woensdag 25 juni 2025
Home Blog Pagina 8

Brits beleid tegen asociaal rijgedrag: 7 dagen om je motor terug te halen

0

De Britse overheid heeft na een uitgebreide consultatie besloten om de wachttijd voor het verbeurdverklaren van in beslag genomen voertuigen te verkorten. Waar eigenaren voorheen veertien werkdagen de tijd hadden om hun voertuig terug te vorderen, is deze termijn nu ingekort tot zeven kalenderdagen. De maatregel, die op 28 mei 2025 van kracht werd, heeft betrekking op alle voertuigen die in beslag worden genomen vanwege “antisociaal gedrag” onder Sectie 59 van de Britse Police Reform Act 2002.

De oorspronkelijke plannen waren nog drastischer en voorzagen in een verkorting naar slechts 48 uur, maar na feedback van verschillende belanghebbenden is gekozen voor een gematigder aanpak. De nieuwe regeling streeft naar een evenwicht tussen effectieve handhaving en bescherming van de rechten van voertuigeigenaren.

Sluwe motoragent rijdt undercover mee met toerrit

Waarom?

De wijziging in de regelgeving komt voort uit de wens om antisociaal gedrag met voertuigen effectiever aan te pakken. Volgens het Crime Survey for England and Wales (CSEW) identificeerde ongeveer 10,6% van de respondenten voertuiggerelateerde problemen als een belangrijke bijdrage aan antisociaal gedrag in hun omgeving in het jaar eindigend maart 2024.

De nieuwe regelgeving is specifiek gericht op voertuigen die onder Sectie 59 van de Police Reform Act 2002 in beslag worden genomen. Deze wet geeft de politie de bevoegdheid om voertuigen in beslag te nemen die onzorgvuldig of inconsiderate worden bestuurd op de weg, of zonder toestemming off-road worden gebruikt op een manier die alarm, onrust of ergernis veroorzaakt of waarschijnlijk zal veroorzaken.

Nieuwe kosten voor berging, opslag en verwijdering

Tegelijk met de wijziging van de verbeurdverklaringstermijn zijn ook de statutaire kosten voor het verwijderen, opslaan en verbeurdverklaren van voertuigen herzien. Deze kosten zijn met 16,2% verhoogd ten opzichte van de tarieven uit 2021, om rekening te houden met inflatie.

Voor motorfietsen en andere tweewielers bedragen de bergingskosten nu £223,10 (ongeveer €260) wanneer het voertuig op de weg staat. De opslagkosten bedragen £15,11 (ongeveer €18) per 24 uur, beginnend vanaf 12 uur ’s middags na de dag van inbeslagname. Bij verbeurdverklaring worden kosten van £74,37 (ongeveer €87) in rekening gebracht.

Voor zwaardere voertuigen gelden aanzienlijk hogere tarieven, met kosten die kunnen oplopen tot duizenden ponden voor berging van zwaarbeschadigde of gekantelde voertuigen.

Gevolgen voor motorfietseigenaren

De ingekorte termijn heeft directe gevolgen voor motorrijders wier voertuig in beslag wordt genomen. Waar zij voorheen twee weken hadden om hun motor terug te vorderen, hebben zij nu slechts zeven dagen. Dit betekent dat eigenaars sneller in actie moeten komen en de benodigde documentatie moeten verzamelen om hun voertuig terug te krijgen.

Een praktisch voorbeeld: als een motorfiets op vrijdagavond in beslag wordt genomen vanwege vermeend antisociaal gedrag, heeft de eigenaar tot de volgende vrijdag om het voertuig terug te vorderen. Indien de eigenaar niet op de hoogte is van de inbeslagname, bijvoorbeeld omdat hij op vakantie is, loopt hij het risico dat zijn motorfiets wordt verbeurdverklaard, zelfs als hij onschuldig is aan enig vergrijp.

Ontmoedigen

De toekomst van de regelgeving rondom verbeurdverklaring van voertuigen in het Verenigd Koninkrijk zal waarschijnlijk gericht blijven op het vinden van een balans tussen het ontmoedigen van antisociaal gedrag en het beschermen van individuele rechten. Mogelijke uitdagingen omvatten het waarborgen van consistente toepassing van de wet door verschillende politiekorpsen en het monitoren van de effectiviteit van de nieuwe regelgeving bij het verminderen van antisociaal gedrag.

Voor Nederlandse motorrijders die het Verenigd Koninkrijk bezoeken, is het van belang op de hoogte te zijn van deze strengere regelgeving. Bij inbeslagname van een voertuig is snelle actie essentieel om verbeurdverklaring te voorkomen.

Nieuwe kleuren voor Suzuki GSX-8R

0

Suzuki breidt het kleurassortiment van de GSX-8R uit met drie opvallende nieuwe opties, waardoor het totaal op zeven komt. De bestaande kleuren blijven ook beschikbaar. De toevoegingen benadrukken het sportieve karakter van de motorfiets.

De nieuwe kleuren zijn onder andere Pearl Tech White met blauwe accenten en stickers, een aangepaste Metallic Mat Black met rode velgen, en een volledig blauwe tank voor de Metallic Triton Blue variant.

