zaterdag 12 juli 2025
Home Blog Pagina 79

Het bijzondere verhaal van Andy Goldfine: ‘Ik liet me achter een motor slepen om mijn eerste motorpak te testen’

0
Andy Goldfine

Goede motorkleding is belangrijk: veiligheid, comfort, droog en warm; je kent het riedeltje. Op foto’s uit de oude doos zien we vaak motorrijders in winterse taferelen, die ondanks hun goede bedoelingen – opgespaarde zaterdagkranten onder lange leren jassen – toch diep verkleumd in een camera turen. Die tijd is gelukkig voorbij en iemand die daar een hoofdrol in speelde is een heel onbekende Amerikaan: Andy Goldfine. In februari 2000 ontmoette ik hem toevallig op een motorshow in Baltimore. Hij vertelde me een bijzonder verhaal.

Andy’s verhaal begon in 1970 toen hij op 16-jarige leeftijd zijn eerste motorfiets kocht. Een Honda SL90 enduro met hoge spatborden. ‘In de regen werd ik door die spatborden nog zeiknat.’ Andy gebruikte de Honda om er dagelijks mee op en neer naar school te rijden. Ondanks het rijden in weer en wind, zomer en winter, beviel het motorrijden hem goed. Een auto trok hem totaal niet. Tijdens zijn studies Engels en Filosofie bleef hij de motor trouw en toen hij na zijn studie ging werken en carrière maakte, groeide de afstand woon-werkverkeer met de motor gestaag. Hij begon zich ook meer en meer te ergeren aan het rijden in regen en kou. Dat kwam door zijn motorkleding, want wat hij ook probeerde; waterdichtheid bleef een hardnekkig probleem. Destijds waren vetpakken en leren motorpakken gangbaar. Als het regende werden PVC-regenoveralls over de leren motorkleding aangetrokken. Vetpakken waren vrijwel waterdicht, maar moesten regelmatig ingevet worden om dat ook te blijven.

Historie Apfelbeck-KTM: de eerste Grand Prix-racer van KTM

Andy had een voorkeur voor vetpakken, omdat hij die redelijk gemakkelijk over zijn normale kleding kon aantrekken. Dat moest wel voorzichtig gebeuren, te veel contact met het vetpak maakte vlekken op zijn nette kleren en straatvuil liftte makkelijk mee het huis in. Dat vuil had een enorme aantrekkingskracht op het goed ingevette pak. Het gebrek aan goede, niet ingevette maar toch waterdichte motorkledij begon een steeds grotere bron van ergernis te worden. Hij vroeg zich af waarom er toch geen waterdicht motorpak was dat toch kon ademen en tevens goede bescherming kon bieden bij een val. Het werd een obsessie voor hem, een obsessie waar we ons vandaag de dag dankbaar voor mogen zijn.

Gebroken ribben

‘Ik wilde een lichtgewicht, maar heel sterk motorpak maken voor dagelijks gebruik. Het pak moest vlot en gemakkelijk aan te trekken zijn, comfortabel en toch volledig waterdicht zijn terwijl het ook nog ademend was. Daarnaast moest je het gemakkelijk over reguliere kleding kunnen dragen en ik wilde ook nog dat het in warmer weer ook nog voldoende comfortabel was. In de jaren ’60 werd er door fabrikanten zoals DuPont flink geëxperimenteerd met nieuwe weeftechnieken en synthetische textielsoorten. DuPont was een pionier op dit gebied en experimenteerde al met synthetische garens in het begin van de jaren ’20. In 1929 hadden ze de weeftechnieken van deze garens goed onder de knie en namen het in productie. Het gebruik groeide mondjesmaat, maar dat werd in de Tweede Wereldoorlog voorgoed anders. Het gebruik groeide explosief. Het werd toen vooral gebruikt als militaire toepassing in voertuigbanden en verwerkt in kledij. Na de oorlog ontstonden weer nieuwe weeftechnieken waardoor de toepassing van deze garens nog veel breder werd.’

Volgens Andy kwam de doorbraak in 1967. Twee jaar daarvoor had Stephanie Kwolek bij DuPont een nieuwe supervezel ontwikkeld dat in eerste instantie bedoeld was als vervanger voor staal: Kevlar. Het duurde niet lang of DuPont ontwikkelde nieuwe synthetische garen met Kevlar als deelelement daarin. ‘Ze noemden die nieuwe supergaren Cordura. Tegenwoordig zijn er veel verschillende fabrikanten van supergarens en zijn er talloze merknamen in gebruik. Kijk maar eens goed op het label van je motorkleding.’

