De Motor Podcast special: nog even nagenieten van RIDERS Festival
Natuurlijk was De Motor Podcast weer aanwezig tijdens Riders Festival 2025; hét festival voor motorrijders. Een goede reden voor een bonus aflevering waarbij Peter en Dennis je meenemen langs de testritten op de allernieuwste modellen van topmerken, een markt vol motor hebbedingetjes, foodtrucks met lekker eten, en natuurlijk: de kans om je motorvrienden weer te ontmoeten.
De Motor Podcast #165: Isle of Man, de race met dodelijke aantrekkingskracht
Maar dat is nog lang niet alles – de sfeer werd compleet gemaakt door een indrukwekkende line-up van tribute bands die je even teruggebrachten naar de hoogtijdagen van rock en blues. En ja hoor, zelfs een reuzenrad stond er, voor dat unieke uitzicht over het terrein. Verder adembenemende stunts en motorbeheersing!
Luister hier naar de bonus aflevering van De Motor Podcast hoor je een aantal van de hoogtepunten!
| Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering. |
Toertocht Verdun, Frankrijk: toeren tussen oorlog en vrede in Noord-Frankrijk
De weg deint op en neer tussen heuvels en akkers. Hier en daar staat een plukje hoge bomen met bollen van maretak in de kruinen. Ook de entree van Romagne-sous-Montfaucon is ermee versierd. Ik ben zeker niet de eerste motorrijder die in dit dorp pauzeert. Het plaatselijke museum heeft een trouwe groep bezoekers uit alle windstreken, waarvan er veel op de motor komen – van een Harley-Davidson Heritage tot een knetter-Kreidler. Museumman Jean-Paul de Vries ziet ze graag komen, zelf rijdt hij Mobylette.
Het gezin De Vries was eigenlijk op weg naar Zuid-Frankrijk. Maar daar zouden ze nooit aankomen. Ze bleven hangen op de camping in Romagne-sur-Montfaucon in de Noord-Franse Ardennen en zouden er ook alle vakanties daarna doorbrengen. De zevenjarige Jean-Paul vatte een liefde voor de streek en ontdekte er zijn passie: de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog in dit gebied. In de jaren 90 ging hij in Romagne wonen, opende er zijn Eerste Wereldoorlog-museum en begon aan zijn missie om de oorlog de wereld uit te helpen.
Toertocht Bourgondië, Frankrijk: niet alleen voor de wijn
‘Ik heb altijd gedacht dat we door alleen maar te praten vrede kunnen stichten, maar dat gaat ‘m niet worden. Dus ben ik mijn oorlog begonnen om die vrede voor elkaar te krijgen.’ Oorlog voor vrede, zo noemt Jean-Paul dat. Zijn War for Peace Museum speelt daarin een rol, hij verkondigt zijn boodschap in media overal ter wereld en hij ontvangt schoolklassen, ook uit Nederland, om de jonge generaties de waanzin van oorlogvoeren duidelijk te maken. En omdat hij de streek kent als zijn broekzak kan hij ook de mooiste weggetjes aanbevelen voor motortochten in de omgeving. Weggetjes die hij zelf op zijn Mobylette verkent.
Vandaag moet Jean-Paul in zijn museum blijven om bezoekers te verwelkomen. Ik start dus alleen vanaf de museumstoep. Net buiten Romagne verbreedt de D123 zich in twee statige alleeën met boomrijen erlangs en keurig onderhouden grasvelden. Als ik even op de brede stoep ga staan, duikt er een soldaat op die mij vriendelijk verzoekt om hier niet te parkeren. Uit respect voor alle soldaten die op dit grootste Amerikaanse militaire kerkhof in Europa liggen begraven. Op tweeënvijftig hectare liggen 14.246 Amerikaanse jongens die hier in de herfst van 1918 sneuvelden. Of ik het nu leuk vind of niet, de Eerste Wereldoorlog is in deze streek rond Verdun nooit ver weg.
Duizelingwekkende cijfers
Ik wilde dit deel van Noord-Frankrijk eens nader verkennen. Op de motor via de autoroute onderweg naar het zuiden van Frankrijk leek het me een saai gebied met eindeloze akkers. Maar is dat ook zo? Dit keer kies ik dus voor de verandering geen Route des Grandes Alpes, Route Napoleon, Gorges du Tarn of andere Zuid-Franse motorklassiekers. Dichterbij huis in de Belgische Ardennen is het mooi rijden, dus waarom niet ook aan de Franse kant van de grens, in het departement La Meuse?
De Maas ontspringt zo’n tweehonderd kilometer zuidelijk in de buurt van Langres en stroomt in Nederland uiteindelijk in de Noordzee. Bizar dat het gedeelte van die rivier in Noord-Frankrijk voor motorrijders het mooiste is, terwijl juist hier de Eerste Wereldoorlog zulke verschrikkingen bracht.
Boven de linkeroever verrijzen monumenten op heuvels als Mort Homme en kan ik bij het plaatsje Chattancourt in een gerestaureerd stuk originele Franse loopgraaf rondstappen. Vergeet je gasmasker niet, waarschuwt een bord in het Frans. Bij de kassa zijn ook Eerste Wereldoorlogsouvenirs te koop, dat vind ik wat ongepast.
107 Jaar na de wapenstilstand maakt de Eerste Wereldoorlog nog steeds ongemakkelijke gevoelens wakker. Op de rechteroever van de Maas neemt de dichtheid van de slagvelden toe naarmate de stad Verdun dichterbij komt. Hele dorpen zijn hier door artilleriebombardementen van de kaart geveegd en nooit herbouwd. Ze lagen in de Rode Zone, een gebied vol onontplofte munitie, menselijke resten en gif.
De stad Verdun was van groot historisch belang voor Frankrijk en daarom wilden de Duitsers de stad innemen om de Franse trots en vechtlust te breken. Het Ossuarium van Douaumont buiten Verdun bestaat uit een zesenveertig meter hoge toren en museum in de vorm van een granaat. In de kelders liggen de botten van 130.000 onbekende Duitse en Franse soldaten begraven, op de dodenakkers eromheen nog veel meer. In de Slag om Verdun, tussen februari 1916 en augustus 1917, sneuvelden in totaal zo’n 800.000 soldaten. Duizelingwekkende cijfers.
Voie Sacrée
Iets ten zuiden van Verdun stroomt de Maas door Saint-Mihiel, dat in de Eerste Wereldoorlog een Duits bruggenhoofd was. Pas nadat de Amerikanen in 1917 op het strijdtoneel verschenen, werden de Duitsers hier verdreven. Mijn motorbanden rollen weer op de westoever van de Maas over een historische weg. De Voie Sacrée was van vitaal belang om Verdun te bevoorraden en was de enige transportroute die buiten het bereik van Duitse artillerie lag. Over de huidige RD 1916 rolden toentertijd elke week 90.000 manschappen en 50.000 ton munitie naar het front in vrachtwagens, gemiddeld elke veertien seconden een wagen. En dat terwijl het Franse leger in 1915 nog maar 170 auto’s had. In geval van panne werd een truck onmiddellijk naar de berm gesleept om geen oponthoud te veroorzaken. Soldaten schepten voortdurend kalk en grind op de weg, die anders in een moeras zou veranderen.
Nu bestaat de Voie Sacrée uit een asfaltbaan die omhoog slingert tussen heuvels en weilanden. Bij Heippes duik ik het binnenland weer in via een wirwar van kronkelweggetjes langs beekjes en door bos. Van die razendsnelle motorisatie van Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog is hier geen spat te merken. De wegen zijn leeg. En de Maas heeft geen monopolie op natuurschoon, de Vallée de l’Aire kan prima meekomen met Madame la Meuse. Het Forêt d’Argonne heet het grootste aaneengesloten bosgebied van heel Frankrijk te zijn. Kelten en Romeinen scharrelden hier al rond, er was ijzererts en hout voor de smederijen. Pas na 1918 lijkt deze streek in een Doornroosjeslaap te zijn beland waaruit la Bel’Argonne nog steeds niet is ontwaakt.
Natuurlijk heeft elk gehucht hier wel een oorlogsmonument voor de helden die hun jonge levens gaven ter meerdere eer en glorie van Frankrijk. Vaak verbeeldt het monument de schone dame die zo mooi de Marseillaise kan zingen. Overigens is die hymne ook hier in dit gebied bekend geworden, tijdens een oorlog die nog ouder is dan de Eerste Wereldoorlog.
