Waarschijnlijk heb je al eens een niergordel gezien – los of als onderdeel van een rugprotector. Maar wat is nu precies het nut, en waarom zou je er zelf een dragen? We leggen het uit en tonen twee degelijke en betaalbare modellen.
Het voornaamste doel van een niergordel is het geven van steun aan de onderrug en het opvangen van trillingen tijdens het motorrijden. Handig tijdens lange ritten of bij offroadgebruik. De gordel helpt je om een juiste houding te behouden, stabiliseert je romp en houdt je onderrugspieren warm. Vooral nu de koudere seizoenen weer beginnen, is dat mooi meegenomen.
FASTWAY N-2401
De Fastway N-2401 is een eenvoudige niergordel met verstelbare breedte (stretch en klittenband) en extra padding in het rugdeel voor meer comfort. Ondanks die extra steun blijft dit een budgetoptie: de N-2401 kost slechts €11,99. Leverbaar in de maten M tot XXL, geschikt voor een tailleomtrek van 70 tot 120 cm.
FASTWAY N-2401.
1 van 5
FASTWAY N-2402
Voor wie betere bescherming wil tegen kou is er de N-2402. Deze uitvoering heeft een zachte fleecevoering aan de binnenkant, wat rug en taille warmhoudt. Daarnaast zijn er twee vakken voorzien waar bijvoorbeeld Nordkap gel-warmtekussens in passen (apart verkrijgbaar voor €7,99). Dat zorgt voor extra warmte onderweg. Deze gordel is beschikbaar in de maten S tot XXL (60 tot 120 cm taille) en kost €19,99.
Bezoek de winkel
Beide modellen zijn verkrijgbaar via de Louis-webshop. Wil je zeker zijn van de juiste maat, dan kun je terecht in de Louis-winkels in Tilburg of Assen. Daar ontdek je meteen ook het brede aanbod aan motorkleding en accessoires.
Het Italiaanse Fantic gaat voluit voor de komende jaren, dat laat het weten middels een zojuist verzonden persbericht. Na een reorganisatie, waarbij vooral de fietstak onder de loep is genomen, staat de motordivisie er weer goed voor en is het assortiment uitgebreid. De nieuwe prijslijst is daarvan het eerste resultaat.
Modellen 2026
Op de prijslijst – zie afbeelding onderaan het artikel – staan nu ook de MX- en Enduro-modellen van 2026. Het volledige offroad-gamma is vernieuwd en wordt binnenkort officieel gepresenteerd.
Zowel de offroadmotoren als de straatmodellen van Fantic worden steeds populairder. Dankzij de recente herstructurering en de bijbehorende investeringen heeft het merk een stevige basis voor de toekomst gelegd.
Meer in het vooruitzicht
In 2026 komt Fantic met meer nieuws: van lichte 50cc-modellen tot elektrische mobiliteitsoplossingen en een breed aanbod van on- en offroadmotoren. Het merk heeft dus nog veel in petto voor de komende tijd.
’s Werelds meest aansprekende historische racekampioenschap, de Masters Historic Racing, vormt volgend jaar het hoofdonderdeel van de TABAC Classic GP Assen. Met maar liefst drie aansprekende klassen komt het kampioenschap van 28 t/m 30 augustus 2026 naar het TT Circuit Assen. Het hoogtepunt is de Masters Racing Legends klasse met historische Formule 1-wagens uit de periode 1966–1985! Verwacht iconische wagens aan de start van de races van beroemde raceconstructeurs zoals McLaren, Williams, Brabham, Tyrell en Lotus.
Naast races met legendarische F1-wagens brengt de Masters Historic Racing meer actie naar Assen: ook de Masters Endurance Legends klasse is van de partij tijdens de TABAC Classic GP. In deze klasse rijdt men met moderne klassiekers die deelnamen aan Le Mans en andere endurancewedstrijden uit de periode 1995 t/m 2016. Maar het houdt nog niet op met de langeafstandsracerij: ook de Masters Group C klasse, met spectaculaire Group C- en IMSA-bolides uit de periode 1982–1993, komt in 2026 naar het TT Circuit.
De toevoeging van de prestigieuze Masters Historic Racing-klassen aan de TABAC Classic GP Assen zorgt in 2026 gegarandeerd voor spektakel. Tijdens het weekend van 28 t/m 30 augustus 2026 word je drie dagen lang ondergedompeld met historische auto- en motorsport in de legendarische Cathedral of Speed. Van prachtige Formule 1-bolides tot touringcars, historische motoren en nog veel meer. Tijdens hét historische raceweekend van het jaar gaan we terug in de tijd op Assen en genieten we van de mooiste klassiekers in de paddock en op het circuit!
