Plezier op de openbare weg, comfortabele zithouding en praktisch in het dagelijks leven: de Ducati Hypermotard 950 SP, KTM 890 SM T en Yamaha Tracer 9 GT kunnen vrijwel alles. Maar wat kunnen ze het beste? Wij analyseren de voor- en nadelen.
Plezier in de middenklasse: Het vinden van de juiste motor is een kunst op zich. Oké, de persoonlijke prijslimiet beperkt meestal sterk de keuze. Maar dan moet je nog een compromis vinden tussen gevoel en verstand, tussen saaie rationaliteit en gepassioneerd enthousiasme. Wat heb ik nodig en wat wil ik hebben? De kandidaten van deze vergelijking dienen als perfecte basis: te leuk om saai te zijn, te veelzijdig om op middellange termijn stof te verzamelen in de garage.
Dubbeltest 2023 Yamaha Tracer 7 GT vs 2023 Yamaha Tracer 9 GT: kwestie van pk’s, Nm’s, GT’s en CP’s
Aandrijving & rijeigenschappen
Met dik 100 pk scheuren alle drie vlot over B-wegen en snel over snelwegen. De Ducati Hypermotard 950 SP heeft met 116 pk en 199 kilo de meest explosieve vermogen-gewichtsverhouding, gevolgd door Yamaha (118 pk/219 kg) en KTM (105 pk/205 kg). Echter heeft de 890 SM T de hoogste koppelberg, waardoor hij boven legale snelheden echt een indrukwekkende dynamiek biedt. De Ducati wordt gehinderd door zijn haperende koppeling bij een brute start; ook bevordert het hoge zwaartepunt ongewenste wheelies bij stoplichtduels. Kortom, hij verliest een paar tienden bij de start. De koning van het hoekige rijden is de Tracer 9 GT, wiens lage zwaartepunt voor betere grip op het asfalt zorgt en zo het objectief hogere gewicht in een stabiliteitsvoordeel verandert. Maar samengevat zijn de drie motoren op binnendoorwegen niet heel verschillend. Voor ontspannen cruisen hebben ze iets te weinig vermogen, dus je moet vaker schakelen en af en toe naar de toerenteller kijken. Hier compenseert de activiteit van de berijder meer dan genoeg tienden van een seconde op ons testcircuit. De totaal verschillende motorconcepten zijn het waard om naar te kijken.
De enige driecilinder komt van Yamaha; hij verwent met zijn kenmerkende, grommende drievoudige charme en gulzige vermogensopbouw. Maar de langste overbrengingsverhoudingen in het testveld zorgen ervoor dat de krachtigste motor met gematigde prestaties overtuigt wat betreft acceleratievermogen. In ruil daarvoor draait het toerental laag op de snelweg.
Ducati stuurt de beproefde Testastretta 11°-motor het strijdperk in, waarbij het steeds moeilijker wordt om onderscheid te maken tussen stamboom en patina bij deze oude bekende. Feit is dat deze Desmo-90° V-twin momenteel beter loopt dan ooit tevoren, al in het onderste middengebied gretig wordt bij het gasgeven en het klassieke Italiaanse V2-gerommel zeer beschaafd voortbrengt. Er is ook geen twijfel over zijn wilskracht – een echte atleet in krijtstreeppak. Helaas laat de Ducati je ook flink betalen bij de pomp.
Elf paardekrachten minder sterk, maar toch aanzienlijk moderner is het KTM-duo. De parallel-twin met 75°-krukhoek kopieert een 75°-V-twin, dus precies het bouwprincipe van de KTM-topklasse. De afstemming met relatief bescheiden piekvermogen en een bijzonder volle koppelcurve stamt nog steeds uit de offroad-versie van de 890 Adventure. In ieder geval brengt het blok zowel plezier als ontspanning wanneer je met de 890 door slingerende bochten stuurt en zorgt hij voor het meest relaxte schakelritme in het testveld. Opmerkelijk: De ‘nagemaakte’ V-motor van KTM 890 SMT heeft minder motoronderdelen dan de ‘echte’ Ducati V-twin, wat de productiekosten laag houdt en ook duidelijk gewicht bespaart.
