De Britten Wilkinson/Millard hebben in het Duitse Rudersberg de Grand Prix gewonnen, maar de eerste heat werd met grote voorsprong gewonnen door Lielbardis. Wilkinson/Millard pakte plek twee, ondanks dat de Fransen Prunier op twintig minuten race even flink aandrongen. Bijna een minuut later kwam Vanluchene/Janssens op vier over de meet. In de tweede heat pakte de Brit Hodges de kop, gevolgd door landgenoot Wilkinson. Bakkenist Bruno Lielbardis viel bijna uit de bak bij het uitkomen van de startbocht maar wonder boven wonder kon hij weer terug het zijspan in klimmen. Wilkinson pakte al snel de kop over van Hodges en reed weg. Dominant kwam de Brit als winnaar over de finish en zo wonnen Wilkinson/Millard niet alleen de tweede heat maar ook hun allereerste Grand Prix. Prunier werd tweede en Hermans pakte de derde plek. Ondanks een harde crash op zaterdag behielden Vanluchene/Janssens stevig de leiding met 392 punten, gevolgd door Lielbardis met 361 punten. De titelstrijd wordt volgend weekend in Italië beslist.
IDC Assen – Maik Duin troeft concurrentie in spektakelstuk af
De voorlaatste Supersport-race voor het IDC, die op het TT Circuit Assen werd verreden, was er eentje om in te lijsten. Boerboom besliste de spannende strijd uiteindelijk in zijn voordeel, maar werd als gastrijder niet in de uitslag opgenomen. Met zijn tweede plaats pakte Maik Duin zo alweer zijn vierde zege van het seizoen. Met deze overwinning bouwt de Suzuki-coureur zijn voorsprong in de titelstrijd verder uit. Zijn naaste belagers, Finn de Bruin en Sven Doornenbal, eindigden respectievelijk als tweede en derde in de einduitslag. De Superbike-wedstrijd werd tot twee keer stil gelegd vanwege een valpartij. Na de tweede herstart volgde een sprint over zes ronden. In deze korte wedstrijd was het wederom Milan Merckelbagh die nipt Wayne Tessels wist voor te blijven. Het moet wel heel raar lopen als Merckelbagh zijn eerste titel in deze zwaarste wegraceklasse nog zal mislopen.
Geschiedenis schrijven: 40ste Koperteutenrally
De Koperteutenrally werd vroeger altijd in Luyksgestel gereden, maar door organisatorische redenen verhuisde het evenement drie jaar geleden naar Riethoven, bij Eindhoven. Op zondag 5 mei was het weer zover. In totaal zijn er zo’n zestig deelnemers, niet teveel dus, maar daardoor juist weer erg gezellig!
De naam ‘Koperteuten Rally’ verwijst naar de geschiedenis van Luyksgestel, waar dus de oorsprong van de rally ligt. In de 17e eeuw was Luyksgestel een arme, geïsoleerde gemeenschap. De bewoners leefden o.a. van de productie van koperen artikelen die in Denemarken, waar handelsbetrekkingen mee waren, verkocht werden. De koopwaar werd aan een ijzeren haak aan hun leren vest gehangen. De handelaren verenigden zich na enige tijd en vormden streng gereglementeerde gezelschappen die ‘Koperteuten’ genoemd werden. Vandaar de keuze voor de naam ‘Koperteutenrally’!
EERSTE MOTOR
Bij deze veertigste editie van de rally zijn opvallend veel Harleys aanwezig, waaronder de opvallende 350 cc ééncilinder van Michel Bakermans. “Het is een Harley uit 1931, model 1932. Hij is altijd van mijn vader geweest, het was zijn eerste motor”, meldt hij trots. “Het modeljaar 1932 was het enige jaar met dit model spatbord. De bijzondere carburateur activeert ook de oliesmering en het theezeefje is even een tijdelijke oplossing tot ik een goed luchtfilter vind”, zo legt hij uit. De motor, ooit tweedehands gekocht bij een sigarenhandelaar hier in de buurt, is in 1980 opgeknapt en loopt nog steeds als een zonnetje! Er zijn veel zijkleppers aanwezig; WLA’s en WLC’s, maar ook een bijzonder drietal met Ed van Kleef op zijn 36’er, Hiske Wegman op een 35’er en Rink Lycklama à Nijeholt op zijn 36’er Harley-Davidson. Mark rijdt op een prachtige Indian en veel deelnemers komen op ander bijzonder oud spul, waaronder Engelse, Duitse en Italiaanse klassiekers.
VRIJWILLIGERS
De deelnemers aan de Koperteutenrally zijn onderverdeeld in ‘Veteranen’ (t/m 1940) en ‘Klassiekers’ (’41 t/m ’75). De rit wordt gereden onder auspiciën van de Veteranen Motor Club, die al sinds 1981 bestaat. Alles onder de bezielende leiding van Willem van den Broek, voorzitter van VMC De Stoomfiets, die deze rit al ruim dertig jaar organiseert! “Het kan alleen maar dankzij de hulp van al onze vrijwilligers, die zich zo grandioos inzetten om deze rit zo leuk, goed en veilig te laten verlopen”, zo meldt hij. “Deze locatie bij restaurant ‘De Volkoren’ waar wij altijd welkom zijn, is perfect! Er is veel ruimte en er kan gekampeerd worden.” Veel liefhebbers en dagjesmensen maken hun opwachting om het oude spul te zien.
MOOI
De eerste motor gaat van start om 11.00 uur, waarna de rest met tussenpozen volgt. Dit keer zonder tijdschema en het meerijden van klassieke bromfietsen maakt het nog diverser en gezelliger. De route is geheel bewegwijzerd en voert in een dubbele lus door het Brabantse landschap. De twee rondes beginnen en eindigden bij De Volkoren, waar een goede lunch wordt geserveerd en ‘s middags ook weer de afsluiting is. Veertig keer en elke keer weer mooi om mee te maken, de Koperteutenrally schrijft zelf geschiedenis!
Met hartelijke dank aan VMC De Stoomfiets www.vmcdestoomfiets.nl , in het bijzonder Willem v.d. Broek en Piet Heidema
Triumph onthult nieuwe Speed Twin 1200 RS en Speed Twin 1200
Triumph Motorcycles heeft belangrijke updates aangekondigd voor de Speed Twin 1200, samen met de lancering van een nieuwe Speed Twin 1200 RS, die nog meer gefocust is, nog meer aanspreekt en nog scherper reageert.
De nieuwe Speed Twin 1200, die vanaf december 2024 wereldwijd bij de dealers verkrijgbaar is, is voorzien van upgrades aan het chassis, waaronder een Marzocchi-voorvork en een dubbele Marzocchi-achterveer, die het innemende en dynamische rijgedrag verder verbeteren en waardoor je bochten op een evenwichtige, natuurlijke en vertrouwenwekkende manier kunt nemen.
Dit verfijnde weggedrag gaat gepaard met extra prestaties, met een extra 5 pk piekvermogen voor extra karakter en sportieve sensaties. Nieuwe technologieën, zoals Optimised Cornering ABS en tractiecontrole, zijn naadloos en gevoelig geïntegreerd.
De styling is opgefrist om een heldere, eigentijdse sportstijl te combineren met modern klassiek design-DNA en is voorzien van prachtige designdetails die de uitzonderlijke bouwkwaliteit van Triumph onderstrepen.