TABACClassic GP Assen – Where classic meets future!
Vanaf 3 oktober 2025 staat de vernieuwde Suzuki GSX-8S in de showrooms. Voor het modeljaar 2026 komt deze naked bike met drie nieuwe kleurstellingen, een zwarte voorvork en standaard LED-knipperlichten. Dit geeft het dynamische ontwerp een frisse uitstraling, terwijl de motor technisch ongewijzigd blijft.
De 2026 GSX-8S behoudt zijn 776 cm³ paralleltwin motor met het Cross Balancer-systeem voor een soepel motorkarakter. Met de standaard Quickshifter kun je soepel schakelen, terwijl de vering van KYB zorgt voor comfort.
Prijs en extra’s
De basisprijs blijft €9.999,-, inclusief 6 jaar garantie en pechservice. Er zijn ook accessoirepakketten beschikbaar voor verdere personalisatie.
De 2026 Suzuki GSX-8S is vanaf 3 oktober 2025 leverbaar bij officiële Suzuki-dealers.
Op 24 september 2025 scheurde Tyler O’Hara door de geschiedenisboeken van de motorsport. Op de iconische Bonneville Salt Flats joeg hij zijn door S&S Cycle geprepareerde Indian Challenger naar een verbluffende snelheid van 194,384 mph – omgerekend ruim 313 kilometer per uur. Daarmee verpulverde de tweevoudig King of the Baggers-kampioen het oude AMA 2000cc APS-AG record van 169,828 mph dat sinds 1972 op naam stond van J. Angerer op een Triumph. Een verschil van meer dan 24 mph, na meer dan een halve eeuw stilstand – dat noem je pas een statement.
Het is geen toeval dat Indian Motorcycle voor deze recordpoging koos voor hun Challenger-platform. Deze geavanceerde machine, uitgerust met de krachtige PowerPlus V-twin motor, heeft zich al bewezen in de King of the Baggers-competitie waar O’Hara tweemaal kampioen werd. De standaard PowerPlus 108 motor levert 122 pk en 173,5 Nm koppel, terwijl voor 2025 ook de nieuwe PowerPlus 112 motor met 126 pk en 180,3 Nm beschikbaar is. De samenwerking met S&S Cycle, een naam die decennia aan race-engineering vertegenwoordigt, en Mission Foods zorgde voor de nodige expertise om de Challenger om te toveren tot een recordjager.
Meer dan snelheid alleen: Indian’s strategische zet
Deze recordpoging is veel meer dan een spektakelstunt. Voor Indian Motorcycle, een merk met racegeschiedenis sinds 1901, vormt het een perfecte brug tussen erfgoed en moderne ambities. Het ‘Indian Wrecking Crew’ raceteam, waarvan O’Hara een prominent lid is, heeft met opeenvolgende King of the Baggers-kampioenschappen al bewezen dat sophistication kan zegevieren over pure cilinderinhoud.
De timing is ook strategisch gekozen. De King of the Baggers-klasse groeit explosief in populariteit, en Indian profileert zich nadrukkelijk als de dominante kracht in deze discipline. Door het Challenger-platform nu ook op de Salt Flats te laten excelleren, onderstreept het merk de veelzijdigheid van hun technologie.
De Bonneville Salt Flats vormen het perfecte decor voor dit soort prestaties. Dit overblijfsel van het prehistorische Lake Bonneville, bestaande uit kaliumzouten, biedt een van de vlakste oppervlakken ter wereld. Sinds 1896 trekken snelheidsduivels naar deze unieke locatie, en namen als Burt Munro hebben hier hun onuitwisbare stempel gedrukt op de motorsportgeschiedenis. O’Hara’s record past naadloos in deze traditie van grenzen verleggen en het onmogelijke nastreven. Wat opvalt is dat O’Hara de magische 200 mph-grens niet wist te doorbreken – een psychologische barrière die mogelijk voor extra motivatie zou kunnen zorgen bij eventuele toekomstige pogingen. Met 194,384 mph kwam hij verdomd dichtbij, maar in de wereld van snelheidsrecords tellen alleen hele mijlpalen. Deze bijna-maar-niet-helemaal prestatie houdt de deur open voor vervolgacties, hoewel er nog geen bevestigde plannen zijn voor nieuwe recordpogingen.
