Het September Spektakel is terug bij Motorkledingstore!
De vakantie is nog maar net achter de rug en dus kijk je uit naar het volgende uitstapje! Trommel je vrienden op en bezoek de September Spektakel weekenden bij Motorkledingstore. Een weekend vol gezelligheid, geweldige prijzen die er te winnen zijn en exclusieve aanbiedingen. Elk weekend in een van de 5 megastores, ook bij jou in de buurt.
Een weekend in het teken van motoren en motorrijden. Dat is natuurlijk al fantastisch! Er worden gratis frietjes gebakken voor iedereen – patat voor de megastores boven de rivieren. Of je nu honger krijgt van het shoppen of toe bent aan een snack tijdens een mooie rit door de omgeving. Motorroutes.nl maakte voor elke locatie een mooie route van ongeveer 2,5 uur die je op eigen gelegenheid kan rijden.
Doe na aankoop een graai in de grabbelbox voor hoofdprijzen van merken als REV’IT!, Scorpion, Seca en nog vele anderen. Prijzen van Motor.NL met titels van BigTwin, Moto73 en Promotor. En troostprijzen, zodat je hoe dan ook altijd prijs hebt!
Heb je een vriend, vriendin, partner of familielid die een zetje nodig heeft voor het behalen van het motorrijbewijs? Met “Try the Bike” in Capelle aan den IJssel en Breda leert diegene de eerste stapjes van het motorrijden in sessies van 20 minuten op afgesloten terrein: helemaal gratis.
De megastores van Motorkledingstore zijn zaterdags geopend van 10:00 tot 17:00 uur en zondag van 12:00 tot 17:00 uur. Natuurlijk is het bezoeken van deze evenementen gratis.
De kalender van het September Spektakel:
- Zaterdag 30 en zondag 31 augustus in Capelle aan den IJssel
- Zaterdag 6 en zondag 7 september in Breda
- Zaterdag 13 en zondag 14 september in Vianen
- Zaterdag 20 en zondag 21 september in Apeldoorn
- Zaterdag 27 en zondag 28 september in Eindhoven
Volg Motorkledingstore op social media of schrijf je in voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de exacte invulling van de spektakelweekenden.
MotoGP Oostenrijk: Marc Márquez wint weer en eindelijk ook op de Red Bull Ring
Nog nooit won multikampioen Marc Márquez op de Red Bull Ring. Maar voor het eerst, rijdend op een rode fabrieks-Ducati, deed hij dat nu gelijk twee keer: tijdens de Sprint en in de GP-race. De suprematie van de achtvoudig wereldkampioen in dit seizoen begint angstaanjagende vormen aan te nemen, want MM93 bleef er zo voor de zesde achtereenvolgende keer ongeslagen. Rookie Fermin Aldeguer verraste in Oostenrijk met een heel sterke tweede plaats.
Wat als Dietrich Mateschitz er niet was geweest. Dan was de voormalige Österreichring waarschijnlijk een langzame dood gestorven en had er zeker geen ‘Grosse Preis von Österreich’ meer op de WK-kalender gestaan. Nadat er op het (militaire) vliegveld van het in de Oostenrijkse provincie Stiermarken gelegen plaatsje Zeltweg al jaren met auto’s en motoren werd geracet, werd er even verderop in de glooiende en schilderachtige heuvels bij het gehucht Spielberg een circuit aangelegd. In 1969 werd de zogeheten ‘Österreichring’ geopend. Vooral door de successen van Jochen Rindt en Niki Lauda (beiden werden F1-wereldkampioen) floreerde in die tijd in Oostenrijk de autosport. Ook bij Salzburg werd een circuit gebouwd: de Salzburgring. Hier werd in 1971 de eerste Oostenrijkse Grand Prix voor motoren verreden. Daar kwam in 1994 een einde aan, omdat de baan te gevaarlijk was geworden. Dat laatste was ook het geval met de razendsnelle Österreichring. Daarom werd dit circuit in de eerste plaats langzamer en zo veiliger gemaakt door het aanzienlijk in te korten. Onder de nieuwe naam ‘A1 Ring’ (vanwege een Telecom-sponsor) werd het racecomplex in 1996 heropend. In dat jaar en het jaar erop werd er een GP voor motoren verreden. Met de Repsol Honda-coureurs Alex Crivillé en Mick Doohan als 500cc-winnaars. Daarna gebeurde dat niet meer. Dat was wel het geval met de Formule 1. Maar nadat dat na 2003 ook ophield, leek de in een prachtige ambiance gelegen baan ten dode opgeschreven. Maar ondanks de nodige tegenstand van omwonenden en milieuactivisten slaagde de eerdergenoemde Mateschitz erin het racecomplex te kopen.
De Oostenrijkse ondernemer was bekend en vooral rijk geworden als oprichter en één van de twee grootaandeelhouders van het energiedrankconcern Red Bull. Hij pompte miljoenen in wat hij het ‘Project Spielberg’ noemde. Met als gevolg dat het circuit niet alleen de naam ‘Red Bull Ring’ kreeg, maar dat ook de Formule 1 en de MotoGP naar Stiermarken terugkeerden. Helaas kwam Dieter Mateschitz, die zelden in de publiciteit trad, op 22 oktober 2022 op 78-jarige leeftijd te overlijden. Als enige erfgenaam nam de nu 33-jarige zoon Mark het Red Bull-imperium van zijn vader over. Eerder dit jaar verwierf junior de complete F1-verzameling, waaronder 69 veelal legendarische racewagens, van voormalig F1-baas Bernie Ecclestone tegen een geschat aankoopbedrag van maar liefst 500 miljoen Engelse ponden. Naast de verdere ontwikkeling van het circuit (onder andere door de bouw van meer pitboxen en hotelaccommodatie) en allerlei activiteiten op het complex is de verwachting dat ‘Project Spielberg’ in de komende jaren zal worden uitgebreid met een gigantisch museum.
Slechts twee merken
In de negenjarige geschiedenis van de Red Bull Ring vonden er sinds 2016 elf MotoGP-races plaats. Negen in het kader van de GP van Oostenrijk en twee als GP van Stiermarken. Ze leverden slechts twee merken als winnaar op. Dat was negen keer door een coureur op een Ducati en twee keer door een KTM-rijder. Voor het laatste (Oostenrijkse) merk geldt deze Grand Prix als thuisrace. En dat is natuurlijk ook het geval voor KTM’s jarenlange hoofdsponsor: Red Bull. Maar terwijl Ducati de laatste jaren de ene na de andere zege weet te behalen, dateert de laatste KTM-zege in de MotoGP-klasse alweer uit 2022. Toen was het Miguel Oliveira die in Thailand wist te winnen. Met twee podiumplaatsen in Brno voor de zomerstop van Pedro Acosta en eentje van Enea Bastianini hadden ze bij Red Bull KTM de hoop om ook in hun thuisrace goed voor de dag te komen. Na alle financiële perikelen rondom het Oostenrijkse motorfietsenconcern was dat dit jaar helemaal van harte welkom. Maar er volgde eerst een tegenslag, want Maverick Viñales bleek toch nog niet goed hersteld van zijn in Duitsland opgelopen linkerschouderblessure. De Spanjaard moest vroegtijdig de handdoek in de ring werpen en zal nog voor langere tijd zijn uitgeschakeld.
Al met al leverde de kwalificatie een verrassing op. Want het was Marco Bezzecchi, die de snelste tijd wist te realiseren. Het was tevens de eerste pole van de Italiaan op een Aprilia. Hij werd gevolgd door de Ducati-coureurs Alex Márquez en Pecco Bagnaia. Zij allen profiteerden van het feit dat favoriet Marc Márquez, die nog nooit op dit circuit had weten te winnen, even onderuit was geschoven en zo op de vierde startplaats bleef steken. Zoals zo vaak zou dat geen probleem voor de Spanjaard blijken te zijn. Terwijl teamgenoot Bagnaia ook in Oostenrijk – waar hij nota bene de laatste drie jaar alle vijf races had weten te winnen – door tegenslagen zou worden achtervolgd, zette de oudste van de twee Márquez-broers ook bij deze GP alles naar zijn hand. In de Sprint namen hij en zijn broer Alex direct het heft in handen. Na een compleet mislukte start van Bagnaia, die met machineproblemen (achterband) en zwaar teleurgesteld zelfs vroegtijdig de pit zou opzoeken, was het uiteindelijk toch weer Marc Márquez die zijn broer van de eerste plaats verdrong en zo zijn twaalfde Sprint-zege van dit seizoen boekte. Terwijl broer Alex de ongeslagen één-twee status van de familie Márquez veiligstelde, zorgde Pedro Acosta voor blijde gezichten in het KTM-kamp door de derde podiumplaats te pakken. Hij deed dat ten koste van Marco Bezzecchi.
