Toeren naar Italiaans recept Ducati heeft zes verschillende varianten van de 1260 Multistrada (en nog eens twee van de 950) in de aanbieding. Nummer zes, deze Grand Tour, kan door zijn complete uitrusting zo maar eens uitgroeien tot de verkooptopper van het hele stel. Waarom rijden we hem? Net als hun GS-kompanen hangen veel Multistrada-eigenaren hun motorfietsen helemaal vol met accessoires. Zijn de toeristisch ingestelde Ducati-liefhebbers in een keer klaar met deze Multistrada 1260S Grand Tour of hebben ze toch nog iets te wensen? Wie de moeite neemt om de technische gegevens van de gewone Multistrada 1260S naast die van deze Grand Tour te leggen ontdekt 1001 overeenkomsten en slechts een enkel verschil. Aan het nodeloos aanpassen van de uitmuntende basis brandt Ducati terecht de vingers niet. De Italiaanse motorfietsfabrikant concentreerde zich op het toerwaardiger maken van de Multistrada. Met de sportieve genen zit het bij een gewone Multistrada absoluut goed, de Enduro-variant haalt de allroadkolen uit het vuur, maar deze Grand Tour richt zich op de moderne toerrijder. Gemis Toerrijders stappen bij gebrek aan toermotoren van het oude stempel noodgedwongen over op allroads, maar natuurlijk ook omdat de hele wereld weet hoe ontzettend prettig die rijden en omdat ze zo extreem multifunctioneel zijn. Om toerrijders te paaien heeft de Grand Tour naast zijn bijzondere kleurstelling: zijkoffers, een middenstandaard, verwarmde handvatten, extra led-verlichting en een bandenspanningscontrolesysteem. Misschien verwacht een groottoerist nog zaken als een groter windscherm, standaard navigatiesysteem en een verwarmd zadel, maar voor Ducati is de Grand Tour zo toeristisch genoeg. Dat heeft het bijkomende voordeel dat het prijskaartje niet verder oploopt. Met € 25.790,- is dat nog altijd gepeperd. TestlocatieRondje Nederland OmstandighedenPerfect terrassenweer (maar die zijn dicht) Temperatuur15 graden Testkilometers421 BijzonderhedenAls zelfs de politie stopt voor een compliment rij je iets bijzonders. Gaat een groottoerist iets missen? Afhankelijk van zijn/haar afmetingen loopt het gemis op tot twee zaken. Het meest in het oog vallend is de windbescherming. Die is niet van wereldniveau. De handmatig te bedienen standaardruit is te klein om vorstelijk te beschermen. Als het nou bij dat ongemak blijft, is er nog geen man overboord, maar het scherm is ook nog eens goed voor turbulentie. Een tweede punt van aandacht is de zitpositie. Die is niet verkeerd, maar niet zo riant als die van andere toergerichte allroads. Het brede zadel is een beetje kuilvormig, waardoor je niet zo gemakkelijk verschuift, maar het gebruikte schuim is een zegen voor de kilometervreter. De achteruitkijkspiegels – gebruik ze vooral frequent op een motorfiets met 158 pk – bieden een goed beeld naar achter, maar laten zich waardeloos afstellen omdat rem- en koppelingshendel meebewegen. Of de hendels staan goed en de spiegels niet, of andersom. Uiteindelijk is mijn favoriete instelling standje Sport. Als een dolle Na deze kritische nootjes volgt de lofzang op de V-twin; ‘Moeder ik ben verliefd.’ Terwijl de adrenaline nog nagiert door je aderen, vraag je je in eerste instantie af of Ducati niet per ongeluk een blok van een Panigale pakte. De tweecilinder beukt met een ongelooflijk geweld en gemak door naar het rode gebied. De oorspronkelijke verbazing maakt al snel plaats voor verslaving. Keer op keer moet het gashendel vol open om van de onwaarschijnlijke versnelling te genieten. Mocht er nog iemand denken dat toeren anno 2020 saai is, dan moet hij/zij vooral eens een proefrit maken. Het blijft niet bij het overdadig gevulde midden- en hoge toerengebied, ook onderin is het blok sterk genoeg. Trek bij honderd in zes het gas vol open en zonder morren trekt het zich onwaarschijnlijk krachtig op gang. Bij dergelijke lage toerentallen verwacht je een bokkende twin, je krijgt soepel huppelende paardjes. Bij 3.500 toeren geeft het blok al 85 procent van zijn maximale koppel en daarmee kun je als groottoerist en ook als sportieve rijder alleen maar blij zijn. Je kunt dus als een dolle losgaan op de Multistrada, maar ook heel beschaafd in het dagelijkse verkeer meegaan. De tweecilinder beukt met een ongelooflijk geweld en gemak door naar het rode gebied. De elektronische vering sluit daar mooi bij aan. Met een paar drukken op de