Het nieuwe RS-model biedt rijders nog meer. De sportievere ergonomie, dankzij een andere stuurpositie en naar achteren geplaatste voetsteunen, wordt gecombineerd met een uitzonderlijk hoog uitrustingsniveau, waaronder een volledig verstelbare Marzocchi-voorvork, Öhlins-achtervering van topkwaliteit en Brembo Stylema-remklauwen. Een paar Metzeler Racetec RR K3-banden zijn standaard gemonteerd en Triumph Shift Assist is voor het eerst op een Modern Classic gemonteerd.
Triumphs Chief Product Officer Steve Sargent: “De nieuwe Speed Twin 1200 RS is nog meer gefocust, nog meer innemend en met nog scherpere reacties. Hij is ontworpen voor rijders die het allerbeste willen op het gebied van dynamische prestaties, met een klassiek sportief uiterlijk.”
“De updates van de nieuwe Speed Twin 1200 zijn een belangrijke evolutie voor dit geliefde model en zoals altijd hebben we ervoor gezorgd dat we het superieure rijgedrag en de klassieke stijl die iedereen bewondert behouden, terwijl we extra vermogen en technologie introduceren die de rijervaring naadloos verbeteren.”
Eigentijdse klassieke sportstijl
De nieuwe benzinetank is beter vormgegeven, met golvende lijnen en diepe uitsparingen aan de voorkant, en er is een nieuwe opklapbare tankdop. De zijpanelen zijn eenvoudiger en vormgegeven om te integreren in de nieuwe, minimale gasklephuisdeksels met hun afwerking van geborsteld aluminium.
Veel op de klassieker geïnspireerde details zijn verfijnd en bijgewerkt, waaronder nieuwe zwarte motorbehuizingen met poedercoating, die nu slanker en hoekiger zijn. Compactere uitlaatdempers dragen bij aan de tijdloze schoonheid van de ononderbroken uitlaatloop.
De elegante ronde koplamp is nu voorzien van ledtechnologie met een nieuwe DRL-lichtsignatuur, een nieuwe rand van geborsteld aluminium en een stijlvolle afwerking van gegoten aluminium.
Het prachtige eendelige zadel is opnieuw vormgegeven, strakker en beter gevormd, passend bij de sportieve styling, en is smaller aan de voorkant, waardoor rijders gemakkelijker kunnen staan. Het RS-zadel heeft een sportieve en stijlvolle noppenafwerking met uitzonderlijke stiksels.
Nieuwe wielen van gegoten aluminium vullen de nieuwe bodypanelen perfect aan met zeven paar slanke spaken in een sportief turbinepatroon.
Voor de Speed Twin 1200 zijn er twee tweekleurige ontwerpen die het moderne gevoel verder benadrukken, met een opvallende ‘1200’-tankafbeelding die een Crystal White of Carnival Red bovenkant scheidt van een Sapphire zwarte onderkant die een slankere look creëert door de tank ondieper en langer te laten lijken. Er is ook een meer klassiek geïnspireerde Aluminium Zilver optie met discrete ‘1200’-nummering en dubbele zwarte strepen.
De Speed Twin 1200 RS is verkrijgbaar in twee kleuren; fel Baja Orange of subtiel Sapphire Black, beide met RS-stickers in goud die de geanodiseerde ophangingscomponenten aanvullen.
Doelgericht dynamisch rijgedrag
Elk Speed Twin 1200-model heeft zijn eigen specifieke zithouding, wat zorgt voor een uitgesproken gevoel en persoonlijkheid, en wat de keuze voor rijders vergroot.
Voor een ruimtelijker gevoel tijdens het rijden is het stuur van de nieuwe Speed Twin 1200 hoger en verder naar voren geplaatst dan bij het vorige model. De Marzocchi-voorvork met een diameter van 43 mm en de dubbele Marzocchi-achtervering zijn geüpgraded en hebben nu externe reservoirs naast de instelbare veervoorspanning aan de achterkant. Deze verbeteringen aan het chassis vergroten de wendbaarheid van de dynamische Speed Twin 1200, terwijl ze zorgen voor een soepele, hoogwaardige rit in de praktijk. Nieuwe radiale remklauwen van het Triumph-merk, gemonteerd op dubbele 320 mm remschijven, zorgen voor een uitstekende remkracht, samen met de standaard gemonteerde allround Metzeler Sportec M9RR-banden.
Voor rijders die op zoek zijn naar nog dynamischere prestaties en extra sensatie, heeft de nieuwe Speed Twin 1200 RS een meer betrokken en gefocuste zithouding. Met de achterkant van de motorfiets omhoog, neemt de zithoogte iets toe. Het stuur blijft op dezelfde hoogte als bij de vorige generatie, maar schuift verder naar voren, terwijl de voetsteunen iets hoger en verder naar achteren staan.
De vering met topspecificaties past bij de dynamische houding van de RS, met volledig instelbare Marzocchi-vorken en Öhlins-achtervering. Extra finesse wordt geleverd door dubbele Brembo Stylema-remklauwen op 320 mm remschijven en standaard high performance Metzeler Racetec RR K3-banden.
Opwindende sportieve prestaties
Triumph’s indrukwekkende Bonneville 1200 twin met hoge compressie heeft 5 pk meer piekvermogen met nu in totaal 105 pk bij 7.750 tpm. De ontstekingsvolgorde van 270 graden en de krukas met lage massatraagheid zorgen voor een directe respons met duidelijke en karaktervolle vermogenspulsen en een rijk koppel over het hele toerengebied, met een piek van 112 Nm.
Combinatie van nieuwste technologie met klassiek ontwerp
Door moderne prestaties met klassieke persoonlijkheid te combineren, kan de gasrespons aangepast worden met de rijmodi Road en Rain. Bovendien profiteert de Speed Twin 1200 nu van Optimised Cornering ABS en tractiecontrole, die standaard op beide modellen zijn gemonteerd. De gefocuste Speed Twin 1200 RS heeft een extra Sport-rijmodus, die de gasrespons aanscherpt en de instellingen van de tractiecontrole optimaliseert, wat bijdraagt aan het krachtige en dynamische gevoel van de motorfiets.
Een primeur voor het Bonneville-platform, en uniek voor deze versie, is dat de Speed Twin 1200 RS wordt uitgerust met Triumph Shift Assist, een op-en-neer quickshifter die perfect past bij de vermogensafgifte en het karakter van de motorfiets. Door de discrete plaatsing achter de versnellingspook blijft de moderne klassieke styling van de motorfiets behouden.
Nieuwe LCD- en TFT-schermen zijn zorgvuldig geplaatst in een klassieke ronde wijzerplaat, waardoor de zichtbaarheid en functionaliteit zijn verbeterd, terwijl het tijdloze uiterlijk van de Speed Twin behouden is gebleven. Dit maakt compatibiliteit met turn-by-turn navigatie en telefoonconnectiviteit mogelijk, en verbergt ook een handige USB-C aansluiting.
Hoogwaardige afwerking en details
Rijders die beter kijken, worden beloond met voorbeelden van Triumphs scherpe aandacht voor detail. Van de nieuw vormgegeven hielbeschermers en koplampbehuizing tot de versieringen op de nieuwe zijpanelen. Het zijn details die zijn vervaardigd van aluminium met een geborstelde afwerking. De aluminium achterbrug en de nieuwe koplampbeugels zijn blank geanodiseerd om ervoor te zorgen dat de kwaliteitsafwerking nog duurzamer is. De Speed Twin 1200 RS wordt geleverd met de speciale toevoeging van geborstelde aluminium spatborden voor en achter.