Uit mijn orgelpijpen van Vance&Hines schalt een lied dat niet de oren van al die jongens meer kan bereiken die in dit gebied door de hel op aarde zijn verzwolgen. Een lied van vrijheid en plezier. Ik zou me er bijna schuldig over gaan voelen. Is dit gedeelte van Frankrijk daarom buiten de toeristische mainstream weggezakt? Verwacht hier niet op elke kruising, in elk dorp, om de zoveel kilometer een café, restaurant, winkel of benzinepomp. Aan dit gebied gaan de toeristenstromen voorbij. En dat is voor motorrijders natuurlijk alleen maar van voordeel.
Terwijl er zijn hier ook echt wel glanzende pareltjes aan een motorroute te rijgen valt. Beaulieu-en-Argonne ligt boven op een beboste heuvelkam als lintdorp langs een weg die, als ik Jean-Pierre mag geloven, al door de Romeinen werd gebruikt. Er lopen hier aardig wat historische wegen. En Beaulieu verrast met Duits aandoende vakwerkarchitectuur achter bloembakken met vrolijk gekleurde inhoud. Het is in de Argonne zeker niet alleen maar triestheid troef.
Schuldig landschap’
Het Forêt d’Argonne ligt in de bovenkant van de diagonaal ‘leeg Frankrijk’, een relatief dunbevolkt gebied dat van het noorden naar het zuidwesten loopt. Door het Forêt d’Argonne lopen verleidelijke weggetjes. Vanaf Clermont en Argonne leidt de D2C langs wat boerderijen en slingert daarna omhoog het bos in. Bordjes wijzen de weg, maar veel keuze aan afslagen heb ik niet. Het asfalt wordt steeds smaller en pokdaliger, ik kom meer vossen (twee) en herten (drie) tegen op de weg dan auto’s (nul).
Op aanraden van Jean-Paul rij ik over de Haute Chevauchée, de hoge weg over een centrale heuvelkam. De hellingen daarvan zijn voorzien van ravijnen en daarin groeven Duitsers en Fransen in de Eerste Wereldoorlog ook hun loopgraven en schuilplaatsen. Een mooi voorbeeld daarvan is Ravin du Génie, een Frans hoofdkwartier dat is gerestaureerd en zoals een soort openluchtmuseum in het bos een beeld geeft van de situatie honderdtien jaar geleden. Een korte wandeling brengt me bij een legerplaats met opslagloodsen, keuken, slaapvertrekken, washokken, toiletten gecompleteerd met tunnels en bunkers. Net als in het museum van Romagne overheerst hier de menselijke schaal, zit het unieke in de kleine dingen in plaats van de bombarie van megamonumenten. De boodschappen daarvan zijn zo overweldigend dat ik ze niet kan bevatten.
Bomen en struiken groeien er alsof er nooit iets is gebeurd. En toch: tijdens het Maas-Argonne-offensief van 1918 sneuvelden in het bos tweehonderdduizend soldaten. Het Forêt d’Argonne was een desolaat maanlandschap, kaalgemaaid door artillerie, machinegeweren en vlammenwerpers. Zo ver je kon zien was er niets behalve ordeloze loopgraven, bomkraters, zandzakken en prikkeldraad waaruit verkoolde en verwrongen boomstompen staken. Overal lagen resten wapentuig en onontplofte granaten. Het stonk er alleen naar chloorgas en kruit, maar ook naar ontbindende menselijke resten. En nu oogt het bos als een paradijs op aarde.
‘Schuldig landschap’ noemde de Nederlandse kunstenaar Armando dat, een lieflijk ogend landschap waar in het verleden toch vreselijke gebeurtenissen zijn gebeurd. Een schuldig landschap zou het verleden als een last met zich meedragen. Dat is natuurlijk onzin. Niet bomen maken oorlog, maar mensen. Maar Armando heeft er wel mooi het gevoel aangegeven dat me bekruipt als ik door dit bos rij. Met ook hier ineens op ’n open plek een begraafplaats met duizenden kruizen op een keurig gazon of een ossuarium op de rand van een enorme krater. Met een beleefd saluut tegen de helm rij ik eraan voorbij.
Toertocht Magistrale Adria, Kroatië: slingeren over bergen en langs zee over de Kroatische kustweg
Marie-Antoinette
Semper plus ultra. Altijd maar verder, de oude Romeinen zeiden het al. Na hen kwamen talloze anderen door het gebied. Fransen, Duitsers, Britten, Amerikanen. In geschiedenisboeken zijn alleen de namen van generaals bewaard, zoals Pétain, von Falkenhayn, Haig, Pershing. En die van een paar gekroonde hoofden.
Tijdens de Franse Revolutie van 1789 werden adel en kerk van hun macht ontdaan. Koning Lodewijk XVI en zijn vrouw, de Oostenrijkse prinses Marie-Antoinette vreesden voor hun leven. Ze besloten stiekem uit Parijs te vluchten naar het gedeelte van Noord-Frankrijk waar de vader van Marie-Antoinette zijn Habsburgse scepter zwaaide. In het plaatsje Varennes-en-Argonne, vlak voor de grensrivier de Aire, werden het koninklijk stel en hun gevolg herkend en gearresteerd.
Er zijn veel verhalen over die gebeurtenis, maar die van Jean-Paul de Vries is het mooiste daarvan. Volgens hem wilde het koningspaar nog één keer een favoriet Frans streekgerecht eten voordat ze het land verlieten. Ze stopten daarvoor bij een herberg bij de brug over de Aire. Dat oponthoud werd ze fataal, zo kwamen de snoepers te pas. Het koninklijk paar werd teruggebracht naar Parijs en daar ter dood veroordeeld door een revolutionair tribunaal. Marie-Antoinette was al de geschiedenis ingegaan met haar opmerking ‘laat ze dan cake eten’, toen ze hoorde dat het volk geen brood kon kopen. En ze voegde er kort voor haar onthoofding nog een aan toe: ‘oh, pardon, ik deed het niet expres’, toen ze op het schavot op de tenen van de beul ging staan. Lodewijk hield het zakelijker toen zijn gevangenwagen op het Place de la Révolution stilhield. ‘We zijn er, als ik me niet vergis’.
Symbool van liefde
Het Forêt d’Argonne ligt achter me, ik rij weer door open land met heuvels, weilanden en hier en daar een pluk hoge bomen met maretakbollen erin. Dat beeld is een krachtig symbool van deze streek. Eén mooie legende over de maretak gaat over Balder, zoon van de goden Wodan en Frigga. Balder was een god van het licht en de liefde en populair bij mensen en goden. Hij stierf door het gif van maretak. Mamma Frigga huilde en huilde maar en haar tranen veranderden in de witte bessen van de maretak. Frigga besloot daarom dat de maretak een symbool van liefde moest zijn. Deze legende is de oorsprong van de traditie waarom geliefden elkaar onder de maretak kussen. Volgens een andere legende moesten vijanden die elkaar onder de maretak ontmoetten hun wapens neerleggen en wapenstilstand houden. De maretak is dus ook een symbool voor vrede. En daarmee ben ik weer terug in Romagne-sur-Montfaucon.
Wat een wonderlijke motortocht heb ik gereden. Ik ben er beduusd van. Aan de ene kant die verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog en aan de andere kant een gebied vol bossen en lege wegen waar het fijne bochtenwerk niet ontbreekt. Heel anders dan het uitzicht vanaf de snelweg laat vermoeden. Van het hele departement La Meuse heb ik nog maar een fractie gezien en dat voorproefje smaakt naar meer.
Ik zit met Jean-Paul in de tuin achter zijn museum onder de notenboom aan het kabbelende riviertje de Ardon. Hij wijst me op de kaart een overdaad aan stuurweggetjes langs de Maas, Aire en door de Argonne.
Een tingelend belletje kondigt de komst van nieuwe museumbezoekers aan, Jean-Paul laat ze hoogstpersoonlijk binnen. Wordt hij nooit moe om over die ongeveer 300.000 voorwerpen te vertellen die hij persoonlijk in een straal van vijftig kilometer rond Romagne heeft gevonden en in zijn museum tentoonstelt in de vorm zoals hij ze uit de aarde haalde: gebutst, verroest, verrot? ‘Nee hoor. De boodschap van die voorwerpen is dat we de waanzin van oorlog moeten stoppen en daarvoor vrede in de plaats moeten stellen.’
