Bij het Record Breakers-event tijdens de iconische North Dakota Rally zette X Games-stuntfenomeen en ex-motorcrosser Colby Raha een nieuw wereldrecord neer. Op een zwaar aangepaste Harley-Davidson Sportster vloog hij 62,5 meter ver — de langste sprong ooit op een Harley-Davidson met V-twin. Het lukte pas bij zijn vierde poging, voor de ogen van 5.000 uitzinnige toeschouwers. Daarmee sneuvelde het record uit 2010 van Seth Onslow, die destijds 61,2 meter haalde op een getunede Harley XR1200. De beelden? Die staan hieronder.
De Motor Podcast #170: de vergeten motoronderdelen waar bijna niemand over praat…
Hoe vaak kijk jij op je tellers? En wat is de staat van die tellers? Op met name wat oudere motoren is de staat van de meeste tellers slecht. Ze werken niet goed meer en zijn vaak verroest of verweerd. Een doorn in het oog van Patrick Lippinkhof van Classic Bike Meters.
Hij is te gast in aflevering 170 van De Motor Podcast. Patrick heeft zich namelijk gespecialiseerd in het compleet herstellen en reviseren van met name Japanse telwerken. Hij heeft klanten van over de hele wereld die hij blij maakt met zijn passie voor klassieke tellers.
De Motor Podcast #169: Dwars door Europa, van ruige fjorden tot de Pyreneeën
Hoe is die passie voor telwerken begonnen? En waarom zet hij bewust geen teller op 0, ook al vragen klanten daar soms specifiek om? Je hoort het in aflevering 170 van De Motor Podcast.
Ook komen eerdere gasten Eric en Nadieh langs met een verslag vanuit Canada. Ze maken daar een reis van meer dan 20.000km en hebben inmiddels helaas een ongeluk gehad.
Luister hier naar Aflevering 170 van De Motor Podcast.
| Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering. |
Superbike-legende Troy Bayliss deelt update over herstel na ongeluk
De Australische motorracelegende Troy Bayliss herstelt momenteel thuis van ernstige verwondingen die hij opliep tijdens een ongeluk met een Stark Varg elektrische crossmotor. De drievoudig World Superbike-kampioen deelde recent een update over zijn gezondheidstoestand, waarin hij meldde dat hij zeven gebroken ribben, een klaplong en een sleutelbeenblessure heeft opgelopen.
Troy Bayliss ernstig gewond na ongeval met elektrische offroad
Een illustere carrière
Troy Bayliss staat bekend als een van de meest succesvolle coureurs in de geschiedenis van het World Superbike Championship. Zijn indrukwekkende loopbaan omvat drie WorldSBK-titels (in 2001, 2006 en 2008), een British Superbike Championship in 1999 en een memorabele MotoGP-overwinning in Valencia in 2006. Bayliss, die nauw verbonden is met het raceprogramma van Ducati, wordt alom beschouwd als een legende in de motorsport.
Het ongeval van Troy Bayliss herinnert ons eraan dat zelfs de meest ervaren rijders niet immuun zijn voor de risico’s die inherent zijn aan motorsport.
Aanpassingen circuit MXGP Arnhem voor meer zicht voor het publiek
De Nederlandse Grand Prix in Arnhem komt dichterbij. Voordat je het weet is het 23 en 24 augustus en komt de wereldtop naar het Gelderse circuit van MotorsportPark Gelderland Midden.
De organisatie is al maanden in de weer om verbeterpunten van de voorgaande twee edities door te voeren. De grootste verandering is dat de start verder naar voren komt te liggen en dat de startbocht verder naar achter is. Om dit te realiseren heeft de club de loopbrug moeten verplaatsen, iets wat veel werk met zich mee bracht maar het is allemaal gelukt. Als we dan toch bij het startveld blijven, kunnen we melden dat de rijders hier nu iedere ronde over heen komen. Dit was in de vorige twee edities niet het geval.
De VIP tent komt dit jaar op een andere plaats te staan. Het voordeel van deze plaats is dat de mensen die in de VIP zitten, de rijders veel meer in actie kunnen zien. Daarnaast is het ook zo dat de aanrijroute van de VIP mensen makkelijker is en dat ze na het parkeren van de auto naar binnen gaan en gelijk in de VIP ruimte staan!
WorldSBK presenteert vernieuwde 2026-Kalender: Balaton Park vervangt Cremona in voorjaarsronde
Één van de twee tribunes heeft een andere plaats gekregen waardoor het publiek ook hier meer zicht heeft op het circuit. Daarnaast is de tribune met zicht op de spectaculaire wave sectie groter geworden zodat nog meer mensen hier kunnen genieten.
De veranderingen op de accommodatie zorgen ervoor dat er voor het publiek veel meer ruimte is gekomen om de Grand Prix goed te kunnen volgen.
