dinsdag 8 juli 2025
Home Blog Pagina 219

WorldSBK Assen 2024: Michael van der Mark, genieten zonder podium

Door
Asse Klein
-
0

Michael van der Mark genoot dat hij weer volop kon strijden in de kopgroep van de WorldSBK op het TT Circuit Assen. De Nederlander had graag op het podium gestaan, maar hij kon uiteindelijk wel tevreden zijn over zijn optredens. Zijn BMW-teamgenoot Toprak Razgatlıoğlu scoorde de meeste WK-punten in Assen.

WorldSSP(300) Assen 2024: Oranje boven met Glenn van Straalen

Michael van der Mark maakte het voor zichzelf lastig in de kwalificatie. Een crash op een natte – tevens opdrogende – baan zorgde ervoor dat de 31-jarige coureur als dertiende aan de eerste race moest beginnen. Jonathan Rea stond voor het eerst met Yamaha op pole position, maar slaagde er in de races niet in om zijn eerste podiumplaats voor zijn nieuwe werkgever te behalen. De constant wisselende weerscondities zouden ook in de eerste race een rol spelen. Bijna alle rijders kozen voor slicks. De baan was bij de start nog erg nat, maar de verwachting was dat het droog zou blijven. Nicholas Spinelli – de vervanger van de geblesseerde Danilo Petrucci bij Barni Racing – koos voor intermediates. De Italiaan was in de openingsfase veel sneller dan zijn concurrenten en reed vijfentwintig seconden weg. Daarachter streden de toprijders voor de tweede plaats waaronder Van der Mark, die naar een zevende plaats wist te komen. De baan droger en droger, waardoor Spinelli’s voorsprong razendsnel kleiner werd. Spinelli had geluk dat er zeven ronden voor het einde een rode vlag kwam vanwege een oliespoor, waardoor hij de zeer verrassende winnaar werd tijdens zijn debuut in de WorldSBK. Toprak Razgatlıoğlu – die Spinelli al tot twee seconden was genaderd – werd tweede voor Alvaro Bautista. Van der Mark had minder geluk. Hij reed bij de rode vlag op een zevende plaats en was ogenschijnlijk sneller dan de rijders voor hem, waardoor een podiumplaats tot de mogelijkheden behoorde. ‘Racen met slicks op een kletsnatte baan had ik nog nooit meegemaakt. Zonde van de rode vlag, want er was meer mogelijk geweest. Maar aan de andere kant ben ik rustig gebleven en dat was mij eerder waarschijnlijk niet gelukt’, zei Van der Mark na afloop.

Geweldige race

In de Superpole Race was de baan voor het eerst helemaal droog. Bautista managede de kwalificatieband – die gebruikt wordt in deze sprintrace – het beste en eindigde voor zijn teamgenoot Nicolò Bulega. Van der Mark wist naar een achtste plaats te komen, waardoor de Nederlander in Race 2 verder naar voren mocht starten. Dit zou de mooiste race van het weekend worden. Een kopgroep van zeven rijders – waaronder Van der Mark – streed voor de winst. Halverwege de race begon het opnieuw te druppelen, maar de regen zette niet door. Razgatlıoğlu was in de slotfase het sterkste en Van der Marks teamgenoot won voor Bautista en Remy Gardner. Van der Mark reed even vierde en had felle gevechten met onder andere Andrea Iannone. In de slotfase moest de Nederlander genoegen nemen met een zesde plaats. Vanwege een penalty van drie seconden – omdat hij in de GT-bocht buiten de baan was gekomen en daarbij niet genoeg tijd had verloren – werd Van der Mark na de race teruggezet naar een negende plaats: ‘Natuurlijk wil je op het podium staan, maar het voelt goed om na al die blessures weer te kunnen strijden met de toprijders. Aan het einde van de race viel ik terug in oude gewoontes, waardoor ik te veel van de voorkant vroeg. Daar moet ik van leren, maar ik heb genoten van de duels in mijn thuisrace.’

Foto’s: Damon Teerink, WorldSBK

‘Het BMW-project wordt steeds beter. Ik denk dat het goed is om rust in het project te houden, maar het enige wat ik kan doen is resultaten scoren.’

Was Michael van der Mark’s antwoord op de vraag of hij ook in 2025 – naast Toprak Razgatlıoğlu – bij BMW racet.

WorldSBK Assen 2024 uitslagen

  • Ronde 2 – Nederland
  • Circuit: TT Circuit Assen
  • Lengte: 4,542 km
  • Superpole: Jonathan Rea (GB), Yamaha, 1’42.560
  • Snelste raceronde: Nicolò Bulega (I), Ducati, 1’33.882 (Superpole Race)
RACE 1 – 14 ronden = 65,762 km
1. Nicholas Spinelli (I), Ducati, 25.08,898;
2. Toprak Razgatlıoğlu (TR), BMW, +1,979;
3. Alvaro Bautista (E), Ducati, +2,089;
4. Remy Gardner (AU), Yamaha, +4,851;
5. Alex Lowes (GB), Ducati, +5,147;
6. Jonathan Rea (GB), Yamaha, +5,376;
7. Michael van der Mark (NL), BMW, +5,545;|
8. Scott Redding (GB), BMW, +11,271;
9. Axel Bassani (I), Kawasaki, +11,476;
10. Xavi Vierge (E), Honda, +17,034;
11. Nicolò Bulega (I), Ducati, +1 sector;
12. Andrea Locatelli (I), Yamaha, +4 sectors;
13. Dominique Aegerter (CH), Yamaha, +4 sectors;
14. Tarran Mackenzie (GB), Honda, +4 sectors;
15. Bradley Ray (GB), Yamaha, +1 ronde.
SUPERPOLE RACE – 10 ronden =  45,420 km
1. Bautista, 15.53,996;
2. Bulega, +2,686;
3. A. Lowes, +7,403;
4. Gardner, +7,551;
5. Rea, +8,177;
6. Locatelli, +9,114;
7. Sam Lowes (GB), Ducati, +9,702;
8. Van der Mark, +9,824;
9. Razgatlıoğlu, +10,034.
RACE 2 – 21 ronden =  95,382 km
1. Razgatlıoğlu, 33.29,448;
2. Bautista, +0,625;
3. Gardner, +1,022;
4. Iannone, +3,120;
5. Locatelli, +3,217;
6. S. Lowes , +5,174;
7. Aegerter, +5,538;
8. Bulega, +6,337;
9. Van der Mark, +8,059;
10. Vierge, +19,453;
11. Mackenzie, +19,556;
12. Garrett Gerloff (US), BMW, +21,771;
13. Michael Ruben Rinaldi (I), Ducati, +22,322;
14. Philipp Öttl (DE), Yamaha, +31,822;
15. Tito Rabat (E), Kawasaki, +35.305.

Stand WorldSBK na 9 races

Positie Rijder Team Punten
1 Alvaro Bautista (E) Ducati 123
2 Toprak Razgatlıoğlu (TR) BMW 117
3 Nicolò Bulega (I) Ducati 109
4 Alex Lowes (GB) Kawasaki 93
5 Andrea Locatelli (I) Yamaha 64
6 Andrea Iannone (I) Ducati 64
7 Michael van der Mark (NL) BMW 58
8 Remy Gardner (AU) Yamaha 54
9 Danilo Petrucci (I) Ducati 47
10 Dominique Aegerter (CH) Yamaha 46
11 Sam Lowes (GB) Ducati 31
12 Garrett Gerloff (US) BMW 29
13 Nicholas Spinelli (I) Ducati 25
14 Xavi Vierge (E) Honda 25
15 Jonathan Rea (GB) Yamaha 23
16 Axel Bassani (I) Kawasaki 22
17 Michael Ruben Rinaldi (I) Ducati 21
Alvaro Bautista.

