Een bijzonder stukje Belgische wegracegeschiedenis is dit maandag verkocht op het online veilingplatform Collecting Cars. De Alstare Ducati 916 RS waarmee wijlen Michaël Paquay in 1996 deelnam aan het WK Superbike, heeft een nieuwe eigenaar gevonden voor het mooie bedrag van €68.500.
Unieke kans voor verzamelaars
De veiling van deze unieke motor bood liefhebbers en verzamelaars een zeldzame kans om een belangrijk stuk Belgische motorsporthistorie in handen te krijgen. De Ducati 916 RS, met chassisnummer 6/23, werd ingezet door het Belgische Alstare Corona Team en bestuurd door Michaël Paquay tijdens het WK Superbike-seizoen van 1996.
Hoewel Paquay in 1996 niet dezelfde successen wist te behalen als in zijn gloriedagen in het WK Supersport, blijft deze motor een uniek exemplaar. Met slechts 17 behaalde punten was het een moeizaam seizoen voor de Belgische coureur, die helaas veel te vroeg uit het leven werd gerukt.
Certificaat van echtheid
De koper van de ex-Paquay Ducati 916 RS kan rekenen op een certificaat dat de echtheid van de motor bevestigt. Het document verklaart dat het inderdaad gaat om chassisnummer 6/23 en dat de motor is uitgerust met het originele 955cc raceblok.
Bieden tegen de klok
Geïnteresseerden hadden slechts een beperkte tijd om een bod uit te brengen op deze bijzondere machine. Met nog zo’n zeven uur te gaan, stond de teller al op €41.000. Uiteindelijk werd de ex-Paquay Ducati 916 RS afgehamerd op €68.500 – een aanzienlijk bedrag, maar gezien de historische waarde van de motor wellicht een verantwoorde investering voor de gelukkige nieuwe eigenaar.
Met de verkoop van deze Alstare Ducati 916 RS is een belangrijk stuk Belgisch motorsporterfgoed van eigenaar gewisseld. Het blijft een tastbare herinnering aan het talent en de toewijding van Michaël Paquay, wiens nalatenschap voortleeft in de harten van motorsportfans over de hele wereld.
Een meedogenloze wet in China doet heel wat wenkbrauwen fronsen. Is je motorfiets ouder dan 13 jaar of heeft hij 120.000 km bereikt, dan moet hij naar de schroothoop. China rekent namelijk op een bloeiende eigen motorindustrie. Door het regelmatig vernieuwen van het motorpark, stimuleert Peking het gebruik en vermindert het de vervuiling.
Ik hoor je nu al denken: ‘Die Chinese rommel hoort toch ook op de schroothoop?’. Wat het beeld weergeeft dat veel mensen – al worden ze op het moment steeds beter – van motorfietsen van Chinese makelij hebben.
De idee van Chinese motorfietsen is vaak verbonden met een concept van lage kwaliteit, ouderwetse onderdelen en ontwerpen. Voor velen zijn het wegwerpfietsen die het repareren niet waard zijn.
Het is niet helemaal een onterechte reputatie, maar de goedkope en eenvoudige Chinese machines die volgens deze normen worden gebouwd, vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs een onvermogen om grotere, duurdere of hoogwaardigere fietsen te bouwen. In plaats daarvan zijn het een reactie op zeer specifieke Chinese regels die eisen dat fietsen na 13 jaar of 120.000 km moeten worden gesloopt.
Jaren lang heeft China een verplicht sloopbeleid gehanteerd dat erop gericht is te voorkomen dat de wegen worden gevuld met oude, gevaarlijke, vervuilende auto’s, vrachtwagens en fietsen en om een constante vraag naar nieuwe machines te creëren die de industrie van het land helpen.
Bedenk even dat de gemiddelde motorfiets om en nabij 15 jaar oud is, en dan wordt duidelijk dat zo’n wet een enorme impact moet hebben op het type fiets dat klanten bereid zijn te kopen. Waarom zou je extra uitgeven voor een goed gebouwde, ‘grote’ motor als deze over iets meer dan een decennium niets meer is dan schroot?
