Het bergachtige landschap van Snowdonia, de stranden en badplaatsen aan de Ierse Zee, een fijnmazig netwerk van met heggen omzoomde motorwegen en een eigen, tongbrekende taal – wie Wales kiest, krijgt een heel bijzonder stuk Groot-Brittannië.

Tekst en foto’s: Klaus H. Daams

Wow, wow, wow! Wales verwelkomt ons met open armen. De uitgestrekte ‘armen’ hier bestaan echter uit hoge heggen aan beide zijden van de kronkelige landweg. Dit beperkt het zijwaartse zicht, maar richt de blik op de verte, waar de bergen van Snowdonia al zichtbaar zijn. Alsof iemand een lading deurmatten heeft verloren, zoals je ze voor de voordeur ziet liggen, met vaak een vriendelijke welkomstgroet erop, rijden we op rode markeringen, waarop in grote witte letters ‘ARAF’ staat; en om ervoor te zorgen dat iedereen het begrijpt, staat er ook, voor de zekerheid, de vertaling: SLOW. Ja, het Welsh, een belangrijke bron van nationale identiteit en zelfstandigheid in het Verenigd Koninkrijk, is een onderwerp op zich. Dat merk je ook wanneer je de navigatie eerst van Engels of Schots omzet naar Welsh, om bijvoorbeeld het Royal Oak Hotel in Betws-y-Coed te vinden – onze adellijke verblijfplaats voor drie nachten en bagagevrije toertochten.

1 van 9

Panoramische weg

Vrijdagochtend. Terwijl we bij een uitgebreid full Welsh breakfast het gewicht van de motorfietsen straks weer geleidelijk doen toenemen, hebben we ruim de tijd om de dag te plannen. Collega Klaus wil dolgraag zijn Kate bezoeken, bekend als de Princess of Wales. Als alternatief komt haar zus Pippa in aanmerking, bekend geworden door haar gewaagde outfit bij het huwelijk van Kate en William. Maar ach, beide dames wonen nu met hun families in het verre Londen en MOTO73 is geen Libelle of Story. Dus nog een hapje black pudding, daarna wat sinaasappelsap om mee weg te spoelen, en dan in plaats van naar de blauwbloedige high society, op naar het groene binnenland.

In Betws-y-Coed, in het Nederlands ‘Gebedshuis in het bos’, slaan we af over de eeuwenoude stenen Pont-y-Pair Bridge met uitzicht op een kleine schuimende waterval, naar de B5106 – Kate en Pippa zijn al vergeten, nu draait alles om, sorry, de pracht van de natuur. Onder een dicht loofdak slingert de weg zich naar Gwydyr Castle en slaat daar scherp rechtsaf naar de volgende eeuwenoude brug, de Pont Fawr, in het levendige marktstadje Llanrwst. Waar ze vroeger te paard of met kruiwagens de Conwy overstaken, krijgen buschauffeurs tegenwoordig het zweet op hun voorhoofd als ze daar moeten invoegen, het is echt millimeterwerk. Gelukkig is de Himalayan zelfs met aluminium koffers niet zo breed en heeft hij nu een relatief vrije rit op de A548 naar Abergele, terwijl trekkers en vrachtwagens keer op keer de dichte heggen en overhangende takken moeten afscheren. In Llangernyw brengt een weelderig bloemrijke bloempot wat afwisseling in het groenoverwicht. En een oude jagerspub genaamd The Old Stag, dagelijks geopend vanaf 17.30 uur, behalve op dinsdag en in het weekend al vanaf 12 uur. Tegenover de pub is de dorpswinkel, dé de plek voor de laatste roddels, en waar vandaag de dag drie halfvolwassen kinderen in een auto twee keer per week naartoe gaan om boodschappen te doen. Ze krijgen eindelijk eens iets ongewoons voorgeschoteld met de twee vreemde motorrijders in het anders zo doodstille dorp.

