Motorleven: Hans van Schijndel

‘Zeven jaar zijn circuitdagen een verslaving geweest. Na de eerste circuitdag was ik verkocht. Al had ik, na een hele dag rijden, op de terugweg niet meer de kracht om te koppelen. Uiteindelijk deed ik mee aan de KNMV-cup en de Zomeravond-competitie. Overdreven veel talent heb ik niet, ik reed ergens bovenin de grote middenmoot. Omdat het thuisfront het niet zo leuk vond, ben ik gestopt. Mijn vrouw ging al niet mee en nadat mijn zoon me voor de derde keer onderuit zag gaan, wilde hij ook niet meer mee. Alle keren ben ik door een ander onderuit gereden. De vierde keer had ik een onvervalste highsider. Alleen weet ik dat niet meer, omdat halverwege de lucht het licht uitging.’

De afgelopen jaren heb ik zo’n beetje op alle merken en motoren gereden. Elke keer kom ik toch weer terug bij Kawasaki. Ik krijg het niet over mijn hart om iets anders te kopen. Het merk past me het beste, het heeft iets rebels. Honda is toch een soort Opel Kadett geworden. Sommige mensen noemen Kawasaki het Ducati van Japan en dat geloof ik wel. Het merk heeft iets ontegenzeggelijk sportiefs en de klanten zijn merktrouw.’

Motorleven: Willem Visser

‘Toch begon het voor mij allemaal met een Suzuki toen ik op kamers in Utrecht woonde. Toen ik een T20 voor 650 gulden bij een motorzaak te koop zag staan, had ik iets van: “dat kan ik betalen”. Een auto zat er echt niet in. De verkoper deed net of hij niet wist dat ik een half jaar te jong was toen ik zonder rijbewijs een proefrit maakte. Met 17,5 had ik dus mijn eerste motor, al dacht iedereen dat ik uit mijn nek kletste.’