Andy vertelt verder: ‘Ondanks de superieure kwaliteiten werden deze supergarens aanvankelijk niet veel in kledij gebruikt, maar dat zou na 1977 snel anders worden. Want toen werd er ontdekt hoe je deze garens, met name Cordura, gemakkelijk kon kleuren. Op dat moment ging de deur vol open naar toepassingen in kleding. Vooral de adventure-markt speelde hier direct op in.’ In diezelfde periode werd ook veel vooruitgang geboekt met synthetische textielsoorten die functioneren als ademende membranen. Met name Gore-Tex, in 1969 uitgevonden door Wilbert en Robert Gore en in 1976 en 1980 door hen gepatenteerd, was hiervoor heel erg geschikt. Gore-Tex is een merknaam voor geëxpandeerd PTFE (Teflon) garen, dat kan functioneren als een ademend membraan als het op een bepaalde manier gewoven wordt.

Andy: ‘Ik kwam als eerste op het idee om een slijtvast supergaren samen te voegen met een waterdicht ademend membraan. De combinatie van eigenschappen was namelijk precies wat ik zocht in een fatsoenlijk motorpak. Ik kocht een aantal industriële naaimachines uit een faillissement waarmee het experimenteren begon. Je had toen ook al puur Kevlar-garen. Het was mega slijtvast, maar ik vond het te stug en te lastig om te verwerken. Cordura daarentegen was opgebouwd uit een mix van supergarens waarvan Kevlar er eentje was. Het was beter geschikt om te verwerken en ook lichter in gewicht. Ik testte de eerste pakken uit door ze met stenen te vullen en achter mijn BMW-boxer van destijds aan te slepen. Iedere keer een vaste route. Op die manier perfectioneerde ik de naden en het stikwerk en ontdekte ik welke garendikte het meest geschikt was voor een motorpak. Soms deed ik zelf een pak aan en liet me een stukje voorslepen, zodat ik kon zien of de armen of benen te veel opstroopten. Dat eindigde altijd met blauwe plekken. Toen kwam ik ook op het idee om protectors te maken die we nu ook altijd nog zien. Begin jaren ’80 was mijn eerste pak klaar. Ik droeg het iedere dag en naarmate de tijd vorderde perfectioneerde ik het. In 1982 nam ik het besluit de pakken in serie te gaan vervaardigen. Dat leidde tot de oprichting van mijn bedrijf Aerostitch. De rest is historie, tegenwoordig zijn slijtvaste pakken van supergarens en ademende membranen niet meer weg te denken uit de motorwereld. Maar het kostte me heel erg veel zweet, bloed en tranen om het concept geaccepteerd te krijgen in de motorwereld.’

“In het begin geloofde niemand dat een pak dat eruitzag als een textielpak waterdicht kon zijn, laat staan kon ademen en daarnaast ook nog eens prima valbescherming bood. Vandaag de dag is het de normaalste zaak van de wereld en verwacht je eigenlijk niets anders meer als je een motorkledingzaak binnenstapt. Maar dat was een heel ander verhaal toen ik me destijds liet voortslepen over een ruw wegdek achter mijn oude BMW en regelmatig een rib brak als mijn BMW-testrijder iets te enthousiast een bocht met hoge stoepranden doorknalde of een te hoog putdeksel niet ontweek…”

Foto: Archief A. Herl

Twijfeltest Suzuki GSX-S1000GT vs GSX-S1000GX: Luxeprobleem

0
Suzuki GSX-S1000GT vs GSX-S1000GX

Als je een sportieve toermotor wilt hebben van Suzuki, is er keuze te over. Voor avontuur kies je voor de V-Strom. Blijf je liever op het asfalt, wordt het lastig. Kies je voor de sportiever uitziende GSX-S1000GT of ga je voor de GSX-S1000GX met meer veerweg? Alvorens we over al die letter- en cijfercombinaties struikelen, zoeken we haarfijn uit welke het best in jouw straatje past.