Felbegeerde zege
Zo had Marc Márquez dus zijn eerste zege op de Red Bull Ring binnen. Maar waar het de achtvoudig wereldkampioen natuurlijk om te doen was, was de overwinning op zondag in de Grand Prix. Zoals verwacht kwam die er ook. Dit keer had hij geen tegenstand van broer Alex te dulden, want die moest een ‘longlap’ rijden. Dit als straf voor het feit dat hij in Brno bij een inhaalactie Joan Mir (Honda) ten val had gebracht. Uiteindelijk was het gevolg dat de jongste Márquez dit keer tevreden moest zijn met een tiende positie. Terwijl Pecco Bagnaia andermaal met de nodige problemen te kampen kreeg (er lijkt geen einde aan te komen) en zelfs zou terugvallen naar de achtste plaats, was het dit keer Marco Bezzecchi die de eerste helft van de wedstrijd op kop mocht rijden. Zo kon je het wel noemen. Want hoewel het niet vanzelf ging, was het toch weer Marc Márquez die halverwege de race de leiding overnam en zo zijn felbegeerde eerste GP-zege op de Red Bull Ring binnenhaalde.
Achter de rug van de winnaar was iemand aan een indrukwekkende inhaalrace bezig geweest. Dat was Fermin Aldeguer. De debutant en jongste MotoGP-deelnemer (20 jaar), die als zesde in de Sprint was gefinisht, ontpopte zich in deze race niet alleen als knokker maar vooral ook als ‘bandenfluisteraar’. Gestart vanaf de zesde positie viel de Gresini Ducati-coureur eerst terug naar de achtste plaats waarna hij gestadig naar voren kwam. Daarbij gingen niet alleen mannen als Enea Bastianini, Pecco Bagnaia, en Pedro Acosta voor de bijl maar ook Marco Bezzecchi. En hoewel de jonge Spanjaard in het laatste gedeelte van de race zelfs snellere rondetijden noteerde dan Marc Márquez bleef die net buiten zijn bereik. Maar zijn uiteindelijke tweede plaats was er niet minder indrukwekkend om. Als respectievelijk vijfde en zesde scoorden Enea Bastianini (KTM) en Joan Mir (Honda) hun tot nu toe beste resultaat in dit seizoen.
Heel wat minder goed ging het met Jorge Martin. Nadat de regerend wereldkampioen op vrijdag tijdens de training al een keer hard met zijn Aprilia ten val was gekomen, deed hij dat in de GP-race nogmaals. Gelukkig mankeerde hij lichamelijk niet veel, maar het deed zijn zelfvertrouwen ongetwijfeld geen goed.
Ja, en dan was er nog het Yamaha-drama. Want zo zou je het optreden van deze fabrikant op de Red Bull Ring wel kunnen noemen. Een gebrek aan grip zorgde ervoor dat Fabio Quartararo, Alex Rins, Miguel Oliveira en Jack Miller, als vijftiende tot en met achttiende de laatste vier plaatsen van het veld bezetten. En dat was iets, dat nog nooit eerder was voorgekomen.
Mijlpaal
Zo lukte het Marc Márquez dus eindelijk om bij zijn 202e MotoGP-start ook de Grote Prijs van Oostenrijk op de Red Bull Ring te winnen. De Spanjaard was niet de eerste die dat op een rode fabrieks-Ducati deed in de tienjarige geschiedenis van dit evenement. Want Andrea Iannone (in 2016 bij de eerste aflevering), Andrea Dovizioso (2017, 2019 en 2020), Jorge Lorenzo (2018) en Pecco Bagnaia (2022, 2023 en 2024) gingen hem voor. Overigens, de enige niet-Ducati zege in de op de Red Bull Ring verreden Oostenrijkse GP’s staat op naam van Red Bull KTM-coureur Brad Binder. Die deed dat in 2021.
Een andere mijlpaal van de Grand Prix die er dit jaar in Spielberg plaatsvond was dat dit de duizendste race in de koningsklasse (500cc/MotoGP) was sinds de instelling van het wereldkampioenschap wegracen. De eerste race vond plaats op 17 juni 1949 op het eiland Man en werd gewonnen door de Engelsman Harold Daniell (Norton). Nadien volgden er tot nu toe nog 121 verschillende winnaars waarvan Marc Márquez dus de laatste is.
Met een immense voorsprong van maar liefst 142 punten, dat is bijna de waarde van vier GP-weekenden (148 punten), op zijn broer Alex reist Marc Márquez als WK-koploper naar het nieuwe Balaton Park circuit waar van 22 t/m 24 augustus de GP van Hongarije wordt verreden.
Uitslagen
Sprint
14 ronden = 60,872 km
1.Marc Márquez (E), Ducati, 20.56,071; 2. Alex Márquez (E), Ducati, +1,180; 3. Pedro Acosta (E), KTM, +3,126; 4. Marco Bezzecchi (I), Aprilia, +4,032; 5. Brad Binder (ZAF), KTM, +4,782; 6. Fermin Aldeguer (E), Ducati, +6,032; 7. Enea Bastianini (I), KTM, +8,294; 8. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +10,953; 9. Johann Zarco (F), Honda, +11,999.
Racegemiddelde winnaar: 174,4 km/u
Snelste ronde (3e): A. Márquez, 1.28,912 = 176,0 km/u
MotoGP
28 ronden = 121,744 km
1.M. Márquez, 42.11,006; 2. Aldeguer, +1,118; 3. Bezzecchi, +3,426; 4. Acosta, +6,864; 5. Bastianini, +8,731; 6. Joan Mir (E), Honda, +10,132; 7. Binder, +10,476; 8. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +12,486; 9. Raul Fernandez (E), Aprilia, +15,472; 10. A. Marquez, +15,537; 11. Franco Morbidelli (I), Ducati, +16,185; 12. Zarco, +16,241; 13. Luca Marini (I), Honda, +18,478; 14. Ai Ogura (J), Aprilia, +18,491; 15. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +25,256.
Racegemiddeld winnaar: 173,1 km/u
Snelste ronde (4e): Bezzecchi, 1.29,533 = 174,8 km/u
Stand MotoGP na 26 van 44 races
| Positie | Naam | Land | Merk | Punten |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Marc Márquez | E | Ducati | 418 |
| 2 | Alex Márquez | E | Ducati | 276 |
| 3 | Francesco Bagnaia | I | Ducati | 221 |
| 4 | Marco Bezzecchi | I | Aprilia | 178 |
| 5 | Franco Morbidelli | I | Ducati | 144 |
| 6 | Fabio Di Giannantonio | I | Ducati | 144 |
| 7 | Pedro Acosta | E | KTM | 144 |
| 8 | Fermin Aldeguer | E | Ducati | 121 |
| 9 | Johann Zarco | F | Honda | 114 |
| 10 | Fabio Quatararo | F | Yamaha | 103 |
| 11 | Brad Binder | SA | KTM | 82 |
| 12 | Raul Fernandez | E | Aprilia | 73 |
| 13 | Maverick Viñales | E | KTM | 69 |
| 14 | Enea Bastianini | I | KTM | 63 |
| 15 | Luca Marini | I | Honda | 55 |
MXGP Zweden: Wachten op Jeffrey Herlings en Tim Gajser
Het is de tijd van het jaar dat de rijders van wie de contracten eindigen zich volop oriënteren op het komende seizoen. Tot die rijders behoren de meervoudige wereldkampioenen Tim Gajser en Jeffrey Herlings. Wat gaan zij doen? En wat doet daarna de rest?