Ook uitstoot moet voldoen
Naast leeftijd en kilometerstand is uitstoot een ander cruciaal criterium. Een motor die drie keer zakt voor de emissietest moet ook worden gesloopt. Geen uitzonderingen. Lokaal geproduceerde motoren in China kosten niet zoveel als die in Europa en dus is het betaalbaarder voor consumenten om hun motoren elke tien jaar te vernieuwen. Toch liggen er binnen korte tijd duizenden motorfietsen, vaak in goede staat, op de schroothoop. Is dat echt de beste oplossing om vervuiling tegen te gaan? Zou het niet verstandiger zijn om voorrang te geven aan reparatie en opknappen? Het antwoord kunnen we u over een aantal jaar wellicht al geven.
Honda en Yamaha slaan handen ineen voor elektrische scooters in Japan
In een opvallende ontwikkeling hebben Honda en Yamaha aangekondigd dat ze gaan samenwerken bij de productie van elektrische scooters voor de Japanse markt. De nieuwe modellen van Yamaha zullen gebaseerd zijn op de bestaande Honda EM1 e: en Benly e: scooters en gebruik maken van het Honda Mobile Power Pack e: batterij- en oplaad ecosysteem (MPP’s). Deze stap kan verstrekkende gevolgen hebben, omdat het rechtstreeks afhankelijk is van een verwisselbare batterijstandaard tussen merken, in plaats van dat elk merk zijn eigen unieke batterij- en oplaadsysteem heeft.
Hoewel Honda en Yamaha concurrenten zijn, lijken ze tegelijkertijd te erkennen dat het veel aantrekkelijker zou zijn voor toekomstige klanten om een enkel batterijsysteem te hebben dat werkt voor meerdere voertuigen. Dit geldt vooral wanneer het gaat om verwisselbare batterypacks die uit machines kunnen worden gehaald en onafhankelijk op een oplader kunnen worden aangesloten, zoals we al jaren gewend zijn bij andere elektronische apparaten.
Ontwikkelingen in de markt
De ontwikkeling van elektrische motorfietsen met verwisselbare batterijsystemen is al een tijdje gaande, met relatief nieuwe spelers zoals Gogoro en gevestigde merken zoals Kymco Ionex, Honda en Yamaha. Hoewel deze ontwikkeling zorgt voor verschillende batterijstandaarden, zijn initiatieven zoals het Swappable Batteries Motorcycle Consortium in Europa en Gachaco in Japan belangrijke stappen om de integratie van elektrische voertuigen op twee wielen aantrekkelijker te maken.
Gevolgen buiten Japan
Hoewel de samenwerking tussen Honda en Yamaha momenteel alleen gericht is op modellen voor de Japanse markt, is Japan zeker niet het enige land waar vraag is naar elektrische (bezorg)scooters met een lage snelheid. Zowel Honda als Yamaha hebben al eerder elektrische scooters getest in verschillende markten waar al vraag is naar bezorgscooters, zoals steden in Europa en Indonesië. Er is ook discussie geweest over strategieën om elektrische scooters naar India te brengen.
Breder ecosysteem
Honda’s Mobile Power Pack e: is ontworpen met meer in gedachten dan alleen tweewielige elektrische voertuigen. Honda heeft ook samengewerkt met Komatsu voor bouwmachines en de packs zijn in Japan ook in toeristenboten gebruikt. Het ecosysteem is bedoeld om een heleboel dingen van stroom te voorzien, mogelijk zelfs huizen of noodapparatuur.
De deal tussen Honda en Yamaha is een belangrijke stap vooruit voor het concept van verwisselbare batterijen tussen merken. Beide bedrijven zijn betrokken bij consortia in Europa en Japan die werken aan gedeelde batterijsystemen. Met de overeenkomst om elektrische Yamaha scooters te produceren die gebruikmaken van Honda’s MPP’s, betekent dit meer opties voor klanten die gebruik kunnen maken van hetzelfde batterijwissel ecosysteem.
Conclusie
Hoewel wat werkt in Japan niet noodzakelijkerwijs werkt in andere markten, is het hoopgevend om te zien dat samenwerking en concurrentie elkaar niet uitsluiten. Net zoals Philips en Sony in de jaren 80 streden om een standaard voor videosystemen, zetten Honda en Yamaha nu een belangrijke stap naar een gedeelde batterijstandaard voor elektrische scooters. De toekomst zal uitwijzen wat de gevolgen hiervan zullen zijn, zowel in Japan als daarbuiten.
