Moto Guzzi heeft onlangs zijn motorengamma vernieuwd met een handvol moderne motorfietsen. Maar zelfs met de nieuwe line-up is er nog steeds een ongeëvenaarde fanbase voor de iconische retromodellen van het bedrijf, zoals de 1000 SP.
Het Duitse Kaffeemaschine speelde daarop in door een Moto Guzzi 1000 SP uit 1981 om te bouwen. De motorfiets is nu te koop aangeboden. De custom build vertoont een aantal opmerkelijke wijzigingen, waarvan het subtiele wit-groen, een op Alfa Romeo geïnspireerde kleurstelling de meest indrukwekkende is.
Het idee achter de opvallende kleurstelling kwam van de eigenaar van Kaffeemaschine, die net zo dol is op Alfa Romeo als op Moto Guzzi. Dus om zijn twee favorieten te mengen, kreeg de carrosserie het Biancospino, die afkomstig is van de Giulia GTA 1300 Stradale. Dit, in combinatie met de accentuerende groene inzetstukken, maakt de motor echt mooi.
Over mooi gesproken, al het koetswerk – de bikinikuip, het zadel en de achterzijde – is door Kaffeemaschine gemaakt van koolstofvezel en Kevlar. Het is begrijpelijk dat de lichtere constructies ook helpen om een paar kilo’s te besparen. Net als de carrosserie zijn ook de wielen aftermarket, met roestvrijstalen spaken en dikke trommelremmen om de retro-charme intact te houden.
Vervolgens verleggen we onze aandacht naar de motor. Kaffeemaschine heeft, net als de andere onderdelen, het blok gereviseerd door er een aangepaste nokkenas en carburateur in te plaatsen en het vliegwiel en de krukas lichter te maken. Er is ook een aangepaste roestvrijstalen uitlaat gebouwd door Kaffeemaschine, die de motor helpt 82 pk te produceren, zo’n 10 pk meer dan de standaard 1000SP.
Tenslotte is de motor voorzien van een aangepast, semi-digitaal dashboard en zadel om alles in stijl af te ronden. De verchroomde clip-on met verchroomde schakelmechanismen zijn weer in eigen huis gemaakt.
Waar kun je ‘m kopen?
Hoewel de zaak in Duitsland is gevestigd, heeft Kaffeemaschine samengewerkt met het Amerikaanse Moto Borgotaro (Brooklyn, New York), waar de Moto Guzzi momenteel te koop is. We raden je aan snel te gaan kijken, want schoonheden als deze blijven zelden lang op de markt.
Aprilia vierde haar 30-jarig bestaan in de MotoGP met een speciale kleurstelling. Tijdens de Grand Prix van Oostenrijk bracht de RS-GP van Lorenzo Savadori een hommage aan de legendarische 125 uit 1992.
De klassieke zwarte kleurstelling van Maverick Vinales en Aleix Espargarò werd bijgestaan door het paars-wit-rode kleurenschema van de Noale-fabriekstester. Het waren precies die kleuren die kenmerkend waren voor de kuip van de motorfiets van Alessandro Gramigni, die in 1992 met Aprilia zegevierde in de 125-klasse.
In 1992, in de 125cc, won Aprilia de eerste van 54 wereldtitels. Zo begon het merk een van de rijkste palmares in de motorsport op te bouwen.
Sinds die triomf zijn er 30 jaar verstreken en 295 overwinningen gevierd in MotoGP. De laatste, waarschijnlijk de meest waardevolle, kwam in 2022, dankzij de eerste plaats van Aleix Espargarò in de GP van Argentinië.
Met Cas Valk (EMX125) en Rick Elzinga (EMX250) zijn de twee belangrijkste Europese crosstitels door Nederlandse rijders behaald. Valk verzekerde zich van de titel in Finland, Elzinga werd kampioen in Frankrijk.
Fotografie: Infront Media en Yamaha
Het crossjaar 2022 verloopt voor Nederland uitstekend, want ook zonder Jeffrey Herlings worden er prachtige resultaten behaald. De GP van Lommel was een hoogtepunt, maar ook het rijden van Kay de Wolf en Roan van de Moosdijk in de MX2. En over een goede week wordt een Nederlandse wereldkampioen bij de damescross. Kortom: op het hoogste niveau worden uitstekende resultaten behaald.
Maar ook een niveau lager is dit jaar voor Nederland geweldig verlopen. Cas Valk en Rick Elzinga staan vanaf het begin van de competitie hoog in het klassement en al enkele wedstrijden voor het eind was het duidelijk dat hen de titels nauwelijks nog zouden kunnen ontgaan. Goed presteren in het Europees kampioenschap kan leiden tot een mooie carrière in de GP-klassen. Kijk maar naar Roan van de Moosdijk, die in 2019 Europees kampioen in de 250cc-klasse werd en Kay de Wolf, de nummer vier van de EMX in 2020. Beiden rijden nu steevast voorin in de GP’s. Zal dit ook zijn weggelegd voor Cas Valk en Rick Elzinga? Een opmerkelijk feit: beiden komen uit Overijssel, Valk uit Nijverdal, Elzinga uit Zenderen. Een provincie waaruit de laatste jaren geen GP-rijders zijn gekomen.