Vering & Remmen
Laten we beginnen met de volledig op asfalt georiënteerde Yamaha Tracer 9 GT. Met veerwegen van respectievelijk 130 en 137 millimeter bevindt het elektronisch semi-actieve veersysteem zich op een klassiek niveau voor naked bikes, waarbij het zich inspant om naast een enigszins strakke basisafstelling ook geschikt te zijn voor secundaire wegen. Opvallend is het geprogrammeerde anti-duik-effect, dat de vork verhardt tijdens het remmen en zorgt voor stabiliteit. Bij gebruik van het ABS blijft de Tracer stabiel op koers en is remmen tot het uiterste geen uitdaging. Op een hobbelige weg reageert de Tracer echter relatief onverzoenlijk en stuurt hij korte klappen droog door; op goed wegdek toont de Yamaha dan weer sportief potentieel. De achterste veervoorspanning kan snel worden aangepast aan wisselende beladingsomstandigheden, wat belangrijk is gezien het standaard bagagesysteem en comfortabele duoszitje.
De KTM koketteert daarentegen met zijn offroad-erfenis en heeft 180 millimeter veerweg zowel voor als achter. Vork en schokdemper zijn afkomstig van huisleverancier WP en bieden veel instelmogelijkheden. De stevig geplaatste draaiknop voor de veervoorspanning van de monoshock achter vereist echter handen als houthakkers; gevoelige pianistenvingers volstaan niet. De basisafstelling behoudt een goede offroad-capaciteit voor de 890 SM T zonder concessies te doen aan demping in bochtenwerk. Alleen het diepe inveren bij hard remmen stoort bij een late-inrem-stijl van rijden. Maar de werkelijke openbaring komt pas echt naar voren wanneer je met de KTM met een hoog tempo over twijfelachtige secundaire wegen gaat: Zonder al te veel geschud strijkt de SM T hobbels en oneffenheden glad. Het is mede dankzij de standaard stuurdemper dat de KTM ondanks storende obstakels stabiel op de beoogde lijn blijft. Enig nadeel: Het voorzichtig afgestelde ABS verlengt de remweg bij de ABS-test tot een teleurstellende 44,2 meter.
De Ducati Hypermotard 950 SP vertrouwt ook op uitgebreide lange veerwegen, respectievelijk 185 mm voor en 175 mm achter. Bij het afstellen is echter duidelijk dat het Italiaanse cultmerk groot geworden is met hard geveerde, sportieve straatmotoren. Dus als je hoopte op een soepelere rit door de edele Öhlins-componenten van Ducati, moet je je verwachtingen heroverwegen. In feite hebben de ingenieurs deze motorfiets zo afgesteld dat hij optimaal functioneert op het circuit, ergens tussen strak en hard – stabiel bij het remmen en stabiel bij schuin accelereren. Dit werkt het beste wanneer vork en schokdemper weinig eigen leven ontwikkelen. Echter, tijdens teamwerk op hobbelige provinciale wegen in het Sauerland rijst wel de vraag waarom de lange veerelementen zo weinig werk verrichten. Wil Ducati zich hier vooral onderscheiden van de minder geveerde basis-Hypermotard met respectievelijk 170 en 150 millimeter veerweg? Ook moet de Ducati-rijder stalen zenuwen hebben en actief tegensturen bij het remmen. Het ABS is – in de sportmodus – zo scherp afgesteld dat het achterwiel zich tijdens normaal gebruik eigenzinnig gedraagt en wild slingert, en soms zelfs een beetje lift. Hoe dan ook, er is veel durf en actief tegengas van de berijder vereist. Het voordeel is dat de remweg bijna op het niveau ligt van de lagere Tracer.