Accessoires
Meer dan 70% van de Speed Twin-klanten voegt Triumph-accessoires, die hun persoonlijke stijl weerspiegelen, toe aan hun motorfiets. Daarom is er de optie van meer dan 50 originele accessoires, waaronder clip-on bars, een gewatteerd bullet zadel of een afdekking voor het passagierszadel, voor wie op zoek is naar een moderne café racer.
Prijzen en beschikbaarheid
De Speed Twin 1200 is in België verkrijgbaar vanaf €15295 incl BTW, de Speed Twin 1200 RS vanaf €17595. In Nederland is dat respectievelijk vanaf €16995 en €19495. Klanten kunnen hun eigen motor configureren of meer informatie vinden op triumphmotorcycles.nl of triumphmotorcycles.be De motoren staan vanaf januari 2025 bij de dealers.
TankTasTocht #5 Limburg: Toer zonder grenzen
Onze Limburgtoer begint in Noord-Brabant. Vierlingsbeek ligt niet ver van de Maas, de grenzen met Limburg en Duitsland. Maar als je op de kaart kijkt, is niets in Limburg ver weg van de Maas of landsgrenzen. Hoe moet je in dit kleine gebied een motorroute over de mooiste weggetjes uitstippelen? Dan roep je de hulp in van een professional. Enter Jos Bosch, die al een kwart eeuw lang lezers en redactie van dit motortijdschrift verblijdt met routes in zijn woongebied Limburg.
Daarbij weet hij altijd weer verkeersdrukte en doorgaande wegen te vermijden. We steken dus via de Vierlingsbeekseweg de A73 over en komen in Overloon. ‘Oorlog hoort in het museum’ is het motto van het Oorlogsmuseum, dat zich vooral richt op de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Op het voormalige slagveld van Overloon staat het grootste en oudste oorlogsmuseum over de Tweede Wereldoorlog van West-Europa. Zo’n 20.000 m² aan oorlogsgeschiedenis, waaronder meer dan 180 militaire voertuigen. Helaas is het museummotto buiten onze landsgrenzen niet overal werkelijkheid.
Overal langs de weg staan in Limburg kapellen en kruisen. Al sinds de Romeinse tijd is Limburg katholiek. Maar beeldenstorm en godsdienstoorlogen, die de rest van Nederland teisterden, gingen aan Limburg voorbij. Ook de Tweede Wereldoorlog ging grotendeels aan het dorp Merselo voorbij en uit dankbaarheid daarvoor bouwden de Merseloërs het fraaie Mariakapelletje waar onze route langs gaat. Maria wordt hier niet alleen als de moeder van Jezus afgebeeld, maar als koningin van alle mensen. Ze staat op een halve bol die de wereld voorstelt en met haar voet vertrapt ze een slang, het symbool van het kwaad.
Taal verbindt
Via Merselo rijden we naar America, dat is op Limburgse en Nederlandse schaal ’n afstandje van niks. Op het plaatsnaambord staat de tekst ‘”hoije wa!’, dat betekent ’tot ziens!’ weet Jos. Ook qua taal zijn in Limburg de grenzen nooit ver weg. De plaatselijke dialecten verbinden alle omringende gebieden, met invloeden uit het Frans en het Duits. Op America volgt Helden. Aan de Molenweg staat een fraai gebouwencomplex dat we eerder in het Franse Versailles of het Duitse Potsdam zouden plaatsen, zo’n fraai paleiskasteel is het. Via koffie met Limburgse vlaai bij Dennenoord in Roggel komen we in Grathem.
Hé die herberg kennen we! Ooit, in de jaren negentig van de vorige eeuw, dook restaurant-café-zaal Geraats al op in een route die Jos had uitgestippeld. Bij dit thuishonk van MC Grathem liggen vijf verschillende motorroutes klaar voor de liefhebbers, op zondagen vanaf mei tot en met september. Gratis en voor niks! ‘”Rij veilig, ontdek de wereld, help elkaar en maak motorvrienden’, is het motto van deze sympathieke Limburgse motorclub. Op de eerste toertocht met Jos zijn heel wat routes gevolgd, maar Jos weet elke keer weer te verrassen met onbekende stuurweggetjes die het motorrijdershart sneller laten kloppen. Met een uitgekiende balans tussen stuurpret, natuurschoon en bezienswaardigheden onderweg.
Grenzstein 309B
Parallel aan de hier slingerende Maas rijden we via Thorn met haar mooie witte huizen Nederland uit en België in. Ligt Maaseik nog op Belgische bodem, in Maasheuvel rijden we alweer op Nederlands asfalt. Is er een ongeluk geweest op die Pater Sangersbrug over de Maas? De reling ziet er verwrongen uit. Maar nee: het is een kunstwerk, genaamd ‘Verbinding tussen de twee Limburgen’, iets met twee paar handen die aan een touw met een knoop erin trekken. Heel symbolisch, verbinding in plaats van verwijdering, over de grens heen, die midden in de Maas loopt. Jos: ‘Ik vind het fijn om ook stukjes België en Duitsland in mijn route op te nemen. Want daar kun je tenminste een beetje doorrijden.’
Grenzen? Vertel de inwoners van Selfkant niets over grenzen. Vanaf 1949 was Selfkant gedurende veertien jaar Nederlands grondgebied. Maar nadat Duitsland netjes de herstelbetalingen had overgemaakt, kregen ze het dorp in 1963 weer terug.
Bij Selfkant markeert een zwerfkei de grens tussen Duitsland en Nederland, alsmede het westelijkste punt van de BRD aldus de tekst die op deze Grenzstein 309B is gebeiteld. Ondanks alle grensverwikkelingen blijven de goede betrekkingen tussen de Selfkant en het Maasland voortbestaan. Het gemeenschappelijke dialect verbindt de bewoners nog altijd. Sinds 1989 zijn de tolhuisjes gesloten en de grenzen open, maar hier in de Selfkant maakt dat eigenlijk geen verschil.
Vanaf Selfkant loopt het smalste stukje Nederland, amper vijf kilometer hemelsbreed, naar de Belgische grens bij Dilsen-Stokkem. En de Duitse Selfkant heeft nog een verrassing in petto, door Jos vakkundig in onze route geweven. Historische stoomlocomotieven en wagons staan liefdevol gerestaureerd en wachten op passagiers op het stationnetje van Schierwaldenrath. We zwieren naar een korte pauze verder over Duitse dreven naar Gangelt, waar we Nederland weer inrijden. We slingeren langs Valkenburg en Simpelveld over smalle en steile weggetjes. Onwaarschijnlijk dat dit in Nederland is, maar toch is het zo. Dan rijden we langs een grijze grenspaal België weer in, voorbij aan het kasteel van Sippenaeken. Henri-Chapelle, Thimister-Clermont, dat klinkt duidelijk naar Wallonië.
Taalgrens
Ook de Voerstreek is door de Belgische taalgrens getekend: op tweetalige plaatsnaamborden hebben vanouds tegenstanders van Vlaamse dan wel Waalse namen de letters daarvan onleesbaar gemaakt met verf. Ten noorden van de N608 is het weer Vlaams wat de klok slaat. Planck, Einde, Schoppen, Schietekamer en Grijzegraaf glijden op de GPS voorbij, dan steken we over de stippellijn die ons weer in Nederland verwelkomt. De maïs in de velden staat hoog als struikgewas in een tropisch oerwoud. Jos: ‘Eigenlijk kun je zo’n route als deze zeker vier keer per jaar rijden. Minimaal. In elk seizoen ziet het landschap er weer helemaal anders uit.’