In alle klassen hebben we Nederlandse deelnemers die voor de overwinning en podiumplaatsen kunnen strijden. Rede genoeg dus om in het weekend van 23 en 24 augustus naar Arnhem te komen en mee te juichen zodat dit grote evenement opnieuw een succes gaat worden.
Voor meer informatie en tickets kunt u kijken op www.mxgparnhem.nl
Gratis racefestival The Racing Day trekt tienduizenden fans naar TT Circuit Assen
De 26e editie van The Racing Day bracht dit weekend een spectaculaire mix van autosport, motorsport en kartsport naar Assen. Het publiek werd getrakteerd op een nieuwe toevoeging aan het programma met de Eurocup-3 klasse waarin geracet wordt met Formule 3 wagens, vertrouwde toppers als de BOSS GP en Porsche Carrera Cup, en de terugkeer van de YTCC. Met gratis toegang, volle tribunes met tienduizenden bezoekers en een paddock vol activiteiten bewees het evenement opnieuw zijn status als grootste gecombineerde race-evenement van Europa.
Beleef de JMPB BromfieTTs op het TT Circuit
Gevarieerd programma met internationale allure
Het massaal naar het TT Circuit toegestroomde publiek kon tijdens The Racing Day genieten van een prachtige mix van races en demonstraties. Zo was publieksfavoriet BOSS GP wederom van de partij, met een indrukwekkende mix van oude Formule 1-bolides en andere snelle single seaters. Natuurlijk knalden de klanken van de V10-, V8- en V6-motoren over het circuit van Drenthe. Maar ook de jubilerende Supercar Challenge en Mazda Cup stonden weer op het programma van The Racing Day. Tijdens de demonstraties was er genoeg spektakel: zo kwamen Formule 2-kampioenschapskandidaat Richard Verschoor en Tom Coronel tegelijk in actie met two-seaters van MP Motorsport, was er een authentieke Ferrari F1-wagen op de baan waarmee Michael Schumacher in 1997 de GP van Monaco wist te winnen, en reden er verschillende rallybolides en supercars rond. Daarnaast was er ruimte voor klassieke racemotoren op het circuit, dat dit jaar 100 jaar bestaat, met een voorproefje op de TABAC Classic GP in september.
Prachtige strijd in de Eurocup-3
Bijzonder enerverend was de Eurocup-3-race, die door Mattia Colnaghi werd gewonnen. Hij wist in de eerste fase van de strijd enige afstand van de rest van het veld te nemen. Halverwege de wedstrijd raakten de Amerikaan Lambert en de Duitser Ried elkaar en schoven van de baan, waarna een safetycarprocedure werd ingesteld. Nadat het veld weer werd vrijgegeven, verraste Colnaghi iedereen door heel vroeg het gas in te trappen en al voor het ingaan van de GT-chicane een beslissende voorsprong te nemen. De MP Motorsport coureur zegevierde voor Alexander Abkhazava uit Kazachstan. De winnaar van de race op zaterdag, Valerio Rinicella, werd derde op zondag.
Grootste superkartrace ter wereld
Veel ogen waren gericht op de bekende Nederlandse coureurs Jeroen Bleekemolen, Jan Lammers en Allard Kalff aan de start van de Dutch GP Superkarts. Het werd duidelijk dat in de Superkartklasse, waar de rondetijden vergelijkbaar zijn met die van MotoGP-coureurs, toch een ruime dosis ervaring nodig is om vooraan te rijden. Het was de Engelsman Liam Morley die op zondag twee keer met de overwinning aan de haal ging, op de voet gevolgd door Peter Elkman uit Duitsland. De bekende simracer Jarno Opmeer debuteerde ook in de Superkarts en maakte indruk in het sterk bezette veld met ervaren internationale coureurs. Opmeer finishte de eerste race als 24e, daarna als 19e, en in de laatste race op zondag kwam hij als 16e over de streep.
Met gratis toegang, een paddock vol actie en een programma variërend van historische auto’s en motoren tot hypermoderne supercars, Formule 1-wagens en zelfs een overvliegend klassiek vliegtuig, bewees The Racing Day opnieuw: dit is het grootste en meest veelzijdige GRATIS racespektakel van Europa!
Het verhaal achter My Little Honda van The Beach Boys
‘My Little Honda’ is een nummer dat werd uitgebracht door de Amerikaanse band The Beach Boys in 1964. Het lied, geschreven door Brian Wilson – die juni jl. overleed – en Mike Love, maakt deel uit van het album ‘All Summer Long’. Het is een vrolijke ode aan een kleine Honda en belichaamt de jeugdige en energieke surfcultuur van de jaren ‘60. Wat minder bekend is dat er nog een tweede motorfiets in het nummer voorkomt, want de kleine Honda ‘climbs the hills like a Matchless’.
