Tien jaar geleden werd Cécile Collast de gelukkige eigenaresse van een bijna nieuwe gele Kawasaki Versys 650. De motor kreeg van haar de koosnaam Bumblebee, verwijzend naar de gele creatie uit de serie Transformers. Bijna een ton heeft Cécile inmiddels met de Versys gereden. Hoewel er al een opvolger in gebruik is, is er van afscheid nemen nog geen sprake. Daarvoor is ze te veel gehecht geraakt aan haar Bumblebee.

Vrouw en motor

1 van 3

Cécile Collast (44), opgegroeid in Groningen maar neergestreken in Amersfoort, droomde al heel wat jaartjes van een motor, voordat ze er uiteindelijk toe kwam om haar motorrijbewijs te gaan halen. ‘Ik reed in mijn jeugd wel brommer, een Puch Rider Macho zonder versnellingen, waarmee ik naar de Havo in Hoogezand reed. Een brommerrijbewijs hoefde ik toen nog niet te halen en ik kreeg gewoon een bromfietscertificaat. Motorrijden was in mijn familie zeker bekend. Mijn opa reed, mijn ooms, vader, broertje en later mijn moeder; allemaal rijden ze motor. Pas op mijn 34e heb ik mijn motorrijbewijs gehaald (tot dan geen tijd en geld ervoor). Het lessen gebeurde op een Kawasaki ER-6, een typische lesmotor. Omdat ik vertrouwd was geraakt met deze motor, wilde ik zo’n zelfde aanschaffen. Ik had een budget van 5.000 euro.’

Bij Doornekamp Motorsport in Hoevelaken stond een ER-6 te koop. Maar na een proefritje op deze motor stapte Cécile gedesillusioneerd af. ‘Ik was wel een ER-6 gewend, maar toch reed deze totaal anders. In de showroom stond ook een gele Versys 650. Mijn vader, die mee was om te onderhandelen, had me al op die motor gewezen. Volgens hem was die Versys een veel betere keuze voor mij en nog in de juiste kleur “pearl solar yellow” ook. Dus ook maar een proefritje op de Versys. Na twee bochten was ik om. Mijn vader had een vooruitziende blik. Hij liep me na de proefrit tegemoet met de mededeling dat ik die brede grijns van mijn gezicht af moest halen. Hij moest immers nog met de verkoper onderhandelen. En dat onderhandelen kon ik wel aan hem overlaten. Ik denk dat de verkoper er later nachtmerries van heeft gehad. De gele kleur zou volgens mijn vader onverkoopbaar zijn, terwijl ik juist voor die kleur ging en omdat het een Italiaanse importmotor was wist je niet wat er allemaal aan de motor kon mankeren. Uiteindelijk ging er 400 euro van de prijs af (dat was mij nooit gelukt) en betaalde ik 6.100 euro voor een drie jaar oude Versys met slechts 8.800 kilometer op de teller. De 1.100 euro die ik tekortkwam, mocht ik lenen bij mijn vader.’

In de Duitse file

Helemaal in haar nopjes met de gele Kawasaki Versys 650 liet Cécile toch een paar aanpassingen doen. De motor was voor haar net iets te hoog. ‘Als ik stop, moet ik niet na hoeven denken of ik wel goed genoeg sta om met de voeten aan de grond te kunnen. Daarom is bij Premium Motors in Apeldoorn de vering vervangen door een Hyperpro-verlagingsset, zodat ik gemakkelijk met de voeten aan de grond kom. En later is er ook nog een Bagster-zadel op gekomen. Net iets smaller en lager dan het originele zadel. Ik heb niet zulke lange benen en dan is iedere centimeter verlaging welkom. De koffers zijn in dezelfde kleur als de motor en kocht ik van mijn vakantiegeld. Toen ik hem kocht zat er een topkoffer bij, maar die heb ik verkocht.’

