Snelle rekenaars weten dat als iemand op 16 februari 1979 geboren is, afgelopen week 42 jaar oud werd. Normaal gesproken tijd voor een dikke midlifecrisis, misschien wel zo’n verschrikkelijke cabrio, cruise of cruiser. Tenzij je Valentino Rossi heet, dan sta je dit seizoen gewoon weer aan de start! De MotoGP-startlijst van 2021 anders bekeken.
1989
Aleix Espargaro – Aprilia Racing Team Gresini – Aprilia
Geboren: 30 juli 1989 (Granollers, Spanje)
Als Aleix Espargaro eind juli 1989 geboren wordt, heeft Valentino Rossi zijn eerste go-kart races er al op zitten. Nu een wat vreemd ogende keuze, zeker als je weet dat de kleine Valentino al voor z’n derde door de tuin boendert op een klein motortje. De zware crash van vader Graziano eind 1982 op Imola – met plus 240 – hakt er echter diep in bij de familie, zeker omdat Graziano daarna een tijdje in coma ligt. Daarom zien Graziano en moeder Stefania het in eerste instantie niet zo zitten dat hun zoon ook gaat motorracen. ‘Dan maar op vier wielen’ is het motto. Of toch niet? Met kerst krijgt hij wel een minimoto…
1990
Johann Zarco – Pramac Racing – Ducati
16 juli 1990 (Cannes, Frankrijk)
Danilo Petrucci – Tech3 KTM Factory Racing – KTM
24 oktober 1990 (Terni, Italië)
Bradley Smith – Aprilia Racing Team Gresini – Aprilia
28 november 1990 (Oxford, Engeland)
Nog altijd in de karts krijgen we in 1990 voor het eerst een dominante Rossi te zien. Hij wint namelijk races in het kartkampioenschap van de regio Urbino. Inderdaad slechts een regionale titel. Maar zelfs die kampioenschappen zijn in het racehart van Italië altijd indrukwekkend sterk bezet.
1991
Pol Espargaro – Repsol Honda Team – Honda
10 juni 1991 (Granollers, Spanje)
Een cruciaal jaar voor Valentino Rossi, of voor ons zo je wilt. Hij blijkt over een dubbeltalent te beschikken, want al tijdens zijn eerste minimoto-race in 1991 gaat het snoeihard. Maar hij wordt ook vijfde in het nationale kartkampioenschap waardoor Graziano kijkt naar een kartcarrière voor zijn zoon. Mede vanwege de kosten wordt het gelukkig een toekomst in de motorrace.
1992
Takaaki Nakagami – LCR Honda Idemitsu – Honda
9 februari 1992 (Chiba, Japan)
Een perfecte keuze blijkt als Rossi regionaal minimoto-kampioen wordt in 1992. Wat dan nog niemand weet, is dat dit de eerste van heel veel motortitels gaat worden. Van karten is gelukkig geen sprake meer, het doel is nu om Valentino zo snel mogelijk op een echte racer te krijgen.
1993
Marc Márquez – Repsol Honda Team – Honda
17-2-1993 (Cervera, Spanje)
Lorenzo Savadori – Aprilia Racing Team Gresini – Aprilia
4 april 1993 (Cesena, Italie)
Dat lukt al in 1993, als Rossi 14 jaar oud is en eindelijk ‘echt’ mag racen in Italië. Hij beproeft zijn geluk in het 125cc Italiaans sport productie-kampioenschap op een Lusuardi Cagiva Mito. In zijn eerste race crasht hij twee keer, maar wordt toch negende.
1994
Franco Morbidelli – Petronas Yamaha SRT – Yamaha
4 december 1994 (Rome, Italië)
Een jaar later blijkt – net als bij de minimoto’s – dat Rossi na één leerjaar al onklopbaar is in het Italiaans sport productie-kampioenschap. Een patroon dat we later in de GP’s ook zullen zien.
1995
Miguel Oliveira – Red Bull KTM Factory Racing – KTM
4 januari 1995 (Pragal, Portugal)
Maverick Viñales – Monster Energy Yamaha MotoGP – Yamaha
12 januari 1995 (Figueres, Spanje)
Jack Miller – Ducati Lenovo Team – Ducati
18 januari 1995 (Townsville, Australië)
Brad Binder – Red Bull KTM Factory Racing – KTM
11 augustus 1995 (Potchefstroom, Zuid-Afrika)
Alex Rins – Team Suzuki Ecstar – Suzuki
8 december 1995 (Barcelona, Spanje)
Rossi stapt over naar Aprilia en wint direct het Italiaans 125cc-kampioenschap. Doordat hij derde wordt in het EK, ontdekken ook steeds meer buitenlanders dat de zoon van de dan nog bekendere Graziano verrekte snel is.
Waarom stapte Glenn Coldenhoff over naar het Yamaha MXGP-team?
1996
Alex Márquez – LCR Honda Castrol – Honda
23 april 1996 (Cervera, Spanje)
In 1996 maakt Rossi zijn GP-debuut in het WK 125cc en wint op de technische baan van Brno zijn eerste Grand Prix. Met ook nog een derde plek en een negende plek in de eindstand is direct duidelijk dat er niet zomaar iemand is mee komen doen.
1997
Francesco Bagnaia – Ducati Lenovo Team – Ducati
14 januari 1997 (Torino, Italië)
Luca Marini – Esponsorama Racing – Ducati
10 augustus 1997 (Urbino, Italië)
Joan Mir – Team Suzuki Ecstar – Suzuki
1 september 1997 (Palma de Mallorca, Spanje)
Enea Bastianini – Esponsorama Racing – Ducati
30 december 1997 (Rimini, Italië)
Wereldkampioen 125cc met 11 zeges! Onder andere op Assen wint hij en dat is voor het eerst dat een vader en zoon de Dutch TT winnen. Dit is ook het jaar waarin zijn halfbroer Luca Marini geboren wordt. Ze hebben dezelfde moeder.
1998
Jorge Martin Pramac Racing – Ducati
29 januari 1998 (Madrid, Spanje)
Naar goede traditie wordt Rossi geen wereldkampioen in het eerste seizoen van een nieuwe klasse, maar met vijf zeges, drie tweede plekken, een derde plek en tweede in de eindstand bevestigt hij ook in de ‘twee en een half’ zijn grote talent.
1999
Fabio Quartararo – Monster Energy Yamaha MotoGP – Yamaha
20 april 1999 (Nice, Frankrijk)
Naar diezelfde traditie wordt hij dus wel wereldkampioen in zijn tweede 250cc-jaar. Met 48 punten voorsprong op Tohru Ukawa en zelfs 100 op Loris Capirossi kun je echt alleen maar spreken van dominantie.
2000
Iker Lecuona – Tech3 KTM Factory Racing – KTM
6 januari 2000 (Valencia, Spanje)
Als opvolger van Mick Doohan wordt Valentino Rossi met open armen ontvangen door Honda en krijgt hij Jeremy Burgess als crewchief. Dit is het begin van een heel succesvolle samenwerking. In zijn eerste 500cc-jaar wordt Rossi trouwens direct tweede! Iker Lecuona kan zich op dat moment net op z’n buik draaien in de box…