Toeren & sport
Met het bedrijfsmotto ‘Ready to race’ van KTM zou de Ducati Hypermotard 950 SP in deze vergelijking moeten uitblinken. Hij maakt al bij het eerste contact duidelijk dat hij niet veel waarde hecht aan lange afstanden, bagage of een passagier. De grootste zithoogte in het testveld kan in stadsverkeer een obstakel vormen, afhankelijk van je beenlengte. De kerncompetentie van dit Italiaanse model is echter de ambitieuze rit na het werk op vertrouwde routes of af en toe een uitstapje naar het circuit. Dan vergeef je hem ook zijn onbezonnen geluid, harde veringcomfort en eisende ABS. Een ideale tweede motorfiets die goed past in de garage naast een toermotor of grote reisenduro.
Als je daarentegen op zoek bent naar de beste mix van eigenschappen of met slechts één motorfiets zo’n breed mogelijk spectrum wilt bestrijken, kies dan voor de KTM 890 SM T. Op binnendoorwegen, provinciale wegen en tijdens reizen – de KTM kan vrijwel alles (behalve het circuit) en is echt leuk om op te rijden.
De Yamaha Tracer 9 GT positioneert zich daarentegen duidelijker als een allround tourer en laat in de vergelijking de fun-factor grotendeels achterwege. Dat is prima als je het rustiger aan wilt doen en als de hoogpotige supermoto-attitude van de Hypermotard en SMT je te extrovert lijkt.
Maar uiteindelijk is het een kwestie van smaak: Bevalt het grommende driecilinderblok, ben je dol op elektronische vering en bevalt de ruime zitpositie achter het grote windscherm? Ook kan alleen al de zithoogte van de Tracer 9 bijdragen aan de aankoopbeslissing: 820 mm is goed behapbaar voor kortere personen.
Triotest BMW F 900 XR vs. Ducati Multistrada 950S vs. Yamaha Tracer 9GT
Conclusie multitest Ducati Hypermotard 950 SP vs. KTM 890 SMT vs. Yamaha Tracer 9 GT
De meest veelzijdige motorfiets is te vinden bij de KTM-dealer. Het is moeilijk om iets te vinden dat niet goed werkt voor de 890 SMT. Het geheim ligt onder andere in de lichte maar enorme koppelrijke paralleltwin die zoveel gewicht bespaart dat de rest van de motorfiets relatief ruim en daarom geschikt is voor reizen, zonder het plezier van bochtenwerk te bederven. De Ducati Hypermotard 950 SP legt vooral nadruk op actief rijplezier, compromisloos. Reizen, boodschappen doen, pendelen naar je werk, door de stad: dat kan allemaal met de Ducati, maar zonder echte passie. Als iets toegankelijkere broer is een blik op het lagere – en goedkopere – niet-SP-model hier aan te raden. De Tracer-familie heeft in enkele jaren tijd een stabiele fanbase opgebouwd, en de Tracer 9 GT bewijst dat Yamaha veel praktische waarde en sportief tourplezier kan bieden zonder al te veel poespas en met een ingetogen uitstraling. Beste windbescherming en prima zitpositie maken de Tracer een aanbeveling voor kilometervreters.
Tekst en foto’s: MotorradNews
| Scoreboard | Ducati | KTM | Yamaha |
|---|---|---|---|
| Motor | 5 | 5 | 5 |
| Rijprestaties | 4 | 4 | 5 |
| Verbruik | 2 | 4 | 3 |
| Rijwielgedeelte | 4 | 5 | 4 |
| Remmen | 5 | 4 | 5 |
| ABS | 4 | 4 | 4 |
| Comfort | 3 | 4 | 5 |
| Afwerking | 5 | 5 | 5 |
| Uitrusting | 4 | 4 | 5 |
| Dagelijks gebruik | 3 | 4 | 5 |