Alleen maakte het originele kofferrek de motor met koffers erg breed. Breder dan het stuur. Cécile: ‘Ik kwam er in Duitsland in de file achter dat dat heel lastig is. Een auto links naast me reed zover naar rechts dat ik een auto rechts van mij licht raakte met mijn stuur tegen zijn spiegel. Geen schade, maar de automobilist in kwestie bleek een politieman, die met zijn gezin op vakantie ging. Hij ging helemaal door het lint. Afijn, politie met zwaailichten erbij. Een heel gedoe om niks. Alles werd genoteerd en ik kreeg een bon voor tussen de file doorrijden. Ik wist niet eens dat dat niet mocht. Dat ging me 150 euro kosten; als ik direct pinde was het 60 euro. Vreemde gang van zaken. Ik heb snel betaald en ben daarna in Duitsland nooit meer tussen files gaan rijden.’

Marathonmotor Ducati 907ie: te mooi om van de hand te doen

Weer terug in Nederland heeft haar vader het bagagerek zo verbouwd dat het aan weerskanten een centimeter of acht smaller is geworden. Cécile: ‘Kan ik nu met mijn stuur ergens doorheen, dan kan dat ook met de koffers.’

Om geen last van turbulentie te hebben is er van MRA een ander ruitje gemonteerd. Dat en nog wat kleine cosmetische aanpassingen maken de Versys tot de droommotor, waarmee Cécile door heel Europa is gereden. Van de Noordkaap tot de Dolomieten en van IJsland tot Andalusië.

Storing

Hoewel de Versys 650 bekend staat als een probleemloze motor, is Cécile toch een paar keer onderweg gestrand. ‘De eerste keer was in Zwitserland. De stator van de dynamo was stuk. Er werd wel snel een garage gevonden, een dynamo hadden ze uiteraard niet op voorraad. Wachten op een originele zou een week gaan duren, een aftermarket kon in twee dagen worden geleverd en gemonteerd. Dan is de keuze niet moeilijk. De dagen dat ik zelf niet kon rijden kon ik achterop over de Alpenpassen.’

Lastiger was de storing die onderweg in Duitsland optrad. De motor viel tijdens het rijden op de snelweg plotseling uit. Om het even later toch weer te doen. Dit probleem bleef zich herhalen tot de motor er helemaal mee ophield. Cécile: ‘De ADAC verdacht de omvalsensor. De lokale garage had dat onderdeel niet op voorraad en het zou te lang duren om het te laten komen. Ik wist niet eens van het bestaan van zo’n omvalsensor. De enige optie was repatriëring naar Nederland. Daar aangekomen startte de motor helemaal niet. Om gek van te worden. Mijn vriend, een handige ANWB’er die ik bij een eerdere storing onderweg had ontmoet, heeft de omvalsensor vervangen en het probleem was inderdaad opgelost. Meestal zit deze sensor beschut onder de tank, maar bij de Versys zit deze net achter de schokdemper waar opspattende regen en vuil vrij spel hebben. Er zat corrosie in de sensor. Altijd lastig bij een storing die te pas en te onpas optreedt. De laatste jaren heb ik geen last meer gehad.’

1 van 4

Onderhoud

Na aanschaf was de motor een aantal jaren tot tevredenheid in onderhoud bij Doornekamp Motorsport en een keer bij Hofland Motoren. Cécile: ‘Maar sinds ik een ANWB’er als vriend heb, doen we het onderhoud in eigen beheer. Ik heb zelf een keer een KNMV-techniekcursus gevolgd. Niet om zelfstandig alles aan de motor te kunnen doen, maar wel om te weten waar het over gaat als er over kleppen stellen of iets dergelijks wordt gepraat. En ik ben een poetser, de Versys moet er altijd spic en span uitzien.’