In de vroege jaren ‘60 waren The Beach Boys een van de populairste bands in de Verenigde Staten, vooral bekend om hun harmonieuze zangstijl en nummers die gingen over strand, surfen en auto’s. ‘My Little Honda’ past perfect in dit thema en weerspiegelt de fascinatie van de jeugd uit die tijd voor snelle voertuigen en het vrije gevoel van het cruisen langs de kustlijn.
Stars on bikes: Elvis Presley – the King of Rock ’n Roll op de King of the Highway
Het nummer begint met de kenmerkende Beach Boys-harmonieën, gevolgd door een levendige en aanstekelijke melodie. De teksten beschrijven de opwinding en trots van de verteller over zijn kleine Honda en hoe hij ermee rijdt om indruk te maken op de meisjes. Het lied brengt een gevoel van vrijheid over, passend bij de tijdgeest van de vroege jaren ‘60. ‘My Little Honda’ werd al snel een favoriet onder de fans van The Beach Boys en droeg bij aan hun imago als de soundtrack van de Californische surfcultuur. Het nummer is een herinnering aan een tijdperk waarin auto’s en motorfietsen symbool stonden voor avontuur en de zoektocht naar vrijheid.
Comfort en luxe
Algemeen wordt aangenomen dat het nummer over een Honda Super Cub gaat, de meest geproduceerde motorfiets ooit. In de jaren ‘50 deed Soichiro Honda samen met medeoprichter en financiële man Takeo Fujisawa van de Honda-fabriek marktonderzoek in Europa en bezocht brommerfabrikanten zoals Kreidler en Zündapp, maar ook autofabrikant Volkswagen. Daar waren ze getuige van de massaproductie van de Kever. Ze ontdekten dat bromfietsen erg populair waren en dat er in die periode relatief weinig behoefte aan zware motoren was, terwijl het aanbod daarin juist erg groot was. Ook in Europa was de motormarkt veranderd, hoewel de traditionele Europese fabrieken dat niet of in het gunstigste geval te laat inzagen. Mensen stapten over van een fiets naar een bromfiets of een scooter, daarna naar een dwergauto zoals bijvoorbeeld een Isetta of een Messerschmitt, of ze sloegen die stap over en kozen direct een kleine auto. Als er een gezin gevormd werd, dan was de logische volgende stap een grotere auto. De grootte hing af van het budget.
De rode lijn in dit alles was vooral een behoefte aan comfort en luxe en de motorfiets paste daar niet goed in. Europa was de Tweede Wereldoorlog en soms ook nog de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog nog lang niet te boven. Waarom ook nog afzien in de elementen als een auto binnen de mogelijkheden lag? FIAT realiseerde zich dat, hun kleine Topolino was een groot naoorlogs succes en zijn opvolger, de FIAT 500 die in 1957 op de weg verscheen, sloeg in als een bom en versnelde de crisis bij met name de Engelse motorfabrikanten die bijna van nature nauwelijks wilden veranderen. De motorfiets werd vanaf dat moment een voertuig voor mensen die passie voor het motorrijden hadden. Later werd de motorfiets sociaal veel meer geaccepteerd toen het een vrijetijdsvoertuig werd. Een motor voor erbij, als tweede of derde voertuig. Je kocht hem omdat je motorrijden leuk vond, niet uit noodzaak omdat een auto te kostbaar was.
Honderdmiljoen
Honda onderkende deze dynamiek en zag een gat in de markt. Ze ontwikkelden de 50 cc C100 Super Cub. In augustus 1958 werd deze nieuweling gepresenteerd aan het publiek. Hij was licht en was gemakkelijk om mee te rijden, bood bescherming tegen de elementen, zat erg comfortabel en het ‘vieze’ motorblok lag grotendeels achter beplating. Omdat Soichiro een vrijwel horizontaal liggend eencilinder motorblok toepaste, kon het frame heel laag gehouden worden. Je stapte niet op de Super Cub, je stapte er ‘door’, net zoals bij een damesfiets. Iedereen kon met de Super Cub overweg en dat sprak inderdaad heel erg veel mensen aan. In Amerika speelde Honda hier heel sterk op in met de reclamecampagne ‘You meet the nicest people on a Honda’.
De Super Cub werd een gigantisch succes, in 2017 liep de honderdmiljoenste van de band. Met zijn populariteit heeft de Honda Super Cub ook een prominente plaats verworven in de Amerikaanse popcultuur, van films en tv-shows tot muziekvideo’s en sociale media. The Beach Boys waren hun tijd dus ver vooruit.
Foto’s: Archives A. Herl
Toertocht Zuid-Afrika: Forgotten Highway
In den beginne was er een spoor. Daarover trokken de Khoisan, de oorspronkelijke bewoners van Zuid-Afrika die we vroeger politiek incorrect Hottentotten en Bosjesmannen noemden. Later volgden zendelingen, handelaars, vluchtelingen en kolonisten die van dat spoor een route maakten. De langste en oudste erfenisroute van Zuid-Afrika lag lange tijd onder het woestijnstof. Nu wordt hij als de Forgotten Highway afgestoft. Ga mee, van Kaapstad naar de Kalahari.