De realiteit achter de marketing
Natuurlijk is deze recordpoging ook een marketingoperatie. Indian Motorcycle speelt slim in op het groeiende enthousiasme voor de King of the Baggers-klasse en gebruikt de Salt Flats als ultiem bewijsmoment voor hun technologie. De Challenger moet het in de praktijk opnemen tegen gevestigde namen als de Harley-Davidson Road Glide, en elk bewijs van superioriteit is welkom in deze competitieve premium markt.
Het zou echter oneerlijk zijn om O’Hara’s prestatie af te doen als louter marketing. Een 53 jaar oud record verbreken vereist meer dan pr-praatjes – het vraagt om echte technische vooruitgang, moed en kunnen. De combinatie van Indian’s PowerPlus-technologie, S&S Cycle’s race-ervaring en O’Hara’s rijderstalent heeft tastbare resultaten opgeleverd. De vraag blijft wel of deze Salt Flats-glorie zich vertaalt naar meer verkopen in de showroom, waar de gemiddelde koper vooral geïnteresseerd is in comfort, betrouwbaarheid en prestige tijdens weekendritten.
Tyler O’Hara heeft met zijn recordpoging bewezen dat de Indian Challenger meer is dan een mooie cruiser. Het is een serieus performance-platform dat zowel op het circuit als op de Salt Flats kan imponeren. Of deze technische tour de force ook commercieel succesvol wordt, hangt af van Indian’s vermogen om deze raceprestaties om te zetten in kooplust bij gewone motorrijders.
Wij zijn niet vies van een uitdaging. In 2023 reden we door 15 landen op één dag, vorig jaar stuurden we een Kawasaki Versys 1000 naar Dakar en dit jaar willen we de vier uitersten van het Europese vasteland aandoen op één set Bridgestone-banden én een Versys 1100. Dik 13.000 km. In de vorige aflevering van deze vierdelige reeks las je al hoe we naar het oostelijkste puntje van de EU in Finland reden. En nu gaan we naar het noorden, naar de Noordkaap.
De rit van de Oostkaap naar de iconische Noordkaap werd er eentje om in te kaderen. Een motoravontuur door Lapland, langs bevroren meren, ijsblauwe fjorden en over kronkelende wegen. Maar ook ijs, sneeuw en verdwaalde rendieren. Het werd een uitdagende trip, niet alleen voor onszelf, maar ook voor T33’s en de Versys 1100.
Finland: IJs en stilte
Vanuit het Finse Virmajärvi trokken we noordwaarts, Lapland in. De wegen slingerden zich door de uitgestrekte bossen en langs talloze dichtgevroren meren en plassen, waar we een moment van absolute stilte vonden op een verlaten parkeerplaats. Verwarmde toiletten midden in de Finse wildernis; typisch Scandinavisch en een feest voor onze bevroren billen. We waagden ons even op het ijs van het meer. Het voelde stevig, al lag er tien meter verder nog wel open water. Toch weer een bewijs dat voorzichtigheid en vertrouwen in je uitrusting cruciaal zijn. Ook op de weg was het uitkijken geblazen, maar het deed ons deugd dat in deze koude omstandigheden de Bridgestones uitstekende tractie bleven bieden. En als dat niet zo was, bleek de elektronica van de Kawasaki onwrikbaar. Het samenspel van de banden en de motor bleek een gouden mix in deze omstandigheden. Natuurlijk moesten we wel over de nodige stuurmanskunsten beschikken om de boel overeind te houden. Uiteindelijk bepaalt de mens hoe ver-ie wil gaan. Dat spreekt voor zich.
Maar aan alles zijn grenzen. Niet alleen aan landen, maar ook aan rijomstandigheden en grip. De route naar Karasjok, op de grens Finland-Noorwegen, bracht ons diep de sneeuw in. Niet meer in centimeters, maar meters. Gelukkig lag die naast en niet op de weg. Het asfalt bleef droog en prima berijdbaar, dankzij goed onderhoud en een speciale structuur. Het wegdek in Scandinavië is veel ruwer dan hier. Het lijkt wel schuurpapier. Dat biedt extra veel grip, maar het vreet ook banden. Niet goed voor de kilometers die de T33’s nog voor de boeg hadden, maar wel voor het zelfvertrouwen in deze barre omstandigheden. We voelden ons goed en besloten spontaan verder te rijden naar Olderfjord, het begin van de E69 richting de Noordkaap. Maar helaas: een bord kondigde aan dat de weg gesloten was. Een buschauffeur bevestigde het: ‘The sign is always right’, maar hij voegde er met pretoogjes aan toe: ‘See how far you can get.’ Die had wel door dat we ons niet zouden neerleggen bij een extra uitdaging! Meer aansporing hadden we niet nodig om onze bevroren neus richting Noordkaap te richten en het gas van de Versys 1100 nog eens lekker open te draaien.
