Heel wat motoren verwijzen naar iconische modellen, waardoor ze de klant doen dromen van een bijna even iconische rijervaring. Wij vroegen ons af hoe dat zit met een Ducati Scrambler. Kun je daar echt mee ‘scramblen’? Is het mogelijk om niet alleen op de weg te rijden, maar ook een avontuurtje te wagen op een flattrack-ovaal? Dekt de vlag deze lading?
Foto: Alessio Barbanti
Het idee begint te rijpen als we Richard Japin tegen het imposante lijf lopen. Hij is één van de beste flattrack-racers van Nederland, een man die een uitdaging nooit uit de weg gaat. Bovendien is hij ook nog een allround toffe peer. Als Japin vertelt dat een vriend van hem een Ducati Scrambler 800 Full Throttle heeft en dat die wel eens wil testen of die motor ook op het circuit van Lelystad bruikbaar is, twijfelen we niet. Hier willen ook wij meer over weten.
Reportage Royal Enfield Slide School Europe: volgas, linksaf!
Uitgangspunt is dat we niet alleen de motor zullen onderwerpen aan een test die moet uitmaken of hij zijn naam waard is, maar ook de band. Want je kunt met geen enkele motor uitzoeken tot wat hij in staat is, als hij niet op de juiste banden staat. Met het scrambler-thema in het achterhoofd kiezen we voor Bridgestone AX41S-en. Inderdaad, met de S van Scrambler. Grote vraag: oogt die enkel goed of kun je ook daarmee een stap (of twee) verder gaan? Richard Japin overtuigt zijn vriend om de Ducati Scrambler een dagje uit te lenen, wij overtuigen kort daarna de nieuwe eigenaren van het circuit van Lelystad dat dit best een interessant dagje kan worden. En de rest is, zoals ze dat zeggen, geschiedenis.
Grote twijfels
Zoals je aan de foto’s kunt zien, hoeven we je niet langer in spanning te houden. Zowel de Ducati Scrambler 800 Full Throttle als de Bridgestone AX41S heeft de niet-alledaagse test met glans doorstaan. Hoe dat precies is gegaan, kan Richard Japin beter uitleggen dan ik.
‘Ik moet toegeven, ik heb me vandaag rot geamuseerd’, is de reactie van de breed glimlachende Japin net na de test. ‘En nee, ik had dat niet meteen verwacht. Sterker nog: toen mijn vriend me vroeg of zijn motor “flattrack waardig” zou kunnen zijn, had ik daar grote twijfels bij. Maar kijk, het heeft ons niet al te veel moeite gekost om hier in Lelystad te kunnen rijden. Veel heb ik aan de motor niet hoeven aanpassen. Natuurlijk waren er de obligate ingrepen: nummerplaathouder eraf, spiegels en remhendel van de voorrem verwijderen. En dan waren er natuurlijk ook nog de andere banden. Ik had ook voor competitiebanden kunnen kiezen, maar dan belazer je de kluit. Dit is een wegmotor, dus er moesten gehomologeerde wegbanden op. Bridgestone was onmiddellijk bereid een setje AX41S-banden ter beschikking te stellen en ik kreeg er een crosspak bij. Alles was er om er een topdag van te maken.’
Japin geeft toe dat hij even heeft moeten zoeken om vlot te kunnen rijden. ‘Ik begon hieraan met een sportieve instelling en dus koos ik voor de Sport-setting op de Ducati. Dat ging bijna goed fout. De gasrespons is in die setting te brutaal en een paar keer brak de Scrambler sneller en verder uit dan ik had gewild. Een beetje tegen mijn natuur in, heb ik daarna voor de Road-modus gekozen en dat was gewoon… perfect! De spijker op zijn kop! Je beschikt over een progressieve vermogensafgifte en lekker veel koppel. Bovendien deden de banden het buiten verwachting goed. Ik mag al verklappen dat ze bij Bridgestone zo aangenaam verrast waren over de prestaties van de band en over de motor dat ze beslist hebben om me met de AX41S te ondersteunen in de komende wedstrijden. Dan zien we wat de band echt kan onder competitie-omstandigheden. Want dat is natuurlijk wel even andere koek. Op deze testdag waren ze in elk geval top.’