Suzuki onthult de nieuwe kleuren voor de SV650. Voor modeljaar 2025 wordt het kleurengamma uitgebreid met drie nieuwe kleuren: Metallic Mat Black, Pearl Vigor Blue gecombineerd met Metallic Mat Black en Pearl Mat Shadow Green gecombineerd met Metallic Mat Black.
Suzuki heeft de SV650 vernieuwd met een reeks nieuwe kleurenopties, waardoor deze populaire allrounder nog meer keuzevrijheid biedt aan rijders. De SV650 staat al jaren bekend om zijn slanke en lichtgewicht ontwerp, waarin de krachtige V-twin motor centraal staat. Deze motor voldoet aan de EURO5-emissienormen en heeft een brandstofverbruik van 4,1L/100km, wat bijdraagt aan zijn reputatie voor brandstofefficiëntie en prestatiegerichtheid.
Het model biedt een soepele rijervaring dankzij functies zoals het Suzuki Easy Start System en Low RPM Assist, die ontworpen zijn om het starten en rijden eenvoudiger te maken. Het compacte en lichte chassis zorgt voor wendbaarheid en gemakkelijke handling, terwijl het ABS-systeem betrouwbare remprestaties levert onder diverse wegomstandigheden.
Nieuwe kleuropties voor 2025
Voor modeljaar 2025 wordt het kleurengamma van de Suzuki SV650 uitgebreid met drie nieuwe kleuren:
Metallic Mat Black (YKV)
Pearl Vigor Blue met Metallic Mat Black (CGJ)
Pearl Mat Shadow Green met Metallic Mat Black (C2L)
1 van 3
Gestroomlijnd en praktisch
De SV650 blijft verder trouw aan zijn compacte en gestroomlijnde ontwerp. Het vlakke, slanke zadel bevordert een rechte zitpositie en geeft optimaal contact met de motor, vooral bij de aansluiting van benen en voeten aan de voorzijde. Het volledig LCD-instrumentenpaneel biedt duidelijk zicht op alle belangrijke rij-informatie en is uitgerust met instelbare achtergrondverlichting voor extra gebruiksgemak.
Met de introductie van nieuwe kleurenopties blijft de karakteristieke vormgegeven en praktische functionele SV650 een aantrekkelijke keuze voor iedere rijder met A of A2 rijbewijs.
Beschikbaarheid en prijzen
De kleuren Black met Dark Grey (BTH), Metallic Reflective Blue (QT8) en Glass Sparkle Black (YVB) blijven in het kleurengamma beschikbaar. De nieuwe kleurstellingen voor de Suzuki SV650 zijn per direct te bestellen. De SV650 is leverbaar vanaf 8.099 euro en wordt standaard geleverd met 6 jaar garantie.
Net over de grens, in het Duitse Hamminkeln, organiseerde Thunderbike op 15 juni haar jaarlijkse ‘Jokerfest’. ’s Ochtends leek het er even op dat de aanhoudende regen het hele feest in het water zou laten vallen. Maar alsof het de custombike-goden zelf waren die ingrepen, stopte de regen precies toen de poorten om 10:00 uur open gingen. Het markeerde de start van een geweldige dag voor elke liefhebber van de onverslaanbare combinatie van custombikes en gave muziek!
De mannen van Harley-Davidson reden hun motoren voor de proefritten naar buiten en met de eerste bezoekers meldden zich ook de eerste deelnemers aan de ride-in Bike Show. Iedereen kon zich voor de Bike Show inschrijven en het gemiddelde niveau van de zelfbouwmotoren was desondanks indrukwekkend hoog. Alle deelnemende bikes werden op het podium samen met eigenaar en/of mooie meid op de foto gezet. Daarna konden de deelnemers aan de Bike Show vijf punten uitdelen aan hun favoriete motoren, met uitzondering van die van henzelf natuurlijk.