Dat is nogal een opgave. Hopelijk houdt De Vries genoeg tijd over om z’n Mobylette op te voeren. Want de volgende keer dat ik kom moet-ie me natuurlijk persoonlijk gidsen over al die prachtweggetjes. Dan trakteer ik op een streekgerecht in zo’n herberg aan de Aire. Een plakje cake, dat moet kunnen.
| Reisinfo |
| War For Peace Museum/Romagne 14-18 en gastenverblijf Gîte Le Musée; www.romagne14-18.com |
Download de route Verdun, Frankrijk
Foto’s: Michiel van Dam
Software-gestuurde motorfietsen: Royal Enfield’s Flying Flea en de toekomst van motorrijden
Royal Enfield, een merk met een rijke historie, maakt zich op voor een belangrijke stap in hun toekomst met de ontwikkeling van hun eerste elektrische motorfiets: de Flying Flea (FF-C6). Deze nieuwe motorfiets, die naar verwachting in 2026 gelanceerd wordt, combineert Royal Enfield’s kenmerkende klassieke ontwerptaal met moderne elektrische aandrijving en geavanceerde software-integratie. De nieuwe Flying Flea belooft een spannende toevoeging te worden aan het groeiende segment van elektrische motorfietsen, maar roept ook vragen op over de toekomst van motorrijden in een steeds meer gedigitaliseerde wereld.
Een software-gedefinieerde motorfiets
Wat de nieuwe Flying Flea onderscheidt van Royal Enfield’s eerdere modellen is niet alleen de elektrische aandrijving, maar ook de intensieve software-integratie. Royal Enfield heeft een partnerschap gesloten met Qualcomm om wat zij een ‘software-defined vehicle’ (SDV) noemen te ontwikkelen. Deze samenwerking stelt Royal Enfield in staat om geavanceerde connectiviteit en software-gestuurde functies in de Flying Flea te integreren.
De motorfiets zal gebruik maken van Qualcomm’s Snapdragon QWM2290 system-on-chip, dat de basis vormt voor verschillende geavanceerde elektronische functies:
- Selecteerbare rijmodi die het rijgedrag en vermogen kunnen aanpassen
- Digitale sleutel met smartphone-integratie voor sleutelloze bediening
- Over-the-air (OTA) software-updates voor continue verbetering
- Geavanceerde gebruikersinterface met mogelijkheden voor touchscreen, spraakbesturing en smartwatch-compatibiliteit
- Geïntegreerde camera’s voor verbeterde veiligheid
- Uitgebreide connectiviteit via Wi-Fi, Bluetooth en 4G
Technische specificaties en rijervaring
Hoewel Royal Enfield nog geen volledige technische specificaties heeft vrijgegeven, kunnen we op basis van de beschikbare informatie en trends in de industrie enkele verwachtingen schetsen. De Flying Flea zal waarschijnlijk worden uitgerust met een middenmotor met een vermogen van ongeveer 20-30 kW (27-40 pk). Om een actieradius van 120-160 kilometer te bereiken, zou de motorfiets een batterijcapaciteit van 8-12 kWh moeten hebben.
De verwachte topsnelheid ligt rond de 120-130 km/u, wat voldoende is voor woon-werkverkeer en korte snelwegritten. Het streefgewicht van 180-200 kg zorgt voor een balans tussen wendbaarheid en stabiliteit. De elektrische aandrijflijn zal waarschijnlijk een direct-drive systeem met een enkele versnelling hebben, wat zorgt voor een soepele en lineaire acceleratie.
De motorfiets zal naar verwachting een opvallend girder-type voorvork hebben, wat niet alleen visueel aantrekkelijk is maar ook een andere rijervaring kan bieden vergeleken met traditionele telescoopvorken. De lage plaatsing van het batterijpakket in het frame zou moeten bijdragen aan een laag zwaartepunt, wat de stabiliteit en het bochtenwerk ten goede komt.
Potentiële zorgen rond software-integratie
Ondanks de veelbelovende aspecten van de Flying Flea, roept de intensieve software-integratie ook vragen op over potentiële risico’s.
Hoewel over-the-air updates voordelen bieden voor het verbeteren van functionaliteit, kunnen mislukte updates leiden tot ernstige problemen, waaronder het volledig onbruikbaar maken van de motorfiets (‘bricking’). Dit risico vraagt om robuuste testsystemen en back-upmechanismen.
Daarnaast bestaan er bezorgdheden over cybersecurity. Connected voertuigen kunnen kwetsbaar zijn voor verschillende vormen van cyberaanvallen, waaronder ongeautoriseerde toegang, gegevensdiefstal en zelfs manipulatie van de voertuigbesturing. Dit vereist sterke beveiligingsmaatregelen zoals encryptie, inbraakdetectiesystemen en regelmatige beveiligingsupdates.
Een ander aandachtspunt is de mogelijke introductie van abonnementsmodellen voor bepaalde functies. Consumenten zouden geconfronteerd kunnen worden met het moeten betalen voor functies die fysiek al aanwezig zijn op de motorfiets, een trend die in de auto-industrie al zichtbaar is en tot weerstand leidt.
Tot slot bestaat er het risico van geplande veroudering, waarbij oudere modellen mogelijk geen updates meer ontvangen of functionaliteit verliezen als clouddiensten worden stopgezet. Dit kan leiden tot een kortere levensduur van de motorfiets dan traditionele modellen.
Wat zijn de grootste misvattingen over een motorverzekering?
Combi Motors Verzekeringen helpt jou bij het vinden van een geschikte motorverzekering. Met Remco van Combi Motors Verzekeringen gaan we dieper in op het verzekeren van je motor. Hoe zit het met de schadevrije jaren, wat zijn de risico’s binnen een dekking en wat zijn de grootste misvattingen over een motorverzekering? Remco geeft antwoord.
Kies de motorverzekering die bij jou past: combimotors.nl
MotoGP Motorland Aragón 2025: Marc Márquez & Broer
Motorland Aragón kan niet alleen als de thuisrace voor de gebroeders Márquez worden betiteld. Het in het noorden van Spanje gelegen racecomplex ligt op zo’n 120 kilometer ten westen van hun geboorte- en woonplaats Lleida, het circuit is zeker ook één van de favoriete banen van Marc. Misschien zelfs wel het meest favoriete. De achtvoudig wereldkampioen wist er tot deze aflevering zeven GP-overwinningen te boeken. De meest belangrijke mag die van 2024 worden genoemd. Want dat was zijn eerste op Ducati en kan als de wederopstanding van MM93 als absolute topcoureur worden gezien. Als fabrieksrijder van het Italiaanse merk liet de Spanjaard dit jaar zien waartoe hij op deze baan in staat is. Hij domineerde er namelijk van de eerste tot en met de laatste seconde op meer dan indrukwekkende wijze. Vanaf nu kunnen we dan ook spreken van ‘Motorland Marc Márquez & broer’. Want laatstgenoemde werd er twee keer tweede.
