Marco van de Besselaar en Alex van Leeuwen gaan volgend jaar, in samenwerking met stichting Matchis een tocht voor het goede doel rijden. De tocht vindt over een periode van zes dagen plaats in mei 2024 en loopt een volle 2.500 km langs alle provincies van Nederland. Daarnaast worden er zelfs een paar stukjes België en Duitsland meegepakt.
De reden voor deze tocht is helaas even droevig, als dat deze simpel is: het neefje van Alex is 13 jaar oud en lijdt aan MDS/AML, wat een zeer zeldzame soort bloedkanker is. Hij heeft ondertussen een donor gevonden, maar er zijn verschillende gevallen te benoemen, waar dat minder makkelijk gaat. Alex haalt namelijk het voorbeeld van Rachèle (3) uit België aan. Tussen alle 41 miljoen donoren zit er geen één bij die een match voor haar is, dus zijn haar overlevingskansen nihil. Nu is het vinden van beenmergdonoren voor deze patiënten vaak de moeilijkste opgave en daarom willen de heren en Stichting Matchis hier extra aandacht en geld voor vragen met de trip.
De tocht begint en eindigt op hetzelfde punt: De Sevenster in Delden. De route van de tocht is al uitgezet en de heren zijn nu bezig met het verdere plannen van de reis. Ze rijden gemiddeld acht uur per dag en dan is het goed te bedenken wat je allemaal nodig hebt en waar je kan overnachten. Onderweg staat verder een stop bij het Prinses Maxima ziekenhuis gepland. Hier willen de twee het liefste met een grote hoeveelheid motorrijders een bezoek komen brengen, om deze patiënten een hart onder de riem te steken. Daarnaast zijn ze nu in het proces om verschillende motorclubs aan te schrijven, om mee te doen met de tocht. Ook gaan de rijders ook online meermaals live tijdens de tocht, waar we naar uitkijken.
Positief nieuws is er gelukkig al te melden, want de eerste twee sponsoren hebben zich al aangeboden. CFMoto regelt namelijk twee motoren voor de heren en Ecomaxx Fuels betaalt alle brandstofkosten. Toch is de zoektocht voor sponsors nog niet voorbij, daarom kan je via deze link contact zoeken met organisatie van de tocht.
Meer informatie over deze bijzondere tocht vind je hier.
Wat zijn MDS en AML eigenlijk?
Myelodysplastische Syndromen (MDS) zijn een groep van zeldzame bloedaandoeningen die het beenmerg aantasten. Het beenmerg is verantwoordelijk voor de productie van bloedcellen, waaronder rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes. In MDS-patiënten verloopt deze productie abnormaal, resulterend in onvoldoende of abnormale bloedcellen. Dit kan leiden tot symptomen zoals vermoeidheid, bleekheid, blauwe plekken, frequentere infecties en bloedingen. MDS wordt geassocieerd met een verhoogd risico op het ontwikkelen van leukemie en de exacte oorzaak van MDS is niet altijd duidelijk.
Acute myeloïde leukemie (AML) is daarentegen een agressieve vorm van bloedkanker, die zich ontwikkelt in het beenmerg. Bij AML treden er ongecontroleerde groei en ophoping van onvolgroeide, abnormale witte bloedcellen op. Deze abnormale cellen verdringen gezonde bloedcellen, wat leidt tot symptomen zoals vermoeidheid, bleekheid, frequentere infecties, blauwe plekken en bloedingen. AML kan zich snel ontwikkelen en daarom moet je er eigenlijk direct medisch bij ingrijpen. De behandeling van AML omvat meestal intensieve chemotherapie, stamceltransplantatie en ondersteunende zorg om symptomen te beheren en complicaties te minimaliseren.
Alpinestars bestaat 60 jaar en viert dat heuglijke feit met een bijzonder filmpje. Getiteld ‘One Goal. One Vision’ is een diepe duik in zowel de geschiedenis van het merk in de motorsport, alswel het heden. Het filmpje laat een glimp zien van het gezegde dat ‘We racen op zondag, om op maandag te innoveren’, en is ingesproken door niemand minder dan acteur en motorliefhebber Keanu Reeves.
In het filmpje zijn beelden te zien van Buddh (India), Los Angeles (California), Suzuka (Japan), Fort Worth (Texas), Winchester (England) en Aragon (Spanje). Daarnaast meldt Alpinestars dat verschillende atleten uit MotoGP, AMA Supercross, F1, NASCAR, MXGP, en WorldSBK de 60e verjaardag hebben gevierd, door speciaal gemaakte producten te dragen.
Suzuki heeft onlangs een reeks nieuwe kleurenopties onthuld voor verschillende V-Strom-modellen, in de aanloop naar het modeljaar 2024. Deze updates omvatten drie frisse kleurstellingen voor zowel de V-Strom 650 als de 650XT, evenals vier nieuwe kleuren voor de V-Strom 1050. De V-Strom 1050DE behoudt zijn bestaande kleuropties.
