Volgens betrouwbare bronnen staat Toprak Razgatlıoğlu op het punt om de overstap naar de MotoGP te maken. De Turkse WorldSBK-kampioen zou een contract hebben getekend met Yamaha om vanaf 2026 deel te nemen aan het koningschap van de motorsport. Naar verwachting wordt deze opzienbarende transfer volgende maand tijdens de Italiaanse Grand Prix in Mugello officieel bekendgemaakt.
Razgatlıoğlu manager Kenan Sofuoglu liet zich al cryptisch uit over de toekomst van zijn pupil: “We hebben met vijf fabrikanten gesproken en een contract getekend dat iedereen tevreden zal stellen.” De overstap is extra bijzonder omdat het de eerste keer sinds Ben Spies in 2010 zou zijn dat een regerend WorldSBK-kampioen direct de stap naar de MotoGP maakt.
Opmerkelijk is dat Razgatlıoğlu niet bij het fabrieksteam, maar bij het satellietteam Pramac Yamaha zal worden ondergebracht. Dit betekent echter niet dat hij met inferieur materiaal moet rijden. Pramac gebruikt namelijk identieke motorfietsen als het fabrieksteam, wat betekent dat de Turk op dezelfde M1-machines zal rijden als Fabio Quartararo en Alex Rins.
Deze constructie stelt Razgatlıoğlu in staat om zijn persoonlijke sponsor Red Bull mee te nemen naar zijn nieuwe team, wat commercieel aantrekkelijk is voor alle partijen. De timing van deze overstap is bovendien strategisch interessant met het oog op de aanstaande regelwijzigingen in de MotoGP. In 2027 stapt de klasse over naar een nieuwe 850cc-motorformule en wordt Pirelli de exclusieve bandenleverancier – een merk waarmee Razgatlioglu in de WorldSBK al uitgebreide ervaring heeft opgebouwd.
Gevolgen voor de rijdersmarkt
De komst van Razgatlıoğlu naar Pramac Yamaha heeft directe gevolgen voor Jack Miller, wiens contract eind 2025 afloopt. De Australiër, die dit seizoen pas bij Pramac is gekomen, zal mogelijk moeten vechten voor zijn toekomst in de MotoGP. Miguel Oliveira wordt genoemd als mogelijke kandidaat voor het tweede zitje bij Pramac, wat de druk op Miller verder vergroot.
Razgatlıoğlu heeft een indrukwekkend palmares opgebouwd in de WorldSBK met 63 overwinningen, 153 podiumplaatsen, 20 poles en 53 snelste ronden in 237 starts. In 2024 bezorgde hij BMW de eerste wereldtitel in de geschiedenis van het merk, nadat hij eerder Yamaha had verlaten omdat de ontwikkeling van de R1 achterbleef.
Aanpassingsvermogen in vraag
De grootste vraag blijft of Razgatlıoğlu’s spectaculaire rijstijl, die hem in de WorldSBK zoveel succes heeft gebracht, ook in de technisch veeleisende MotoGP zal werken. Ducati-teammanager Davide Tardozzi is voorzichtig: “Hij zou kunnen strijden voor de top zes in het kampioenschap. Maar ik denk niet dat hij naar de MotoGP kan komen en meteen kan winnen. Toprak is een showman, maar de beste rijders hier zijn de besten.”
De overstap van Razgatlıoğlu naar de MotoGP is meer dan alleen een rijderstransfer; het is een strategische zet die zowel Yamaha’s ambitie onderstreept als de rijdersmarkt opschudt. Of de Turkse ster in staat zal zijn om direct mee te strijden met de gevestigde MotoGP-toppers, zal de tijd moeten uitwijzen. Wat vaststaat is dat de MotoGP er in 2026 een kleurrijke en getalenteerde rijder bij krijgt die het spektakel zeker zal verhogen.
Michael Dunlop heeft tijdens de Isle of Man TT van 2025 een historische overwinning behaald in de Monster Energy Supersport TT Race One. Op zijn Milwaukee MD Racing Ducati boekte de Noord-Ierse motorcoureur zijn 30e TT-zege, waarmee hij niet alleen zijn eigen palmares uitbreidde, maar ook een einde maakte aan een lange droogte voor het Italiaanse merk. Het was namelijk de eerste Supersport TT-overwinning voor Ducati sinds de Nieuw-Zeelander Robert Holden in 1995 de hoogste trede van het podium beklom.
De race, die vanwege harde wind werd ingekort tot drie ronden met een verplichte pitstop, kende een spannend verloop. Dean Harrison nam aanvankelijk de leiding op zijn Honda CBR600RR, daarbij profiterend van zijn ervaring in het Britse Supersport-kampioenschap. Dunlop toonde echter zijn strategische klasse door in de tweede ronde het gat te dichten en vervolgens de race te domineren. James Hillier completeerde het podium en behaalde daarmee zijn eerste podiumplek sinds 2018, terwijl Josh Brookes slim gebruik maakte van de slipstream van Davey Todd om de vijfde positie te bemachtigen.
De overwinning van Michael Dunlop is meer dan alleen een racezege; het is een keerpunt voor Ducati. Door een drie decennia durende droogte op de Isle of Man TT te beëindigen, heeft Dunlop niet alleen zijn eigen legende verder uitgebouwd, maar ook het merkimago van Ducati aanzienlijk versterkt.
Deze triomf bevestigt de Ducati Supersport als een serieuze concurrent in de racewereld en zal waarschijnlijk leiden tot verhoogde merkbekendheid en potentieel toegenomen verkoop in het Supersport-segment. Het merk positioneert zich strategisch in de Europese markt, gericht op rijders die een combinatie zoeken van sportieve prestaties en dagelijkse bruikbaarheid.