WorldSSP(300) Assen 2024: Oranje boven met Glenn van Straalen

Door
Asse Klein
-
0
WorldSSP(300) Assen 2024: Oranje boven met Glenn van Straalen

Met zijn Ten Kate Racing Yamaha in speciale oranje-kleurstelling wist Glenn van Straalen het Nederlandse publiek op de banken te krijgen door zijn eerste World Supersport-zege te behalen in Assen. Loris Veneman scoorde een hard bevochten podiumplaats in de World Supersport 300. Na een ernstige crash van Jeffrey Buis was er gelukkig vrij snel opluchting, doordat hij er enkel met een hersenschudding vanaf kwam.

Foto’s: Damon Teerink, Jan Boer

Voor de thuisronde in Assen presenteerde Pata Yamaha Ten Kate Racing een speciale oranje-uitvoering voor hun Nederlandse coureur Glenn van Straalen. De 23-jarige coureur had in de voorgaande twee edities – uitkomend voor het EAB Racing Team – al twee keer een podiumplaats behaald in Assen. Dat was ook Van Straalen’s oorspronkelijk doel voor deze editie. De bandenstrategie bleek zeer bepalend in beide World Supersport-races op het TT Circuit Assen. In de eerste race kozen de toprijders – waaronder Van Straalen – voor slicks, terwijl er zo’n zes coureurs op regenbanden stonden. De rijders op regenbanden waren lang in het voordeel en reden dan ook ruim voorop. Van Straalen lag in de openingsfase rond de vijftiende plaats net als zijn teamgenoot Stefano Manzi. Toen de baan steeds verder opdroogde, kwamen de beide rijders van het Nederlandse team snel naar voren. Op de eindstreep kwam Van Straalen 0,1 seconde tekort op Valentin Debise – die op regenbanden stond – om de laatste podiumplaats te pakken. Manzi was net iets sneller naar voren gekomen dan zijn teammaat en finishte als tweede achter Adrian Huertas, die overduidelijk het sterkste was in deze lastige omstandigheden.

Glenn van Straalen in de oranje-kleurstelling onderweg naar een geweldige WK-zege in Assen.

Wilhelmus in Assen

In de tweede race stonden alle rijders op slicks, maar bij de start begon het stevig te regenen. Eén voor één gingen de rijders naar binnen om te wisselen naar regenbanden. Van Straalen maakte ook al vrij vroeg een pitstop. Teamgenoot Manzi besloot langer op slicks te blijven rijden. Een verkeerde keuze, waardoor de Italiaan buiten de WK-punten zou finishen. Van Straalen verloor bij zijn pitstop een aantal seconden op de concurrentie. Toen alle rijders eenmaal van banden gewisseld hadden, reed Van Straalen op een zesde plaats, zo’n tien seconden achter een groep van vijf rijders. De coureur uit Hoogkarspel bleek erg snel te zijn op de natte baan – inmiddels was het gestopt met regenen – en wist binnen een paar ronden het gat naar de kopgroep te dichten. In één ronde ging Van Straalen van een zesde naar een tweede plaats. Dit alles tot groot genoegen van de Nederlandse fans op de tribunes. Toen moest de Yamaha-rijder nog een gat van een zo’n drie seconden naar Niki Tuuli – uitkomend op een Ducati voor het Nederlandse EAB Racing Team – zien te dichten. Dit lukte ook en zo reed Van Straalen met nog drie ronden te gaan aan de leiding. In de slotfase hield de Pata Yamaha Ten Kate Racing-rijders zijn hoofd koel, waardoor hij voor eigen publiek zijn eerste World Supersport-overwinning wist te behalen. Het was de eerste Nederlandse WK-zege in deze klasse sinds 2014 toen Michael van der Mark wereldkampioen werd. ‘De laatste twee ronden waren het lastigst van de hele race. Dan gaat er van alles door je hoofd als je aan de leiding rijdt. In de laatste ronde dacht ik alleen aan de volgende bocht om de aandacht erbij te houden. Bij de pitstop wisselden we naar een setje gebruikte regenbanden, zodat ik gelijk kon aanzetten. We hebben getest op een natte baan in Assen en ik voelde nu meteen dat ik snel was. Ik zag ook dat ik inliep op de voorste rijders en het lukte om de rijders vrij snel te passeren, zodat ik mijn ritme kon blijven. Het is fantastisch om voor een Nederlands team in de oranje kleuren voor eigen publiek te winnen. Echt ongelofelijk! Van de uitloopronde en het podium heb ik ontzettend genoten’, vertelde de winnaar kort na de race. Huertas finishte nog op een tweede plaats en Tuuli zorgde voor een podiumplaats voor het Nederlandse EAB Racing Team. Wildcardrijder Twan Smits deed het ook uitstekend door tiende te worden. In de eerste race was Smits ten val gekomen.

Kevin Valk tien jaar na het mirakel van Assen: ‘Ik voelde dat dit mijn race zou worden’

Angstige crash

Iedereen vertrok op slicks in de eerste World Supersport 300-race, ondanks dat er nog veel natte plekken waren. In de kwalificatie op een halfnatte baan was Jeffrey Buis in de slotfase ten val gekomen, waardoor hij zich slechts als tiende kwalificeerde. De regerend wereldkampioen begon uitstekend aan de race en reed na de openingsronde al aan de leiding. Buis bleef de race aanvoeren tot einde van de derde ronde. De KTM-rijder kwam iets over het natte deel in de Geert Timmer-bocht en ging onderuit. Buis werd vervolgens aan de bovenzijde van zijn lichaam geraakt door Julio Garcia Gonzalez, die kort achter hem reed. Een nare crash, waarbij Buis even zijn bewustzijn verloor. Het zag er in eerste instantie slecht uit, maar gelukkig kon de tweevoudig wereldkampioen uiteindelijk zelf de ambulance instappen. De 22-jarige coureur kwam bij het incident – wat voor een rode vlag situatie zorgde – er met een hersenschudding vanaf. Er volgde een herstart over vijf ronden. Loris Veneman maakte een sterke indruk en reed veelal aan de voorzijde van de kopgroep. In de slotfase begon het opnieuw te regen in het achterste deel van het TT Circuit Assen. Het leverde een tricky situatie op waar de Spanjaard Daniel Mogeda het beste mee omging. Veneman werd in de slotfase door een concurrent buiten de baan gedrukt, maar kwam in de laatste sector nog weer terug van een achtste naar een vierde plaats. Vanwege een penalty werd Veneman als vijfde geklasseerd. Ruben Bijman maakte ook deel uit van de voorste groep en werd zevende.

Het moment dat Jeffrey Buis de controle over zijn KTM verliest. Het was na de crash even muisstil op de tribunes. Gelukkig kon Buis even later het publiek geruststellen. Loris Veneman (7) zag het van dichtbij gebeuren.