De contractperikelen lijken een beetje op een dominospel. Zodra de eerste toppers een beslissing hebben genomen, is bekend welke rijders nog zoekende zijn en ook welke teams nog plaatsen hebben om op te vullen. Eén van de rijders die zoekende is, is Glenn Coldenhoff. De Brabander is bezig aan een geweldig seizoen en hoopt het jaar af te sluiten met een bronzen medaille. Zijn contract met Fantic en het team van Louis Vosters loopt af en omdat er bij Vosters veranderingen op stapel staan, is het allerminst zeker dat de teameigenaar Coldenhoff een nieuw contract kan aanbieden. Coldenhoff verkeert daarom in onzekerheid over zijn toekomst.
De oudste rijder van de MXGP van dit jaar: ‘Er zijn er heel veel rijders die momenteel nog niks hebben. Wat ik ga doen? We zullen het zien. Ik ben bezig met teams, gesprekken. Zowel hier in Europa als in Amerika. Amerika is wel altijd een droom van mij geweest. Mocht die kans er zijn om daar alleen voor de outdoors te gaan rijden, dan zie ik dat zeker wel als een mooie uitdaging. In Europa zijn er niet heel veel goede zitjes over. Natuurlijk zou ik wel terecht kunnen bij andere teams, maar mijn ambitie is nog steeds heel hoog. Ik zou best wel MXGP willen rijden volgend jaar, maar dan moet er wel aan drie voorwaarden worden voldaan: De motor moet goed zijn, je moet een heel goede structuur hebben, goede mensen om je heen hebben en het moet financieel ook nog aantrekkelijk zijn. Momenteel zijn die drie dingen toch wel redelijk moeilijk te vinden in Europa. We zullen zien. Ik ben er eigenlijk heel relaxed onder en mocht dit mijn laatste jaar zijn, dan is het zo. Dan hoop ik op een hoog niveau af te sluiten. Maar als ik puur naar mezelf kijk, fysiek gezien kan ik zeker nog wel een jaar door. Ik heb nog veel plezier in het rijden, zeker als je goede resultaten weet te halen. Ik ben zelf benieuwd waar ik naartoe ga het komend seizoen.’
Rond Gajser, die in Zweden terugkeerde na een zware schouderblessure, gaat het gerucht dat hij naar Yamaha zou gaan. Zou kunnen, want de huidige Yamaha-rijders lijken tekort te komen voor het behalen van de wereldtitel. Herlings lijkt niet overtuigd te zijn van de financiële mogelijkheden bij KTM na alle perikelen van dit jaar en wordt genoemd als mogelijke vervanger van Gajser bij Honda.
Lucht voor Febvre
De tweestrijd om de MXGP-wereldtitel tussen Romain Febvre en Lucas Coenen kreeg in Uddevalla een opvallende wending. Waar de Fransman een 100%-score behaalde door al zijn wedstrijden te winnen en zestig punten te scoren, bleef de Belg steken op slechts 28 punten. Slechte starts, opgepompte armen en een valpartij waren daar debet aan. Coenen over zijn weekend: ‘Ik heb niets te melden over dit weekend, alleen maar slechte starts en pech. Dat is het.’ Febvre had wel iets anders te zeggen: ‘We zijn er nog niet, maar dit is een geweldige opsteker voor het kampioenschap.’
De Nederlanders deden het voortreffelijk met drie tweede plaatsen voor Herlings, de derde plaats totaal voor Calvin Vlaanderen, vijfde voor Coldenhoff en elfde voor Roan van de Moosdijk.
In de MX2 zag Kay de Wolf zijn achterstand op Simon Längenfelder, die de GP won voor De Wolf, met twee punten oplopen tot veertig punten met nog vier GP’s te gaan. Cas Valk werd in de stand gepasseerd door Mathis Valin en verdween zo uit de top-tien.
Uitslagen
MXGP
Kwalificatie: 1. Febvre; 2. Herlings; 3. Gajser; 4. Coldenhoff; 5. Vlaanderen; 6. Coenen; 7. Fernandez; 8. Pancar; 9. Jonass; 10. Gifting.
1e manche: 1. Febvre; 2. Herlings; 3. Vlaanderen; 4. Fernandez; 5. Renaux; 6. Coldenhoff; 7. Coenen; 8. Pancar; 9. Bonacorsi; 10. Guadagnini; 11. Bogers; 12. Van de Moosdijk; 13. Prugnieres; 14. Fredriksen; 15. Jonass; 16. Brumann; 17. Gifting; 18. Spies; 19. Gerhardsson; 20. Van Doninck.
2e manche: 1. Febvre; 2. Herlings; 3. Renaux; 4. Vlaanderen; 5. Coldenhoff; 6. Pancar; 7. Gajser; 8. Fernandez; 9. Van Doninck; 10. Jonass; 11. Seewer; 12. Coenen; 13. Van de Moosdijk; 14. Bonacorsi; 15. Prugnieres; 16. Sterry; 17. Fredriksen; 18. Bogers; 19. Gerhardsson; 20. Östlund.
GP: 1. Febvre; 2. Herlings; 3. Vlaanderen.
WK-stand na 16 GP’s
1. Romain Febvre (F), Kawasaki, 794; 2. Lucas Coenen (B), KTM, 753; 3. Glenn Coldenhoff, Fantic, 572; 4. Ruben Fernandez (E), Honda, 502; 5. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 480; 6. Andrea Bonacorsi (I), Fantic, 424; 7. Maxime Renaux (F), Yamaha, 423; 8. Jeffrey Herlings, KTM, 406; 9. Jeremy Seewer (CH), Ducati, 341; 10. Tim Gajser (SLO), Honda, 327; 15. Brian Bogers, Fantic, 242; 20. Roan van de Moosdijk, KTM, 153; 46. Boris Blanken, KTM, 3.
MX2
Kwalificatie: 1. Benistant; 2. Längenfelder; 3. De Wolf; 4. McLellan; 5. Farres; 6. Valin; 7. Coenen; 8. Everts; 9. Adamo; 10. Lata.
1e manche: 1. Adamo; 2. Coenen; 3. De Wolf; 4. Everts; 5. Längenfelder; 6. Valin; 7. McLellan; 8. Benistant; 9. Farres; 10. Lata; 11. Valk; 12. Karssemakers; 13. Elzinga; 14. Grau; 15. Mikula; 16. Smith; 17. Oliver; 18. Olsson; 19. Peklaj; 20. Vennekens.
2e manche: 1. Längenfelder; 2. Benistant; 3. De Wolf; 4. Valin; 5. McLellan; 6. Farres; 7. Coenen; 8. Adamo; 9. Everts; 10. Reisulis; 11. Mikula; 12. Elzinga; 13. Oliver; 14. Grau; 15. Lata; 16. Walvoort; 17. Valk; 18. Karssemakers; 19. Smith; 20. Olsson.
GP: 1. Längenfelder; 2. De Wolf; 3. Adamo.
WK-stand na 16 GP’s
1. Simon Längenfelder (D), KTM, 754; 2. Kay de Wolf, Husqvarna, 714; 3. Andrea Adamo (I), KTM, 695; 4. Sacha Coenen (B), KTM, 599; 5. Thibault Benistant (F), Yamaha, 558; 6. Camden McLellan (SA), Triumph, 504; 7. Liam Everts (B), Husqvarna, 497; 8. Valerio Lata (I), Honda, 366; 9. Guillem Farres (E), Triumph, 357; 10. Mathis Valin (F), Kawasaki, 347; 11. Cas Valk, KTM, 328; 14. Rick Elzinga, Yamaha, 227; 20. Jens Walvoort, KTM, 75; 22. Kay Karssemakers, Kawasaki, 48; 23. Scott Smulders, Triumph, 39; 36. Roan Tolsma, GasGas, 7; 38. Bradley Mesters, KTM, 5; 41. Gyan Doensen, KTM, 5; 43. Ivano van Erp, Yamaha, 4.