Een nieuwe mijlpaal in de Dunlop-dynastie
De overwinning brengt het totale aantal TT-zeges van de Dunlop-familie op indrukwekkende 60 overwinningen. Michaels keuze om op een Ducati te racen en zijn daaropvolgende overwinning is een krachtige herinnering aan het feit dat in de onophoudelijke jacht naar snelheid, innovatie en rijdersvaardigheid verwachtingen kunnen doorbreken en erfenissen kunnen herdefiniëren.
Met deze zege heeft Michael Dunlop opnieuw bewezen waarom hij als een van de grootste TT-rijders aller tijden wordt beschouwd. Zijn vermogen om op zeven verschillende motormerken te winnen onderstreept zijn veelzijdigheid en aanpassingsvermogen – kwaliteiten die hem onderscheiden in de uitdagende wereld van wegracen.
De Ducati Supersport 950: een krachtige basis
Dunlops overwinning werd behaald op een geprepareerde versie van de Ducati Supersport 950, een sportmotor die balans biedt tussen circuitprestaties en dagelijks gebruiksgemak. De standaardversie van deze motorfiets beschikt over een 937 cc Testastretta 11° L-twin motor met een vermogen van 110 pk (81 kW) bij 9.000 tpm en een koppel van 93 Nm bij 6.500 tpm.
De racemotor van Dunlop onderging ongetwijfeld significante modificaties, waaronder een race-uitlaatsysteem, geoptimaliseerde ECU-afstemming en verbeterde ophanging. De precieze details van deze aanpassingen blijven echter een goed bewaard geheim binnen het Milwaukee MD Racing team.
Volgens berichtgeving van motociclismo.es is Jorge Martín op 2 juni 2025 weer op een Aprilia-motorfiets gestapt tijdens een testdag. Na zijn blessureperiode vormde deze test een belangrijke mijlpaal in zijn herstelproces. Martín liet na afloop weten: ‘Het was fantastisch, de herstelperiode verloopt goed.’ Deze test op wat vermoedelijk een Aprilia RS-GP25 testmachine was, geeft aan dat de Spaanse rijder op de goede weg is om volledig terug te keren in de MotoGP-competitie.
Het herstelproces voor MotoGP-rijders na een blessure volgt doorgaans een strikt protocol met verschillende fasen. Dit omvat intensieve fysiotherapie, specifieke trainingsprogramma’s die rekening houden met de blessure, en soms geavanceerde regeneratieve behandelingen met plaatjesrijk plasma (PRP) om het genezingsproces te versnellen.
Een belangrijk onderdeel van het hersteltraject is de gecontroleerde terugkeer op de motor, zoals in het geval van Martín. Dergelijke tests stellen het medische team in staat om te beoordelen hoe het lichaam van de rijder reageert op de fysieke belasting van het motorrijden op MotoGP-niveau. Op basis hiervan kunnen verdere aanpassingen aan het herstelprogramma worden doorgevoerd.
Reisredacteur Michiel van Dam noemt ‘m de mooiste motorroute van Europa. De Jadranska Magistrala (magistrale Adria) loopt langs de Kroatische kust van de Adriatische Zee. Bochten, bergen, eilanden, stadjes en natuurschoon vliegen voorbij of openbaren hun pracht als je onderweg pauzeert. Als je ‘m eenmaal hebt gereden, is de weg deel van je geworden. En blijf je er steeds naar verlangen om hem opnieuw te rijden.
Die geuren. Als we met gesloten ogen konden rijden, waren die al genoeg om bedwelmd te raken. Zilte zeelucht, pijnbomen en andere vegetatie, zondoorstoofde stenen en aarde, hier en daar ‘n prikkelend toefje varken aan het spit of verse vis op de grill. En dan is er het uitzicht. De zwarte asfaltband die maar voortslingert door talloze bochten, aan de ene kant de steil oprijzende, grijze bergpieken, aan de andere kant de blauwe zee, versierd met eilanden bedekt met rotsen en bomen. Blauw, groen, grijs. Dat zijn de aardse kleuren van de Kroatische weg nummer 8, de Jadranska Magistrala. Is het toeval dat het Kroatische woord ossam voor het cijfer 8 wordt uitgesproken als het Engelse awesome? De Jadranska Magistrala werd in de jaren zestig aangelegd door Joegoslavische vrijwilligers, gedreven door het ideaal om de Adriatische kust tussen de steden Pula en Dubrovnik voor wegverkeer te ontsluiten. Sinds er in de jaren negentig een parallelle snelweg – de Dalmatina – door het binnenland werd aangelegd, neemt die tolweg het transitverkeer voor zijn rekening. En is de Jadranska Magistrala het terrein voor motorrijders. Igor en ik zijn het eens met de Kroatische motorrijders die het stuk tussen Senj en Seline het mooiste van de hele weg vinden. Dus is het helemaal niet erg om de route vanaf Starigrad weer in tegengestelde richting te rijden, terug tot aan Prizna. Daar pakken we de veerboot naar het eiland Pag. Na een kwartiertje varen rijden we ineens op de maan. Vanaf Žigljen rijden we door een kaal landschap van witte en grijze stenen, het decor van een sciencefictionfilm. Het stadje Pag lijkt wel een nederzetting op een andere planeet. De weg naar het zuiden voert ons langs uitgestrekte zoutpannen. Hier en daar schijnt toch iets van vegetatie te groeien, want het eiland Pag is buiten het maanlandschap ook beroemd om de schapenkaas die er wordt gemaakt.