Dat de ene Grand Prix de andere niet hoeft te zijn, is bekend. Neem de eerste vijf GP’s van dit seizoen. Daarin heersten Marc Márquez, zijn jongere broer Alex als coureurs en Ducati als motormerk. Daarna vond er door verschillende oorzaken, grotendeels door de invloed van de weersomstandigheden, een kentering plaats. Zo wonnen Johann Zarco en Honda in Le Mans en Marco Bezzecchi en Aprilia op Silverstone. Er waren vervolgens al stemmen te horen die beweerden dat er een einde aan de Ducati-dominantie was gekomen…. En dat met de GP van Aragón als volgende GP op de kalender. Daar ontbraken overigens drie vaste coureurs vanwege blessures op de deelnemerslijst: Ai Ogura (Aprilia), Luca Marini (Honda) en natuurlijk Jorge Martin. Maar de regerend wereldkampioen was al wel fit genoeg om een week eerder de door zijn werkgever georganiseerde ‘Aprilia All Stars Event Day’ op Misano bij te wonen. Hoe het verder gaat met het huwelijk of beter gezegd de waarschijnlijk scheiding tussen Martin en Aprilia moet nog worden afgewacht. Zeker is wel dat het met het herstel van de titelhouder de goede kant op gaat. Maar het ziet er niet naar uit dat we hem tijdens de TT van Assen zijn rentree zullen zien maken. Wel hoopt Martin nog voor de zomerpauze de Aprilia RS-GP tijdens een test aan de tand te kunnen voelen. Terug naar Aragón. En in het bijzonder naar het feit dat de ene Grand Prix dus de andere niet is. Daar kwamen vooral Fabio Quartararo, Johann Zarco en Marco Bezzecchi achter. Maar dan wel in negatieve zin. Eerstgenoemde mocht tijdens de voorgaande drie races van poleposition vertrekken. Maar in Aragón worstelde de Fransman al tijdens de trainingen met de nodige problemen met zijn Yamaha. Uiteindelijk mocht hij pas van een negende startplaats vertrekken. Nog slechter verging het Marco Bezzecchi, want die kwam in Q1 ten val en mocht zo pas als twintigste aan de achtste GP van dit seizoen beginnen. Als twaalfde viel ook Johann Zarco tegen. Nee, dan de kop van het veld. Want hier werd de slagvolgorde hersteld. Oftewel: er was daar weer sprake van de zogenaamde ‘Ducati-dominantie’. En natuurlijk was Marc Márquez er alles aan gelegen om op ‘zijn’ circuit te laten zien wie hier de baas is. Terwijl het helemaal niet nodig was, greep hij er in de slotfase door middel van het rijden van een waanzinnige ronde (met heel veel risico) toch nog weer de pole. Zijn vijfde in 2025. De 1.45,704 die hij wist te realiseren, betekende een absoluut ronderecord voor het fraaie en zeer zeker uitdagende circuit van Aragón. Broer Alex (die zo voor de vierde één-twee-Márquez-startpositie zorgde), Franco Morbidelli en Pecco Bagnaia zorgden er vervolgens voor dat de eerste vier startplaatsen weer eens door Ducati-coureurs werden bezet. Met de plaatsen vijf, zes en acht lieten de KTM-rijders Pedro Acosta, Brad Binder en Maverick Viñales zien dat het Oostenrijkse merk terug van weggeweest was. Want in Engeland had geen enkele KTM-coureur zich voor Q2 weten te kwalificeren.
Ducati-dominantie terug
Gelukkig was het vervolgens zo dat Marc Márquez bij de Sprint een niet al te beste start had. Anders was het waarschijnlijk een vrij eentonig beeld wat de bezetting van de eerste plaats geworden. Nu moest de oppermachtige Spanjaard nog wat werk verzetten. Nadat hij ook zijn broer Alex had weten te verschalken, was de eerste plaats weer van en voor hem. Zo boekte Marc zijn zevende Sprint-zege in 2025 en stond broer Alex ook nu weer netjes als tweede naast hem op het podium. Alleen in Engeland was dat andersom. De ijzersterk rijdende Fermin Aldeguer troefde Franco Morbidelli af in de strijd om de derde plaats. Met vijf rijders bij de eerste zes was de Ducati-dominantie compleet terug. Maar achter in het veld speelde zich ook een Ducati-drama af. Want Pecco Bagnaia had nog steeds niet het juiste gevoel in de voorkant van zijn machine en finishte als kansloze twaalfde zelfs buiten de punten. Het monteren van grotere remschijven voor de warm-up op zondag zou vervolgens wonderen verrichten voor de dit seizoen zo geplaagde tweevoudig MotoGP-wereldkampioen. Hiermee hervond hij namelijk een stuk zelfvertrouwen. In Aragón was dat nog niet genoeg voor de winst in de GP-race. Maar als uiteindelijk derde mocht Bagnaia sinds Jerez, waar hij ook derde werd, eindelijk weer eens met champagne spuiten. En met een achterstand van slechts twee seconden op de winnaar geeft dat vertrouwen voor de toekomst. De winnaar heette, hoe kan het ook anders, Marc Márquez! Het was alweer zijn vierde zege dit seizoen. En wie werd er tweede? Hoe kan het ook anders? Juist, Alex Márquez! Oftewel zijn vierde tweede plaats in 2025. Nu had broer Marc wel een perfecte start en controleerde vervolgens de wedstrijd, die mede daardoor aan de kop van het veld een eentonig beeld te zien gaf. Het was dat Pedro Acosta zich met zijn KTM als vierde tussen de Ducati-coureurs wist te nestelen. Anders was ook nu weer de Ducati-dominantie compleet geweest. Na opnieuw een fraai onderling duel gingen de plaatsen vijf en zes namelijk naar Franco Morbidelli en Fermin Aldeguer. Als zevende scoorde Joan Mir (Honda), die in de Sprint door toedoen van Jack Miller (Yamaha) ten val was gekomen, zijn tot nu toe beste resultaat in dit seizoen. Marco Bezzecchi reed andermaal een knappe inhaalrace. Komende vanaf de twintigste startplaats werd de Italiaanse Aprilia-coureur opnieuw als achtste afgevlagd. Johann Zarco, Brad Binder, Fabio Quartararo en Maverick Viñales gingen allemaal onderuit.
Snel
Door zijn vierde ‘dubbel-zege’ in dit seizoen heeft Marc Márquez, die op eigen grond foutloos acteerde, na acht GP’s zijn voorsprong in het tussenklassement uit weten te bouwen tot 32 punten op de nummer twee, broer Alex. Dat het snel ging in Aragón wordt bewezen door een aantal cijfers. In de Sprint had MM93 7,08 seconden minder nodig dan verleden jaar om als winnaar te worden afgevlagd. In 2024 deed de oudste Márquez in de GP-race 41.47,082 minuten over de 23 ronden. Nu waren dat er 41.11,195. Oftewel bijna 36 seconden minder! Dat is ruim 1,5 seconde per ronde! Verleden jaar bedroeg de achterstand van Pedro Acosta (als derde en beste KTM-rijder) 14,904 seconden op winnaar Marc Márquez. Nu waren dat 7,657 seconden. Als beste Honda-coureur moest Joan Mir nu 14,938 seconden inleveren. Takaaki Nakagami keek verleden jaar als snelste Honda-rijder tegen een achterstand van 41.782 seconden aan. Yamaha (Alex Rins) had in 2024 een achterstand van 39,420 seconden. Nu deed de Spaanse Yamaha-rijder er bijna twintig seconden sneller over (39,420 tegen 16,646). Bij Aprilia bedroeg de achterstand van Aleix Espargaró verleden jaar op de #93-Ducati 40,602 seconden. Voor Marco Bezzecchi was dat dit jaar 16,022 seconden. Met andere woorden: als het op tijden aankomt (en dat is het belangrijkste in de racerij), heeft Ducati de grootste stap gemaakt. En heeft KTM nog altijd de kleinste achterstand op het Italiaanse merk. Ook Honda, Aprilia en Yamaha hebben vooruitgang geboekt/zijn sneller geworden. Maar er moet nog heel veel werk worden verricht om Ducati te achterhalen. En dat geldt met name voor de machine met Marc Márquez in het zadel, beter gezegd zitje.
Nog sneller
Maar dat het op Aragón nog sneller kan gaan, bleek een dag na deze ‘GP van Marc Márquez’. Want op maandag tijdens de MotoGP-test wist Maverick Viñales een rondetijd van 1.45,694 minuut te realiseren. Daarmee zat de KTM-coureur, die maar liefst 86 ronden reed, 0,01 seconde onder de poletijd van Marc Márquez. Ook Marco Bezzecchi (Aprilia), die 85 ronden aflegde, zat met 1.45,700 nog onder de poletijd van de Ducati-coureur. Die was op het moment dat genoemde twee coureurs hun snelste tijd op de klokken brachten echter al met testen gestopt. Als derde was MM93 (48 ronden) in de beginfase van de test al tot een tijd van 1.45,749 gekomen. Net als zijn teamgenoot testte ook Pecco Bagnaia uitgebreid een nieuwe stroomlijn. In navolging van Márquez toonde de Italiaan zich er zeer positief over. Nu maar afwachten of hij tijdens zijn thuisrace (en die van Ducati) op Mugello zijn teamgenoot voor het eerst in dit seizoen in een rechtstreeks duel weet te verslaan. De GP van Italië is namelijk de volgende confrontatie die er op het programma staat.
