Het is weer gedaan. Le Dakar 2016 is ten einde en de winnaars, en verliezers, zijn bekend. Absoluut petje af voor de winnaar van het eindklassement, Toby Price. De Australiër brak drie jaar geleden zijn nek en zou naar verluidt de rest van zijn leven in een rolstoel zitten. En nu is hij dus de eerste Australische winnaar van de Dakar Rally. 

Price had uiteindelijk bijna drie kwartier voorsprong op nummer twee Stefan Svitko en op zijn beurt had de Slovaak weer negen minuten op Pablo Quintanilla, die zich met name in de laatste etappes naar voren knokte.

KLASSEMENT TOP-10

1. – #3 Toby Price (AUS) | KTM 

2. – #5 Stefan Svitko (SVK) | KTM

3. – #4 Pablo Quintanilla (CHL) | Husqvarna

4. – #47 Kevin Benavides (ARG) | Honda

5. – #7 Helder Rodrigues (PRT) | Yamaha

6. – #42 Adrien van Beveren (FRA) | Yamaha

7. – #49 Antoine Meo (FRA) | KTM

8. – #23 Gerard Farres Guell (ESP) | KTM

9. – #48 Ricky Brabec (USA) | Honda

10. – # Armand Monelon (ESP) | KTM

NEDERLANDERS:

Ondanks steevast goed presteren van Hans Vogels, was het uiteindelijk toch weer Frans Verhoeven die zichzelf de snelste Nederlander van Le Dakar mag noemen. Verhoeven had tijdens dit jaars editie 5 uur, 19 minuten en 28 seconden nodig, wat goed was voor plek 19 in de einduitslag. Op plaats 23, 1 uur en 16 seconden achter Verhoeven vinden we vervolgens Hans Vogels, die zich in de voorlaatste etappe nog lelijk bezeerde.

Robert van Pelt finisht nog netjes binnen de top-30 op plaats 28. Daarachter vinden we Jurgen van den Goorbergh op plaats 31, waarmee hij winnaar is van het kistklassement van Le Dakar 2016.

KLASSEMENT NEDERLANDERS

19. – #15 Frans Verhoeven | Yamaha

23 – #29 Hans Vogels | KTM

28 – #34 Robert van Pelt | Husqvarna

31 – #40 Jurgen van den Goorbergh | KTM

35 – #86 Jan van Gerven | KTM

40 – #123 Maikel Verkade | Honda

49 – #84 Sjaak Martens | Husqvarna

51 – #83 Melchior Van Hirtum | KTM

52 – #88 Jasper Riezenbos | KTM

54 – #124 David Wijnhoven | KTM

58 – #137 Rob Smits | Honda

61 – #87 Marco Van Geel | KTM

74. – #74 Caspar Van Heertum | KTM

75. – #75 Hans-Jos Liefhebber | KTM

 Overigens zijn de foto’s van de mega gallery van heel behoorlijk formaat, dus mocht je nog een nieuwe bureaubladachtergrond zoeken…

[justified_image_grid ids=23085,23086,23087,23088,23089,23090,23091,23092,23093,23094,23095,23096,23097,23098,23099,23100,23101,23102,23103,23104]

Op de valreep heeft Yamaha nog een overwinning weten te pakken in de 2016-editie van Le Dakar. Helder Rodrigues domineerde het tweede gedeelte van de twaalfde en voorlaatste etappe, en kwam met een tijd van 5 uur, 57 minuten en 24 seconden als eerst aan het einde van de 481 kilometer lange Special Stage.

Achter hem was het klassementsleider Toby Price, die weinig te vrezen heeft van Rodrigues die op een vijfde plek – bijna een uur achter Price – in het algemeen klassement staat. De Australiër gaf 7 minuten toe, maar staat daarmee nog steeds ruim 37 minuten los van de concurrentie. 

Winnaar van de elfde etappe, Antoine Meo, verloor veel tijd toen hij door een lullige valpartij zijn hand blesseerde. Het betekent dat hij de derde plaats waarop hij aan de etappe begon heeft verruild voor een zesde plaats op net geen vijf kwartier van nummer één, Price.

DE NEDERLANDERS: Verrassend Van den Goorbergh

An sich al geen onaardige prestatie voor een kistrijder om als 22e te finishen in de langste etappe van deze editie van Le Dakar, maar al helemaal niet verkeerd wanneer dat je ook nog eens tot snelste Nederlander maakt in de etappe. Op net geen 37 minuten van Price laat Van den Goorbergh een sterke indruk achter. Vervolgens vinden we op plaats 28, eveneens op KTM, Hans Vogels. Vogels kwam niet helemaal probleemloos door de proef, want hij ging lelijk neer op een mossige betonplaat bij een rivier oversteek. Hij is oké, maar zal vanmorgen wel behoorlijk beurs zijn. Achter Verhoeven kwam Robert van Pelt binnen op plek 32. Frans Verhoeven kwam als 34e aan de finish.

ETAPPE 13: Op weg naar de laatste finish

De 180 kilometer Special Stage verbleekt qua afstand met de kilometers die de vorige etappe afgelegd dienden te worden, maar het cliché ’to finish first, first you’ll have to finish’ is absoluut waar. Als de potentiële winnaar – huidig klassementsleider of zij die op het vinkentouw zitten – de kop maar koel houdt op weg van Villa Carlos Paz naar Rosario.

De Special Stage is een combinatie van bochtige stukken afgewisseld met rotsachtige en zanderige snellere gedeeltes. Kort om, geen makkelijke laatste dag. Verwachte temperaturen zullen niet heel intens zijn en verder lijkt het ook droog te blijven. Twee zaken die de gehele Dakar Rally van 2016 zo zeker niet waren.