Cas Valk begon het seizoen met een tweede en een eerste plaats in de uitgestelde GP van Engeland in Matterley Basin. Dat bracht hem meteen aan de leiding in de stand. Een iets minder geslaagd optreden in Pietramurata (tweede en achtste) deed hem terugzakken naar de tweede plaats achter zijn Franse Fantic-teamgenoot Alexis Fueri. In Letland toonde Valk zich weer de sterkste (derde en eerste). Vervolgens bleef hij goed presteren in Spanje (tweede en vijfde), het Franse Ernéé (eerste en tweede), Duitsland (vierde en tweede) en het diepe zand van Lommel (zesde en tweede).
Na twee vijfde plaatsen in de voorlaatste wedstrijd in Zweden vertrok Valk naar de slotrace in het Finse Hyvinkää met een voorsprong van 48 punten op de tweede man. Dat hield in dat hij aan eenmaal een achttiende plaats genoeg zou hebben om kampioen te worden. Hij had puur voor die paar puntjes kunnen rijden, maar de 16-jarige Nijverdaller steekt zo niet in elkaar: hij wil optimaal presteren. En daarom werd hij in Finland derde en tweede, goed voor de tweede plaats in het dagklassement. Het werd daar een dubbel Nederlands succes, want Ivano van Erp (17) won beide manches. Met een eerste en een derde plaats was hij een week eerder in het Zweedse Uddevalla ook al de beste.
Van Erp had kopstart in de eerste manche en bleef de hele race aan de leiding. Valk vertrok als zevende, schoof al snel door naar de vierde plaats en wist zich gaandeweg de race nog een plek te verbeteren. De derde plaats was ruim toereikend om de titel binnen te halen. In de tweede manche vertrok Van Erp als tweede, maar in de tweede ronde kwam hij op kop. Valk was wederom zevende, maar wist op te klimmen naar de tweede plaats.
Cas Valk: ‘Ik heb het hele seizoen alles gegeven en geprobeerd grote fouten te voorkomen. Ik heb in elke race goed punten gescoord. Ik ben er in de slotrace zeker fel tegenaan gegaan om te winnen, maar ik kwam iets tekort. Ik ben geweldig blij, mijn dank gaat uit naar mijn team. Zonder hen had ik dit niet kunnen doen. Wat geniet ik van dit moment!’
Meteen na binnenkomst werd Cas Valk getrakteerd op confetti en een alcoholdouche.
Tweede titel
De titelstrijd van de EMX250 startte in het Italiaanse Mantova. Daar begon Rick Elzinga (20) uitstekend door dagwinnaar te worden na in de manches eerste en vierde te zijn geworden. Bij de tweede race, in Portugal, ging het zelfs nog iets beter, want daar won Elzinga beide manches. De wedstrijd in het Italiaanse Pietramurata werd een tegenvaller met slechts 14 EK-punten – eenmaal zevende. Daarna volgden vier uitstekende resultaten: eerste en derde op Sardinië, tweede en derde in Ernée, tweede en eerste in Duitsland en derde in beide manches in Lommel. De beide Scandinavische wedstrijden verliepen iets minder goed, met de klasseringen negen en vier in Zweden en vier en zeven in Finland. Na Zweden had Elzinga een gat van 44 punten geslagen met Cornelius Toendel. In Finland maakte de Noor slechts vier punten goed, zodat Elzinga met een gerust hart naar St. Jean d’Angély kon afreizen.
De beslissing viel al in de eerste manche. Toendel kwam ten val en scoorde niet. Elzinga vertrok rond de zesde plaats, nam geen enkel risico en kwam als achtste en kampioen (!) over de finish. In de tweede reeks had hij een iets minder goede start, maar kwam snel naar voren. Op de derde plaats rijdend kreeg hij lichte problemen, die het noodzakelijk maakten een bezoek aan de pits te brengen. Na een snelle reparatie kon hij z’n race vervolgen en hij werd nog twaalfde. Beide manches werden, net als een week eerder in Finland, gewonnen door zuiderbuur Lucas Coenen, die daardoor in de EK-eindstand opklom naar de tweede plaats.