De motor wordt het hele jaar gebruikt, behalve bij pekelen en zelden voor woon-werkverkeer. Cécile: ‘Ik kom uit het onderwijs, maar na afgestudeerd te zijn als onderwijskundige heb ik nu al een aantal jaren een leuke baan bij Veilig Verkeer Nederland, eerst als Educatiespecialist en nu als Innovatiecoördinator. De jaarlijkse 10.000 kilometer zijn allemaal plezierkilometers. Buiten de genoemde storing is de Versys een probleemloze motor. Ketting, tandwielen, banden; alles gaat lang mee. Wel twee keer preventief een koppelingskabel vervangen. De eerste keer kwam ik met die nieuwe kabel onderweg stil te staan. Ik kon niet ontkoppelen en had geen idee waarom. De ANWB’er, die me toen uit de brand hielp (gewoon de koppelingskabel iets opspannen), is nu mijn vriend. Ik heb een klein schuurtje waarin ik de motor kan stallen, maar soms staat de motor bij mijn vriend in de huiskamer om er in de wintermaanden aan te werken. Voorvorkkeerringen vervangen wordt zo een leuke klus.’

Kawasaki Versys 650 op de brug

De dertien jaar oude Versys 650 ziet er nog erg goed uit. ‘En zo rijdt de motor ook’, is de eerste indruk van MOTO73-expert Van Sleeuwen. ‘Ik denk dat dit weer zo’n motor is waaraan ik niets verkeerds tegen ga komen, ook al staat er ruim een ton op de teller. Leeftijd en kilometerstand zeggen lang niet altijd alles over een motor.’

Volgens goed gebruik wordt eerst het balhoofdlager gecontroleerd. Dat is nog prima, net als de wiellagers. Nooit is er bij de Versys een lager vervangen. Ieder jaar krijgt de motor een beurt en worden olie en filters vervangen. Volgens Cécile is het nooit nodig geweest om tussentijds olie bij te vullen. Maar omdat het oliepeil nu onder het minimum staat, vult Van Sleeuwen toch een half litertje olie bij.
De lak, een kleur die varieert in hoe het licht erop valt, ziet er nog onberispelijk uit. Maar op het rechter kuipdeel ontbreekt wel een sticker met de typeaanduiding, omdat die een keer is vervangen vanwege lichte schade.

De remschijven voor vertonen na 100.000 kilometer duidelijk een slijtpatroon. ‘Ze remmen nog prima, maar als er met de motor in de toekomst nog intensief wordt doorgereden, zou ik ze toch een keer vervangen’, aldus Van Sleeuwen, die verder opmerkt dat de remklauwen keurig gangbaar zijn. De remleidingen zijn vervangen door stalen remleidingen. Roest is amper te vinden bij de Versys. Pas als je heel goed kijkt, zie je bij sommige lasnaden wat roest opkomen. Maar dat is dan ook alles. De mooi weggewerkte rvs-uitlaatdemper is nog als nieuw. De uitlaatbochten en de klem zijn niet van rvs, wat te zien is. Ondanks dat de klem doormidden is en eigenlijk vervangen zou moeten worden, lekt de uitlaat niet.
De Versys is voorzien van handvatverwarming. Staat die aan, dan trekt de dynamo dat maar net. Pas hoger in de toeren wordt 14 volt of iets hoger bereikt. Zonder handvatverwarming is het net voldoende en wordt de accu bijgeladen. Extra accessoires als verstralers zijn dus helaas geen optie.

De Bumblebee Versys van Cécile Collast is er na dertien jaar nog eentje om door een ringetje te halen. ‘Ik was dan ook onaangenaam verrast toen ik een nieuwe Triumph Tiger Sport 660 ging kopen en er voor de Versys niet meer dan 1.000 euro werd geboden. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht dat ik voor dat bedrag de Versys weg zou doen. Met als gevolg dat ik nu twee motoren heb. De nieuwe Triumph bevalt prima en rijdt super, maar mijn hart ligt nog steeds bij de Versys. Dat zal voorlopig niet veranderen.’

Richtprijzen bij motorzaak