Toertocht Belgische Ardennen: Le Grand Tour des Ardennes

Tot ziens Llangernyw, hallo Llandudno. De grootste badplaats in Wales, niet te verwarren met de gelijknamige wijk in Kaapstad, ligt op een schiereiland tussen Colwyn Bay en Gonwy Bay. Het heeft aan de oostkant een lang halvemaanvormig strand en een brede boulevard, en een pier die ver in zee steekt met diverse kiosken en winkels zoals op de kermis. Zo ver, zo kleurrijk. Bijzondere traktatie in Llandudno: op een panoramische weg kun je ook nog rondrijden met de motorfietsen, rond de Great Orme. Links steile rotsen, diep onder je de zee, bezaaid met 160 offshore windturbines van Gwynt y Môr. Aan de ringweg staat het The Lighthouse, sinds de tijd dat de gloeilamp werd uitgevonden, omgetoverd van massieve vuurtoren tot een geweldige accommodatie. Slechts een luciferlengte verwijderd van het Rest & Be Thankful, een gezellig café met houtkachel en heerlijke taart.

Vier kastelen staan vandaag op onze ‘to-look-list’: Conwy, Penrhyn, Beaumaris en Caernarfon. Ze blijken allemaal behoorlijk camera-shy te zijn. Terwijl het imposante Conwy Castle, een belangrijke vesting van de door Edward I gebouwde ‘Iron Ring’ aan de Welshe kust, en het niet minder indrukwekkende Caernarfon Castle hun beste kant alleen vanaf zee tonen, is Beaumaris Castle, een onvoltooid waterkasteel, buiten openingstijden volledig gesloten. En Penrhyn Castle? Het herenhuis ligt verborgen in een groot bosrijk park bij Bangor en maakt het echt spannend. We zijn nog niet ver de oprit op gereden als de parkwachter, die naar huis wil, ons tegenhoudt. Hij was van plan de zware ijzeren poort bij de ingang nu sluiten, maar maakt onmiddellijk een uitzondering voor ons. Oeps en bedankt. Vlug nog wat foto’s en we geven snel het commando full speed ahead naar de machinekamers.

Wie wil er nou onder de bomen slapen in plaats van in de hemelbedden van de Royal Oak? Maar er is nog wat tijd voor een uitstapje naar ‘St. Mary’s Church in de luwte van witte hazelaars bij de snelle draaikolk en Tysilio-kerk nabij de rode grot’ – of voor wie het liever het origineel leest: lanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch. Dankzij de langste plaatsnaam in Europa is dit ooit zo onopvallende stadje een toeristische trekpleister geworden; waar Mount Snowdon, met 1.085 meter de hoogste berg in Wales, waarschijnlijk alleen maar glimlachend zou knikken. Zonder marketinggeprevel zou deze streek ook populair zijn, want het is een paradijs voor wandelaars. Tussendoor trakteert het ons op de A4086, die ons langs de meren van Llanberis leidt en over de Pen-y-Pass, in het hart van het Snowdonia National Park. We krijgen een majestueus berglandschap voorgeschoteld, met dramatische wolkenformaties en een gouden zonsondergang. Daardoor zijn we bijna te laat in Betws-y-Coed voor ‘Abbasi’s Indian Cuisine’, het reddende adres voor de late trek.

Stijlvol strandrestaurant

Zaterdagochtend. Het regent pijpenstelen bij het ontbijt. Geweldig, want wat zou groen Wales zijn zonder een flinke dosis neerslag? Maar als de regen voortduurt, droom je al snel van bella Italia en o sole mio. Zeker als je over de grijze B4406 rijdt naar Pontmeiron, een exotisch en absurd ensemble van kleurrijke huizen, als een piazza en een campanile, kunstmatig aangelegd alsof het een miniatuurversie van Portofino aan de Italiaanse Rivièra is. Auto’s en motorfietsen zouden het plaatje alleen maar verstoren en moeten buiten blijven, natuurlijk. Voor de minder actieve motorrijders is het nabijgelegen Criccieth een betere keuze, met ‘Dylan’s Criccieth’, een stijlvol strandrestaurant met een gevarieerd menu, trouw aan de eigen filosofie: Dathlu cynnyrch lleol, cymeriad a harddwch naturiol Gogledd Cymru – vertaling: We vieren de lokale producten, het karakter en de natuurlijke schoonheid van Noord-Wales. Na een verwarmende pompoensoep hebben we tijdens de verkenning van het Lleyn-schiereiland via Aberdaron en Nefyn ook ruimschoots de gelegenheid om het waterdichte Gore-Tex membraan te testen; en verlangen we na verloop van tijd spatwaterdichte kragen in ons motorpak!