Poging 1: vast in de sneeuw
Die E69 bleek aanvankelijk perfect berijdbaar; een bochtige droomweg langs het Porsangerfjord. We begonnen zowaar te twijfelen aan het bord. Maar, na de passage van de tunnel naar Magerøya, het eiland waarop de Noordkaap ligt, reden we ons vast op een bevroren helling, slechts zes kilometer van de Kaap. De T33’s boden nog verrassend veel grip, maar de sneeuw won het van onze moed. Terugkeren en overnachten in Honningsvåg was de enige optie. De nacht moest raad brengen. Want 4.500 km rijden om te stranden op zes kilometer van ons doel, dat was eerlijk gezegd geen optie.
Poging 2: naar de top
De volgende ochtend stonden we vroeg op. Deze keer lieten we de motor veilig aan de kant net voor de moeilijke passage en verkenden met de mobilhome waarin fotograaf Manu De Soomer de hele expeditie volgde. Het bleek de juiste keuze. We passeerden het punt waar we gisteren strandden en zagen in de verte een sneeuwruimer aan het werk. De laatste kilometers waren geruimd en eindelijk lag de Noordkaap voor ons. Even geduld en we konden verder. Al zouden we hoe dan ook het laatste stukje te voet moeten afleggen.
Noordkaap: eindpunt én hoogtepunt
Glijden met de Versys, ploeteren door de sneeuw om uiteindelijk voet te zetten op de Noordkaap: het was de moeite waard. Er was nog maar weinig volk en een ijzige wind poederde alles wit. De Versys en T33’s hadden ons veilig tot hier gebracht; een indrukwekkende prestatie gezien de omstandigheden. Binnen in het bezoekerscentrum warmden we ons op met een koffie en verkenden het museum. En even later was het plotseling druk: vijf bussen vol toeristen! Nog voor een allergische reactie de kop kon opsteken, zaten we alweer in het zadel van de Kawasaki. Tijd om verder te trekken, richting Alta.
E6 en Lofoten: rit als een droom
De volgende dag wachtte de E6: een kronkelende weg langs fjorden, vissersdorpjes en rode houten huizen. Héérlijk motorplezier in zijn zuiverste vorm. Aanvankelijk reden we verder dan gepland, maar halverwege een beklimming sloeg het weer om als het humeur van een zwangere vrouw: we kregen een sneeuwstorm op ons dak. Het zicht werd minder dan tien meter. Koel blijven in deze omstandigheden was niet moeilijk, het vroor verdorie de stenen uit de grond. Maar we bleven ook kalm, zelfs in de barre kou. De aankomst in Bjerkvik voelde als een overwinning.
Lofoten: vier seizoenen in een dag
’s Ochtends lag er tien centimeter sneeuw op de motor, maar de wegen waren kurkdroog en geveegd. Beter zo dan omgekeerd. De T33’s konden hun allroundkwaliteiten volledig tonen op de E10 over de Lofoten. Idyllische uitzichten, tunnels, zon, sneeuw, regen, mist – het zat allemaal in één dag besloten. We overnachtten bij de ferryterminal in Moskenes. Niet de meest idyllische omgeving, maar wel handig vanwege de timing. We liepen voor op het schema en konden ons zowaar een extra lus veroorloven om de Lofoten beter te ontdekken. De volgende dag maakten we die lus langs Hamnøy, Reine en Ramberg Beach. Drie surfers trotseerden het ijskoude water, wij hielden het bij een warme koffie voor het vertrek met de ferry naar Bodø.
Zweden: Sneeuwwanden en gravel
Vanuit Bodø ging het snel richting Zweden. Via Junkerdal reden we tussen sneeuwwanden van wel drie meter. De temperatuur daalde opnieuw tot -5 en hoewel de kou stevig beet, bleven de T33’s ook bij deze temperaturen hun werk doen. Naarmate we verder reden, verdween de sneeuw en klom de temperatuur naar een zowaar aangename 7 graden. In Lycksele vonden we een topcamping, met zelfs voorzieningen voor motorrijders.