Voordat de prijsuitreiking rond 15 u. zou plaatsvinden, kon iedereen genieten van een hapje en een drankje. Het Thunderbike Roadhouse was natuurlijk open en naast sappige burgers en bier kon je er ook genieten van de ondertussen wereldberoemde wafels van Helga. Het is altijd leuk spullen kijken en kopen op de swapmeet of een kijkje nemen in de custom-fabriek van Thunderbike. Er werd onder grote belangstelling van de bezoekers aan custombikes gewerkt en je kon de high-tech productielijn van onderdelen bij Thunderbike bekijken. Een kijkje in de keuken van zo’n custom-gigant blijft altijd interessant en in dit geval was het ook erg indrukwekkend om te zien hoeveel onderdelen er bij Thunderbike ‘in-house’ worden gefabriceerd.
1 van 6
Bike Show winnaars
Vanaf 15 u. moest iedereen die deelnam aan de Bike Show weer bij zijn motor zijn voor de prijsuitreiking. Irek Jakubowski uit Göttingen won de eerste prijs met zijn rode Heritage Classic 114 in Chicano-stijl. Ook Thorsten Förstern, Andreas Plicht en Heiko Asbeck vielen in de prijzen. Alle winnaars gingen naar huis met Thunderbike-trofeeën, vouchers en meer. Na de prijsuitreiking moesten de motoren het veld ruimen voor het avondprogramma.
Jokerfest concert
Het Jokerfest-concert werd geopend door de Amerikaanse Chicanorock/Bluesrockband Tito & Tarantula. Hun hits zoals ‘After Dark’ en ‘Back to the House that Love Built’ zorgden voor een geweldige sfeer. Frontman Tito Larriva en zijn kleurrijke band wisten het publiek meteen op hun hand te krijgen. De Australische Rock ’n Roll machine Wolfmother legde daarna de lat zelfs nog wat hoger en zette met klassiekers als ‘Joker and the Thief’ en ‘Woman’ een spectaculair optreden neer.
Volgend jaar
Thunderbike liet met Jokerfest wederom zien dat high-tech custombikes en oldskool choppers prima samengaan als het erom gaat een feestje te bouwen. Het merk motor waar je op rijdt maakt daarbij echt niet uit. Tevens lieten ze weer eens zien dat ze een prachtig evenement neer kunnen zetten. Iedereen is er dan ook om er een te gekke dag van te maken en dat lukte ook bij deze editie van het Jokerfest weer uitstekend. Volgend jaar zal het Thunderbike team zelfs nòg groter uitpakken. Dan viert het bedrijf namelijk ook het 40 jarig bestaan en dat belooft wat!
1 van 8
Tekst: Thunderbike/ Sik Foto’s: Dirk “The Pixeleye” Behlau
In 2025 maakt de Nederlandse motorcoureur Collin Veijer de overstap naar de Moto2-klasse van het MotoGP-wereldkampioenschap. Hij zal rijden voor het gerenommeerde Red Bull KTM Ajo Moto2-team, waar hij de volgende stap in zijn veelbelovende carrière zal zetten.
Veijer, momenteel 19 jaar oud, staat op de vierde plaats in het Moto3-wereldkampioenschap. In slechts twee seizoenen als Grand Prix-coureur heeft hij al indrukwekkende resultaten behaald, waaronder twee overwinningen en zeven podiumplaatsen in 29 races.
Ondanks zijn jonge leeftijd wordt Veijer geprezen om zijn snelle aanpassing, volwassen benadering en natuurlijke aanvalsstijl op de baan. Hij wordt beschouwd als een van de meest veelbelovende Nederlandse coureurs van deze eeuw.
Voordat hij zijn debuut maakte in de Moto3, streed Veijer in 2022 voor de titel in de Red Bull MotoGP Rookies Cup en behaalde hij overwinningen en trofeeën in de FIM JuniorGP. Hij traint regelmatig in Spanje en Italië.
In het Red Bull KTM Ajo Moto2-team zal Veijer samenwerken met Deniz Öncü onder leiding van teambaas Aki Ajo. Het team heeft een indrukwekkende staat van dienst, met drie Moto2-titels en vier coureurs die de overstap naar de MotoGP-klasse hebben gemaakt in de afgelopen drie jaar.
Veijer is enthousiast over deze nieuwe uitdaging en gelooft dat 2025 het juiste moment is om de stap naar Moto2 te maken, zowel qua fysieke ontwikkeling als de geschiktheid van de motor voor zijn rijstijl. Tegelijkertijd blijft hij gefocust op het behalen van de best mogelijke resultaten in het huidige Moto3-seizoen.
