Elke maandag bespreekt Marien wat hem opviel in het afgelopen sportweekeinde. Verwacht geen raceverslagen, maar wel een andere kijk op de actualiteit.
Wat een puinhoop, wat een chaos en vooral wat verschrikkelijk veel verliezers. Ik denk dat dit een prima samenvatting is van de turbulente week bij NTS RW Racing GP.
Dat de druk hoog zou zijn met Bo Bendsneyder aan boord, wist iedereen vooraf. Niet omdat het Bo is, maar simpelweg omdat het een Nederlander is in een Nederlands team. Vraag het ervaringsdeskundigen als Jasper Iwema en Raymond Schouten maar eens. Zeker wanneer de prestaties tegenvallen is het feest en weet iedereen het beter.
Dat is bij RW eigenlijk al sinds de eerste Moto2 Grand Prix van 2019. Dat je dan na een tijdje dingen wilt veranderen, snap ik volkomen. Sterker nog, het zou zelfs dom zijn om dat niet te doen. Alleen de manier waarop het nu gegaan is… Een ramp. Voor Bo. Voor teammanager Jarno Janssen. Voor Hans Spaan. Voor RW Racing GP. Voor NTS. O ja, ook voor de Nederlandse wegrace. Er gaan inmiddels zo verschrikkelijk veel verhalen rond dat het onmogelijk is één schuldige er voor aan te wijzen.
De grootste verliezer is een stuk eenvoudiger te vinden als je het mij vraagt. Hans Spaan. Natuurlijk een beetje omdat hij in De Telegraaf weinig chique helemaal los ging over Bo, maar vooral omdat hij er op Misano voor het eerst in ruim 38 jaar niet bij was tijdens een Grand Prix.
Ik hoop van harte dat dit niet uitdraait op een triest afscheid van een man waarmee ik opgroeide in de Grand Prix’. Een man met negen 125GP-zeges en twee tweede plaatsen in de WK-eindstand.
En ik hoop echt dat we Spaan vooral zo blijven herinneren. En als er dan toch met alle geweld een wat onhandige actie van hem centraal moet staan, doe dan maar onderstaand. Hier moet ik namelijk altijd wél om lachen. Pak aan Fausto!