Denemarken: Lange ritten, soepel draaien
De rit naar Gävle startte prachtig, met perfect asfalt, tot plots de weg overging in 25 km gravel. Een serieuze test, maar de T33’s slaagden ook daar met glans. Ook al omdat de Versys 1100 verrassend uit de hoek komt op het onverharde. De vlotte gasrespons, de juiste balans… op de een of andere manier is deze motor een veel betere offroad dan je zou vermoeden. Ook al omdat-ie er helemaal de wielen en het gewicht niet voor heeft. We wisten vorig jaar al dat de 1000cc-versie dit kon – de rit naar Dakar, weet je nog – maar de 1100 kan het ook. Hij is overigens ook niet zo heel anders dan zijn voorganger. Via Malmö, waar we een magische zonsondergang zagen boven Kopenhagen, ging het verder richting Denemarken. We namen de tolbrug en staken vlot door naar Esbjerg.
Duitsland: Citytrip Hamburg
Een korte citytrip in Hamburg vormde het sluitstuk van dit noordelijke avontuur. Van daaruit trokken we huiswaarts, met bij aankomst bijna 9.000 km op de teller, maar vooral met een brede glimlach. De Bridgestones Battlax T33 toonden sporen van slijtage, maar we hadden er vertrouwen in dat de 4.000 km naar het Spaanse Tarifa, het zuidelijkste puntje van de EU, en naar Cabo da Roca, het westelijkste puntje, in Portugal ook nog wel zouden lukken.
In deel 3 nemen we de proef op de som, maar eerst is het tijd om de Versys eens grondig onder handen te nemen. Motul leverde een carepakket waarmee de Kawasaki in een mum van tijd weer als nieuw leek. Op de banden na, die raken we niet aan.
Met de overhandiging in Brussel van de petitie ‘NEE tegen motor-APK’, spreekt motorrijdend Nederland zich uit tegen het EU-voorstel voor een APK voor motorfietsen. Ook motorrijders uit andere EU-landen waren aanwezig bij dit moment, met een eigen petitie.
In een week tijd zetten ruim 28.000 bezorgde Nederlandse motorrijders hun handtekening onder de petitie van de Koninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging (KNMV). Met het document in de topkoffer vertrok een KNMV-delegatie op de motor naar Brussel, waar in samenwerking met de Portugese motorbond FMP de overhandiging plaatsvond. Esteban González Pons, vicevoorzitter van het Europees Parlement nam de handtekeningen in ontvangst.
Wim Mulder, directeur-bestuurder KNMV: “Nederland kent steeds meer motorrijders; 1,6 miljoen Nederlanders hebben een motorrijbewijs. Met onze stem moet rekening worden gehouden. Deze petitie is een duidelijk signaal aan Brussel – ook vanuit andere EU-landen – dat een motor-APK niet de weg is naar veiliger verkeer. En, dat we niet alleen roepen dat we tegen zijn, maar óók met een realistisch alternatief komen dat wél bewezen effectief is. Wie écht aan verkeersveiligheid wil werken, investeert in zaken als preventie, handhaving, infrastructuur en training.”
‘NEE tegen motor-APK’
Het verzoek van de motorrijders aan politiek Brussel is heel concreet:
Laat het Europees Parlement het voorstel COM(2025) 180 verwerpen.
Stimuleer in plaats daarvan een Europese verkeersveiligheidsagenda gericht op preventie, training, handhaving en betere infrastructuur.
Stop de wildgroei aan regels die onder het mom van “vereenvoudiging” juist meer bureaucratie veroorzaken.
Respecteer het subsidiariteitsbeginsel: laat lidstaten zelf bepalen hoe zij verkeersveiligheid rond motoren regelen, passend bij hun eigen situatie en risico’s, via een democratisch en participatief proces.
In de petitie staat ook een uitgebreide motivatie voor de stellingname tegen de motor-APK. De gehele motivatie vind je hier, maar in het kort:
Technische gebreken zijn zelden (0,3% in Europa) de oorzaak van ongevallen.
Het kost veel en levert weinig op.
Het voorstel is niet proportioneel.
De verkeerde belangen wegen mee.
Landen verliezen hun keuzevrijheid.
De Transportcommissie van het Europees Parlement komt dezer dagen samen voor hun periodiek overleg. Daar wordt dit najaar ook het voorstel voor de motor-APK besproken.
In deze video van Wat Rij Jij? hebben we drie motoren gekocht tussen de 5.000 en 8.000 euro. Shibily uit Rosmalen kocht in 2024 voor 5.700 euro een gloednieuwe Royal Enfield Hunter 350, Vincent uit Ewijk kocht in 2024 een Triumph Street Triple 675 uit 2017 voor 7.800 euro en de Kawasaki Versys 1000 uit 2012 van Hans uit Apeldoorn kocht hij in 2020 voor 6.500 euro. Wederom drie mooie motoren!