In Kaapstad begon de Europese kolonisatie van Zuid-Afrika. De stad is wereldberoemd om de prachtige natuur (Tafelberg!) en de wijngaarden (Stellenbosch!). Vanuit deze mediterraan aandoende enclave stuur ik mijn Triumph naar het binnenland. Hou noord en rij voort!
Sutherland ligt hoog, het is er ’s nachts koud en dichter bij de sterren kun je in de Karoo-woestijn niet komen. Sutherland is dan ook een geliefde plaats om de sterrenhemel te bekijken, gegarandeerd zonder lichtvervuiling.
Bij de afslag naar de grootste radiotelescoop in Afrika eindigt het asfalt. Op het recent geschraapte stofpad naar Fraserburg laat ik stof opwaaien over het Rantepad, de oude postweg die onder de kransen van de bergen doorloopt. Zo nu en dan moet ik de luchtgekoelde Triumph laten afkoelen. Tijdens zo’n pauze vind ik in de berm een stenen bijl of hamerkop. Dit landschap is oeroud en bezaaid met fossielen van prehistorische dieren en planten uit de tijd dat hier rivieren in plaats van stofwolken stroomden.
Overleven
Op weg naar Loxton ontvouwt de Grote Karoo-woestijn zich op zijn mooist. Dit is Big Sky Country: een blauwe hemel vol witte wolkenproppen waar maar zo zelden regen uit valt. Tegen het eind van de middag trekt er een onweer op de horizon voorbij. De Khoisan zagen in de hoosbuien en bliksems de steltbenen van hogere machten. Gelukkig rij ik daar niet, want de Karoo biedt onderweg geen enkele bescherming tegen de elementen.
De weg heeft dezelfde kleuren als het landschap. Bruin, khaki, grijs. Onherbergzaam terrein, waar de Khoisan hun toevlucht moesten nemen nadat ze stelselmatig door de blanke kolonisten van de rijkere gronden op de Kaap waren verdreven. Toch wisten ze hier te overleven. Wie het weet, zal hem vinden: een waterput van de Khoisan in de grond, afgedekt met een platte steen. Een nooit droogstaande mini-oase in de woestijn. Hoeveel handen hebben dat deksel de afgelopen duizenden jaren opgetild en weer teruggelegd?
Loxton heeft een kerk. En een koöperasie. Natuurlijk heeft Loxton een kerk en een winkel van Sinkel. Welk zichzelf respecterend Karoostadje heeft die niet? Maar floreren, da’s een andere zaak. Veel plaatsen zijn vervallen, verarmd en verwaarloosd. Waarom Loxton niet? De Zuid-Afrikaanse bestsellerauteur Deon Meyer heeft Loxton salonfähig gemaakt. Hij schreef erover in zijn boeken en hij organiseerde er evenementen met motorfietsen en mountainbikes. Daar komt volk op af. Volk dat wil slapen, eten, drinken en inkopen. Soms blijft het volk hangen, knapt er huizen op en verhuurt die als B&B. En Loxton heeft water. Dat stroomt op vaste tijden door goten langs de wegen. Met dat leiwatersysteem krijgt elk perceel water en kunnen de bomen hoog in de bermen groeien.
Karoostadjes werden over het algemeen op zo’n honderd kilometer afstand van elkaar gesticht in de buurt van een waterbron. Toen het transport nog per ossenwagen plaatsvond, legde zo’n ossewa gemiddeld dertig kilometer per dag af. De transporteurs hadden voorraden bij zich voor drie dagen voor de dieren en zichzelf. De rest van de kofferbak werd gevuld met handelswaar. In het volgende stadje sloegen ze weer water en voedsel in voor de volgende etappe. Op de motorfiets ga ik iets sneller, maar veel scheelt het niet op de onverharde wegen van sterk wisselende kwaliteit. De Karoo is geen gebied om doorheen te jagen. In elk stadje vind ik wel benzine, een bed, eten en drinken en onvermijdelijk gesprekstof om met mensen te delen.
Gastvrijheid
Vanaf Victoria Wes pak ik de R304, op de kaart een avontuurlijke spikkellijn. Al na een paar meter houdt het asfalt weer op en begint het onverharde stofpad. Hier is in geen jaren een bulldozer overheen gegaan om het wegdek te egaliseren. Na vijftig kilometer ben ik op de helft en heeft omdraaien geen zin meer. Het rijden op het aardoppervlak zelf is een ervaring die asfalt niet kan geven. Asfalt schept afstand. Maar ook gemak. Door de hobbels en kuilen in de weg kan ik niet goed vaart maken en raakt mijn luchtgekoelde motor weer regelmatig oververhit. Dan moet ik in de brandende zon wachten tot de motor tergend langzaam is afgekoeld. Wat als ik hier motorpech krijg of een papwiel? Er is geen ontvangst voor de gsm en in al die uren heb ik geen auto, huis of mens gezien. Dat moest ik maar niet meer doen.