Interview Moto2-teammanager Jarno Janssen: ‘Op een bepaald punt moet je van structuur veranderen’
Het begin van de tweede seizoenhelft op de Red Bull Ring in Oostenrijk was het uitgelezen moment om de balans op te maken met RW-Idrofoglia Racing GP-teammanager Jarno Janssen. We spraken over de eerste seizoenshelft, de plannen voor 2026 en de opvallende transformatie van Barry Baltus. Maar de hamvraag blijft natuurlijk: blijft Zonta van den Goorbergh bij het Nederlandse Moto2-team in 2026?
Jarno, ben je tevreden over de eerste seizoenshelft?
‘Laat ik beginnen met dit: de Moto2 is ontzettend onvoorspelbaar, juist omdat de klasse zo enorm competitief is. Het is moeilijk te zeggen of een toprijder van nu dat volgend jaar nog steeds zal zijn. Fysiek hoef je daar niet aan te twijfelen – dit zijn allemaal topsporters. De motoren zijn in feite identiek, op de kleur na. En ook de technische mensen binnen de teams opereren grotendeels op een vergelijkbaar niveau. Waar zit dan het verschil? Alles hangt af van hoe een rijder er mentaal voor staat. Een goed voorbeeld is Barry Baltus. Die vraag krijg ik regelmatig: waarom lukte het vorig jaar niet en nu ineens wel? Dat heeft puur te maken met hoe sterk hij in zijn hoofd is. Dat was hij vorig jaar niet en nu wel – en dat maakt het grootste verschil. Dán kun je als team samen groeien. Als je voortdurend moet vechten tegen kleine dingen, wordt het ontzettend lastig in deze klasse. Maar om terug te komen op je vraag: ben ik op dit moment tevreden? Nee. Ik denk dat we betere papieren hebben dan we tot nu toe laten zien.’
Je noemt het mentale aspect. Zit daar het verbeterpunt voor je coureurs?
‘Bij Ayumu (Sasaki) speelt mee dat hij jarenlang in de Moto3 heeft gereden. De overstap naar de Moto2 is dan erg lastig. Door al die jaren in de Moto3 neem je een bepaalde rijstijl en automatismen mee, en dan merk je pas hoe groot de stap naar Moto2 eigenlijk is – ook al is dit al zijn tweede seizoen. Hij heeft wel het voordeel van zijn lage gewicht; daarmee zit hij praktisch op het minimale. Maar zijn lengte is een nadeel. Hij is vrij klein, en in de Moto2 moet je veel met de positie van je lichaam op de motor doen om het verschil te kunnen maken. Daar hebben we het lastig mee. We zijn nog altijd zoekende naar een setup die hem daarin ondersteunt, zodat hij het maximale eruit kan halen.’
En bij Zonta van den Goorbergh?
‘Daar hebben we het op dit moment best lastig mee. Soms staan we er heel goed bij en laten we pure snelheid zien, maar we missen gewoon die laatste paar procent om echt volledig aansluiting te vinden bij de top-tien. We blijven zoeken: wat kun je hem extra bieden om net dat laatste stapje te zetten? En precies dát is op dit moment het moeilijke bij Zonta.’
Snap je dat Nederlandse volgers van de sport het soms lastig vinden om te begrijpen waar die wisselvalligheid vandaan komt?
‘Dat snap ik heel goed, maar het is heel moeilijk om te begrijpen hoe competitief de Moto2 is. Het is echt niet te vergelijken met welke andere raceklasse dan ook. Ik begrijp dan ook dat mensen zich afvragen: waarom lukt het Baltus nu ineens wél? Maar we praten hier over verschillen van slechts een paar tienden per ronde. Vorig jaar pakten we met Barry ook al een podium in Qatar, maar dit seizoen lukt het hem om dat meerdere keren achter elkaar te halen. Daar groeit je zelfvertrouwen enorm van. Aan het begin van het jaar keek hij nog een beetje op tegen zijn nieuwe teamgenoot Aron Canet. Maar nu zie je aan zijn hele houding dat hij het gevoel heeft dat hij hem aankan.’
Het is de periode van het seizoen waarin het ook veel gaat over de rijders line-up voor 2026. Hoe ziet het eruit voor RW-Idrofoglia Racing GP?
‘We zijn daar continu mee bezig: we verkennen mogelijkheden en bepalen onze strategie voor de toekomst. We hebben een redelijke lijn en weten welke richting we op willen. In ieder geval gaan we door met Kalex. De samenwerking met hen, in combinatie met het materiaal, zorgt er wat mij betreft voor dat zij momenteel het beste pakket in de Moto2 hebben.’
Verwacht je dat Van den Goorbergh en Sasaki volgend jaar nog op jullie motor zitten?
‘Buiten de baan is dat altijd een grote strijd. Want welke coureur past het beste binnen jouw project en kan jou de gewenste resultaten brengen? Het is ontzettend lastig om daar een sluitend antwoord op te geven. Je concurreert met rijders die beschikken over enorm veel ervaring. Elk jaar stromen er één of twee door naar de MotoGP. Dan is er een groep coureurs die nét niet dat laatste stapje maken – denk aan jongens als Aron Canet, Jake Dixon en Joe Roberts. Maar probeer die maar eens te verslaan. Dat zijn absolute topcoureurs. Als je als team succes wilt boeken, heb je een rijder nodig die de strijd aankan met dit soort toppers. Dus wat moet je hebben? Een toprijder. En daar draait het gevecht om: in een veld met 28 plekken die toprijder zien te contracteren.’
Maar dan kijk je wel verder dan de rijders die je op dit moment hebt?
‘Dat moet je altijd doen.’
Zijn er met Van den Goorbergh gesprekken gaande over een verlenging van het contract?
‘Dan kom ik weer terug op het verhaal van Barry Baltus. Met hem zijn we een project aangegaan dat vier jaar duurde. We wisten allemaal dat dat vierde jaar het laatste zou zijn. Wanneer je een rijder binnenhaalt – zeker als hij pas 16 jaar is, zoals Barry en ook Zonta waren – dan moet je op een bepaald punt van structuur veranderen. Een rijder heeft op een gegeven moment nieuwe input nodig. Een jongen van zestien denkt anders dan iemand van twintig. Als een rijder binnen hetzelfde team voortdurend dezelfde input krijgt, zonder echte stappen te maken, dan gaat hij misschien aan zichzelf twijfelen. Of hij gelooft zijn crew niet meer. Dan wordt het: “Ze zeggen altijd hetzelfde tegen mij.” Maar als zo’n jonge coureur van structuur verandert en in een nieuw team uiteindelijk exact dezelfde dingen hoort, dan realiseert hij zich: ook daar zeggen ze dit. En dat kan een enorm positief effect hebben. Dat zie je nu bij Barry.’
Als ik je goed begrijp: zou je Zonta adviseren om naar een ander team te gaan?
‘Ja, zeker. En ik denk dat het ook voor ons als team goed zou zijn. Anders blijf je in dezelfde cirkel ronddraaien. Die jongens zijn nog heel jong, moeten nog onwijs veel leren, maar de snelheid hebben ze wel.’
De kans is dus klein dat Zonta volgend jaar nog voor RW-Idrofoglia Racing GP rijdt?
‘Dat hangt een beetje van de situatie af, en daarbij kan ik opnieuw teruggrijpen op het verhaal van Barry. Vorig jaar begonnen we het seizoen met hem geweldig, maar daarna viel alles als een kaartenhuis in elkaar. Dat lag niet aan ons als team of dat de motor technisch niet in orde was, maar de mentale gesteldheid van Barry stortte volledig in. Dat had alles te maken met zeer zware familieomstandigheden (zijn moeder overleed). Je kunt je nauwelijks voorstellen wat dat betekent voor een jongen van twintig. Op een gegeven moment leek het erop dat hij misschien geen plek zou kunnen vinden voor het volgende seizoen. Toen hebben wij toch de deur opengezet, met het idee: als Barry geen ander team vindt, dan moeten we met z’n allen om de tafel en een plan maken zodat hij in dit kampioenschap kan blijven en nog een jaar bij ons rijdt. Want dat gun je hem. En de verstandhouding met zijn management was en is zó goed, dat je daar samen voor wilt vechten. Gelukkig vonden zij uiteindelijk toch nog een andere plek. Wat ik hiermee wil zeggen: je moet álle opties openhouden. Dat geldt voor het team en ook voor de rijder.’
