Met de versoepelingen komt er ook weer wat meer ruimte en dus tijd. Tijd voor de Fazer. Plannen die al bijna geschrapt zijn, gaan we proberen door te zetten en ondertussen houden de kleine klusjes ons wel bezig. Gelukkig inspiratie te over om de gang erin te houden. Bloedheet is het in de redactiebus op de weg terug vanuit Alkmaar op een rondje testmotorlogistiek. Op de borden staat Uitgeest. Collega Ad had me op het hart gedrukt eens langs te gaan bij Ott Motoren. Karin Ott heeft namelijk een verleden met een racende Fazer. Als iemand me nog tips kon geven, waren het Karin, Edwin en zoon Alex wel. Meteen na het vragen naar Karins Fazer legt Edwin de boterhammen die hij voor de lunch had neer en moet hij iets opzoeken. Het is een afbeelding van de Japanse FZ race-Fazer, waarop ze Karins Fazer indertijd hebben gebaseerd. ‘Dat was nog op het oude Assen toen ik de Fazer reed’, legt Karin uit. ‘Toch denk ik dat ik met de Fazer sneller was dan ik later op de R6 was’, zegt ze. Momenteel staat er nog een motor met eenzelfde insteek bij Ott Motoren in de zaak. ‘Die is ook niet meer helemaal standaard, hoor’, zegt Edwin Ott lachend. De Yamaha MT-09 van de familie is inderdaad flink aangepakt, met de nadruk ferm op circuitgebruik. Op de vraag wat voor tips Edwin nog heeft voor het Fazer-project is hij resoluut. ‘Een andere uitlaat maakt niet veel uit. Misschien wat in het gewicht, maar hij loopt prima op een standaardpijp. Nokkenassen van een Thundercat kun je nog overwegen. Aan open luchtfilters en zo moet je niet  beginnen.’ Kijk, dat zijn de tips! Garage73: Yamaha Fazer tot Racer Bij de cilinderkop wilde de uitlaat dit keer wel los, maar juist de linkpijp vertikte het mee te werken. Zul je zien. Bart van Custom Coatings Helvoirt bood aan te helpen, maar kreeg – zoals je ziet – al snel spijt. Met gepast geweld Nu was ik ze bij Ott Motoren al een klein beetje voor met de Thundercat-nokkenassen; die liggen er al! De uitlaat vervangen leek in eerste instantie even te omslachtig in corona-tijd, dus die uitlaat moet nu zeker los. De laatste keer dat die uitlaat eraf kwam, brak de hele boel af, dus met gepast geweld ga ik aan de slag. De uitlaat zou er met hulp van een laag hittebestendige zwarte poedercoating wel eens prima mee door kunnen. Bart Verstijnen van Custom Coatings Helvoirt had zelfs een idee om – dan behouden we die in elk geval voor nu – de originele linkpijp mee te coaten zonder de roestvrijstalen huls ook onder te spuiten. Oordeel zelf of Bart nog steeds blij was dat hij had aangeboden te helpen. Helaas blijkt de euforie sowieso van korte duur. Vergeet niet dat dit het Van Fazer tot Racer-project is. Nog tijdens de terugrit huiswaarts  kwam het bericht dat de uitlaat dusdanig dun bleek dat Bart er in de straalkast meteen doorheen ging. ‘Ik zou het misschien kunnen laten lassen, maar het is echt heel dun, hoor’, adviseert Bart via WhatsApp met een foto van het nieuwe ontluchtingsgat in de uitlaat. De uitlaat zat dus enkel nog met roest en viezigheid dicht. Ik vond al dat hij best sportief klonk... Doorgeroest op de originele lasnaad. Het straalgrit ging er dwars doorheen. Toch een andere uitlaat dan maar. Edwin en Karin Ott baseerden hun race-Fazer op deze Yamaha FZ600 Unlimited Racer. Even spannend… Dat wordt iets anders uitvogelen met het uitlatenplan. Ondertussen kan mijn Karton-Fiber-bellypan er weer even onder vandaan om hem verder af te werken, waarna we aankomen bij het nieuwe prutswerk van het maken van racenummervlakken. In mijn verdediging heb ik de doorzichtige platen kunststof begin maart al gekocht, lang voordat iedereen aan de doorzichtige kunststofplaat ging in verband met de pandemie. Het werkt wel aardig om daar een vorm in te föhnen, zodat de platen de ronding van het kontje volgen. Dat je in vers gespoten kuipwerk moet boren om ze te bevestigen, is wel even spannend. Maar ja, de FZ750 van Lawson had platen, en die horen er toch wel een beetje bij. De platen hebben nog wat fijne afwerking nodig en dan binnenkort ook maar eens kijken of we de boel bestickerd kunnen krijgen. En dan nummer 73 op de racenummervlakken natuurlijk… Het huidige circuitspeeltje van de familie Ott. Gelijkenissen met de Fazer zijn er stiekem genoeg. Waar een oude föhn al niet goed voor is. Men neme een dunne plastic plaat en wat warmte… Dun genoeg om te verwerken, maar niet erg stevig. Zonder framepje komen we er niet. Vers gespoten kuipwerk en dan de boor erin. Nu niet uitschieten… De platen moet nog worden afgewerkt, maar het begint op een racer te lijken. Nu die uitlaat nog.