Wat Rij Jij? wordt mede mogelijk gemaakt door Europa’s Nr. 1 in motorkleding en techniek: Louis.nl
Als kind wilde Vughtenaar Rogier Holla altijd al weten hoe dingen werken. Hij haalde de antieke wandklok van zijn ouders uit elkaar en repareerde hem toen deze het niet meer deed. Hij restaureerde later een Solex en bouwde buizenversterkers; Altijd gedreven door nieuwsgierigheid en de zucht naar precisie, ook als dat niet gemakkelijk is. Zijn lijfspreuk luidt dan ook: ‘Per aspera ad astra’, Latijn, voor: ‘via moeilijkheden naar de sterren’. Door moeilijkheden te overwinnen wordt het uiteindelijke doel behaald, zo leert deze spreuk die dan ook volledig van toepassing is op de schitterende custom die Rogier opbouwde.
Rogier studeerde Biomedische Technologie aan de TU Eindhoven en werkt tegenwoordig als ingenieur bij Philips, waarvoor hij de wereld over reist om röntgensystemen te installeren en bedrijfsklaar te maken. Zijn ’tussendoor-project’? Een FXR die, naar eigen zeggen, veel te lang duurde, maar hem ontzettend veel leerde over techniek, over keuzes maken èn over zichzelf.
Meer Rogier
Naam
Rogier F. Holla
Geboortejaar
1993
Beroep
Ingenieur
Functie
Global installation specialist
Drank
Wijn, whisky, en cocktails
Eten
Boeuf bourguignon en traditioneel Aziatisch
Liefde
Taiwan
Televisie
(natuur)documentaires
Politiek
stembureauvoorzitter tijdens verkiezingen (privé)
Film
klassiekers en Studio Ghibli
Muziek
gevarieerd; van klassiek tot Rammstein en van Mandopop tot Modern Talking
Boek
Brave New World (1932)
Sport
wandelen, fietsen en af en toe fitness
Hobby’s
techniek, fotografie, ukelele en talen leren
Motoren
van Vespa tot Harley-Davidson, elke motor heeft zijn charme
Lijfspreuk
Per aspera ad astra (Latijn, letterlijk ‘via moeilijkheden naar de sterren’). Door moeilijkheden te overwinnen wordt het uiteindelijke doel behaald; de top is slechts bereikbaar als er moeilijkheden overwonnen worden.
1 van 7
FRAME EN UITLAAT
Aanvankelijk wilde Rogier een Easy Rider chopper bouwen, maar dat idee werd hem afgeraden door Mike van Dominator Motorcycles in Den Bosch, waar hij graag sleutelt. Hij stapte daarom over op een FXR. Met een kop dampende, ambachtelijk gebrouwen koffie, getrokken van met de hand gemalen bonen en een schaal warme worstenbroodjes voor ons op tafel, begint Rogier te vertellen: “Het FXR-frame is naar mijn mening het beste en stijfste frame dat Harley ooit heeft gebouwd. Door die ‘driehoek’ onder het zadel, net als bij Japanse motoren. Dat maakt ‘m zo stabiel, ook al was het daardoor nooit heel populair.” Hij importeerde een uitgesproken paarse FXR uit 1993, zijn eigen geboortejaar, uit Duitsland, compleet met een Evo-blok en SuperTrapp-uitlaten. Het ‘heavy metal’ uiterlijk, inclusief ge-airbrushte tank met epische bliksemschichten en druïden als decor, verdween al snel. Uiteindelijk hield hij alleen het frame en de uitlaat over. Het blok werd vervangen door een Indian Power Plus 100, dat volgens Rogier niet alleen krachtiger is, maar er ook een stuk fraaier uitziet dan het standaard Evo-blok.
De versnellingsbak werd een FLT 5-bak, met een geïntegreerde olietank voor een lager zwaartepunt. “Maar zo’n bak past niet zomaar”, legt Rogier uit. “We moesten slijpen, het frame aanpassen en verstevigen. De dwarsbalk onder de bak werd verlaagd en verdikt; een massieve plaat vulde het gat waar oorspronkelijk de olietank zat, voor nog meer stijfheid.” Rogier haalde de bak helemaal uit elkaar en verving alle lagers door zorgvuldig gekozen topkwaliteit. “Ik ben nogal obsessief in dit soort details. Er zijn maar een paar fabrikanten wereldwijd die écht goede kwaliteit lagers produceren. Ik heb diverse analyses gelezen en verschillende sets gekocht om de kwaliteit te vergelijken. Ik koos bewust voor een 5-bak omdat de vijfde versnelling een directe overbrenging (1:1) heeft, in tegenstelling tot een 6-bak met overdrive. Dat is efficiënter; hoe dichter je bij 1:1 zit, hoe beter de kracht wordt overgebracht. Ook de eindoverbrenging paste ik aan, zodat het blok bij kruissnelheid precies op het optimale toerental loopt voor efficiëntie en comfort.”