Foto’s: Randy van Maasdijk
Moto2 Oostenrijk: Veijer komt ijzersterk uit de zomerstop – P8!
Collin Veijer liet op de Red Bull Ring zien waarom meerdere Moto2-teams vorig jaar stonden te springen om zijn handtekening. De 20-jarige coureur kende een ijzersterk weekend, dat hij afsloot met een achtste plaats op slechts twee seconden van de laatste podiumpositie. Zonta van den Goorbergh kende een moeizaam weekend, terwijl Diogo Moreira een overtuigende Grand Prix-zege behaalde.
Collin Veijer kon volledig hersteld van zijn blessure beginnen aan de tweede seizoenshelft. De Staphorster oogde vanaf het eerste moment scherp op de Red Bull Ring. In de training op vrijdag was hij minder dan een halve seconde langzamer dan de snelste coureur Manuel Gonzalez. Toch leverde dat op een enkele duizendste na nét geen rechtstreekse plaatsing voor Q2 op. Via Q1 lukte het alsnog. Veijer wist zich knap als negende te kwalificeren voor de race – zijn beste startplek in zijn Moto2-carrière tot nu toe. Het is niet verrassend dat dit juist in Oostenrijk gebeurde, want twee jaar geleden behaalde de Nederlander op de Red Bull Ring een verrassende poleposition in zijn eerste Moto3-seizoen. In de eerste seizoenshelft liet Veijer zien dat hij over een sterk tempo beschikte in het laatste deel van de race. Zijn verbeterpunt lag in de openingsronden. Ook deze keer verloor hij in de sprint naar de eerste bocht enkele posities. In de eerste sectoren vonden er meerdere incidenten plaats voor zijn neus, waar de Red Bull KTM Ajo-coureur van kon profiteren en weer op de negende plaats terechtkwam.
Zicht op podiumplaats
Even later schoof de Nederlander op naar de achtste positie doordat kampioenschapsleider Gonzalez met een kapotte radiator was uitgevallen. Aanvankelijk moest Veijer de top-zeven iets laten gaan, maar zijn tempo was zo hoog dat hij kampioenskandidaten Aron Canet en Barry Baltus achter zich wist te houden. Veijer bleef een hoog tempo rijden, waardoor hij langzaamaan naar de strijd om de vijfde plaats toereed. Met nog vijf ronden te gaan, was er zelfs uitzicht op de laatste podiumplaats. Celestino Vietti viel terug naar de tweede groep vanwege een long lap penalty, terwijl David Alonso vanuit de kopgroep crashte. De strijd om de overwinning ging tussen Diogo Moreira en Daniel Holgado, die net als Veijer bezig is aan zijn debuutjaar in de Moto2. Moreira was in de slotfase het sterkst en toonde daarmee waarom MotoGP-teams veel interesse in hem hebben. Door de nulscore van Gonzalez en de tiende plaats van Canet leefden ook Moreira’s titelaspiraties weer op. Holgado werd knap tweede. Daarachter werd Veijer in de slotfase nog gepasseerd door Baltus, maar hij wist op iets meer dan twee seconden van de derde plaats – behaald door Vietti – een uitstekende achtste positie te scoren. Zo’n topresultaat na zo’n sterke race was precies wat Veijer nodig had. Een veelbelovend begin van de tweede seizoenshelft voor de Nederlander. Kort na de race sprak MOTO73 met Veijer: ‘Het was een superrace en eigenlijk een heel goed weekend. Als negende gekwalificeerd en als achtste gefinisht — dat is gewoon goed.’ Wat is de volgende stap? ‘Vanaf ronde zes was ons tempo gelijk aan dat van de koplopers, maar dat duurt eigenlijk nog te lang. Ik moet in de eerste ronden nog agressiever zijn, om de verse band beter te benutten.’
Moeizaam weekend voor Van den Goorbergh
Voor Zonta van den Goorbergh werd het een teleurstellende Grand Prix. De RW-Idrofoglia Racing GP-coureur stond tijdens de trainingen telkens buiten de top twintig. In de kwalificatie kende hij een kleine opleving. Van den Goorbergh leek zich te gaan plaatsen voor Q2, totdat hij door zijn landgenoot Veijer naar de vijfde plaats werd verwezen. Daardoor ging de 19-jarige coureur niet door naar Q2 en moest hij als negentiende starten. Na een halve ronde lag Van den Goorbergh op de zeventiende plaats, maar hij kon deze positie niet vasthouden. De Brabander zakte terug en kreeg later ook nog een long lap penalty wegens het herhaaldelijk overschrijden van de track limits. Van den Goorbergh finishte op een halve minuut van de winnaar als eenentwintigste. Na afloop bleek dat de techniek mede had bijgedragen aan het teleurstellende optreden. ‘Het leek erop dat de snelheid in het blok niet aanwezig was zoals dat wel had moeten zijn,’ verklaarde RW-Idrofoglia Racing GP teammanager Jarno Janssen.
Uitslagen en tussenstand
23 ronden = 73,420 km
1. Diogo Moreira (BR), Kalex, 36.05,205; 2. Daniel Holgado (E), Kalex, +2,375; 3. Celestino Vietti (I), Boscoscuro, +5,351; 4. Albert Arenas (E), Kalex, +5,817; 5. Tony Arbolino (I), Boscoscuro, +6,448; 6. Ivan Ortolá (E), Boscoscuro, +7,449; 7. Barry Baltus (BE), Kalex, +7,625; 8. Collin Veijer (NL), Kalex, +7,729; 9. Izan Guevara (E), Boscoscuro, +8,056; 10. Aron Canet (E), Kalex, +11,813; 11. Filip Salac (CZ), Boscoscuro, +13,463; 12. Marcos Ramirez (E), Kalex, +13,669; 13. Ayumu Sasaki (JP), Kalex, +15,987; 14. Daniel Muñoz (E), Kalex, +19,661; 15. Darryn Binder (ZAF), Kalex, +20,513; 21. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex, +31,080.
Racegemiddelde winnaar: 166,2 km/h
Snelste ronde (7e): David Alonso (CO), Kalex, 1.33,549 = 167,3 km/u (record)
WK-stand (na 13 van 22 races)
1. Manuel Gonzalez (E), Kalex, 188 punten; 2. Canet, 169; 3. Moreira, 153; 4. Baltus, 143; 5. Jake Dixon (GB), Boscoscuro, 119; 6. Vietti, 106; 7. Deniz Öncü (TR), Kalex, 100; 8. Arenas, 94; 9. Senna Agius (AU), Kalex, 93; 10. Ramirez, 84; 19. Veijer, 21; 20. Van den Goorbergh, 14.
Moto3 Oostenrijk: Piqueras pakt tweede zege in 2025
Ángel Piqueras heeft tijdens de Grand Prix van Oostenrijk zijn tweede overwinning van het seizoen behaald en liep daardoor veertien punten in op kampioenschapsleider José Antonio Rueda. In de beginfase van de race wisten vier rijders zich los te rijden: Piqueras, Ryusei Yamanaka, Máximo Quiles en de verrassende polesitter Valentin Perrone. In de slotfase wisten nog enkele rijders het leidende kwartet te achterhalen, waardoor de strijd om de zege nog intenser werd. Piqueras hield in de laatste ronde stand en kwam als eerste over de streep. Zijn MT Helmets – MSI-teamgenoot Yamanaka pakte de tweede plaats, terwijl David Muñoz dankzij een indrukwekkende eindsprint als derde eindigde.
Rueda – die voor de zomerstop zes van de twaalf races had gewonnen – kwam op de Red Bull Ring minder overtuigend voor de dag. Vanaf de achtste startplaats miste hij aanvankelijk de aansluiting met de kopgroep, maar in de slotfase wist de Spanjaard alsnog aan te haken. Met een vijfde plaats behoudt Rueda een voorsprong van 71 punten in het Moto3-wereldkampioenschap.