1 van 5
Mooiste zonsondergang
Het stadje Nin is Kroatië in een notendop: een eeuwenoude parel uit natuursteen, barstend vol natuur en cultuur. Het ommuurde centrum op een eiland achter de stenen brug meet slechts zo’n vijfhonderd vierkante meter, maar heeft veel te bieden. Zoals Romeinse overblijfselen (waaronder de grootste tempel aan deze kant van de Adriatische Zee), de kleinste kathedraal ter wereld, duizenden jaren oude zoutpannen (die nog steeds produceren), uitgestrekte zandstranden en de wieg van de Kroatische staat, waar in 879 de eerste Kroatische koning werd gekroond. In een parkje staat het standbeeld van de dichter Petar Zoranić. Hij schreef het eerste boek dat in de Kroatische taal werd gepubliceerd (1569). Zijn ‘Alle vogelen hebben nesten’ heette Planina (Bergen), een reisverhaal natuurlijk. Dan rijden we Zadar binnen, een prachtige Kroatische havenstad die prima als basis kan dienen voor dagtochten in de omgeving. Na een toer langs de kust of door het binnenland flaneren we dan ’s avonds over de witte straten tussen de witte gebouwen. Ook Zadar heeft een lange geschiedenis waarin onder andere ook weer de Romeinen een rol spelen. ‘Zadar heeft de mooiste zonsondergang ter wereld, mooier nog dan in Key West, in Florida, die elke avond wordt geprezen,’ aldus de cineast Alfred Hitchcock. Het is natuurlijk geen wonder dat het Kroatische natuurschoon vaak in films opduikt. Tijd voor cowboys en indianen. Op onze dagtocht rond Zadar rijden we in een western movie. Bij Vrsi stuiten we op een onvervalst wildweststadje, uniek in Kroatië. Buffalo Bill City begon met paarden en dan is het naar cowboys maar een kleine stap. En ach, dan timmer je ook maar zo’n westernstadje in elkaar. Zo gek is dat niet, want in de jaren zestig werden in deze buurt Winnetou-films opgenomen voor Duitstalige bioscoopbezoekers. In Kroatië werden zo elf films opgenomen naar de boeken van Karl May, met Winnetou en Old Shatterhand als tijdloze helden. In het voormalige Hotel Alan in Starigrad is het Winnetou-museum gevestigd. De acteurs sliepen in het hotel, de originele slaapkamers maken deel uit van het museum. Kijk, de bedden waarop filmsterren Lex Barker (Old Shatterhand) en Pierre Brice (Winnetou) sliepen! Nog elk jaar komen liefhebbers uit het Duitse taalgebied hierheen om zich bij het evenement ‘Sporen van Winnetou’ in de sfeer te dompelen van de films uit hun jeugd. Filmposters, foto’s, rekwisieten en kostuumstukken, origineel van de films.
Weer in het zadel jagen wij op een aantal iconische decors uit de Winnetou-films. Onderaan de oude Habsburgse postweg uit 1832 moeten we even slikken. Moeten we op die steile grind- en gruisbak omhoog? Maar als we twee Harley-Davidson’s naar beneden zien komen, laten we ons niet kennen. We rijden immers op Multistrada’s! De Ducati’s brengen ons glijdend en roetsjend naar boven, maar daar worden we ruimschoots gecompenseerd voor de vergoten zweetdruppels. De getande bergpiek Tulove Grede in het Velebitgebergte is een van de meest sprekende decors uit de Winnetou-films en het uitzichtpunt boven de Zrmanje Canyon, weer beneden aan de kust, is zo mogelijk nog indrukwekkender. Hier stonden in de film de totempalen en de wigwams van Winnetou’s dorp. Jaren geleden ontmoetten we hier Pierre Brice, de Franse acteur die Winnetou speelde, tijdens een van onze onvergetelijke ritten over de Kroatische kustweg. Neem voldoende geheugenkaarten mee naar Kroatië. Want alleen al de kustweg Jadranska Magistrala is één lang lint van filmdecors en puur motorplezier. Eén en al bochten, met de Adriatische Zee aan de ene kant en de karstbergen aan de andere. Hier en daar een beeldschone stad om de monotonie van het natuurschoon te doorbreken, nét als dat voorspelbaar dreigt te worden. Bij de brug over de Krka-kloof is een modern bezoekersinformatiecentrum met fraaie muren langs de parking. De bouwwerken zien eruit alsof ze door de Romeinen zijn neergezet, als bouwmateriaal dienen dezelfde recht gekapte stenen als tweeduizend jaar geleden. Hun rechte lijnen contrasteren met de grillige vormen van de natuur in de kloof, waar de rivier Krka zich op spectaculaire wijze met meerdere watervallen een weg baant richting de magistrale Adria. Wel echt uit de Romeinse tijd is het paleis direct aan de haven van Split. Keizer Diocletianus werd aan deze kust geboren, liet er in 305 na Christus zijn residentie bouwen en regeerde vanuit hier over het Romeinse Rijk dat zich rond de hele Middellandse Zee uitstrekte. Nu is zijn paleis ingeklemd door later ontstane bouwwerken, waarmee het echter een harmonieus geheel vormt.
