We testen sinds 1973 motoren. In deze rubriek hebben we oog voor de beste motoren van weleer, die nu vaak voor een prikkie in de showroom staan. We nemen motoren die ooit een vergelijkingstest wonnen onder de loep; wat kosten ze nu en hoe rijden ze naar huidige maatstaven?
Temperamentvol bommetje
De Moto Morini Corsaro 1200 is in 2006 het eerste teken van leven dat sinds jaren uit de fabriekshallen van Moto Morini in Bologna opklinkt. Na een veel te lange radiostilte, waarbij het merk geregeld van eigenaar wisselde, is Moto Morini wel toe aan een succesvol hoofdstuk. De Corsaro levert dat.
‘Een compleet nieuwe machine van een roemrucht merk dat na lange afwezigheid een indrukwekkende rentree maakt’, zo schrijft redacteur Koen Alders in 2006. ‘Mooi land, dat Italië. Een land met een rijke motorhistorie, waarin zelfs doodgewaande merken zelden voorgoed verdwijnen’. Hij tekent dit op in een vergelijkingstest waar de Ducati Monster S4RS – ook net nieuw – mag aantreden als uitdager van het nieuwste product van Moto Morini.
Een indrukwekkende rentree is het zeker. Met hernieuwde visie – en financiën – is Moto Morini namelijk nieuw leven ingeblazen. Het allereerste model dat in 2006 ten tonele verschijnt is de Corsaro 1200. De nieuwe motorfiets is voorzien van een stalen vakwerkframe, waarin een 1187cc-‘Bialbero CorsaCorta’ 87graden-V-twin hangt. Dit blok mag maximaal 9.200 toeren draaien en levert aan de krukas 140 pk bij 8.500 tpm. Wat betreft koppel is het maximaal haalbare volgens de fabriek 123 Nm bij 6.500 toeren.
Potige knaap
Dat zijn forse cijfers als je ze naast die van de Ducati zet. Het verschil is 10 pk en 19 Nm koppel in het voordeel van Moto Morini, waarmee de Corsaro 1200 een potige knaap blijkt. Toch levert het bij een stoplichtsprint tussen de twee niet bijzonder veel verschil op. De Corsaro is namelijk met een lege tank even zwaar als de Ducati met een volle. Maar ja, zonder een druppel benzine kom je niet ver. Daardoor is de Morini dan ook met een volle tank van 17,5 liter liefst 17,6 kilogram zwaarder dan een Monster met volle tank – van maar 13,5 liter. Daardoor is de S4RS alsnog net iets vlotter van zijn plek. Hoewel de Morini wat korter oogt dan de Monster, lijkt hij volgens Alders vooral massief. Een gedrongen bouwsel door zijn korte, doch brede en centrale opbouw. Overigens is het wel erg duidelijk waar de inspiratie van Moto Morini gehaald is bij het bedenken van de Corsaro. Zet hem naast een S4RS en het is overduidelijk. Het stalen vakwerkframe van beide machines komt zelfs uit dezelfde fabriek van Verlicchi. Moeten we het nóg duidelijker maken voor je?
Het verbruik van beide machines valt tegen als je flink aan het gashendel draait, maar de Moto Morini is ook bij wat beschaafder gebruik op zijn zachtst gezegd dorstig. Het gemiddelde verbruik komt uit op ongeveer 1 liter per 12,5 kilometer. Het laagste verbruik dat gemeten wordt komt uit op 1 op 13 kilometer. Dat is wel andere koek vergeleken met de 1 op 18 die de Monster haalt.
‘Italiaanse’ standaard
Onderaan de streep zitten de twee motoren erg dicht bij elkaar. De funfactor is op beide motoren nagenoeg even groot. De rijeigenschappen van de Ducati zijn echter wel wat meer in balans. De Morini wint juist door zijn ‘Italiaanse’ standaard van afwerking; puntgaaf en erg mooi. Daarbij zit hij ook beter en is het motorblok waar mogelijk nog indrukwekkender dan dat van zijn concurrent. Het scheelt niet veel, maar doordat dit de eerste motor in de nieuwe lijn Moto Morini-modellen is, krijgt de Corsaro 1200 het voordeel van de twijfel en verslaat de Monster. Opmerkelijk voor een gloednieuw model is dat hij direct zo goed weet te aarden bij de testers van dienst. We zijn dan ook benieuwd of hij veertien jaar na dato nog steeds zijn mannetje staat.
