Al sinds z’n introductie in 2019 is de Yamaha Ténéré een van de toppers voor middenklasse allroadgeweld. Voor 2025 krijgen zowel de standaardversie als z’n Rally-broertje updates op vlak van looks, uitrusting en motor.
2025 Yamaha Ténéré 700
Wie z’n ogen tot spleetjes dichtknijpt, zou het verschil tussen de nieuwe en vorige versie van de Ténéré 700 amper opmerken. Maar ze zijn er wel degelijk. Zo is de 16-litertank een tikkeltje naar voren en iets lager geplaatst voor een beter zwaartepunt. Het nieuwe zadel laat je iets vlotter bewegen en ook het kuipwerk en de ledkoplamp zijn aangepast.
Net onder die neus treffen we een grotere update: de nieuwe ophanging. Die is samengesteld uit een volledig instelbare unit met een 43mm vork (210mm veerweg) en nieuwe alu kroonplaten vooraan, 240mm grondspeling, een zadelhoogte van 875 mm en een nieuwe progressieve monoshock met 200mm veerweg. Voor de korter afgezaagde rijders is er ook een versie met lager zadel (860mm), kortere veerwegen (190/180mm) en een grondspeling van 225mm. Het frame wordt vrijwel volledig overgenomen van de vorige versie – zij het met aanpassingen aan de voetsteunen (10mm breder), en de ophanging voor de uitlaatdemper en bagagedrager. Onder invloed van Euro5+ is ook het CP2-blok vernieuwd, met onder meer ride-by-wire, meerdere rijmodi (Sport/Explorer), een korter inlaatkanaal (voor meer koppel), en een vernieuwde versnellingsbak. Het 6,3 inch TFT-scherm, bijbehorende knoppenwinkel én een USB-C oplaadpunt zijn eveneens nieuw.
2025 Yamaha Ténéré 700 Rally
Voor wie het een tikkeltje meer mag zijn, heeft Yamaha ook een nieuwe Rally-versie in petto. Die steekt nog steeds in z’n herkenbare, lichtblauw-met-gele jasje, pronkt met de klassieke speedblocks en een hoog spatbord onder de neus. Het TFT-scherm is uitgerust met een extra Raid lay-out om nog meer op een rallyroadbook te lijken en de voetsteunen zijn 228 gram lichter, met een groter contactvlak voor je laarzen. Op deze telg zit je maar liefst 910mm boven de aardkorst, terwijl de Rally in 2025 een gelijkaardige ophanging als de Ténéré Extreme krijgt aangemeten.
Over prijzen en beschikbaarheid is voorlopig niks geweten – al zullen we vermoedelijk niet lang op meer nieuws moeten wachten.
Het Italiaanse Fantic staat bovenaan de lijst van merken die hun 2025-modellen op de wereld mocht loslaten vanaf de Eicma. De opvallendste nieuwe modellen zijn de Imola en Stealth, die beiden in een 125 en 500-versie komen. Dit met een eigen blok, evenals de Caballero-varianten.
Zowel de Stealth als de Imola stonden reeds voriga jaar als prototypes op de Eicma te blinken, maar zijn nu dus productierijp.
De sportieve Imola is een gekuipte versie, inclusief subtiele winglets. De Stealth is de naakte afgeleide met recht stuur en een koplamp die behoorlijk wat weg heeft van Ducati’s Streetfighter V4.
Voor de 500cc-versie is een nieuw Euro5+-goedgekeurde DOHC éénpitter, de MM460, ontwikkeld in samenwerking met Motori Minarelli. Het blok wordt ook gebruikt in de 2025 Caballero 500 retro serie, die voorheen werd aangedreven door een Chinees Zongshen blok.
Het Mm460-blok is goed voor 44,4 pk bij 8250 t/min en maakt gebruik van een ride-by-wire bediening en is tevens uitgerust met een slipperkoppeling.
Het hybride frame is een combinatie van een stalen trellisstructuur uitlopend in een aluminium toevoeging bij de schetsplaten. De achterbrug met extra versteviging ziet er opvallend ‘racy’ uit.
Het vijf-inch TFT-kleurendisplay dat beide modellen delen is uitgerust met met Bluetooth connectiviteit, een tractiecontrolesysteem en bochten-ABS, mogelijk gemaakt door een hellingsgevoelige IMU. Heel erg netjes, net als de full LED-verlichting.
Royal Enfield heeft de Classic 650 onthuld, aangedreven door de gekende 650cc-tweecilinder. Hij is herkenbaar aan zijn knappe brandstoftank, ronde vintage koplampen, ronde spatborden en leuke kleurstellingen.
Nieuwe motorafstelling
De Classic 650 heeft de kenmerkende ‘framebeugel’ die hem met alle eerdere modellen verbindt, van de OG Classic tot de Thunderbird en de meer recente Super Meteor en Shotgun, waarmee hij het chassis deelt. Het kloppende hart is de 648cc parallelle tweecilinder, die voor het eerst en met een nieuwe afstelling op dit model gemonteerd is.
Hij is standaard uitgerust met een duozadel, maar het passagierszadel en het bagagerek kunnen worden verwijderd via een mechanisme met één schroef. De karakteristieke Royal Enfield-koplampbehuizing heeft een nieuwe ledkoplamp en de typische ’tijgerlampen’, oftewel pilotlampjes. Sinds 1954 zijn deze standaard op alle Royal Enfield-modellen. Het instrumentenpaneel is minimalistisch, met een digitaal LCD-scherm met kilometerteller, tripmeter, brandstofmeter, serviceherinnering, versnellingsindicator en klok.
Kleuren en beschikbaarheid
Vallam Red, Teal en Black Chrome; dat zijn de leuke kleuren waarmee je het moet doen. Prijzen in de Benelux worden nog bekendgemaakt. Vooraf bestellen kan vanaf vandaag. Leveringen worden in maart 2025 verwacht.
Wat begon als een gedurfde visie in 2014 is nu een decennium van innovatie en leiderschap in elektrische mobiliteit. NIU Technologies (NASDAQ: NIU) wil de manier waarop we stedelijk vervoer benaderen veranderen en viert zijn tienjarig bestaan op de EICMA, de grootste motorbeurs van Europa. Dit moment biedt zowel ruimte voor reflectie als voor een blik op de toekomst.
Voor NIU betekent deze mijlpaal meer dan alleen een viering; het is een bevestiging van een missie die begon met een eenvoudig idee: de toekomst van transport moet elektrisch, duurzaam en toegankelijk zijn. Dit jaar introduceert NIU op de EICMA gelimiteerde versies van populaire scooters, motoren en elektrische steps, die zowel het verleden eren als de toekomst verbeelden.
Daarnaast toont NIU twee compleet nieuwe scooters, die de mogelijkheden laten zien van geavanceerd ontwerp in combinatie met technologische innovatie.