Geometrische patronen
De veerboten van Jadrolinija onderhouden het contact tussen de Kroatische eilanden en het vasteland. Vanuit Split stomen wij op naar het eiland Hvar, waar we in Stari Grad ontschepen. Alweer een plaats vol oeroude stenen waarin geschiedenis en gebruiken zijn blijven hangen. We nemen de oude weg door de heuvels naar het stadje Hvar. Het uitzicht is fenomenaal, over de Adriatische Zee en de grijswitte rotsen van de bergen op het vasteland. De akkers van Hvar zijn in geometrische patronen verdeeld door stenen muren, die gewassen al eeuwenlang tegen de wind beschermen. De boeren raapten in een niet aflatende arbeid eeuwenlang de stenen uit hun grond en stapelden daarvan die muren. Dat patroon staat symbool voor het menselijk doorzettingsvermogen en is daarom een van de motieven die het gebouw van de Verenigde Naties in New York sieren. Hoe mondain de stad Hvar ook is, geliefd bij wereldsterren en influencers, op de rit terug naar de veerboot die Igor en mij weer op de kustweg op de vaste wal zal afzetten, komen we door een verlaten, onvruchtbare streek die Kroaten de bijnaam ‘Albanië’ hebben gegeven. Hoe groot en ruimtelijk Kroatië in Nederlandse ogen ook mag lijken, de contrasten in landschappen zijn op korte afstand overweldigend. De weg over de Makarska Riviera bijvoorbeeld loopt recht onder de voeten van het indrukwekkende paars-grijze Biokovo-gebergte dat uitkijkt over de kuststreek. Voortdurend komt de zee weer in zicht, bij de ene bocht na de andere. Soms in de diepte, dan weer vlak langs de weg. Wat zouden we in Nederland niet geven voor een paar kilometer van zo’n kustweg? Kroatië ligt er vol mee, over meer dan duizend kilometer van de grens met Slovenië in het noorden tot aan de grens met Montenegro in het zuiden. Een doorn in het oog, een smet op het Kroatische blazoen. Een miniem stukje Jadranska Magistrala liep door de post-Joegoslavische republiek Bosnië-Herzegovina en dat zat de Kroaten niet lekker. Toen Kroatië in 2013 lid werd van de EU en Kroatië een buitengrens werd, vloeide er geld uit Brussel om een brug te bouwen rond de Bosnisch-Herzegovijnse enclave om. Nu kunnen we dus binnen de grenzen van de EU blijven rijden op deze ongewoon mooie kustweg. Bij Komarna zoeven we over die prachtige brug naar het schiereiland Pelješac, ons populairste eiland aan de Jadranska Magistrala.
Alleen de Chinese Muur is langer, zeggen Kroaten trots. De Stonske zidine, Muur van Ston, die sinds de veertiende eeuw over de groene heuvels kronkelt, moest de zoutpannen van Ston beschermen tegen Venetiaanse en Ottomaanse grijpgrage vingers. In het haventje van Mali Ston staat een oude wachttoren aan het water, omringd door visrestaurants die buiten vers zeebanket ook de beroemde oesters van Ston serveren. Niet in de laatste plaats daarom is Mali Ston een favoriete pitstop op onze motortochten langs de Kroatische kust. Als eigenaar Sveto Pejić ons herkent is het steevast feest en kreunt de tafel onder lekkernijen uit de zee en de wijngaarden van Pelješac. Gelukkig regelt gospodin (meneer) Pejić dan ook een kamertje voor ons.
De kustweg brengt ons langs baaien met zandstranden en fraaie steden, waarvan er een aantal op de UNESCO-lijst van Werelderfgoed staan. Zoals Split of Trogir, waar in de smalle straten van het eilandstadje de middeleeuwse sfeer perfect is behouden. Allemaal parels aan het snoer dat langs de zee loopt. Maar de mooiste van allemaal is Dubrovnik. Eén blik vanaf de weg op de oude binnenstad beneden is voldoende om te weten dat de bijnaam Parel van de Adria geen loze kreet is. Net als Amsterdam, Barcelona en Venetië kampt Dubrovnik met übertoerisme, dag in dag uit persen zich in het hoogseizoen hordes toeristen door de straten en steegjes en over de stadsmuren. Parkeren is een probleem en in je motorkloffie de hitte trotseren doet afbreuk aan de ervaring. Wij rijden dus door naar het kuststadje Cavtat, waar de boulevards langs de zee niet uitpuilen van de toeristen. We laten de motoren, helmen en motorpakken op de hotelkamer en pakken de waterbus die ons direct in de haven van het oude Dubrovnik afzet. Cavtat werd door de Romeinen gesticht als Epidaurum. Door de dreiging van Slavische aanvallen verhuisden de Romeinen naar een schiereiland twintig kilometer ten noorden, waar ze de stad stichtten die Dubrovnik ging heten. De vrije republiek Dubrovnik werd rijk door de handel in zilver uit de Bosnische bergen en het zout van Pelješac. En met de zeehandel niet te vergeten, schepen onder de Libertasvlag van Dubrovnik voeren over de hele Middellandse Zee. In de vijftiende en zestiende eeuw veranderden de handelsroutes van de Middellandse Zee richting Azië en in 1667 bracht een zware aardbeving Dubrovnik verder schade toe. Maar nu straalt de Parel van de Adria als toeristenmagneet met nieuwe glans.
Mooiste motorroute
Zoals Zadar is ook Cavtat een prima basiskamp om enkele dagen te verblijven en dagtochten uit te ondernemen. Want het binnenland van Konavle verleid je met prachtige dagtochten langs heuvels, bergen en rivieren en stuiten daarna weer op een uitzicht over de Adriatische Zee en de eilanden, zoals dat er al eeuwenlang bijligt. En al dat moois wordt door de Jadranska Magistrala aan elkaar gesmeed tot de mooiste motorroute van Europa. Een Kroatisch gezegde luidt dat iedere bezoeker iets van zichzelf achterlaat in Kroatië. Het is ook waar dat je bij ieder bezoek aan Kroatië, bij elke motorrit langs de kust, iets van jezelf terugvindt. Een deel van jezelf dat hoort bij de blauwe zee en hemel, de grijze bergen, de groene bomen en het zwarte asfaltlint die dat allemaal samenbrengt. Nog een paar kilometers scheiden ons van de grens met Montenegro, waar de Kroatische Jadranska Magistrala eindigt bij Karasovići. Igor en ik zwenken de motoren noordwaarts om ons in tegengestelde richting opnieuw in de Kroatische Magistrale Adria onder te dompelen. Daar krijgen we nooit genoeg van.