Vroeger met routerol, nu met GPS. Het landschap waar Jos doorheen leidt lijkt de afgelopen 25 jaar weinig te zijn veranderd.
Maar tweeduizend jaar geleden stonden in Limburg honderden Romeinse villa’s: enorme landerijen in Mediterrane stijl, met woningen voorzien van glazen ramen en vloerverwarming, badhuizen, opslagruimtes, stallen, werkplaatsen, siertuinen en grote akkerlanden. De Limburgse villa’s voorzagen alle bewoners in de regio van graan. Die woonden in steden als Heerlen, Cuijk, Xanten en Keulen. Ook de soldaten langs de limes, de noordelijke grens van het Romeinse rijk, waren klant. Graan werd verhandeld tot in de verste uithoeken van Noordwest-Europa. Dat gebeurde via het uitgebreide netwerk van Romeinse (water)wegen. Toen aan het einde van de derde eeuw de Romeinse macht afnam, zijn de villa’s verwoest, afgebrand en verlaten. Tegenwoordig is er vrijwel niets meer van te zien in het Limburgse landschap.
Zonnekoning
We rijden met een boog om Maastricht heen. Maastricht is internationaal bekend door de gezellige terrassen op het Vrijthof en de concerten van André Rieu. Maar in 1673 stond de stad anders op de kaart die de Franse koning Lodewijk XIV, ook bekend als de Zonnekoning, bij zich droeg. Er is een tekening bewaard van Adam Frans van der Meulen, de veldtochtschilder van het Franse hof. Daarop zijn rookwolken te zien, loopgraven en honderden soldaten. Daarachter lonkte het bolwerk der Nederlanden: de stad Maastricht. Het beleg van Maastricht, persoonlijk geleid door de Franse koning, duurde dertien dagen. Op 30 juni 1673 gaf de stad zich over. Een van de sterkste vestingen van Europa viel in Franse handen. Duitsers, Romeinen en Fransen zijn uit Limburg verdwenen. Gebleven zijn de piekfijne stuurweggetjes die Jos Bosch telkens weer in een nieuwe toertocht weet te vangen.
Bij de Geulhemermolen in Berg en Terblijt komt weer een gedenkwaardige motorrit ten einde. Bedankt Jos, graag tot de volgende keer.
De TTT-toerdag
Omdat we onderweg geen TTT-foto’s meer maken, kregen we regelmatig de vraag of we dan niet minimaal de datum van dé TTT-toerdag wilden uitventen. Wel nu: TTT #5 wordt gereden op 26 oktober.
ONK zijspancross Halle – Hermans/Van den Bogaart verlost van pech
Koen Hermans/Ben van den Bogaart hebben in Halle het ONK Zijspan gewonnen. Na alle pech eerder dit seizoen werd het viertakt AMS-motorblok vervangen door de Mega-tweetakt en daarmee kon Hermans uit de schaduw van de pechduivel treden. De eerste heat pakten de broers Leferink de kopstart en gaven de leiding niet meer uit handen. Hermans pakte de tweede plek na een gevecht met Van Werven/Van der Wiel, maar kon nooit meer bij de sterk rijdende Leferink komen. Van Werven werd derde. In de tweede heat pakten de broers Leferink weer de kopstart maar nu kon Hermans sneller aansluiten. Toen Hermans aan het achterwiel zat van de leiders was het ook direct gedaan. Hermans/Van den Bogaart pakten de kop over en legden als vanouds een moordend tempo neer. Hermans pakte zo met een grote voorsprong de heatzege én de dagzege. Leferink werd tweede en werd dat ook in de daguitslag. Prümmer reed sterk en had een tijdje Wijers/Van Hal in zijn nek maar de Duitser bleef koel en pakte uiteindelijk onbedreigd de derde plek en mocht zo als derde naar het dagpodium. Wijers werd dan vierde met hierachter Van Werven, die net het totaalpodium miste met de vijfde plek in de tweede heat.
Test Ducati Panigale V4 S 2025: Klasse apart!
Met de volledig vernieuwde Panigale zijn we toe aan de zevende generatie superbikes uit Bologna. Wat in 1988 begon met de 851-tweecilinder groeide uit tot een verhaal vol successen. Om dat verhaal te bestendigen bouwde Ducati een nieuwe Panigale die voor maar liefst 94% bestaat uit nieuwe onderdelen. MOTO73 werd uitgenodigd voor een exclusieve eerste test.
In de MotoGP is de heerschappij van Ducati verpletterend. Onder leiding van ingenieur Gigi Dall’Igna evolueerde de Desmosedici tot een amper te kloppen machine. Het mag dan ook niet verbazen dat Ducati voor de ontwikkeling van de nieuwe Panigale heel gretig gebruik maakte van de technologie die door Ducati Corse zo succesvol wordt toegepast. Vooral op het vlak van aerodynamica was er werk aan de winkel. De vorige generatie van de Panigale werd in de loop van z’n bestaan voorzien van aerodynamische hulpmiddeltjes, maar bij de ontwikkeling van deze nieuwste versie werd de aerodynamica al van bij de eerste potloodlijnen meegenomen in het ontwerp. Daardoor veranderde de aanblik van de Panigale behoorlijk.
Dubbelzijdige achtervork
Ducati werkt volgens het principe “form follows function”, maar ging gelukkig opnieuw voor een combinatie van technisch (aerodynamisch) vernuft en Italiaans design. Zo herken je aan de voorzijde duidelijk de lijnen van de ondertussen 30 jaar oude 916. Die worden gecombineerd met een state-of-the-art aeropakket en een wat vlakkere vormgeving, waardoor de nieuwe Panigale er iets minder gedrongen uitziet dan het uitgaande model.
Heel andere koek is het aan de achterzijde, waar de prachtige en zo typerende enkelzijdige achtervork werd vervangen door een “normaal” dubbel exemplaar. Hier ging functie duidelijk boven vorm.
Meer specifiek zorgt die nieuwe achtervork voor een lager onafgeveerd gewicht, minder laterale stijfheid (-37%), meer tractie bij het uitaccelereren van bochten en vooral meer grip van de achterband bij extreme hellingshoeken. De bandentechnologie is de laatste jaren zo sterk veranderd dat hellingshoeken van 60% en meer mogelijk worden. Bij zulke hellingshoeken komt de werking van de vering ernstig in het gedrang en is de stijfheid (of flex) van de achtervork cruciaal voor een goed contact tussen band en wegdek. Ducati ging echter niet over één nacht ijs, want de enkelzijdige achtervork is samen met de desmodromische klepbediening heel kenmerkend voor de Ducati Superbikes. Bij de talrijke testen op meer dan tien circuits en met veel verschillende testrijders kwam de dubbelzijdige achtervork echter steeds als een grote stap voorwaarts uit de bus. Zelfs een “oude” Panigale met deze nieuwe achtervork bleek gemiddeld een seconde sneller.
Regerend wereldkampioen
Dat er ook onderhuids serieus werk werd geleverd kon je wel verwachten. Want ook deze pk-brakende racemotoren moeten immers voldoen aan de nieuwe Euro5+. Dat is voor een fabrikant best een hele uitdaging. De basis van het blok blijft uiteraard de ondertussen bekende 90° V-vier Desmosedici Stradale, die onder een hoek van 42° naar achter gekanteld de verbinding vormt tussen de nieuwe achtervork en het eveneens nieuwe en nog steeds piepkleine frame (-700 gram). Dat blok levert met z’n 1103 cc nu 216 pk bij 13.500 tpm, een half paardje sterker dan z’n voorganger dus. Het maximum koppel bedraagt 120,9 Nm bij 11.250 tpm. Dat zijn er 2,7 minder dan bij het uitgaande model. Bovendien moet de nieuwe ook 1750 toeren meer draaien en dat is toch wel een behoorlijk verschil.