‘Het is geweldig om te zien hoe ver we zijn gekomen,’ zegt Yan Li, CEO van NIU. ‘Tien jaar geleden wilden we een elektrische revolutie op gang brengen en als we nu terugkijken, zien we dat we vooruitgang hebben geboekt, maar er is nog veel werk te verzetten. We zijn dankbaar voor iedereen die in ons geloofde en zijn meer dan ooit toegewijd aan het bevorderen van duurzame stedelijke mobiliteit wereldwijd.’
Tien jaar baanbrekende elektrische mobiliteit
Ter gelegenheid van deze mijlpaal toont NIU op de EICMA een selectie gelimiteerde modellen van de NQiX 1000, FQi 500, RQi Sport, XQi3, KQi Air X en KQi 300X, waarvan er wereldwijd slechts enkele honderden beschikbaar zijn. Elk model symboliseert niet alleen een voertuig, maar ook een decennium van veerkracht, innovatie en de vele mensen die dit mogelijk hebben gemaakt.
De NQiX: het origineel opnieuw vormgegeven.
Een van de meest geliefde modellen, de NQi, komt terug als de NQiX. De ‘X’ staat voor transformatie en behoudt de beste eigenschappen van de originele NQi, aangevuld met belangrijke verbeteringen. Gebruikers kunnen nu instellingen zoals acceleratie en rijmodi aanpassen en met de NIU Link Crown hun rit onderweg bijstellen zonder de app te openen. Extra functies zijn onder andere routeplanning, muziekafspelen en telefoongesprekken beantwoorden. Geavanceerde opties zoals bandenspanningscontrole en rittiming zijn eveneens beschikbaar. De NQiX heeft unieke ontwerpdetails, zoals verwisselbare zijpanelen en NIU’s herkenbare halo lamp. Dit model is gericht op de nieuwe generatie stedelijke ontdekkingsreizigers.
De NQiX 150 (€2.699), NQiX 300 (€3.599) en NQiX 500 (€4.499W) zijn vanaf voorjaar 2025 beschikbaar in flagship stores en bij dealers in Europa, in kleuren als Matzwart, Matgrijs en Glanzend Wit. De NQiX 1000 zal in het derde kwartaal van 2025 beschikbaar zijn met een verwachte prijs van €7.499 en in verschillende kleuren, inclusief een speciale jubileumversie.
1 van 3
NQiX 150
NQiX 300
NQiX 500
FQi: ontworpen voor avontuur.
De FQi-serie biedt een unieke vorm van elektrische mobiliteit die kracht en toegankelijkheid combineert. Met een krachtige 6400W-motor is deze scooter geschikt voor avonturiers die een betrouwbare motor nodig hebben. Met snelheden tot 95 km/u en een hellingspercentage van 25% biedt de FQi niet alleen snelheid, maar ook vertrouwen. De FQi 300 (€2.999) en FQi 500 (€3.799) worden in voorjaar 2025 verwacht in de NIU flagship stores en dealers in Europa, in kleuren zoals Zwart, Wit, Sahara en een jubileumkleurenstelling.
En nog iets…
NIU verkent voortdurend nieuwe markten en producten. Op de EICMA zullen ze drie conceptvoertuigen voor powersport tonen, waardoor media, gasten en dealers de kans krijgen om hun nieuwste innovaties te ervaren en feedback te geven aan hun wereldwijde ontwerp- en R&D-teams. Ook zullen ze hun krachtigste OTA-update voor de XQi3 tot nu toe lanceren.
Royal Enfield gaat elektrisch, en net zoals Harley-Davidson met hun LiveWire, doen ze dat met een aparte merknaam: Flying Flea, ofte ‘Vliegende Vlo.’
Kenners van klassieke motoren of militaire geschiedenis kennen de ‘Flying Flea’ als het kleine, opplooibare Royal Enfield model dat tijdens WOII in een soort koker uit vliegtuigen werd geparachuteert om de commando’s op het slagveld mobieler te maken. Royal Enfield presenteert op de Eicma meteen twee modellen, met name de Flying Flea C6 en de Flying Flea C6 scrambler, beide volledig elektrische motorfietsen gericht op stadsverkeer, waarvan de verkoop zal starten in het voorjaar van 2026 zal starten.
Volgens Royal Enfield combineert Flying Flea opvallende stijl en geavanceerde technologie voor een nieuw soort stadsverkeer. Het Indische merk meent het, want er zitten niet minder dan 200 ingineiurs op dit project in zowel India als het Verenigd Koninkrijk, terwijl er ook is geïnvesteerd in Stark Future uit Barcelona, dat bekend staat om zijn geavanceerde off-road elektrische motorfietsen. In die zin is alles in-huis ontwikkeld en geproduceerd: motor, batterij, BMS, aangepaste software en – niet onbelangrijk – verkoop- en marktstrategieën, waarvan LiveWire al heeft getoond dat de elektrische markt geen sinecure betreft. Er zijn intussen al 28 patenten aangevraagd.
Het eerste model onder Flying Flea dat volgend jaar op de weg komt, is de FF-C6. Dit model is geïnspireerd op het originele Flying Flea model uit de jaren ’40 dus, maar dan wel een moderne interpretatie met een uitgesproken retro-futuristische stijl. Opvallend is de eigentijdse herwerking van de originele Flying Flea voorvering, met een Girder-voorvork en scharnierend spatbord. Het gesmede aluminium frame biedt een tijdloos silhouet, terwijl de magnesium accubak voor gewichtsbesparing en koeling moet zorgen.
Om alle mogelijkheden van de FF-C6 te benutten, hebben we een centrale Vehicle Control Unit. Deze VCU maakt meer dan 200.000 verschillende rijmodi mogelijk, maar houdt de FF ook in de gaten mocht hij worden verplaatst bij wijze van anti-diefstal, met Over The Air updates en functie-uitbreidingen. Met de rijmodi kan de gebruiker afstemmen op zuinigheid of comfort, maar ook op puur plezier door middel van genuanceerde aanpassingen aan het gas-, rem- en regeneratiegevoel, zodat je motor verandert naargelang je stemming of behoeften, met je telefoon als sleutel
Meer informatie als actieradius of andere technische gegevens werden nog niet gedeeld maar we kijken als even uit naar bedrijven die parashutesprongen organiseren, bij wijze van originele insteek voor een eerste test. Dat en een Europese adapter voor de stekker, uiteraard…
KTM heeft er duidelijk zin in voor 2025, zo laat deze 1390 SUPER DUKE GT wel zien. Met een cilinderinhoud van 1350 cc en hetzelfde LC8 V-twin blok en chassis als de KTM 1390 Super Duke R EVO 2024. Dat het serieus is, blijkt wel uit het feit dat de vijfde en zesde versnelling niet langer beschouwd worden als overdriveversnellingen, maar moeten zorgen voor een READY TO RACE-ervaring waar KTM altijd prat op gaat. Ook qua uiterlijk zijn er veranderingen, bijvoorbeeld een nieuwe LED-koplamp en een vereenvoudigd remlicht met geïntegreerde richtingaanwijzers. De benodigde remkracht wordt bereikt door de beproefde Brembo-systemen, met aan de voorkant een set Stylema-monoblokremklauwen. Een nieuwe MCS (multi-click-systeem) remhendel aan de voorzijde zorgt voor een betere afstelbaarheid, terwijl bochten-ABS, Supermoto ABS en de nieuwe Supermoto+ en Sport ABS-modi je meerdere opties bieden om alles onder controle te houden. Het 8,8 inch TFT (H88) touchscreen dashboard is niet over het hoofd te zien en heeft onder andere een vereenvoudigde menustructuur. De Ride Modes zijn volledig herzien en bestaan uit Rain, Street, Sport en een nieuwe Custom modus als standaard. Om de technische ervaring op een hoog niveau te houden, is er een Front Radar toegevoegd die een groot aantal functies toevoegt, zoals Adaptive Cruise Control, Brake Assist, Distance Assist en Group Riding.