Elzinga: ‘Het is een geweldig gevoel dat het eindelijk is gelukt. Ik heb een paar moeilijke jaren gehad en voelde me erg bevoorrecht dat ik de kans kreeg opgenomen te worden in het officiële Yamaha EMX250-team. Ik heb zo hard gewerkt als ik kon, wat niet altijd meeviel, omdat ik wat gezondheidsproblemen kreeg in het tweede deel van het seizoen. Gelukkig was ik het seizoen heel sterk begonnen. Op de dagen dat het wat moeilijker ging, ben ik rustig gebleven en heb zoveel punten als mogelijk was gescoord. Ik kan me niet gelukkiger voelen dan nu. Mijn grote dank gaat uit naar Yamaha en het Hutten Metaal Yamaha Official EMX250-team en iedereen in mijn omgeving. Drie jaar geleden moest ik zelf nog mijn motor schoon maken en nu krijg ik de kans om volgend jaar grands prix te rijden!’ Voor zijn team betekent het de tweede titel, want twee jaar geleden ging de titel naar Thibault Benistant, de Fransman die dit weekend na een eerste en een tweede plaats tweede werd in de Franse GP in de MX2-klasse.
Rick Elzinga op weg naar het kampioenschap.Dubbel Nederlands succes in Finland: Cas Valk Europees kampioen, Ivano van Erp winnaar van de wedstrijd.
EK-eindstanden
EMX125
1. Cas Valk, Fantic, 363; 2. Karlis Reisulis (LV), Yamaha, 314; 3. Janis Reisulis (LV), Yamaha, 301; 5. Ivano van Erp, Yamaha, 291; 45. Lotte van Drunen, KTM, 14.
EMX250
1. Rick Elzinga, Yamaha, 365; 2. Lucas Coenen (B), Husqvarna, 317; 3. Cornelius Toendel (N), Fantic, 317; 12. Dave Kooiker, Yamaha, 123; 32. Cas Valk, Fantic, 29; 33. Raf Meuwissen, KTM, 28; 36. Marcel Conijn, KTM, 26; 40. Jens Walvoort, KTM, 18; 53. Scott Smulders, Husqvarna, 4; 58. Kjeld Stuurman, GasGas, 3.
Zoals verwacht greep Tim Gajser in het Finse Hyvinkää de wereldtitel MXGP. In de MX2 is Tom Vialle na de Franse grand prix Jago Geerts tot op twee punten genaderd.
Fotografie: Fabrikanten
Met nog drie grands prix voor de boeg en een voorsprong van 115 punten op Jeremy Seewer wist Tim Gajser dat een vijfde wereldtitel hem niet meer kon ontgaan. De Sloveen was steeds voorin te vinden, verzette zich niet toen hij door de Yamaha-trein – Glenn Coldenhoff, Maxime Renaux en Jeremy Seewer – werd aangevallen. Ook Romain Febvre stak hem nog voorbij. Ruim voor Coldenhoff reed Brian Bogers aan de leiding en naar de winst in de eerste manche.
In de tweede race had Gajser een niet al te beste start, maar wist op te klimmen naar de zevende plaats. En dat was toereikend voor de titel, want met Seewer als tweede achter Coldenhoff bedroeg het verschil in punten 104, terwijl er nog 100 te vergeven waren. Bogers leek op weg naar een podiumplaats, maar door een val in de slotfase zakte hij van de vierde naar de zesde plaats en werd vierde totaal. De tweede manche werd een zegetocht voor Yamaha, want achter Coldenhoff en Seewer eindigde Renaux als derde. Dat was ook de totaalstand. Waren het in Lommel drie Nederlanders op het podium, in Hyvinkää stond het volledige fabrieksteam van Yamaha op het podium. Calvin Vlaanderen werd elfde en vijfde.
Van Finland volgde een lange verplaatsing naar het zuidwesten van Frankrijk, naar St. Jean d’Angély. Daar ging de zege naar de nu zonder druk rijdende Gajser, die als tweede en eerste over de finish kwam. Door een tweede en een derde plaats verzekerde Jeremy Seewer zich van het WK-zilver. Glenn Coldenhoff (zesde en achtste), na Finland derde in de stand, werd gepasseerd door Jorge Prado. De Spanjaard heeft met alleen nog de Turkse grand prix te gaan vier punten meer dan Coldenhoff. Ook Renaux kan nog aanspraak maken op het brons.
Spanning in MX2
Na de Zweedse grand prix leidde Jago Geerts met een voorsprong van 23 punten op voormalig kampioen Tom Vialle. Geerts bouwde het verschil iets uit door in Finland de eerste manche te winnen voor Vialle, maar door een zware val viel hij in de tweede race terug naar de 19e plaats. Ondanks een tweede val wist hij nog zevende te worden. Maar Vialle won.
In eigen land won Thibault Benistant de eerste manche voor Vialle en Geerts. Voor Geerts werd de tweede Franse manche een herhaling van Finland: opnieuw twee keer onderuit en zevende. En zodoende is zijn voorsprong geslonken tot een schamele twee punten. Wie heeft straks in Turkije de sterkste zenuwen? Simon Längenfelder is inmiddels zeker van de derde plaats.
