Marc de Reuver moet twee weken rust houden. De Yamaha van Beers Racing Team-rijder kwam tijdens de warm up voor de Grand Prix van Tsjechië ten val en liep daarbij een geblesseerde schouder op.

De Reuver bracht vandaag een bezoek aan zijn dokter in België. Er werden kleine scheurtjes in een pees in zijn schouder geconstateerd. Wanneer de Reuver geen rust neemt, bestaat de kans dat zijn pees scheurt, met alle gevolgen van dien. Omdat Marc liever het zekere voor het onzekere neemt, heeft hij besloten om aankomende maandag het BK op de Keiheuvel in Mol en de Britse Grand Prix te laten schieten.

Foto: Gerwinmxfoto.com

De zesde ronde van het IDM Superbike kampioenschap vond plaats op de Schleizer Dreieck in het weekend van 5-7 augustus. RAC Racing coureur Ghisbert van Ginhoven eindigde de eerste race op zondag op een keurige 5e plek, maar kreeg vervolgens te maken met een defect aan zijn motor. Teamgenoot Barry Veneman kwam juist tijdens de eerste race vroegtijdig de pitbox inrijden en finishte de tweede race in Schleiz op de 10e plek.

Van Ginhoven liet op vrijdag een sterke vrije training zien en sloot deze ondanks een kleine crash, als één van de snelste rijders af. Onder wisselvallende weersomstandigheden werden op zaterdag de kwalificatietrainingen verreden, waarbij Van Ginhoven niet verder kwam dan een 15e plek. Op zondag toonde de RAC Racing coureur zijn potentieel door zijn BMW S1000RR in de eerste race knap naar voren te rijden en als vijfde te finishen. De tweede race verliep minder succesvol omdat het schakelpedaal van de coureur uit Leidschendam afbrak en Van Ginhoven daarom terug moest keren naar de pitbox. Meer dan een 19e plek zat er vervolgens niet meer in.

Veneman kwalificeerde zich tijdens de trainingen op zaterdag op een negende plek op de startgrid, maar de races op zondag verliepen voor de RAC Racing coureur niet naar wens. Veneman had vooral te maken met een gebrek aan grip. Hierdoor moest de BMW coureur de eerste race vroegtijdig beëindigen en lukte het Veneman niet om tijdens de tweede race de kopgroep te blijven volgen. Veneman finishte als tiende.  

Ghisbert van Ginhoven, RAC Racing coureur:
“Allereerst wil ik mijn medeleven betuigen aan de nabestaanden van Anouk Weijers. Anouk ging al 6 jaar mee met de activiteiten van Stichting Racen Tegen Kanker en was bij veel races aanwezig. Anouk is op donderdag 4 augustus op 11-jarige leeftijd overleden. Wat betreft het afgelopen weekend ging het op de eerste dag heel erg goed. Ik reed gemakkelijk over de baan en de motor voelde goed aan. Op zaterdag lukte het gewoon niet. Ik wilde te graag, te snel rijden en dat werkte juist averechts. Daarom moest ik op zondag vanaf de 15e plek starten. Na een goede warm-up reed ik op zondag ook een hele goede eerste race op een half natte, half droge baan. Deze omstandigheden liggen mij wel! Ook mijn starts gingen dit weekend best goed. Alhoewel de baan glad was, kon ik rustig naar voren rijden en was ik dik tevreden met de behaalde 5e plek. Helaas brak tijdens de tweede race mijn schakelpedaal al na 3 ronden af. Nadat ik was binnengekomen, ben ik wel weer doorgereden, maar voor de punten hoefde ik niet meer te strijden. Uiteindelijk werd ik 19e.”

Barry Veneman, RAC Racing coureur:
“Ik begon met een goed gevoel aan dit raceweekend. We hebben getest op het circuit in Zolder en die test is positief verlopen. Helaas was het geluk het afgelopen raceweekend niet aan onze zijde. De weersomstandigheden waren wisselend en we begonnen de eerste race met regenbanden op een natte baan. Door een valpartij kregen we al na 2 ronden te maken met een rode vlag situatie. Omdat mijn motor toch niet goed aanvoelde, hebben we er toen intermediate banden ingezet, maar helaas moest ik al gauw opgeven door een bandenprobleem. In de tweede manche kon ik de eerste twaalf ronden de kopgroep goed volgen, maar ik moest ze in de laatste ronden laten gaan omdat de banden het niet volhielden. Dat was jammer. Schleiz is een leuk circuit, er hangt een goede sfeer en er zijn veel fans. Ghisbert heeft hier ook goed gereden. Maar de top van het IDM is veel breder geworden, waardoor het lastiger is dan vorig jaar om voorin het veld te rijden. Hopelijk hebben we de komende race wat meer geluk en kunnen we meestrijden om de topposities in deze sterke competitie.”