Teambaas Aki Ajo is verheugd om met Veijer samen te werken en ziet in hem een rijder met een veelbelovende toekomst op het hoogste niveau van de motorsport. Hij prijst Veijers toewijding en opofferingen om zijn doelen te bereiken en kijkt ernaar uit om hem te helpen zijn potentieel volledig te benutten binnen het Red Bull KTM Ajo Moto2-team.
“Ik heb deze Suzuki Caféracer met weinig middelen en minimaal budget opgebouwd”, verklaart Klaas Stienstra. “Het is nu een caféracer in de jaren ’60 looks. Ik heb veel bekijks met dit model, de ‘Volty’, zo genoemd vanwege de voltmeter op het stuur…”
Het klokje en de voltmeter van een Honda werden ‘voor weinig’ gekocht en Klaas maakte ze handig pas voor het dashboard. De koplamp, uitlaat, richtingaanwijzers en voorspatbord werden aangepast en met wat stickers en kleine accessoires, zoals het flyscreen en een ander stuur met bar-end spiegels, is het nu een heel andere motor. Aan de zijkanten prijken nummerplaten met nummer 71, de leeftijd van Klaas toen hij de Suzuki verbouwde, inmiddels anderhalf jaar geleden.
1 van 7
ZUINIG
Dit model Suzuki werd gebouwd van 1997 tot 2001 en is inmiddels een echte ‘Young Classic’. Klaas heeft de motor in 2021 gekocht. Het model is ideaal voor hem, want in zijn flat is de ruimte om met de motor te manoeuvreren zeer beperkt. Omdat hij met nog geen 140 kilo ook lekker licht en wendbaar is, kan Klaas hem fijn in de stalling bij zijn flat in het Friese Drachten parkeren. Wijzend naar de benzinetank schiet Klaas in de lach; “Die sticker op de tank ontlokte dochterlief de uitspraak: “Warme billen op een kouwe tank!” Achterop de uitlaatdemper heeft Klaas een slimme oplossing gemaakt, een dB-killer met een dop. “De Suzuki rijdt lekker zuinig, normaal gesproken zo rond de 1:32. Als ik sportief rijd, dan wordt het 1:28 en dat is nog steeds erg zuinig. Hij is licht, maar kan goed meekomen in het verkeer; ik zit zo op de 120 km/u.”
Klaas Stienstra behaalde in 1968 z’n motorrijbewijs, toen nog op de ouderwetse manier. De examinator reed achter je motor aan in een auto en om de paar straten stapte de examinator uit om weer een stukje van de verder af te leggen route door te geven. “De examinator reed in een Opel Rekord en de Eysink waarop ik reed, stoorde de autoradio. Daar was meneer de examinator nogal ontstemd over”, lacht Klaas. De Eysink was de eerste motor van Klaas. “Ik kom uit een motorfamilie, tenminste, van mijn moeders kant. “Ik had na die Eysink een Jawa eencilinder tweetakt, waarmee ik met de wind in de rug te snel reed, met als gevolg een vastloper.” Daarna volgde een NSU SuperLux tweetakt. Maar Klaas wilde grotere afstanden kunnen afleggen en ging voor een BMW 600 cc. “Die had een verchroomd frame en een Horex voorvork”, zo herinnert hij zich. “Daarmee ging ik op vakantie. Met de steelpannen aan de motor gebonden en de tent achterop naar de Bodensee! Na een lange reis liep de motor echter vast. Toen stond ik daar. Maar tot mijn grote geluk stopte iemand en met behulp van die Duitse motorrijder werd een overmaatse cilinder geplaatst en kon ik weer verder!” Nog enkele BMW’s volgden; een BMW R 50 uit 1960, een BMW R 80 Jubileummodel en een BMW R 75/5. Daarna had ik enkele Japanners, een Honda Bol D’or 750, Honda Bol D’or 900 en een Yamaha FJ1100, zo’n rood-witte.” De mix werd steeds bonter, want er volgde nog een Ducati SuperSport 750, Honda eencilinder TT Tourist Trophy, ‘het Norton model’, een BMW R 1100 RS en tenslotte een Yamaha Virago.