De Nederlanders deden het goed in het Finse zand: Kay de Wolf werd derde en tweede en was tweede totaal, Roan van de Moosdijk eindigde als vierde en derde en kwam één punt tekort voor een podiumplaats. In Frankrijk moesten ze een stapje terugdoen met een negende plaats voor Van de Moosdijk en een elfde voor De Wolf. Kay Karssemakers scoorde in elk van de vier manches, met tweemaal een elfde plaats als beste uitslag. Kjell Verbruggen hield aan de reis naar Finland zeven WK-punten over.
‘Ik ga in Turkije vol voor een WK-medaille.’ Glenn Coldenhoff wil in de slotrace Jorge Prado de derde plaats afnemen.‘Het rijdt een stuk gemakkelijker zonder druk.’ Tim Gajser kon als wereldkampioen ontspannen rijden in Frankrijk.‘Maar ik ga nog wel steeds aan de leiding.’ Jago Geerts gaat vol optimisme naar de laatste GP.‘Ik ben blij dat ik dit jaar tweede ben geworden.’ Jeremy Seewer is zeker van WK-zilver.‘Ik weet wat ik moet doen in Turkije.’ Tom Vialle gaat in de slotrace voor zijn tweede wereldtitel.
Het Britse CCM mag dan naam hebben gemaakt met het bouwen van offroads voor de motorsport, maar de laatste jaren heeft het bedrijf zijn aandacht ook gericht op het maken van een selectie zeer stijlvolle retro-stijl scramblers, flat trackers en caféracers voor op de weg. En nu lijkt het erop dat het bedrijf uit Bolton zich opmaakt om de twee periodes van zijn geschiedenis op de meest perfecte manier te combineren – met een Dakar-geïnspireerde motorfiets die is gebouwd op basis van de botten van de Spitfire-roadster.
Het kan allemaal bij CCM. Het nieuws over de pseudo-woestijnracer (die voor het eerst aan het publiek werd onthuld op het Adventure Bike Rider Festival, samen met een ander concept, de Beach Cruiser) komt niet lang na de lancering van de Maverick-scrambler. Nog recenter werden de nog uit te brengen Street Moto en Classic Tracker gespot tijdens de laatste tests voor ze in productie gaan.
De ‘Retro Trailie’ is weliswaar nog in een vroeg stadium van ontwikkeling en CCM heeft gezegd dat het de respons op de motorfiets zal peilen voordat de productie wordt opgestart. Maar als we mogen afgaan op de eerste reacties van potentiële kopers, hoeven we hopelijk niet al te lang meer te wachten om deze motorfiets in het echt te zien.
Wat de details betreft, maakt de prototype-motor gebruik van CCM’s beproefde en geteste 600cc-vloeistofgekoelde eencilinder die een gezonde 56 pk en 43 Nm aan koppel levert, keurig gevat in het gebruikelijke, handgemaakte stalen buizenframe.
Zoals je zou hopen, is hij uitgerust met 21-inch voor en 19-inch achter lichtmetalen velgen die zijn voorzien van de juiste noppenbanden; hij heeft een hoog gemonteerd spatbord aan de voorkant; een grote Dakar-stijl tank; een combinatie van kuip en scherm aan de voorkant; nummerborden; en een retro enduro-stijl zadel.
De retro lijkt dezelfde gegolfde remschijven te krijgen als de Spitfire (waarschijnlijk vastgehouden door J.Juan0-remklauwen) aan de voorkant, hoewel hij is uitgerust met een paar LongTravel USD Öhlins-vorken in plaats van CCM’s favoriete Marzocchi-vorken en er is ook een set ouderwetse Öhlins dubbele schokdempers aan de achterkant.
Een van de beste dingen aan de motorfiets is het glorieuze Camel Trophy-lakwerk, dat de motorfiets helemaal afmaakt en ‘m een echt retro Dakar-racergevoel geeft. Er gaan ook geruchten dat CCM in plaats daarvan een Marlboro-kleurstelling overweegt, als eerbetoon aan Gaston Rahiers overwinning in 1985 met een BMW GS.
Ontwerper Giacomo Galbiati, de man achter GDesign, deed eerder al projecten met Moto Guzzi. Hij woont in Noord-Italië, dicht bij het Comomeer. Met zijn meest recente creatie verlaat hij de stinkende, luidruchtige en verwerpelijke – sarcasme – wereld van traditionele motorfietsen en stipt binnen in die van de stille, schone en vooral ;ucratieve wereld van de elektrische mobiliteit. Maar natuurlijk doet hij dat met een twist: de Elettracker.
