De bakkenisten in de mondiale zijspancross zijn een van de meest harde atleten ter wereld! Wat er ook gebeurt, de bakkenist gaat altijd door! Tot het soms onvermijdelijke moment dat men letterlijk doodmoe uit de bak valt.
Afgelopen jaar tijdens de Grand Prix van Loket in Tsjechië was het smerig warm. In de laatste 500 meter van die bloedhete Grand Prix stortte bakkenist Dion Rietman zwaar uitgeput ter aarde. Rietman had zoveel vocht verloren dat zelfs zijn nieren waren opgehouden met functioneren…
Gelukkig gaat het nu steeds beter met Dion Rietman en zijn alle functies van het lichaam hersteld. De weg omhoog is alweer ingezet en volgend jaar zien we Rietman vast weer in een zijspan staan! De bakkenist gaat namelijk altijd door, zelfs tegen bijna elke prijs. Dat is nu zo en dat was vroeger niet anders.
Als er ergens een zijspancrossseizoen is waarin het doorzettingsvermogen van de bakkenist een doorslaggevende rol heeft gespeeld, dan is het wel 2010. Dat jaar werd Daniël Willemsen Wereldkampioen met Gertie Eggink als bakkenist. Eggink had het lastig, maar hield vol, ondanks alles wat hij meemaakte.
Strassbessenbach, 2013: Zijspancross battle Nederland – België
De eerste overwinning tijdens de Grand Prix van Oldebroek smaakte bitterzoet. Die bitterzoete smaak van de overwinning werd echter vaak weggespoeld met de smaak van ellende en bloed tijdens de wedstrijden die volgden.
In Genk knalde er een dikke steen op het hoofd van Eggink en het bloed gutste eruit… maar Eggink hield vol en won als een gehavende bokser de eerste heat. Ondanks dat Willemsen/Eggink in de tweede heat het publiek invlogen, wonnen ze zelfs de Grand Prix van België.
Eggink bleef altijd volhouden, wat er ook gebeurde. Gertie Eggink hield vol totdat het licht letterlijk uitging. Zo viel hij bewusteloos uit het zijspan in Polen…
Later in dat seizoen bleek waarom Eggink zo vaak zwaar uitgeput over de finish was gekomen. Na bloedonderzoek bleek hij al een tijdje geïnfecteerd te zijn met de ziekte van Pfeiffer! Maar al die tijd had hij wel zijn werk gedaan, want een bakkenist gaat immers áltijd door!
Eggink mocht niet meer starten tijdens de laatste paar wedstrijden van 2010, maar hij had naast Daniël Willemsen wel de meeste WK-punten verzameld dat jaar.
Zo werd het doorzettingsvermogen van Eggink aan het einde van het seizoen toch beloond en ontving hij niet alleen bloemen, maar ook dé medaille van Wereldkampioen!
Tekst en foto: Emil Bilars