knop – de software spreekt echt voor zich – verstel je de voor- en achterdemper. Ducati koppelt de veerkarakteristiek aan de rijmodus en dat is iets om wel even rekening mee te houden. Als je wilt knallen, kies dan ook rijmodus Sport. Het geeft de vering net de juiste strafheid mee. In Road is het al snel te veel op comfort geënt. Zwevend tapijt Dat laatste ondervind ik in een prachtige bocht. Voor het oog van de fotograaf en een relaxed toekijkende politieagent gaat het harder en schuiner. Dat gebeurt nu eenmaal als je een bocht wat beter leert kennen. Zo lang het asfalt van onberispelijke kwaliteit is, gaat het er flink op, maar van een flinke kuil in het wegdek is het rijwielgedeelte echt van slag en loopt de motor wijd. Uiteindelijk is mijn favoriete instelling standje Sport en als veervoorspanning solorijder met bagage. Dan stuurt de motorfiets ook op hoge snelheid nog strak. Voor een 1262 cc zware motorfiets stuurt het ook extreem gemakkelijk in. Het supernerveuze van de eerste generatie is er vanaf, maar dat kan iemand die op zoek is naar een Grand Tour alleen maar toejuichen. Het rijwielgedeelte en blok beschikken over twee totaal verschillende gezichten en het gaat ze in alle gevallen hand-in-hand prima af. Als je als Aladdin op een zwevend tapijtje wilt voortglijden, maken blok en rijwielgedeelte dat in eendrachtige samenwerking mogelijk. Wil je liever als een astronaut de dampkring verlaten, dan kan dat net zo makkelijk. Het blijft bizar wat elektronische vering en een uitgebreid elektronicapakket qua karaktervorming van een motorfiets voor elkaar krijgen. + Geweldig blok, sportief rijwielgedeelte, compleet genoeg (voor mij) - Windscherm, spiegels, niet goedkoop, vering aan de slappe kant Conclusie Ducati geeft een geheel eigen draai aan een Grand Tour. De afkorting GT klopt, maar staat eerder voor Grand Tourisme. Voor het betere kwieke toerwerk ben je bij de Italianen aan het juiste adres. Daarvoor heb je alleen een standaard Multistrada en wat extra luxe nodig. Niet te veel, want dat voegt alleen maar extra gewicht toe. Loyaal aan de eigen racefilosofie offert Ducati met liefde een beetje luxe op voor sportiviteit. Het eindresultaat is betoverend snel, lichtvoetig en breed inzetbaar. Maar de ‘grandste’ van de ‘grandste’ tourers is het niet. Er zijn allroads die betere kilometervreters zijn. Daarbij wijzen we vooral naar de windbescherming. Een ander windscherm moet wonderen kunnen doen. De wonderen komen nu voor rekening van de V-twin. Allemachtig wat weet dat mechanische kunstwerkje te imponeren. Dat doet het met lomp spierballenvertoon, maar tegelijk ook met souplesse. Voor een vette tweecilinder loopt het blok ontzettend mooi rond als het amper een paar toeren draait. Ducati heeft gelijk dat het niet kiest voor een overkill aan extra’s. Wat moet je met een verwarmd zadel met zo’n hartverwarmend motorblok onder je? Technische gegevens             Ducati Multistrada 1260S Grand Tour MOTOR Type    vloeistofgekoelde 90˚ V-twin, DOHC Cilinderinhoud 1262 cc Boring x slag  106 x 71,5 mm Kleppen/cilinder         4 Compressieverh.        13,0:1 Carburatie       Bosch-injectie, 56mm-injectoren Koppeling       natte multiplaat, hydraulisch bediend, slipperclutch Transmissie    zesbak met DQS (quickshifter) Eindoverbrenging       ketting PRESTATIES Maximaal vermogen  116 kW (158 pk) @ 9.500 tpm Maximaal koppel        129 Nm @ 7.500 tpm ELEKTRONICA Motor  DTC, DWC, rijmodi, Rijwielgedeelte           bochten-ABS, DDS Skyhook EVO, heuvelrem, adaptieve koplampen RIJWIELGEDEELTE Frame stalen vakwerkframe Vering voor     48mm-Sachs-upsidedownvork, Skyhook Stelmogelijkheden     elektronisch instelbare veervoorspanning, in- en uitgaande demping Vering achter  Sachs-monoshock, Skyhook Stelmogelijkheden     elektronische instelbare veervoorspanning en uitgaande demping Veerweg v/a   170/170 mm Rem voor        330mm-schijven met radiaal gemonteerde Brembo M50 Monobloc-vierzuigerklauw Rem achter     265mm-schijf met tweezuigerklauw Banden v/a     Pirelli Scorpion Trail II; 120/70-ZR17, 190/55-ZR17 MATEN & GEWICHTEN Wielbasis        1.585 mm Balhoofdhoek 25˚ Naloop 111 mm Zithoogte        825/845 mm Gewicht          238 kg (rijklaar, lege tank) Tankinhoud     20 liter PRIJS & INFO Prijs     € 25.790,- Prijs België     € 22.690,- Importeur        Ducati Nederland Internet           www.ducati.nl