Podium voor Veneman

De tweede race – zonder Buis – werd een World Supersport 300-klassieker met een kopgroep van zo’n vijftien rijders. Veneman liet zich opnieuw veel van voren zien. Zoals gebruikelijk in deze klasse waren er in de slotfase diverse incidenten en werd het ‘ellebogenwerk’ niet geschuwd. Er werd door de jonge rijders op het randje en misschien zelfs soms over het randje gereden. Daardoor is deze raceklasse spannend, maar zorgt het op gebied van veiligheid ook voor de nodige discussie. Veneman viel bij het ingaan van de laatste ronde terug naar negende plaats. Achteraf bleek dit het plan van de 17-jarige coureur: ‘In het laatste deel richting de Ramshoek rijden ze soms wel met vijf naast elkaar. Als je dan iets verder van achteren zit, heb je weinig last van de hard wind die er stond en ga je in deze klasse wel zo’n 15 km/u sneller. Ik probeerde gedurende de race al een paar te kijken wat de beste positie voor de laatste ronde zou zijn.’ In de laatste sector deed de bekeken Veneman alles goed, waardoor hij als tweede over de finish kwam achter Mogeda, die daarmee een dubbele zege in Assen scoorde. Voor Veneman betekende het zijn eerste podiumplaats van 2024. Ook Bijman streed voor een topklassering, maar kwam in de laatste ronde net voor de Ramshoek ten val. Dylan Czarkowski reed opvallend sterk tijdens zijn wildcardoptreden. In de eerste race werd de Yamaha-rijder – die normaal gesproken uitkomt in het Duitse IDM kampioenschap – knap elfde, waarmee hij vijf WK-punten scoorde. Czarkowski wist zich ook in de tweede race in de kopgroep van zo’n vijftien rijders te handhaven. In de laatste ronde had Czarkowski de pech dat hij door een crash van een andere rijder buiten de baan terechtkwam. De Drentse coureur finishte nog als eenentwintigste. Senna van den Hoven – eveneens wildcardrijder – werd twintigste en negentiende bij zijn debuut op het wereldtoneel.

Dubbel podium Van Crugten

In het bijprogramma reed de Northern Talent Cup ook twee races op het TT Circuit Assen. Jurrien van Crugten werd in deze talentenklasse derde en tweede, waardoor hij tweemaal het podium mocht beklimmen. Tom Kuil eindigde als elfde en twintigste. De twee andere Nederlanders – Kyano Schoo en Delano Greven – wisten zich in de wisselende weersomstandigheden niet te kwalificeren. Indi Schunselaar was de enige Nederlandse deelnemer in de Yamaha R3 bLU cRU FIM World Cup. De 14-jarige coureur – de jongste van het veld – eindigde als tiende in de eerste race. In de tweede race kwam Schunselaar ten val.

Motor.NL TV 2024 – Aflevering 2

Door
Redactie
-
0

In Motor.NL TV aflevering 2 zijn we te gast bij Ton Langeveld, een chirurg met een indrukwekkende collectie Moto Morini-motoren, testen we de Benelli TRK 702 en 702 X, gaan we een motorhelm op maat laten maken en Kawasaki Ninja bestaat 40 jaar en daarom gaan we langs bij drie eigenaren van dit iconische model.

Husqvarna Trek voor het eerst in Spanje

Door
Redactie
-
0

Husqvarna is een van de grootste en meest gerespecteerde namen in de enduro- en offroadwereld. En Husky weet dat je meer tijd wilt doorbrengen op verre bestemmingen, dus wat is een betere manier om persoonlijk kennis te maken met wat Husqvarna te bieden heeft dan met de Husqvarna Trek 2024?

Het is een offroad rijervaring die enkele van Husky’s meest populaire modellen laat zien – de Norden 901, Norden 901 Expedition, 701 Enduro en 701 Enduro LR. En voor het eerst gaat de Husqvarna Trek naar het zuiden van Spanje, waar rijders een unieke ervaring krijgen van het ruige landschap van het land.

Wat wil je weten van de 2024 Husqvarna Svartpilen 801?

Husqvarna zegt dat het evenement voornamelijk lange, avontuurlijke ritten zal bevatten, met een spannende mix van gravelwegen, woestijngebieden en bochtige zandwegen door de bergen van de Sierra Nevada. Er zullen ook delen van het parcours zijn waar meer ervaren rijders kunnen kiezen voor technisch uitdagende routes. Ondertussen kunnen degenen die gewoon willen ontspannen en genieten van het landschap de hoofdroute volgen.

De tour stelt rijders in staat om dat terrein alleen of in groepen te verkennen. Zelfnavigatie via geplande GPS-routes die zijn gemaakt door lokale experts, begeleiden de rijders bij het verkennen van de beste routes.

De registratie voor de Husqvarna Trek 2024 is op maandag 15 april 2024 geopend en er zijn slechts 70 plaatsen. Als je dus graag aan dit evenement wilt deelnemen, raden we je aan meteen actie te ondernemen.

Er is de afgelopen jaren wereldwijd een enorme toename geweest in offroad en avontuurlijke ritten, en het is gemakkelijk te begrijpen waarom zoveel motorrijders meedoen aan het ADV-plezier. Plezier hebben offroad is niet alleen leuk, het maakt je ook een betere rijder. Tegelijkertijd maken initiatieven van fabrikanten zoals de Husqvarna Trek het gemakkelijker voor nieuwe rijders om een voorproefje te krijgen van de offroad lifestyle.

2024 Benelli TRK 702 en TRK 702 X test

Door
Redactie
-
1

Bart test de 2024 Benelli TRK 702 en TRK 702 X.

Wat Rij Jij? Kawasaki Ninja-editie

Door
Redactie
-
0

De Kawasaki Ninja bestaat 40 jaar en daarom gaan we in deze speciale aflevering van Wat Rij Jij? gaan we langs bij bezitters dit iconische model. Koen uit Zeeland heeft maar liefst 3 Ninja’s in zijn schuur (of is het woonkamer?) staan, waaronder een splinternieuwe Kawasaki ZX-4RR 40th Anniversary uit 2024. Vera uit Moordrecht heeft een Ninja 650 Performance uit 2018 en Peter uit Lisse heeft een Kawasaki H2-SX SE uit 2018.

Marathonmotor BMW R 1250 GSA: dagelijks gebruik gecombineerd met avontuur

Door
Peter van der Sanden
-
0
BMW R1250 GSA

Voor veel BMW GS-rijders is hun GS te mooi en te duur om er het terrein mee in te duiken. Dat er ook motorrijders zijn die er anders over denken laat Raymond van der Waarde zien. Naast dagelijks gebruik voor woon-werkverkeer schuwt hij het avontuur met zijn R 1250 GS Adventure niet. Al kwam hij er wel achter dat de Albanië Raid toch net iets te hoog gegrepen was voor hem en zijn dik 250 kg wegende BMW.

Man en motor

Naam Raymond van der Waarde
Woonplaats Rijen
Leeftijd 54 jaar
Beroep zelfstandig (vastgoed-)adviseur
Rijdt sinds 1989
Aangeschaft 2019
Nieuwprijs circa € 27.574,-
Dagwaarde circa € 18.000,-
Rijstijl sportief
Gebruik woon-werk en vakantie
Brandstofverbruik 1:18,5
Olieverbruik nihil
Onderhoud dealer
Bouwjaar 2019
Kilometerstand 115.484 km

Raymond van der Waarde (54) uit Rijen komt uit een gezin waar motorrijden niet vreemd was. ‘Mijn oudere zus reed motor en mijn vader had ook een motor. Met brommers heb ik weinig gehad, rond mijn 20e begon, na mijn autorijbewijs, mijn motorhart te kriebelen. Al voordat ik mijn motorrijbewijs had, had ik al een motor. Een Suzuki DR500. Een motor die hoog op zijn poten staat wat vanwege mijn lengte belangrijk is. Eenmaal geslaagd mocht ik officieel de weg op en heb met de Suzuki zo’n 5.000 km gereden. Daarna volgden er in mijn studententijd heel veel verschillende motoren. Daar moet ik dan wel even bij vertellen dat mijn studententijd langer duurde dan gebruikelijk. Werk en studie (bouwkunde, bedrijfskunde en recht) liepen bij mij jarenlang door elkaar. Een tweedehands Honda VF1000F was mijn tweede motor. Veel problemen mee gehad, wat mijns inziens te maken had met een slechte (maandagochtend?) motor. Om niet opnieuw met problemen te zitten, werd mijn volgende motor een gloednieuwe Yamaha FZX750. Fijne motor, maar helaas was de pret van korte duur doordat ik geen voorrang kreeg van een automobiliste, die achteraf ook nog een ver familielid bleek te zijn. Gelukkig goed verzekerd (nieuwwaarde van de motor) waardoor ik een Suzuki GSX1100F kon kopen. Een comfortabele motor waar ik in korte tijd 40.000 km mee heb gereden. Nog meer plezier in motorrijden kreeg ik met een nieuwe Yamaha TDM850. Vooral de rechtere zitpositie en het speelse stuurgemak spraken me aan. De TDM werd opgevolgd door een Yamaha FZR1000. Met al die motoren heb ik hooguit telkens twee jaar gereden. Toen ik klaar was met mijn studie en een vaste baan had, verdiende ik genoeg om een BMW K 100 RS te kopen. Met deze motor mocht ik voor mijn werk ook een aantal keren naar Parijs. De BMW beviel zo goed dat er daarna nog een K 1200 RS in de kleur geel-zwart volgde. Een plaatje. Hiermee ben ik onder andere naar de Noordkaap gereden. Pas in 2006 kwam de eerste GS in beeld. Dat betrof een twee jaar oude R 1200 GS. Daar heb ik ruim 100.000 km mee gereden. Prima motor; alleen twee keer de koppeling vervangen. Deze GS smaakte naar meer. Ik was ondertussen voor mezelf begonnen en kocht mijn volgende, nieuwe motor zakelijk, een R 1200 GS LC. Die motor heb ik met net geen ton op de teller ingeruild op een nieuwe R 1250 GS Adventure in Kalamata-trim; een droommotor.’