De Suzuki V-Strom 650 staat al jarenlang bekend als een veelzijdige en gemakkelijk te rijden motorfiets. Met zijn 645 cc V-twin motor, die 71 pk levert, biedt hij soepele prestaties en is hij uitgerust met een geavanceerd tractiecontrolesysteem. De ruigere variant, de 650XT, heeft verhoogde veerwegen, spaakwielen en handkappen, waardoor hij een avontuurlijke uitstraling krijgt. Voor het modeljaar 2024 kun je zowel de V-Strom 650 als de 650XT bestellen in een van de drie kleurenschema’s.
Voor de V-Strom 650 zijn er diverse kleuropties beschikbaar, waaronder Pearl Vigor Blue, Solid Iron Grey, en Glass Sparkle Black. Kopers van de V-Strom 650XT hebben verder de mogelijkheid om te kiezen uit Champion Yellow No.2 met goudkleurige velgen, Glass Sparkle Black met goudkleurige velgen, en Pearl Vigor Blue/Pearl Brilliant White.
1 van 6
2024 Suzuki V-Strom 1050
De V-Strom 1050, het vlaggenschipmodel van Suzuki, biedt meer kracht en een uitgebreidere uitrusting. De 1.037 cc V-twin motor levert meer dan 100 pk en beschikt over een breed toerenbereik. Bovendien is de V-Strom 1050 uitgerust met het Suzuki Intelligent Ride System (S.I.R.S), met een zesassige IMU, die zorgt voor tractiecontrole en ABS in bochten. Ook beschikt hij over een quickshifter voor soepel schakelen en cruise control. De V-Strom 1050DE-versie voegt daar nog een G-modus (Gravel) en uitschakelbaar ABS aan toe. Voor het modeljaar 2024 zijn er vier nieuwe kleurschema’s beschikbaar om het design van de V-Strom nog meer te accentueren.
Voor modeljaar 2024 biedt de V-Strom 1050 een reeks nieuwe kleuropties aan, waaronder Glass Blaze Orange/Metallic MatBlack, Pearl Vigor Blue/Metallic Mat Black met blauwe velgen, Metallic Mat black/Glass Sparkle Black met blauwe velgen, en Glass Mat Mechanical Grey/Metallic Mat Black met blauwe velgen.
Is De Stinkhoek een scabreuze (lees: schunnige, onzedelijke, gewaagde) plaatsnaam? Nee, dat is het niet. Het is vooral een rare plaatsnaam – wie gaat er nou in De Stinkhoek wonen? Om die vraag te beantwoorden reizen we af naar het noordoosten van Brabant. Daar komen we erachter dat aan De Stinkhoek wel degelijk een scabreus randje zit. Met een luchtje. Dat wel.
Foto’s: Paul Vreuls
Maar er is meer. We maken kennis met échte Stinkhoekers, weten nu wat elk gezin in Brabant had (‘Ene Jan of ’ne Piet, en ’n skoefel’) en leren de man kennen achter de uitspraak: ‘Een boer met een snor is een lor’. Dat was Gerlacus van den Elsen, de boerenapostel, die zo’n grote rol speelde in de emancipatie van de boerenstand in Brabant. Behalve dan in die van boeren met een snor.
De weersvooruitzichten zijn goed als we op een maandag over de A2 richting ’s Hertogenbosch snellen. Daar nemen we de N279, een kilometerslange kaarsrechte weg langs de Zuid-Willemsvaart, bestaande uit één rijbaan met twee rijstroken. Schiet voor geen meter op en in Veghel sturen we uitgeput de binnenstad in om te eindigen achter een tafeltje in lunchroom Steef, tegenover de HEMA.
Het zit er stampvol, maar mijn aandacht wordt vooral getrokken door een ouder echtpaar, beiden klein van stuk. De man met een barse trek rond zijn mond, de vrouw ook wat zuinigjes. Die barse trek heeft bijna iets komisch – ‘Wil je vechten?’, zegt hij eigenlijk maar niet heus. Op een goed moment probeert hij vruchteloos een zakje van het een of ander te openen, eerst met zijn vingers, vervolgens met zijn mes, dan met zijn vork om het tenslotte zonder commentaar voor zijn vrouw haar bord neer te gooien. Niet op een onsympathieke manier. Gewoon het resultaat van een leven lang knokken.
Vergeten braadpan
’s Middags struinen we wat rond in de buurt van waar De Stinkhoek zou moeten zijn, volgens een plattegrond uit 1867 ergens rond het kruispunt van Rijkerbeek, Looieind en Boekelseweg. Aangegeven staat De Stinkhoek nergens – vast op initiatief van de gemeente, die natuurlijk niet trots was op het bezit van een buurtschap met die naam. Meer dan een paar boerderijen en woonhuizen zijn het niet, te midden van uitgestrekte landbouwpercelen, deels aan het zicht onttrokken door muren van maïs.
Uiteindelijk belanden we via een pad langs de Leigraaf aan de oevers van de Aa – op het enige idyllische plekje dat we in dit hoog bio-industriële gebied zullen vinden. De verkoolde resten van een kampvuurtje, een achtergelaten bierfles, een vergeten braadpan – evenzovele herinneringen aan zomerse dagen vol intimiteit en vriendschap.