1 van 10
Omgekeerde wereld
Tot na de Tweede Wereldoorlog waren de plaatsen aan de Kroatische kust niet allemaal met een weg verbonden, maar veelal via de zee. Met de aanleg van de Jadranska Magistrala werden de nederzettingen aan de kust eindelijk met elkaar verbonden door een moderne weg. De weg bracht de Adriatische kust dichter bij de rest van Kroatië en maakte de ontwikkeling van het massatoerisme mogelijk. Pas in de jaren zestig gingen Kroaten massaal vanuit de bergen aan de kust wonen. Piraten en andere vijanden vormden daar allang geen bedreiging meer, in plaats daarvan kwamen de toeristen dankzij de aangelegde kustweg Jadranska Magistrala. Hoewel de weg grotendeels door Kroatië voert, begint hij eigenlijk al in Slovenië, net buiten de Italiaanse stad Triëst. Vanaf daar volgt de weg de Sloveense kust en bereikt bij Plovanija in het Kroatische schiereiland Istrië, waar hij de kust blijft volgen via Poreč, Pula en Opatija. Hier ligt de bakermat van het Kroatisch toerisme, toen Istrië nog bij de Habsburgse dubbelmonarchie hoorde en de betere standen uit Oostenrijk en Hongarije zich aan de kust kwamen vertreden. De stad Rijeka fungeerde toen als zeehaven voor Oostenrijk, vanaf daar loopt de Jadranska Magistrala nu pal zuidwaarts door het Kvarner-gebied naar Dalmatië.
Foto’s: Michiel van Dam
Reisinfo
Afstand
De Jadranska magistrale begint in Plovanija, op dik 1.300 km van Utrecht. De snelste weg gaat via Düsseldorf, Frankfurt, München naar Ljubljana. Dan is het nog een klein stukje naar het startpunt. Het is een saaie rit over de snelweg.
Overnachten
Wij overnachtten in: Starigrad, Bluesun Hotel Alan, Dr. Franje Tudmana 14, +385 52 816 122, www.bluesunhotels.com; Mali Ston, Vila Koruna, Obala maršala tita, +385 20 754 999, vila-koruna.hr; Cavtat, Villa Pattiera, Trumbićev put 11, www.villa-pattiera.hr, +385 20 478 800
Eten & drinken
Niet alleen motorrijders wanen zich aan de Kroatische kust in het paradijs op aarde. Ook lekkerbekken komen in Kroatië ruimschoots aan hun trekken. Kwaliteit gaat hier boven kwantiteit. Kleine vissersbootjes, akkers en wijngaarden brengen dagelijks verse producten op tafel. In het binnenland overheerst stevige kost zoals de kulen salami, de wind gedroogde pršut ham en stoofschotels van lamsvlees uit de peka-pan in de as op het vuur. Aan de kust overheerst het mediterrane dieet, met groentes en vers zeebanket. Kroatië produceert verschillende topwijnen, onze favorieten zijn de zondoorstoofde Plavac Mali rode wijn van Pelješac en de witte Pošip van buureiland Korčula.
De externe airbag die Subaru heeft ontwikkeld, markeert een belangrijke ontwikkeling in de bescherming van kwetsbare weggebruikers zoals motorrijders, fietsers en voetgangers. Om de waarde van deze innovatie goed te kunnen inschatten, is het essentieel om deze te plaatsen binnen het kader van bestaande actieve veiligheidstechnologieën die al in moderne auto’s worden toegepast.
Geavanceerde rijhulpsystemen (ADAS), met name die uitgerust zijn met voetgangers- en fietsersdetectie gekoppeld aan automatische noodremfuncties (AEB), vormen momenteel de basis van ongevallenpreventie. De externe airbag van Subaru lijkt specifieke veiligheidslacunes te kunnen opvullen die zelfs de meest geavanceerde AEB-systemen niet volledig kunnen oplossen.
Moderne AEB-systemen vertrouwen op een combinatie van sensoren – camera’s, radar en soms LiDAR – om een dynamische kaart van de omgeving rond het voertuig te creëren. Deze systemen zijn ontworpen om kwetsbare verkeersdeelnemers te identificeren, het risico op een botsing te beoordelen en, indien nodig, autonoom te remmen om een impact te voorkomen of de ernst ervan te verminderen.
Enkele toonaangevende voorbeelden zijn:
Volvo City Safety: Een veelomvattend systeem dat zowel overdag als ’s nachts werkt en voetgangers, fietsers en andere voertuigen kan herkennen. De automatische rem werkt tot 70 km/u en omvat ook detectie van tegemoetkomend verkeer bij kruisingen.
Toyota Pre-Collision System: Gebruikt een camera en millimetergolfradar om potentiële botsingen met voetgangers, fietsers en voertuigen te anticiperen. Naast automatisch remmen biedt het ook noodstuurassistentie.
BMW Active Driving Assistant: Integreert voetgangers- en fietsersdetectie met automatisch remmen, waarschuwing bij onbedoeld verlaten van de rijstrook en adaptieve cruisecontrol. Dit systeem werkt tot 210 km/u.
Wat de externe airbag van Subaru toevoegt
De externe airbag van Subaru vormt een aanvullende beschermingslaag die in werking treedt in situaties waarin AEB-systemen mogelijk niet toereikend zijn. De potentiële voordelen zijn significant:
Laatste verdedigingslinie wanneer AEB faalt: AEB-systemen hebben beperkingen gerelateerd aan snelheid, omgevingsfactoren en detectienauwkeurigheid. De externe airbag kan de gevolgen van een onvermijdelijke botsing verzachten en het risico op ernstig letsel verminderen.
Bescherming bij zijdelingse botsingen: AEB-systemen zijn voornamelijk geoptimaliseerd voor frontale detectie. De externe airbag, met een ontwerp dat de stijlen van de auto omhult, kan cruciale bescherming bieden bij zijdelingse impacts met fietsers, een gebied waarin traditionele AEB-systemen minder effectief zijn.
Bewezen effectiviteit van AEB-systemen
Onafhankelijke studies bevestigen de effectiviteit van AEB-systemen bij het verminderen van ongevallen met kwetsbare verkeersdeelnemers:
Euro NCAP: Heeft een vermindering van 38% van de botsingen met voetgangers en 40% met fietsers vastgesteld dankzij AEB-systemen.