De ‘S’ heeft altijd een straatgerichte benadering aangegeven in KTM’s Adventure-reeks. In vergelijking met de topversie, de KTM 1390 Super Adventure S EVO, beschikt de S trots over een traditionele koppeling en handgeschakelde versnellingsbak. De vijfde generatie voorradarsensor is als optie verkrijgbaar. En uiteraard zijn ook bij dit model styling en ergonomie vernieuwd. Het frame is bijvoorbeeld stijver geworden. Net als de EVO is de S uitgerust met de nieuwste WP Semi-Active Technology. Het nieuwe topmodel krijgt ook KTM’s nieuwe premium elektronicapakket. De nieuwe 2025 KTM 1390 Super Adventure S zal begin 2025 beschikbaar zijn.
Vorig jaar mocht de Bigtwin Bikeshow & Expo haar 30-jarig jubileum vieren. Dat was ongekend succesvol. Dit jaar ging er nog een schepje bovenop voor de 31e editie. En dat bleek niet voor niets, want de Bigtwin Bikeshow & Expo die traditiegetrouw plaatsvond in het eerste weekend van november in Houten was één groot, brullend spektakel.
Motor- en muziekliefhebbers uit binnen- en buitenland kwamen samen. De Bigtwin Bikeshow is al decennialang een begrip binnen de Nederlandse en Europese motorwereld en blijft zich ieder jaar weer ontwikkelen. Toch was deze editie extra bijzonder, met niet alleen een recordaantal bezoekers, maar ook een indrukwekkende line-up van zowel custombikes als tributebands, opnieuw een breed scala aan exposanten en vooral heel veel sfeer.
Met maar liefst 17.926 bezoekers, 105 bikeshow-deelnemers en 115 exposanten overtrof de 31e editie alle voorgaande jaren.
Internationale Bikeshow
Het is en blijft het hart van de Bigtwin Bikeshow & Expo: de internationale bikeshow. Met maar liefst 105 deelnemers uit 9 verschillende landen viel er in 8 klassen heel veel moois te bekijken. Traditiegetrouw vielen alle winnaars te bewonderen in het Winners Plaza, waarbij de op een MZ gebaseerde zelfbouwmotor – The Streamliner – van de Duitse Sebastian Brandt uitgeroepen werd tot Best of Show.
Van unieke expertises tot grote namen
Er was veel meer te doen dan alleen custombikes bekijken. De 115 exposanten boden veel variatie, van unieke motorkleding en -accessoires tot droomreizen, unieke onderdelen en nog veel meer. Grote namen zoals Harley-Davidson en Indian Motorcycle waren wederom van de partij met een indrukwekkende line-up van nieuwe motoren, maar ook experts zoals pinstripers en custombouwers maakten ook dit jaar weer een waar feest van de Bigtwin Bikeshow, met hun live demonstraties.
Groots entertainment
De customlifestyle houdt niet op bij prachtige motorfietsen, unieke onderdelen en stijlvolle kleding en accessoires. Dit jaar was de muzikale programmering veelzijdiger dan ooit. Met drie gerenommeerde tributebands, te noemen Back to Blondie, Rock ’n Roll Junkies en Deep White, zat de sfeer er goed in. De temperaturen liepen weer hoog op bij de erotic shows.
Gerard van den Akker Oeuvreprijs
Vorig jaar maakte deze bijzondere prijs haar debuut, toen deze aan niemand minder dan Gerard van den Akker zelf werd uitgereikt. Vanaf dat moment wordt deze prijs ieder jaar uitgereikt aan iemand die een uitzonderlijke bijdrage levert aan de customscène. Dit jaar ging de prijs naar Vincent Pels, General Manager bij Zodiac International B.V.
Op naar volgend jaar
Van alle factoren die de Bigtwin Bikeshow & Expo een succes maken, is de gemoedelijke, enthousiaste en vooral ook familiaire sfeer misschien wel de belangrijkste. Het maakt de Bigtwin Bikeshow een unieke ervaring voor zowel de diehard customfan als voor nieuwe generaties en enthousiastelingen, en daarop bouwt de organisatie trots voort. De datum voor de 2025-editie wordt zo spoedig mogelijk bekendgemaakt.
De sprint om de wereldtitel tussen Pecco Bagnaia en Jorge Martin werd in Maleisië echt ingezet!
In de enerverende tweestrijd om de 2024 MotoGP-wereldtitel was het wachten op wie de volgende fout zou maken. Dat werd Pecco Bagnaia tijdens de Sprint in Maleisië. Door een val van de wereldkampioen kwam zijn grote tegenstrever Jorge Martin in een zetel te zitten om de titel van de Italiaan over te nemen. De Spanjaard won de Sprint in Sepang. Maar een getergde Bagnaia sloeg terug in de GP-race zodat de beslissing toch tijdens de finale, die in plaats van Valencia in Barcelona zal worden verreden, moet vallen.
Na de Grote Prijs van Japan wachtte het GP-circus een uiterst intensief drieluik. In een tijdbestek van slechts achttien dagen moesten namelijk de GP’s van Australië, Thailand en Maleisië worden afgewerkt. Voor de betrokkenen, als eersten de coureurs, was dat niet alleen mentaal maar vooral ook lichamelijk een zware beproeving. Want er moest niet alleen veel gewacht, gevlogen en gereden worden, ook kreeg men te maken met verschillende tijdzones en vooral ook weersomstandigheden. Zo kon de temperatuur op Phillip Island minder dan tien graden bedragen en die in Buriram en Sepang oplopen tot dik boven de dertig in combinatie met een hoge luchtvochtigheidsgraad.
