Onlangs ontvingen we een brief van een bezorgde motorrijder. In zijn betoog opent hij met de opmerking niets tegen motoren te hebben. Hij heeft ook al aardig wat van de wereld gezien per motor, maar hij wil graag overal kunnen blijven komen, en vreest dat lawaaimotoren dat verpesten.

Dat deed bij ons de vraag rijzen: wat is te veel geluid? Immers hebben standaard motorfietsen vaste keuringen waar ze simpelweg niet doorheen komen wanneer ze meer geluid maken dan toegestaan. Alleen wat is er überhaupt toegestaan?

Om op straat legaal te zijn moet een origineel of vervangingsuitlaatsysteem het juiste keurmerk hebben. Heeft het dat niet, dan ben je al verkeerd bezig. In Nederland doet men er over het algemeen niet al te moeilijk over, maar bijvoorbeeld in Duitsland willen men dat je een keurmerk hebt en anders ‘Raus!‘.

Alleen dat keurmerk wordt toegekend op basis van, je raadt het, een keuring. Bij toerental X mag motor Y een geluidsniveau van Z hebben. Over het algemeen staan deze waarden op het chassis of in de gebruikershandleiding vermeldt. Vervolgens mag je machine met een vervangingsuitlaat maximaal 2 dB meer produceren dan de typegoedkeuring, maar die 2 dB extra is over het algemeen mét een dB-killer erin. Haal je die eruit, dan vervalt dus de goedkeuring. En dat is wanneer het gedonder begint.

LEGAAL LAWAAI
Al krijg je al gauw de discussie dat bepaalde motoren zelfs mét keuring verdraaid lawaaierig zijn – ooit een standaard Ducati 1199 Panigale van dichtbij gehoord? – maar dus wel legaal. De fervente motorherriecriticaster zal het worst wezen of het wettelijk goedgekeurd is, als het hem of haar al te hard gaat is het fout. Dat gezegd hebbende, zit de Euro4-politie de lawaaibrommers op de hielen en is het met de standaard herriemachines binnenkort afgelopen, zou je denken.

Maar het belangrijkste waar onze bezorgde lezer op duidt is dat – verdraaid leuke en dus populaire – wegen afgesloten worden door overmatig geluidshinder (bijvoorbeeld de Lekdijk ter hoogte van Schoonhoven). En dat is waar hij vooral voor vreest; de leuke motorwegen, afgesloten voor motorrijders omdat er te veel en te lawaaierig gebruik van gemaakt wordt. Een gebrek aan duurzaamheid, zeg maar. Het aloude ‘een paar verpesten het voor velen’.

JOUW MENING?
Maar wat vind jij? Heeft onze lezer reden bezorgd te zijn? Als het zo doorgaat kan het wel eens zijn dat mooie motorgebieden die nu al streng gecontroleerd worden – denk aan de Lekdijk, de Posbank, Mergelland – op ten duur verboden terrein worden. Zo laat de lawaaierige motorrijder van nu geen mooie motorweg meer over voor de stillere – alles wordt elektrisch, toch? – motorrijder van later.

Net het broeikaseffect dit. 

—
Heb jij ook een vraag, een discussie of benieuwt je iets? Mail ons gerust, dan gaan wij kijken of we je vraag kunnen beantwoorden, de discussie op gang kunnen brengen of je drang naar informatie kunnen verzadigen. Je kunt ons bereiken via redactie@www.motor.nl. 

De Moriwaki 250 Cup is één van die klasses die Nederland weer een beetje op de kaart aan het zetten is wat jong racetalent betreft, want het biedt een goede basis met echte racemachines in een klasse waarin iedereen dicht bij elkaar zit. Prima om het te leren dus, en de kosten, die vallen alles mee!

Uitgangspunt is een Moriwaki MD250H, een goedkoper alternatief voor een Moto3-machine. Het rijwielgedeelte is van een Honda RS125, wat zorgt voor een fatsoenlijke wegligging, en de aandrijving wordt verzorgt door een Honda CRF250X-blokje, wat relatief goedkoop is. Met name door dat compacte en onderhoudsvriendelijke enduro-motorblok vallen de kosten enorm mee.