Offroad met de dikke GSA tijdens de Albanië Raid.

Koppeling

Die droommotor werd in mei 2019 aangeschaft bij BMW-dealer Mofra in Rijen. ‘Bij die zaak kom ik al jaren. Lekker dicht bij huis en monteurs met wie ik het goed kan vinden. Nog een beetje van ons kent ons. Die nieuwe Adventure was voorzien van alle optiepakketten en dat kostte me in totaal 27.574 euro. Veel geld maar omdat ik veel zakelijk rij – ik werk al een aantal jaren als zelfstandig adviseur in de bouw – is het wat gemakkelijker te bekostigen. Ik gebruik de motor om door de week naar klanten of projecten te rijden en daarnaast om enkele leuke trips te maken. Toen corona uitbrak waren er weinig mogelijkheden om georganiseerd op pad te gaan. Ik ben toen een rondje Nederland gaan doen. Over zo klein mogelijke weggetjes, ook onverhard, letterlijk zo dicht mogelijk langs de Nederlandse grenzen. Ik kwam tot meer dan 1.800 km. Erg leuk om te doen en deze route is nu te downloaden op het BMW GS-forum. Verder ben ik op eigen houtje via de TET-route in Nederland naar en door Zweden en een deel van Noorwegen gereden. Georganiseerde trips reed ik verder in het zuiden van Spanje en een rally door de Italiaans/Franse Alpen. Het mooie van georganiseerde allroad-trips is dat je onderweg niet voor al te grote verrassingen komt te staan wat betreft de route. Even keren als je niet verder kunt kost met mijn GSA vaak net iets te veel energie. Vorig jaar had ik me ingeschreven voor de Albanië Raid. Ik ben vanuit Nederland op de GSA naar Albanië gereden. Met een reserve achterband als bagage. Er zou een aparte route zijn voor de zwaardere allroads, maar dat bleek niet het geval. Vrijwel alle andere deelnemers reden op lichtere enduromotoren. Voor hen was de route beter te doen, voor mij was het ondanks diverse cursussen bij onder andere BERRT veel te pittig. Tijdens die raid heb ik dan ook de koppeling eruit gebrand. Gelukkig was dat in de buurt van Tirana waar een BMW-dealer zat die de nodige onderdelen op voorraad had. Door het snelle handelen van de monteur van de Albania Raid kon ik binnen een halve dag weer verder. Dat was dan weer een geluk bij een ongeluk. Maar in het vervolg moet ik toch iets beter opletten met welke motor ik me voor welk evenement aanmeld.’

Marathonmotor Moto Guzzi 1000SP: 360.000 km en nog dagelijks in gebruik

Hoog

Qua onderhoud aan de GSA vertrouwt Raymond geheel op zijn BMW-dealer. ‘Ik zorg soms zelf voor onderdelen en om de kosten van banden binnen de perken te houden, heb ik een leuke manier gevonden. Om niet steeds banden te hoeven wisselen, van straat naar offroad, heb ik een set extra wielen gekocht. Wielen wisselen gaat veel vlugger dan een band wisselen. Daarnaast rij ik altijd met gebruikte banden. Er zijn mensen die een nieuwe motor kopen, maar niet tevreden zijn over de banden. Daar rijden ze dan een paar honderd kilometer mee en vervangen ze dan. Die bijna nieuwe, gebruikte banden worden regelmatig voor een habbekrats aangeboden via Marktplaats. Prima voor mij. Ik maak me niet druk over wat voor soort band ik rij, als de maat maar klopt. Ik doe dat al jaren en pas één keer ben ik bedrogen uitgekomen. Dat was toen er een onbalans in de band zelf bleek te zitten.’

Heel zuinig, in de zin van er mag geen krasje op komen, is Raymond niet op zijn GSA. ‘Dat kan ook niet als je er offroad mee gaat rijden. Dan komen er krassen op. De valbeugels en stevige handkappen op het stuur voorkomen grotere schades. Als je er net als ik stevig offroad mee gaat rijden, moet je niet bang zijn om een keer om te vallen. Gelukkig heb ik mijn lengte mee en kan ik met mijn lange benen veel opvangen. De motor heb ik voorzien van een hogere ruit voor meer comfort; als ik offroad ga rijden zet ik er een lagere ruit op. Anders stoot ik mogelijk mijn kin aan die ruit wanneer je abrupt tot stilstand komt. Vanwege mijn lengte zitten er ook de BMW-stuurverhogers, langere voetsteunen en een hogere buddyseat op. De toch al hoge motor is zo nog een stuk hoger geworden. Ideaal voor mij dat dat kan.’

Bij het zien van zo’n bord wordt de uitdaging natuurlijk alleen maar groter.

Onderhoud

Iedere 10.000 km meldt Raymond zich met zijn BMW bij Mofra voor een kleine dan wel grote (20.000 km) beurt. ‘Het is maar zelden dat er serieuze problemen zijn en de eerste drie jaar vielen alle bijzondere reparaties onder het kopje “garantie”. Bij 50.000 km, ik had de motor toen twee jaar, ging de accu stuk. Garantie. Kort daarna werkte de ontgrendeling van de automatische tankdop niet meer. Dat schijnt vaker voor te komen. Ook garantie. Bij 73.000 km, ook nog binnen drie jaar, bleek er vocht in het sleutelkastje te zitten en het glas in de spiegels begon te rammelen. Beide vielen onder garantie. Ik heb toen spiegels van een F 850 GS gemonteerd omdat die net iets breder zijn dan de originele van een GSA. Nu kijk ik tenminste niet langer tegen mijn schouders aan. Eén keer heb ik serieuze schade aan mijn motor gehad. Er was een jongen vuurwerk aan het afsteken. Hij liep hard achteruit zonder om te kijken. Ik zag hem aankomen en stopte, maar hij liep in volle vaart tegen mijn stilstaande motor. Gelukkig was er een getuige, anders had niemand geloofd wat er was gebeurd. Toch had het daarna nog heel wat voeten in de aarde om de verzekering te overtuigen van mijn onschuld. Uiteindelijk is het wel gelukt. Net voordat de motor uit de garantie ging zijn bij 81.000 km de wiellagers vervangen. Daarna is er nog een terugroepactie van BMW geweest. Bij sommige GSA’s waren vanwege vocht in de cardan problemen geconstateerd. Bij mij is toen, zoals bij alle GS-en boven de 60.000 km, de cardanas vervangen, al vertelde de monteur naderhand dat er met mijn cardan niets aan de hand was. Grotere reparaties die later buiten de garantie hebben plaatsgevonden, zijn een nieuwe schokdemper voor (de oude lekte) en drie nieuwe remschijven. De oude waren versleten, wat ik niet vreemd vond na bijna 100.000 km.’