Logistiek gezien stonden ook de vervoerders voor een enorme uitdaging. Want vanaf het rennerskwartier op Phillip Island moest al het materiaal met trucks naar het vliegveld van Melbourne worden gebracht. Een afstand van 175 kilometer. Vervolgens ging het door de lucht naar Bangkok, waarna andermaal een reis per truck begon, maar nu over maar liefst 400 kilometer. Mede door alle opgedane ervaring uit het verleden verliep dit alles zeer gladjes. Na de races in Buriram werd alle vracht weer naar Bangkok gebracht waarna de vlucht naar Maleisië volgde. Geland werd op Kuala Lumpur International Airport. Het grote voordeel hierbij was dat het Sepang International Circuit op een steenworp van deze luchthaven ligt.
Een drieluik als deze (en dan ook nog eens in de beslissende fase van de titelstrijd) zorgt ervoor dat de mentale druk bij de coureurs enorm hoog is. Want één valpartij, met eventueel ook nog een blessure als gevolg, kan funest zijn. In dit geval gold dat in de eerste plaats voor de twee belangrijkste titelkandidaten, Jorge Martin en Pecco Bagnaia.
1 van 6
Een “burn out-start” voor Marc Márquez tijdens de GP van Australië.
Marc Márquez viert zijn zege op Phillip Island.
Altijd indrukwekkend: de start van de MotoGP. Hier in Thailand.
Andermaal kwam Pedro Acosta ten val en moest tijdens de Sprint in Buriram vroegtijdig de pit opzoeken met een beschadigde GasGas.
Onder toeziend oog van Boeddha en Bibendum won Pecco Bagnaia op indrukwekkende wijze in Thailand.
Felicitaties voor Pecco Bagnaia na het winnen van de Thaise GP van zijn directe concurrenten Jorge Martin (89) en Marc Márquez (93).
Spektakel door Marc Márquez
Iemand die dit alles niet kon overkomen, was Miguel Oliveira. Want de Portugese Aprilia-coureur moest na zijn val in Indonesië aan zijn gebroken rechterpols worden geopereerd en was derhalve niet fit om aan deze drie GP’s deel te nemen. Het mocht een wonder heten dat ook Maverick Viñales en Marco Bezzecchi niet vroegtijdig werden uitgeschakeld, want tijdens de Sprint op Phillip Island reed de Italiaan met zijn Ducati met een snelheid van zo’n 300 km/uur tegen de achterkant van de Aprilia van de Spanjaard. De klap was hevig, maar wonder boven wonder waren de gevolgen voor beide coureurs dermate klein dat ze zelfs beiden de volgende dag toch ook in de GP van Australië van start konden gaan. De Sprint op Phillip Island leverde een overwinning op voor een oppermachtige van pole vertrokken Jorge Martin. Maar degene die voor het meeste spektakel zorgde was andermaal Marc Márquez. Na pas als achtste uit de eerste bocht te zijn gekomen finishte de Spanjaard nog als tweede voor Enea Bastianini en de teleurstellende Pecco Bagnaia. Daarmee werd andermaal duidelijk dat er bij Ducati geen teamorders van kracht waren.
Deze race verliep dramatisch voor de rijders van de toch al in zwaar weer verkerende Pierer Mobility Group. Want niet alleen de KTM-coureurs Brad Binder en thuisrijder Jack Miller kwamen ten val, maar ook GasGas-coureur Pedro Acosta. Voor laatstgenoemde betekende het zelfs het einde van deze Australische GP vanwege een zware schouderblessure.
Een dag later was het opnieuw Marc Márquez die voor spektakel zorgde. Nu begon het al bij de start. Want een weggeworpen tear-off-vizier kwam precies onder het achterwiel van zijn Gresini Ducati terecht. Met als gevolg een unieke “burn-out start” en pas een dertiende plaats na de eerste bocht. Maar dat dit voor de achtvoudig wereldkampioen geen probleem hoeft te zijn, bleek al snel. In misschien wel één van de beste races uit zijn carrière liet MM93 zien wat voor een uitzonderlijk talent hij nog altijd is. Op zijn “oude” Ducati GP23 passeerde hij al zijn voorliggers en boekte zo de 88e GP-zege uit zijn carrière. Even leek het er nog op, dat Jorge Martin het duel met zijn landgenoot wilde aangaan, maar de WK-leider koos verstandig eieren voor zijn geld en stelde zich tevreden met de twintig punten behorende bij de tweede plaats. Hierdoor liep Martin andermaal vier punten uit op de als derde geëindigde Pecco Bagnaia.
De regerend wereldkampioen, die dit weekend bepaald niet in beste doen was, klaagde andermaal over afstellings- en zo bandenproblemen. Op de finish bedroeg de achterstand van Bagnaia op de winnaar zelfs tien seconden. Een zo grote achterstand was lange tijd niet voorgekomen voor de rijder met startnummer 1, die Phillip Island dan ook wat terneergeslagen verliet. Want met nog drie GP-weekenden voor de boeg was het verschil tussen de twee belangrijkste titelkandidaten zo weer gegroeid van tien naar twintig punten in het voordeel van Jorge Martin.
Compleet anders
Vijf dagen later werden de coureurs in het Thaise Buriram met compleet andere omstandigheden geconfronteerd dan op Phillip Island. Daar waren trouwens de eerste zes plaatsen in de GP-race voor Ducati-coureurs. En de overmacht van het Italiaanse merk zou in Thailand nog groter worden… Gelukkig was Pedro Acosta weer van de partij, want het leek erop dat de jonge Spanjaard zo’n beetje de enige was die iets tegen het Ducati-geweld kon ondernemen. De uitkomst van de kwalificatie voor de Grote Prijs van Thailand was onthutsend voor de concurrenten van het merk uit Borgo Panigale (Bologna). Want terwijl alle acht Desmosedici-rijders zich bij de eerste elf wisten te kwalificeren werd het Q2-veld verder compleet gemaakt door één Yamaha (Fabio Quartararo als zesde), één KTM/GasGas (Pedro Acosta als achtste), één Aprilia (Maverick Viñales als tiende) en één Honda (Johann Zarco als twaalfde).
Toch wel verrassend toonde Pecco Bagnaia zich de allersnelste (met een absoluut ronderecord) en pakte zo de pole. Daarmee leek de titelhouder de teleurstelling van Phillip Island achter zich te hebben gelaten. Bovendien kwamen niet alleen Franco Morbidelli en Johann Zarco in deze sessie ten val, maar ook Bagnaia’s grootste concurrenten Marc Márquez en Jorge Martin. Laatstgenoemde zorgde er bij de start van de Sprint voor dat de tweede Ducati-fabriekscoureur, Enea Bastianini, kon ontsnappen. Door te laat te remmen werd Martin in de eerste bocht gedwongen wijd te gaan. Iets waar ook Bagnaia het slachtoffer van werd. Terwijl de foutloos rijdende Bastianini knap uit de greep van zijn Ducati-merkgenoten bleef, werd Martin tweede voor Bagnaia en Marc Márquez. Vervolgens zorgden de overige vier Ducati-coureurs ervoor dat alle acht rijders van dit merk de eerste acht plaatsen bezetten. En dat was een heugelijke mijlpaal voor in de eerste plaats Ducati Corse-baas Gigi Dall’Igna. Het laatste puntje in deze Sprint ging naar Brad Binder, de KTM-coureur die verleden jaar in Buriram nog knokte om de zege met Bagnaia en Martin.