Giacomo ontwierp de Elettracker als een fiets in plaats van een motorfiets. Dat zie je aan het eenvoudige frame, maar vooral aan pedalen. Ook duidelijk zichtbaar: vorm ging boven functie. De Elettracker lijkt niet op een hedendaagse, conventionele elektrische fiets, maar eerder een hipster cruiser-fiets.
Misschien wel het coolste aan de Elettracker is de manier waarop de batterijen zijn gerangschikt om op een V-Twin te lijken. Hoewel dit er zeker cool uitziet, levert het ook een behoorlijke hoeveelheid vermogen: een piekvermogen van 2,5 kilowatt, wat neerkomt op ongeveer 3,4 pk op wat in feite een e-bike is. Het unieke, V-Twin-achtige accupakket heeft een spanning van 72 volt en een actieradius van ongeveer 40 km op een enkele lading. De aandrijflijn is naar verluidt in staat om de Elettracker voort te stuwen tot een topsnelheid van 90 km/u.
Het is het vintage uiterlijk dat de Elettracker een charmante persoonlijkheid geeft. Het hardtail-frame heeft een lederen zadel. Voorop zit een retro-stijl verende voorvork die wat gemak moet bieden op hobbelige wegen. Omdat de Elettracker sneller kan dan wat de meeste (brom)fietsers nog comfortabel vinden, heeft de Elettracker een stuurdemper om de voorkant stabiel te houden op snelheid. De fiets rijdt op 26-inch wielen en heeft schijfremmen voor en achter om verzekerd te zijn van voldoende stopkkracht. In totaal weegt de Elettracker iets minder dan 50 kilo.
Andere accenten zijn het naar beneden gevouwen stuur, bekleed met bruin leer. Een set Kustom Tech scharnierende hendels geven de ‘motorfiets’ een authentieke uitstraling. Alle kabels en draden die betrekking hebben op de elektronische en mechanische onderdelen zijn in het frame weggewerkt, waardoor de constructie zeer strak blijft. Last but not least, de Elettracker mist de moderne technologie niet en krijgt Bluetooth connectiviteit en een speciale mobiele app.
Zoals verwacht leverde de Grote Prijs van Oostenrijk een Ducati-overwinning op. En voor het Italiaanse merk gebeurde dat ook nog eens met de gewenste coureur: Francesco Bagnaia. Daarmee scoorde ‘Pecco’ zijn derde zege op rij. Maar er werden slechts vijf punten ingelopen op Fabio Quartararo. Want de Yamaha-coureur, die vocht als een leeuw, werd tweede. Maar dat niet alleen. Omdat Aleix Espargaró slechts zesde werd, boekte de regerend wereldkampioen winst in de titelstrijd. Want daarin vergrootte hij zijn voorsprong op de Aprilia-coureur, die nog altijd op de tweede plaats staat, van 22 naar 32 punten
Fotografie: MotoGP.com, 2Snap en teams
Omdat de Red Bull Ring het thuiscircuit is van energiedrankgigant Red Bull en de Pierer Mobility AG (Europa’s leidende fabrikant op tweewielergebied), of te wel twee heel succesvolle Oostenrijkse concerns, komt er tijdens de Grote Prijs van Oostenrijk buiten de races altijd het nodige nieuws naar buiten. Dit keer was het Marc Márquez (tevens Red Bull coureur) die in eerste instantie alle aandacht op zich zag gevestigd. Voor het eerst sinds de GP van Italië was de achtvoudig wereldkampioen weer op een circuit aanwezig. Niet om te racen, maar om te vertellen hoe het met zijn revalidatieproces van zijn voor de vierde keer geopereerde rechterbovenarm gaat. Márquez toonde zich optimistisch en vertelde dat hij meer hoopt te weten als de specialisten eind deze week een uitgebreide analyse van de te maken scans hebben gemaakt. Mochten de conclusies positief zijn, dan hoopt de coureur zo spoedig mogelijk (maar niet overhaast) in het zitje van zijn Honda plaats te nemen. Want testen met de zo geplaagde RC213V is voor het seizoen 2023 meer dan noodzakelijk. Dit om de Japanse ingenieurs zoveel mogelijk feedback te geven. Op dit moment gebeurt dit eigenlijk alleen door de vervanger van Márquez, testrijder Stefan Bradl. De twee andere Honda-coureurs, Pol Espargaró en Alex Márquez, verlaten na dit seizoen Honda en de toekomst van de derde, Taakaki Nakagami is nog steeds niet duidelijk. Wat Marc Márquez tijdens zijn persconferentie niet vertelde, maar tijdens het weekend duidelijk werd, is dat hij en ook zijn broer Alex na bijna twintig jaar de samenwerking met manager Emilio Alzamora hebben verbroken. Alzamora, zelf 125cc-wereldkampioen in 1999, geldt als de ontdekker van de twee talentvolle broers. De verhouding tussen Alzamora en de familie Márquez en ook Honda is de laatste twee jaar duidelijk vertroebeld geraakt. Het ging daarbij onder andere over het moment dat Marc zijn comeback zou maken na zijn bovenarmbreuk in Jerez op 19 juli 2020.