UITSLAGEN
Sprint
11 ronden = 55,847 km
1.Marc Márquez (E), Ducati, 19.43,026; 2. Alex Márquez (E), Ducati, + 2,080; 3. Fermin Aldeguer (E), Ducati, +4,630; 4. Franco Morbidelli (I), Ducati, +5,944; 5. Pedro Acosta (E), KTM, +6,095; 6. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +6,379; 7. Maverick Viñales (E), KTM, +7,213; 8. Marco Bezzecchi (I), Aprilia, +8,343; 9. Brad Binder (ZAF), KTM, +9,982.
Racegemiddelde winnaar: 169,9 km/u
Snelste ronde (4e): A. Márquez, 1.46,906 = 170,9 km/u
MotoGP
23 ronden = 116,771 km
1.M. Márquez, 41.11,195; 2. A. Márquez, +1,107; 3. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +2,029; 4. Acosta, +7,657; 5. Morbidelli, +10,363; 6. Aldeguer, +11,889; 7. Joan Mir (E), Honda, +14,938; 8. Bezzecchi, +16,022; 9. Di Giannantonio, +18,321; 10. Raul Fernandez (E), Aprilia, +19,190; 11. Alex Rins (E), Yamaha, +19,646; 12. Enea Bastianini (I), KTM, +24,624; 13. Augusto Fernandez (E), Yamaha, +25,986; 14. Jack Miller (AUS), Yamaha, +26,761; 15. Miguel Oliveira (POR), Yamaha, +27,122.
Racegemiddeld winnaar: 170,1 km/u
Snelste ronde (21e): M. Márquez, 1.46,705 = 171,2 km/u
STAND MOTOGP NA 16 VAN 44 RACES
| Positie | Naam | Team | Punten |
|---|---|---|---|
| 1 | Marc Márquez (E) | Ducati | 233 |
| 2 | Alex Márquez (E) | Ducati | 201 |
| 3 | Francesco Bagnaia (I) | Ducati | 140 |
| 4 | Franco Morbidelli (I) | Ducati | 115 |
| 5 | Fabio Di Giannantonio (I) | Ducati | 99 |
| 6 | Johann Zarco (F) | Honda | 97 |
| 7 | Marco Bezzecchi (I) | Aprilia | 79 |
| 8 | Pedro Acosta (E) | KTM | 76 |
| 9 | Fermin Aldeguer (E) | Ducati | 73 |
| 10 | Fabio Quartararo (F) | Yamaha | 59 |
| 11 | Maverick Viñales (E) | KTM | 48 |
| 12 | Ai Ogura (J) | Aprilia | 43 |
| 13 | Luca Marini (I) | Honda | 38 |
| 14 | Brad Binder (ZAF) | KTM | 35 |
| 15 | Enea Bastianini (I) | KTM | 35 |
MXGP Duitsland en Letland: Jeffrey Herlings kan het nog steeds
Voor de wereldtitel komt Jeffrey Herlings dit jaar niet meer in aanmerking. Wel is hij weer fit genoeg om GP’s te winnen zoals bleek in Teutschenthal en Kegums waar hij in drie manches als winnaar over de finish kwam en beide GP’s wist te winnen.
Jeffrey Herlings heeft al heel wat ervaring opgebouwd in het terugkomen na een zware blessure. Elke keer slaagde hij erin weer aan de top te komen. Zijn laatste zware blessure liep hij in oktober op toen hij bij een nationale wedstrijd in Valkenswaard verblind door de zon uit balans raakte. Daarbij scheurde hij de voorste kruisband van zijn rechterknie. Een dergelijke blessure vergt een lange genezingstijd.
Tweemaal winst Herlings
In het verleden wilde Herlings nog wel eens te snel op de motor stappen. Nu gunde hij zijn lichaam de tijd volledig te genezen, waardoor hij de eerste drie GP’s liet schieten en pas bij de vierde GP aan het WK-seizoen 2025 begon. Hij forceerde niets na zijn lange afwezigheid en groeide langzamerhand weer naar zijn topvorm. Dat bleek al bij de laatste DMoM in Markelo, waar hij kampioen Romain Febvre twee keer versloeg. Vanaf de Zwitserse GP kwamen de ereplaatsen weer in zicht en in Frankrijk eindigde hij als vierde, met evenveel punten als derde man Jeremy Seewer. Het was duidelijk: Herlings stond er weer.
En dat bleek bij de volgende GP in het Duitse Teutschenthal. Daar ontliepen hij en zijn twaalf jaar jongere KTM-teamgenoot Lucas Coenen elkaar niets. Beiden behaalden een eerste en een tweede plaats. Omdat Herlings de tweede race won, ging de GP-zege naar hem. Dat was de eerste overwinning sinds de GP van Arnhem van afgelopen jaar en de 108e keer dat de Brabander een GP won. Herlings: ‘Geweldig om weer te winnen. Ik heb veel respect voor Lucas. Hij is nog maar achttien en moet elk weekend met de druk omgaan en maakt niet veel fouten. In de tweede manche passeerde ik eerst Romain en daarna Lucas. Ik reed een goede lijn die niemand anders had gezien. Ik voel dat ik steeds dichter bij het niveau van de concurrentie kom. Ik probeer er nu elk weekend bij te zijn en wil zoveel mogelijk podiumplaatsen en overwinningen behalen.’
Een week later in het Letse Kegums (waar vanwege de zanderige baan de Nederlanders altijd goed presteren) waren de hoofdrollen opnieuw weggelegd voor Herlings en Coenen. Herlings kwam snel op kop, met achter hem Coenen. Wat de Belg ook probeerde, hij wist zijn teamgenoot niet van de leiding te verdringen. Herlings kon geen moment verslappen, want Coenen bleef hem als een schaduw volgen. Op de finish was het verschil tussen beiden iets meer dan een seconde. Ze reden een zodanig hoog tempo dat ze bijna een minuut voorsprong hadden op derde man Glenn Coldenhoff.
De tweede manche bood hetzelfde beeld al was het verschil nu ietsje groter. De zege van Herlings kwam geen moment in gevaar. En dat betekende drie manches op rij winst en na Duitsland de tweede GP-zege van dit jaar. Herlings: ‘Echt goed. Dit wil ik nog wel negen keer herhalen! Lucas en Romain hebben me echt hard gepusht. Ik wist dat het niet gemakkelijk zou worden, maar nogmaals; een GP winnen is geweldig. Vorig jaar won ik hier beide manches en nu weer.’
Herlings is nu de top-tien binnengekomen op de negende plaats. Met nog negen GP’s te gaan kan hij zich nog wel enkele plaatsen verbeteren. Het verschil van 59 punten met vijfde man Ruben Fernandez is zeker overbrugbaar. En misschien moeten zelfs Maxime Renaux (+68 punten) en Glenn Coldenhoff (+83 punten) zich ook nog wel zorgen maken. Zelfs WK-brons lijkt er misschien nog wel in te zitten voor Herlings.
In Duitsland en Letland kende het podium dezelfde bezetting: Herlings winnaar voor Coenen en Febvre. De Fransman gaat nog steeds aan de leiding, maar zag zijn voorsprong op Coenen in deze beide GP’s afnemen van 47 naar 26 punten. Hoewel de competitie nog maar net over de helft is, mag erop worden gerekend dat de strijd om de wereldtitel zich gaat afspelen tussen de ervaren Fransman en de jonge Belg, de gevestigde orde tegen de aanstormende jeugd.
Glenn Coldenhoff scoorde in Duitsland matig, maar telde in Letland wel weer mee, mede dankzij een derde plaats in de eerste manche, waardoor hij zijn plaatsverlies in het klassement na Teutschenthal weer ongedaan kon maken. Brian Bogers scoorde aardig in beide wedstrijden met tweemaal een vijfde plaats als beste resultaat. Calvin Vlaanderen begon in Duitsland met een derde plaats, verdraaide zijn knie in de tweede race, maar werd nog wel tiende. In Kegums werd hij gehinderd door zijn pijnlijke knie, maar wist toch nog tweeëntwintig punten te behalen. Roan van de Moosdijk scoorde in elk van de vier manches, met een tiende plek in de eerste manche in Kegums als hoogste klassering.
