Terwijl ik sta te trappelen om de 649cc-paralleltwin van de Moto Morini X-Cape op stoom te brengen, wil instructeur Eric Verhoef daar nog niets van weten. Nee, eerst moet er ‘droog’ getraind worden om de correcte zit- en vooral staande houding te perfectioneren.
Fotografie: Guus van Goethem
Allereerst controleert Eric Verhoef minutieus de stand van het stuur. ‘Als allroad-rijder is het aan te raden om daar de nodige aandacht aan te besteden, zeker als je van plan bent om geregeld het onverharde terrein op te zoeken’, meent Verhoef. ‘Het heeft uiteraard ook veel met je lengte te maken. Ben je wat langer, dan zul je zeker stuurverhogers nodig hebben. Het is namelijk niet de bedoeling dat je je lijf teveel door moet buigen om bij het stuur te komen. Het moet comfortabel en ontspannen aanvoelen, waarbij je niet volledig gestrekt staat. Een lichte knik bij de knieën, zodat deze kunnen helpen bij het opvangen van klappen. Datzelfde geldt eveneens voor de andere gewrichten in je lijf, maar daar kom ik zo nog op terug.’
Waarom deze rubriek?
Al jaren piekt de verkoop van allroads en die populariteit lijkt zelfs enkel toe te nemen. Vreemd is dat niet, gezien ‘alle wegen’ met zo’n machine te bedwingen vallen. Toch zetten veel allroad-rijders die fijne eigenschap niet in, waarbij het onverharde terrein vermeden wordt. Zonde, want het opent een geheel nieuwe wereld. Daarom vonden wij het tijd voor een tiendelige dummy-cursus: offroad leren rijden met een allroad.
Eerdere delen
Vreemde beweging
Als laatste voorbereiding aan de motorfiets zie ik de voormalige Dakar-rijder richting de steps wijzen. ‘Die gaan we ook verwijderen’, legt hij uit. Gelijk wil ik hem vragen hoe ik de X-Cape moet besturen zonder voetsteunen, maar dan zie ik dat Eric al met het nodige rubber in de hand staat. ‘Die zijn vooral fijn op de weg, om nog wat trillingen tegen te gaan, maar in het terrein halen we die er af. Op deze manier biedt de step meer grip voor je laars.’
Wilco combineert passies voor motoren en miniatuurbouw: ‘Alles is mogelijk’
Met een vriendelijke, doch dwingende stem vraagt Verhoef aan me of ik wil gaan staan op de Moto Morini. Al gelijk wijst hij naar de stand van mijn voeten. ‘Die staan al bijna helemaal goed, maar je mag ze nog iets meer naar achteren plaatsen. Dan komt de bal van je voet echt goed boven de step te zitten.’ Terwijl ik ze verplaats, staat mijn instructeur een vreemde beweging uit te voeren. Wat heeft dit dan weer te betekenen? ‘Als je offroad rijdt, moet je als het ware eigenlijk op de steps kunnen tapdansen. Op die manier gebruik je je voet ook zo optimaal mogelijk. In je enkel zit uiteraard een scharnierpunt en die moet je inzetten.’ Terwijl ik een dansje op de steps waag, krijg ik nog meer informatie naar mijn hoofd geslingerd. ‘Het is ook een stukje veiligheid om de voeten zo neer te zetten. Als je je laars te ver naar voren zet, dan staat-ie automatisch al meer naar buiten gericht. De kans is dan zeer groot dat-ie hapt als je bijvoorbeeld ineens in een spoor schiet. Zwikt gelijk je voet om, terwijl een voet in de correcte positie eigenlijk alleen naar achteren kan schieten. Ook niet fijn, maar je houdt er waarschijnlijk geen blessure aan over.’