Uitslagen en tussenstand
20 ronden = 86,960 km
1. Ángel Piqueras (E), KTM, 33.36,516; 2. Ryusei Yamanaka (JP), KTM, +0,096; 3. David Muñoz (E), KTM, +0,171; 4. Máximo Quiles (E), KTM, +0,250; 5. José Antonio Rueda (E), KTM, +0,541; 6. Taiyo Furusato (JP), Honda, +0,625; 7. Valentin Perrone (AR), KTM, +1,851; 8. Adrián Fernández (E), Honda, +2,141; 9. Guido Pini (I), KTM, +2,194; 10. Álvaro Carpe (E), KTM, +4,181; 11. Joel Kelso (AU), KTM, +4,204; 12. David Almansa (E), Honda, +4,256; 13. Dennis Foggia (I), KTM, +4,691; 14. Jacob Roulstone (AU), KTM, +5,331; 15. Scott Ogden (GB), KTM, +9,374.
Racegemiddelde winnaar: 155,2 km/u
Snelste ronde (13e): Taiyo Furusato (JP), Honda, 1.40,048 = 156,4 km/u (record)
WK-stand (na 13 van 22 races)
1. Rueda, 239 punten; 2. Piqueras, 168; 3. Muñoz, 139; 4. Quiles, 139; 5. Carpe, 139; 6. Kelso, 115; 7. Yamanaka, 88; 8. Furusato, 87; 9. Fernández, 79; 10. Almansa, 79.
Toertocht Vietnam: oerwoud, bergen en gastvrije mensen
In Noord-Vietnam slingeren deels onverharde wegen door oerwoud, langs bergen en tussen markten als filmdecors. Het landschap is er spectaculair, de mensen vriendelijk en gastvrij. Met de juiste mentaliteit wordt een motorreis hier een onvergetelijk mooie belevenis.
Het verkeer in Hanoi is een chaotische zee van scooters, brommers en motorfietsen. Maar er is geen weg terug, dus: gas erop, koppeling los en gaan. Hier worden de mannen van de jongens gescheiden. O wonder! In plaats botsingen plooit de verkeersstroom om ons heen, als water rond een steen. Op drukke pleinen en kruispunten stroomt alles dwars door elkaar heen zonder aanrijdingen. Het verkeer is minder chaotisch dan we dachten, elke bestuurder maakt voortdurend intuïtieve berekeningen en past de koers subtiel aan om op luttele centimeters langs een ander te stromen. Onze eerste inburgeringsproef in Vietnam is geslaagd.
Toertocht Magistrale Adria, Kroatië: slingeren over bergen en langs zee over de Kroatische kustweg
Buiten Hanoi neemt de verkeersdrukte langzaam maar zeker af. Uit het landschap rijzen grillig gevormde bergen op. In de rijstvelden daartussen zorgen mensen met Vietnamese punthoeden en waterbuffels voor een extra fotogeniek tintje. Na de zoveelste bergpas dalen we af in een vallei naar een suikerzoet dorp dat het Vietnamese equivalent van Volendam moet zijn. Mai Chau trakteert ons op een decor van rijstvelden, houten huizen en mensen in kleurige klederdracht. En op Vietnamese gastvrijheid.
Een groep Vietnamese Harley-Davidson-rijders uit Hanoi laat ons niet zomaar verder rijden. Ze scheppen lekkernijen in onze kommen en leggen uit wat we eten, zoals gebakken rijst met kokos-pindastrooisel, verse groenten en kruiden en vleesspiezen van de houtskoolgrill. Ze zijn met name geïnteresseerd in de reactie van onze smaakpapillen op het gerecht mam tom, een walmende en op de slijmvliezen slaande saus van gefermenteerde garnalen en god mag weten wat nog meer. En daar moet op geklonken worden met blikjes Holandbier met een rode ster erop. Leve Vietnam!
Leve ook de rijwind. Een kruidige geur vermengt zich met die van houtvuurtjes, vee, benzine, fruit en tropische vegetatie. We rijden verder door schilderachtige dorpjes met huizen van hout, riet en bamboe. Alles is versierd met vlaggetjes, rode banieren en propagandaborden attenderen passanten erop dat Vietnam in theorie een socialistisch land is. Mensen langs de weg lachen en wuiven naar ons. Het lijkt de intocht van Sinterklaas wel.
Mister Hoa
Hoeveel bergpassen hebben we al gedaan? Elke bocht brengt ons verder naar het bergdorp Sa Pa, een nederzetting gesticht door Franse kolonisten om aan de zomerse hitte van Hanoi te ontsnappen. Ook nu is Sa Pa een trekpleister waar toeristen zich op de markt vergapen aan het Zwarte Hmong-volk in hun kleurrijke klederdracht. Tussen mistflarden door vangen we glimpen op van de Rode Rivier op weg naar Lao Cai. We warmen ons met een glas thee met uitzicht op de Chinese karakters op het douanekantoor van Hekou aan de andere kant van de grensrivier.
Vietnam telt officieel vierenvijftig verschillende etnische minderheden, waarvan het grootste deel in het noorden woont, in de bergen tegen de Chinese grens aan. De ‘minderhedenmarkt’ van Sa Pa had nog toeristische trekjes, maar de markt van Coc Ly is zo oorspronkelijk als we ons maar kunnen voorstellen. Allerlei soorten dieren wachten in kooien op nieuwe eigenaren. Zelfgestookte sterke drank en benzine worden verkocht uit plastic jerrycans. Vlees, groenten en kruiden zijn gegarandeerd dagvers. Ook hier zijn wij hartelijk welkom en krijgen we allerlei lekkers toegestopt om te proeven.
Als het asfalt eindigt is het plaatje van een motorexpeditie in een exotisch werelddeel compleet. Het gebied rond de Vietnamees-Chinese grens was lange tijd verboden gebied voor toeristen. Nu mogen we in de ‘frontier area’ alleen in met een speciale vergunning die het motorverhuurbedrijf in Hanoi voor ons heeft geregeld. Ze hebben ook Mister Hoa met ons op stap gestuurd, gids, tolk en mecanicien gecombineerd in een goedlachse motormaat. Die zouden we voor geen goud willen missen! Hij vormt ook een onmisbare schakel tussen de Vietnamese werkelijkheid en onze overvoerde westerse zintuigen.
Happiness Road
Zo’n veertig kilometer na de provinciestad Ha Giang bereiken we de Quan Ba-pas. ‘De poort naar de hemel,’ vertaalt Mr. Hoa nonchalant, maar wat heeft die man gelijk. Onder ons liggen rijstvelden op terrassen. Vanaf de valleivloer torenen ronde kegels van kalksteenbergen omhoog tot aan de horizon. De tweelingtoppen van Quan Ba hebben iets te maken met een plaatselijke legende, vertelt Mr. Hoa. Iets met een jongedame en een engel uit de hemel, maar dat verhaal dringt vanwege het adembenemende uitzicht even niet tot ons door.
Na deze prachtige binnenkomer rijden we verder over de Ha Giang Loop, officieel Highway 4C geheten, maar bij Jan en alleman beter bekend als Hanh Puc, wat Mr. Hoa vertaalt als Happiness Road. Uit de ruige bergflanken steken zwarte stenen als grafstenen, maar met zo veel schoonheid om ons heen is die associatie niet macaber. De weg golft met magistrale bochten tussen fabelachtige bergbulten door, die ieder voor zich op de valleivloer staan maar met elkaar een ensemble van jewelste vormen. Eendracht geeft kracht.
Aan de tenen van zulke iconische voeten kietelt het stadje Dong Van. Daar worden we luidkeels verwelkomd door een groep jonge Vietnamese jongeren op Ducati’s. De bergwegen zijn ook favoriet bij motorrijders, die in Vietnam voornamelijk tot de jonge generatie behoren. Samen rijden we een eindje op naar Lung Cu, het noordelijkste puntje op de ‘i’ van Vietnam. De smalle, bochtige bergweg daarheen is letterlijk een hoogtepunt voor iedere motorrijder in Vietnam. Een mythische motormagneet in het noorden, zoals de Noordkaap dat is voor Europese motorrijders.