Kleine verschillen
In de MX2 lijkt de strijd om de titel een gevecht tussen drie rijders te worden: Simon Längenfelder, Andrea Adamo en Kay de Wolf. Voor eigen publiek verliep de race in Teutschenthal niet naar wens voor Längenfelder. De leider in de WK-stand kwam namelijk niet verder dan de vijfde plaats achter Andrea Adamo, de verrassend sterk voor de dag komende Guillem Farres (die de tweede manche won), Kay de Wolf en Valerio Lata. In Kegums ging de zege naar Sacha Coenen, die nog te onregelmatig presteert om mee te kunnen strijden om de titel. Coenen werd er eerste en tweede. Längenfelder reikte nu naar de tweede plaats met zijn tweede en derde plaats. Kay de Wolf verspeelde vele plaatsen in de eerste manche door een val in de tweede ronde. Hij wist nog achtste te worden. De wereldkampioen revancheerde zich in de tweede manche door die te winnen, waardoor hij nu net als Längenfelder en Adamo dit jaar vijf manches heeft gewonnen.
Cas Valk behaalde vier keer punten en klom door de absentie van Ferruccio Zanchi een plaats in de WK-stand. Scott Smulders bleef in Duitsland puntloos, maar behaalde in Letland wel twee keer punten. Roan Tolsma zag de reis naar Letland beloond worden met zeven WK-punten. Omdat de EMX250 niet in Duitsland reed ging Ivano van Erp daar van start in de GP; dat leverde hem vier punten op.
UITSLAGEN TEUTSCHENTHAL
MXGP
Kwalificatie: 1. Coenen; 2. Herlings; 3. Febvre; 4. Pancar; 5. Fernandez; 6. Jonass; 7. Renaux; 8. Vlaanderen; 9. Seewer; 10. Gifting.
1e manche: 1. Coenen; 2. Herlings; 3. Vlaanderen; 4. Febvre; 5. Seewer; 6. Renaux; 7. Gifting; 8. Bogers; 9. Bonacorsi; 10. Van Doninck; 11. Pancar; 12. Van de Moosdijk; 13. Geerts; 14. Koch; 15. Stauffer; 16. Coldenhoff; 17. Spies; 18. Guadagnini; 19. Forato; 20. Gilbert.
2e manche: 1. Herlings; 2. Coenen; 3. Febvre; 4. Renaux; 5. Bogers; 6. Coldenhoff; 7. Gifting; 8. Pancar; 9. Toendel; 10. Vlaanderen; 11. Forato; 12. Geerts; 13. Watson; 14. Seewer; 15. Spies; 16. Gilbert; 17. Van Doninck; 18. Van de Moosdijk; 19. Alonso; 20. Koch.
GP: 1. Herlings; 2. Coenen; 3. Febvre.
MX2
Kwalificatie: 1. Lata; 2. Coenen; 3. Adamo; 4. Längenfelder; 5. Valin; 6. Everts; 7. Oliver; 8. Benistant; 9. Farres; 10. McLellan.
1e manche: 1. Adamo; 2. Coenen; 3. Längenfelder; 4. Lata; 5. Benistant; 6. Everts; 7. De Wolf; 8. McLellan; 9. Farres; 10. Oliver; 11. Grau; 12. Reisulis; 13. Prugnieres; 14. Mikula; 15. Gwerder; 16. Valk; 17. Van Erp; 18. Fredsoe; 19. Karssemakers; 20. Braceras.
2e manche: 1. Farres; 2. De Wolf; 3. Adamo; 4. Lata; 5. Oliver; 6. McLellan; 7. Everts; 8. Mikula; 9. Längenfelder; 10. Grau; 11. Benistant; 12. Valk; 13. Fredsoe; 14. Reisulis; 15. Coenen; 16. Gwerder; 17. Owens; 18. Karssemakers; 19. Carreras; 20. Olsson.
GP: 1. Adamo; 2. Farres; 3. De Wolf.
UITSLAGEN KEGUMS
MXGP
Kwalificatie: 1. Herlings; 2. Coenen; 3. Febvre; 4. Fernandez; 5. Coldenhoff; 6. Bonacorsi; 7. Bogers; 8. Van Doninck; 9. Watson; 10. Seewer.
1e manche: 1. Herlings; 2. Coenen; 3. Coldenhoff; 4. Fernandez; 5. Bogers; 6. Febvre; 7. Bonacorsi; 8. Watson; 9. Geerts; 10. Van de Moosdijk; 11. Vlaanderen; 12. Van Doninck; 13. Renaux; 14. Guadagnini; 15. Spies; 16. Seewer; 17. Talviku; 18. Forato; 19. Gifting; 20. Haavisto.
2e manche: 1. Herlings; 2. Coenen; 3. Febvre; 4. Geerts; 5. Bonacorsi; 6. Fernandez; 7. Coldenhoff; 8. Renaux; 9. Vlaanderen; 10. Van Doninck; 11. Watson; 12. Gifting; 13. Guadagnini; 14. Bogers; 15. Spies; 16. Van de Moosdijk; 17. Forato; 18. Seewer; 19. Sterry; 20. Pancar.
GP: 1. Herlings; 2. Coenen; 3. Febvre.
WK-stand na 11 GP’s
1. Romain Febvre (F), Kawasaki, 530; 2. Lucas Coenen (B), KTM, 504; 3. Glenn Coldenhoff, Fantic, 362; 4. Maxime Renaux (F), Yamaha, 347; 5. Ruben Fernandez (E), Honda, 338; 6. Tim Gajser (SLO), Honda, 305; 7. Andrea Bonacorsi (I), Fantic, 300; 8. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 284; 9. Jeffrey Herlings, KTM, 279; 10. Jeremy Seewer (CH), Ducati, 253; 16. Brian Bogers, Fantic, 154; 19. Roan van de Moosdijk, KTM, 99.
MX2
Kwalificatie: 1. Längenfelder; 2. Benistant; 3. Reisulis; 4. Valk; 5. Everts; 6. De Wolf; 7. Valin; 8. Oliver; 9. Farres; 10. Mikula.
1e manche: 1. Coenen; 2. Längenfelder; 3. Everts; 4. Valin; 5. McLellan; 6. Reisulis; 7. Benistant; 8. De Wolf; 9. Farres; 10. Prugnieres; 11. Adamo; 12. Braceras; 13. Mikula; 14. Oliver; 15. Valk; 16. Olsson; 17. Smulders; 18. Smith; 19. Tolsma; 20. Grau.
2e manche: 1. De Wolf; 2. Coenen; 3. Längenfelder; 4. Benistant; 5. Everts; 6. Farres; 7. McLellan; 8. Oliver; 9. Adamo; 10. Valin; 11. Reisulis; 12. Valk; 13. Braceras; 14. Smulders; 15. Smith; 16. Tolsma; 17. Mikula; 18. Prugnieres; 19. Grau; 20. Olsson.
GP: 1. Coenen; 2. Längenfelder; 3. De Wolf.
WK-stand na 11 GP’s
1. Simon Längenfelder (D), KTM, 515; 2. Andrea Adamo (I), KTM, 488; 3. Kay de Wolf, Husqvarna, 478; 4. Liam Everts (B), Husqvarna, 419; 5. Sacha Coenen (B), KTM, 389; 6. Thibault Benistant (F), Yamaha, 378; 7. Camden McLellan (SA), Triumph, 324; 8. Valerio Lata (I), Honda, 265; 9. Cas Valk, KTM, 253; 10. Ferruccio Zanchi (I), 220; 15. Rick Elzinga, Yamaha, 164; 23. Scott Smulders, Triumph, 23; 29. Jens Walvoort, KTM, 7; 30. Roan Tolsma, GasGas, 7; 33. Kay Karssemakers, Kawasaki, 5; 34. Ivano van Erp, Yamaha, 4.
Veiligheid opgeblazen: Alpinestars Tech-Air 5 airbagvest onder de loep
De Alpinestars Tech-Air 5 is een zelfstandig airbagvest dat specifiek is ontworpen voor motorrijders die op zoek zijn naar geavanceerde bescherming. Dit draagbare systeem is volledig elektronisch, zit verpakt in een slank ontwerp en biedt uitgebreide bescherming voor het bovenlichaam. Het meest kenmerkende aan het Tech-Air 5 systeem is dat het de schouders, borst, ribben en rug beschermt – gebieden die cruciaal zijn bij motorongevallen. De airbag is ontworpen om onder vrijwel elke motorjas gedragen te worden, wat het een veelzijdige optie maakt voor zowel straat-, circuit- als offroad-rijders.