Eindelijk! Asfalt. En schaduw. Kom geniet ons koeltebome staat er op het plaatsnaambord van Vosburg. Schaduw is net als water zeldzaam in de Karoo. In Zuid-Afrika heeft de Wegenwacht geen praatpalen weggehaald, want die waren er niet. Zeker op de binnenwegen moet je je eigen boontjes doppen. ’n Boer maak ’n Plan.
Ook Vosburg biedt helemaal het beeld dat een dorp langs een vergeten Doornroosjeweg moet hebben. Stoffige straten, breed genoeg zodat er een huifkar met acht ossen ervoor kon keren. Huizen met veranda’s en daken van golfplaten. Wrakken van oude auto’s, met veel retrojarenvijftig spul ertussen. Dat roest hier niet weg.
Twee behulpzame Vosburgers kloppen mijn voorvelg weer een beetje rond die in een slaggat een deuk had opgelopen. De deuk in mijn ego wordt hersteld door de typische Karoo-stijl gastvrijheid bij het echtpaar De Klerk. Erika heeft de gastenkamer in orde gemaakt, met koele douche en koele lakens. Frans grilt op de braai boerwors en skaapstertjies. Daarna nemen we tijd voor uitbuiken in de schaduw op hun stoep, het Afrikaanse woord voor veranda, een essentieel deel van de Afrikaanse architectuur in tijden zonder airco.
Wetteloos
In Prieska rij ik over de brug over de Oranjerivier. Die heette eerst Gariep, totdat Robert Gordon, de commandant van het VOC-garnizoen op de Kaap hem in 1771 ‘ontdekte’ en herdoopte ter ere van Willem van Oranje. Sinds 1994 heet het water officieel weer Gariep, maar iedereen in Zuid-Afrika kent ‘m ook nog als Oranjerivier. Hij markeert een grens tussen verschillende soorten flora en fauna, tussen de Karoo- en Kalahariwoestijnen. De Oranjerivier was ook lange tijd de noordgrens van de Kaapkolonie.
Vanaf Prieska pak ik weer een verharde variant van de Forgotten Highway op, met een slinger via Douglas en Campbell. Als bonus kan ik dan de samenkomst zien die de rivieren Vaal en Oranje met veel schuim en gedraai vieren, een wonder in deze droge wereld. Griekwastad heette vroeger Klaarwater. Het stadje werd rond 1800 gesticht door Basters. Dat waren vrije mensen van gemengd bloed met westerse kleding en gewoontes die Afrikaans spraken. Zij hadden paarden en vuurwapens. Het werd voor hen steeds moeilijker om zich in de blanke samenleving van Kaapstad staande te houden. Dus trokken zij naar de grens in het noorden van de Kaapkolonie. Hou noord en fok voort. Die grens schoof steeds verder op en de Basters schoven mee.
Het was daar rond de Oranjerivier een ruige en wetteloze wereld vol rondtrekkende roversbenden. Prachtige namen hadden hun leiders: Jager Afrikaner, David Danster en Knecht Windvogel. Europese zendelingen probeerden iets van hun beschaving op te leggen aan de mensen langs de grens. Dat lukte aardig, want buiten bijbels konden de missionarissen ook wapens en buskruit leveren. Maar die naam Basters klonk niet aardig in de oren boven de collectezakjes in de Europese kerken. Dus lieten de Basters in 1813 op verzoek van de missionarissen hun geuzennaam in Griekwa’s veranderen en werd Klaarwater tot Griekwastad herdoopt.
Circuit de Dakar Baobabs, Senegal: het best bewaarde geheim van Afrika
Verslavend
De stad Kuruman is zo’n beetje het einde van de Forgotten Highway. Daarboven trilt alleen de leegte van de Kalahariwoestijn in de zon. In 1823 stichtte de zendeling Moffat in Kuruman de missiepost die beroemd werd doordat David Livingston en zijn vrouw Maria hier verbleven, als ze niet in het noorden onderweg waren in het hart van Afrika. De missiepost is nu danig vervallen. Kuruman ligt tegenwoordig aan de hoofdweg die Johannesburg in het oosten met Namibië in het westen verbindt. Net als de Oranjerivier vroeger heeft Kuruman nu de reputatie van een roversnest. Ik heb nu al heimwee naar de Karoo-stadjes waar de tijd lijkt stil te staan en criminaliteit alleen iets is waarover je leest in de krant.
Ja, ik kan maar moeilijk afstand nemen van de Forgotten Highway. Dat stofhappen is verslavend. Naar Witsand rij ik toch weer over een stofpad, maar nu met de juiste voorbereiding. Ze zullen me zoeken als ik niet kom opdagen en ik neem voldoende water mee. ’s Avonds zit ik voor mijn hutje onder de withaakboom. Een geelmuishond komt kijken of er iets van mijn maaltijd overschiet. Samen kijken we naar de zonsondergang en luisteren we naar het brulsand – het schuiven van zandduinen waar Witsand beroemd om is. Het mondaine Kaapstad lijkt veel verder weg dan die pak ‘m beet duizend kilometer Forgotten Highway die ik heb afgestoft.