Op naar de finish!

Opnieuw een defensieve etappe voor Toby Price, waarin de Australiër het gas niet volledig tegen de stuit gehouden heeft. Desalniettemin verloor hij slechts 18 seconden op Antoine Meo, de debuterende meervoudig enduro wereldkampioen, die zijn tweede zege van de rally pakt. Derde plaats was voor de Argentijn Pablo Quintanilla op de Husqvarna.

Voor Paulo Goncalves is Le Dakar ten einde. De Portugese fabrieksrijder in dienst van Honda werd bewusteloos aangetroffen langs de route en per helikopter afgevoerd. Na een kort medisch onderzoek bleek hij niets over te houden aan de opgelopen hoofdwond. Al met al was het voor zowel Goncalves als zijn werkgever HRC, geen pretje tijdens deze Dakar Rally. Keer op keer werden zowel rijder als machine geplaagd door pech, en ook de teamgenoten van Goncalves troffen de plaaggeest meer dan eens.

Met het uitvallen van HRC’s laatste echte kanshebber voor het eindklassement, is het aan Kevin Benavides om de hete ijzers uit het vuur te halen. Benavides komt uit op een satelliet CRF450 Rally van Honda Zuid-Amerika, die ondanks sterke gelijkenissen toch iets minder is dan het materiaal van Goncalves. De Argentijn staat momenteel vijfde in het motorklassement op net geen uur van leider Price, die op zijn beurt nog steeds ruim een half uur en bijna drie kwartier los staat van zijn meest directe belagers. Stefan Svitko en een fantastisch debuterende Meo respectievelijk.

NEDERLANDERS: ‘Dit mag de naam Dakar niet hebben’

Had Hans Vogels tijdens etappe 10 nog écht zijn dag, gisteren was hij vooral boos. Opnieuw besloot de organisatie een deel van de proef te neutraliseren, en wel een groot deel. Na 243 kilometer van de 431 kilometers Special Stage vlagde men de rijders af, ware het niet dat onder meer Vogels dat punt allang gepasseerd was en zelfs al aan de finish was. Hij wees erop dat snellere mannen achter hem nu niet alleen veel minder zwaar belast zijn op het ruige steenachtige laatste deel van de proef, maar ook dat hij – of zijn tegenstanders – had kunnen crashen, met alle gevolgen van dien.

Ook is hij het niet eens met het gemak waarmee de ASO telkens ingrijpt. Le Dakar wordt de zwaarste rally ter wereld genoemd, maar Vogels kan zich daar niet in vinden. Hij hekelt de neutralisaties, inkortingen en het annuleren van Special Stages. “Men doet mee omdat dit de zwaarste rally ter wereld zou moeten zijn, dan is het finishen of falen, maar niet dit half-en-half laffe gedoe!” aldus de Brabander.

Achter Vogels, wist enkel Verhoeven binnen het uur van winnaar Meo aan de finish te komen, hij pakt plek 20.

ETAPPE 12: ‘we gaan nog niet naar huis, nog lange niet…’

In de boeken spreken we van de een-na-laatste etappe van Le Dakar 2016, maar de rijders zijn nog heel ver van huis. Met 450 kilometer verbindingsroute en 481 kilometer aan Special Stage hebben de rijders het hard te halen op de route van San Juan naar Villa Carlos Paz, dwars door de uitgestrekte Argentijnse pampa’s. 

Al liggen er naast de vlaktes ook nogal wat smalle secties in het verschiet, waardoor niet de gehele route met de trucks gedeeld wordt. Iets minder stuk gereden route voor de lichtste deelnemers dus.

Gevaar loert trouwens nog steeds, want al is de route van nature zo technisch niet als sommige eerdere etappes, de vermoeidheid kan toeslaan. En gevaarlijker nog; het idee bijna thuis te zijn in combinatie met die ontbrekende energie, is een gevaarlijk cocktail. Een simpele blunder kan nu doorslaggevend zijn.

Dit weekend barst in Taree, ruim drie uur ten noorden van Sydney, alweer de vierde Troy Bayliss Classic. Het is Bayliss’ eigen raceje bij de Taree Motorcycle Club, en tot nu toe hebben alle edities kunnen rekenen op uiterst interessante namen uit allerlei raceklasses in binnen- en buitenland. Ook dit jaar staan er weer wat grote namen uit liefst vijf verschillende landen aan de start. Enkele grote namen zijn Jared Mees en Brad Baker (beiden flat track-racers) uit Amerika, Australisch superbike-kampioen Troy Herfoss, twee oud-MotoGP coureurs in de vorm van Broc Parkes en Anthony West, en uiteraard start drievoudig World Superbike-kampioen Bayliss zelf ook.  

De Bayliss Classic is een oil track-evenment, wat in veel lijkt op dirt track, maar zoals de naam al doet vermoeden wordt de baan doordrenkt met olie. Want ja, los zand geeft wel erg veel grip, toch? Alles voor de sensatie! Ze kunnen er wat van Down Under.

Op social media doken al een aantal mooie beelden op van trainende coureurs. Zo ook bovenstaande Anthony West, die voor het eerst sinds 1996 weer op een oil track te vinden was. De voormalig Kawasaki MotoGP-fabrieksrijder zei geen flauw benul te hebben van waar hij mee bezig was, maar dat hij het desalniettemin enorm naar zijn zin had.

De twee grootste sterren van het immens populaire Amerikaanse flat track-circus, Jared Mees en Brad Baker, zijn inmiddels ook present in New South Wales, en druk aan het trainen op het toch iets ingewikkelder oil track-rijden. Al zijn beide heren inmiddels behoorlijk ervaren en lijkt het ze best aardig af te gaan.