, een avontuurlijke toermotor die er niet meteen heel spannend uitziet, maar wel interessante features en techniek heeft. Zo wordt de T1002VX aangedreven door niet alweer een paralleltwin, maar wel een V-twin. Daarbij heeft dat 1000cc-blok geen exorbitant vermogen, zoals we tegenwoordig veel zien, maar een voorzichtige 87 pk en 89 Nm. Hij levert dat vermogen trouwens niet altijd, maar daar komen we later op terug. De reden voor die tweecijferige pk’s is dat het motorblok ontwikkeld is voor een cruiser – de Morbidelli C1002V – maar wel met een toermotor in het achterhoofd. De tuning is, gelukkig, helemaal anders. Door die 80 graden V-twin krijg je een lange motorfiets met bijgevolg een ruime zitpositie. De zit is erg comfortabel, met een ruime kniehoek op het 820 mm hoge zadel en een flinke afstand tot het stuur. Het windscherm is voldoende groot en breed en kan ingesteld worden met twee klemmen aan iedere zijde. Niet het makkelijkste systeem, al helemaal niet rijdend, maar in ieder geval beter dan een vast scherm.
1 van 7
De DRL’s hebben een X-vorm, wat er leuk en eigen uitziet.
Meer X-vormen in het knappe achterlicht.
De 1.000cc V-twin levert een voorzichtige 87 pk en 89 Nm.
Groot en duidelijk TFT-scherm. Let op de vroege rode zone bij 8.000 tpm.
Cruisecontrol, handvat- en zadelverwarming, verlichte schakelaars,… Allemaal standaard.
Flinke uitlaatpijp met een krachtig, diep motorgeluid.
Vreemde wending
De Morbidelli T1002VX heeft verder een standaarduitrusting om U tegen te zeggen: aluminium zijkoffers en topkoffer, cruisecontrol, handvat- en zadelverwarming voor de rijder, middenbok, usb-C, usb-A, 12V-aansluiting en verlichte schakelaars. Dat is meer dan bijzonder compleet. Rijtechnisch gaat het lijstje verder met bochten-ABS, tractiecontrole en vier rijmodi. Maar daar krijgt het verhaal plots een vreemde wending. Volg me goed, want de logica is zeer apart. Er zijn dus vier rijmodi: Standard, Sport, Rain en Offroad. Tot hier niets gek. Die rijmodi kunnen enkel gewisseld worden als je volledig stilstaat. Dus niet gewoon het gas dicht en switchen, nee, 0 km/u. Sta je eenmaal stil, is het niet gewoon even op de Mode-knop drukken, maar moet je met nog een aparte knop bevestigen. Heb je de rijmodus gekozen die je wil rijden, moet je nog eens bevestigen. Ontzettend omslachtig dus. Maar daar stopt het niet. In de Sport-stand heb je geen tractiecontrole, hoewel je dat net wél nodig zou hebben door de giftigere gasreactie. In de Offroad-modus heb je geen tractiecontrole en ABS-achteraan – logisch – maar ook geen ABS vooraan. Een modus voor experts? Dat valt te bezien, want je bent onderweg met een machine die rijklaar 265 kg weegt. Een voorwiel dat even grip verliest bij het remmen, vang je dus niet even op door je voet uit te steken. Denk je dat je alles gehad hebt? Nee hoor, er komt nog een finale. Want enkel in de Sport-modus levert de motor zijn beloofde 87 pk. In alle andere modi perst die er maar 74 paarden uit. Nu is 87 pk voor zo’n grote, zware motor al geen overdaad, maar dan wordt het ook nog eens beperkt in de wellicht meest gekozen Standard-modus. Vreemde keuzes…
Het hoge gewicht van de Morbidelli T1002VX wordt verklaard door de rijkelijke standaarduitrusting (inclusief koffers), de afmetingen van de machine, de 20 liter grote brandstoftank en ook het stalen dubbel wiegframe. Voor de swingarm wordt een aluminium exemplaar gebruikt. De mooie spaakwielen zijn geschoeid met Pirelli Scorpion Rally-banden, terwijl J.Juan-remmen en instelbare KYB-vering zorgen voor veiligheid en comfort. Opmerkelijk daarbij is dat de veervoorspanning achteraan enkel kan ingesteld worden met een ouderwetse haaksleutel. Jammer, want op dit type reismotor wordt er wellicht veel gewisseld tussen één persoon, één persoon met bagage, twee personen en twee personen met bagage. Voor onze testrit in de streek rond Bologna houden wij het op een zo naakt mogelijke Morbidelli, dus zonder koffers en koffersteunen. Het windscherm gaat onmiddellijk in de hoogste stand, terwijl de handvat- en zadelverwarming op volle kracht draaien. Het is een frisse 10 graden en we weten dat we zeiknat gaan worden… Onze T1002VX komt enthousiast op gang en laat daarbij een krachtig geluid horen. De V-twin klinkt helemaal niet als een cruiserblok, wat mede te danken is aan de forse uitlaatpijp. Eenmaal aan het rijden, hoor je het blok in de achtergrond, maar onder volle belasting krijg je een diep basgeluid, wat prima te pruimen is. Waar cruiserversnellingsbakken die typische zware klik maken, hoor je daar op deze Morbidelli een echo van. Absoluut niet storend, maar ook zeker geen fijne Japanse versnellingsbak. Het schakelen zelf gaat trouwens helemaal prima, al is dat wel zonder quickshifter. Het is al even geleden dat we nog zonder quickshifter gereden hebben op een nieuwe motor, maar het samenspel tussen linkerhand- en voet lukt gelukkig nog steeds.