Tekst en foto’s: Michiel van Dam
| Georganiseerde reis |
| Wil je met Michiel van Dam mee op motoreis door Zuid-Afrika check dan motortrails.nl/motorreizen/zuid-afrika Wil je meer motoravonturen van Michiel van Dam in Zuid-Afrika lezen, check dan www.padvat.nl. Meer informatie over de Forgotten Highway: www.karooforgottenhighway.com |
Download de route Zuid-Afrika: Forgotten Highway
Thanos: customized Harley-Davidson Softail Fat Boy 114
Voor de kenners en liefhebbers van het Marvel-universum zal ‘Thanos’ geen onbekende naam zijn; Deze machtige superschurk slaagt er namelijk bij tijd en wijle in zelfs superheld Thor het leven zuur te maken. De brute kracht en onverzettelijkheid van de figuur Thanos inspireerden de Duitse customliefhebber Jörg tot een nieuw project. Met zijn ideeën en wensen stapte hij binnen bij Thunderbike in Hamminkeln en daar vindt hij een gewillig oor…
Katara: Thunderbike bouwt een Chicano voor Qatar
Jörg heeft in de afgelopen jaren al meerdere custombikes bij Thunderbike laten bouwen. Het begon in 2010 toen hij de Thunderbike shop op zocht met het idee daar een gebruikte Yamaha Dragstar te kopen. Dat liep uiteindelijk iets anders en leidde tot zijn eerste volledig custom gebouwde motor. Jörg weet inmiddels wat hij van de mannen bij Thunderbike mag verwachten, dus legde hij hen zijn plannen voor Thanos met het volste vertrouwen voor.
Het design van de Thanos weerspiegelt de kracht van de Marvel figuur en het kleurschema met paars en goud verwijst naar de ‘Infinity Gauntlet’ waarmee Thanos zijn tegenstanders bevecht. De standaard wielen van de oorspronkelijke Fat Boy zijn vervangen door indrukwekkende Grand Prix monoblock wielen, waarmee de custom overal waar hij verschijnt meteen indruk maakt. Precies zoals de originele Thanos zelf, uiteraard. Alsof dat nog niet genoeg zou zijn is de custom ook uitgerust met een dubbel air suspension system, waarmee de motor geparkeerd tot bijna op het asfalt kan zakken. De dubbele radiale schijfrem in het voorwiel is niet alleen heel mooi, maar zorgt er ook voor dat Jörg de kracht van Thanos veilig onder controle kan houden.
Met de Thanos heeft Jörg nu een custom in zijn bezit die volledig naar zijn wensen is opgebouwd. Hij gaat de motor met gepaste trots showen op verschillende treffens en shows en thuis…. Thuis staat de Thanos op een ereplek in de woonkamer, naast de motor van zijn vrouw!
Tekst & fotografie: Thunderbike
ONDERDELEN
| THUNDERBIKE |
| Grand Prix achterwiel 9.0×21 Grand Prix voorwiel 4.0×23 Streetmaster remschijf Stalen achterspatbord 260 mm Kentekenplaathouder en verlichting Pulley Grand Prix Single Side Stuur Atlas Wide 35 cm black Riser Kit Atlas 32mm black Handvatten Base Satin black cut Toppers Base Forward Control Kit black Mounting Kit Forward Controls Single-Side Swingarm Kit 21′′ Alu Chin Fairing GP Style Long Fork Slider Kit Modificatiekit radiale rem Footpeg Set Base Satin Design Voorspatbord 23′′ glasfiber Rem- en schakelpedalen LED richtingaanwijzers Airbox Base Plate Oval black matt Zijstandaard modificatie 155 mm Zadelplaat en vulling Airbox Cover Oval Torque TB-Logo Timer Cover Torque EFI Cover black wrinkle Vooras cover set Swingarm covers links en rechts |
| ANDERE MERKEN |
| Metzeler Cruisetec achterband 260/35VR21 83V Brembo Radial Monoblock M4 remklauwen Motogadget mo.view Sport 150 spiegel, black |
MrGPS: hoe importeer en bewerk je een route in Kurviger – #2
In de vorige aflevering hebben we gezien hoe we een track importeren in Kurviger, en dat dat eigenlijk wel héél goed en makkelijk werkte. Beter nog dan in MyRouteApp en zeker beter dan in de TomTom planner. Dat geldt zelfs bij de gratis versie van Kurviger.