FUN BIKE
“En dan nu dus de Suzuki TU 250 X Caféracer”, meldt Klaas trots. “Ik rijd er altijd mee, ook in de winter, met ijs en in de sneeuw! Als ik ga vissen, vaak op de Afsluitdijk, dan bind ik mijn hengels gewoon aan het frame.” De Suzuki TU 250 X leent zich uitermate goed voor een klassieke caféracer look, zo blijkt. De TU 250 X is grotendeels gelijk aan de Suzuki GN 250, het populaire ‘chopper’-model. Vooral de tank en het zadel met kontje zijn echter heel anders. Het eencilinder viertakt blokje is betrouwbaar en levert voldoende vermogen om er veel plezier mee te hebben. In de toenmalig verkoopfolder stond dan ook; ‘A Fun Bike that grows on you’! Dat Klaas het daarmee eens is, blijkt wel uit de dikke grijns op zijn gezicht als hij langs kom rijden. Dat je met weinig kosten en weinig middelen toch een leuke en fijn rijdende motor kunt bouwen, laat Klaas’ caféracer overduidelijk zien!
Er zijn talrijke routes om uit te kiezen en de landschappen om te bewonderen zijn werkelijk betoverend. Er zijn veel verborgen juweeltjes, tussen kleine kerken en kastelen, en de culinaire en wijnproeverijen zijn verleidelijk…
De zogenaamde Vie del Sale zijn oude handelsroutes die, door het binnenland van het Noord-Italiaanse Ligurië, de kustgebieden van Ligurië verbonden met de regio’s in het binnenland, zoals Piëmont en Lombardije. Vitaal voor de handel in het kostbare mineraal, zijn ze tegenwoordig ook een belangrijke bron van toerisme, inclusief natuurlijk motortoerisme.
Hoewel niet geheel in Ligurië, verbindt dit traject Limone Piemonte met Ventimiglia via een van de meest spectaculaire stukken van de Maritieme Alpen (klik hier voor onze gedetailleerde informatie). De weg, die de oude zoutroute volgt, biedt adembenemende uitzichten op de bergen. De afstand is ongeveer 115 km, over een mix van asfalt- en onverharde wegen, met verschillende passen. Er zijn uiteraard mogelijkheden voor omwegen en stops. Belangrijke bezienswaardigheden zijn de Tenda-pas, de Valle delle Meraviglie met zijn oude rotstekeningen en de afdaling naar de zee met aankomst in Ventimiglia. Let op: voor toegang tot de weg moet tol worden betaald (ongeveer 15 euro voor motorfietsen). Dit kan online of rechtstreeks bij de ingangen in Limone Piemonte, bij Cabanaira, en in het Bosco delle Navette, bij Ponte Giairetto in de gemeente Briga Alta.
De Via Marenca
De Via Marenca: Van Ceva naar Imperia
Een route die start in Ceva, in de provincie Cuneo, en de oude Via Marenca volgt tot Imperia, aan de kust. Er is een afwisseling van asfalt en onverhard, en de route neemt ongeveer 5 à 6 uur in beslag. De tijdsduur hangt uiteraard af van de stops: er zijn tal van bezienswaardigheden, waaronder het dorp Pieve di Teco, de Rivièra di Ponente (er kan een stop worden gemaakt in Imperia) en over het algemeen de prachtige landschappen van de Ligurische Alpen.
Van Albenga naar Garessio via de Nava-pas
Een korte route (ongeveer 70 km) die erg populair is onder motorrijders. Als je nog weinig ervaring hebt of gewoon op zoek bent naar een gemakkelijke en niet al te veeleisende route, is dit iets voor jou. De weg slingert langs een oude zoutroute over de Nava-pas naar het dorp Garessio. Onderweg passeer je berglandschappen met spectaculaire uitzichten. Het is een eenvoudige rit, geschikt voor alle motorrijders, maar met interessante punten: Albenga en zijn historisch centrum, de beklimming van de Nava-pas met prachtige uitzichten, en het dorp Garessio, bekend om zijn thermale bronnen.