Yamaha bereidt geïntegreerde airbag voor op YZF-R1
Technologie en werkingsprincipe
Het Tech-Air 5 vest bevat zes geïntegreerde sensoren – drie gyroscopen en drie versnellingsmeters – die continu de bewegingen van de rijder in drie dimensies monitoren. Deze sensoren sturen data naar de Airbag Control Unit (ACU), waar een AI-gestuurd algoritme de informatie in realtime analyseert. Het systeem is intelligent genoeg om normale rijomstandigheden te onderscheiden van ongevalscenario’s.
Wanneer het algoritme een crash detecteert, activeert het de argongaspatroon, waardoor de airbag binnen slechts 20-40 milliseconden wordt opgeblazen – sneller dan een oogwenk. Deze snelle reactietijd is essentieel, aangezien het systeem de airbag volledig moet opblazen voordat de rijder de eerste impact tijdens een crash meemaakt. Het systeem vermindert de impactkracht tot wel 95%, wat aanzienlijk kan bijdragen aan het verminderen van letsel.
Certificeringen en beschermingsniveau
De Tech-Air 5 beschikt over indrukwekkende certificeringen die de beschermingskwaliteit onderschrijven:
- De passieve rugbeschermer is CE Level 1 gecertificeerd volgens EN 1621-2:2014 (Full Back)
- Het airbagsysteem is getest met verwijzing naar EN 1621-4:2013, Airbag Level 2
- Het biedt bescherming equivalent aan 18 CE Level 1 rugbeschermers, geverifieerd door SGS
- Het systeem is CE-gecertificeerd als beschermende kleding voor motorrijders volgens de EN 17092-6:2020 als een Class C onderkleding
Praktische aspecten
Met een gewicht van ongeveer 1,53 kg (maat M) is het Tech-Air 5 vest relatief licht voor de geboden bescherming. Het systeem wordt opgeladen via een USB-C poort en heeft een laadtijd van ongeveer 4 uur. Een volle accu gaat ongeveer 30 uur mee tijdens het rijden.
Het vest beschikt over een LED-display dat de systeemstatus, rijmodus en het batterijniveau aangeeft. Via de Tech-Air App kunnen gebruikers de systeemstatus controleren, batterijstatus bekijken, ritten analyseren en firmware-updates uitvoeren. De Bluetooth-connectiviteit hiervoor werkt over het algemeen goed, hoewel sommige gebruikers verbindingsproblemen hebben gemeld.
Prijsstelling en beschikbaarheid
In Nederland schommelt de prijs van de Tech-Air 5 rond de €700 en €800, afhankelijk van de retailer en eventuele promoties. Het systeem is verkrijgbaar bij geautoriseerde Alpinestars-dealers en online retailers.
Gebruikerservaringen en aandachtspunten
Gebruikers beschrijven het vest over het algemeen als comfortabel, met goede ventilatie en een slank ontwerp dat eenvoudig onder verschillende jassen past. De nieuwe Plasma-versie wordt vooral geprezen om zijn draagcomfort. Het systeem is eenvoudig aan te trekken en te activeren, met een simpele rits en magnetische sluiting.
Belangrijk om te weten is dat het Tech-Air 5 vest zelf geen slijtvastheid biedt en altijd onder een beschermende buitenlaag gedragen moet worden. Bij het kiezen van een jas om het vest onder te dragen, is het essentieel dat er voldoende ruimte (minimaal 4 cm) rond de borst is om de airbag te laten opblazen.
Na activering moet het systeem worden teruggestuurd naar een geautoriseerd servicecentrum voor het vervangen van de gaspatroon. Na de eerste vijf activeringen kan de gebruiker zelf de patroon vervangen, maar na de zesde wordt Alpinestars-service aanbevolen.
Conclusie
De Alpinestars Tech-Air 5 vertegenwoordigt een aanzienlijke vooruitgang in motorveiligheid, met uitgebreide bescherming die verder gaat dan traditionele beschermingsmiddelen. De combinatie van geavanceerde sensortechnologie, snelle reactietijd en uitgebreide dekking van het bovenlichaam maakt het een overweging waard voor veiligheidsbewuste rijders. Hoewel de initiële investering aanzienlijk is, biedt het systeem een niveau van bescherming dat potentieel levensreddend kan zijn in ongevalsituaties.
Moto2 Aragón: Öncü wint met fotofinish, Van den Goorbergh net buiten de punten
Na een sensationele finish behaalde Deniz Öncü zijn eerste Moto2-zege op Motorland Aragón door Diogo Moreira met slechts 0,003 seconde te verslaan. De Belg Barry Baltus pakte zijn derde podiumplaats van 2025. Na een sterke kwalificatie en een goed begin van de race zakte Zonta van den Goorbergh gedurende de wedstrijd flink terug en eindigde net buiten de WK-punten op een zestiende plaats.
Zonder de nog geblesseerde Collin Veijer begonnen de Moto2-rijders aan de achtste Grand Prix op Motorland Aragón in Spanje. Veijer werd bij Red Bull KTM Ajo vervangen door Dani Muñoz, die in de trainingen sterk voor de dag kwam en zich wist te plaatsen voor Q2. In de kwalificatie zette de Spanjaard een zeventiende tijd neer. Zonta van den Goorbergh deed het nog veel beter. Vrijdagmiddag klokte de RW-Idrofoglia Racing GP-coureur een knappe zesde tijd, waarmee hij zich rechtstreeks plaatste voor het tweede – tevens beslissende – deel van de kwalificatie. Een bijkomend voordeel was dat Van den Goorbergh zich zaterdagochtend in de tweede vrije training volledig kon focussen op een lange stint om zo een racesimulatie te creëren. ‘Als je vrijdag al zeker bent van Q2, geeft dat rust voor zaterdag en kun je je meer bezighouden met de voorbereiding op de race,’ vertelde teammanager Jarno Janssen. In de kwalificatie zelf leek het lange tijd niet goed te gaan voor Van den Goorbergh. Zijn snelste ronde in de eerste stint werd vanwege een gele-vlagsituatie gecanceld en het lukte maar niet om de sectoren aan elkaar te knopen. In de laatste ronde slaagde hij daar alsnog in, waarmee de 19-jarige coureur zich als achtste op de derde startrij wist te kwalificeren.
Kampioenschapsleider Manuel Gonzalez kende een minder goede Q2-kwalificatie. De Spanjaard kwam in zijn eerste vliegende ronde ten val. Zijn motor liep flinke schade op, waardoor hij in het resterende deel van de kwalificatie niet meer in actie kon komen en zich als achttiende plaatste voor de race. Diogo Moreira zette de snelste tijd neer en werd daarmee de eerste Braziliaanse polesitter ooit in de Moto2. Barry Baltus presteerde opnieuw sterk met een tweede tijd, gevolgd door Deniz Öncü, de teamgenoot van Veijer bij Red Bull KTM Ajo. Voor Öncü betekende het zijn eerste start van de voorste rij in de Moto2 op het circuit waar hij vorig jaar zijn eerste Moto2-podium behaalde. Aron Canet noteerde de vierde tijd. Canet is de grootste concurrent van Gonzalez in de strijd om de wereldtitel en begon met drie WK-punten minder aan de achtste race van het seizoen.