BMW R1250 GSA op de brug

Het is een zeer koude ochtend wanneer Raymond zich met zijn BMW R 1250 GSA meldt bij MOTO73-expert Van Sleeuwen. ‘Als doorrijder is handvatverwarming een uitkomst en verder zorgen handkappen, de brede tank en een hoger scherm dat ik redelijk comfortabel door de kou kan’, aldus de eigenaar. De BMW ziet er goed gebruikt uit. Alles functioneert, maar je kunt wel zien dat hij ook offroad is gebruikt en er mee door de pekel is gereden. Dat laatste is vooral te zien bij de uitlaatbochten. De remschijven zijn net vervangen, daar valt uiteraard niets op aan te merken. De remklauwen zijn goed gangbaar. Lagers, voor zover te controleren, zijn in orde.

Tijdens zijn proefritje merkt Van Sleeuwen op dat hij een resonerend geluid hoort. Dat geluid blijkt vrijwel zeker afkomstig van de extra stevige skid plate. De lak van de nog geen vijf jaar oude motor is links en rechts licht beschadigd, veroorzaakt door modder of takken. Dat hoort er allemaal bij wanneer je wat meer hardcore gaat met zo’n motor. Aan de valbeugels is te zien dat die er niet voor niets op zitten, evenals de extra beschermplaat onder de cilinder. Raymond: ‘Officieel kan die beschermplaat niet worden gemonteerd in combinatie met de valbeugels. BMW zegt dat dat ook niet nodig is, maar gezien de krassen op die plaat deel ik die mening niet.’

Heb jij ook een marathonmotor?
Heeft jouw motor ook een respectabele kilometerstand bereikt en ken je de historie? Meld je dan aan voor een grondige inspectie door onze specialisten! Stuur een e-mail aan marathonmotor@mpsadventure.nl met je contactgegevens en informatie over je motor, zoals merk, type, bouwjaar en kilometerstand. Meer info is te vinden op mpsadventure.nl.

Onder de buddyseat ziet het er iets anders uit dan bij de gemiddelde motor. De herinnering aan een offroadrit is nog zichtbaar. De cardan van de BMW is in orde; daar is nog niet zo lang geleden de as preventief vervangen. Met de stroomvoorziening zit het goed. Met alle accessoires ingeschakeld blijft de meter iets boven de 14 volt aangeven. Raymond: ‘Een goede accu is van groot belang. Neemt de capaciteit af dan ontstaan er de meest vreemde storingen. Dat weet ik inmiddels. Vandaar dat toen ik de tweede keer, net voor een buitenlandse trip, merkte dat de accu wat minder werd ik die maar gelijk heb vervangen.’

Technisch gezien valt er volgens MOTO73-expert Van Sleeuwen helemaal niets aan te merken op de GSA. ‘Al denk ik dat er vanwege de aanwezige gebruikssporen bij inruil niet de hoofdprijs voor zal worden betaald. Maar nogmaals, technisch valt er helemaal niets op af te dingen.’ De eigenaar wil nog even door met deze GSA, maar hij kijkt al uit naar de opvolger. ‘De nieuwe R 1300 GS is er al, maar ik wacht nog op de GSA-uitvoering. Ik ben nog wel in twijfel of ik met die nieuwe R 1300 GSA weer veel offroad ga rijden. Ik heb er sinds kort een veel lichtere BMW G650 X-Challenge bijgekocht voor wat serieuzer offroadwerk. Met zo’n lichte motor kun je natuurlijk veel extremer rijden. Die motor, met Rotax-blok, is wel een oudje en de onderdelen worden schaarser. Ik weet dus nog niet precies wat de toekomst gaat brengen. Wat ik wel zeker weet is dat ik het allroad rijden steeds leuker begin te vinden. Maar dan wel binnen bepaalde grenzen.’

Foto’s: Peter van der Sanden

Merkenclub

GS-rijders kunnen terecht bij de BMW GS-club Nederland. De club kent een uitgebreid forum (wel eerst registreren) waar veel informatie te vinden is. Voor leden (zo’n 700 in getal) worden asfalt- en allroadritten georganiseerd. Het maakt niet uit wat voor GS je hebt, als het maar een GS is.

Reparaties en problemen
50.500 km                Accu vervangen (garantie)
59.000 km                Tankdop vervangen (garantie)
73.000 km                Keyless sleutelkastje vervangen (garantie), spiegels vervangen (garantie)
81.000 km                Wiellagers vervangen (garantie)
87.000 km                Cardanas vervangen (terugroepactie)
91.000 km                Accu vervangen
96.250 km                Sensor bandenspanningsmeter achterband en software bluetooth verbinding vervangen
98.650 km                ESA-schokdemper voor vervangen
102.000 km              Remschijven voor en achter vervangen
110.000 km              Koppeling vervangen
Richtprijzen bij motorzaak
2019    ca. 20.000 euro
2020    ca. 22.000 euro
2021    ca. 24.000 euro
2022    ca. 26.000 euro
2023    ca. 28.000 euro

Technische gegevens BMW R 1250 GSA

Type tweecilinder
Cilinderinhoud 1254 cc
Boring x slag 102,5 x 76 mm
Kleppen per cilinder 4
Compressieverh. 12,5:1
Carburatie injectie
Transmissie zesbak
Eindoverbr. cardan
Maximum vermogen 136 pk (100 kW) @ 7.750 tpm
Maximum koppel 143 Nm @ 6.250 tpm
Frame stalen buizenframe
Vering voor Telelever
Vering achter Paralever
veerweg v/a 210 / 220 mm
Rem voor twee 305mm-schijven met vierzuigerklauw
Rem achter een 276mm-schijf met tweezuigerklauw
Banden v/a 120/70ZR19, 170/60ZR17
Gewicht 249 kg (droog)
Tankinhoud 30 liter
Zithoogte 890/910 mm
Wielbasis 1504 mm
Balhoofdhoek 25,7°
Naloop 100,6 mm

BMW R 1250 GSA: goed om te weten

In 2019 werd de BMW R 1200 GS opgevolgd door de R 1250 GS. Die kreeg een nieuw motorblok dat door middel van variabele klepbediening (ShiftCam) meer koppel in een breder toerengebied had. Optisch veranderde er niet veel tussen de 1200 en de 1250. Net als zijn voorgangers kwam er ook een GSA-uitvoering waarbij de A staat voor Adventure. De Adventure-uitvoering heeft ten opzichte van de gewone GS onder andere een grotere tank (30 in plaats van 20 liter), langere veerweg, hogere zitpositie, diverse valbeugels en iets meer grondspeling. In de basis, en dan hebben we het over het motorblok en frame, verschillen een GS en een GSA niet. Met diverse BMW-optiepakketten en -accessoires kan de GSA verder worden gepimpt.

1965 Ducati 125cc Four Cylinder Grand Prix, duurste Ducati ooit

Door
Redactie
-
0

In de geschiedenis van de motorsport zijn er enkele machines die uitblinken als revolutionaire innovaties. Racers die de grenzen van prestaties en technologie hebben verlegd. Deze machines hebben zich een plekje veroverd als mooie voorbeelden van vooruitgang. Sommige van deze machines vallen op omdat ze een nieuw hoofdstuk schrijven en hebben herschreven waardoor ze legendes zijn geworden.