IIHS (Insurance Institute for Highway Safety): Heeft aangetoond dat voertuigen met AEB-systemen 27% minder ongevallen hebben waarbij voetgangers gewond raken.
De toekomst van verkeersveiligheid: een geïntegreerde benadering
De externe airbag van Subaru vertegenwoordigt een significante innovatie die de veiligheidsstandaarden verder kan verhogen, vooral in scenario’s waar bestaande AEB-systemen mogelijk niet voldoende zijn.
De externe airbag van Subaru is geen wondermiddel, maar een waardevolle toevoeging aan een steeds evoluerend ecosysteem van autoveiligheid. De effectiviteit zal afhangen van een combinatie van factoren, waaronder de snelheid van het voertuig, omgevingsomstandigheden en het type botsing. Het bewustzijn van de beperkingen van alle actieve veiligheidssystemen en het behouden van aandachtig rijgedrag blijven fundamentele pijlers voor het garanderen van de veiligheid van alle weggebruikers.
Royal Enfield heeft in maart 2024 een gedurfde zet gedaan door ongeveer 9.000 motorfietsen naar de Verenigde Staten te verschepen – een hoeveelheid die hun normale jaarlijkse verkoopcijfers in de VS ruimschoots overtreft. Deze strategische manoeuvre werd uitgevoerd om de potentiële impact van een dreigende 25% importtarief op voertuigen en onderdelen te verzachten. Door deze vooruitziende actie heeft het merk een buffer gecreëerd die hen in staat stelt hun competitieve prijsstelling in de Amerikaanse markt te handhaven, ongeacht hoe de handelsrelaties zich ontwikkelen.
De geïmporteerde modellen betreffen met name de populaire 350cc-serie, waaronder de Meteor 350, Hunter 350 en Classic 350. Deze motorfietsen vormen de kern van Royal Enfield’s aanbod en zijn verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van hun internationale groei.
Hoewel de strategie van Royal Enfield op korte termijn prijsstabiliteit verzekert, brengt deze ook uitdagingen met zich mee. Het opslaan van zo’n grote hoeveelheid motorfietsen vereist aanzienlijke opslagcapaciteit en bindt substantieel kapitaal. Bovendien kunnen veranderende consumentenvoorkeuren of de introductie van nieuwe modellen de aantrekkelijkheid van de opgeslagen voorraad verminderen.
Royal Enfield’s bredere marktbenadering
Deze tactische zet past in Royal Enfield’s bredere internationale expansiestrategie. Het merk heeft de afgelopen jaren aanzienlijke groei doorgemaakt, met een stijging van 29,7% in internationale motorfietsverkopen in het fiscale jaar 2024-25, goed voor 100.136 motorfietsen buiten India.
Royal Enfield heeft ook geïnvesteerd in CKD (Completely Knocked Down) assemblagefabrieken in Thailand en Bangladesh, met plannen voor Brazilië. Deze faciliteren lokale productie en stellen het bedrijf in staat flexibeler te reageren op verschillende markten en importtarieven te omzeilen.
Voor motorrijders die de drukte willen ontvluchten en op zoek zijn naar authentieke routes biedt de Italiaanse regio Trentino enkele verborgen parels. Ver weg van de bekende toeristische routes liggen vijf bergpassen die perfecte ingrediënten combineren: uitdagende bochten, adembenemende uitzichten en relatieve rust. Deze minder bekende bergpassen verdienen een plek op de route van elke avontuurlijke motorrijder.
Passo del Cimirlo (730 m)
Direct buiten Trento ligt deze korte maar intense route die zich een weg baant door de Fersina-kloof. Wat ooit een essentiële verbindingsweg was, is nu een aantrekkelijke uitdaging voor motorrijders die zowel rijplezier als geschiedenis zoeken. De SP90 verbindt Povo met Celva en biedt uitstekend asfalt, hoewel enkele onregelmatigheden waakzaamheid vereisen.
Tijdens een pauze zijn de Oostenrijks-Hongaarse loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog een bezoek waard, evenals het spectaculaire uitzicht over Trento en de Adige-vallei. Een verfrissende stop bij de ‘Zimirlo Biergarten’ vormt een perfecte onderbreking. Deze pas is ideaal voor toer- en adventuremotoren, met extra voorzichtigheid geboden op de steilere gedeelten. In de zomer heerst hier een mild klimaat, terwijl winterse omstandigheden sneeuwval kunnen brengen.
Passo Gobbera (988 m)
Genesteld in de Val di Primiero biedt de Passo Gobbera een oase van rust met weinig verkeer, groene weiden en weelderige bossen. De SS50 verbindt Canal San Bovo met Imèr via goed onderhouden asfalt en een gematigde helling die toegankelijk is voor rijders van alle niveaus.
Onderweg is de kerk van San Gottardo een artistiek en spiritueel juweeltje. Ook de oude kalkputten getuigen van het arbeidsintensieve verleden van deze streek. De weides van Val di Primiero vormen een explosie van kleuren en geuren, vooral in het voorjaar. Combineer deze pas idealiter met een rondrit door de Val di Fiemme. In de dorpen Canal San Bovo en Imèr zijn voldoende cafés en kleine winkels voor alle basisbehoeften.
Passo Pinei (1.437 m)
In het hart van de Dolomieten vormt deze pas een verbinding tussen Ortisei (Val Gardena) en Castelrotto (Alpe di Siusi). Met ansichtkaartwaardige panorama’s en uitstekende wegcondities is dit een verborgen schat die minder druk is dan de bekendere passen in de regio. De SS242 biedt perfect asfalt en regelmatige hellingen met ruime bochten die uitnodigen tot soepel leunen.
Het uitzicht op de Dolomieten maakt elke stop onvergetelijk. Let wel op fietsers, vooral in de zomermaanden. Passo Pinei is ideaal voor toermotoren en sporttoermodellen. Ortisei en Castelrotto bieden hoogwaardige restaurants en accommodaties, terwijl het alpiene klimaat voor wisselende temperaturen en mogelijke regenbuien kan zorgen.