Omdat het internet geen enkel houvast bood, vervoegen wij ons ’s avonds bij het voormalige stadhuis te Erp. Op de begane grond resideert de heemkundevereniging Erthepe – misschien weten zij hoe het zit met De Stinkhoek. En ja hoor, binnen de kortste keren zit ik met mijn neus in ‘Erp, gemeente en parochie’, van de eerwaarde dr. A.P.M. Meuwese, oud-pastoor van Erp, een werkje uit 1955. Terwijl een deur verder vier mannen en een vrouw, allen op gevorderde leeftijd, vergaderen over ‘catering …’ en ‘as gij nou …’ en ‘iedereen een borrel …’, lees ik op pagina 124 dat ‘de boeren die daar woonden veel schapen hielden’ en ‘de zandweg was er vaak drassig en vuil’, ‘redenen waarom de gebruikers van de weg, natuurlijkvreemden, aan deze buurt de lelijke naam van Stinkhoek hebben gegeven’.
Gene echte
De nacht doorgebracht in hotel Hart van Bourdonck, aan de Kapelstraat 1 te Boerdonk. Doodse stilte. Elk uur het diepe luiden van de kerkklokken – een geluid dat mij als gewezen katholiek dierbaar is, malgré tout. Een enkele auto. En klepperende paardenhoeven; onder het raam leidt een jonge vrouw haar paard stapvoets door de lege straat.
De vraag wie nou een échte Stinkhoeker is, blijkt nog niet zo eenvoudig te beantwoorden. Weliswaar had het bestuur van Erthepe ons eendrachtig verwezen naar Chris Laurenssen, Rijkerbeek 4. Maar die voordracht wordt door de eerste die wij daar spreken, meteen in twijfel getrokken. Het is Raymond van de Wetering, varkensboer en woonachtig aan de Heesakker, tegen de Rijkerbeek aan. Raymond, geamuseerd: ‘Laurenssen een échte Stinkhoeker … ik weet het niet. Wij in elk geval wel. Mijn moeder heet ook Verbrugge, typisch een naam van hier. En Henk van Dommelen, van het Looieind, dat is ook een échte. En Mietje Verkuijlen natuurlijk, in die villa aan de overkant. Nee, niet dat huis met dat rode dak. Daar woont Verbruggen, da’s gene echte. Niet zo écht als wij!’
Omdat we verder niemand thuis treffen, maken we nog een rondje door de streek, langs Boekel en Gemert en Mariahout. Het landschap roept opnieuw bevreemding bij me op, ik kan niet anders zeggen. Alsof het uit zijn krachten is gegroeid, met weinig kleine landschapselementen, enorm grote percelen waarvan sommigen onnatuurlijk plat – ongetwijfeld geëgaliseerd. Natuurlijk worden hier en daar pogingen ondernomen tot herstel en behoud van natuurwaarden maar het blijft een industrieel landschap, de verhoudingen zijn zoek, de samenhang verdwenen, de intimiteit weg.
Gruwelijk
Chris Laurenssen is net terug van vakantie, de hele nacht doorgereden, dodelijk vermoeid en dan heeft hij ook nog een akkefietje met de verzekeringen. Maar hij ontvangt ons hartelijk en jazeker, hij is een échte ‘Stinkhoekinees’, ‘op de boerderij hiernaast geboren, in 1960’. En ‘nee, De Stinkhoek heeft niks met schapen te maken. Er stond hier vroeger een bokkenstation waar ze geitenbokken hielden. Die hebben de gewoonte tegen hun eigen sik te pissen en op hun eigen voorpoten.’ ‘En dat stonk …?’ ‘Justum. Die stonken altijd.’ Raar verhaal, alsof de evolutie inzake geitenbokken niet heeft gezorgd voor een propere vorm van plassen…
Zelf heeft Chris het niet meegemaakt – het bokkenstation is van ver voor zijn tijd en alleen oude mensen spraken in zijn jeugd nog van De Stinkhoek. Maar hij weet wel iemand die daar meer over kan vertellen. ‘Dan moet je bij de nicht van mijn moeder zijn, bij Mietje Verkuijlen, hier tegenover.’ Maar ook Marietje – fragiel ogend in haar roze windjack, twee heldere ogen boven rood dooraderde wangen – heeft nog maar een vage herinnering aan het bokkensstation. Wel komt ze met een naam: ‘Richting Boekel zat een man, Toontje Schoonings, en die had ’ne geitenbok, die stonk gruwelijk.’
Aan de muur van de woonkamer hangt een schilderijtje van de boerderij waarop ze is geboren, in 1936. Ze was de tweede in een gezin met zes jongens en twee meiden – gezellig, denk je dan, maar dat beeld nuanceert ze. Hard werken, dat was ’t, niks spelen na school maar meehelpen op het land, skoefelen, aardappels rapen, bieten dunnen, niet altijd even leuk. Sindsdien is er echter ‘veul veranderd, heel veul’, zegt Marietje, met dank aan de mechanisatie van na de oorlog en daarbovenop nog eens de ruilverkaveling van 1983. Van de tientallen boerderijtjes zijn er nog maar een paar over, de rest is buiten bedrijf. En waar ooit vele handen licht werk maakten, verrichten de boeren hun arbeid nu veelal alleen.
Het is stil geworden op het boerenerf.