Vanuit een bergrivier zwaait weer een groep jongeren naar ons. Hun motoren staan boven langs de weg geparkeerd. Oude tweetakten van het Wit-Russische merk Minsk hebben in Vietnam een ware cultstatus. De economische banden met Belarus zijn weggevallen en de markt in Vietnam wordt overspoeld door motormerken met fabrieken in Zuidoost-Azië, buiten de Grote Japanse Vier ook Ducati en Triumph. Onderdelen voor de Wit-Russische pruttelaars worden schaars, maar dat dondert die jongeren niet. Zij komen uit Hanoi of steden nog verder in het zuiden naar het ultieme noorden gereden. Het lijkt wel een pelgrimstocht en dat is het ook voor die jongens en meisjes. Zwemmen in de rivier, bloemen op hun motoren tussen rode vlaggetjes met gele sterren gestoken. If you’re riding to Lung Cu, be sure to wear some flowers on your bike.
Het kettingzaagensemble
Lung Cu is niet meer dan een verzameling traditionele houten huizen. De vlaggen lijken er nog groter en roder dan in de rest van Vietnam. Boven op de hoogste heuveltop staat een toren met een gigantische Vietnamese vlag erop, zodat die Chinezen over de grens wel even weten dat dit Vietnam is, ja? Nog een paar kilometer verderop kunnen we zelfs op onze motorfietsen niet verder over het pad dat in de berghelling is gekerfd. Maar dan nog steeds komen ons buffels en kinderen beladen met planten ons tegemoet. Aan de overkant van de diepe, diepe vallei liggen de afgetobde bergen van China. Hoe lang we onderweg in Vietnam ook pauzeren, het is altijd te kort om de indrukken adequaat in ons op te nemen of op de beeldsensor vast te leggen.
Terug op de Happinessweg. We zweven voort over het karstplateau van Dong Van over wat de rand van de wereld lijkt te zijn. De Happiness Road werd vanaf 1959 door lokale etnische minderheden en jonge pioniers uit de rest van Vietnam in de bergen gekerfd ten koste van bloed, zweet, tranen en mensenlevens. Het is ongelofelijk maar waar: het uitzicht wordt nog steeds uitzinniger naarmate we over de koningin van de bergpassen rijden. Geniet van de gigantische bergen, steile kliffen en de zigzagweg die van de ene bocht naar de andere slingert. De oerkracht van de natuur staat in schril contrast met de lieflijke accenten van rijstvelden en akkertjes die mensenhanden daartussen hebben gezet.
De Ma Pi Leng-pas heeft volgens Mr. Hoa het beste en meest indrukwekkende uitzicht van Vietnam. Waarom zouden we de goede man niet geloven? Gelukkig is er een uitzichtpunt, anders zouden ontelbare motorrijders, waaronder een stel Europeanen, vanwege het betoverende uitzicht de macht over het stuur verliezen en in de gapende afgrond verdwijnen.
Hier stoppen alle motorrijders voor een praatje en een plaatje. We worden weer omstuwd door een groep junioren, meestal getweeën op een overbeladen brommer of Minsk-tweetakt. Ook hier ontbreken de ‘Nam-looks’ niet: rode t-shirts met gele sterren, stickers en vlaggetjes, ‘typisch Vietnamese’ tropenhelmen als in stripverhalen, vliegeniersbrillen en camouflage-uniformen met US ARMY erop… wat dondert de geschiedenis deze jongeren? Ze zijn met een grijns van oor tot oor zo hard als hun motoren dat toelaten op weg naar de toekomst. Ruim baan voor het kettingzaagensemble! En daartussen schuiven even breed grijnzende buitenlanders op huurmotoren, goedkope Chinese machines of iets duurdere maar betrouwbaardere Japanse Yamaha’s. De Honda Winds van twee Tsjechische jongens zijn ook lekker in Ho Chi Minh-stijl gespoten: matzwart met rode sterren erop en ze blijven nog lopen ook. De Tsjechen zijn net als wij met gebarentaal in de Vietnamese gelederen verwelkomd, ze spreken nauwelijks een woord Engels.
De Vietnamezen roepen ons iets toe. Mr. Hoa schrijft het voor ons op en vertaalt: To quoc ghi cong, grofweg Voor volk en vaderland. ‘Viva Vietnam!’ roept iemand meer verstaanbaar en alle handen gaan omhoog op het uitzichtpunt boven de rivier. Er is een gebouwtje, maar daarin geen overgeprijsde toeristenmenu’s. Alleen gepofte knollen en geroosterde knakworstjes voor als je écht trek hebt.
Tropische plantenkas
Het is moeilijk om de spectaculaire Ha Giang Loop te overtreffen. Maar het Nationale Park Ba Bé doet een geslaagde poging. Het bestaat uit drie met elkaar verbonden meren van zo’n acht kilometer lang en zo’n vierhonderd meter breed. Uit het water rijzen eilandjes op met kalkstenen rotsformaties en hier en daar een pagode. Alsof we in een tropische plantenkas rijden. Langs de oevers staan prehistorische varens en torenhoge bomen naast de onverharde paden door het regenwoud. Ook hier bewijzen de lichte en hoge Yamaha’s dat ze de ideale motoren zijn voor een Vietnamsafari.
De motoren worden aan boord gehesen van een platbodemschuit voor een ultieme Indiana Jones-ervaring. Aan de overkant gaan mannen en motoren weer van boord bij een houten huis op palen in het water. Hier blijven we slapen op comfortabele matten onder muskietengaas. Maar eerst nog eten, in kleermakerszit op de vloer. Familieleden dragen een rits lekkernijen aan, de vader des huizes zit met ons aan en we klinken met glaasjes zelfstookspul op internationale verbroedering. En op Vietnam natuurlijk.
Toertocht Slovenië: rond Škofja Loka, Bled en de Kamnik-Savinjska Alpen
There is no substitute for cubic inches? Dat vinden die Hanoi-Harlistas natuurlijk zeker en ook wij hadden aan het begin van onze roadtrip onze bedenkingen over de Yamaha’s XTZ 125cc’s waarmee we door ons Vietnamavontuur zouden klieven. De lichtgewicht motoren met lange veerwegen blijken echter ideaal te zijn om niet alleen het stadsverkeer, maar ook de bochtige bergwegen van wisselende kwaliteit mee te bedwingen. En we kunnen er ook nog wat bagage op meenemen ook, zonder dat het negatieve gevolgen heeft voor de rijeigenschappen. Een extra paar sokken en een wolletje mee kan nooit kwaad, ook in Vietnam kan het in de bergen frips zijn.
In de avondspits van Hanoi wacht ons nog de laatste beproeving, dwars door de stad. Het is een heel aparte ervaring om op de zesbaans express lane stil te rijden terwijl ontelbare motoren plus de nodige trucks als nijdige wespen en grommende waterbuffels achteropkomen aansjezen.
Maar ook dat overwinnen we. Zonder bloed, zweet of tranen. Als we eenmaal bij de garage en de Jammies overhandigen, geeft Mr. Hoa ons lachend een high five en in koor brullen we: ‘Viva Vietnam!’
| Georganiseerd door Vietnam |
| Al 25 jaar organiseert het Nederlandse Motortrails motorreizen in Vietnam. Eigenaar Marco Brand was als kind al gefascineerd door het Aziatische land. Hij leerde de taal en was er reisleider voor Nederlandse reisbureaus totdat hij zijn kennis en zijn passie in Motortrails kon bundelen. De reis door Noord-Vietnam is populair bij Nederlandse motorrijders. Meer informatie vind je hier. |
Download de route
Aaron Perera’s 1972 Harley-Davidson XLH: Short ‘n’ Sweet
Zijn kennis van oude V twins mag dan beperkt zijn geweest toen de Brit Aaron Perera met dit project begon, maar toch wist hij al precies hoe het er uit moest gaan zien: “Sixties stijl, kort, compact en laag! Je moet het doen met wat je hebt en Sportsters zijn wat kleiner, dus als je daar een lange chopper van maakt, ziet het vaak net niet goed uit”, stelt hij.
Aaron moet toegeven dat het voor hem eigenlijk begonnen is met auto’s. Thuis in London sleutelde hij met zijn vader aan Volkswagens. Zijn tweewielerleven begon met een brommer en een 125 cc motortje. Hij ontdekte de cruiser met een Kawasaki VN 800, kocht vervolgens een Evo chopper project en realiseerde zich toen dat hij toch veel meer voelde voor een Shovel.