Rake vergelijking
De volgende stap die volgt, is de uitleg over de belangrijkste techniek als het op offroadrijden aankomt. ‘Als je met een allroad op onverhard terrein komt, dan gebruik je de meeste tijd een staande houding. De reden is simpel, je hebt meer controle over je motorfiets. Doordat je staat, komt jouw lichaamsgewicht volledig op de voetsteunen te liggen in plaats van het zadel. Daarmee breng je automatisch het zwaartepunt omlaag en is de gewichtsverdeling op de motor veel beter voor elkaar.’ Na het tapdansen op de voetsteunen gooit Eric wederom een rake vergelijking in zijn verhaal. ‘Als je zit, ben je net een pendule. Bij elke beweging die de motor maakt, ga je mee. In staande positie heb je veel meer marge en kun je je gewrichten als een soort van veerweg gebruiken. Zit je met je reet plat op het zadel, dan gebeurt er op dat vlak helemaal niets.’
Zoals verwacht is er niet slechts één correcte positie als je op de motor staat. De ervaren offroad-man legt uit dat er een duidelijk verschil is wat betreft de staande houding tussen rijden op lage en hoge snelheid. Als je langzaam rijdt, mag je de stand van je benen veranderen. Meer ruimte tussen het zadel en de knieën houden, zodat je de motor eigenlijk tussen je benen door kan laten bewegen. Ook de ellenbogen steken dan wat meer naar buiten, om zoveel mogelijk beweging te kunnen creëren. Zet je ze teveel tegen je zij aan, dan sluit je jezelf op en wordt sturen alleen maar moeilijker.’
Mooi opvangen
Als de snelheid hoger komt te liggen, ziet Verhoef me graag met mijn bovenlijf meer richting de cockpit gaan. Ook dat oefenen we alvast, terwijl de Moto Morini nog altijd op de jiffy staat. ‘Je moet meer in een aanvalsmodus gaan staan’, meldt hij. Direct corrigeert hij mijn houding op de motor en voel ik me enigszins onnatuurlijk op X-Cape staan. Toch blijkt deze positie veel beter geschikt te zijn voor het snellere werk. ‘Het is puur zorgen dat je gereed bent voor onverwachte momenten. In deze houding ben je alerter, want op hoge snelheid moet je snel kunnen reageren. Breekt je achterband uit, dan kun je dat heel mooi opvangen als je deze aanvallende houding gebruikt.’
Wereldrecord: door 13 landen op de motor in één dag
Na Erics uitleg over het staan op de motor ga ik er stiekem van uit dat hij ook een lange speech heeft voorbereid om de zithouding te bespreken, maar ik kom toch wat bedrogen uit. Hij houdt het kort en krachtig. ‘De gemiddelde allroad-rijder is natuurlijk gewend om eigenlijk continu op het zadel te zitten, maar eenmaal offroad is dat nauwelijks nog het geval. Het is staan en nog eens staan. Af en toe kun je zeker wel even gaan zitten, zoals op een lang gravelpad zonder scherpe bochten, maar je moet wel gereed zijn voor onverwachte zaken. Daarnaast is er eigenlijk slechts één moment dat je haast altijd gewoon je zadel moet opzoeken en dat is bij kort bochtenwerk waar de snelheid laag ligt. Het is dan zaak om zover mogelijk naar voren te gaan zitten, voor een goede gewichtsverdeling. Overigens wil ik straks geen uitgestoken poot van je zien, want dat is vragen om problemen. Het is geen brommer, met een allroad neem je veel kilo’s mee en dat regel je niet even door een voet naar de grond te brengen. Je breekt gelijk je botten. Het is beter om de nodige marge in te bouwen. Dat geldt voor alle handelingen als je met je allroad het verharde pad verlaat. We zijn hier niet bezig met een wedstrijd. Helaas vergeten mensen dat nog weleens als ze het onverharde terrein opzoeken.’
Wie is Eric Verhoef?
De man die altijd lijkt te lachen en niet voor niets de bijnaam Sunshine twenty-nine (zijn startnummer) in de Dakar Rally ontving. Is Eric Verhoef (54) in de buurt, dan weet je dat het gezellig gaat worden. Naast een fijn karakter is de Veldhovenaar ook nog eens een zeer behendig motorrijder, uiteraard gespecialiseerd in offroad. Zo werd hij elfde in de Dakar Rally van 1998. Hoewel Eric zelf niet meer actief motor rijdt, draagt hij wel graag al zijn ervaring en expertise over aan iedereen die zijn offroad-hulp kan gebruiken.