Passo Coe (1.610 m)
Op de Alpe Cimbra combineert deze pas geschiedenis en natuur tussen Folgaria en Tonezza del Cimone. Bekend om Base Tuono, een voormalige NAVO-raketbasis, biedt deze route een unieke ervaring. De SP143 vanuit Folgaria en de SP92 vanuit Tonezza del Cimone hebben wisselende wegkwaliteit, met goed onderhouden secties en ruime bochten.
Base Tuono geeft een fascinerende kijk in de geschiedenis van de Koude Oorlog, terwijl de Alpine Botanical Garden een oase van biodiversiteit vormt. Controleer altijd de wintersluitingen vanwege sneeuwval. Deze pas is bij uitstek geschikt voor adventure- en touringmotoren, met voldoende voorzieningen in zowel Folgaria als Tonezza del Cimone.
Passo del Ballino (750 m)
Langs de SS421 dei Laghi vormt deze pas een panoramisch alternatief voor de klassieke Dolomietenpassen, gelegen tussen Ponte Arche en Riva del Garda. Met zalige bochten, adembenemende uitzichten op het Tenno-meer en een ontspannen sfeer is dit een perfecte route voor een zorgeloze rit.
Het asfalt is in uitstekende conditie en de lichte hellingen maken deze pas toegankelijk voor alle typen motoren. Een verfrissende duik in het turquoise Tenno-meer of een wandeling door de beukenbossen en kastanjebomen (spectaculair in de herfst) maken de ervaring compleet. Riva del Garda biedt uitgebreide toeristische diensten voor elke behoefte. Het milde klimaat maakt deze pas ideaal in lente en herfst.
De ideale periode voor een bezoek is het voor- of najaar, wanneer je zowel de zomerdrukte als de winterse sneeuwval vermijdt. Tankstations en werkplaatsen zijn beschikbaar in omliggende dorpen, maar controleer altijd de beschikbaarheid voordat je op pad gaat naar deze verborgen parels van Trentino.
Honda heeft een slimme marketingstrategie onthuld waarbij de GB350S de hoofdrol speelt in de Honda Customs 2025-competitie tijdens het Wheels and Waves festival in Biarritz. Deze wedstrijd biedt een podium voor customizers en Honda-dealers om hun creatieve visies op de GB350S te tonen, en geeft tegelijkertijd het model zelf een welkome boost in zichtbaarheid en imago.
De GB350S, een klassieke roadster met een 348cc-eencilinder motor, vormt een interessant canvas voor customizers die hun stempel willen drukken op deze retro-geïnspireerde motorfiets. Met zijn lijnvoering die teruggrijpt naar het verleden, maar met moderne techniek, leent deze Honda zich uitstekend voor persoonlijke interpretaties.
Eenvoud als Uitgangspunt
De huidige GB350S is uitgerust met een luchtgekoelde 348cc eencilinder die 21 pk (15,5 kW) levert bij 5.500 tpm. De motor is doelbewust eenvoudig gehouden met een focus op betrouwbaarheid en gebruiksgemak. Met een rijklaar gewicht van 178 kg en een zadelhoogte van 800 mm is de motorfiets toegankelijk voor een breed publiek, van beginners tot ervaren rijders die een ongecompliceerde motorfiets zoeken.
1 van 6
Hoewel Honda nog geen officiële specificaties voor het 2025-model heeft vrijgegeven, lijkt het waarschijnlijk dat de basisconfiguratie grotendeels behouden blijft. De motor beschikt over elementaire elektronische hulpmiddelen zoals ABS en tractiecontrole, maar blijft verder een pure, back-to-basics rijervaring bieden.
De Honda Customs 2025-competitie is een strategische zet om de GB350S in de schijnwerpers te zetten. Door de motor als basis te nemen voor customizers, demonstreert Honda de veelzijdigheid van het model en de mogelijkheden voor personalisatie. Dit kan potentiële kopers inspireren die wellicht niet werden aangetrokken door het standaardmodel, maar wel door de aangepaste versies.
Het Wheels and Waves festival in Biarritz, dat surfcultuur en motorrijden samenbrengt, vormt het perfecte decor voor deze competitie. Het evenement trekt een divers publiek aan dat de mix van klassieke stijl en moderne techniek van de GB350S kan waarderen.
De Italiaanse motorfabrikant Moto Morini zet een ambitieuze stap in de markt voor avontuurtouringsmotoren met de aankondiging van de X-Cape 1200. Deze nieuwe adventure bike, die in de tweede helft van 2025 op de markt komt, vertegenwoordigt een significante uitbreiding van het merk naar het premium segment. Met een grotere motor, geavanceerde technologie en een ontwerp dat zowel praktisch als onderscheidend is, mikt Moto Morini op ervaren rijders die op zoek zijn naar een alternatief voor de gevestigde merken.
Krachtige specificaties en doordachte techniek
De X-Cape 1200 wordt aangedreven door een 1187cc V-twin Corsa Corta EVO-motor die 125 pk (92 kW) levert bij 9.000 tpm, met een koppel van 104,8 Nm bij 7.000 tpm. Het aluminium/stalen frame is ontworpen om zowel sterkte als gewicht in balans te houden, met een totaalgewicht van 245 kg. De motorfiets heeft een flinke brandstoftank van 23 liter, wat zorgt voor een aanzienlijke actieradius voor langeafstandsritten.
1 van 3
De rijeigenschappen worden ondersteund door volledig instelbare voorvering met 180 mm veerweg en een achterschokdemper met progressieve overbrenging die eveneens 180 mm veerweg biedt. Deze setup belooft zowel op verharde wegen als op ruiger terrein goede prestaties te leveren. Het remsysteem bestaat uit dubbele 320 mm schijven met Brembo vierzuiger monoblok remklauwen voor en een enkele 280 mm schijf met tweezuiger remklauw achter.