Een complete weersomslag zorgde ervoor dat de wedstrijdcondities op zondag in Thailand compleet anders waren. Nu moest er namelijk op een natte baan om de punten worden geknokt. En dat was iets waar met name Marc Márquez zich op had verheugd. Dat de spanning nu toch wel steeds meer een rol ging spelen voor Jorge Martin bleek opnieuw. Want in de beginfase van de GP-race raakte hij door een stuurfout de leiding in de race kwijt aan zijn grote concurrent Pecco Bagnaia. Wat de wereldkampioen vanaf dat moment presteerde was uitzonderlijk knap te noemen. Onder zeer moeilijke omstandigheden en met een constant aanvallende Marc Márquez aan zijn achterwiel bleef hij rustig en foutloos. Dat laatste kon niet van Márquez worden gezegd, want die ging onderuit. De Gresini-coureur was de snelste man op de spekgladde baan, maar had dit keer te weinig geduld. Zo boekte Bagnaia zeker uit mentaal oogpunt een heel belangrijke zege.
Martin werd tweede voor Pedro Acosta. Na vijf opeenvolgende racecrashes stond de rookie daarmee andermaal op het podium. En dat nadat het uitzonderlijke racetalent twee felle duels met zijn KTM-“merkgenoten” Jack Miller (vijfde) en Brad Binder (zesde) in zijn voordeel had weten te beslissen. Fabio Quartararo (Yamaha) leek in de regen ook heel sterk, maar werd onderuit gereden door Franco Morbidelli (Ducati), die even daarna zelf ook ten val kwam. Dat deden Marco Bezzecchi en Enea Bastianini eveneens. Maar net als Marc Márquez (elfde) passeerde de winnaar van de Sprint als veertiende nog wel de finish.
Voor de knap als vierde geëindigde Fabio Di Giannantonio was het de laatste race van dit seizoen, want de 26-jarige Italiaan liet zich hierna opereren aan zijn in Oostenrijk geblesseerde schouder om zo volledig fit aan het seizoen 2025 te kunnen beginnen. Binnen het VR46-team werd Andrea Iannone zijn vervanger. Daarmee maakte deze Italiaan, nadat hij exact vijf jaar geleden in Maleisië was betrapt op het gebruik van doping (en voor vier jaar werd geschorst), zijn MotoGP-rentree. Dat gebeurde mede op voorspraak van Ducati-racebaas Dall’Igna, die niet vergeten was welke coureur hem in 2016 in Oostenrijk zijn eerste MotoGP-zege bezorgde.
De val van Bagnaia tijdens de Sprint in Maleisië.
Respect en val voor Bagnaia
Al met al was daarmee het aantal titelkandidaten teruggebracht tot twee: Jorge Martin en Pecco Bagnaia. Met een verschil van nu zeventien punten werd de reis van Thailand naar Maleisië aanvaard. In theorie kwam het erop neer dat bij de laatste vier races (twee Sprints en twee GP’s) bij vier keer winst van Bagnaia Martin aan vier tweede plaatsen genoeg zou hebben om de wereldtitel (met één punt verschil!) van zijn Ducati-merkgenoot over te nemen.
Maar dat theorie en praktijk totaal twee verschillende zaken kunnen zijn, was en is ook bekend. Want daar waren niet alleen Marc Márquez en Enea Bastianini (samen in duel om de derde plaats in het kampioenschap), die een rol in de titelstrijd konden spelen, maar ook het nieuws van de natuurramp die Valencia en omgeving had getroffen. En dat was juist de plaats waar de finale van dit enerverende MotoGP-seizoen moest plaatsvinden. Lange tijd was onduidelijk hoe de FIM en Dorna met de situatie wilden omgaan. Uiteindelijk was het Pecco Bagnaia die met een duidelijk statement kwam door te verklaren dat hij onder de gegeven omstandigheden niet in Valencia wilde racen. Ook al zou hem dat de wereldtitel kosten. Met deze uitspraak dwong de tweevoudig MotoGP-wereldkampioen heel, heel veel respect af. Hij deed iets wat met name de Spaanse coureurs niet hadden durven te doen. Nadat de gezagsdragers van Valencia hadden aangegeven de Grand Prix niet door te willen laten gaan plus de woorden van Bagnaia gingen ook Dorna en de FIM overstag en werd de geplande finale in Valencia afgeblazen.
Vervolgens deed de Italiaanse Ducati-coureur ook op de baan van zich spreken. Al in Q2 kwam het tot een fantastisch duel tussen de twee titelkandidaten. Na twee heel snelle (record)ronden van Martin, counterde Bagnaia op ijzersterke wijze met een tijd van 1.56,337, een absoluut ronderecord voor het circuit van Sepang. Daarmee was hij 0,216 seconde sneller dan Martin en maar liefst 0,938 seconde sneller dan nummer drie, Alex Márquez. Maar de druk op de schouders van de titelhouder was en bleef ontzettend groot, want hij wist dat een eventuele val funest zou kunnen zijn. Een kleine vier uur na het net genoemde hoogstandje overkwam Bagnaia dat prompt tijdens de Sprint. Nadat de Italiaan in de eerste bocht de leiding aan Martin had moeten laten, ging hij in derde ronde vlak achter zijn concurrent liggend in bocht negen volkomen onverwacht onderuit. Dat gebeurde op relatief lage snelheid door een hobbel in het asfalt, die de titelhouder in de vele ronden ervoor geen enkel probleem had opgeleverd. Daarom was de desillusie voor de Italiaan en het Lenovo Ducati-fabrieksteam des te groter. Natuurlijk liet Martin zich de gegeven kans niet ontnemen. De Prima Pramac Ducati-coureur won niet alleen de Sprint voor Marc Márquez en Enea Bastianini, maar maakte vooral een reuze stap richting de wereldtitel.
Beslissing uitgesteld
Met nu een verschil van 29 punten (465 om 436) begonnen de twee titelkandidaten in Maleisië aan de Grand Prix. Dat betekende dat om zijn kansen in leven te houden Bagnaia bij winst van Martin tweede moest worden. De titelhouder verklaarde na zijn val in de Sprint in de GP-race volledig voor de winst te gaan. En dat deed hij ook. Terwijl de twee hoofrolspelers elkaar na de start bij het insteken van de eerste bocht raakten, deed zich achter hun ruggen een massale valpartij voor. Met als gevolg een rode vlag. Het was Brad Binder die in de fout was gegaan, waardoor ook Jack Miller en Fabio Quatararo ten val kwamen.