Dwars zetten
Zelf rij ik ook een paar rondjes op de Scrambler en inderdaad, de progressieve vermogensafgifte in de Road-modus zorgt ervoor dat je op deze Ducati heel veel plezier kunt beleven op een flattrackbaan. Ook al is die relatief kort, zoals het circuit van Lelystad. Natuurlijk, het gewicht laat zich voelen, maar zolang je niet te zwaar hoeft te corrigeren, is dat bijzaak. ‘De motor laat zich erg vlot insturen’, vult Japin aan. ‘Kijk, de voorrem moet eraf op een flattrackcircuit. Maar door de stevige motorrem, die je altijd hebt op dit type dikke twins, kost het geen moeite om te motor dwars te zetten. Er is genoeg grondspeling om heel plat te gaan zonder in de problemen te komen. Door de grote krachtontwikkeling onderin kon ik zelfs rijden zonder op te schakelen. De banden zijn mooi bolvormig, dus het insturen is heel progressief. Dat was mooi om aan te voelen.’
Maar het had ook de andere kant op kunnen gaan. Tot de avond voor de test regent het nog oude wijven. Als we ’s morgens op het circuit van Lelystad aankomen, kunnen we niet eens met onze sneakers de baan op, je zakt er zo in weg. ‘Als het droog blijft, krijgen we hier in de namiddag nog stof’, voorspelt Huub Forrer, eigenaar van het circuit. Had-ie gesteld dat ik voor zonsondergang een internationaal topmodel aan de haak zou slaan, hadden we ’m eerder geloofd. Maar toch… zon, wind en vooral het rollen en harken van het circuit zorgen voor perfecte rij-omstandigheden. Geen modder tussen de groeven van de banden, maar gewoon fijn rood stof, zoals je het wel eens ziet opdwarrelen na een mooi slide op Roland Garros.
Dolle pret
Wat de Ducati Scrambler 800 Full Throttle op de openbare weg kan, weten we ondertussen allemaal. Maar dat hij ook breder inzetbaar is, dat wordt nu pas duidelijk. ‘Om echt hard te gaan, moet je veel meer doen dan de spiegels en de voorrem verwijderen’, legt Japin uit, ‘maar het potentieel is er wel. Dit was echt dolle pret. Dankzij de uitschakelbare traction controle hoef je je geen zorgen te maken over het ingrijpen van de elektronica. Dat was mooi meegenomen voor de keuze van de mappings, maar we moeten natuurlijk wel kunnen driften.’ Driften hoort inderdaad bij flattracken als schuldgevoel bij het nuttigen van een grote zak chips…
Het kost letterlijk een half uurtje om de Ducati schoon te maken en de remmen, spiegels en nummerplaathouder opnieuw te monteren. Daarna gaat-ie weer in het busje van Richard Japin. ‘Maar het hoeft hier voor mij niet op te houden, hoor’, lacht de flattrackkampioen. ‘Ik heb hier echt van genoten. Als jullie nog eens een gek idee hebben, je weet me te vinden!’
Flattracken op Lelystad
Er waait een nieuwe wind door het flattracken op Lelystad. Met nieuwe eigenaren, die duidelijk de wil hebben om hier een echte hotspot van te maken. Het potentieel is er in elk geval, want dit circuit zit nog lang niet aan zijn limiet. Nieuwe eigenaar Huub Forrer en zijn vader zijn in elk geval hoopvol. ‘Het flattracken is een kleine wereld. Er waren in het verleden wel eens wrijvingen, maar we hopen die allemaal weg te nemen. We kijken naar wat we allemaal met dit terrein kunnen aanvangen. Flattracken is een heel toegankelijke sport. Iedereen zou het eens moeten proberen. Het is ook een goede training voor je algemene vaardigheden op de motor. Dus waarom eens niet langskomen? Er staan hier altijd trainingsmotoren te huur.’
Informatie: www.dirttracklelystad.com