Soepel als een paling
Voel je bij stilstaand manoeuvreren dat er heel wat gewicht in deze T1002VX verscholen zit, valt dat bij het rijden echt mee. Ja, je bent onderweg met een grote, zware motor, maar hij stuurt mooi neutraal zonder in de bocht te vallen. De 265 kilo’s duwen wel door als je bergaf aan het rijden bent en stevig moet remmen. Problematisch wordt het echter nooit. Ook het motorblok weet goed om te gaan met de massa aan motorfiets. Het is bijzonder soepel, met een breed uitgesmeerd koppel. Je voelt nauwelijks of je nu laag of hoog in toeren zit. Verwacht echter geen trekkracht waar je van in het zadel geduwd wordt. Daarvoor is de V-twin niet krachtig genoeg. Voor comfortabel motorrijden zonder haast, zowel qua zitpositie, motortrillingen als souplesse, doet de Morbidelli prima zijn werk. We trekken ons niets aan van die verschillende rijmodi en laten de T1002VX zijn ding doen in Standard. We kunnen ook moeilijk anders, want we zouden de ganse groep ophouden als we willen switchen… Het windscherm houdt de regen zo goed als mogelijk tegen, onze handen en billen zijn warm, en we rijden in een prachtige streek met af en toe een straaltje zonnesch… Oh nee, het is het grootlicht van een vrachtwagen die van een bergpas komt en niets ziet door de dichte mist.
Meer modellen in de pijplijn
Morbidelli zal in de Benelux gedistribueerd worden door Moteo, naast hun merken als Benelli en Suzuki (in België). De komende maanden staan naast de T1002VX ook de T1002V, met gietwielen, touringbanden en zonder koffers; de C1002V-cruiser, de T502X lichte adventure bike en F352 naked bike op het programma. Internationaal heeft Morbidelli een bijzonder uitgebreid gamma met alle type motoren en scooters in alle type cilinderinhouden, dus het is afwachten welke filtering daarvan uiteindelijk naar ons komt. Om helemaal mee te zijn met de tijd, heeft Morbidelli ook een app waarmee je een gps-kaart op je TFT-dashboard kunt toveren, ritgegevens kunt bekijken, andere rijders kunt ontmoeten… We konden die gps-functie even kort testen en dat werkte vlot. Hetzelfde TFT-scherm en dezelfde functies komen ook op de andere modellen.
Hoewel er met de rijmodi softwarematig vreemde keuzes zijn gemaakt en je met een grote, zware motor onderweg bent, heeft Morbidelli haar wedergeboorte met de T1002VX niet gemist. Je krijgt een bijzonder compleet uitgeruste motorfiets die dan ook nog eens kan vertrouwen op topmateriaal van Bosch, Pirelli, KYB en J.Juan. Exacte prijzen zijn op het moment van schrijven nog niet bekend, maar de richtprijs moet ergens onder de 12.000 euro zijn. Dat is zeer scherp, wetende dat je een 1000cc V-twin onder je hoort draaien. Die levert niet de meeste kracht in zijn segment, maar doet dat wel op een heel soepele en comfortabele manier. Geen adventure touring, geen touring cruiser, maar wel een adventure cruiser. En zo heeft Morbidelli meteen al een nieuw motorsegment in het leven geroepen. Die Italianen toch…
Een buitengewone kans doet zich voor voor verzamelaars en liefhebbers van motorsportgeschiedenis: de Honda RVF750 RC45 waarmee Michael Rutter in 1997 racete op de Isle of Man TT staat te koop. Deze bijzondere racemotor wordt aangeboden door The Bike Specialists in Sheffield voor £64.999 (ongeveer €75.000) en vertegenwoordigt een belangrijk stuk Britse en internationale motorsporterfgoed.
De Honda RC45 behoort tot een exclusieve categorie motorfietsen die specifiek werden ontworpen en gebouwd als homologatiemodellen voor deelname aan het Wereldkampioenschap Superbike. De RC45 volgde de legendarische RC30 op en was Honda’s vlaggenschip racemotor in het midden van de jaren negentig.
De bewogen geschiedenis van deze specifieke Honda RVF750 RC45 begint in 1995, toen de machine werd bereden door Steve Ward in de karakteristieke Castrol-kleuren. Later werd de motorfiets onderdeel van het V&M Racing team, onder leiding van de gerespecteerde Jack Valentine en Steve Mellor, wat een keerpunt markeerde in de carrière van deze machine.
In hetzelfde jaar 1995 behaalde de motorfiets een overwinning op Brands Hatch met Terry Rymer aan het stuur. De daaropvolgende jaren brachten nog meer succes: in 1996 behaalde Iain Duffus vierde plaatsen op zowel de Isle of Man TT als de North West 200 met deze machine.
Het hoogtepunt in de racecarrière van deze Honda kwam in 1997, toen Michael Rutter – een gerespecteerde naam in de wegracerij – de motor naar een tweede plaats stuurde in de prestigieuze Formula One TT op het gevaarlijke Isle of Man circuit. Daarnaast behaalde Rutter met dezelfde machine eerste en tweede plaatsen tijdens de North West 200, wat de veelzijdigheid en competitiviteit van deze specifieke RC45 verder onderstreept.
Uitmuntende staat na jarenlange zorgvuldige bewaring
Wat deze aanbieding bijzonder waardevol maakt, is de uitstekende staat waarin de motorfiets verkeert. De Honda RVF750 RC45 is volledig operationeel en is de afgelopen vijftien jaar met grote zorg onderhouden als onderdeel van een privécollectie. De recente deelname aan de Goodwood Festival of Speed, waar de motor werd gedemonstreerd, bevestigt dat deze historische racemachine nog steeds in staat is om indruk te maken.
Bij de verkoop zijn niet alleen de motorfiets zelf inbegrepen, maar ook een paddockstandaard, uitgebreide documentatie over de racegeschiedenis en werkplaatsnotities. Dit maakt het geheel tot een compleet pakket voor de serieuze verzamelaar of motorsportliefhebber.
De avontuurlijke Royal Enfield Himalayan 411 krijgt binnenkort een grotere broer. Hoewel er nog geen officiële aankondiging is gedaan door Royal Enfield, wijzen verschillende betrouwbare bronnen en spionagefoto’s op de komst van een Himalayan met een grotere motorinhoud, vermoedelijk rond de 750 cc. Dit nieuwe model zou de huidige 411cc-versie moeten aanvullen met meer vermogen en verbeterde specificaties voor avontuurlijke rijders die meer kracht wensen.