Geweldig
Tot slot: wat maakt De Stinkhoek nu toch tot een scabreuze plaatsnaam? Daar komen wij bij toeval achter, met dank aan Henk van Dommelen, de laatste die we spreken. Als hij het verhaal hoort over die rare geitenbokken die zomaar in hun eigen sik plassen en anders wel op hun voorpoten – in onze ogen een evolutionaire miskleun van jewelste – begint hij hardop te lachen. ‘Het stinkt, inderdaad, maar geiten vinden die geur geweldig. Het is een feromoon, zo moet je het zien!’ En of dat schunnig is… eh… onzedelijk… eh… scabreus!
We wisten dat hij ging komen en ook exact wanneer, dus het was in spanning afwachten op de officiële foto’s en info. De 2024 BMW R 1300 GS heeft een serieuze metamorfose ondergaan. Hij ziet er niet alleen een stuk slanker uit, hij verliest ook heel wat gewicht en is – hoe kan het ook anders – weer wat sterker geworden. De GS is klaar voor 2024 en vooral om de verkooplijsten aan te voeren.
De BMW GS heeft altijd een functioneel design gehad; hoog, breed, stoer, industrieel. Een eigen, unieke, herkenbare look. De nieuwe R 1300 GS stapt van die lijn af en ziet er veel lichter en minder bombastisch uit. Een elegante motorfiets met een knap lijnenspel, maar gelukkig nog steeds herkenbaar als GS. De nieuwe koplamp springt het meest in het oog, met twee led-units voor dim- en grootlicht en vier leds voor het dagrijlicht. De richtingaanwijzers zijn nu verstopt in de handkappen. Achteraan ‘ontbreekt’ een achterlicht, maar zijn zowel de standverlichting als het remlicht geïntegreerd in de richtingaanwijzers. Met het optionele ‘Headlight Pro’ krijg je bochtverlichting, waarbij de lichtbundel van de standaard ledkoplamp in de bocht meedraait.
De nieuwe GS ziet er dus niet alleen lichter uit, hij heeft ook 12 kg verloren ten opzichte van de R 1250 GS. Een nieuwe lithium-ion batterij bespaart 2,5 kg. Doordat de versnellingsbak nu onder de motor is geplaatst en niet erachter, wat voor een compacter aandrijvingsgeheel zorgt, werd er daarop in totaal 6,5 kg bespaard. De boxermotor mag dan gegroeid zijn qua cilinderinhoud, hij is wel 3,9 kg lichter. Met exact 1300 cc levert de nieuwe tweecilinder 145 pk bij 7.750 tpm en 149 Nm koppel bij 6.500 tpm. Dat is 9 pk en 6 Nm meer dan de 1250, waardoor het ook meteen de sterkste in serie geproduceerde boxer is die BMW ooit gemaakt heeft. De nieuwe motor zou even zuinig moeten zijn als de R 1250 GS. Verder belooft BMW een betere respons bij ieder toerental en een soepelere motorloop. ShiftCam variabele kleptiming en een pingelsensor voor een zo goed mogelijke verbranding helpen daarbij.
DSA nog uitgebreider
Net als de motor werd de volledige ophanging van de BMW R 1300 GS opnieuw ontworpen. Het stalen hoofdframe is niet alleen compacter, maar ook stijver. In plaats van de vorige stalen buisconstructie heeft de GS nu een achterframe van gegoten aluminium. Daardoor is een korte, slanke achterkant mogelijk, wat meer rijprecisie en stabiliteit zou moeten opleveren. De vernieuwde elektronische Dynamic Suspension Adjustment (DSA) gaat nog een stap verder dan het systeem op de 1250 en combineert de dynamische aanpassing van de demping voor en achter met een overeenkomstige aanpassing van de veerstijfheid, afhankelijk van de geselecteerde rijmodus, rijomstandigheden en manoeuvres. De automatische aanpassing zorgt dus voor compensatie van de belasting, solo, met z’n tweeën of met bagage.
Optioneel is de nieuwe adaptieve hoogteregeling en sportophanging. Met de adaptieve hoogteregeling wordt de zithoogte verlaagd van 850 naar 820 mm bij stilstand en tijdens langzaam rijden. Het verlagen of verhogen gebeurt snel en bijna onmerkbaar voor de rijder, en alleen wanneer het echt zinvol is. Daarnaast kan de adaptieve hoogteregeling worden aangepast en kan de rijder kiezen tussen automatische of permanente verlaging, of de permanente hoge stand, afhankelijk van zijn persoonlijke wensen.
Door de als optie leverbare sportophanging presteert de nieuwe R 1300 GS nog beter offroad. Met 20 mm meer veerweg voor en achter, en een speciaal ontwikkelde set-up, kunnen offroadrijders helemaal losgaan.
1 van 11
Extra elektronica nu standaard
Op het gebied van elektronica en rijhulpmiddelen maakt de nieuwe GS ook weer een sprong vooruit. Voortaan zijn vier in plaats van drie rijmodi standaard. Rain, Road en Eco waren dat al. Enduro, met een specifieke tuning voor offroadrijden, is het nu ook. Optioneel kan er ook nog voor de Riding Modes Pro gekozen worden, wat bestaat uit Dynamic, Dynamic Pro en Enduro Pro. Bij die laatste twee rijmodi kun je heel specifiek alles instellen om de motor compleet naar wens af te stellen. Verder is Engine Drag Torque Control (MSR), om een slippend achterwiel bij te snel terugschakelen te voorkomen, Hill Start Control en Dynamic Traction Control standaard op de nieuwe R 1300 GS.