Design en comfort

Visueel zou je denken dat de GX gewoon een wat hogere versie is van de GT. Maar dat is lang niet alles. Onderhuids zijn er meer verschillen dan je aanvankelijk zou denken, maar daar komen we straks op terug. De GT was er het eerst, in 2022. Met zijn sportieve uiterlijk, rechte zithouding en bagagemogelijkheden is het dé uitdager voor de recent vernieuwde Kawasaki Ninja 1100SX. De GX is dan weer een afgeleide van die GT en kwam vorig jaar op de markt. De basis delen ze: frame, wielen en viercilindermotor. Met andere woorden; kleed ze allebei uit tot ze naakt zijn en er staan bijna twee dezelfde motoren. Qua design zit het verschil hem in de hogere kop van de GX, tegenover de meer voorovergebogen en lagere GT. De GX krijgt ook een ander gezicht. Waar de GT zijn twee LED-lampen naast elkaar heeft, staan die op de GX boven elkaar. Let ook op de DRL’s: de GX lijkt twee boos kijkende ogen te hebben, de GT een soort van duistere lach. Zet beide machines naast elkaar en het hoogteverschil vooraan is best groot. De hogere kopkuip van de GX krijgt een instelbaar – drie posities – windscherm. Die handeling moet je wel met een schroevendraaier uitvoeren, wat er in de praktijk op neerkomt dat je dat letterlijk één keer doet en daarna nooit meer. Het windscherm van de GT staat gewoon vast en kan je niet verstellen.

Een hogere motor gaat meestal gepaard met een hogere zadelhoogte. Dat is hier ook het geval. Op de GT zit je 810 mm van de grond, de GX doet daar nog eens 35 mm bij. Geen wereld van verschil, maar je merkt het wel. Het gevolg van al die hoogteverschillen is een licht sportievere zit op de GT, wat logisch is gezien het uiterlijk van het model, maar het verschil met de GX is niet supergroot. En dat hadden we wél verwacht. Door de bouw van de GX zit je daar nog steeds best sportief op, zeker qua kniehoek. Oncomfortabel wordt het zelden, maar verwacht geen sofagevoel in vergelijking met de meer liggende houding op de GT. Door het rechtere windscherm van de GX, zit je wel beter uit de wind dan op de GT. Op comfort wint de GX, maar qua design de GT. Gelijkspel dus.

Rij-eigenschappen

Wat verwachten we hier? De GT zal sportiever sturen en de GX wat gezapiger. Dat klopt in grote lijnen, maar ook niet helemaal. Alles begint bij het grote verschil in vering. De GT maakt gebruik van een conventionele Kayaba-voorvork die volledig instelbaar is, en een monoshock die qua veervoorspanning en uitgaande demping kan aangepast worden. De GX doet het met volledig elektronische vering van Showa. Die werkt samen met een zes-assige IMU en allerlei sensoren om het systeem continu aan te passen. Zo is er ook een ‘Auto’-stand die de spanning automatisch aanpast aan het gewicht van de rijder, de eventuele koffers en de eventuele passagier. Het mag duidelijk zijn dat de instelbaarheid bijzonder uitgebreid is, waardoor je op de meest comfortabele stand een duidelijk zachter afgeveerde motor hebt dan de GT. Dat komt mede ook door de grotere veerweg van de GX. Het resultaat is dat de GX neutraler stuurt dan de GT. Niet per se sportiever of relaxter, wel neutraler. De GT valt makkelijker in de bocht, wat je alleen maar merkt als je beide motoren vlak na elkaar rijdt. Maakt dat van de GT een wat lomp sturende motor? Zeker niet. Het verschil is er, maar niet uitgesproken. Sterker nog, door de elektronische vering op de GX zorgt dat voor minder voeling met de voorband. De GT geeft meer feedback over wat er aan het gebeuren is. Waar alle oneffenheden worden uitgefilterd op de GX, voel je die net wel op de GT. En dat is soms prettiger als je heel precies wil sturen. Hetzelfde geldt voor de remmen. Die van de GT grijpen sneller aan en voelen prettiger dan de GX-remhendel die heel wat trekkracht nodig heeft alvorens er wat gebeurt.

De motorloop, acceleratie en het algehele gevoel wat je van de viercilinder krijgt, is kopiëren/plakken. Met 152 pk en 106 Nm zit je nooit verlegen om kracht van de vier-in-lijn. Die loopt bijzonder soepel en is vooral boven in toeren lekker gretig, met een agressieve soundtrack. Ook qua schakelen en quickshiften zijn er geen verschillen te merken. Ze doen het beide op een heerlijke manier. De GX is wel uitgerust met heel wat extra elektronica ten opzichte van de GT: bochten-ABS, Lift Control, Roll Control, Torque Control en stabiliteitscontrole. Allemaal systemen die te danken zijn aan de implementatie van de zes-assige IMU en die ervoor zorgen dat je minder snel valt of je eigen stuurkunde overschat. Mede door alle extra elektronica op de GX, is het de fijner rijdende motor. De GT verweert zich prima met zijn puike analoge rijgedrag en 6 kg minder gewicht, maar kan uiteindelijk niet op tegen het moderne geweld van de GX. Puntje voor de hoge.