Het is belangrijk om te benadrukken dat de informatie in dit artikel gebaseerd is op projecties, analyse van spionagefoto’s en verwachtingen uit de motorfietsindustrie. De definitieve specificaties kunnen pas met zekerheid worden vastgesteld na een officiële aankondiging van Royal Enfield.
Verwachte motorspecificaties
De nieuwe Himalayan zal naar verwachting worden uitgerust met een parallel-twin, mogelijk gebaseerd op het bestaande 650cc-platform dat Royal Enfield gebruikt in modellen als de Interceptor en Continental GT. Er zijn aanwijzingen dat deze motor wordt vergroot tot ongeveer 750 cc voor gebruik in de nieuwe Himalayan.
Als Royal Enfield kiest voor de bestaande 648cc-motor, kunnen we een vermogen verwachten dat iets hoger ligt dan de huidige 650-twins (ongeveer 47 pk/35 kW), waarschijnlijk afgesteld op meer koppel bij lage toerentallen. Het vermogen zou rond de 50 pk kunnen liggen. Mocht het merk kiezen voor een 750cc-motor, dan zou het vermogen kunnen stijgen naar 55-65 pk, met een koppel tussen 65-75 Nm.
In tegenstelling tot de huidige luchtgekoelde Himalayan 411, zal de nieuwe motor waarschijnlijk vloeistofkoeling hebben, wat betere prestaties mogelijk maakt onder zware omstandigheden. De motor zal uiteraard voorzien zijn van brandstofinjectie en gekoppeld worden aan een zesbak.
Onderstel en wielophanging
Het chassis van de nieuwe Himalayan zal vermoedelijk een aangepaste versie zijn van het stalen buizenframe dat we kennen van recente Royal Enfield-modellen, maar dan versterkt voor avontuurlijke ritten. De wielophanging krijgt naar verwachting een aanzienlijke upgrade ten opzichte van de huidige Himalayan.
Aan de voorzijde zullen waarschijnlijk upside-down (USD) vorken worden gemonteerd met een geschatte veerweg tussen 200 en 220 mm, voorzien van instellingsmogelijkheden voor voorspanning, compressie en uitgaande demping. De achtervering krijgt vermoedelijk een monoshock met linksysteem zijn met een vergelijkbare veerweg, eveneens instelbaar.
De nieuwe Himalayan zal naar verwachting worden uitgerust met dubbele schijfremmen vooraan (vermoedelijk 300-320 mm in diameter) en een enkele schijfrem achteraan (240-260 mm). Het ABS-systeem zal waarschijnlijk een uitschakelbare functie hebben voor offroad-gebruik, een belangrijke feature voor een avontuurlijke motorfiets.
Qua wielen en banden kunnen we een 19-inch spaakwiel aan de voorkant en een 17-inch spaakwiel aan de achterkant verwachten, gemonteerd met tubeless dual-sport banden die geschikt zijn voor zowel asfalt als onverhard terrein.
Afmetingen en gewicht
Hoewel de exacte afmetingen onbekend zijn, wordt de wielbasis van de nieuwe Himalayan geschat op 1.500-1.520 mm. De grondspeling zal waarschijnlijk minstens 220-230 mm bedragen, vergelijkbaar met of iets hoger dan de huidige 411. De zithoogte zal vermoedelijk in het bereik van 820-850 mm liggen, mogelijk met een verstelbare optie.
Het gewicht blijft een van de grootste onbekenden. Projecties suggereren een rijklaar gewicht tussen 220-240 kg, wat aanzienlijk zwaarder zou zijn dan de 411. Het is waarschijnlijk dat Royal Enfield zal proberen het gewicht zo laag mogelijk te houden om de wendbaarheid te behouden.
Verwachte features en technologie
De nieuwe Himalayan zal naar verwachting worden voorzien van moderne features zoals:
Volledige LED-verlichting
Digitaal instrumentenpaneel (waarschijnlijk een TFT-display met smartphone-connectiviteit)
Ride-by-wire gashendel (mogelijk met meerdere rijmodi)
Navigatiesysteem (mogelijk geïntegreerd in het instrumentenpaneel)
USB-oplaadpoort
Verstelbaar windscherm
Valbeugels (waarschijnlijk als optionele accessoire)
Triumph Motorcycles heeft aangekondigd dat het in 2025 een revolutionaire motorupdate zal introduceren voor het FIM Moto2 Wereldkampioenschap. Deze update vertegenwoordigt de meest significante technologische vooruitgang sinds de Britse fabrikant in 2019 de exclusieve motorleverancier van de klasse werd. Het hart van deze vernieuwing is een volledig nieuw ontworpen race-versnellingsbak die speciaal is ontwikkeld voor competitiegebruik, met als hoofddoel betere prestaties en een verhoogde veiligheid voor de rijders.
De meest opvallende innovatie is de verplaatsing van de neutrale versnelling naar de bovenkant van de versnellingssequentie, in plaats van tussen de eerste en tweede versnelling zoals bij conventionele motorfietsen. Nog belangrijker is dat deze neutrale stand mechanisch vergrendeld wordt tijdens het rijden op het circuit, waardoor het risico op onbedoelde schakeling naar neutraal tijdens de race volledig wordt geëlimineerd.
Innovatieve schakelkenmerken verhogen prestatie en veiligheid
Voor het eerst in de Moto2-geschiedenis kunnen rijders dankzij deze nieuwe versnellingsbak direct schakelen tussen de eerste en zesde versnelling, wat het schakelproces vereenvoudigt en de kans op fouten vermindert. De mechanische neutrale vergrendeling is zo ontworpen dat handmatige inschakeling van de neutrale stand alleen mogelijk is in specifieke scenario’s, zoals procedures in de pitstraat en op de startgrid.
De versnellingsbak bevat een nieuwe keuzeschakelaar met herziene tracks, wat resulteert in een preciezere en consistentere versnellingswissel. Triumph heeft ook gekozen voor onderdelen die uit massief materiaal zijn gefreesd, wat de massaverdeling optimaliseert en de traagheid vermindert voor een verbeterde respons. Dit alles wordt ondergebracht in een nieuw ontwikkeld carter dat specifiek is ontworpen voor de geavanceerde functies van de 2025 Moto2-motor.