Direct na de start nam Bagnaia (63) het heft in handen.
Sprintraces
Op de Red Bull Ring werd ook officieel bekend gemaakt, dat de machines van het Tech3-team in 2023 niet meer onder de vlag en in de kleuren van KTM maar van GasGas aan de start zullen verschijnen. Technisch blijven ze identiek. Zo wil Stefan Pierer met zijn concern een doorgaande lijn met het Spaanse merk in de wegrace creëren: van Moto3 naar Moto2 en vervolgens MotoGP. Net zoals bij Red Bull KTM het geval is. Als rijder staat Pol Espargaró vast. Bovendien heeft Miguel Oliveira een nieuwe aanbieding gekregen. Eerder zag de huidige Red Bull KTM-fabriekscoureur een terugkeer naar het Tech3-team als een degradatie. In ieder geval vertrekt Raul Fernandez bij KTM en is ook Remy Gardner er zijn toekomst niet zeker.
Dan was er de aankondiging van de FIM, Dorna Sports, MSMA en IRTA dat er vanaf volgend seizoen bij elke grand prix op zaterdagmiddag 15.00 uur een MotoGP-sprintrace verreden gaat worden. Dit om een GP-weekend aantrekkelijker voor het publiek, de tv-kijker en zo ook de belanghebbenden (fabrikanten en sponsors) te maken. De afstand van een sprintrace gaat de helft van de GP-race bedragen. De winnaar krijgt 12 punten, de nummer twee 9, de nummer drie 7 en de volgenden vervolgens 6,5,4,3,2 en 1. Op vrijdag zullen twee trainingen worden verreden, die dan weer bepalen welke coureurs er naar Q1 en Q2 gaan. De daarin bepaalde startvolgorde geldt voor beide races. Bovendien is er op zaterdagochtend een vrije training. De plannen, die zeker doorgaan maar nog verder worden uitgewerkt, werden zowel positief en als negatief ontvangen.
Terwijl Enea Bastianini (23) al snel uitviel, stormde Fabio Quartararo door naar de tweede plaats.Rugdekking van Jack Miller voor teamgenoot Pecco Bagnaia.
Ducati-land
Natuurlijk vond er op de Red Bull Ring, nu voorzien van een chicane om de snelheid voor bocht 3 terug te brengen, ook nog de dertiende race van dit seizoen plaats. Een blik in het verleden, beter gezegd de laatste zes jaar, riep de vraag op: welke van de acht Ducati-coureurs gaat er winnen? Want zes van de acht keer deed een rijder in het zitje van de Italiaanse raket dat. Enigszins verrassend was het Enea Bastianini, die dit keer de pole in ‘Ducati-land’ pakte. De Italiaan, die in de MotoGP nog nooit van de beste startpositie had mogen vertrekken, had in de wedstrijd minder geluk. Want al in de beginfase werd een geconfronteerd met een gescheurde velg van zijn Ducati GP21. Zo kwam de weg helemaal vrij voor de twee fabrieksrijders Pecco Bagnaia en Jack Miller. Ze werden gevolgd door hun merk- en typegenoot (GP22) Jorge Martin. Pas daarachter zaten de twee hoogst geklasseerde coureurs in de titelstrijd Fabio Quartararo en Aleix Espargar. De laatste had door een technisch probleem aan zijn Aprilia een belabberde start. Mede door dat probleem zou hij uiteindelijk niet verder dan de zesde plaats komen. En dat was toch wel een teleurstelling.
Heel wat beter verging het Quartararo. De regerend wereldkampioen wist met heel veel inzet en foutloos rijdend het gat ten opzichte van het leidende Ducati-trio niet alleen te verkleinen, maar kon hij ze ook aanvallen. Als eerste ging Martin voor de bijl. Vier ronden voor het einde wist de Yamaha-coureur op werkelijk weergaloze wijze Miller in de chicane te verschalken. Alleen de eveneens foutloos rijdende Bagnaia, die problemen met zijn (te) zachte voorband kreeg, bleef net buiten het bereik van Quartararo.
Achter dit duo was het Jorge Martin die bij het ingaan van de laatste ronde in de fout ging in een poging om Jack Miller van de derde plaats te verdrijven. Als vierde scoorde Luca Marini zijn tot nu toe beste MotoGP-resultaat. Ducati-merkgenoot Johann Zarco werd vijfde. Als zevende liet de verrassende winnaar van verleden jaar, Brad Binder, zien dat KTM tot nu toe in dit seizoen weinig progressie boekt. De Zuidafrikaan werd gevolgd door Alex Rins, die een kleurloze race reed. Nog slechter verging het diens Suzuki-teamgenoot Joan Mir. Die had in de eerste ronde een immense highsider en liep daarbij zeker een enkelbreuk op. Ook Remy Gardner, Takaaki Nakagami, Darren Binder en Franco Morbidelli gingen onderuit.