In deze aflevering ga ik de route verder bewerken. Net als bij de eerdere test: ik wil het startpunt wijzigen, ik wil de route langer maken en bovendien wil ik er een rondrit van maken. Ik werk hieronder met de betaalde versie van Kurviger. De zogenaamde ‘Tourer’-versie. Die kost je 15 euro per jaar en is daarmee een stuk goedkoper dan concurrent MRA. Voor 30 euro heb je de ‘Tourer+’-versie. Da’s voor wie met de smartphone op pad gaat. Ook heb je nog de Kurviger-navigatieapp. Ook die is veelbelovend. Ik zal die app, naast MRA en de TomTom-app op een later moment nader bespreken.
Terug naar de route nu. Dit is waar we de laatste keer waren gebleven:
Een route van 194 km, startend in Urmond, eindigend in Vijlen. Da’s wat korter dan we zagen in MRA, maar dat komt omdat Kurviger er een stuk met afgesloten wegen vanwege wegwerkzaamheden uit gesleuteld heeft.
Net als eerder: we hebben een hotelletje in Simmerath en willen de route daar laten starten. Ik klik op viapunt 35 en zie nieuwe opties in de linkerkolom:
MrGPS: hoe importeer en bewerk je een route in Kurviger – #1
Onder meer zie je de afstand van dat punt vanaf begin en naar het eind, en idem dito voor het vorige en volgende viapunt.
Het nut van dat eerste begrijp ik wel. Kan handig zijn als je bijvoorbeeld halverwege of na x-kilometer een stop in wilt bouwen. Het nut van die tweede optie begrijp ik minder, maar levert wel een leuk plaatje op. Onderin zie je enkele opties:
Die middelste is in de praktijk best handig. Kun je met een druk op de knop inzoomen op dat viapunt dan wel in één sprong uitzoomen zodat je de hele route in beeld hebt. Links en rechts daarvan de mogelijkheid de route op te splitsen. En dan denk je: daar blijf ik even af, want dan verknal ik de hele route. Geen zorg: gewoon proberen. Kurviger opent het resultaat in een nieuw routescherm, je oude route blijft gewoon intact.
Maar daar kwamen we niet voor: we wilden het startpunt aanpassen. Dus… drukken op de groene knop. Wat je vervolgens ziet is dat, zoals we dat ook eerder zagen, het oude eind- en startpunt met elkaar verbonden worden. Het wordt daarmee vanzelf een rondrit.
In die nieuwe lijn zie je bovendien een slinger-symbooltje. Ook daar kun je op klikken. En dan zie je deze opties:
Da’s leuk. Laten we eens vergelijken.
Dit is op dat traject het resultaat van ‘snelste’, ‘bochtig’ (de standaard) of ‘extra bochtig’.
Snelste:
Bochtig:
Extra bochtig:
De optie ‘snel en bochtig’ vond ik minder interessant; die leverde vrijwel dezelfde route op als de snelste en stuurt me gewoon over de snelweg. Ik besluit verder te borduren op de extra bochtige variant, maar daar voeg ik wel wat punten aan toe. We willen de route immers ook langer maken. Maar niet alleen dat: ik wil ook kijken of ik de route mooier kan maken.
Ik ga eens stukje terug in de route en zie bij Valkenburg een bolletje met drie streepjes.
Daarop klikken levert enkele, kennelijk, interessante punten.
En inderdaad: links zie ik
Ik druk op ‘toevoegen aan route’ en vervolgens voor ‘tussenstop’. Kijk. Dat levert beslist een verbetering op:
Ik besluit vanuit Valkenburg eerst iets meer richting westen te gaan en versleep viapunt 1. Dat kan eenvoudig door de linkermuisknop ingedrukt te houden en het punt wat verderop weer te laten vallen. Ik plaats ‘m in Slenaken en dat levert dit effect:
Ook nu geldt: blijven spelen met de mogelijkheden. Ook nu vraag ik om het extra bochtige alternatief en dat maakt de route interessanter. Wel even dat punt 11 nog even iets verplaatsen anders moeten we straks een U-bocht maken:
Maar tsja, dat zijn slechts kleine aanpassingen, amper van invloed op de lengte. We zitten nu op 231 km en dat mag echt wel naar 300 km of zo. Ik besluit niet verder richting het westen te gaan, maar de oorspronkelijke route wat uit te breiden. Ten oosten van Simmerath ziet het er fraai uit:
Ik klik met de rechtermuisknop op de kaart, nabij het water, en zie
Ik kies hier voor ‘stel in als shaping point’. Je kunt ook kiezen voor tussenstop. Het verschil tussen ‘hard’ en ‘zacht’, voor de ingewijden in de MrGPS-terminologie. Maar als we exporteren als track maakt dat niet uit. Maar ook interessant om te zien is ‘laat zien op’, en dan vind ik Google Maps het meest relevant. Immers: zoals je weet ben ik razend enthousiast over de integratie van StreetView in MRA. Dat maakt MRA ook duurder. In Kurviger kon dat niet maar op deze manier, met een beetje omweg, wel: kies voor ‘laat zien op Google Maps’.