Optioneel is de nieuwe Riding Assistant, bestaande uit Active Cruise Control (ACC), Front Collision Warning (FCW) en Lane Change Warning (SWW). Active Cruise Control (ACC) met geïntegreerde afstandsregeling kan worden gebruikt om de gewenste rijsnelheid en de afstand tot de voorligger in te stellen. Front Collision Warning (FCW) met remingreep is ontworpen om aanrijdingen te voorkomen, terwijl Lane Change Warning de rijstroken links en rechts bewaakt en kan helpen om veilig van rijstrook te wisselen.
Vier kleuren
De 2024 BMW R 1300 GS komt standaard met een smartphone-oplaadcompartiment met geïntegreerde USB-aansluiting, een 12 V-aansluiting, bandenspanningscontrole (RDC), keyless bediening, verwarmde handvatten, motorkoppelregeling (MSR), ABS Pro en cruise control met remfunctie. Optioneel zijn er bijzonder veel mogelijkheden. Zo wordt er bijvoorbeeld gedacht aan grote rijders door een 30 mm hoger stuur (riser) aan te bieden, vier verschillende zadelhoogten en drie voetsteunen.
Er zullen vier kleuren/modelvariaties beschikbaar zijn. Een standaardmodel in de kleur wit; de Triple Black-versie, met vrijwel alles in het zwart inclusief het achterframe, comfortzadels, comfort passagiersvoetsteunen, een middenstandaard en extra winddeflectoren; de GS Trophy-variant in de gekende sportieve BMW-kleuren die meer offroadgericht is. Hij krijgt een hoger 870mm-zadel, radiateurbescherming en spaakwielen. Tot slot is er ook nog een Option 719 Tramuntana. Deze versie combineert goudkleurige spaakwielen met zwarte onderdelen, zoals het hoofd- en achterframe, de aandrijflijn en de bagagedrager. Het goudkleurig geanodiseerde stuur past mooi bij de goudkleurige bekleding van de carrosseriecomponenten en de goudkleurige velgranden. De zijdelingse sierdelen, de aluminium benzinetank en de afdekking van de inlaatdemper zijn afgewerkt in Aurelius Green. Erg geslaagd die Tramuntana, naar onze mening.
Vanaf 28 oktober staat de 2024 BMW R 1300 GS voor een vanafprijs van € 23.250,- bij de dealer.
Koplamp
De nieuwe Matrix-ledkoplampen geven de GS een compleet nieuw gezicht. De lichtunit bestaat uit twee leds voor dim- en grootlicht, en vier leds voor het dagrijlicht. Dat laatste lijkt sterk op de DRL’s van moderne Porsches. De led-richtingaanwijzers zitten op de R 1300 GS verwerkt in de handbeschermers. Met de optionele uitrusting ‘Headlight Pro’, draait de lichtbundel van de koplamp in de bocht mee.
Motorblok
De boxer-tweecilinder met ShiftCam werd opgeboord tot exact 1300 cc en levert nu 145 pk bij 7.750 tpm en 149 Nm bij 6.500 tpm. Een toename van 9 pk en 6 Nm in vergelijking met de R 1250 GS. Dat maakt van de R 1300 GS de sterkste boxermotor die BMW ooit in serie heeft gemaakt.
Versnellingsbak
De nieuwe R 1300 GS heeft 12 kg verloren ten opzichte van de R 1250 GS. De grootste gewichtswinst hebben ze in Berlijn bereikt door de versnellingsbak onder de motor te plaatsen, en er niet meer achter zoals voorheen. Het resultaat is een compacter aandrijvingsgeheel, wat 6,5 kg uit de schaal haalt. De boxermotor zelf is 3,9 kg lichter dan zijn voorganger.
Elektronische vering
De elektronische vering ‘Dynamic Suspension Adjustments (DSA)’ is grondig vernieuwd. Niet enkel de demping werd aangepast, maar ook de veerstijfheid, afhankelijk van de geselecteerde rijmodus, rijomstandigheden en manoeuvres. Met andere woorden: de vering past zich automatisch aan hoe je rijdt, of je nu alleen bent, met passagier of met bagage.
Adaptieve hoogteregeling
Adaptieve hoogteregeling, waarbij de zithoogte wordt verlaagd van 850 naar 820 mm bij stilstand en tijdens langzaam rijden, is optioneel. Het verlagen of verhogen gebeurt bijna onmerkbaar voor de rijder, en alleen wanneer het nodig is. Rij je liever permanent in een hoge of eerder lage stand? Ook dat is mogelijk.
Achterframe
Zowel het frame als het achterframe zijn volledig nieuw. Het hoofdframe is van staal en werd een stuk compacter en stijver. De stalen buisconstructie van het achterframe heeft plaatsgemaakt voor een gegoten aluminium exemplaar. Minder gewicht, een slanke achterkant, meer rijprecisie en stabiliteit.