De Twijfeltest: Ducati Multistrada V2 S vs Multistrada V4 S

Prijs

Wat zou al die elektronica en elektronische vering extra kosten? Want dat is uiteindelijk waar het om draait en dat is het grote verschil tussen de GT en GX. Reken 1.000 euro voor de hulpsystemen en 1.000 euro voor de vering, en je bent er. Exact 2.000 euro vraagt Suzuki meer voor de GX. Een compleet logische en aannemelijke meerprijs. Je voelt dat je met een kwalitatief systeem onderweg bent, dat zich eenvoudig laat instellen en doet wat je ervan vraagt. De elektronica werkt meestal ook zonder dat je het doorhebt. Je voelt er nauwelijks iets van, maar ziet wel een lampje flikkeren op je dashboard. Zoals bijvoorbeeld bij Lift Control. Vertrek volgas in eerste versnelling en je voorwiel zal geen 3 centimeter van de grond komen. Het gas wordt niet geknipt zodat het in horten en stoten gebeurt, nee, het verloopt uiterst soepel en zonder onderbreking.

Maar moet je 2.000 euro extra neerleggen voor de GX? Of ben je met de GT ook al tevreden? Dat is altijd de vraag natuurlijk. Als jij genoeg hebt aan de drie rijmodi, vijf standen tractiecontrole, assist & slipkoppeling, cruisecontrol, quickshifter, Low RPM Assist, Easy Start en multi-instelbare kwaliteitsvering van de GT, maak je beter een mooie trip met die 2.000 euro. Wil je graag het nieuwste van het nieuwste op elektronisch gebied, het gemak van elektronische vering en betere windbescherming? Dan spaar je best nog even door om de GX te kopen.

Gezien de behapbare meerprijs voor alle extra’s – en het zijn er heel wat – op de GX, wint hij ook dit duel.

Conclusie vergelijkingstest Suzuki GSX-S1000GT vs GSX-S1000GX

De Suzuki GSX-S1000GT is een bijzonder fijne sportieve toermotor. Gedurende enkele jaren had hij dat segment binnen Suzuki voor zich alleen, tot die dekselse GX werd gelanceerd. Die gebruikt dezelfde basis, maar voegt daar extra elektronica, elektronische vering, meer comfort en een volwassener uiterlijk aan toe. Niet makkelijk voor de GT, want die wordt automatisch gedegradeerd tot de mindere keuze. Laat dat echter niet zo zijn. De GX is de beter rijdende, comfortabelere en duurdere motor, maar op de GT heb je gegarandeerd evenveel plezier. Een luxeprobleem voor de koper dus. Laat hij zich verleiden tot de nieuwere, de modernere, de hogere? Of moet hij niets weten van al die tralala en wil hij gewoon sportief toeren? Voor ons een vraag, voor jou hopelijk een antwoord.

Pluspunten Suzuki GSX-S1000GT

  • Design
  • prijs
  • zitpositie

Minpunten Suzuki GSX-S1000GT

  • Vast windscherm
  • nu al ouderwets?

Pluspunten Suzuki GSX-S1000GX

  • Elektronica + vering
  • comfort
  • rijplezier

Minpunten Suzuki GSX-S1000GX

  • Feedback voorwiel
  • remgevoel
  • instelbaarheid windscherm
Technische Specificaties Suzuki GSX-S1000GT en GSX-S1000GX

Technische Specificaties Suzuki GSX-S1000GT en GSX-S1000GX

Suzuki GSX-S1000GT Suzuki GSX-S1000GX
MOTOR
Typevloeistofgekoelde vier-in-lijnvloeistofgekoelde vier-in-lijn
Cilinderinhoud999 cc999 cc
Boring x slag73,4 x 59 mm73,4 x 59 mm
Compressieverhouding12,2:112,2:1
Koppelingnatte multiplaat, A&S-koppelingnatte multiplaat, A&S-koppeling
Transmissiezesbakzesbak
Eindoverbrengingkettingketting
PRESTATIES
Maximaal vermogen152 pk (112 Nm) @ 11.000 tpm152 pk (112 Nm) @ 11.000 tpm
Maximaal koppel106 Nm @ 9.250 tpm106 Nm @ 9.250 tpm
ELEKTRONICA
Motorrijmodi, cruisecontrol, low rpm assistrijmodi, cruisecontrol, low rpm assist
Rijwielgedeeltetractiecontrole, quickshifterbochten-ABS, tractiecontrole, Lift Control, Roll Control, Torque Control, stabiliteitscontrole, quickshifter
RIJWIELGEDEELTE
Framealuminium twin sparaluminium twin spar
Vering voor43 mm UPSDUPSD
Stelmogelijkheden (voor)volledig instelbaarvolledig elektronisch instelbaar
Vering achtermonoshockmonoshock
Stelmogelijkheden (achter)veervoorspanning en uitgaande dempingvolledig elektronisch instelbaar
Veerweg v/a120/130 mm150/150 mm
Rem voortwee 310 mm-schijven met vierzuigerklauwtwee 310 mm-schijven met vierzuigerklauw
Rem achtereen 240 mm-schijf met éénzuigerklauween 240 mm-schijf met éénzuigerklauw
Banden v/a120/70-R17, 190/50-R17120/70-R17, 190/50-R17
PRIJZEN
Nederland€ 16.499€ 18.499
België€ 14.399€ 17.599
ALGEMEEN
Rijklaargewicht226 kg232 kg
Tankinhoud19 l19 l
Wielbasis1.460 mm1.470 mm
Zithoogte810 mm845 mm
Balhoofdhoek25°25,5°
Naloop100 mm97 mm