Benieuwd hoe dat zich gaat vertalen tijdens deze eerste test waarvoor we door Ducati zijn uitgenodigd op de Autodromo Vallelunga Piero Taruffi, vlak bij Rome. Een in motorkringen wat minder bekend circuit, maar door z’n combinatie van uiterst technische stukken en snelle doorlopers ideaal voor deze test. Een exclusieve bedoening, want er zijn slechts twintig journalisten van over heel de wereld uitgenodigd, verdeeld over twee testdagen.
De spanning en de temperatuur lopen samen op in aanloop naar de eerste van zes te rijden sessies. Want een onbekend circuit, een nieuwe topklasse superbike en bovendien een dubbele wereldpremière. De nieuwe Panigale is immers als eerste uitgerust met de nieuwe Hypure-remklauwen van Brembo. Die zijn per set liefst 60 gram lichter (onafgeveerd gewicht, dus extra belangrijk), ze zijn stijver en hebben een betere warmteafvoer. Bovendien hebben ze 15% minder residuele wrijving. Dat is de wrijving tussen de blokken en schijven wanneer er niet wordt geremd. Het gaat er dus redelijke detaillistisch aan toe in deze topklasse van sportmotoren…
De Panigale is de regerend wereldkampioen bij de Superbikes en hoewel Ducati graag verwijst naar de MotoGP is het toch het WSBK waar het hier allemaal om draait. De Panigale gaat dus als een gehomologeerde machine door het leven en hoewel de meeste Panigale’s worden gebruikt op een circuit, besteedde Ducati toch ook wat aandacht aan bijvoorbeeld een “comfortabele” zitpositie. Dat is ook het eerste dat je merkt als je plaatsneemt op de machine. De zit werd wat langer, waardoor je meer ruimte hebt om te verzitten. Ook de nieuwe vorm van de tank merk je direct. Die moet vooral tijdens hard remmen meer steun bieden. Je kunt ook beter wegduiken achter de kuip. Met name voor je voorarmen is er door de nieuwe tank meer plaats. Niet geheel onlogisch is dat de Panigale als éénzitter wordt geleverd. Om je wederhelft tevreden te houden wordt er bij elke Panigale een set geleverd waarmee je in enkele minuten tijd de machine kunt ombouwen naar een tweezitter.
Veel rijhulpsystemen
Het geluid van de beresterke vierpitter is sterk vergelijkbaar met dat van z’n voorganger en dat terwijl we hier toch te maken hebben met een totaal nieuw ontworpen uitlaatdemper. Die kreeg opnieuw een plaatsje onder het blok. Opteer je voor de volledig titanium race-uitlaat (à rato van € 8.812…) dan komen de dempers onder het zadel. Je krijgt dan de look van de fabrieksracers en meteen ook 228 pk ter beschikking.
De licht te bedienen hydraulische koppeling draait in de olie en laat zich perfect doseren. Zodra je in beweging bent kun je daar perfect zonder, want de nieuwe quickshifter is ronduit verbluffend. Ducati werkt niet langer met een druksensor op de schakelstang maar meet nu de verdraaiing van de schakelwals in de versnellingsbak. Daardoor is er een veel directere link tussen de bak en het schakelpedaal en dat resulteert dan weer in een uitermate accurate bediening. De quickshifter werkt onder alle omstandigheden perfect. Dus ook wanneer je met geopende gaskleppen terugschakelt. Vreemd, maar het schakelen krijgt daardoor bijna de status van een noodzakelijke bijkomstigheid. Temeer omdat het nieuwe elektronicapakket nieuwe standaarden zet.
De rijhulpsystemen zijn zo uitgebreid dat hier de ruimte ontbreekt om ze allemaal te bespreken. Maar belangrijk om weten is dat Ducati bij de ontwikkeling van de nieuwe Panigale heel veel aandacht besteedde aan wat je de “driveability” zou kunnen noemen. Voor ervaren racepiloten maar ook voor wie maar af en toe een circuitdagje meepikt moet de nieuwe Panigale een soort van “skillbooster” zijn.
Helemaal nieuw is het DVO (Ducati Vehicle Observer). Dit nieuwe systeem werd ontwikkeld door Ducati Corse in de MotoGP en is als het ware een soort van tweede brein dat je helpt nog beter te presteren op een circuit. Aan de hand van data van tientallen sensoren maakt het systeem een inschatting van de krachten en de belasting die op dat ogenblik werken op de motorfiets en deelt die inschatting met de gegevens van het 6-assige IMU. Samen sturen ze dan de optimale setting door naar de verschillende rijhulpsystemen.
Eén daarvan is het volledig nieuwe Race eCBS. Het is een gecombineerd remsysteem dat de gegevens van de IMU (nu met vier druksensoren in plaats van één) gebruikt om het rijden van bochten te optimaliseren. Bij gebruik van de voorrem geeft het systeem autonoom ook druk aan de achterrem. Op zich niets bijzonders, want ook bijvoorbeeld de Ducati Multistrada beschikt over een dergelijk systeem. Het verschil zit ’m in de manier waarop het systeem wordt gebruikt. Bij deze nieuwe Panigale is het bedoeld om de bochtenlijn te optimaliseren. Net als de toppers uit de MotoGP dat doen, zal het systeem autonoom de achterrem gebruiken om tijdens het rijden van bochten de bochtenlijn te optimaliseren. Daarmee komt een stuk stuurmanskunst van het allerhoogste niveau voor iedereen ter beschikking. Zelfs na het lossen van de voorrem zal het systeem druk leveren aan de achterrem. Deze manier van remmen in bochten vraagt normaal een berg talent, maar dit nieuwe eCBS maakt het toegankelijk voor “iedereen”. Het eCBS heeft zeven instelniveau’s waarvan de eerste vijf bedoeld zijn voor circuitgebruik en de laatste twee voor op de openbare weg. In niveau 5 kan ook “Slide by Brake” geactiveerd worden.
Van een andere wereld
We rijden vandaag met de meest exclusieve versie van de nieuwe Panigale, de V4 S. Die verschilt van de gewone V4 door z’n elektronisch gestuurde Öhlins-vering, lichtere wielen en mede daardoor een 4 kg lager gewicht (187 kg in plaats van 191 kg). Tijdens de eerste sessie gebruiken we onze tijd om de baan te verkennen en middels de handige up-and-downknoppen op de linker stuurhelft door de verschillende niveau’s van de gekozen setting te scrollen. Daarbij geholpen door het nieuwe en extreem duidelijke dashboard.
Meteen valt op dat de nieuwe Panigale wel degelijk anders aanvoelt dan het uitgaande model. De voetsteunen staan een stukje dichter naar binnen en dat zorgt samen met de nieuwe vorm van de tank voor een nog groter eenheidsgevoel met de machine. Ook de wat langere zit is een duidelijke verbetering. Gecombineerd met de betere stroomlijn kun je op de snelle stukken echt goed wegduiken achter de ruit en zit je in een soort bubbel van rustige lucht.