Steve Sargent, Chief Product Officer bij Triumph Motorcycles, licht toe: ‘De nieuwe versnellingsbak die we voor 2025 hebben ontwikkeld vertegenwoordigt onze grootste technologische sprong voorwaarts sinds we in 2019 begonnen als motorleverancier voor Moto2. Dit is de eerste volledig voor competitie ontwikkelde versnellingsbak die we hebben gemaakt voor de klasse.’
Langdurige samenwerking verzekerd tot 2029
Deze technologische vernieuwingen vallen samen met de verlenging van Triumph’s contract als exclusieve motorleverancier voor Moto2 tot 2029, wat het langetermijnengagement van het merk in de motorsport onderstreept. Carlos Ezpeleta, CEO van Dorna Sports (de commerciële rechtenhouder van MotoGP), benadrukte Triumph’s consistente record van prestatieverbetering en voortdurende innovatie binnen de Moto2-klasse.
‘We zijn zeer verheugd dat Triumph een volledig voor competitie ontwikkelde versnellingsbak heeft ontwikkeld voor 2025. Dit benadrukt hun toewijding aan de sport en hun voortdurende streven naar verbetering,’ aldus Ezpeleta.
Debuut in Argentinië in 2025
De nieuwe motoren, met name de vernieuwde versnellingsbak, hebben hun racedebuut gemaakt tijdens de Argentijnse ronde van het Moto2-kampioenschap, afgelopen weekeinde.
Sinds Triumph de motorleverancier werd van de Moto2-klasse, heeft het merk consequent bijgedragen aan snellere rondetijden, hogere topsnelheden en spannendere races.
Jasper Iwema zorgde op dag twee van het WK ijsspeedway voor een grote verrassing. In het Zuid-Duitse Inzell reed de voormalig MotoGP-coureur zich voor het eerst in de finale. In die finale finishte de 35-jarige Drent knap als tweede achter de Zweed Martin Haarahiltunen. Nooit eerder werd deze prestatie door een Nederlander vertoond.
Iwema kwam licht gehavend naar Inzell nadat hij tijdens het Europees kampioenschap kennis had gemaakt met de 28 millimeter lange spikes van een concurrent. Die kon de voor hem gevallen Iwema niet ontwijken, waardoor de Nederlander met verschillende hechtingen in het achterwerk aan de vier races om de wereldtitel moest beginnen.
De openingsdag verliep moeizaam voor Iwema. In zijn eerste race moest hij door een geknikte methanolleiding de concurrentie laten gaan en bleef puntloos. Zijn tweede race leek Iwema te gaan winnen, totdat de wedstrijd werd stilgelegd door een val van de Duitser Maximilian Niedermaier. Na de herstart liep Iwema’s machine niet okselfris, waardoor er slechts één puntje op het scorebord verscheen. Aan een finaleplaats viel toen al niet meer te denken. Met nog vijf punten uit zijn laatste drie races sloot Iwema de eerste GP af op een gedeelde negende plaats.
Op dag twee revancheerde Iwema zich. Hij begon furieus met twee heatzeges. Deze bleken later veel waard. De Duitser Max Niedermaier en Iwema scoorden beiden elf punten, maar Iwema had één heatoverwinning meer en mocht als laatste door naar de finale. In de finale kwam Iwema slecht uit de startblokken, maar kreeg een herkansing na een val van de Fin Heikki Huusko. Tegen titelverdediger Martin Haarahiltunen was geen kruid gewassen, maar Iwema wist knap alle aanvallen van Luca Bauer te pareren en zo een tweede plaats te grijpen.
De tweede Nederlander in het veld, de pas 18-jarige Sebastian Reitsma, reed een knappe en beheerste wedstrijd. Op beide dagen wist hij zes punten te scoren en tijdens de eerste GP zelfs een heat te winnen. Reitsma klasseerde zich respectievelijk als negende en tiende en leverde daarmee het beste resultaat uit zijn nog korte loopbaan. Met betere starts zit er nog veel meer in het vat voor de jonge Fries.
De strijd om de mondiale ijsspeedwaytitel bestaat dit seizoen uit vier wedstrijddagen. De beslissing valt in het weekend van 5 en 6 april in ijsstadion Thialf in Heerenveen. Titelverdediger Martin Haarahiltunen komt als klassementsleider naar Nederland. Iwema staat als gevolg van zijn pechvolle eerste dag op plaats zes. Hiermee ligt zijn doelstelling om dit jaar bij de eerste vijf te rijden binnen bereik, maar ook een medaille is niet uitgesloten.
Uitslagen WK ijsspeedway Inzell
GP 1: 1. Max Koivula (FIN), 2. Niclas Svensson (SWE), 3. Heikki Huusko (FIN), 4. Martin Haarahiltunen (SWE), 5. Luca Bauer (DLD), 9. Sebastian Reitsma, 11. Jasper Iwema
GP 2: 1. Haarhiltunen, 2. Iwema, 3. Bauer, 4. Huusko, 5. Max Niedermaier (D), 10. Reitsma
Opnieuw konden Marc (93) en Alex Márquez (73) elkaar feliciteren. Hier na de GP-race.
Met een 1-2 in de kwalificatie, de Sprint en in de GP-race scoorden de gebroeders Marc en Alex Márquez na Thailand ook in Argentinië een ‘full house’. Opnieuw toonde Marc zich alle drie keren de snelste en verbeterde en passant ook nog even het ronderecord in Termas de Río Hondo. Opnieuw had Pecco Bagnaia geen enkele kans tegen de ontketende Spaanse broers. En met de eerste drie plaatsen in de Sprint en de eerste vijf in de GP-race was Ducati andermaal het oppermachtige motormerk.