Zo vergrootte WK-koploper Fabio Quartararo zijn voorsprong op nummer twee Aleix Espargaró tot 32 punten. De afstand tot nummer drie Pecco Bagnaia bedraagt nu 44 punten. Met nog zeven races voor de boeg lijkt het steeds meer een strijd tussen Quartararo en Bagnaia te worden. Laatstgenoemde heeft als voordeel, voor als het moet, over de nodige hulptroepen te kunnen beschikken. De Fransman staat er alleen voor. Maar de Italiaan kan zich geen enkele fout – lees val – veroorloven. Iets dat hij in de laatste drie races niet heeft gedaan. Daarin waren Bagnaia en zijn Ducati oppermachtig. Kijken of hem dat straks in Misano, waar de volgende confrontatie plaatsvindt, ook gaat lukken.
Het podium op de Red Bull Ring met Bagnaia (m), Quartararo (l) en Miller (r).
MotoGP Oostenrijk in cijfers
30
meter is de Red Bull Ring voor de motor-GP’s langer geworden door de aanleg van een chicane voor bocht drie. De totale lengte bedraagt nu 4348 meter.
6
seconden is de tijd van de absoluut snelste ronde op de Red Bul Ring door de chicane omhoog gegaan. Van 1.22,643 min. (Jorge Martin/Ducati in 2021) naar 1.28,772 (Enea Bastianini/Ducati in 2022).
9
MotoGP-races op de Red Bull Ring hebben nu 7 Ducati- en 2 KTM-zeges opgeleverd.
0
WK-punten in Oostenrijk voor het Repsol Honda-team. Pol Espargaró werd zestiende, Stefan Bradl zeventiende.
Voorspelling sportredacteur Marien
Het wordt een beetje eentonig, maar ik tip ook Francesco Bagnaia als racewinnaar voor volgende grand prix. De Italiaan was vorig jaar al ijzersterk op Misano en over zijn actuele vorm hoeven we het niet te hebben. Ook geef ik Enea Bastianini een kans als hij zich net als op de Red Bull Ring goed weet te kwalificeren. Voor de titel ben ik er ook uit, dat wordt Fabio Quartararo. Die inhaalactie op Jack Miller in Oostenrijk: ongekend! De Fransman is op dit moment de beste coureur en kan als enige concurreren met de Ducati’s. Quartararo moet de schade op de komende ‘Ducati-banen’ in Misano en Aragón nog even zien te beperken, zodat hij het tijdens de overzeese races kan afmaken.
Quotes
‘Een ontzettend dom idee.’ Fabio Quartararo (Yamaha) over de invoering van sprintraces. De regerend wereldkampioen denkt, dat de raceweekeinden voor de MotoGP-coureurs te druk worden.‘Wij zijn hier om aan motorraces deel te nemen. Niet voor een balletuitvoering.’ Jack Miller (Ducati), die duidelijk een voorstander van het sprintrace-concept is.‘Dit was één van mijn beste wedstrijden. Maar een heel zware. Ik moest elke ronde op de limiet rijden. Net zoals in de kwalificatie.’ Een grandioos rijdende Fabio Quartararo (Yamaha), die uiteindelijk maar één Ducati voor zich moest dulden.’Het was een lange race. De zachte voorband was een verkeerde keuze. Ik heb geprobeerd rustig te blijven.’ Dat lukte winnaar Pecco Bagnaia (Ducati) dus uitstekend.‘Ik heb mijn beste race van dit seizoen gereden. Tot de vijftiende ronde zat ik niet ver van Pecco en Fabio.’ Helaas had Aleix Espargaró (zesde) vanaf de start een technisch probleem met zijn Aprilia.
De resultaten
MotoGP Oostenrijk
1.Francesco Bagnaia (I), Ducati, 42.14,886; 2. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +0,492; 3. Jack Miller (AUS), Ducati, +2,163; 4. Luca Marini (I), Ducati, +8,348; 5. Johann Zarco (F), Ducati, +8,821; 6. Aleix Espargaró (E), Aprilia, +11,287; 7. Brad Binder (ZAF), KTM, +11,642; 8. Alex Rins (E), Suzuki, +11,780; 9. Marco Bezzecchi (I), Ducati, +16,987; 10. Jorge Martin (E), Ducati, +17,144; 11. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +17,471; 12. Miguel Oliveira (POR), KTM, 18,035; 13. Maverick Viñales (E), Aprilia, +20,012; 14. Alex Marquez (E), Honda, +26,26,880; 15. Andrea Dovizioso (I), Yamaha, +29,744.