"Met drie wedstrijden in amper vier weken tijd belooft augustus een hectische race-maand te worden. De belangrijkste race van dit drieluik – de Gamma Racing Day – hebben we inmiddels achter de rug, want dit was toch wel de wedstrijd waar alle deelnemers van de Talent Cup maandenlang naartoe hadden geleefd. Er werden 50.000 toeschouwers verwacht, maar uiteindelijk werden het er bijna 60.000! Wat een spektakel. Niet alleen op de baan, maar ook ernaast, want zelfs in de vroege ochtend kon je in de paddock al over de koppen lopen. Ik begrijp nu ook waarom GP-coureurs op de wedstrijddag worden afgeschermd door hun management, want op dat niveau is de mediabelangstelling nog veel massaler.

Ook tijdens de Gamma Racing Day was het een constant komen en gaan van vrienden en kennissen, van cameraploegen en fotografen en van fans die plotseling met je op de foto willen. Allemaal ontzettend leuk en supergaaf, maar hoe je het ook wendt of keert, het verstoort wel je concentratie voor de race. Anderzijds zorgde al die bedrijvigheid van pers en publiek er wel voor dat ik haast geen tijd had om zenuwachtig te worden voor de wedstrijd. Behalve dan tijdens die laatste tien minuten in het parc ferme, want toen drong wel degelijk tot me door dat de hele hoofdtribune afgeladen vol zat. Dat was ook het enige moment dat de zenuwen door mijn keel gierden, want zodra je aan de start staat ben je alleen nog maar gefocust op de wedstrijd. En wat voor een wedstrijd!

De Talent Cup 600-race tijdens de Gamma Racing Days leverde het overtuigende bewijs dat het niveau van deze merkencup ontzettend snel gegroeid is. In het begin van het seizoen reed alleen Wayne Tessels rondetijden onder de 1.50. Nu zijn er al een stuk of zes coureurs die zo knetterhard in de rondte gaan. De onderlinge verschillen worden steeds kleiner en ook de rondetijden zijn veel constanter dan in het begin van het seizoen. Dat heeft deels te maken met de goede begeleiding maar ook met het feit dat alle coureurs zich aan elkaar optrekken. Nu ik de voorbije weken wat meer heb kunnen trainen, lukt het me ook steeds beter om aan te pikken bij de snellere coureurs en kan ik het tempo ook veel beter vasthouden gedurende de wedstrijd.

Dat laatste heeft natuurlijk ook te maken met de conditionele begeleiding, want zodra je richting de 1.50 gaat qua rondetijden moet je zowel fysiek als mentaal het onderste uit de kan halen om al die pk's onder controle te houden. Na de kwalificatietraining op zaterdag kregen we voor het eerst een praktijkgerichte workshop van Kevin Bos en Raymond Schouten. Wat me opviel is dat ze hun jarenlange kennis en ervaring heel goed kunnen verwoorden. En dat in een taal die een coureur begrijpt en waar hij ook profijt van heeft. Elke bocht van het TT-circuit werd uitvoerig geanalyseerd wat betreft de lijnen en schakelmomenten, maar wat het vooral interessant maakte waren de extra tips en handigheidjes. Waar je tijd kon winnen door nog een keer op- of terug te schakelen, waar je – door even de rem aan te tikken – de motor een betere gewichtsbalans geeft voor de volgende bocht of waar je door je achterrem te laten slepen vroeger op het gas kunt. Stuk voor stuk praktische tips waar je zelf nooit achter komt. Al die adviezen hebben er wel voor gezorgd dat ik mijn persoonlijk ronderecord tijdens de wedstrijd met anderhalve seconde heb verbeterd!