Zonder de beide KTM-coureurs kwam het tot een herstart over negentien ronden. Bij een temperatuur van 34 graden volgden drie sensationele “oververhitte” ronden waarin de twee titelkandidaten elkaar meerdere keren passeerden. Toen de zaak enigszins was afgekoeld, bleek Bagnaia aan het langste eind te hebben getrokken. Achter de twee snelste coureurs van dit moment waren inmiddels Joan Mir, Franco Morbidelli en Marc Márquez (op dat moment derde) onderuit geschoven. Duidelijk was dat Bagnaia niet zomaar afscheid van zijn titel wilde nemen. Op meesterlijke wijze wist hij het verzet van Martin te breken om zo niet alleen de GP van Maleisië te winnen, maar ook om de beslissing uit te stellen. Voor de finale, die dus niet in Valencia maar in Barcelona zal plaatsvinden, heeft de Spaanse Ducati-coureur nu 24 punten voorsprong op zijn Italiaanse merkgenoot. Als Jorge Martin in Montmeló de Sprint wint, is de wereldtitel voor hem. Maar zover is het nog lang niet! Zeker niet voor Pecco Bagnaia.
1 van 3
Jorge Martin bejubelt zijn Sprint-zege op Sepang.
In alle rust legt Pecco Bagnaia uit waarom hij ten val kwam.
Met een meesterlijke zege in de Maleisische GP stelde Pecco Bagnaia de beslissing uit tot de finale in Barcelona.
‘Er gebeurt altijd wel wat.’
Marc Márquez (Ducati) na zijn “rokende’”start en prachtige zege in Australië.
‘We moeten kalmer worden en begrijpen dat een vijfde plaats ook een heel goed resultaat kan zijn.’
Pedro Acosta (GasGas) nadat hij tijdens de Sprint in Thailand voor de 25e keer dit seizoen onderuit was gegaan.
‘Ik wil niet in Valencia racen. Ook al kost het me de wereldtitel.’
Een statement van wereldkampioen Pecco Bagnaia (Ducati) die daarmee heel veel respect afdwong en werd geprezen door o.a. Marc Márquez.
‘Het waren keiharde maar eerlijke duels met Jorge. Maar nu heb ik hulp van andere rijders nodig.’ Pecco Bagnaia (Ducati) nadat hij door een zege in de GP van Maleisië zijn titelkansen in leven had weten te houden.
Ai Ogura werd in Thailand Moto2-wereldkampioen 2024.
Ai Ogura was de meest constante Moto2-coureur in 2024 en werd daarmee terecht gekroond tot wereldkampioen. Met deze titel bracht hij Japan de eerste wereldtitel in vijftien jaar. De overzeese races in Australië, Thailand en Maleisië zorgden voor drie verschillende winnaars: Fermin Aldeguer, Aron Canet en Celestino Vietti. Zonta van den Goorbergh kampte met diverse tegenslagen en wist geen WK-punten te scoren.
Ai Ogura stond al op matchpoint voorafgaand aan het drieluik van GP-weekenden in Australië, Thailand en Maleisië. Op Phillip Island had de Japanner zijn eerste kans om de Moto2-wereldtitel veilig te stellen, al was hij dan nog wel afhankelijk van resultaten van anderen. Ogura zou als vierde finishen in Australië. Daarmee was de 23-jarige coureur nog geen wereldkampioen, maar verbeterde wel zijn kansen daarop. Ogura had door deze uitslag aan een top-vijf-resultaat in Thailand voldoende. De spannende race op Phillip Island werd gewonnen door Fermin Aldeguer, die vanaf pole position mocht starten. In de laatste ronde ging het kuip-aan-kuip met zijn landgenoot Aron Canet. Aldeguer kwam als winnaar uit de strijd. De derde plaats leek naar Alonso Lopez te gaan, maar hij kwam in de slotfase ten val. Dit zorgde ervoor dat de sterk rijdende Senna Agius voor eigen publiek promoveerde naar de laatste podiumplaats. Barry Baltus van RW-Idrofoglia Racing GP kende een heel goed weekend en finishte als zevende, nadat de Belg als vijfde mocht starten. Dit was zijn beste gridpositie in de Grands Prix.
1 van 3
De spectaculaire laatste ronde op Phillip Island in beeld. Het duel werd gewonnen door Fermin Aldeguer (54), Aron Canet (44) werd tweede.
Een week later op het Chang International Circuit wist Canet wel te winnen. De Spanjaard domineerde de race en reed ruim aan de leiding toen in de voorlaatste ronde de rode vlag kwam vanwege een regenbui. Canet heeft in de tweede seizoenshelft de meeste WK-punten gescoord, maar het was niet genoeg om Ogura van de wereldtitel af te houden. De Japanner finishte als tweede en kroonde zichzelf tot Moto2-wereldkampioen. Het was de eerste Japanse wereldtitel in de Grand Prix sinds Hiroshi Aoyama in de 250cc in 2009. Ogura brak meer records, want het was tevens de eerste wereldtitel voor een Boscoscuro-rijder en de eerste niet-Kalex-rijder die Moto2-wereldkampioen werd sinds Marc Márquez op een Suter in 2012. De derde plaats ging naar Marcos Ramirez, dit tot onvrede van de Thaise fans. Dit had niets met Ramirez te maken, maar omdat hun held Somkiat Chantra op de vierde plaats reed toen de rode vlag kwam. Chantra had nog graag een aanval willen plaatsen op de laatste podiumplaats voor eigen publiek. Aldeguer – die net als Ogura en Chantra volgend jaar de overstap naar de MotoGP zal maken – schakelde zichzelf voor de rest van het seizoen uit met een gebroken arm. In de openingsronde van de race remde de Spanjaard veel te laat, waarbij hij Tony Arbolino – die al meer pech had gehad dat weekend – ook van de motor ramde. Ook Baltus kwam ten val in Thailand en hij zou een week later in Maleisië achttiende worden.
Voor Ogura was het maar goed dat hij zijn wereldtitel al binnen had, want hij viel in Sepang uit met een technisch probleem. De strijd om de dagzege ging tussen twee verrassingen met ieder een eigen verhaal. Jorge Navarro startte als invaller voor de geblesseerde Joe Roberts en wist vanuit het niets naar pole position te rijden. Celestino Vietti keerde in Maleisië terug op de motor, nadat hij twee weken eerder zijn sleutelbeen had gebroken in Australië. Het was een indrukwekkende comeback van de Red Bull KTM Ajo-rijder, want vanaf een derde startplaats wist hij meteen de leiding te pakken. Vietti’s tempo zakte ondanks zijn verse blessure niet in en hij wist in de tweede helft van de race samen met polesitter Navarro weg te rijden. De Italiaan hield de eerste plaats vast en behaalde zijn derde overwinning van het seizoen. Invaller Navarro werd tweede.