Maar alles is relatief, ook de kosten van het racen. Desaltniettemin valt het echt alles mee, want de wildcard an sich kost 550 euro exclusief btw, inschrijfgeld voor de race komt uit op een 400 euro en dan de borg van vijfhonderd euro, maar die krijg je terug. Dus voor een kleine duizend euro is jouw mannetje (of vrouwtje) het mannetje en rijdt hij of zij het hele raceweekend in de Moriwaki Junior Cup.

Want echt alles is geregeld:
 – Moriwaki MD250H geprepareerd door Ten Kate Racing Products
 – Transport van de motor en gereedschap
 – Coaching, technische en organisatorische ondersteuning
 – Gereedschapskist, bandenwarmers en een pitboard
 – Gemonteerde nieuwe banden en één bandenwissel tijdens het weekeinde

Overigens liegen de circuits waar je deel kunt nemen er ook niet om:
 – Portimao, Portugal (tijdens de WC  Endurance). Van 10-12 juni.
 – Snetterton, Engeland (tijdens de BSB). Van 8-10 juli.
 – Brands Hatch, Engeland (tijdens de BSB /  3 races!!). Van 5-7 augustus.
 – Oschersleben, Duitsland. Van 17-18 september.
 – Assen, Nederland (tijdens de BSB). Van 30 september-2 oktober. Beperkt aantal plaatsen beschikbaar.

Dus. Mocht je kind een droom ooit nog te gaan racen koesteren en heb je nog ergens een spaarvarkentje verstopt, pak de grootste hamer die je vinden kunt en meppen maar. 

Alle informatie vind je hier, maar direct inschrijven is natuurlijk ook een optie.

_{Foto: Moriwaki Junior Cup}

Op het Concorso d’Eleganza Villa d’Este aan het Comomeer in Italië heeft BMW de afgelopen jaren best wat interessant gepresenteerd; de Concept 90, Concept Roadster en Concept 101. Er werd dus best wel wat verwacht toen BMW vertelde wederom present te zijn op Concorso d’Eleganza Villa d’Este.

En wat men van BMW Motorrad presenteerde was zeker interessant. Ter ere van het 80-jarige bestaan van de BMW R5 werd de R5 Hommage gebouwd en om vervolgens op het Concorso ten tonele te verschijnen. En een treffender naam had de R5 Hommage niet kunnen krijgen, want een hommage is het zeker.

Op het eerste gezicht is de R5 Hommage net zijn 80-jaar oude voorganger – en in de basis is het dat ook – alleen is werkelijk alles vernieuwd en verbeterd. Daarnaast heeft R5 Hommage van BMW ook moderne remmerij, vering en verlichting gekregen, die desalniettemin allemaal in de pas lopen met de lijnen en stijlen van weleer.

Alleen de klap op de vuurpijl is toch wel dat deze R5 op het volledig vers opgebouwde 500cc boxer-twinblok een compressor heeft. Omdat het kan zeg maar. 

_{Foto’s: BMW Motorrad}

[justified_image_grid ids=23934,23935,23936,23937,23938,23939,23940,23941,23942,23943,23944,23945]

Of ja, Airbus… of ja, motorfiets… AP Works is een dochterfirma van Airbus, en zij maken nu deze 3D-geprinte machine. Je kunt het een motorfiets noemen. AP Works doet dat dan ook en ook de noemer Light Rider gaat op.

De Light Rider heeft een 3D-geprint aluminium frame dat slechts zes kilo in de schaal legt. Het speciale printbare aluminium zorgt voor een stijfheid vergelijkbaar aan titanium, wat dus betekent het zowel licht als sterk is. Het betekent ook dat de prijs er niet vriendelijker op wordt.

Vooral het rijwielgedeelte verraadt dat het hier toch niet echt om een motor gaat, want de Rockshox-vering komt rechtstreeks uit de schappen van je lokale mountainbike-dealer. De remmen zijn ook van het mountainbike soort.

De Light Rider is uitgerust met een 6 kW-elektromotor wat een maximumsnelheid van 80 kilometer per uur oplevert. Actieradius wordt geschat op vijftig kilometer en de accu is eenvoudig te verwisselen.

AP Works gaat er vijftig bouwen en de prijs. Tja, 55.000 dollar is de opgave.

_{Foto: AP Works}