Dashboard
De nieuwe GS heeft nu standaard vier rijmodi in plaats van drie. Rain, Road en Eco worden vergezeld van Enduro, met specifieke offroadsettings. Optioneel kun je ook nog gaan voor Dynamic, Dynamic Pro en Enduro Pro. Engine Drag Torque Control (MSR), Hill Start Control en Dynamic Traction Control zijn standaard. De nieuwe Riding Assistant, bestaande uit Active Cruise Control (ACC), Front Collision Warning (FCW) en Lane Change Warning (SWW), is optioneel.
Vier versies
De nieuwe R 1300 GS komt in vier smaken: een standaardmodel in de kleur wit; de Triple Black-versie, inclusief comfortzadels, comfort passagiersvoetsteunen, een middenstandaard en extra winddeflectoren; de GS Trophy-variant, die meer offroadgericht is met een hoger zadel, radiateurbescherming en spaakwielen; een speciale Option 719 Tramuntana-uitvoering met een diepgroene kleur Aurelius Green en onder andere goudkleurige spaakwielen.
Motor.NL-redacteur Gijs is aanwezig bij de premiere in Berlijn. Vergeet ons niet te volgen via Instagram.
WK-zilver behaal je niet in je eentje, er staat een heel team achter.
In de MXGP waren de medailles al verdeeld, maar in de MX2 streden twee Belgen en een Duitser om het zilver en het brons. De Nederlanders sloten het GP-seizoen sterk af.
Foto’s: fabrikanten
Met een verschil van slechts vier punten tussen de tweede en de vierde plaats ging de MX2 een spannende ontknoping tegemoet. Jago Geerts had de beste uitgangspositie met 706 punten, terwijl zijn rivalen Simon Längenfelder en Liam Everts beiden op 702 stonden. Door winst in de kwalificatierace, waarin Geerts derde werd en Everts slechts negende, naderde Längenfelder Geerts tot op twee punten. De Duitser won de eerste manche voor Thibault Benistant en Geerts, waardoor hij ineens de beste papieren voor de zilveren WK-medaille in handen kreeg, want nu stond hij drie punten voor Geerts. Everts werd slechts zevende, waardoor zijn medaillekansen tot nagenoeg nul waren gereduceerd. Geerts reed een geweldige tweede manche. Hij zat aanvankelijk achter Längenfelder, maar wist zich enkele plaatsen te verbeteren, terwijl de Duitser rond de vierde plaats bleef hangen. Met een verschil van vier punten ging het zilver naar Geerts, die zichzelf hiermee een mooi afscheidscadeau gaf. Vanwege zijn leeftijd (hij werd in april 23) moet hij de MX2 verlaten en in 2024 overstappen naar de MXGP.
Kay de Wolf leek de tweede manche te gaan winnen, maar moest buigen voor Jago Geerts.
Bijna winst De Wolf
Lang zag het ernaar uit dat Kay de Wolf de slotrace van het jaar zou winnen, maar met nog ruim twee ronden te gaan nam Geerts de leiding van hem over. Dat kostte hem niet alleen de zege, maar ook een podiumplaats, want hij werd totaal vierde achter Geerts, Längenfelder en wereldkampioen Andrea Adamo. Ten koste van Kevin Horgmo klom De Wolf nog wel een plaats in de stand en werd zesde. Een plaats hoger was voor zijn Belgische teamgenoot Lucas Coenen, die ’s avonds bij de prijsuitreiking de ‘Jan de Groot Award’ kreeg als zijnde het meest veelbelovende talent. Met Liam Everts als vierde betekent dit drie Belgen bij de eerste vijf.
Roan van de Moosdijk zat er in beide races goed bij en wist zijn achtste plaats in het klassement vast te houden. Rick Elzinga bleef op de tiende plaats, een mooi resultaat in zijn debuutjaar in de MX2 voor de Europees kampioen van een jaar geleden.
In de top-tien waren er slechts twee rijders (Adamo en Everts) die in alle GP’s van start konden gaan, alle anderen misten vanwege blessures één tot vier wedstrijden.
Glenn Coldenhoff is met zijn vierde plaats de beste Nederlander in de cross-GP’s.
Goede starts Coldenhoff
Ook in de MXGP eindigden drie Nederlanders bij de beste tien. Dat was een jaar eerder ook het geval, maar toen hoorde Brian Bogers daarbij. Dit jaar heeft hij duidelijk een stapje terug moeten zetten, met tweemaal een zevende plaats in een manche als beste uitslag.
Net als vorig jaar is Glenn Coldenhoff de hoogst geklasseerde Nederlander. Toen was hij vijfde, nu eindigde hij als vierde. Wellicht een kleine teleurstelling, want hij had voorafgaand aan het seizoen gehoopt op de derde plaats. Het WK-brons bleef lange tijd wel in het vizier, maar zijn Zwitserse teamgenoot Jeremy Seewer deed het in de tweede helft van het seizoen net een ietsje beter. Coldenhoff leek het seizoen mooi te kunnen afsluiten, want hij had in beide manches kopstart. In de eerste manche leidde hij bij elf van de veertien doorkomsten en werd derde achter Tim Gajser en Seewer. In de tweede race verdrong Tim Gajser hem al in de derde ronde van de kop en won de manche en de GP.