Uitgebreide elektronica en veiligheidsvoorzieningen
Moto Morini heeft de X-Cape 1200 uitgerust met een indrukwekkend pakket aan elektronische hulpmiddelen. De motorfiets beschikt over Bosch cornering-ABS, een IMU (Inertial Measurement Unit) voor hellingshoekgevoelige tractiecontrole, quickshifter, blindehoekradar, bochtverlichting, bandenspanningscontrole, verwarmde handvatten en zadel, en een verstelbaar windscherm.
Centraal op het dashboard staat een 7-inch TFT-touchscreen dat navigatie, muziek en telefoonconnectiviteit biedt. Deze functies maken de X-Cape 1200 niet alleen een capabele avonturenmotor, maar ook een comfortabele reisgezel voor lange ritten.
De X-Cape 1200 betreedt een markt die wordt gedomineerd door gevestigde modellen zoals de BMW R 1300 GS, Ducati Multistrada V2, KTM 1390 Super Adventure S, Yamaha Ténéré 700 en Triumph Tiger 900 Rally Pro. Om zich te onderscheiden, lijkt Moto Morini te mikken op een combinatie van Italiaanse stijl, moderne technologie en mogelijk een competitieve prijs.
Afwachten op praktijkervaringen
De Moto Morini X-Cape 1200 zal verkrijgbaar zijn in drie kleurvarianten: Arctic White, Energy Red en Black Viper. Of deze Italiaanse nieuwkomer daadwerkelijk een serieuze concurrent kan worden in het premium adventure-segment, zal de tijd moeten uitwijzen. Met zijn indrukwekkende specificaties en uitrusting heeft de X-Cape 1200 in elk geval de potentie om een interessant alternatief te bieden voor avontuurlijke motorrijders.
Zeno, een startup opgericht door voormalig Tesla-executive Michael Spencer, heeft de Emara elektrische motorfiets geïntroduceerd. Het model richt zich primair op de Indiase markt en potentieel ook op Afrika, waar tweewielers essentieel zijn voor woon-werkverkeer en commerciële activiteiten. De Emara positioneert zich als een praktisch alternatief voor conventionele 150cc-motorfietsen, met functionaliteit en gebruiksgemak als centrale uitgangspunten.
De motorfiets is uitgerust met een 8 kW (10,7 pk) elektromotor, gevoed door een 4 kWh lithium-ijzer-fosfaat (LFP) accu, uitbreidbaar naar 8 kWh. Dit resulteert in een actieradius van ongeveer 100 kilometer onder normale omstandigheden en een topsnelheid van 95 km/u. Opvallend is het laadvermogen van 250 kg, waardoor de Emara bijzonder geschikt is voor bezorgdiensten en andere commerciële toepassingen.
Zeno introduceert een flexibel batterijconcept dat aansluit bij verschillende gebruiksscenario’s. Kopers kunnen kiezen tussen volledige aanschaf met batterij of een ‘Battery as a Service’ (BaaS) abonnementsmodel. Bij het BaaS-model koopt de gebruiker alleen de motorfiets en neemt een accu-abonnement, wat de initiële aanschafprijs aanzienlijk verlaagt.
Het laadsysteem kent drie opties: thuisladen (6 uur), snelladen (1,5 uur) en batterijwissels bij Zeno-stations. Deze stations maken het mogelijk om in slechts 25 seconden een lege batterij te vervangen door een volle. Zeno plant de uitrol van 20.000 laadpunten in de eerste lanceringssteden tegen 2029, waardoor gebruikers nooit meer dan 2,5 km van een laadmogelijkheid verwijderd zouden zijn.
Uitrusting en specificaties
De Emara is praktisch ontworpen met een lang eendelig zadel, hooggeplaatst voorspatbord en een kleine flyscreen. De motorfiets beschikt over een 6,3-inch digitaal display, LED-verlichting en dubbele schijfremmen. De 17-inch wielen en 190 mm bodemvrijheid maken het voertuig geschikt voor uitdagende wegomstandigheden, terwijl het hellingvermogen tot 30 graden en de vier rijmodi verdere veelzijdigheid bieden.
Optioneel kunnen opslagboxen worden gemonteerd, waarmee tot 150 liter aan laadruimte gecreëerd kan worden – een belangrijk kenmerk voor commercieel gebruik. Klanten kunnen kiezen uit verschillende kleurstellingen en designs om de motorfiets te personaliseren.
Prijsstelling en beschikbaarheid
In India wordt de Zeno Emara aangeboden tegen een introductieprijs van ongeveer €1.330 bij volledige aanschaf inclusief batterij. Het BaaS-model is beschikbaar vanaf ongeveer €885, waarbij verschillende batterijabonnementen mogelijk zijn:
Maandelijks vooruitbetaald plan (48 kWh): €17 voor ongeveer 50 km per dag
Maandelijks vooruitbetaald plan (120 kWh): €28 voor ongeveer 120 km per dag
Pay-as-you-go: €0,58 per kWh
Toekomstige ontwikkelingen
Zeno plant voor eind 2026 een prestatiegerichte variant, de Emara ADV, met een krachtigere 11 kW motor, een topsnelheid van 110 km/u en een acceleratie van 0-60 km/u in 5 seconden. Deze versie krijgt een 19-inch voorwiel en een hogere bodemvrijheid, waardoor hij geschikter wordt voor zowel on- als off-road gebruik. De introductieprijs zou rond de €1.565 liggen voor de eerste 5.000 kopers.
De Zeno Emara vertegenwoordigt een interessante ontwikkeling in het elektrische motorfietssegment, met een focus op praktisch, dagelijks gebruik in plaats van de prestatiegerichte benadering die veel westerse fabrikanten hanteren. Of dit concept ook naar Europa en Nederland komt, blijft voorlopig onduidelijk.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