Een van deze legendes is de 1965 Ducati 125cc Four Cylinder Grand Prix, een racemotor die destijds op technologisch gebied herdefinieerde wat mogelijk was. Het is een motorfiets waar maar weinigen van gehoord zullen; laat staan dat ze ‘m zelfs maar kunnen beschouwen als de duurste Ducati, zeker gelet op de cilinderinhoud van moderne motorfietsen. Dat het een Ducati is, maakt het des te meer bijzonder. Misschien zou meer dan 500.000 dollar uitgeven nog niet genoeg zijn.

Een reis door het geheugen van het internet zou je vertellen dat Ducati in de jaren 60 al naam maakte in de racewereld, dankzij het succes in kleinere raceklassen. De 125cc-viercilinder Grand Prix was een bewijs van de technische vaardigheden van Ducati en de vastberadenheid om destijds op het hoogste niveau van de motorsport te concurreren. Uitgerust met een revolutionaire viercilinder maakte de Italiaanse fabrikant een gedurfde zet. Het compacte formaat en het hoogtoerig karakter van de motor gaven de 125cc-Ducati een aanzienlijk voordeel qua vermogen en algehele prestaties. Maar wat maakt deze racer echt zo kostbaar dat het de hoogste prijs ooit voor een oude Ducati haalt?

Een ontwerp van Taglioni

De 1965 Ducati 125cc Four Cylinder Grand Prix kwam tot stand na jaren van ontwikkeling van één- en tweecilinder motoren. In 1954 nam Ducati ingenieur Fabio Taglioni in dienst om toezicht te houden op haar race- en ontwikkelingsprogramma’s. Taglioni ontwierp de eerste eencilinder racer van Ducati, de 100 Gran Sport, die het volgende jaar werd gelanceerd. Wat deze motorfiets onderscheidde, was de nokkenas aan de bovenzijde van de cilinder, die werd aangedreven door een verticale as en kegelwielen, de koningsas.

Deze technologie werd gebruikt om de prestaties van de motor te verbeteren en werd vervolgens overgebracht naar Ducati’s 125cc-twin- en triple-cam racemotoren. De triple-cam had ook Taglioni’s beroemde ‘Desmodromico’ kleppenaandrijving, een stuk technologie dat praktisch de latere motorontwerpen van de Italiaanse fabrikant definieerde.

Naarmate het verhaal vorderde vanaf de vroege jaren van Taglioni bij Ducati, was het in 1958 dat Ducati een 125cc-tweecilinder introduceerde op Monza, tijdens de laatste ronde van het Wereldkampioenschap. Deze tweecilinders konden resultaten scoren, Grands Prix winnen, maar konden niet op tegen het succes van de MV’s. In de jaren 60 legden de Japanse fabrikanten de lat nog hoger door meercilindertechnologie naar de lichtgewicht klassen te brengen. Dit leidde ertoe dat Taglioni een 125cc-viercilinder ontwikkelde.

Ducati verrast Rico Verhoeven met nieuwe Diavel V4, gewrapt in Black Opalus

Gerestaureerd door Morbidelli

Met de herontdekte motor in 1989 en het frame iets later, begon Giancarlo Morbidelli en zijn team met het herbouwen van de Ducati 125 cc Four Cylinder Grand Prix. Morbidelli zelf herbouwde de brandstoftank en andere onderdelen, terwijl de remmen, vorken en schijven vergelijkbaar waren met de originele onderdelen. Rond 2000 werd de volledig gerestaureerde Ducati tentoongesteld en opnieuw gebruikt.

Het is niet alleen de uniciteit en zeldzaamheid van deze motorfiets, maar ook de avontuurlijke ontstaansgeschiedenis van de motor, die bijna verloren ging en vele jaren later volledig werd gerestaureerd. Dat maakt deze Ducati 125cc Four Cylinder Grand Prix speciaal. Het vertegenwoordigt ook enkele technologische primeurs voor het Italiaanse merk. De motor was Ducati’s eerste viercilinder en de eerste van het merk die vier kleppen per cilinder gebruikte. Gezien zijn hoge toerentalbereik was de fiets ook uitgerust met een achtversnellingsbak.

Bonhams schat de waarde van de fiets op tussen de £ 400.000 – £ 600.000 of het equivalent van €467.000 – €700.675. Dit is de hoogste waardering die een Ducati ooit heeft behaald.

Chrome Shovelhead: Deathwish Company laat de puristen weer zweten

Door
Floris Velthuis
-
0


Deathwish Company uit Amsterdam staat bekend om unieke choppers met een eigenwijze draai. Tot nu toe waren veel van Gabriel’s bikes ruw en mat, maar hij laat nu zien dat hij ook heel clean en perfect kan bouwen! Een Shovelhead met een verchroomd frame? Niets is Deathwish gek genoeg!

“Dit is míjn eerste project dat zo clean en netjes is gebouwd”, vertelt Hiskia Gabriel Hengeveld, de enthousiaste creatieveling achter de Amsterdamse shop. “Ik bouwde altijd alles zwart, mat en ruw, om maar anders te zijn dan de rest. Maar de laatste tijd krijg ik het op m’n heupen, omdat veel bouwers dit ook beginnen te doen. Die stijl werd opeens trendy. Bij een hype gaan bij mij de nekharen overeind staan! Ik bouw en rijd choppers om anders te zijn dan de rest. Ik wilde het daarom eens over een andere boeg gooien. Een middelvinger naar trends. Ik dacht: weet je wat? Ik ga eens een old skool chopper bouwen waarvan bijna alles is verchroomd! Lekker tegendraads.”  

HARDTAIL

Gabriel bouwde de chopper voor klant Rob Voges. “Hij kwam in de eerste instantie met het idee om zijn Dyna te verbouwen naar een Seventies chopper. Rob liet foto’s zien van de stijl die hij gaaf vond. We kwamen al snel tot de conclusie dat je daarvoor geen Dyna moest nemen, maar een Shovelhead. Niet alleen vanwege de looks, maar ook voor het geluid. Na wat zoeken liep ik tegen een originele 1982 Shovelhead FXB Sturgis aan. Dit is een model, dat veel wordt gezocht. Dit was de eerste – en enige – standaard Harley met zowel een primaire als secundaire beltdrive. De B van FXB staat voor ‘Belt’ en dat was uniek in die tijd. Het wordt door puristen dan ook als heiligschennis gezien dat ik de belt er zo snel mogelijk af sloopte en ombouwde naar kettingaandrijving! Ook werd het frame verbouwd en gehardtaild in de stijl die ik het mooiste vind. Bij veel hardtail frames zie je een knik in het frame. Dat vind ik lelijk, want ik wil een rechte lijn van het balhoofd tot de achteras. Het frame moest superstrak gebouwd worden, want alles zou verchroomd worden en dan kun je niet sjoemelen met plamuur. Zo’n Sturgis heeft fabrieksaf een volledig zwart blok. Dat wilde ik behouden, omdat het mooi afsteekt tegen het verchroomde frame. Dit is precies tegengesteld aan wat iedereen altijd doet.”  

FIGHTING FALCON: CB500F DOOR RAW METAL RACERS

COMMUNICATIE 

Gabriel bouwt enkel choppers, die hij zelf mooi vindt. Alleen op die manier kan hij het beste uit zichzelf halen en daar heeft de klant maar mee te dealen. “Iets bouwen waar ik zelf niet achter sta, doe ik gewoon niet. Zo’n project kost vaak een half jaar aan bloed, zweet en tranen en zoiets wil ik alleen met plezier doen”, verklaart hij. “Een ontwerp zoveel mogelijk naar mijn hand zetten is een spanningsveld met de klant. Want hoe ver kan je gaan met bijsturen, zonder de klant tegen de schenen te schoppen? Er komt daarom altijd veel communicatie bij kijken. Soms komen klanten ook met vette ideeën, waar ik zelf niet aan had gedacht. Ik sta natuurlijk de hele dag in de shop en dan leef je ook in een bubbel. Met Rob zat ik gelukkig aardig op één lijn. Alleen wilde hij veel billet onderdelen op de motor en ik zei: dat gaan we écht niet doen! Dat is spuuglelijk op een 70’s chopper! Toen heb ik betere opties laten zien, waardoor Rob overstag ging.”  