Calvin Vlaanderen deed het ook in Matterley Basin weer goed en verbeterde zich van de zevende plaats vorig jaar naar de zesde nu. Ondanks het missen van acht van de negentien GP’s, is Jeffrey Herlings nog als achtste geëindigd.
BMW heeft eerder dit jaar een voorproefje gegeven van de volgende generatie R nineT. Deze heet nu R12 nineT en kreeg nog weinig technische details. Nu is de motorfiets in Europa goedgekeurd, samen met een tweede versie, die eenvoudigweg R12 gaat heten.
De BMW R12 nineT combineert moderne ophanging en remmen met de traditionele luchtgekoelde boxermotor van BMW. Wat specificaties betreft, toont de typegoedkeurings-informatie van de sportievere R12 nineT dat het model met vol vermogen 107 pk levert, bij 7.000 tpm, uit zijn 1.170cc luchtgekoelde boxermotor. Dat is hetzelfde vermogen als het vorige model, zij het een fractie lager in het toerentalbereik. Het koppel piekt op 115 Nm bij 6.500 tpm, opnieuw bijna hetzelfde als de huidige generatie motorfiets, maar dit keer piekt het 500 tpm hoger.
Voor Europa brengt BMW ook een begrensde versie van de R12 nineT uit, met 94 pk, zodat mensen met een A2-rijbewijs deze kunnen rijden en laten begrenzen op 47 pk. Bij het behalen van het volledige rijbewijs zijn alle 94 pk’s natuurlijk weer beschikbaar. Verder biedt BMW ook een fabrieksversie fabriek aan, die al beperkt is tot 47 pk.
Het ‘andere’ model, de R12, krijgt alleen de 94 en 47 pk-versies. Het model met 94 pk bereikt zijn piek bij 6.500 tpm en heeft een maximaal koppel van 110 Nm bij 6.000 tpm. Daarentegen heeft de beperkte 47 pk-machine maximaal 5.250 tpm en haalt hij 98 Nm, waarbij hij piekt op 3.000 tpm. Alle topsnelheden van de motorfietsen zijn in lijn met hun vermogens. De BMW R12 nineT is de snelste, met een topsnelheid van 216 km/u, terwijl de versie met 94 pk 209 km/u haalt. De R12 is iets trager, met een piek van 203 km/u, terwijl de beperkte 47 pk-versies van beide motorfietsen rond de 160 km/u uitkomen.
Afmetingen
De afmetingen van de R12 nineT laten zien dat hij wat langer is dan zijn voorganger. Hij is nu namelijk 213 cm lang, terwijl de breedte van 87 cm bijna identiek is aan het huidige model. Er is ongeveer een centimeter verschil in hoogte, namelijk 107 cm. Een tweede variant met een hoogte van 111,5 cm suggereert dat een kap optioneel gaat zijn. De wielbasis van zowel de R12 als de R12 nineT is hetzelfde, namelijk 152 cm, een stijging ten opzichte van 148,6 cm voor de bestaande R nineT. De typegoedkeuring toont ook aan dat zowel de R12 als de R12 nineT hetzelfde uitlaatsysteem met twee uitlaten delen. Daarnaast zijn hun gewichten vergelijkbaar, waarbij de R12 nineT 222 kg weegt en de R12 229 kg weegt.
Het had eigenlijk al flink moeten regenen, waaien en fris moeten zijn, maar dat is het niet! En dat geeft unieke kansen, zoals Marathonmotor-deelnemer worden in de herfst. Met lekker weer! Rijden dus. Doe jij dat op een motor met flink wat kilometers en heb je het merendeel zelf gereden? Dan zijn wij voor de rubriek Marathonmotor op zoek naar jou. Het maakt ons niet uit of je die kilometers in vier jaar of in 25 jaar bij elkaar hebt gereden, zolang je dat maar (grotendeels) zelf gedaan hebt.
Vind je het leuk om een keer je eigen (motor)verhaal, en dat van je motor, met ons te delen, geef je dan op voor de rubriek Marathonmotor en stuur een mailtje naar marathonmotor@mpsadventure.nl.
Een normaal mens rijdt graag met de motor. Ik zeg altijd: als je niet graag met de motor rijdt, nou, dan ben je geen normaal mens. ‘Ben ik dan niet normaal?’, vroeg oom Florimond, die niet met de motor rijdt, en er ook nooit mee heeft gereden. ‘Nee’, zei ik, ‘en dat komt niet alleen omdat je niet met de motor rijdt. Dat komt ook door die omgekeerde trechter op je kop, je neiging om slechts gekleed in een paarse, fluwelen vrouwenonderbroek over straat te lopen, en de brieven die je schrijft naar Jort Kelder, en dan ben je tevens woest op de postbode omdat die nooit een brief terug van Jort Kelder in je bus laat vallen. Geen wonder dat ze van plan zijn om je nog minstens een jaar in dit gesticht te laten zitten.’ Anderen dan oom Florimond wijzen me er net zo goed op dat motorrijden en normaliteit niks met elkaar te maken hebben. Ach, laat hen hun zielige meninkje maar behouden. Ondertussen rijden wij, motorrijders, door berg en dal, malen we de kilometers weg onder onze wielen, en hebben we geen centje last van files.