Verborgen juweeltjes
Tussen de bekendere kustplaatsen zoals Alassio, Albenga en Laigueglia, liggen minder bekende parels die de moeite waard zijn. Mendatica, gelegen in het binnenland van Imperia, staat bijvoorbeeld bekend om zijn ‘witte keuken’, terwijl in Zuccarello, een charmant dorpje in de provincie Savona, het 12e-eeuwse kasteel, gebouwd in opdracht van de markiezen Clavesana, recent is gerestaureerd en voor het publiek geopend. Ook Erli, een klein dorp in de provincie Savona, met een fascinerende bergomgeving vol lokale geschiedenis (we raden een bezoek aan de kapel van Sint-Antonius aan), is prachtig.
Dit is het prachtige dorpje Zuccarello.
Op de wijnpaden
Het klopt dat alcohol en rijden niet samengaan, maar een glas wijn met uitzicht op de wijngaarden is altijd toegestaan (en zelfs aanbevolen). Ook in dit opzicht hebben Ligurië en de Vie del Sale veel te bieden. De Valle Arroscia doorkruisen, een stop maken in Ranzo en de kelders van Deperi bezoeken, zijn bijvoorbeeld uitstekende ideeën voor een culinaire- en wijnroute. Doorgaand kan je tot in Pieve di Teco rijden, waar Cascina Nirasca zich bevindt, en vandaar naar Acquetico, waar de wijnen van het meermaals bekroonde Tenuta Maffone kunnen worden geproefd. De (eindeloze) lijst bevat ook Pornassio, bekend om zijn ormeasco, een ronde en bergachtige rode wijn die al sinds de Middeleeuwen verbouwd wordt op terrassen omringd door bergen van meer dan tweeduizend meter.
Fiat 500-museum
Niet op twee maar op vier wielen, maar het gaat ook hier over motoren. Voor liefhebbers raden we ook een bezoek aan het Fiat 500-museum in Garlenda aan. Naast vitrines met honderden modellen, onderdelen en accessoires, bevinden zich er binnen twee rijsimulatoren waarmee je je echt achter het stuur van een 500 kunt voelen (omdat je in twee authentieke halve auto’s zit), een paneel met 150 tekeningen die alle 500’s tonen die ooit op de markt zijn gekomen of alleen maar ontworpen zijn, schilderijen, tekeningen, sculpturen, kunstinstallaties, curiosa en memorabilia uit de hele wereld. Uiteraard ontbreken ook volledig functionerende exemplaren niet, die steeds verschillend zijn omdat ze voor periodes van enkele weken tot enkele maanden door eigenaren ter beschikking worden gesteld. Het museum bevindt zich in Via Roma 90, in Garlenda, en is het hele jaar door geopend, van maandag tot vrijdag van 8-12u/15-18u en op zaterdagochtend. De entree kost 3 euro.
Associatie Antiche Vie del Sale
Voor meer informatie en om het gebied beter te leren kennen, raden we je ook aan de website van de Associazione Antiche Vie del Sale te bezoeken, wier doel het is een gemeenschappelijk traject voor het hele gebied te promoten. De website bevat veel informatie, inclusief uiteraard over de culinaire en wijnspecialiteiten van de regio en de vele activiteiten die door de lokale overheden worden georganiseerd.
Een week voor de Nederlandse MXGP in Arnhem heeft Jeffrey Herlings zich in Zweden niet met de strijd om de overwinning kunnen bemoeien. Herlings raakte in de openingsronde van de eerste manche buiten de baan en verloor daarbij vele plaatsen en moest aan een inhaalrace beginnen. Dat leverde hem nog de vijfde plaats op. In de slotronde wilde Herlings proberen de vierde plaats van Jeremy Seewer af te pakken, maar had de pech dat zijn motor afsloeg. Hij had voldoende voorsprong op Calvin Vlaanderen, zodat hij zijn vijfde plaats kon vasthouden. Glenn Coldenhoff reed de hele race rond de negende plaats en werd ook op die positie afgevlagd. Brian Bogers maakte op de elfde plaats liggend een zware val, waardoor hij moest opgeven. Hij ging in de tweede manche niet van start.