SISSYBAR 

Gabriel: “Je ziet veel custombikes die heel mooi zijn, maar niet functioneel. Daar stap je niet met plezier op en dat kan niet de bedoeling zijn van een motor. Ik wil bewaken dat m’n choppers en alles wat er op en aan zit, doet wat het moet doen. Het heeft geen nut om iets vets te bouwen, waar je niet op durft te rijden. Of een fiets die zo mooi is, dat je bang bent voor een krasje. Rij ‘m maar kapot, dan heb je tenminste een verhaal! Zo rijdt Rob z’n leven lang al BMX en wilde hij een sissybar om zo’n BMX tegenaan te kunnen binden. Dat vroeg om aanpassingen, want de sissybar moest extra stevig zijn. Bovendien mocht het achterlicht niet uitsteken, omdat het dan snel kapot gaat. Daarvoor heb ik zelf een Tombstone achterlicht gefabriceerd met een platte behuizing. Ook de koplampjes zijn zelf gemaakt van markerlights, waar ik led-verlichting in heb gemaakt. Er is een 8 inch overstock narrow springer in gekomen van Death Grip Custom Cycles. De chopper staat daardoor iets achterover. Voorin zit een radiaal gespaakt 21 inch wiel zonder voorrem. Ik bouw vaak choppers met een suïcide set-up (handschakeling en voetkoppeling). Rob had nog nooit zonder voorrem gereden, dus we besloten een normale handkoppeling en footshift te monteren.”  

GIETSTUKKEN

“Veel onderdelen, zoals de risers, zijn gemaakt met de bedoeling dat ze op originele gietstukken lijken. Zelfs de finish van het metaal is zo uitgevoerd, dat er een soort gietstructuur op zit”, vertelt Gabriel, die ook leuke ideeën had over het spuitwerk. “Het plan was om het tankje te verchromen en er vlammen op te laten spuiten. De Belgische spuiter Hans ‘El Guero’ raadde dit echter af. Omdat chroom heel dicht en glad van structuur is, hecht verf er minder goed op. Daarom is de tank zwart met chroomkleur gespoten. Je ziet nauwelijks het verschil met het chroom op het frame!”  

SIGNATURE STIJL

Gabriel wil nooit een routinematig ‘kunstje’ doen en in elk project moet z’n hele ziel en zaligheid zitten. “Ik bouw nooit iets twee keer, maar uiteraard is het wel een ‘signature’ Deathwish bike geworden. Ik hou nou eenmaal van deze 70’s stance. Maar het is bijvoorbeeld een heel andere chopper geworden dan mij eigen Anti Christ shovelhead.” Daarover gesproken, Deathwish gaat mogelijk verhuizen! “De Anti Christ gaat in de verkoop, want we willen een huis en werkplaats op een andere locatie kopen. Als het zover is laten we het weten!”  

Tekst & fotografie: Floris Velthuis

TECHNISCHE SPECIFICATIES SHOVELHEAD CHOPPER
ALGEMEEN
Merk: Harley-Davidson
Model: FXB Sturgis
Bouwjaar: 1982
Eigenaar: Robert Voges
Bouwer: Deathwish Company
MOTORBLOK
Merk: Harley-Davidson
Type: Late Shovelhead
Bouwjaar: 1982
Cilinderinhoud: 1340 cc
Versnellingsbak: Rotary top
Ontsteking: Dyna S
Carburateur: CV
Luchtfilter: Hotrod
Uitlaat: upswept fishtail
RIJWIELGEDEELTE
Frame: origineel, aangepast
Voorwiel: 21 inch, radiaal gespaakt
Voorband: Shinko, 21 inch
Voorrem: geen (spoolhub)
Voorvork: Death Grip 8 inch overstock narrow springer
Achterwiel: 18 inch, spaak
Achterband: Shinko, 18 inch
Achterrem: hydraulische trommel H-D
DIVERSEN
Stuur: Narrow Custom Ape
Risers: Deathwish Company
Hendels/hand controls: Kustom-Tech
Handvatten: oldschool
Koplamp: markerlights, modified
Foot controls: hand made mid controls
Benzinetank: peanut
Zadel: Silver Machine
Achterspatbord: Cooper Smithing Co.
Achterlicht: Tombstone, eigenbouw
SPUITWERK
Kleur: chrome/black
Spuiter: Hans El Guero

Clubtocht Primavera 2024: Tulpengekte

Door
Michiel van Dam
-
0
Clubtocht Primavera 2024

Als de lente komt dan… is het filerijden in Zuid-Holland. Hordes toeristen komen dan de bloembollenvelden tussen Kinderdijk en Keukenhof bewonderen. Verstandige motorrijders wijken dan uit naar Noord-Holland voor een lenterit tussen kleurige bollenvelden. Het is weer lente, de natuur komt tot leven. Vogels bouwen nesten, er komt bloesem aan bomen, de bollenvelden kleuren weer in alle tinten van de regenboog. Motorfietsen rollen uit de winterstalling naar buiten en worden klaargemaakt voor het nieuwe seizoen.

Het Grote Genieten tijdens de Primavera 2023. Download de route!

We beginnen onze lenterit bij Hortus Bulborum in Limmen. Want daar hebben ze verse koffie, lekkere appeltaart en een tuin vol allerlei bloembollen. In de lente staan hier duizenden voorjaarsbloeiers in bloei, waaronder die tulpen waar Nederland wereldwijd beroemd om is. Er zitten ook soorten bij die al eeuwen oud zijn, maar niet meer commercieel worden gekweekt. In de Hortus Bulborum staan onder andere bijzondere tulpensoorten die in de zestiende eeuw tijdens de Tulpengekte populair waren, zoals de Rembrant Zomerschoon uit 1620. Heel mooi. Heel duur. En bijna uitgestorven.

Vanaf Limmen omzeilen we via zij- en omweggetjes de verkeersdrukte van Alkmaar en stomen we door naar Egmond, Bergen en Schoorl over de gronden achter de duinen. Deze geestgronden zijn vanwege de grootte van de zandkorrels zeer geschikt voor bollenteelt. Bos en duin, duin en bos wisselen elkaar af met hier en daar strakke tapijten vol bloemen ertussen. De kleuren spatten eraf. Vanaf Petten tot aan Callantsoog rijden we niet alleen door een prachtig duingebied, maar ook langs kleurrijke bloemenvelden. Lang leve de lente!

Weggevaagd

Na Groet maken de golvende lijnen van de duinen plaats voor de strakke streep van de Hondsbossche Zeewering. Het kustplaatsje Petten is in de Middeleeuwen een paar keer door de zee verzwolgen. In 1421 raasde de Sint Elisabethsvloed over kust en land, sloeg een groot gat in de duinen en vaagde Petten aan het Hondsbos weg. Ook in 1625 werden ruim honderd huizen van Petten door de kolkende zee weggeslagen. Toen in 1792 bij een zware storm de Hondsbossche bijna weer was doorgebroken werd het jaar daarna gestart met de aanleg van de Hondsbossche Zeewering. En toen kwamen in 40-45 de Duitsers, niet met campers maar met zwaarder materiaal. Petten moest wijken voor de Atlantikwall, maar herrees na de bevrijding weer als een feniks uit de zee. Laat het maar aan Nederlanders over om door noeste arbeid het land weer op te bouwen, de waterwolf te temmen en in de gemeente Hollands Kroon, helemaal in de kop van Noord-Holland, het grootste aaneengesloten bloembollengebied ter wereld uit de grond te stampen.