De race zelf ging heel goed, of laat ik het anders stellen: veel beter dan verwacht. Tijdens de voorbije wedstrijden in Oschersleben en Assen zat ik al aardig dicht bij de koplopers, maar dat was op een natte baan. Merkwaardig genoeg had ik dat vertrouwen wel op een nat circuit, maar kon ik tot nu toe die omslag niet maken op een droge baan. Het is heel moeilijk uit te leggen waar dat aan lag, want eigenlijk zou je eerder het omgekeerde verwachten. De knop is eigenlijk pas omgegaan toen ik samen met het MOTO73-testteam een dag op het Belgische circuit van Mettet ben gaan trainen. Tijdens die circuittraining van Bikers Days vielen alle stukjes van de puzzel eindelijk op hun plaats en vond ik eindelijk het zelfvertrouwen om ook op een droge baan voluit te gaan!

Ondanks een ietwat teleurstellende tiende trainingstijd (als gevolg van hardnekkige verkoudheid) had ik wel een goed gevoel over de wedstrijd. Helaas verknoeide ik mijn start, waardoor ik pas als elfde de Haarbocht instuurde. Door constante rondetijden te rijden en weinig foutjes te maken kon ik echter vrij snel aanpikken bij Tommy Sentges. Helaas lukte het mij niet om het gaatje van een halve seconde dicht te rijden. Ik was zo gefocust op het achterwiel van Tommy, dat ik niet in de gaten had dat ook Manuel Wienen aansluiting had gekregen.

Net op het moment dat ik mijn aanval wilde plaatsen op Tommy Sentges, dook de onfortuinlijke winnaar van de eerste manche in Oschersleben binnendoor en kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. Wel knap trouwens dat Manuel zo'n sterk wedstrijd reed, want gezien zijn blessures had niemand verwacht dat hij zo snel zijn rentree zou maken. Gelukkig kon ik hem in de volgende bocht weer uitremmen, maar dat was niet voldoende om in de slotronde nog een bedreiging te kunnen vormen voor Tommy Sentges. Na afloop van de wedstrijd drong het tot me door dat er beslist meer in had gezeten, want in de laatste ronde had ik een snellere tijd gerealiseerd dan Roy van Sambeek en die was afgetekend als vijfde gefinisht. Anderzijds mag ik niet ontevreden zijn, want dank zij deze mooie zevende plek ben ik in de tussenstand toch weer opgeklommen naar een top-tien klassering."

In een haast geheel Italiaans feestje bij de EK Minimoto in Juvaincourt (Frankrijk) hebben twee Nederlandse rijders zich toch flink laten gelden. In het Europese kampioenschap van de Honda NSF 100 Cup behaalden Ryan van de Lagemaat (neefje van voormalig GP-coureur Henk van de Lagemaat, red.) en Bo Bendsneijder respectievelijk een tweede en derde plaats. Kampioen werd de Duitser Lukas Tulovic.

In drie races werd bepaald wie uiteindelijk het hoogste plekje van het ereschavot mocht betreden. Ryan van de Lagemaat begon het EK erg goed en scoorde op een natte baan een tweede plek in de eerste wedstrijd. Bo Bendsneijder werd veertiende en kende daardoor juist een mindere start van het weekend. In de tweede race moesten beide coureurs zich tevreden stellen met een plek in de middenmoot. Van de Lagemaat werd zevende, een plaatsje achter Bendsneijder. Karlo Slager wist juist een uitstekende, tweede race te rijden en finishte als derde. Lukas Tulovic was in beide races de sterkste coureur gebleken. 

In de beslissende, derde wedstrijd pakte Nederland een een-tweetje met Bo Bendsneijder als winnaar. Achter hem werd Van de Lagemaat tweede. Doordat Tulovic de schade beperkt hield met een vierde plek konden de twee Nederlanders geen eindzege behalen. Van de Lagemaat sprokkelde 69 punten bij elkaar en kwam zeven punten tekort om zich Europees kampioen te mogen noemen. Bendsneijder kwam tot 62 punten en werd daarmee derde.

In de andere klassen werd geen Nederlands succes behaald in de einduitslagen. Wel wist Donny Baegen de eerste race in de Mini GP 70 te winnen, waar Tim Koopmans een derde plek bemachtigde. Laatstgenoemde coureur wist diezelfde plaats ook in de tweede wedstrijd van het weekend in te nemen. Hij werd uiteindelijk vierde in de eindstand, met een gelijk aantal punten als de nummer drie, Andrea Zanotti. 

Foto: Henry van de Lagemaat