De motorprestaties zijn (nog steeds) overweldigend. Over het hele toerenbereik is de Panigale beresterk en zijn de acceleraties zondermeer indrukwekkend. Dat de motor nu voldoet aan Euro 5+ merk je echt niet. Nog meer worden we van onze sokken geblazen door het gemak waarmee de Panigale zich laat sturen. Vallelunga is een heel veeleisend circuit, zowel voor de fiets als de berijder. Maar ik kan me geen betere strijdmakker indenken dan deze nieuwe Panigale. Het gemak waarmee de machine zich laat sturen is verbluffend. Hetzelfde geldt voor de stabiliteit bij hoge snelheden. Maar het vertrouwen dat de machine schenkt bij het uitaccelereren van bochten of het extreem laat remmen is van een andere wereld. De nieuwe Hypure Brembo’s doen het uitstekend, met heel veel en perfect te doseren remvermogen.
Dat het nieuwe elektronicapakket nieuwe standaarden zet is duidelijk, al merk je daar aan de machine zelf weinig van. Het is pas in de pitbox dat onze persoonlijke data-analyst laat zien wat er allemaal gebeurt tijdens het rijden. Onze machine is immers voorzien van de optionele datalogger die samen met telemetriespecialist en marktleider in deze materie 2D werd ontwikkeld. Overweeg je de aankoop van een Panigale, investeer dan zeker €1210 voor dit systeem, want de informatie die draadloos van je machine naar je laptop wordt verstuurd is bijna te mooi om waar te zijn. Via de ingebouwde GPS zie je op je scherm de gereden lijnen en ontelbaar veel andere gegevens die de 70 sensoren van de Panigale genereren. Denk daarbij aan… zowat alles! Met een waanzinnig aantal grafieken kun je tot op een honderdste van een seconde zien wat er gebeurt tijdens het rijden.
Het vergt natuurlijk een zekere kennis van zaken. Onze data-analyst toont me na elke sessie waar het fout gaat, waar het beter kan, welke interventies van de elektronica er hebben plaatsgevonden en nog veel meer. Hij toont me dat het gas open draaien in je hoofd niet hetzelfde is als in de realiteit. Hij betrapt me zelfs enkele malen op het lossen van het gas om te schakelen en laat meteen zien hoeveel tijd dat soort fouten je per ronde kosten. Door deze info ga je met een ander gevoel de baan op want uit de grafieken blijkt dat de capaciteiten van de nieuwe Panigale zo veel groter zijn en dat het allemaal nog heel veel harder kan. Compleet leeg parkeer ik de nieuwe Panigale na zes sessies in de pitbox. Wat een machine!
Conclusie
Tijdens de voorbije Race of Champions tijdens het World Ducati Weekend in Misano reden alle deelnemers met deze nieuwe Panigale V4 S. Ze reden er voor het eerst mee tijdens de vrije trainingen. Pecco Bagnaia verpulverde tijdens de race z’n eigen ronderecord van 2022 met liefst een volle seconde (1.35,051) en was daarmee slechts 4 seconden trager dan tijdens de MotoGP-race op datzelfde Misano. En daarmee is zowat alles gezegd. De nieuwe Panigale V4 kost € 32.490. Voor de hier geteste V4 S betaal je € 39.990. Dat is een behoorlijke smak geld, maar wat je ervoor krijgt is ronduit indrukwekkend. Een gehomologeerde racemachine die zo geraffineerd, zo sterk en zo mooi is dat we zonder te overdrijven kunnen spreken van een klasse apart.
Technische specificaties Ducati Panigale V4S 2025
| Type motor | Vloeistofgekoelde viertakt V4 |
| Cilinderinhoud | 1103 cc |
| Boring x slag | 81,0 x 53,5 mm |
| Kleppen per cilinder | 4 |
| Compressieverhouding | 14:1 |
| Carburatie | 2 injectoren per cilinder, variabele inlaatlengte, full ride-by-wire |
| Koppeling | Natte meerplaatskoppeling met slipper-functie, hydraulisch bediend |
| Transmissie | Zesbak |
| Eindoverbrenging | Ketting |
| Maximaal vermogen | 216 pk (158,9 kW) @ 13.500 tpm |
| Maximaal koppel | 120,9 Nm @ 11.250 tpm |
| Motor elektronica | Full ride-by-wire, Ducati Slide Control, Ducati Wheelie Control, Ducati Power Launch, Engine Brake Control, Ducati Quick Shift |
| Frame | Gegoten aluminium “front frame” |
| Vering voor | 43mm-Showa BPF UPSD-voorvork (43mm-Öhlins NPX 25/30) |
| Stelmogelijkheden voor | Volledig instelbaar (Öhlins Smart EC 3.0 elektronische regeling) |
| Vering achter | Sachs (Öhlins TTX 36 (SV)) |
| Stelmogelijkheden achter | Volledig instelbaar (elektronische regeling Öhlins Smart EC 3.0) |
| Veerweg v/a | 125 mm / 130 mm |
| Rem voor | Dubbele 330mm-schijf met Brembo Hypure-remklauwen |
| Rem achter | 245mm-schijf met tweezuigerklauw |
| Banden v/a | 120/70-ZR17, 200/60-ZR17 |
| Wielbasis | 1485 mm |
| Balhoofdhoek | 24° |
| Naloop | 98 mm |
| Zithoogte | 850 mm |
| Gewicht | 191 kg rijklaar (187 kg droog) |
| Tankinhoud | 17 liter |
| Prijs (NL) | € 32.490 (€ 39.990) |
| Prijs (B) | € 27.990 (€ 34.990) |
| Website | www.ducati.com |
WK Langbaan Team Morizes (F) – Medailles buiten bereik van TeamNL
De Nederlandse grasbaanracers eindigden tijdens het WK voor landenteams als zevende en laatste. Met afmeldingen van Romano Hummel en Dave Meijerink leek titelprolongatie voor TeamNL in het Franse Morizes op voorhand al een utopie. Na het stoppen van Gorredijkster Jannick de Jong bleef enkel Mika Meijer over van het winnende team van vorig jaar. Het Nederlands kwartet bestond naast Meijer en de amper van een polsblessure herstelde captain Henry van der Steen nog uit Rene van Weele en reserverijder Lars Zandvliet. Zij konden lang meestrijden voor een plek in de top vijf, maar een diskwalificatie in het duel met de Tsjechen en een valpartij in de strijd met de Finnen brak hen uiteindelijk op. TeamNL eindigde met drie punten achterstand op de als vijfde geëindigde Tsjechen op de zevende plaats. De titel ging naar het team uit Duitsland dat in de finale afrekende met de gastgevers uit Frankrijk. Het brons kwam in handen van de Britten.
Racelegendes maken TABAC Classic GP Assen 2024 onvergetelijk
De derde editie van de TABAC Classic GP op het TT Circuit was een groot succes. Het programma bestond uit 21 auto- en motorraces, diverse prachtige demonstraties en een paddock gevuld met historische racewagens, zijspannen, motoren en ook bromfietsen. Bezoekers beleefden een weekend vol snelheid, nostalgie en onvergetelijke momenten.
Een van de absolute hoogtepunten van het evenement was de komst van oud-wereldkampioen Emerson Fittipaldi. De Braziliaanse Formule 1-legende nam plaats achter het stuur van de iconische zwart-gouden Lotus 72, de auto waarmee hij in 1972 zijn eerste F1-wereldtitel behaalde. Het was voor het eerst dat de autosport legende naar Assen kwam, samen met zijn zoon Emerson Fittipaldi Jr. die tevens in actie kwam in de Eurocup3 bolide van MP Motorsport. Er kwamen meer F1-wagens in actie tijdens de TABAC Classic GP, waaronder de Benetton B192 waarmee Michael Schumacher zijn eerste F1 overwinning behaalde, deze wagen werd bestuurd door de Britse Lorina McLoughlin. Het zien van de exclusieve racewagens, en in het bijzonder de magische Lotus F1 met Fittipaldi, zorgde voor kippenvel bij het publiek, dat in grote getale toestroomde om dit unieke spektakel te aanschouwen.