Het is altijd mijn bedoeling geweest om iedere dag de motor van stal te halen en op z’n minst een kort ritje te doen. Vorige maandag wilde ik ook weer de baan op. Maar ik kon niet anders dan het uitstellen, omdat ik m’n zoontje Roman voor het eerst naar de opvang moest brengen en hem een paar uur later weer moest gaan ophalen. De tijd die daartussen zat, was te beperkt om een van de twee Triumphs de weg op te sturen. Dan rijd ik morgen wel, dacht ik. En inderdaad, de dag nadien was het dinsdag. Doch alweer zou een deugddoende rit er niet van komen. Ik had namelijk een serieuze verkoudheid opgelopen. Je zal zeggen: de ware motorrijder laat zich door een verkoudheid niet tegenhouden, maar ik wel. Wil dat zeggen dat ik geen ware motorrijder ben? Toch wel, alleen is het zo dat ik thuis blijf als ik een verkoudheid heb, dat is toch niet moeilijk te snappen?
Was m’n verkoudheid de dag nadien, een woensdag, voorbij? Nee, helaas niet, integendeel, ze was nog verergerd. Op die woensdag heb ik twaalf zakdoeken volgesnoten, een volledig flesje Otrivine in m’n neusgaten gespoten en zodanig veel gehoest dat ik slechts twaalf sigaretten kon roken, in plaats van de gebruikelijke zesendertig. Ik moet toegeven dat de verkoudheid de dag nadien, de donderdag, veel aan kracht had verloren. Dus nu kon ik gerust rijden. Maar dat ging niet door, omdat m’n vriendin Lena dagdienst had in het hotel waar ze hoofdreceptionist is, en ik moest thuisblijven om op ons zoontje Roman te passen. Als je mij vraagt: wat is er belangrijker in je leven: een motorfiets of een zoontje? Wel, dan moet ik niet lang nadenken en kies ik voor het zoontje, en dan zeker voor Roman, die het leukste zoontje is van héél de wereld.
En vrijdag dan? En zaterdag? Helaas moest ik gedurende die twee dagen naar Nederland en het regende zo hard dat ik verkoos om de reizen niet per motor af te leggen, maar als passagier van m’n chauffeur Johny in z’n Range Rover. De geïnteresseerde lezer zal zich afvragen: ‘Wat ging jij in Nederland uitvreten?’ Ik ging daar twee dagen na elkaar optreden in literair café Alkabidiades in Zaandam. Niet één maar twee dagen, omdat er enorm veel tickets waren verkocht. Midden in de zaterdagnacht kwam ik weer thuis en ik was zo moe dat ik tot zondagavond heb liggen slapen. Daarna was het te laat om nog te rijden. Dat betekent dat ik in een hele week nul keer gereden had, en dat is allesbehalve normaal. Zou ik al bij al dan toch geen normaal mens zijn? De meningen zijn daarover verdeeld. M’n oom Florimond, bij voorbeeld, die vindt mij zo gek als een deur. Dat hij brandt in de hel.
BMW benoemt Alexander Buckan als nieuw hoofd van BMW Motorrad Design. Buckan gaat vanaf 1 januari 2024 aan de slag in zijn nieuwe positie. Daarmee volgt hij Edgar Heinrich op, die vanaf 2012 hoofd Design was. Heinrich gaat namelijk na 35 jaar bij BMW met pensioen. Buckan krijgt niet alleen de verantwoordelijkheid voor het ontwerp van alle tweewielige voertuigen, maar ook van de rijdersuitrusting en accessoires van de BMW Group.
Buckan begon zijn carrière bij BMW Motorrad als transportontwerper in 2003. Sindsdien is hij verantwoordelijk geweest voor verschillende modellen, waaronder de BMW F 800 GS, BMW G 450 X, BMW R 1200 GS LC en BMW R 1200 GS Adventure LC. In april 2015 kreeg Buckan de positie van hoofd BMW Motorrad Vehicle Design. Als designdirecteur werkte hij samen met Edgar Heinrich aan het ontwerp van de BMW Motorrad VISION NEXT 100. Het ontwerp van de BMW CE 04 en BMW CE 02 e-scooters was ook de verantwoordelijkheid van Buckan, evenals het ontwerp van de nieuwe BMW R 1300 GS, die op 28 september 2023 zijn wereldpremière gaat beleven bij BMW Motorrad Welt in Berlijn.
“Met veel genoegen kunnen we onze ervaren collega en motorliefhebber Alexander Buckan presenteren als het nieuwe hoofd van BMW Motorrad Design,” stelt Markus Schramm, hoofd van BMW Motorrad, in een persbericht. “Alexander heeft al veel bijgedragen aan ons motorfietsontwerp als manager van ons designteam, waardoor hij de ideale keuze is om leiding te geven en nieuwe impulsen te geven aan BMW Motorrad Design,” voegt Adrian van Hooydonk, hoofd van BMW Group Design, eraan toe.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