Ayumy Sasaki reisde van Engeland naar Oostenrijk met de wetenschap dat hij in de race op de Red Bull Ring twee ‘long laps’ moest afleggen. Dat was de straf die de 21-jarige Japanner van de FIM MotoGP Stewards opgelegd had kregen, nadat hij in de slotfase van de wedstrijd op Silverstone Sergio Garcia onderuit had gereden. Deze straf zou de klus van de Husqvarna-coureur op de snelle, prachtig tussen de bergen gelegen baan er zeker niet gemakkelijker op maken. Grote vraag was dan ook hoe ver Sasaki, die achter Moto3 Junior-wereldkampioen Dani Holgado (zijn eerste pole) als tweede aan deze race mocht beginnen, zou komen. Dat zou heel ver blijken te zijn. Op het moment dat de Japanner op de eerste plaats lag, nam hij de eerste van de twee ‘long laps’. Toen hij de tweede had afgewerkt vond hij zichzelf terug op de 21e plaats. Dat bleek geen probleem te zijn. Want na een sensationele inhaalrace heroverde hij met nog elf ronden te gaan de eerste plaats. Die stond Sasaki, die eerder dit seizoen in Assen zijn eerste GP-overwinning boekte, ondanks de nodige druk van zijn landgenoot Tatsuki Suzuki (tweede) plus de jongelingen David Muñoz (derde) en Deniz Öncü (vierde) niet meer af. De drie hoofdrolspelers in de titelstrijd, Sergio Garcia, Izan Guevara en Dennis Foggia kwamen dit keer niet verder dan respectievelijk de vijfde, zevende en twaalfde plaats. Al met al lijkt het gevecht om de titel uit te draaien op een tweestrijd tussen de GasGas-teamgenoten Garcia (193 punten) en Guevara (188). Foggia heeft als derde namelijk pas 144 punten achter zijn naam staan.
Het was nauwelijks opgevallen, maar bij de Grand Prix van Groot-Brittannië werd de eerste wereldkampioen van 2022 bekend. Door ook dit seizoen tot nu toe ongeslagen te blijven is dat in de Moto2-klasse bij de constructeurs andermaal Kalex. Ook in Oostenrijk domineerde de Duitse framebouwer. Maar dat gebeurde niet door van tevoren als ‘favoriet’ bestempelde coureurs. Het was namelijk het Idemitsu Honda Team Asia-duo Ai Ogura en Somkiat Chantra dat er in slaagde om na 25 ronden maar liefst een voorsprong van bijna acht seconden of meer op de rest van het veld op te bouwen. Degenen die dachten dat Chantra Ogura gezien de WK-stand wel even zou laten winnen, kwam bedrogen uit. Want in de laatste ronde deed de kleurrijke Thai er alles aan om zijn Japanse teamgenoot te passeren. Dat lukte niet. Dus was de zege voor Ogura. Maar dat niet alleen. Omdat Augusto Fernandez na drie zeges op rij dit keer achter Jake Dixon en teamgenoot Pedro Acosta niet verder dan de vijfde plaats kwam, is Ogura tevens de nieuwe leider in de WK-strijd met 183 punten. Dat is één punt meer dan zijn Spaanse tegenstander. Nummer drie in de tussenstand Celestino Vietti verspeelde in Oostenrijk kostbare punten door in de slotfase van de race onderuit te gaan. Na een slechte start, veroorzaakt door een haperende koppeling, wist Bo Bendsneyder als vijftiende toch nog weer een WK-punt te scoren. Dat kwam ook doordat er voor hem een aantal coureurs onderuit ging. Goed nieuws is dat de Nederlander ook volgend seizoen voor het Pertamina Mandalika SAG Team in de Moto2-klasse zal uitkomen. Als twaalfde scoorde de Belg Barry Baltus vier waardevolle WK-punten voor het Nederlandse team van RW Racing GP. Zonta van den Goorbergh werd op de Red Bull Ring achttiende op ruim 36 seconden van winnaar Ogura. Daarmee was de jonge Nederlander slechts acht seconden langzamer dan Bo Bendsneyder.
Tijdens de Grand Prix van Oostenrijk kondigde GASGAS en Tech3 aan hun krachten zullen bundelen voor het 2023 GASGAS Factory Racing Team in de MotoGP. Voormalig Tech3- en KTM-rijder Pol Espargaró wordt een van de sterren van het team. De tweede rijder, die de Spanjaard zal flankeren, is nog niet bevestigd.
GASGAS heeft altijd al gas – haha – willen geven, maar zet nu in op het hoogste niveau. Vanaf 2023 zal het iconische Spaanse merk zijn intrede maken in de MotoGP. Samen met Tech3 worden de rode racers klaargestoomd.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