Voor de negende keer sinds 2014 vond er een GP van Argentinië op het Autódromo Termas de Río Hondo plaats. Dat dit tot nu toe niet elk jaar is gebeurd, komt niet alleen door de afgelasting vanwege de coronapandemie (in 2020 en 2021), maar ook omdat de politieke en financiële situatie in dit Zuid-Amerikaanse land niet altijd even stabiel is. Dit laatste was er de oorzaak van, dat deze Grand Prix afgelopen jaar niet doorging. Het fraaie circuit, dat in 2008 werd geopend en in 2012 door de Italiaanse circuitontwerper Jarno Zaffelli qua lay-out danig werd veranderd, ligt vlak bij de gelijknamige stad. Een stad met zo’n dertigduizend inwoners op zo’n elfhonderd kilometer ten noordwesten van Buenos Aires. De trip van de Argentijnse hoofdstad naar Termas de Río Hondo en het verblijf daar zijn niet alleen gecompliceerd maar ook schreeuwend duur. De meeste teams gaan er dan ook niet graag naartoe. Dat geldt ook voor de vertegenwoordigers van de pers.
Dit jaar stond het evenement als ‘Gran Premio YPF Energía De Argentina’ te boek. Met YPF, oftewel Yacimientos Petroliferos Fiscales, keerde een oude en bekende sponsor terug in het wereldkampioenschap wegracen. In 1999 werd de in 1922 opgerichte Argentijnse oliemaatschappij, tegenwoordig de grootste van het land, overgenomen door het Spaanse Repsol. Daarop verscheen ‘YPF’ in het bekende logo van Repsol op onder andere de fabrieks-Honda van wereldkampioenen als Mick Doohan en Alex Crivillé. Ook was YPF jarenlang de sponsor van Sebastián Porto, de laatste grote en succesvolle Argentijnse GP-coureur. Porto eindigde in 2004 achter Dani Pedrosa als tweede in de 250cc-wereldtitelstrijd en wist in deze klasse onder andere twee keer de TT van Assen te winnen. Dat deed hij in 2004 en 2005. Maar na de successen van Porto was het gebeurd met de sponsoring door YPF. In 2012 werd het energiebedrijf, dat op dat moment dus in Spaanse handen was, genationaliseerd door de Argentijnse regering en verdween het als sponsor in de GP-racerij. Om daar dit jaar in terug te keren als titelsponsor van de GP van Argentinië.
1 van 4
Andermaal champagne voor de gebroeders Márquez.
Johann Zarco liet met een vierde en zesde plaats zien, dat het met Honda de goede kant opgaat.
Beide keren nestelden Marc (93) en Alex Márquez (73) zich onmiddellijk aan de kop van het veld.
Eindelijk wist het Ducati-fabrieksteam ook in Argentinië te winnen.
Dood vogeltje
Voor Marc Márquez was het na zes jaar een weerzien met het Autódromo Termas de Río Hondo. Op dit circuit maakte de zesvoudig MotoGP-wereldkampioen heel wat mee. Hij won er drie keer. Dat was in 2014, 2016 en bij zijn laatste optreden in 2019. Want in 2022 en 2023 moest de Spanjaard de GP van Argentinië aan zich voorbij laten gaan, omdat hij was geblesseerd. Het meest memorabel zijn de twee aanvaringen die Marc Márquez op deze baan had met Valentino Rossi. In 2015 betekende dit min of meer het begin van de vete tussen de twee supersterren. En de door Márquez veroorzaakte clash in 2018 zorgde ervoor, dat het tussen deze twee coureurs nooit meer goed zal komen.
Anno 2025 is Valentino Rossi er niet meer bij. Maar nu moet Marc Márquez zien af te rekenen met een beschermeling van de negenvoudig wereldkampioen en dat is Pecco Bagnaia. In Thailand gebeurde dat op superieure wijze. Het contrast tussen de twee Lenovo Ducati-teamgenoten was niet alleen op de baan maar ook ernaast heel groot. Terwijl de Spanjaard de hele tijd heel ontspannen, vrolijk en zeker van zijn zaak was, leek de Italiaan onder diens successen en niet te vergeten die van de tweede Márquez, Alex, te lijden. Terwijl Marc Márquez wat van een hongerige pitbull had, kwam Bagnaia over als een dood vogeltje dat geen enkel plezier en vooral geen energie en vastberadenheid uitstraalde. Het leek erop, dat hij zich na één Grand Prix al had neergelegd bij de suprematie van zijn nieuwe teamgenoot. Zelf ontkende de tweevoudig MotoGP-wereldkampioen dat natuurlijk en verklaarde dat zijn tijd nog wel gaat komen. In het verleden heeft de Italiaan inderdaad laten zien mentaal heel erg sterk te kunnen zijn. Dat zagen we verleden jaar nog nadat hij na de nodige tegenslagen (valpartijen) steeds weer wist terug te komen en zo pas in de laatste race van het seizoen zijn wereldtitel moest afstaan aan Jorge Martin. Maar toch, na de GP van Argentinië heeft Bagnaia nog meer stof tot nadenken. Want na een derde plaats in de Sprint moest hij in de GP-race niet alleen weer de gebroeders Márquez maar ook Franco Morbidelli voor zich dulden. Het meest frustrerende voor de Ducati-fabriekscoureur moet zijn geweest, dat hij geen enkele kans tegen zijn merkgenoten had. Hij klaagde erover, dat hij niet hetzelfde gevoel met zijn machine heeft als verleden jaar. De Italiaan overweegt dan ook om terug te vallen op de ‘originele’ GP24. Al met al bedraagt zijn achterstand op teamgenoot en WK-leider Marc Márquez na twee GP’s reeds 31 punten.
De fout van Fermin Aldeguer in de Sprint leverde hem een long lap-straf in de GP-race op en zorgde ervoor dat Miguel Oliveira vroegtijdig huiswaarts moest keren.