Daarachter had Jake Dixon zich opgewerkt naar de derde plaats, maar hij gooide deze zo goed als zekere podiumplaats weg. Bij in het ingaan van de laatste ronde dacht de Brit dat de finishvlag al was gevallen. Te laat kreeg Dixon door dat er nog een ronde gereden moest worden en zakte naar de vierde plaats. De podiumplaats bleef wel binnen het Aspar Team. Teamgenoot Izan Guevara nam de derde plaats over en dat betekende het eerste Moto2-podium voor de Moto3-wereldkampioen van 2022. Canet kende een minder goed weekend in Maleisië, maar stelde met een achtste plek wel de tweede plaats in het wereldkampioenschap veilig.
Opvallend was dat Gresini Racing vanaf de Grand Prix in Australië zonder hun Chinese Moto2-hoofdsponsor QJ Motor reed. Manuel Gonzalez had kort daarvoor zijn eerste Grand Prix-zege behaald in Japan, maar haalde niet alleen daardoor het nieuws. Voor de race droeg hij een traditionele Japanse hachimaki-hoofdband. Hoewel deze hoofdband in het westen vaak geassocieerd wordt met vechtsporten, heeft hij in China een heel andere betekenis. De hachimaki roept daar herinneringen op aan de Japanse oorlogsmisdaden die het leven kostten aan zo’n 20 miljoen Chinese burgers. Deze culturele misvatting bleek een grote fout van Gresini Racing. QJ Motor wilde in eerste instantie dat Gonzalez ontslagen zou worden. Zo ver kwam het echter niet. Gresini Racing en de Chinese motorfietsfabrikant zijn in gesprek om tot een oplossing te komen, maar besloten wel om QJ Motor in de laatste GP’s niet meer zichtbaar te laten zijn als sponsor.
Zonta van den Goorbergh moest in Thailand als straf – vanwege het incident met Tony Arbolino in de trainingen – vanuit de pitstraat starten.
Tegenslag op tegenslag
Zonta van den Goorbergh bleef puntloos tijdens de drie GP-weekenden. In Australië kwalificeerde de 18-jarige coureur zich als negentiende. Zijn race op Phillip Island kwam door een crash al vroeg ten einde. In Thailand begon Van den Goorbergh zeer ongelukkig. In de eerste training merkte de Nederlander bij het ingaan van de pitstraat te laat Arbolino op, die zijn motor vanwege een probleem aan het duwen was. Van den Goorbergh kon een marshal – die Arbolino te hulp schoot – nog net ontwijken, maar knalde wel hard achter op de Italiaan. Arbolino liep een voetblessure op, maar kon wel zijn weekend vervolgen. Van den Goorbergh moest vanwege onverantwoord rijgedrag en het veroorzaken van die crash vanuit de pitstraat starten in de race. Arbolino werd ook bestraft en kreeg een gridpenalty van drie plaatsen, omdat hij voor een gevaarlijke situatie had gezorgd. Voor de Nederlander waren zijn kansen op een goed resultaat verkeken. Erg jammer, aangezien zijn snelheid goed was in Thailand. Van den Goorbergh noteerde een vijftiende tijd in de kwalificatie. Bij de start uit de pitstraat verloor de RW-Idrofoglia Racing GP coureur logischerwijs veel tijd en de aansluiting met het veld. Tijdens de race reed hij een tempo dat gelijkwaardig was aan de top-tien. Dat is altijd nog wat anders dan strijden in de top-tien. Maar het sterke racetempo – wat resulteerde in een negentiende plaats – gaf Van den Goorbergh wel het nodige vertrouwen na een mentaal zwaar weekend, aangezien de jonge coureur na het incident in de trainingen veel (online) reacties en vragen had gekregen. In Maleisië verraste Van den Goorbergh op zaterdagmorgen door een tweede tijd in de training te klokken. Dit hoge niveau kon de Brabander in de kwalificatie niet vasthouden, waarin hij een veertiende tijd noteerde. De race was buiten zijn schuld snel voorbij. Van den Goorbergh viel na de start terug naar eenentwintigste plaats. In de openingsronde werden hij en Agius door Alberto Surra van de motor gereden. Het waren drie Grand Prix-weekenden die Van den Goorbergh het liefst zo snel mogelijk wil vergeten.
Foto’s: ANP, MotoGP, Teams
Uitslagen Moto2
Moto2 Australië
1. Fermin Aldeguer (E), Boscoscuro, 35.08,816; 2. Aron Canet (E), Kalex, +0,194; 3. Senna Agius (AUS), Kalex, +7,228; 4. Ai Ogura (J), Boscoscuro, +8,385; 5. Diogo Moreira (BR), Kalex, +8,397; 6. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +10,742; 7. Barry Baltus (B), Kalex, +10,775; 8. Tony Arbolino (I), Kalex, +17,343; 9. Sergio Garcia (E), Boscoscuro, +17,591; 10. Marcos Ramirez (E), Kalex, +17,721; 11. Jeremy Alcoba (E), Kalex, +29,360; 12. Darryn Binder (ZA), Kalex, +29,387; 13. Albert Arenas (E), Kalex, +29,864; 14. Filip Salac (CZ), Kalex, +30,077; 15. Mario Aji (INA), Kalex, +30,465; DNF. Zonta van den Goorbergh, Kalex.
Collin Veijer (95) zorgt ervoor dat er eindelijk weer een Nederlander in de top van het WK eindigt.
Het is 34 jaar geleden dat er een Nederlander tweede werd in de WK-eindstand van de Grand Prix wegrace. Collin Veijer is daar nu dicht bij, want hij gaat als derde gelijk in punten met tweede Daniel Holgado beginnen aan de laatste Moto3-race van het seizoen. David Alonso liet opnieuw zijn enorme talent zien. De 18-jarige Columbiaan won zowel in Australië, Thailand als Maleisië, waardoor hij nu zes zeges op rij heeft geboekt.
Er staat geen maat op David Alonso in 2024. De Columbiaan was al Moto3-wereldkampioen toen er werd begonnen aan de Grand Prix van Australië, de zeventiende van in totaal twintig raceweekenden. Maar de 18-jarige coureur had records op het oog. In de slotfase van de Moto3-race op Phillip Island wist Alonso – zoals zo vaak dit jaar – zich los te rijden van de concurrentie. Het betekende zijn elfde zege van het seizoen, waarmee hij het record van Valentino Rossi evenaarde van het aantal GP-overwinningen in de lichtste klasse tijdens één seizoen. Rossi won in 1997 elf races tijdens zijn kampioensjaar in de 125cc. Alonso vierde zijn zege door Rossi te imiteren, die bij zijn elfde zege ook met een verband rondom zijn hoofd op het podium stond.