Maak werk van je hobby bij Motorkledingstore

0

Ben jij een motorliefhebber en op zoek naar een nieuwe uitdaging? Dan is dit je kans! Motorkledingstore heeft op dit moment verschillende vacatures openstaan en is op zoek naar enthousiaste collega’s om het team te versterken.

Motorkledingstore is een hechte groep motorliefhebbers die samen de schouders eronder zet. In deze kleinschalige, platte organisatie lever jij een belangrijke bijdrage aan het succes. Vanuit vijf megastores, een uitgebreide webshop en het hoofdkantoor in Breda zorgt het van oorsprong Brabantse bedrijf ervoor dat iedere motorrijder veilig en stijlvol de weg op kan.

Openstaande vacatures:

Ben jij klantgericht, heb je affiniteit met motorrijden, motorkleding en accessoires en wil je werken in een dynamische omgeving? Dan word je van harte uitgenodigd om te solliciteren.

Maak werk van je hobby en word onderdeel van het team van Motorkledingstore. Meer informatie over deze vacatures en hoe je kunt solliciteren, vind je hier.

Komt Suzuki met een nieuwe retro?

0

Suzuki heeft al geruime tijd succes met modulaire bouw en de GSX-8S is daar een perfect voorbeeld van. Met zijn 776-cc lijn-tweecilinder zijn er inmiddels verschillende modellen ontstaan, waaronder de volbloed GSX-8R en de Adventure-reeks V-Strom 800. Dit flexibele platform biedt uitstekende mogelijkheden voor de ontwikkeling van een retro-model.

De huidige GSX-8S levert in de serieversie ongeveer 83 pk (61 kW), wat voldoende ruimte biedt om diverse doelgroepen aan te spreken. Het koppel ligt op 78 Nm. Met een gewicht van ongeveer 202 kg is de GSX-8S een wendbare motorfiets die veel rijders aanspreekt.

Suzuki GSX-R750 viert 40-jarig jubileum

Retro-design: klassiek of modern geïnterpreteerd?

Hoe het retro-model eruit zou kunnen zien, is nog onduidelijk. Suzuki zou zich kunnen laten inspireren door het klassieke ontwerp uit de jaren ’70, met een ronde lamp, lange zitting en rechte zithouding. Een modernere interpretatie in de stijl van de Suzuki Katana, met scherpere lijnen en een rechthoekige koplamp, is ook een mogelijkheid.

Een andere optie is een kuip in de stijl van de historische GSX-R750 uit de jaren ’80, vergelijkbaar met wat Yamaha doet met de XSR900 GP. Ongeveer 25 jaar geleden introduceerde Suzuki al een vergelijkbaar concept met de GS1200SS, een retro-motorfiets gebaseerd op de Inazuma 1200.

Vervanging voor de verouderde SV650?

Momenteel vervult de SV650 de retro-rol bij Suzuki, vooral met de halfverkleide SV650X, die door zijn leeftijd langzaam aan zijn grenzen komt. Hoewel de SV650 recentelijk voldeed aan de Euro-5-normen, staat een update naar de aangescherpte Euro-5+-regels, die begin 2025 ingaan, nog uit. Met het moderne parallel-twin-concept van de GSX-8-reeks zou Suzuki de SV650 in de toekomst kunnen vervangen.

Suzuki vertrouwt op bewezen strategie

Dat Suzuki inzet op succesvolle basismodellen en daaruit veelzijdige varianten ontwikkelt, blijkt ook uit de GSX-S1000, waaruit onder andere de sportieve GT-versies en het retro-model Katana zijn voortgekomen. Deze strategie zou nu ook voor het middenklasse model GSX-8S kunnen worden toegepast.

