"Met drie wedstrijden in amper vier weken tijd belooft augustus een hectische race-maand te worden. De belangrijkste race van dit drieluik – de Gamma Racing Day – hebben we inmiddels achter de rug, want dit was toch wel de wedstrijd waar alle deelnemers van de Talent Cup maandenlang naartoe hadden geleefd. Er werden 50.000 toeschouwers verwacht, maar uiteindelijk werden het er bijna 60.000! Wat een spektakel. Niet alleen op de baan, maar ook ernaast, want zelfs in de vroege ochtend kon je in de paddock al over de koppen lopen. Ik begrijp nu ook waarom GP-coureurs op de wedstrijddag worden afgeschermd door hun management, want op dat niveau is de mediabelangstelling nog veel massaler.
Ook tijdens de Gamma Racing Day was het een constant komen en gaan van vrienden en kennissen, van cameraploegen en fotografen en van fans die plotseling met je op de foto willen. Allemaal ontzettend leuk en supergaaf, maar hoe je het ook wendt of keert, het verstoort wel je concentratie voor de race. Anderzijds zorgde al die bedrijvigheid van pers en publiek er wel voor dat ik haast geen tijd had om zenuwachtig te worden voor de wedstrijd. Behalve dan tijdens die laatste tien minuten in het parc ferme, want toen drong wel degelijk tot me door dat de hele hoofdtribune afgeladen vol zat. Dat was ook het enige moment dat de zenuwen door mijn keel gierden, want zodra je aan de start staat ben je alleen nog maar gefocust op de wedstrijd. En wat voor een wedstrijd!
De Talent Cup 600-race tijdens de Gamma Racing Days leverde het overtuigende bewijs dat het niveau van deze merkencup ontzettend snel gegroeid is. In het begin van het seizoen reed alleen Wayne Tessels rondetijden onder de 1.50. Nu zijn er al een stuk of zes coureurs die zo knetterhard in de rondte gaan. De onderlinge verschillen worden steeds kleiner en ook de rondetijden zijn veel constanter dan in het begin van het seizoen. Dat heeft deels te maken met de goede begeleiding maar ook met het feit dat alle coureurs zich aan elkaar optrekken. Nu ik de voorbije weken wat meer heb kunnen trainen, lukt het me ook steeds beter om aan te pikken bij de snellere coureurs en kan ik het tempo ook veel beter vasthouden gedurende de wedstrijd.
Dat laatste heeft natuurlijk ook te maken met de conditionele begeleiding, want zodra je richting de 1.50 gaat qua rondetijden moet je zowel fysiek als mentaal het onderste uit de kan halen om al die pk's onder controle te houden. Na de kwalificatietraining op zaterdag kregen we voor het eerst een praktijkgerichte workshop van Kevin Bos en Raymond Schouten. Wat me opviel is dat ze hun jarenlange kennis en ervaring heel goed kunnen verwoorden. En dat in een taal die een coureur begrijpt en waar hij ook profijt van heeft. Elke bocht van het TT-circuit werd uitvoerig geanalyseerd wat betreft de lijnen en schakelmomenten, maar wat het vooral interessant maakte waren de extra tips en handigheidjes. Waar je tijd kon winnen door nog een keer op- of terug te schakelen, waar je – door even de rem aan te tikken – de motor een betere gewichtsbalans geeft voor de volgende bocht of waar je door je achterrem te laten slepen vroeger op het gas kunt. Stuk voor stuk praktische tips waar je zelf nooit achter komt. Al die adviezen hebben er wel voor gezorgd dat ik mijn persoonlijk ronderecord tijdens de wedstrijd met anderhalve seconde heb verbeterd!
De race zelf ging heel goed, of laat ik het anders stellen: veel beter dan verwacht. Tijdens de voorbije wedstrijden in Oschersleben en Assen zat ik al aardig dicht bij de koplopers, maar dat was op een natte baan. Merkwaardig genoeg had ik dat vertrouwen wel op een nat circuit, maar kon ik tot nu toe die omslag niet maken op een droge baan. Het is heel moeilijk uit te leggen waar dat aan lag, want eigenlijk zou je eerder het omgekeerde verwachten. De knop is eigenlijk pas omgegaan toen ik samen met het MOTO73-testteam een dag op het Belgische circuit van Mettet ben gaan trainen. Tijdens die circuittraining van Bikers Days vielen alle stukjes van de puzzel eindelijk op hun plaats en vond ik eindelijk het zelfvertrouwen om ook op een droge baan voluit te gaan!
Ondanks een ietwat teleurstellende tiende trainingstijd (als gevolg van hardnekkige verkoudheid) had ik wel een goed gevoel over de wedstrijd. Helaas verknoeide ik mijn start, waardoor ik pas als elfde de Haarbocht instuurde. Door constante rondetijden te rijden en weinig foutjes te maken kon ik echter vrij snel aanpikken bij Tommy Sentges. Helaas lukte het mij niet om het gaatje van een halve seconde dicht te rijden. Ik was zo gefocust op het achterwiel van Tommy, dat ik niet in de gaten had dat ook Manuel Wienen aansluiting had gekregen.
Net op het moment dat ik mijn aanval wilde plaatsen op Tommy Sentges, dook de onfortuinlijke winnaar van de eerste manche in Oschersleben binnendoor en kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. Wel knap trouwens dat Manuel zo'n sterk wedstrijd reed, want gezien zijn blessures had niemand verwacht dat hij zo snel zijn rentree zou maken. Gelukkig kon ik hem in de volgende bocht weer uitremmen, maar dat was niet voldoende om in de slotronde nog een bedreiging te kunnen vormen voor Tommy Sentges. Na afloop van de wedstrijd drong het tot me door dat er beslist meer in had gezeten, want in de laatste ronde had ik een snellere tijd gerealiseerd dan Roy van Sambeek en die was afgetekend als vijfde gefinisht. Anderzijds mag ik niet ontevreden zijn, want dank zij deze mooie zevende plek ben ik in de tussenstand toch weer opgeklommen naar een top-tien klassering."