Vanaf maart komen eerst de krokussen op. Daarna bloeien de narcissen en hyacinten. Dus al ruim voordat de tulpen, die kroon op de Hollandse bloembol, in volle glorie te zien zijn, kan je in Noord-Holland op ’n lenterit uitgestrekte bloemenvelden bewonderen. De meeste tulpenvelden zijn op hun mooist vanaf half april tot half mei. Het tulpenseizoen eindigt wanneer het ‘koppen’ begint. De bloemen worden dan van de bollen gehaald, zodat alle energie gaat naar de groei van de bol en niet naar de bloemen. Dit is meestal half mei, maar soms ook eerder. Misschien moeten we meerdere ‘tulpenritten’ organiseren, want wat is daar niks mee.

Mooie bloemslingers

Neem eens wat vaker een bloemetje mee. Bij veel kwekers langs de bollenroute kunnen we ook zelf een ruikertje plukken en kopen voor moeders-de-vrouw of vaders-de-man thuis. In Julianadorp kan dat bij Pluktuin De Floratuin. De entree is gratis en we kunnen er ook de tulpenshowtuin bekijken en bloembollen kopen. We kunnen kiezen uit maar liefst driehonderd soorten. En in Anna Pauwlona mogen we gratis en voor niks in de Poldertuin rondstappen. In het statige polderhuis was vroeger het waterschapskantoor gevestigd. Een mooie entourage voor een parklandschap, de Poldertuin dus, van bomen en waterpartijen, waartussen ook weer prachtige bloembollenperken op soort zijn gepoot.

Na dit Klein Keukenhofje trekken we mooie bloemslingers door Hollands Kroon en sturen we richting IJsselmeer. Want ook in de westkant van Noord-Holland liggen prachtige bloembollenvelden langs onze lenteroute. In Wieringerwerf kunnen we op Tulpenexcursie bij Siem Munster. Deze kweker gaat een stapje verder dan collega’s, want hij laat ook tulpen tussen de bloembollenvelden in de kassen groeien, van december tot mei, wel een miljoen stuks tegelijk in alle stadia van groei en bloei. Duitsers met campers zijn er welkom, net als andere campergasten trouwens.

Dat klink allemaal mooi en aardig, maar zo’n camper mist voor ons toch een belangrijk deel romantiek die een motorfiets wel biedt. Vrijheid, blijheid, dat werk. Dat gaat toch het beste op twee wielen?

En dat rijden gaat vandaag steeds lekkerder, steeds soepeler. Langs Medemblik, Enkhuizen, Andijk en Hoorn bieden we fijne stuurwegen uitzicht op de Noord-Hollandse bloemenpracht. Die bloembollen kwamen uit Azië via Turkije eind zestiende eeuw naar Europa. Toen begon Nederland zo’n beetje aan de Gouden Eeuw en werden sommigen rijk genoeg om allerlei exotische spullen te verzamelen, waaronder dus planten. En bloemen uit bollen werden in die tijd heel populair vanwege die ongekende kleurenpracht. Iets om mee te pronken, om de buurman mee de ogen uit te steken. Hij een Jawa, jij een Harley. Dat werk.

Barack Obama in de polder

Ten zuidoosten van Alkmaar ligt De Beemster. Die streek is niet alleen bekend om de kazen, maar ook om de bollenvelden in het voorjaar. Overal schitteren tulpenvelden, zoals langs het Noordhollandsch Kanaal en rondom het plaatsje De Rijp, dat een eiland was voordat de Beemsterpolder in de zeventiende eeuw werd drooggemaakt. De georganiseerde manier waarop dat gebeurde is nog altijd terug te zien in het geometrische patroon van deze regio. Dat leverde De Beemster trouwens ook een UNESCO-oorkonde op. In de rechtlijnigheid van de droogmakerij passen de bloembollenvelden naadloos, maar gelukkig zijn er rond de Beemster ook slingerweggetjes over oude dijken.

In mei 2023 bracht Barack Obama een bezoek aan deze bloembollenvelden. Hij bekeek de tulpenvelden van de Noord-Beemster en lunchte daarna bij Restaurant 1612 met een salade met geitenkaas en in plaats van bloembollenpuree-patat van Beemster aardappels. Met Hollandse nuchterheid vertelde kweker Niek Konien over het bezoek van de oud-president aan zijn tulpenvelden:“Hij is een normaal persoon, net als wij. Voor ons is het bijzonder wat hij allemaal doet in Amerika, voor hem is het bijzonder wat wij doen in de Beemster met de tulpen.’ Waarin een klein land groot kan zijn.

De Beemster bollenvelden lopen door tot aan De Rijp. Dat plaatsje met schitterende panden langs de gracht dankt zijn pracht en praal weer aan een andere oer-Hollandse economische activiteit. Museum het Houten Huis toont hoe De Rijp, dat nu door droogmakerijen met bloembedden is omgeven, vroeger een belangrijk centrum was van de walvisvaart, in de tijd dat traanolie ongeveer dezelfde betekenis had als benzine nu. Bij cafetaria De Walvis sluiten we onze voorjaarsrit af op het terras tussen oude panden met fraaie gevels.

TULPENGEKTE!

In de zestiende eeuw namen Europese schepen planten mee van hun ontdekkingsreizen. Aardappelen en tomaten, maar ook exotische sierplanten. Universiteiten legden plantentuinen aan, in Leiden stond arts en botanicus Carolus Clusius aan het hoofd van de Hortus Botanicus. Van zeelieden kreeg hij planten uit andere werelddelen om te bestuderen en van een diplomaat in het Ottomaanse Rijk een onbekende bloemsoort. Dat was dus de tulp. In de Leidse Hortus kweekte hij hiermee de eerste, grote tulpencollecties van Europa. De bollenteelt en -handel ontstonden rond Haarlem, vanwege de geschikte zandgrond én het aanwezige geld dankzij de bloeiende laken- en bierindustrie.

Dat juist de tulp een succesnummer werd, en niet bijvoorbeeld de krokus of de tomaat, was te danken aan de magie van de bloem zelf. De tulp kent een eindeloze soortenrijkdom en presenteert zich van jaar tot jaar in nieuwe kleuren en ontwerpen. Tulpen vermeerderen was aanvankelijk het terrein van liefhebbers, maar toen de tulp een lucratieve business werd, verscheen een nieuwe beroepsgroep ten tonele: de ‘bloemisten’, verenigd in gespecialiseerde handelshuizen. Die zorgden voor wat wel eens de eerste speculatieve bubbel in de geschiedenis van het kapitalisme ter wereld wordt genoemd.

Met name de gevlekte tulp werd razend populair. Prijzen werden opgestuwd, zo ontstond de ‘Tulpengekte’. Van de meest gewilde tulpensoorten vertwaalfvoudigde de prijs. In Haarlem steeg een pond Switser tulpen van 125 gulden op 31 december 1636 naar 1.500 gulden op 3 februari 1637. Toen was de Tulpengekte ineens voorbij. De bubbel was gespat.

Bloemisten werden bedreigd, in Amsterdam verscheen een pamflet: Dood-Rolle met hun namen en adressen. De Tulpengekte kreeg gaandeweg mythische proporties. Er deden de wildste verhalen de ronde. Handelaren zouden uit wanhoop in de gracht zijn gesprongen, er werd gesproken over dramatische faillissementen. Het zou zelfs gezorgd hebben voor de economische neergang van de Republiek der Nederlanden. Dat is allemaal zwaar overdreven. De Tulpengekte was een koortsstuip die weer verdween. En de tulpen zijn nu niet meer exclusief voorbehouden aan rijke handelaren. Camperistas, motorrijders, iedereen kan er in het voorjaar van genieten.

Adressen

Download de route Tulpengekte

Download de route TulpengekteDownloaden

Foto’s: Michel van Dam

Bekijk hier een reportage van de Primavera 2023:

1...218219220...1.864Pagina 219 van 1.864

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company