Je ziet de rode placemarker en rechtsonder een klein schermpje en het bekende gouden mannetje. Dat mannetje kun je over de placemarker slepen, maar je kunt ook gewoon op het schermpje klikken en je ziet de bevestiging dat dat punt inderdaad de omweg waard was. Genieten dit.
Wat je vervolgens heel vaak ziet is dat je op en neer moet gaan rijden, zo ook hier:
Laat je niet gek maken. Je kunt nu meteen gaan prutsen om deze situatie op te lossen, maar denk in grote lijnen. Zet eerst de uitbreiding ruw op en ga dan pas finetunen.
Wat ik wél merk is dat Kurviger minder slim is in het automatisch in de juiste volgorde plaatsen van punten, zoals bijvoorbeeld TomTom dat meesterlijk doet. Heb je daar ruzie mee: open dan even de waypoint-kolom links. Met het ‘=‘-teken kun je eenvoudig de volgorde van de punten aanpassen.
En, oh ja! Nog een tip. Ik heb zelf nogal eens dat ik per ongeluk op de linkermuisknop druk in plaats van de rechter. Dan wordt er een nieuw eindpunt geplaatst. Heel irritant, vooral omdat ctrl-Z (nog?) niet werkt in Kurviger. Je ziet dan ineens een vlag verschijnen:
Noi panic! Even rechtermuisknop en ‘van route verwijderen’ en het probleem is weer opgelost.
Enfin, zo heb ik nog even slechts vijf minuten zitten stoeien en het resultaat is een rondrit, startend in Simmerath met een lengte van, inderdaad, net iets boven de 300 km. Een beetje van Tom en een beetje van mezelf.
Kies bij routeopties voor export.
En tot slot weer voor de gpx en track en klaar ben je!
Al met al: het perfecte systeem bestaat nog steeds niet, maar Kurviger is een krachtig instrument om bestaande tracks te importeren en te bewerken.
Beleef de JMPB BromfieTTs op het TT Circuit
Duik jij deze nazomer samen met duizenden andere bromfietsers weer voor één dag terug in de brommertijd? Beleef op zaterdag 6 september de JMPB BromfieTTs, de TT voor bromfietsen. Rijd met jouw trots op de legendarische baan en deel je brommerverhaal met vrienden en familie. Op het TT Circuit (her)beleef je als bezoeker je ‘brommertijd’ en ervaren bromfietsbestuurders hun favoriete 50cc-tweewieler op een unieke manier. De JMPB Bromfietts is inmiddels uitgegroeid tot het grootste bromfietsevenement van Nederland. Internationale online-onderdelenleverancier JMPB Onderdelen uit Dedemsvaart heeft de samenwerking met Bromfietts, verlengd voor 2025. Het evenement, de JMPB Bromfietts, vindt wederom plaats tijdens het TABAC Classic GP weekend. Met deze verlenging van het hoofdsponsorschap onderstreept JMPB zijn betrokkenheid bij het behoud en de promotie van de klassieke bromfiets en de rijke geschiedenis van het bromfietsen in Nederland.
Jubileum JMPB
Van jongensdroom tot wereldwijde brommerspecialist, sinds de oprichting in 2005 heeft JMPB Onderdelen zich gepositioneerd als specialist in klassieke brommeronderdelen. Nu, 20 jaar later, is JMPB niet meer weg te denken. Vanuit het moderne magazijn met meer dan 25.000 artikelen leveren ze onderdelen aan brommerliefhebbers en wederverkopers over de hele wereld. Wanneer je zoekt naar een zeldzaam maatwerkonderdeel of een technische tekening van jouw klassieke brommer, biedt JMPB een ongeëvenaard assortiment. Het toegewijde team van JMPB deelt dezelfde passie als alle bromfietsliefhebbers. Samen werken ze dagelijks met liefde aan het leveren van de beste service en producten voor de klanten.
Terug naar die onbezorgde brommertijd
Tijdens de JMPB Bromfietts staat het TT-circuit de hele dag in het teken van de 50cc-tweewieler die jarenlang het straatbeeld in Nederland bepaalde. Onder leiding van een ervaren crew van ‘voorrijders’ beleven bromfietsbestuurders de legendarische TT-baan. Onder de bezoekers zijn volwassenen die ooit als puber op de brommer naar de TT gingen om de snelste motorracers ter wereld in actie te zien, echtparen die hun ‘verkering’ opnieuw beleven, opa’s met hun kleinzonen en groepen brommervrienden en -vriendinnen. Iedereen heeft een eigen herinnering aan de ‘onbezorgde brommertijd’ en beleeft deze opnieuw tijdens de JMPB Bromfietts.
Voor meer informatie over het evenement kun je terecht op de officiële website: bromfietts.nl. Komen jullie ook gezellig ‘Brommen op de TT-baan’ tijdens het grootste bromfietsevenement van Nederland?