Het is momenteel afwachten of Suzuki daadwerkelijk een retro-model op basis van de GSX-8S zal introduceren. De geruchten lijken echter realistisch en logisch. Wanneer precies Suzuki het model zou kunnen presenteren, is nog onbekend.

Jorge Martin start de pre-order voor de Aprilia Tuono 457

0

MotoGP-wereldkampioen Jorge Martin is gearriveerd in Milaan om de lancering van de pre-orders voor de nieuwe Aprilia Tuono 457 te vieren.

Voor shoppers in het stadscentrum en MotoGP-fans was het een geweldige verrassing om de wereldkampioen te ontmoeten in de showroom van de Piaggio Groep, in het hart van Milaan, op slechts enkele stappen van de Duomo.

Jorge, die herstellende is van een ongeluk voordat hij weer terugkeert naar de races met het nummer 1 op zijn Aprilia RS-GP, signeerde de Tuono 457, een van de meest langverwachte motorfietsmodellen van 2025, vooral onder jonge rijders.

2014, Assen: Bo Bendsneyder klopt Jorge Martin

De ontwikkeling van de Aprilia Tuono 457 was geïnspireerd door de wens van jonge rijders om plezier te hebben op de motorfiets. Deze variant van de Tuono is de meest rebelse tot nu toe. Terwijl het de kenmerkende waarden van alle Tuono-motoren behoudt, onderscheidt het zich met een recordbrekende vermogen-gewichtsverhouding (159 kg leeg gewicht voor 35 kW), de maximale waarde voor een motorfiets die met een A2-rijbewijs gereden mag worden. De Tuono 457 is een echte sportmotor, extreem leuk, dynamisch en bevredigend, terwijl hij ook gemakkelijk te hanteren en toegankelijk is voor iedereen.

Vanuit technisch perspectief is de motor top-of-the-range, met een aluminium frame (uniek in dit segment) en superieure elektronica, waaronder Ride by Wire-gasponsoren, drie rijmodi, ABS en traction control. De nieuwe tweecilinder motor levert 47,6 PK met een koppel van 43,5 Nm, waarvan 82% beschikbaar is bij slechts 3.000 tpm, voor ultiem plezier op alle wegen.

De Aprilia Tuono is nu beschikbaar voor pre-order. Om een van de allereerste modellen te bemachtigen, ga je tot 28 maart naar www.aprilia.com.

Pirelli Vervangt Michelin in MotoGP

0

Michelin eruit, Pirelli erin. Het nieuws komt met het kenmerk van een officiële aankondiging: Pirelli wordt de enige bandenleverancier voor de MotoGP vanaf 2027. Dit betekent dat het Italiaanse merk niet alleen het monopolie krijgt in de koningsklasse, maar in alle categorieën die door het wereldkampioenschap motorrijden worden georganiseerd. Michelin blijft nog twee jaar actief, tot de gewijzigde regelgeving die de introductie van 850cc-motoren mogelijk maakt.

Vijfjarenplan

Het contract met Pirelli is een vijfjarig contract, dat loopt tot en met 2031. Dorna heeft aangegeven dat de overeenkomst ‘momenteel in de afrondingsfase’ is. Hiermee wordt de strategie van een enkele leverancier voor het hele paddock bevestigd, wat een ideale ontwikkelingsschaal biedt voor de kampioenen van morgen die zich op weg naar de top van deze sport bevinden. Het is goed om te vermelden dat Pirelli momenteel al banden levert voor de Moto2 en Moto3, evenals voor enkele voorbereidende series. Deze overeenkomst zal het merk ook naar de MotoGP en MotoE brengen, het wereldkampioenschap voor elektrische motoren.

Vijftig jaar Jan Boer bij MOTO73/MOTOR: ‘De basis is gewoon een goed verhaal maken’

Einde van het verhaal

Wat betreft Michelin: zij blijven exclusieve leverancier van de MotoGP en MotoE tot het einde van de huidige technische regelgeving, wat betekent dat ze nog twee jaar actief zijn. Michelin heeft er echter voor gekozen om geen banden te leveren voor de kleinere categorieën, iets wat Pirelli wel heeft geaccepteerd in de contractvoorwaarden. Het Franse merk keerde in 2016 terug naar de MotoGP als enige constructeur, na het Bridgestone-tijdperk, dat van 2009 tot 2015 exclusief banden had geleverd. ‘Bibendum’ heeft in de koningsklasse ook eerder gereden en zorgde voor epische gevechten, zoals het duel tussen Valentino Rossi en Casey Stoner.