Zijspanlegendes keerden terug naar Assen
Meervoudig WK-zijspankampioenen Steve Webster en Rolf Biland maakten hun terugkeer naar de ‘Cathedral of Speed’. Meer dan dertig jaar na hun gloriedagen gaven ze demonstraties met de zijspannen waarmee ze destijds meerdere wereldtitels veroverden. Voor velen in het publiek was dit een bijzonder moment om deze historische machines opnieuw in actie te zien. De jonge Nederlandse Moto3-topper Collin Veijer maakte zijn opwachting op zondag en werd warm onthaald door zijn fans.
Historische races en demonstraties
De TABAC Classic GP bood een rijk overzicht van racehistorie, variërend van vooroorlogse sportwagens van de Dutch Vintage Sports Car Club tot klassieke motorfietsen die de magie van oude GP-motorfietsen weer tot leven brachten op het bijna 100 jaar oude circuit van Drenthe. Ook waren er indrukwekkende racebolides uit de Tourenwagen Legenden, waarbij gestreden werd met beroemde DTM-bolides.
Brommen over het circuit met JMPB BromfieTTs
Op zaterdag vond op het TT Circuit Assen de JMPB BromfieTTs plaats, het grootste bromfietsevenement van Nederland. Duizenden bromfietsers keerden terug naar hun ‘brommertijd’ en reden hun favoriete 50cc-tweewielers over de beroemde piste.
Een memorabel raceweekend in Assen
Met de aanwezigheid van motorsportlegendes zoals Emerson Fittipaldi, Steve Webster en Rolf Biland, een volgepakt raceprogramma, vele demonstraties, handtekeningensessies en ontmoetingen met beroemde coureurs samen met een gedenkwaardige sfeer, maakte de TABAC Classic GP Assen tot een evenement dat motorsportliefhebbers nog lang zullen koesteren.
MXGP Turkije en China – De Wolf is er bijna!
Het brons staat vast in beide klassen, maar wie goud en wie zilver krijgen zal pas in de laatste GP van dit seizoen worden uitgemaakt. Tim Gajser verspeelde de MXGP-leiding aan Jorge Prado, Kay de Wolf is nog steeds de leider in de MX2.
De MXGP van Turkije in Afyonkarahisar staat inmiddels alweer enige jaren vast op de kalender, de Chinese GP werd pas voor de tweede keer verreden. Het was vijf jaar geleden dat er in Shanghai werd gereden. Al vanaf de eerste GP heeft Kay de Wolf de rode plaat in de MX2 in zijn bezit en op een gegeven moment ging hij heel ruim aan de leiding. Maar teamgenoot Lucas Coenen weet de laatste tijd steeds een beetje van de voorsprong af te snoepen. Zo ging het ook in Turkije en China, waar Coenen alle vier manches wist te winnen en De Wolf achtereenvolgens vierde, tweede, derde en tweede werd. In de Turkse kwalificatie verspeelde De Wolf nogal wat punten doordat hij na een aanraking met Simon Längenfelder pas als negende over de finish kwam en Coenen in die race tweede werd achter Liam Everts. De Wolf reist af naar Spanje (Cozar, 28/29 september) met een voorsprong van 36 punten op Coenen, die 68 punten meer heeft dan Längenfelder. De Duitser op zijn beurt heeft 62 punten meer dan Everts en weet zich dus verzekerd van WK-brons. Everts zal niet in Spanje aantreden, want bij een val in de tweede manche in Shanghai brak hij een nekwervel. Alle belangstelling zal in Cozar uitgaan naar het duel tussen De Wolf en Coenen. De Belg moet aanvallen, maar is volledig afhankelijk van de uitslagen van zijn Nederlandse teamgenoot. Coenen: ‘Ik wil Kay verslaan en elk van de drie races winnen. Ik ga er alles aan doen en dan maar zien hoe het gaat.’ De Wolf: ‘Ik ben tevreden met mijn uitslagen in China. Nadat ik in de tweede manche op kop kwam, maakte ik een foutje. Ik kon gelukkig terugvechten naar de tweede plek. In de stand komt Lucas steeds dichterbij, ik weet dat ik scherp moet blijven. Het zal in Spanje een enerverende race worden. Ik ben er klaar voor om met de titel naar huis te gaan.’ De GP van China zou op zondag en maandag worden verreden, maar de nadering van een tyfoon deed de organisatie besluiten het programma naar voren te halen naar zondag. In een heet (35 graden) en zeer winderig Shanghai vervielen de kwalificatieraces en gold de tijdtraining als basis voor de startopstelling.
Rick Elzinga werd achtereenvolgens achtste, zesde en achtste en kwam vanwege een val in de tweede manche in China niet aan de finish, maar werd nog wel als achttiende geklasseerd. Elzinga is zeker van de zevende plaats in de WK-eindstand. Kay Karssemakers en Jens Walvoort behaalden in alle races punten.
WMX Turkije: Lotte klaart de klus
Kleine verschillen
Sinds Letland voert Gajser het MXGP-klassement aan, met al die tijd Prado als tweede. Groot werd het onderlinge verschil nooit. Dat was ook in Turkije het geval. Gajser zegevierde in de kwalificatie voor Prado. In de eerste manche werd Prado (gehinderd door problemen met zijn bril) derde en Gajser vierde (hij verloor de aansluiting met Prado doordat zijn motor afsloeg), in de tweede race won Prado voor Gajser, waardoor de Spanjaard de achterstand op de Sloveen met vier punten verkleinde. De eerste manche begon ongelukkig voor Romain Febvre, die in aanraking kwam met Jeffrey Herlings en Ruben Fernandez en onderuit ging. De Fransman wist nog terug te komen tot de zevende plaats. De winst ging verrassend naar Jeremy Seewer, zijn eerste winst van dit jaar. Hij verlaat Kawasaki na één seizoen en wordt volgend jaar kopman van het team van Ducati. Even verrassend was de tweede plaats van Maxime Renaux. Herlings kwam ten val en liep een brandwond op aan zijn arm, die in aanraking was gekomen met de hete uitlaat. Ondanks de pijn wist Herlings nog tiende te worden. In China kwam uit dat Herlings bij de val twee ribben had gebroken.
De vier beste rijders van de afgelopen jaren – Gajser, Herlings, Prado en Febvre – bepaalden het beeld van de tweede race. Ze wisselden meerdere keren van plaats. Gajser zat aan het achterwiel van Prado, toen zijn Honda uit de versnelling sprong, waarna de zege van Prado niet meer in gevaar kwam. Glenn Coldenhoff was op zaterdag heel hard ten val gekomen. Met een zeer pijnlijk lijf reed hij beide manches en werd daarin zesde en vijfde.