STIJL EN FUNCTIE
Rogier baseerde de verlenging van de inlaat op uitgebreid onderzoek en diepgaande kennis van de techniek. “Er zijn technische papers en onderzoeken geschreven over stromingsleer en de werking van carburateurs, vooral vanuit de natuurkunde en werktuigbouwkunde. Als je weet waar je op moet zoeken, vind je veel wetenschappelijke artikelen online, een soort Wikipedia maar dan op academisch technisch niveau. Theoretisch was zo’n 30 centimeter ideaal voor de inlaat, maar in de praktijk zou dat te ver uitsteken. Dus maakte ik ‘m zo lang mogelijk. Door de langere inlaat in combinatie met de getunede inlaat poorten vernevelt de brandstof beter en verbetert de ontbranding, wat zorgt voor zuinigheid èn meer vermogen.” Voor de vering zocht Rogier naar een balans tussen een klassieke uitstraling en modern rijgedrag. Achter monteerde hij strut covers van een FXR uit 1982 en Hagon Nitro vering; zonder opvallende oliepotjes, maar wel mèt instelbare demping. Voor koos hij Andreani Cartridges, die qua gevoel en prestaties doen denken aan een moderne upside-down vork, maar met het klassieke uiterlijk dat mooi aansluit bij de FXR. “Een compromis”, noemt hij het, “tussen stijl en functie.”
CORBIN WARBIRD
De kuip moest een eerste generatie Corbin Warbird worden, maar die bleek standaard te smal. “Samen met Fred, de vader van Mike, hebben we via een mal een tweede kuip gedupliceerd, die we vervolgens doormidden zaagden en verbreedden. Ook pakten we het polyesterwerk aan, zoals het weghalen van het ribbeltje op de kuip. Het achterdeel kreeg een ducktail met Cadillac-achterlichten, voor strakke, klassieke lijnen. Ik reken alles liever eerst uit en bouw het dan in één keer goed. Je kunt natuurlijk ook gewoon iets monteren en daarna aanpassen. Soms werkt dat sneller. Maar ik haal plezier uit het technische uitzoekwerk. Het passend krijgen van die kuip gebeurde echt op gevoel. Meten kon bijna niet. Soms denk ik mezelf vast, een soort analyseverlamming. Dan helpt het om gewoon te beginnen.”
KLEURENSPEL
De achterbrug van een Twin Cam FLT maakt het mogelijk de achterveren in een geometrisch optimale hoek te plaatsen, is stuk stijver is dan de originele FXR-brug en is voorzien is van stalen lagers in plaats van rubberen. “Dat geeft een directer rijgevoel”, legt Rogier uit. Voor extra zekerheid werd het frame vakkundig gelast door Mike. De spaakwielen zijn modern van formaat maar klassiek van uiterlijk: 17 inch achter en 19 inch voor, met moderne Continental RoadAttack 3-banden. Elke keuze heeft een verhaal, een doordachte reden. De kleur moest oorspronkelijk ‘Seafoam Green’ worden, een kleur die je ook terugziet op vintage Fender-gitaren; fris, met een zachte groene ondertoon. Maar door het spel van het licht viel de lak toch blauwer uit dan verwacht. “Bij schemering oogt hij groener, in het zonlicht blauwer. Dat veranderende kleurenspel vind ik juist prachtig,” zegt Rogier, die met deze subtiele nuance de jaren ’60 sfeer perfect weet te vangen.
ONTDEKKEN
De bouw van Rogiers FXR werd geen kwestie van snel sleutelen, maar een lange reis vol geduld, berekeningen en detailwerk. Net als toen hij als kind nieuwsgierig de wandklok openmaakte, wilde hij begrijpen, verbeteren en perfectioneren. “Je kunt dingen ook gewoon monteren en dan aanpassen, maar ik doe het liever in één keer goed,” zegt hij nuchter. Toch gaat de FXR straks weg. Rogier hoopt te kunnen emigreren naar Azië, waar hij zijn technische expertise en proceskennis in wil gaan zetten. “De FXR past niet meer in mijn leven nu. Het rijden zelf mis ik minder; tegenwoordig geniet ik net zo van een ritje op mijn Vespa motorscooter.” Of het nu om het repareren van een wandklok, het bouwen van een buizenversterker of custombike gaat: De moeilijkheden waar Rogier op stuit zijn er alleen maar om hem dichter bij zijn uiteindelijke doel te brengen!