New Season Kickstarter – Gratis check-up voor Royal Enfield-eigenaren

0

Royal Enfield, wereldleider in middelzware motorfietsen (250 cc – 750 cc), kondigt de terugkeer aan van de ‘Season Kickstarter’-campagne, die loopt van zaterdag 8 maart tot en met zaterdag 12 april 2025.

Met de lente in aantocht kunnen Royal Enfield-klanten hun motor gratis laten nakijken, zodat ze klaar zijn voor het nieuwe seizoen en met een gerust hart de weg op kunnen.

De Royal Enfield-specialisten voeren een 20-puntencheck-up uit, inclusief het spannen en smeren van de ketting. Neem contact op met je Royal Enfield-dealer om een afspraak te maken voor de gratis controle.

Na de 20-puntencontrole ontvangen de eigenaren een lijst met onderhoudsadviezen voor hun motor.

Daarnaast kunnen Royal Enfield-liefhebbers gebruikmaken van deze gelegenheid om met hun dealers:

  • Een onderhoudsbeurt in te plannen.
  • De motor voor te bereiden op het nieuwe seizoen.
  • Hun uitrusting te updaten.
  • De nieuwe modellen Guerrilla 450, Classic 650 en Bear 650 te ontdekken.

Royal Enfield-dealers in Nederland

Royal Enfield-dealers in België

Ducati Desmo250MX is klaar voor z’n debuut. Presentatie 450-serie is 3 april

0

Het Italiaanse motocrosskampioenschap 2024 gaat de geschiedenis in. Ducati debuteert, wint een manche tijdens het eerste evenement en triomfeert aan het einde van het seizoen door de MX1-titel naar Borgo Panigale te brengen. Een jaar later debuteert een nieuwe crossmotor onder de vlag van Ducati. Zal de geschiedenis zich herhalen in 2025?

Er zijn veel overeenkomsten, maar ook veel verschillen, te beginnen met de cilinderinhoud. De Desmo250MX heeft een cilinderinhoud van… 250 cc, zoals van oudsher is voorgeschreven in de MX2. Daarnaast is er een geheel nieuwe structuur: het Beddini Racing Team ondersteunt de ontwikkeling van de kleinste MX-Ducati op de baan en in de wedstrijden. Door de verminderde cilinderinhoud is de desmodromische distributie nog belangrijker voor de prestaties. Althans, op papier.

De airbag in de motocross werkt. In Detroit hebben we het bewijs gezien

Het adagium zegt: ‘Een winnend team moet je niet veranderen’ en inderdaad zal Alessandro Lupino, de huidige Italiaanse MX1-kampioen, op het zadel van de Desmo250MX plaatsnemen. Hij rijdt dit jaar in de MX2 en, net als bij de 450, is hij een integraal onderdeel van het project als testrijder en ontwikkelaar.

Ten slotte staat een lange wachttijd op het punt te eindigen. Op 3 april zal de Desmo450MX definitief worden gepresenteerd, en vanaf juni is deze beschikbaar bij geselecteerde dealers.

2025 Yamaha R9: eerste vragen na de test

0
2025 Yamaha R9

Wat hadden we er zin in, in die 2025 Yamaha R9. De magische CP3-driecilinder in een sportmotor op een zonnig Jerez in Spanje. Wat zou er nog mis kunnen gaan? Wel, heel wat, zo blijkt. Extreme neerslag besliste over een ietwat ander verloop van omstandigheden…

Motor.NL: Heb je de R9 voor een Ténéré 700 moeten inruilen om door de modder te ploeteren?

Gijs Gilis: ‘Dat gelukkig niet, maar het circuit van Jerez was compleet onder- en overstroomd. Modder op het asfalt, losgekomen vangrails, asfalt dat door de druk van het water gebarsten was… Een smerige bende dus, maar gelukkig heeft de organisatie snel kunnen switchen naar het nieuwe circuit van Sevilla om daar de test door te laten gaan.’

Dat is geweldig, maar was het niet veel simpeler om gewoon een straattest te doen?

‘Dat was oorspronkelijk het plan, de dag na het circuitrijden. Maar rotsblokken die de weg versperden en uiteengereten straten maakten ook die test onmogelijk. Het circuit van Sevilla dus, waar ook regen werd voorspeld…’

Het houdt niet op! Heb je wel wat kunnen rijden dan?

‘Gelukkig wel. De eerste sessie met regenbanden op een snel opdrogend circuit, de tweede en derde sessie met de originele Bridgestone RS11-banden. Een extra uitdaging was het feit dat ik daar nog nooit gereden had. Daarbij heeft het circuit heel wat blinde secties, wat het er absoluut niet makkelijker op maakte. Gelukkig is de R9 een motor die onmiddellijk met je mee is en exact doet wat je ervan vraagt.’