Een week later won Alonso in Thailand opnieuw, waarmee hij op eenzame hoogte kwam qua aantal zeges in de lichtste GP-categorie. Maar daar bleef het niet bij. Tijdens de extreme hitte in Maleisië was Alonso opnieuw de sterkste. De 18-jarige coureur maakte in de slotfase weer het verschil. Het betekende zijn dertiende zege van het seizoen en zijn zesde op rij. De laatste rijder die dat presteerde in deze raceklasse was Rossi in 1997. Marc Márquez won vijf races op rij in de lichtste GP-klasse in 2010. Dat Alonso zich qua statistieken kan meten met iconen als Rossi en Márquez, zegt alles over zijn prestaties in 2024. Er lijkt met Alonso een toekomstig topcoureur in de MotoGP aan te komen. De zege in Maleisië werd niet uitbundig gevierd. Het Aspar Team van Jorge Martinez – waar Alonso voor uitkomt – is gevestigd in de regio van Valencia. Veel teamleden komen uit het gebied dat zwaar is getroffen door het extreme noodweer, waarbij veel dodelijke slachtoffers zijn gevallen en de schade in de regio enorm is. Alonso toonde na de race zijn betrokkenheid in een indrukwekkend interview. De 18-jarige kondigde direct aan dat hij zijn overwinningsbonus zou doneren aan de slachtoffers in Valencia.
Collin Veijer (rechts) met winnaar David Alonso (midden) en Luca Lunetta (links) op het podium in Buriram.
Downs en ups
Terwijl de wereldtitel al was vergeven, strijdt Collin Veijer voor de tweede plaats in het wereldkampioenschap. De Nederlander liet kostbare punten liggen in Australië. Veijer reed in de kopgroep toen hij in Miller Corner ten val kwam. Dit gebeurde nadat Angel Piqueras brutaal de deur had dichtgegooid. Bij zijn crash nam de Staphorster concurrent Ivan Ortolá met zich mee, waardoor beide rijders puntloos bleven. Zijn andere concurrent Daniel Holgado werd tweede en liep 20 punten uit.
Een week later waren de rollen omgedraaid. De Moto3-race in Thailand begon in tricky omstandigheden, omdat er nog natte plekken waren vanwege regen die er eerder in de ochtend was gevallen. Veijer begon sterk aan de race die was ingekort tot twaalf ronden. Door de lastige situatie met de natte plekken – die na de openingsfase waren verdwenen – viel het veld al snel uit elkaar. Veijer reed voorop in de kopgroep die eerst uit zeven en later uit tien rijders bestond. Holgado maakte daar geen deel van uit en zou als twaalfde finishen. Veijer kreeg gedurende de race te maken met een probleem met de versnellingsbak. Doordat er bij zijn voortandwiel een aantal tanden waren afgebroken, kon de Nederlander zijn eerste versnelling niet meer gebruiken. Dit kostte trekkracht bij het uitkomen van de langzame bochten. Ondanks deze handicap wist Veijer zich wel vooraan te handhaven, al zakte hij begrijpelijk wel iets terug naar het midden van de kopgroep.
Toen de Leopard Honda-teamgenoten Adrian Fernandez en Piqueras samen crashten in de voorlaatste ronde, bleven er vijf rijders – onder wie nog steeds Veijer – voor de overwinning over. De Staphorster ging als laatste van dit stel op de laatste bocht af. Achter winnaar Alonso verremde Ortolá zich voor de krappe hoek. Luca Lunetta ging voorbij aan Taiyo Furusato en pakte de tweede plaats. De Japanner kwam tevens wijd uit de laatste hoek, wat Veijer de kans gaf om onderdoor te duiken. Het duo kwam met elkaar in contact, waarbij Furusato crashte en glijdend als vijfde over de finish kwam. Veijer werd net als een jaar eerder – toen hij zijn eerste Grand Prix podium behaalde – derde. Een knappe prestatie gezien zijn technische issue. Ortolá eindigde als vierde.
1 van 3
David Alonso (80) op weg naar de winst in Thailand gevolgd door Luca Lunetta (58). Collin Veijer (95) wordt derde, terwijl Taiyo Furusato (72) na contact met de Nederlander ten val komt.
Collin Veijer ging onderuit in Australië. Ivan Ortolá reed aan de buitenkant en werd meegenomen in de crash van de Nederlander.
David Alonso evenaarde het record van Valentino Rossi met zijn elfde zege van het seizoen in Australië. Het was een goede reden om het juichen van Rossi te imiteren. In Thailand en Maleisië zou Alonso opnieuw zegevieren.
Strijd om plek twee
Voorafgaand aan de GP van Maleisië had Veijer 11 punten minder dan Holgado en 21 punten meer dan Ortolá. De Nederlander had goede herinneringen aan het Sepang International Circuit, aangezien hij vorig jaar daar zijn eerste GP-overwinning wist te behalen. Deze keer wist Veijer zich niet op de eerste rij te kwalificeren, maar moest hij als achtste vertrekken. Het was pas de derde keer dit seizoen dat hij niet op de eerste twee startrijen stond. In de race koos Veijer – vanwege de extreme temperaturen – voor de hardere band. De Nederlander wist zich in de kopgroep, die in de slotfase nog uit zeven rijders nog bestond, te handhaven, maar hij kon zich niet bemoeien met de strijd om de overwinning. Maar voor Veijer was dat deze keer niet het allerbelangrijkste, omdat zijn concurrent Holgado in de tweede ronde al was gevallen. ‘Toen ik zag dat Holgado crashte, zei ik tegen mijzelf om kalm te blijven en geen risico’s te nemen’, vertelde Veijer na afloop. De Husqvarna-rijder reed in de laatste ronde op een vijfde plaats kort achter zijn andere concurrent Ortolá, maar kwam hem niet meer voorbij. Furusato werd dicht achter Alonso tweede, gevolgd door José Antonio Rueda.
Door zijn vijfde plaats staat Veijer nu gelijk in punten met Holgado. Met nog één Grand Prix te gaan maakt Ortolá ook nog een kleine kans om vice-wereldkampioen te worden. De Spanjaard heeft negentien punten minder en heeft dus een mindere dag van zowel Holgado als Veijer nodig. ‘We gaan ons nu vol focussen op de laatste race, want ik wil heel graag tweede worden in de eindstand’, zei Veijer na de race. Het wordt cruciaal om voor Holgado te finishen in de laatste race en dan is de kans groot dat Veijer tweede wordt in het Moto3-wereldkampioenschap.
Het is heel lang geleden dat er een Nederlander tweede werd in de eindstand van de Grand Prix wegrace. De laatste die dat presteerde was Hans Spaan in de 125cc in 1990. Veijer is ondertussen al zeker van minimaal de vierde plaats in het WK en ook daar heeft de Nederlandse wegracesport heel lang op moeten wachten. Wilco Zeelenberg werd vierde in het 250cc wereldkampioenschap van 1991 en hij was de laatste Nederlander met een top-vijf resultaat in de eindstand.
David Alonso (80) was ook niet te kloppen in Maleisië. Collin Veijer (95) finishte op een seconde van de winnaar als vijfde.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