GRATIS FRAME
Als hij ziet dat Heron Cycles in Stowmarket een 1972 XLH te koop heeft staan, kan Aaron zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. “Een Iron heeft een zweem van negativiteit om zich hangen, vanwege de vermeende onbetrouwbaarheid. Het is een beetje de underdog binnen de Harley wereld en dan vind ik het juist een uitdaging om toch voor een bike met dat blok te kiezen.” Aaron vond de tijd (hij is tatoeëerder met een drukke eigen tattoo shop in Clacton on Sea) om een kilometer of 70 verderop naar Heron te gaan om de XLH te bekijken. Ondanks het schakelpedaal rechts, de koppeling links en een Chinese Super E carburateur zag hij potentieel in de motor en de koop werd gesloten. Aaron reed een jaar met de Harley zonder er iets aan te veranderen, maar de behoefte om de motor te verbouwen werd sterker en sterker. “Op een gegeven moment ben ik gewoon begonnen met hem helemaal uit elkaar te halen. Ik wilde niets definitiefs, dus zette ik het standaard frame en de schokbrekers apart. Ik vond een ander frame in Ierland en de verkoper wilde er zo graag vanaf, dat hij het me gratis aanbood als ik het transport voor mijn rekening zou nemen. Het ietwat scharrige frame werd bij Jay van Heron Cycles afgeleverd. Die ging ermee aan de slag nadat Aaron een aantal foto’s en instructies had gestuurd, die aangaven welke stance hij wilde voor zijn hardtail.
EERBETOON
Omdat Aaron het moest doen met een ietwat beperkt budget probeerde hij alle nodige parts zo goedkoop mogelijk bij elkaar te scharrelen. Hij zocht en vond een 20 inch Springer, een Stay Wild Monterey stuur, een Lowbrow Stingray spatbord, een retro Peanut tankje, Paugho shotgun uitlaatpijpen, een Gasbox accubak en een Prism achterlicht, ‘voor weinig’. Het Cobra zitje werd gemaakt door YaSeat Customs in Thailand en zo’n beetje alle andere parts vond hij op Ebay. Jay maakte de olietank en de sissy bar naar het eigen ontwerp van Aaron. Aaron nam het spuitwerk zelf voor zijn rekening, gewoon in zijn schuurtje met een knikkerbus. Precies zoals hij dat jaren eerder van zijn inmiddels overleden vader Michael Perera had geleerd. Aaron ziet dit project dan ook als een eerbetoon aan zijn vader.
Thanos: customized Harley-Davidson Softail Fat Boy 114
HISTORISCH WEEFGETOUW
Nadat hij eindelijk met zijn XLH de weg op kon, begon Aaron meteen wat langere trips in te plannen. De Chinese Super E voldeed niet en werd vervangen door een 38 Mikuni met een open kelk. Wat later volgde ook nog een update in de Elektra. De standard dynamo werd vervangen door een Cycle Electric en de hele bedrading werd vernieuwd met een kit van Gremlin Wiring. De puntjes werden vervangen door elektronische ontsteking. Alles bij elkaar betekende dat een enorme verbetering; De Ironhead start nu na slechts een of twee trappen en loopt mooier dan ooit! Met die laatste verbeteringen was de Iron klaar voor serieus langere trips vanuit de UK naar Nederland, België en Frankrijk. Aaron reed ook de NC500 door Schotland met zijn hardtail, die natuurlijk nog steeds een beetje olie lekt en mechanische geluiden produceert als van een historisch weefgetouw. Maar dat is dan ook precies zoals hij het wil. “Als alles perfect is rijdt hij gewoon heerlijk. Toch is het dan ook weer leuk om te weten dat er ook wel weer iets fout zal gaan waardoor je gedwongen zal worden om aan de kant van de weg te gaan zitten sleutelen.” Aaron heeft al een paar keer overwogen om de iron te verkopen en te ‘upgraden’ naar een Shovel. Maar hij besluit dan elke keer weer om het niet te doen. “Ik ben zo gek op dit ding en als ik iets nieuws zou bouwen, zou het toch weer hetzelfde zijn, maar dan met een Shovel blok, dus dat heeft geen zin.” Deze zomer hebben Aaron en zijn maten een trip naar Zweden gepland. Dat wordt genieten, maar er gaat dan ook wel genoeg gereedschap mee…
Tekst: Guy Bolton
Fotografie: Del Hickey
SPECIFICATIES HARLEY-DAVIDSON XLH SHORT ‘N’ SWEET
Algemeen
| Eigenaar | Aaron Perera |
|---|---|
| Bouwer | Heron Cycles en Aaron Perera |
| Basis | 1972 Harley-Davidson XLH Ironhead |
Motorblok
| Merk | Harley-Davidson |
|---|---|
| Model | XLH Ironhead 1000 |
| Motorblok | Standaard Harley-Davidson |
| Transmissie | Standaard Harley-Davidson |
| Nokkenassen | P Cams |
| Carburatie | Mikuni 38 mm carburateur |
| Luchtinlaat | Kelken |
| Ontsteking | Dyna S |
| Uitlaatsysteem | Paughco Shotguns |
Rijwielgedeelte
| Frame | Hardtail, modificatie door Heron Cycles |
|---|---|
| Wielen | Voor: 21 inch, Achter: 18 inch |
| Voorvork | 20 inch Springer |
Diversen
| Sissybar | Custom door Heron Cycles |
|---|---|
| Olietank | Custom door Heron Cycles |
| Stuur | Stay Wild Monterey |
| Achterspatbord | Lowbrow Stingray |
| Brandstoftank | Peanut |
| Zadel | Ya Seat Customs Cobra |
| Accubak | Gasbox |
| Bedrading | Gremlin kit |
| Koplamp | 4 inch eBay special |
| Achterlicht | Prisma |
Spuitwerk
| Kleur | Knikkerbus zwart |
|---|---|
| Spuiter | Aaron |
Dank Aan
| Mijn vrouw en kinderen voor hun Geduld | |
|---|---|
| Jay en zijn vader bij Heron Cycles | |
| De mannen bij de Lostarts Social Club |
Harley-Davidson en MotoGP introduceren ‘Harley-Davidson Bagger World Cup’
Vandaag hebben Harley-Davidson en MotoGP de ‘Harley-Davidson Bagger World Cup’ gepresenteerd, inclusief de racekalender voor 2026. Dit markeert het begin van het eerste wereldwijde kampioenschap dat volledig gericht is op high-performance Harley-Davidson baggers. De aankondiging vond plaats tijdens een persconferentie op het Red Bull Ring-circuit in Oostenrijk. De serie van zes races debuteert in 2026 en brengt de krachtige Amerikaanse V-twin naar circuits in de VS en Europa.
De racemotoren, gebaseerd op Harley-Davidsons Grand American Touring-platform, zullen drastisch worden aangepast voor snelheid en wendbaarheid, wat zorgt voor een unieke race-ervaring binnen het MotoGP™-programma. De competitie begint in de VS en reist vervolgens door Europa, met races op legendarische locaties zoals Mugello en Silverstone.
Harley-Davidson baggers krijgen in 2026 wereldwijd podium bij MotoGP
Racekalender 2026
- Circuit of the Americas (VS): 27–29 maart
- Mugello (Italië): 29–31 mei
- Assen (Nederland): 26–28 juni
- Silverstone (VK): 7–9 augustus
- Aragon (Spanje): 28–30 augustus
- Red Bull Ring (Oostenrijk): 18–20 september – Finale
De Red Bull Ring zal de finale hosten, wat de motorsporttraditie van Oostenrijk viert. De Bagger World Cup werd eerder dit jaar aangekondigd tijdens de Grand Prix van Frankrijk op Le Mans, waar de gezamenlijke visie van Harley-Davidson en MotoGP werd gedeeld. De reacties waren positief en vormden de basis voor deze aankondiging. Teams, rijders en sponsoren worden uitgenodigd om deel te nemen aan het kampioenschap ter voorbereiding op het debuut in 2026.