2025 Yamaha R9: de langverwachte straat-supersport

Aha, eindelijk begint je verhaal positief te worden. Vertel eens wat meer over de R9.

‘Het is geen MT-09 met een sportieve kuip en ook geen opvolger van de R6. De driecilinder van de MT, XSR en Tracer neemt de R9 wel over. Met 119 pk en 93 Nm heeft die geen extra power, maar er is wel wat getweakt met de ontsteking en injectie. Het aluminium Deltabox-frame is nieuw, weegt 9,7 kg minder dan dat van de MT-09 en is vooral veel stijver in alle richtingen. Nodig voor circuitgebruik, uiteraard. Voor de rest instelbare KYB-vering en heerlijke Brembo Stylema’s.’

De R9 ziet er niet heel anders uit dan een R7 of R1 met grote vleugels. Pakt hij nog ergens anders mee uit?

‘Het design is inderdaad niet verrassend, maar desalniettemin knap. De vleugels zijn onmisbaar, een stevig elektronicapakket ook: rijmodi, tractiecontrole (9 standen), slide control (3 standen), lift control (3 standen), back slip regulator, launch control, brake control… Een flinke dosis hulpmiddelen dus, die op de soms natte plekken zeker niet overbodig waren.’

Als het daarmee niet lukt…

‘Een vangnet is altijd fijn om te hebben, ook al kom je dikwijls niet aan de grenzen. De R9 is in ieder geval een geweldige circuitmotor: scherp sturen, stijf op de rijlijn blijven, topremmen en een driecilinder die zoveel karakter, soepelheid en punch heeft dat iedere ronde een feest wordt.’

Kijk, als jij gelukkig bent, dan wij ook. Veilige terugkomst en laat het noodweer daar alsjeblieft…

Hoe banden de motorsport veranderden – TTerugblik #4

0

Tegenwoordig kijken coureurs vaak als eerste naar hun banden wanneer ze hun motoren in hun pits of bij het podium parkeren, als ze bij de eerste drie zijn geëindigd. Hoe staan die er nog voor? Voor de start hebben ze in overleg met hun technische staf en de bandenexperts hun keuze gemaakt: harde, medium of zachte banden? En als het regent, kiezen ze voor regenbanden. Maar ondanks de expertise van bandenfabrikanten lukt het ze vaak niet om een band te maken die zowel snelle rondetijden als een probleemloze finish garandeert. Bij het WorldSBK op Phillip Island was het zelfs zo erg dat er een verplichte bandenwissel voor alle rijders was ingesteld, zowel voor de Superbike als de Supersport.

Het verhaal van de GT – TTerugblik #3

Vroeger was het heel anders. De keuze in banden was minimaal. Met een band reden ze meerdere races. Zodra het profiel te laag was (slickbanden bestonden toen nog niet), werd de band vervangen en konden de coureurs weer een aantal races vooruit. Er viel weinig over de banden te zeggen, behalve tijdens de 500cc-race van de TT in 1950.

In die race werd het een strijd tussen Engelse en Italiaanse motoren en coureurs. De MV-coureurs speelden geen grote rol; Artesiani viel meteen uit en Ray Amm had problemen met de wegligging door een slap frame. Gilera deed het beter met Nello Pagani, Umberto Masetti en Carlo Bandirola. Dit Italiaanse trio leidde na enkele ronden voor Geoff Duke op Norton en Les Graham op AJS. Achter hen voltrok zich echter een drama voor de Britse rijders. Bob Foster, Johnny Lockett en Harold Daniell moesten stoppen omdat er stukken van het loopvlak van hun achterband waren losgeraakt. Geoff Duke had pech toen een stuk rubber tussen ketting en tandwiel kwam, waardoor hij onderuitging, maar gelukkig bleef hij ongedeerd. Harold Daniell besefte dat er een constructiefout in de banden zat en waarschuwde de andere Britse rijders vanuit de pits met een bord dat ze vanwege bandenproblemen naar binnen moesten komen. De strijd om de overwinning ging vervolgens tussen de drie Italiaanse Gilera-coureurs, met Masetti die de zege greep.

Jan Boer op de TT
Jan Boer zag zijn eerste TT in 1964. Sindsdien miste hij slechts één keer. In dit jubileumjaar van de Dutch TT blikt hij op Motor.NL in meerdere delen terug op de geschiedenis van Nederlands bekendste sportevenement.

Deel 1: De eerste Nederlandsche TT
Deel 2: Van 1949 tot MotoGP: de evolutie van de Dutch TT
Deel 3: Het verhaal van de GT