Oppermachtig
Net als in Thailand toonden Marc en Alex Márquez zich ook in Argentinië oppermachtig. Na met een tijd van 1.37,295 minuut het absolute ronderecord (dat reeds in zijn bezit was en stamde uit 2014) te hebben gebroken, mocht de oudste van de twee broers ook hier van pole vertrekken. Terwijl Alex 0,246 seconde op zijn broer moest toegeven, verraste Johann Zarco met zijn Honda door de derde tijd te realiseren op slechts 0,288 seconde van de pole. Net als in Buriram reed Marc Márquez in de Sprint van begin tot het einde aan de leiding met niet ver daarachter zijn broer. Na afloop bleek, dat die in het begin van de race een probleem met het holeshot device (voor) van zijn machine had gehad. Omdat de van de vierde plaats gestarte Pecco Bagnaia derde werd, werden voor de derde achtereenvolgende keer dezelfde coureurs in dezelfde volgorde gehuldigd.
Terwijl Zarco knap vierde werd, ging het andermaal niet goed met de Red Bull KTM-fabriekcoureurs. Brad Binder ging onderuit nadat hij contact had gehad met Franco Morbidelli en Pedro Acosta viel terug naar de negende plaats omdat zijn machine te veel wielspin had. Terwijl Marco Bezzecchi als zesde nog vier punten voor Aprilia uit het vuur sleepte, bleven de vier Yamaha-coureurs puntloos.
Vervolgens gaf de GP-race op zondag aan de kop van het veld (zonder de geblesseerden Miguel Oliveira en Lorenzo Savadori) direct hetzelfde beeld als de Sprint te zien. Dus met Marc Márquez aan de leiding met broer Alex er vlak achter. Achter hun ruggen was het Marco Bezzecchi die direct na de start veel te laat remde voor de eerste bocht. Met als gevolg dat de Aprilia-coureur de controle over zijn machine verloor, Fabio Quartararo schampte (die daardoor terugviel) en vervolgens hard in de grindbak belandde.
Net als in Buriram kwam het aan de kop van het veld tot een onverwachte positiewisseling. Want in de vierde ronde maakte Marc Márquez een stuurfout met als gevolg dat broer Alex de nieuwe leider werd. Dit keer was het dus geen geplande actie vanwege een probleem met de druk van de voorband. De achtvoudig wereldkampioen, wiens machine duidelijk onrustiger lag dan de andere Ducati’s, moest alle zeilen bijzetten om zijn vliegende broer bij te kunnen houden. Na een mislukte inhaalpoging lukte het hem vijf ronden voor het einde dan toch om de leiding te heroveren en niet meer af te staan. Zo boekte MM93 zijn negentigste GP-zege en kwam daarmee op gelijke hoogte met zijn legendarische landgenoot Angel Nieto. Bovendien behield de oudste Márquez zo zijn ongeslagen status in dit seizoen.
Een eveneens sterk rijdende Franco Morbidelli troefde niet alleen Ducati-merkgenoot Pecco Bagnaia af, de VR46-coureur mocht na bijna vier jaar als nummer drie eindelijk weer eens op een GP-podium plaatsnemen. Teamgenoot Fabio Di Giannantonio passeerde in de laatste ronde Johann Zarco en werd zo vijfde. Als zesde, op slechts iets meer dan zeven seconden van de winnaar, scoorde de Fransman wel zijn tot nu toe beste Honda-resultaat. Dat was beter dan wat de KTM-coureurs Brad Binder en Pedro Acosta presteerden. Want zij moesten, geplaagd door achterbandproblemen, als zevende en achtste vijftien seconden op winnaar Márquez toegeven. Bovendien had Acosta het geluk, dat de opnieuw sterk rijdende Ai Ogura als achtste na afloop werd gediskwalificeerd, omdat zijn Aprilia was voorzien van niet toegestane software. Ditmaal werd Alex Rins met een elfde plaats de best geklasseerde Yamaha-coureur.
1 van 3
Na bijna vier jaar eindelijk weer eens een GP-podium (derde) voor Franco Morbidelli.
Pecco Bagnaia heeft veel stof om over na te denken.
Honderd procent fit
Na deze Grand Prix reist het GP-circus naar Austin waar de GP van de Americas op de agenda staat. Ook hier zal Jorge Martin afwezig zijn. Want de regerend wereldkampioen liet vanuit Spanje weten, dat hij het advies van Marc Márquez ter harte neemt en pas terug zal keren als hij honderd procent fit is. Grote favoriet in Austin, waar tegen de klok in wordt gereden, is natuurlijk Marc Márquez. De Spanjaard is een liefhebber van linkse bochten en wist op deze spectaculaire baan tot nu toe zeven van de elf verreden GP’s te winnen. De kans is dan ook groot, dat de huidige leider in de WK-stand er zijn voorsprong in de titelstrijd verder zal weten te vergroten. Ook al omdat zijn broer Alex niet zo’n grote fan van het Circuit of the Americas is. Overigens, in alle tot nu toe verreden ronden van het WK 2025, dat zijn er 76, reed er een Márquez aan de leiding.
MotoGP Argentinië 2025 uitslagen
Sprint Argentinië
1. Marc Márquez (E), Ducati, 19.37,331; 2. Alex Márquez (E), Ducati, + 0,903; 3. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +3,859; 4. Johann Zarco (F), Honda, +5,026; 5. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +6,451; 6. Marco Bezzecchi (I), Aprilia, +7,333; 7. Franco Morbidelli (I), Ducati, +8,368; 8. Joan Mir (E), Honda, +10,858; 9. Pedro Acosta (E), KTM, +11,229.
12 ronden = 57,672 km
Racegemiddelde winnaar: 176,3 km/u
Snelste ronde (3e): Marc Márquez, 1.37,706 = 177,0 km/u
Snelste ronde (19e): Marc Márquez, 1.38,234 = 176,1 km/u (record)
Stand MotoGP na 4 van 44 races
Positie
Rijder
Team
Punten
1
Marc Márquez (E)
Ducati
74
2
Alex Márquez (E)
Ducati
58
3
Francesco Bagnaia (I)
Ducati
43
4
Franco Morbidelli (I)
Ducati
37
5
Johann Zarco (F)
Honda
25
6
Fabio Di Giannantonio (I)
Ducati
22
7
Brad Binder (ZAF)
KTM
19
8
Ai Ogura (J)
Aprilia
17
9
Marco Bezzecchi (I)
Aprilia
14
10
Pedro Acosta (E)
KTM
12
11
Joan Mir (E)
Honda
9
12
Luca Marini (I)
Honda
9
13
Enea Bastianini (I)
KTM
7
14
Jack Miller (AUS)
Yamaha
7
15
Fabio Quartararo (F)
Yamaha
5
Quotes
1 van 4
‘Winnen is onvoorstelbaar. Maar weggeven is nog beter.’