In 2020 wordt zowel de Monster als de Corsaro nog steeds gebouwd. De Monster kent diverse varianten, waarvan de 1200 de grootste is en geleverd wordt in een standaard- en in een S-versie. De Corsaro wordt ook nog steeds als 1200 gebouwd in een ZZ- en een ZT-versie. Dit jaar volgt er ook nog een Super Scrambler-variant. Hoewel het motorblok van de Monster eens in de zoveel jaar flink vernieuwd wordt, doet Moto Morini het nog steeds met nagenoeg hetzelfde motorblok als al die jaren geleden. Hier en daar is het natuurlijk wel verbeterd. Dat is een goed teken, want het houdt in dat er nog veel onderdelen voor het model te krijgen zijn. Iets wat bij dit soort exotische Italianen voor geïnteresseerden toch al snel een doorslaggevende factor is bij het wel of niet aanschaffen van een motor.
Bullige motorblok
Wat opvalt wanneer we opstappen, is de krappe zit. Vanaf een afstandje bezien verwacht je een beetje in de motor te zitten, doordat het kontje en de tank een stuk hoger uitkomen. Neem je plaats, dan valt dat tegen. Het zadel is vrij kort en dat beïnvloedt ook de kniehoek negatief. De voetsteunen zijn namelijk verrassend hoog gepositioneerd.
Wat verder direct opvalt, is het sterk aanwezige geluid dat uit de dubbele uitlaatdempers onder het kontje blaft. Man, wat klinkt dat goed! Hoewel de Corsaro 1200 op een gewone naked lijkt, heeft hij in het zadel meer overeenkomsten met een opgefokte streetfighter. Zijn gedrongen bouw, extreme zitpositie en dat enorm brute geluid geven een gevoel van agressie. Dat bullige motorblok doet daar nog een flinke schep bovenop.
Tijdens het korte ritje – jammer van die stortbui – om een impressie te krijgen, hebben we meer dan voldoende aan de derde en de vierde versnelling. Daarin leer je dat de Moto Morini Corsaro 1200 onderin beresterk is, maar vooral dat hij richting de 6.500 toeren nog even een extra tandje bij lijkt te zetten om zijn maximale koppel op te schroeven. Het motorkarakter voelt ietwat lomp en het schakelen gaat relatief zwaar als je moderne motorfietsen gewend bent. Al met al geeft dat de Corsaro alleen maar meer het karakter dat bij een dikke streetfighter hoort.
Streamer
De Corsaro wint door zijn ‘Italiaanse’ standaard van afwerking; puntgaaf en erg mooi.
Voorganger
3½ (1971–1983)
Misschien niet zozeer hét zaadje waar de Corsaro 1200 uit opbloeide, maar zeker wel de reden dat Moto Morini bestaansrecht kreeg als motormerk. De 3½ werd in verschillende uitvoeringen gebouwd, zoals ook de Corsaro als basis werd gebruikt voor veel verschillende variaties.
Opvolger
Corsaro ZZ (2018 – heden)
Door financiële problemen in 2010 komt er een abrupt einde aan Moto Morini onder leiding van Morini Franco Motori Spa. In 2012 komt het bedrijf in handen van Eagle Bike, dat het merk weer gestaag opbouwt. In 2018 wordt eindelijk een directe opvolger van de Corsaro gepresenteerd in de vorm van de ZZ.
Hoeveel mag hij kosten?
Een gloednieuwe Moto Morini Corsaro ZZ koop je tegenwoordig voor net geen € 23.000,-. Een pittige prijs, vergeleken met een gebruikte Corsaro van eerdere bouwjaren. Die koste in 2006 bijvoorbeeld maar € 13.990,-. Op het internet vind je er nog best een aantal. Het model dat wij reden is een eerste-generatiemodel uit 2007. Met een tellerstand van 13.716 kilometer moet hij € 5.450,- kosten. Daarmee zit hij ongeveer op het gemiddelde van de prijzen die voor andere, vergelijkbare machines wordt gevraagd. Overigens is het opmerkelijk dat deze Corsaro de enige gele is die momenteel te koop staat. De rest is voornamelijk rood. Jongere Corsaro’s kosten gek genoeg vaak minder dan de iets oudere, Dat zou te maken kunnen hebben met de wat saaiere zwarte en witte kleurstellingen. Op die modellen is het buizenframe blauw gespoten. Wil je er eentje met een rood frame, dan moet je iets dieper in de buidel tasten.
Verkopende partij
Ben je op zoek naar iets van Italiaanse of Oostenrijkse komaf, dan zit je bij Dipi-Moto in Gilze meer dan goed. Als dealer van KTM en MV Agusta zijn er op de begane grond een hele hoop nieuwe motoren te vinden. Maar ook wat betreft occasions is de zaak goed bedeeld. Vele bijzondere exoten zijn er op de vloer te vinden. Daarnaast voelt de bovenverdieping ook een beetje als een museum. Daar staan namelijk een aantal Italiaanse schonen uitgestald waaraan je misschien niet het label ‘occasion’ mag hangen. Ik noem een rijtje zeer speciale MV Agusta F4’s. Zo is de zaak in Gilze alleen al fijn om eens een kijkje te gaan nemen. Wie weet staat er na dat museumbezoek ook nog een mooie occasion voor jou bij!