Afknapper voor Gajser
Het werd in China een GP voor Gajser om snel te vergeten. In de eerste ronde raakte hij het achterwiel van Coldenhoff en ging er voorover af. Later kwam hij nogmaals ten val en daarbij brak zijn linker voetsteun af. Hij ging naar de pits voor reparatie en kwam niet verder dan de zeventiende plaats. Prado werd tweede achter Febvre. Met een tweede plek achter Prado verspeelde Gajser in de tweede race nog eens drie punten, waardoor de Spanjaard nu als lijstaanvoerder naar de slot-GP mag. Prado: ‘Het was fysiek een zware dag, hoge luchtvochtigheid en erg heet. Voor mij werd het een fantastische dag. Ik ga nu met zeven punten voorsprong naar de slotrace in Spanje. Niemand zal hebben verwacht dat ik met de rode plaat daar heen zou gaan. Nu de titel pakken in eigen land!’ Gajser weet wat hem te doen staat in Cozar: ‘Ik moet daar alle drie races winnen. De rode plaat verspelen met nog één GP te gaan is moeilijk te verteren. Ik ga ervoor vechten tot het bittere eind!’
Herlings had zich voor de start neergelegd bij het feit dat de titel voor hem onbereikbaar was geworden. Herlings, die derde en vierde werd en derde totaal: ‘Ondanks twee gebroken ribben kon ik wel rijden, maar erg prettig was dat niet. Ik ben een groot fan van het ééndaagse formaat en het is goed dat we hier in China rijden, want het is een wereldkampioenschap. Mijn doel voor dit jaar was om voor het eerst sinds 2017 een seizoen te rijden zonder een wedstrijd te moeten missen. Dat is nu bijna gerealiseerd.’
Glenn Coldenhoff en Brian Bogers behaalden punten in beide manches. In de WK-stand passeerde Coldenhoff de vanwege een knieblessure afwezige Calvin Vlaanderen en is nu zesde. Vlaanderen kan in Spanje de zevende plaats niet meer verliezen.
UITSLAGEN MXGP AFYONKARAHISAR
MXGP
Kwalificatie: 1. Gajser; 2. Prado; 3. Herlings; 4. Febvre; 5. Fernandez; 6. Seewer; 7. Renaux; 8. Guadagnini; 9. Bonacorsi; 10. Pancar.
1e manche: 1. Seewer; 2. Renaux; 3. Prado; 4. Gajser; 5. Bonacorsi; 6. Coldenhoff; 7. Febvre; 8. Forato; 9. Fernandez; 10. Herlings; 11. Horgmo; 12. Guadagnini; 13. Monticelli; 14. Guillod; 15. Bogers; 16. Pancar; 17. Toendel; 18. Gilbert; 19. Brumann; 20. Van Doninck.
2e manche: 1. Prado; 2. Gajser; 3. Herlings; 4. Febvre; 5. Coldenhoff; 6. Seewer; 7. Forato; 8. Bonacorsi; 9. Pancar; 10. Guadagnini; 11. Renaux; 12. Fernandez; 13. Guillod; 14. Horgmo; 15. Van Doninck; 16. Bogers; 17. Monticelli; 18. Brumann; 19. Gilbert; 20. Toendel.
GP: 1. Prado; 2. Gajser; 3. Seewer.
MX2
Kwalificatie: 1. Everts; 2. L. Coenen; 3. Haarup; 4. Längenfelder; 5. Zanchi; 6. Benistant; 7. McLellan; 8. Adamo; 9. De Wolf; 10. Reisulis.
1e manche: 1. L. Coenen; 2. Längenfelder; 3. Everts; 4. De Wolf; 5. Adamo; 6. Haarup; 7. McLellan; 8. Elzinga; 9. Reisulis; 10. Prugnieres; 11. Benistant; 12. Walvoort; 13. Oliver; 14. Braceras; 15. Karssemakers; 16. Weckman; 17. Zanchi; 18. Ambjörnson; 19. Mohammadalizadeh; 20. Selek.
2e manche: 1. L. Coenen; 2. De Wolf; 3. Haarup; 4. Längenfelder; 5. Everts; 6. Elzinga; 7. Reisulis; 8. McLellan; 9. Adamo; 10. Zanchi; 11. Benistant; 12. Oliver; 13. Prugnieres; 14. Walvoort; 15. Braceras; 16. Weckman; 17. Ambjörnsson; 18. Mohammadalizadeh; 19. Selek; 20. Karssemakers.
GP: 1. L. Coenen; 2. De Wolf; 3. Längenfelder.
UITSLAGEN MXGP SHANGHAI
MXGP
1e manche: 1. Febvre; 2. Prado; 3. Herlings; 4. Fernandez; 5. Coldenhoff; 6. Renaux; 7. Horgmo; 8. Pancar; 9. Guadagnini; 10. Seewer; 11. Forato; 12. Bonacorsi; 13. Guillod; 14. Bogers; 15. Brumann; 16. Gibbs; 17. Gajser; 18. Pu; 19. Wang; 20. Waters.
2e manche: 1. Prado; 2. Gajser; 3. Febvre; 4. Herlings; 5. Pancar; 6. Fernandez; 7. Bonacorsi; 8. Coldenhoff; 9. Guadagnini; 10. Horgmo; 11. Brumann; 12. Gibbs; 13. Waters; 14. Guillod; 15. Bogers; 16. Pu; 17. Wang; 18. Rong; 19. Forato; 20. Renaux.
GP: 1. Prado; 2. Febvre; 3. Herlings.
WK-stand na 19 GP’s: 1. Jorge Prado (E), GasGas, 943; 2. Tim Gajser (SLO), Honda, 936; 3. Jeffrey Herlings, KTM, 895; 4. Jeremy Seewer (CH), Kawasaki, 643; 5. Romain Febvre (F), Kawasaki, 611; 6. Glenn Coldenhoff, Fantic, 574; 7. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 550; 8. Kevin Horgmo (N), Honda, 428; 9. Valentin Guillod (CH), Honda, 359; 10. Brian Bogers, Fantic, 319; 53. Lars van Berkel, Honda, 5; 64. Freek van der Vlist, KTM, 3; 71. Boris Blanken, Fantic, 1.
MX2
1e manche: 1. L. Coenen; 2. Längenfelder; 3. De Wolf; 4. Everts; 5. Haarup; 6. Adamo; 7. McLellan; 8. Elzinga; 9. Reisulis; 10. Benistant; 11. Braceras; 12. Zanchi; 13. Karssemakers; 14. Walvoort; 15. Cosford; 16. Shao Hui; 17. Fang; 18. Li; 19. Connolly.
2e manche: 1. L. Coenen; 2. De Wolf; 3. Längenfelder; 4. Haarup; 5. Adamo; 6. Benistant; 7. Reisulis; 8. McLellan; 9. Zanchi; 10. Karssemakers; 11. Cosford; 12. Walvoort; 13. Li; 14. Shao Hui; 15. Fang; 16. Braceras; 17. Everts; 18. Elzinga; 19. Connolly.
GP: 1. L. Coenen; 2. De Wolf; 3. Längenfelder.
WK-stand na 19 GP’s: 1. Kay de Wolf, Husqvarna, 915; 2. Lucas Coenen (B), Husqvarna, 879; 3. Simon Längenfelder (D), GasGas, 811; 4. Liam Everts (B), KTM, 749; 5. Mikkel Haarup (DK), Triumph, 658; 6. Andrea Adamo (I), KTM, 632; 7. Rick Elzinga, Yamaha, 555; 8. Sacha Coenen (B), KTM, 456; 9. Camden McLellan (SA), 395; 10. Ferruccio Zanchi (I), Honda, 359; 14. Jens Walvoort, KTM, 250; 18. Kay Karssemakers, Fantic, 155; 25. Cas Valk, KTM, 58; 31. Ivano van Erp, Yamaha, 31; 32. Dave Kooiker, KTM, 27; 36. Scott Smulders, Honda, 16; 44. Bradley Mesters, KTM, 11; 62. Lotte van Drunen, Yamaha, 1.