Marc Márquez (Ducati) die zijn prijzengeld van de GP van Thailand (€306.000) aan instanties schonk, die Thaise weeskinderen helpen.
‘Zonder mij is het saai.’
De geblesseerde Jorge Martin (Aprilia) die via een videoverbinding aan de persconferentie deelnam.
‘In Buriram reed ik zestien ronden op kop. Hier waren het er zeventien. Als het er in Austin achttien worden, kan ik misschien winnen.’
Alex Márquez (Ducati) die zijn oudere broer steeds meer tegenstand biedt.
‘Alex reed vandaag heel zuiver. Hij heeft indruk op me gemaakt en zie hem als mijn grootste tegenstander in de titelstrijd.’
Marc Márquez (Ducati) over zijn jongere broer.
Dat de Moto2 een harde en zeer competitieve klasse is ondervond Collin Veijer in Argentinië.
Zonta van den Goorbergh leek na een sterke kwalificatie kans te maken op een top-tienklassering in Argentinië, maar zakte in de eerste ronden ver terug en eindigde buiten de WK-punten als zeventiende. Collin Veijer kende een zwaar weekend en finishte als laatste. Jake Dixon won de race, gevolgd door Manuel Gonzalez en Celestino Vietti.
Zonta van den Goorbergh had iets goed te maken in Argentinië, nadat hij in Thailand een moeizame openingsronde had gekend. Tijdens de tests in het voorseizoen liet de 19-jarige coureur al zien dat hij zich qua snelheid kon meten met de top-tien en tijdens de trainingen op het circuit van Termas de Río Hondo bevestigde hij dat beeld. Op vrijdagmiddag plaatste hij zich met een dertiende tijd rechtstreeks voor Q2. Ook in de tweede vrije training op zaterdagochtend zat hij er goed bij met een elfde tijd. In de kwalificatie klokte Van den Goorbergh zeer snelle sectortijden, maar zijn beste ronde kwam pas bij het vallen van de finishvlag. De RW-Idrofoglia Racing GP-coureur leek drie sectoren op weg naar minimaal een top-achtklassering, maar verloor in de laatste sector wat tijd en eindigde als elfde. De verschillen waren minimaal: Van den Goorbergh was 0,449 seconde langzamer dan polesitter Manuel Gonzalez en moest slechts 0,229 seconde toegeven op de tweede tijd van Jake Dixon.
‘Vergeleken met Thailand kunnen we tevreden zijn over de kwalificatie en we staan dicht bij de top. Mijn racetempo is goed, misschien zelfs beter dan mijn tempo over één kwalificatieronde,’ vertelde Van den Goorbergh voor de race. Startend vanaf de vierde startrij – tussen Aron Canet en Tony Arbolino – viel een potentiële topklassering al in de eerste ronde in duigen. Van den Goorbergh kende geen slechte start en kwam goed door de eerste bocht, maar gedurende de openingsronde zakte hij terug naar de eenentwintigste plaats. Na drie ronden reed hij zelfs drieëntwintigste. Maar in de tweede helft van de race begon de Brabander aan een kleine opmars. Door enkele rijders in te halen en te profiteren van valpartijen voor hem, wist hij zich op te werken naar de achttiende positie. In de slotfase passeerde de Nederlander zijn RW-Idrofoglia Racing GP-teamgenoot Ayumu Sasaki en kwam hij vlak achter Joe Roberts als zeventiende over de finish. ‘In de openingsfase had ik een probleempje met de voorrem, waardoor ik veel tijd verloor. Mijn tempo in de tweede helft van de race was goed, toen reden we constante rondetijden,’ verklaarde Zonta na afloop. Het verschil met de puntenposities was bij de finish slechts enkele seconden, wat nogmaals bevestigt dat WK-punten qua tempo haalbaar waren geweest. Van den Goorbergh zal tijdens de derde Grand Prix in Amerika op jacht gaan naar zijn eerste WK-punten van 2025 tijdens zijn vierde Moto2-seizoen.
1 van 3
Jake Dixon scoorde een overtuigende zege in Termas de Río Hondo.
Zonta van den Goorbergh kon niet profiteren van zijn goede kwalificatie, die hem een elfde startpositie opleverde.
Collin Veijer (95) in het achterveld van de Moto2-race met Oscar Gutierrez (66) en Yuki Kunii (92).
Zwaar weekend
Na zijn indrukwekkende Moto3-seizoen in 2024 waren de verwachtingen – zeker in Nederland – hoog voor het debuutseizoen van Collin Veijer in de Moto2. Maar zoals veel talentvolle nieuwkomers in de Moto2 eerder hebben laten zien, is de overstap een grote uitdaging. Tijdens de eerste Grand Prix in Thailand wist Veijer zijn race goed op te bouwen en finishte hij als twintigste, voor mede-debutanten David Alonso en Iván Ortolá. Het verschil met de laatste puntenpositie (P15) was toen minder dan vier seconden. Maar in Argentinië kon de 20-jarige Nederlander daar niet aan tippen. In de eerste vrije training had Veijer de pech dat de baan deels nat was, waardoor hij belangrijke droge rijtijd miste. Ook de training op vrijdagmiddag verliep moeizaam. De Red Bull KTM Ajo-coureur noteerde de zevenentwintigste en laatste tijd, met een achterstand van 2,1 seconden op de snelste rijder. ‘Het lukte totaal niet vandaag. Op een gegeven moment werd ik ook gefrustreerd en dat werkt al helemaal niet op deze motor. Zaterdag moeten we het beter doen,’ zei Veijer na de vrijdag. En dat lukte. In de tweede vrije training wist hij zich flink te verbeteren. Met een tweeëntwintigste tijd was hij deze keer slechts een seconde langzamer dan de snelste coureur. Ook in de kwalificatie ging hij qua tijd vooruit, maar het leverde hem geen positiewinst op. De Staphorster eindigde als elfde in Q1 en moest daarom als vijfentwintigste aan de race beginnen. ‘We hebben een goede stap gemaakt en ik was 1,4 seconde sneller dan gisteren, maar de positie is nog steeds hetzelfde. Het is een harde klasse,’ reageerde hij na de kwalificatie.