Voorin gebeurde er niets opvallends in de tweede manche. De volgorde na de eerste ronde – Prado leidend voor Herlings en Tim Gajser – bleef ongewijzigd tot aan het vallen van de finishvlag. Vlaanderen had een redelijke start, wist zich enkele posities te verbeteren en was vijfde op de finish. Coldenhoff startte goed en wist zich de hele manche voorin te handhaven en werd zesde.
Wereldkampioen Jorge Prado won de Grand Prix door in beide manches als eerste te worden afgevlagd. De tweede plaats ging naar Gajser, die tweede en derde werd in Uddevalla. Als derde stond Herlings op het podium. Het was de elfde achtereenvolgende Grand Prix dat Herlings op het podium stond.
Op zaterdag had Herlings de pech dat hij snel na de start ten val kwam, waardoor hij op slag kansloos was voor een hoge klassering in de kwalificatierace. Vanaf de zeventiende plaats bij de eerste doorkomst wist hij nog op te klimmen naar de zevende plaats. Daarmee was hij tweede Nederlander; Bogers werd vierde. Het laatste punt ging naar Coldenhoff, die tiende werd.
MX2
Kay de Wolf reed in de MX2 zeker niet zijn beste wedstrijd van het jaar, al was het begin van het weekend veelbelovend met winst in de kwalificatierace. De klassementsleider ging in de tweede ronde onderuit en werd teruggeworpen naar de dertiende plaats. In zijn haast om naar voren te komen dook De Wolf nogmaals in het zand. Hij liet zich niet ontmoedigen en wist nog zevende te worden. De tweede manche verliep beter voor De Wolf, die in de slotfase even derde lag voor Simon Längenfelder, maar de Duitser pakte hem weer terug, waardoor De Wolf als vierde over de finish kwam. Rick Elzinga en Jens Walvoort reden twee goede races, waarin Elzinga achtste en negende werd en Walvoort dertiende en veertiende.
Beide manches werden gewonnen door de Belg Lucas Coenen, de teamgenoot van De Wolf. In de WK-stand zag De Wolf zijn voorsprong op Coenen met zestien punten slinken, maar het verschil bedraagt nog altijd 49 punten met nog vijf GP’s te gaan. Elzinga handhaafde zich op de zevende plaats.
Ivano van Erp en Cas Valk rijden in de EMX250. Omdat deze klasse in Arnhem niet aan de start komt rijden ze in de Nederlandse GP met een wild card mee in de MX2. Van Erp won in Zweden de EMX250, Valk greep met een vierde plaats net naast het podium.
Naast de MXGP, MX2 en WMX rijdt in Arnhem de EMX125. Deze klasse reed dit weekend ook in Uddevalla en leverde Gyan Doensen de derde plaats op; met evenveel punten werd Dani Heitink vierde.
De provincie Groningen en Groningen Seaports zijn positief over de plannen van Njordic Ferry Lines voor een nieuwe veerverbinding tussen de Eemshaven en Noorwegen. Ze onderzoeken hoe ze het bedrijf hierbij kunnen ondersteunen. Wel willen ze meer zekerheid over de haalbaarheid van het businessmodel.
Een nieuwe veerdienst is niet mogelijk zonder hulp van de provincie en de havenbeheerder. Er moet een geschikte kade komen en er zijn een passagiersterminal en parkeervoorzieningen nodig. Njordic Ferry Lines kan deze investeringen niet zelf doen. Het bedrijf suggereert dat hiervoor aardbevingsgeld gebruikt zou kunnen worden.
De Eemshaven kampt met ruimtegebrek, maar volgens de provincie is het mogelijk om plek te maken voor een ferryterminal. Groningen Seaports is voorzichtiger en wil eerst uit onderzoek laten blijken of er inderdaad geschikte ruimte en kade te realiseren zijn. Een vaste ligplaats is een voorwaarde voor het slagen van het initiatief.
Njordic Ferry Lines is momenteel de enige partij waarmee gesproken wordt over een nieuwe lijndienst. Het bedrijf wil een dagelijkse verbinding met twee schepen, met de nadruk op vrachtvervoer en passagiers als aanvulling. Transportbedrijven zien voordelen in een veerdienst naar Noorwegen.
De provincie verwacht dat het zeker nog anderhalf jaar duurt voordat de plannen gerealiseerd kunnen worden. Op z’n vroegst begin 2026 kan een ferry naar Noorwegen varen.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