Goed begin
In 2025 mocht Van den Goorbergh al twee keer vanaf de tweede startrij vertrekken. In die races had hij moeite om in de beginfase zijn goede positie vast te houden. Dit keer deed de jonge Nederlander dat een stuk beter. Hoewel hij na de start enkele plaatsen verloor en als elfde doorkwam na een halve ronde, had hij aan het einde van de eerste ronde zijn oorspronkelijke positie alweer heroverd — mede doordat teamgenoten Daniel Holgado en David Alonso samen onderuit waren gegaan. De top vier van de kwalificatie wist in de openingsfase een klein gaatje te slaan, waarbij Baltus vanaf de tweede ronde de leiding nam. Van den Goorbergh vond een goed ritme op de achtste plaats en ging in de derde ronde zelfs voorbij aan Senna Agius, die de voorgaande Grand Prix op Silverstone nog had gewonnen. De Nederlander sloot aan bij Alonso Lopez en Filip Salac in de strijd om de vijfde plaats. Aan het einde van de vijfde ronde kwam Agius weer terug, waarna Van den Goorbergh moeite had om het tempo in de strijd om een top-vijfklassering vast te houden. Vervolgens kwam Joe Roberts, die op dat moment het tempo van de koplopers reed, dichterbij en ging voorbij aan de Nederlander. Even later werd Van den Goorbergh ook gepasseerd door kampioenschapsleider Gonzalez en Marcos Ramirez, waardoor hij halverwege de race net buiten de top tien terechtkwam. De RW-Idrofoglia Racing GP-coureur had niet het tempo om de top-tien te volgen en werd ingehaald door een groepje van vier rijders. Hierdoor reed hij, met nog vijf ronden te gaan, op de vijftiende plaats. Het tempo van de Nederlander bleek onvoldoende om deze positie te behouden. In de slotfase zakte hij nog terug naar de zestiende plaats, achter Veijers invaller Muñoz. Zo bleef Van den Goorbergh, na een sterke kwalificatie en goed begin van de race, door een mindere tweede helft van de wedstrijd uiteindelijk puntloos in Aragón. ‘Ik wilde er in de openingsfase graag goed bij zitten, omdat dit in de voorgaande GP’s niet lukte. Dat ging goed, maar halverwege de race kon ik mijn tempo niet meer vasthouden. Ik had totaal geen grip. We gaan uitzoeken waardoor dat komt. Blij met het tempo dat ik gedurende het weekend heb laten zien, maar natuurlijk niet met het eindresultaat,’ vertelde Zonta kort na de race.
Fotofinish
Aan kop reed Baltus ruim tien ronden aan de leiding, maar wist zich niet los te rijden van Öncü en Moreira. Met nog zeven ronden te gaan nam Öncü de leiding over en pakte een voorsprong van een kleine seconde. Het leek genoeg voor zijn eerste Moto2-zege, totdat Moreira een eindsprint inzette, waarbij hij ook Baltus passeerde. De twee koplopers gingen kort achter elkaar de laatste ronde in. Moreira leek sterker in die slotronde en nam de leiding over. De Braziliaan dook als eerste de laatste bocht in en koos voor een korte lijn, terwijl Öncü een wijdere lijn nam. Dat bleek een slimme tactiek van de Turkse rijder, want hij kwam met meer snelheid uit de laatste bocht. Kuip-aan-kuip gingen de rijders over de eindstreep. Öncü was 0,003 seconde eerder en pakte zo zijn eerste Moto2-zege. Nog nooit eerder was het verschil op de finishstreep in een Moto2-wedstrijd zo klein. Achter Moreira veroverde Baltus opnieuw een knappe podiumplaats. Canet viel in de slotfase achter Agius en Salac terug naar een zesde plaats. Dat bleek wel voldoende om op gelijke hoogte te komen met Gonzalez in het Moto2-wereldkampioenschap. Gonzalez wist zich na zijn fout in de kwalificatie knap terug te vechten naar een negende plaats, waardoor hij de schade beperkt hield. Na afloop van het weekend kreeg Gonzalez nog een mooie beloning voor zijn sterke seizoenstart: op maandag na de Grand Prix mocht hij als vervanger van de geblesseerde Ai Ogura namens Trackhouse Racing (Aprilia) deelnemen aan de MotoGP-test op Motorland Aragón.
UITSLAGEN EN TUSSENSTAND
Moto2 Aragón
19 ronden = 96,463 km
1. Deniz Öncü (TR), Kalex, 35.12,600; 2. Diogo Moreira (BR), Kalex, +0,03; 3. Barry Baltus (BE), Kalex, +1,949; 4. Senna Agius (AU), Kalex, +5,196; 5. Filip Salac (CZ), Boscoscuro, +5,926; 6. Aron Canet (E), Kalex, +6,275; 7. Joe Roberts (US), Kalex, +9,192; 8. Marcos Ramirez (E), Kalex, +9,252; 9. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +9,296; 10. Alonso Lopez (E), Boscoscuro, +12,144; 11. Izan Guevara (E), Boscoscuro, +14,601; 12. Albert Arenas (E), Kalex, +17,549; 13. Jake Dixon (GB), Boscoscuro, +15,601; 14. Ivan Ortolá (E), Boscoscuro, +43,139; 15. Dani Muñoz (E), Kalex, +17,601; 16. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex, +18.658.
Racegemiddelde winnaar: 164,3 km/h
Snelste ronde (18e): Diogo Moreira (BR), Kalex, 1.50,327 = 165,6 km/u (nieuw record)
WK-stand (na 8 van 22 races)
1. Gonzalez, 118 punten; 2. Canet, 118. 3. Moreira, 90; 4. Baltus, 89; 5. Dixon, 85; 6. Agius, 77; 7. Öncü, 62; 8. Ramirez, 55; 9. Celestino Vietti (I), Boscoscuro, 52; 10. Lopez, 48; 19. Collin Veijer (NL), Kalex, 11; 20. Van den Goorbergh, 10.
Moto3 Aragón: Eerste Grand Prix-zege voor Muñoz
José Antonio Rueda begon als grote favoriet aan de Grand Prix van Aragón, nadat hij vijf van de voorgaande zeven races had gewonnen. Bovendien mocht de Spanjaard voor de derde keer dit seizoen vanaf poleposition vertrekken. In de eerste elf van de zeventien ronden leidde Rueda de race, terwijl er kort achter hem in de kopgroep van tien rijders volop werd gestreden. In de twaalfde ronde ging het mis: binnen een halve ronde werd Rueda meerdere malen gepasseerd en viel terug naar de zesde plaats. De Red Bull KTM Ajo-rijder wist dit niet meer recht te zetten en finishte als achtste. In het wereldkampioenschap verloor hij slechts twee punten op zijn grootste concurrent Ángel Piqueras, die als zesde over de streep kwam. De strijd om de overwinning ging in de slotronde tussen twee rijders die nog nooit eerder een race hadden gewonnen. Máximo Quiles leek in pas zijn vierde Grand Prix op weg naar de zege, totdat hij in de laatste bocht alsnog binnendoor werd gepasseerd door David Muñoz. Na een moeizame seizoensstart, met veel straffen wegens wild rijgedrag, was deze eerste zege een mooie opsteker voor Muñoz. Quiles eindigde — net als in de voorgaande race op Silverstone — op de tweede plaats en is tot nu toe in al zijn Moto3-races binnen de top zeven geëindigd. Het podium werd gecompleteerd door Álvaro Carpe, die net als Quiles in 2025 zijn debuut maakt in de Grand Prix.
UITSLAGEN & TUSSENSTAND
Moto3 Aragón
17 ronden = 86,309 km
1. David Muñoz (E), KTM, 33.33,745; 2. Máximo Quiles (E), KTM, +0,050; 3. Álvar Carpe (E), KTM, +0,381; 4. David Almansa (E), Honda, +0,459; 5. Luca Lunetta (I), Honda, +0,636; 6. Ángel Piqueras (E), KTM, +0,690; 7. Joel Kelso (AU), KTM, +0,739; 8. José Antonio Rueda (E), KTM, +0,860; 9. Ryusei Yamanaka (JP), KTM, +1,160; 10. Cormac Buchanan (NZ), KTM, +1,729; 11. Taiyo Furusato (JP), Honda, +3,639; 12. Scott Ogden (GB), KTM, +6,517; 13. Valentin Perrone (AR), KTM, +6,581; 14. Ruche Moodley (ZAF), KTM, +7,253; 15. Dennis Foggia (I), KTM, +15,449.
Racegemiddelde winnaar: 154,2 km/u
Snelste ronde (6e): Luca Lunetta (I), Honda, 1.56,912 = 156,3 km/u (nieuw record)
WK-stand (na 8 van 22 races)
1. Rueda, 149 punten; 2. Piqueras , 97; 3. Kelso, 86; 4. Carpe, 85; 5. Furusato, 67; 6. Lunetta, 63; 7. Adrian Fernandez (E), 61; 8. Quiles, 60; 9. Almansa, 56; 10. Muñoz, 51
