Direct na de eerste test met de Ducati Superleggera V4 op Mugello werden alle motoren in een busje geladen en terug naar de fabriek in Bologna gebracht. Testredacteur Nick Enghardt is ook op weg huiswaarts, maar zit voorlopig met vertraging op het vliegveld van Bologna. We belden hem even om te vragen hoe die Superleggera was…
Mugello, Superleggera V4; vertel, vertel! Hoe was het?
Mugello is natuurlijk sowieso bijzonder, maar dat briljante circuit te lijf gaan met een hyper-exclusieve machine als de Ducati Superleggera V4; da’s andere koek. Ducati hing – heel erg des 2020s – een hashtag aan de model-introductie en wel #DreamsMatter. Nou, dromen heb je geen tijd voor aan boord van de vederlichte limited edition. Dit gaat hard. Heel hard.
Dat zal wel met 234 pk aan boord… Dat is toch niet te behappen veel?
Het bizarre is, dat de Superleggera eigenlijk best gemakkelijk te rijden is. Of ja, de motor maakt het gemakkelijk. Droog weegt de motorfiets met de racekit – die Ducati uiteraard monteerde – 152,2 kilogram. Hoe veel er exact de tank in ging weet ik niet, maar ze werden niet helemaal afgetankt. Dus heel veel gewicht werd er niet toegevoegd ook. En ja, carbon wielen… Lager onafgeveerd gewicht, minder roterende massa; dat merk je wel!
Waarin merk je dat vooral dan?
Ken je dat filmpje van Miguel Oliveira op Valencia, die tijdens zijn eerste kennismaking met de KTM RC16 MotoGP-machine ook even kennis maakt met de carbon remmen die de MotoGP exclusief gebruikt? Klik hier even anders. Zo voelde de eerste keer echt doorknijpen met de Superleggera V4 een beetje.
Je weet dat de remmen goed zijn, maar zo veel beter nog dan de gewone Stylema-remklauwen als de Brembo Stylema R-remmen zijn – met het lagere gewicht van de carbon wielen – vergt het wel iets rustiger aanspreken. Ook in het omgooien van de motor verbaast de SLV4 tot en met. Zo bizar gemakkelijk. Scheelt ook dat de elektronica het koppel iets afroomt in de eerste versnelling in Race A-modus en in Race B zelfs de eerste twee versnellingen. Wil trouwens niet zeggen dat het dan rustig aan van zijn plek komt. hoor.
Eerste test Ducati Superleggera V4 2020
En dat rechte stuk daar dan. Of ja, recht… Soort van. Doen die vleugels waar ze voor bedoeld zijn?
Eerste keer op Mugello, hoop je van kiet af dat Ducati haar huiswerk gedaan heeft, dat sowieso. De motor blijft super stabiel rechtuit en ook wheelies op het gas krijg je echt niet zomaar. Zelfs niet met dit soort gewichten. Als je bedenkt dat de tegen de rijrichting in draaiende krukas en de elektronica en de immense vleugels stuk voor stuk proberen je voorwiel omlaag te houden, is dat ook niet heel gek.
Nu de hamvraag… 115.000 euro; veel geld. Heel veel geld. Is het het waard?
Toeval wil dat op onze testdag de allereerste Superleggera V4 – nummer 001/500 – uitgeleverd werd. Aan een Belg per slot van rekening! Je zou eigenlijk hem moeten vragen straks. Hier moet het allemaal nog een beetje inzinken. Een ding is wel zeker; de Superleggera V4 gaat je absoluut niet in de koude kleren zitten. Ik ga maar beginnen aan het testverslag. Zit hier nog wel even…
Lees je straks alles over de Ducati Superleggera V4 in MOTO73 editie 13 – dat is aankomende week al! – onze abonnees lezen het testverslag nu al hier en uiteraard komt de video er ook zo snel mogelijk aan.