Toeristische tsunami

Zondagochtend. We maken wat praatjes met een oude zeebonk voor de Royal Oak. Hij vertelt ons over zijn Triumphs, niet die uit Hinckley maar uit Meriden! Dan vertrekken we naar het zuiden, de Black Mountains in. Onderweg in Beddgelert is er een overdaad aan bloemen, hangende bloembakken bij de Tanronnen Inn. Daarna kronkelen we over de smalle A4085 over de Pass of Aberglaslyn. In Harlech staat een kasteel dat we comfortabel vanaf een bankje bewonderen. Aan de kust bevinden zich uitgestrekte campings met witte vakantiehuisjes, die bijna net zo wit zijn als de golven die het strand op rollen. In Barmouth komen we bij de prehistorische houten spoorbrug over de monding van de Mawddach terecht in een toeristische tsunami. In Dolgellau maken we een tussenstop bij de Torrent Walk, een bar in een kelder met een plafond vol bierviltjes. Vol vertrouwen dat Pluvius morgen de kraan dichtdraait én enorm opgelucht dat motorelektronica tegenwoordig waterdicht is, bereiken we uiteindelijk over de A470 naar Brecon de B&B Swn yr Afon – genoemd naar het geluid van de rivier. Gastheer Tony en zijn zwarte Cocker-Mix Alice staan ons al op te wachten.

Briljante bochten

Maandag, Eerst het voedzame ontbijt nuttigen dat door Tony wordt geserveerd en dan de beste routes door het Brecon Beacons National Park verkennen, een heuvelachtig en vaak verlaten landschap dat door het Britse leger wordt gebruikt voor survivaltraining. Als opwarmertje liggen er eerst een paar ontspannen bochten op de B4520 tot Upper Chapel, vervolgens gaan we richting Newbridge on Wye, een ‘valkuil’ zoals de Nürburgring, want ergens in een heg ligt een gloednieuwe Renault in stabiele zijligging, gelukkig zonder persoonlijk letsel. Door de B4358 komen we aan in Llanwrtyd Wells, een dorp dat bekend staat om zijn ondeugende spellen zoals het wereldkampioenschap modder snorkelen. Tenslotte rijden we van Llandovery via de A4069 naar Brynamman, een bergweg door de Black Mountains die slechts tot 493 meter hoog gaat, maar motorrijders dolenthousiast maakt door z’n briljante bochten.

Keep England out. Tony maakte van zijn Welshe hart geen moordkuil. Waarom zouden we onze sympathieke gastheer tegenspreken? Toch willen we wel langs de ‘groene’ grens met het ongeliefde buurland rijden. Als beginpunt kiezen we voor de B4560, ten oosten van Merthyr Tydfil. De weg zigzagt over kale heuvels naar beneden naar Llangynidr. De pittoreske brug over de levendige Usk is een test voor te brede motorfietsen. In Abergavenny, de gastronomische hoofdstad van Wales met in september het Food Festival, rijden we de A465 richting Hereford. En dan snel, voor je het over het hoofd ziet, linksaf naar Hay-on-Wye, het wereldberoemde en licht excentrieke boekendorp. Ooit werd er een paard premier, maar tegenwoordig ontmoeten boekenwurmen elkaar tijdens het literatuurfestival eind mei. En wat vinden we hier, midden in juli, tussen de hotspots voor lekker eten en lezen? Een smal slingerweggetje dat letterlijk op groene grens met Engeland ligt. In Llanthony, waar de Fox and Hound elkaar welterusten zeggen, is ook een plek waar Homo sapiens in het knusse Half Moon Hotel kan verblijven. En eten.

Nergens in Wales troffen we separatistische leuzen aan zoals in Catalonië. Bovendien bijna geen verkeer – precies goed om te toeren met de eencilinder uit India. Die dan in the middle of nowhere, op de Gospel Pass, surprise surprise, een behoorlijk jong familielid tegenkomt, een Scram 411. Ten slotte is het tijd om de dag af te sluiten in Brecon in The George Hotel. Aan de bar tappen ze tientallen soorten bier en op de tv volgen we het debat tussen Rishi Sunak en Liz Truss. De laatste zal zoals bekend winnen, maar ook sneller dan een krop sla van het toneel verdwijnen. Heel anders dan het onvergetelijke Wales.

Download de route Wales

1 van 9