In het landschap van custom motorfietsen, waar hype en hyperbool vaak de overhand nemen, presenteert 72 Performance USA hun ‘Bolt of Brilliance’ – een BMW R100 café racer die meer belooft dan de zoveelste Instagram-vriendelijke showpiece. Dit is het eerste exemplaar in een beperkte serie van tien motorfietsen, geboren uit de samenwerking tussen Antonio Schefle Rodriguez en zijn Amerikaanse partners Cole Munger en Brad Eicholz. Rodriguez, die zijn Spaanse roots achter zich liet voor de Amerikaanse droom, richtte 72 Performance USA op in 2024 als een herpositionering van zijn eerdere 72 Cycles Performance. De vraag die zich opdringt: kan deze trans-Atlantische fusie van expertise daadwerkelijk iets toevoegen aan de oververzadigde café racer markt, of is dit gewoon een dure exercitie in nostalgie?
Technische metamorfose: meer dan cosmetische chirurgie
De ‘Bolt of Brilliance’ vertrekt vanuit een BMW R100/7 basis, maar de transformatie gaat ver voorbij een nieuwe verflaag. Het hart van de machine ondergaat een grondige revisie met een Siebenrock-kit die de cilinderinhoud opkrikt, terwijl Mikuni TM38 flatslide carburateurs zorgen voor een directere gasrespons. Deze keuze is niet zonder risico – flatslide carburateurs vereisen een nauwkeurige afstelling en kunnen bij verkeerd gebruik leiden tot onregelmatige loop en hoger brandstofverbruik.
Interessanter is de keuze voor een volledig nieuw elektrisch systeem. Euro Moto Electrics levert de elektronische ontsteking, terwijl Motogadget’s mo.unit blue zorgt voor moderne functies zoals keyless ignition – een luxe die de oorspronkelijke R100-rijders zich niet konden veroorloven. De paralever eindaandrijving en swingarm, geleend van een BMW R100R Mystic, vervangen het traditionele systeem en beloven betere handling en stabiliteit.
De meest opvallende technische keuze is de Triumph Daytona 955 voorvork, compleet met aangepaste kroonplaten. Deze 45mm upside-down vork biedt instelbare demping en superieure stijfheid vergeleken met de originele BMW-componenten. Gekoppeld aan Brembo-remklauwen en 320mm zwevende schijven, ontstaat een remsysteem dat de oorspronkelijke R100 nooit heeft gekend. Of deze moderne ingrepen de klassieke BMW-karakteristiek behouden, blijft een open vraag die alleen de weg kan beantwoorden.
Esthetiek ontmoet functie: Gulf Blue en gouden accenten
Visueel speelt de ‘Bolt of Brilliance’ de Gulf Racing-kaart, met een kleurstelling die onmiddellijk doet denken aan iconische racewagens. De Gulf Blue lak, gecombineerd met Old Gold poedercoating in een matte metallic afwerking, creëert een nostalgische maar verfijnde uitstraling. Dit is geen toeval – de klant bezit naar verluidt een Porsche in dezelfde kleuren, wat de motorfiets tot een rolling statement van persoonlijke smaak maakt.
De motorfiets combineert hergebruikte BMW-onderdelen met op maat gemaakte Kevlar-versterkte glasvezel componenten. De brandstoftank komt van een BMW R65, terwijl kuip, achterstuk en bellypan volledig nieuw zijn ontworpen. Het zadel, bekleed door het Spaanse Senen Leatherworks met off-white leer en Alcantara, toont aandacht voor detail die verder gaat dan de gebruikelijke custom shop-benadering.
LED-verlichting voor en achter zorgt niet alleen voor een moderne touch, maar ook voor verbeterde zichtbaarheid – een praktische overweging die vaak wordt genegeerd in puur esthetische builds. De dubbele RVS uitlaten lopen door de motorfiets heen, wat zowel een visueel als auditief statement vormt.
1 van 5
Ambitieuze Visie in Onzekere Tijden
De ‘Bolt of Brilliance’ toont wat mogelijk is wanneer technische expertise, esthetisch inzicht en commerciële ambitie samenkomen. Of deze combinatie succesvol zal zijn in een steeds competitievere markt, hangt af van meer dan alleen het eindproduct. Klantervaring, service en lange termijn ondersteuning zullen bepalend zijn voor het succes van 72 Performance USA
Foto’s: Arturo Olmos https://www.instagram.com/arturoolmos/
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