De progressie doorzetten lukte niet in de race. Al vrij vroeg moest Veijer samen met Oscar Gutierrez en Yuki Kunii lossen bij de rest van het veld. Gutierrez verving de geblesseerde Sergio Garcia. In de loop van de wedstrijd moest Veijer ook Gutierrez en Kunii laten gaan, waardoor hij alleen achteraan kwam te rijden. Uiteindelijk finishte hij als vierentwintigste en laatste, met een achterstand van vijftig seconden op de winnaar en zevenentwintig seconden op de laatste puntenpositie. Grote verschillen, maar er is zeker nog geen reden tot paniek. Dit soort tegenvallende weekenden kunnen er in een debuutseizoen tussen zitten. Elke Moto2-debutant heeft zijn eigen leercurve. Daniel Holgado maakt tot nu toe de snelste ontwikkeling door en is voorlopig veruit de beste rookie van 2025. De Spanjaard eindigde als negende in Argentinië, nadat hij in Thailand al als achtste was gefinisht. Alonso en Ortolá hebben net als Veijer meer moeite bij hun eerste Moto2-optredens. Collin na de race: ‘Het gevoel was niet goed, vergelijkbaar met vrijdag. Ik ben teleurgesteld. Het is nog maar de tweede race en ik heb volle vertrouwen in het proces, maar het heeft tijd nodig.’ Ondanks het resultaat waren er voor de Nederlander genoeg leermomenten in Argentinië. Veijer beoordelen kan pas echt in de tweede seizoenshelft, waarin hij een duidelijke stijgende lijn moet laten zien om van zijn Moto2-debuutjaar een succes te maken.
Dixon wint met Boscoscuro
Voorafgaand aan het weekend gaf Manuel Gonzalez de concurrentie al een waarschuwing. De winnaar van de eerste Grand Prix in Thailand gaf aan dat het circuit van Termas de Río Hondo in Argentinië nog beter bij zijn rijstijl paste. De Spanjaard bleek inderdaad snel te zijn, maar dat gold ook voor Jake Dixon. In de kwalificatie was Gonzalez het snelst, maar Dixon – die zich als tweede kwalificeerde – liet met zijn indrukwekkende tempo in de trainingen zien dat hij een serieuze bedreiging zou vormen. Marcos Ramirez mocht als derde starten, terwijl Alex Escrig met een vierde tijd de grote verrassing van de kwalificatie was.
Dixon pakte kopstart voor Gonzalez. De Brit had in de openingsfase het geluk dat hij zijn ELF Marc VDS Racing Team-collega Filip Salac Gonzalez wist te passeren. Toen Gonzalez de tweede plaats terugveroverde, had Dixon al bijna een seconde voorsprong opgebouwd. Salac kwam later in de race ten val na contact met Ramirez. Het leidende duo bleek een maatje te groot voor de rest van het veld en reed samen ver weg. In de tweede helft van de race had Dixon nog iets extra’s over en breidde hij zijn voorsprong op Gonzalez uit. De Brit kwam als eerste over de streep en dat terwijl het pas zijn tweede race was met een Boscoscuro-chassis. De afgelopen jaren reed hij voor Team Aspar met een Kalex-chassis, maar deze winter maakte Dixon de overstap naar het team van de Belgische eigenaar Marc van der Straten, dat zelf ook van Kalex naar Boscoscuro wisselde.
Gonzalez behield met zijn tweede plaats de leiding in het Moto2-wereldkampioenschap. Daarachter vochten Aron Canet en Celestino Vietti om de laatste podiumplaats. Canet’s deelname was na vrijdag nog onzeker; hij crashte hard en liep een blessure op aan zijn linkerschouder. Toch kon de Spanjaard een fel duel met Vietti aangaan. Uiteindelijk trok Vietti aan het langste eind en mocht de Italiaan naar het podium. De Belg Barry Baltus eindigde als twaalfde in Argentinië.
1 van 3
Winnaar Jake Dixon (midden) op het podium met Manuel Gonzalez (links – P2) en Celestino Vietti (rechts – P3).
Zonta van den Goorbergh (84) wist in de slotfase van de race zijn RW-Idrofoglia Racing GP teamgenoot Ayumu Sasaki (71) te achterhalen en passeren.
Dat de Moto2 een harde en zeer competitieve klasse is ondervond Collin Veijer in Argentinië.
Foto’s: MotoGP, teams
Moto2 Argentinië 2025 uitslagen
Moto2 Argentinië 2025
1. Jake Dixon (GB), Boscoscuro, 35.48,793; 2. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +3,525; 3. Celestino Vietti (I), Boscoscuro, +10,098; 4. Aron Canet (E), Kalex, +10,508; 5. Marcos Ramirez (E), Kalex, +11,009; 6. Darryn Binder (ZA), Kalex, +14,409; 7. Alex Escrig (E), Forward, +16,673; 8. Alonso Lopez (E), Boscoscuro, +17,373; 9. Daniel Holgado (E), Kalex, +19,035; 10. Albert Arenas (E), Kalex, +19,366; 11. Tony Arbolino (I), Boscoscuro, +20,584; 12. Barry Baltus (BE), Kalex, +21,435; 13. Senna Agius (AU), Kalex, +22,446; 14. Deniz Öncü (TR), Kalex, +23,216; 15. Izan Guevara (E), Boscoscuro, +23,302; 17. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex, +25,982; 24. Collin Veijer (NL), Kalex, +50,421.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