Suzuki onthult exclusieve GSX-8R Kiiro Edition

Het volledige kleurassortiment vanaf augustus 2025 omvat:

  • Metallic Mat Black No.2 met zwarte velgen
  • Metallic Mat Black No.2 met rode velgen
  • Metallic Triton Blue met blauwe tank
  • Metallic Triton Blue met zwarte tank
  • Metallic Sword Silver met rode velgen
  • Pearl Ignite Yellow met grijze velgen
  • Pearl Tech White met blauwe velgen

De GSX-8R is uitgerust met een 776 cc DOHC-paralleltwinmotor, bekend om zijn soepele vermogensafgifte en geluid. Kenmerken zoals de Bi-directional Quick Shifter en het Suzuki Intelligent Ride System zorgen voor gebruiksgemak en controle. De nieuwe kleuren zijn vanaf medio augustus verkrijgbaar bij dealers.

Ervaar in de maand de juni de Aprilia SR GT

0

In de maand juni biedt Aprilia een unieke kans om de SR GT, hun “urban adventure scooter”, te ervaren. Met een voordeel van maar liefst €1.000 en prijzen die beginnen bij €3.679, is dit het ideale moment om deze scooter aan te schaffen. De SR GT is ontworpen voor zowel stadsverkeer als avontuurlijke ritten, met een focus op comfort en controle.

Naast de aantrekkelijke prijsstelling is er de mogelijkheid om de SR GT te financieren met een vast maandbedrag, wat de aankoop nog toegankelijker maakt. Bovendien krijgen alle modellen met de Euro 5+ motoren nu maar liefst 4 jaar garantie, wat extra zekerheid biedt aan de klant.

Een bijzonder evenement, de Aprilia Days, vindt plaats op zaterdag 14 juni bij alle Aprilia-dealers. Dit is een kans om niet alleen de SR GT, maar ook andere modellen van Aprilia uit te proberen, inclusief de nieuwste 2025-modellen.

Aprilia RSV4 Factory 1100: Unieke GPS-gestuurde circuittechniek met MotoGP-DNA

Kenmerken van de Aprilia SR GT

De SR GT is een innovatieve scooter die het plezier van stadsrijden terugbrengt. Met een actieve zithouding en een breed stuur geïnspireerd op motorfietsen, biedt deze scooter ultieme controle. De lange veerweg en grote bodemvrijheid maken het eenvoudig om obstakels te overwinnen, terwijl de robuuste banden het mogelijk maken om op diverse ondergronden te rijden.

Het design van de SR GT is sportief en modern, met een krachtige 125cc of 200cc Euro 5+ motor. De scooter is uitgerust met een Start & Stop-systeem voor optimale prestaties en bevat een LCD-instrumentenpaneel en volledige LED-verlichting. Voor de tech-liefhebbers is het APRILIA MIA connectiviteitssysteem optioneel beschikbaar.

Neem vandaag nog een kijkje op de website voor meer informatie en om deze unieke kans niet te missen.

TTheatershow in de TT-week

0
TTheatershow in de TT-week
Start 350cc van de TT van 1964 mrt vooraan Jim Redman (1) en Mike Hailwood (9).

Op de woensdag van de TT-week vindt een leuk gebeuren plaats in de Bonte Wever in Assen. Daar wordt dan een TTheatershow gehouden, waar oud-coureurs en anderen die op enigerlei wijze bij de TT zijn betrokken als gast aanwezig zullen zijn. Meest bijzondere gast is ongetwijfeld Jim Redman, zesvoudig wereldkampioen in de jaren ’60. Hij leverde in 1964 een geweldige prestatie door in de TT van dat jaar drie klassen te winnen. Van Nederlandse zijde komen rijders als Wil Hartog, Theo Louwes en Bert Smit naar de Bonte Wever. De zijspansport wordt belicht door Jaap Geerts en Egbert Streuer. Iemand die alles van de geschiedenis van de TT weet is Egbert Braakman. Fred Lubbers is er namens de Vrienden van het TT Circuit. Martin de Gries is voorzitter van de MC Assen en Omstreken, de club die aan de basis stond van de TT. Namens de huidige organisatie komt voorzitter Arjan Bos. Ook burgemeester Marco Out zal aan het woord komen. De presentatie is in handen van Kars Klok en Luc Rengers. 

Deze film moet je zien: De Magie van de TT

De TTheatershow begint om 14.30 uur en zal 100 minuten duren. De entree bedraagt slechts zes euro. Kaarten zijn vooraf hier te bestellen. Ook aan de zaal zijn ze te koop.

Na afloop van de TTheatershow wordt het Pop-up TT Museum in de Bonte Wever geopend. Dat is toegankelijk tot en met 11 juli. Daar zijn historische motoren te zien en je kunt er de TT-postzegels kopen.

TTheatershow in de TT-week
Start 350cc van de TT van 1964 mrt vooraan Jim Redman (1) en Mike Hailwood (9). Foto: NMBA

MOTO73 #11 – 2025

0
MOTO73 11 2025

De Motor Podcast special: nog even nagenieten van RIDERS Festival

0

Natuurlijk was De Motor Podcast weer aanwezig tijdens Riders Festival 2025; hét festival voor motorrijders. Een goede reden voor een bonus aflevering waarbij Peter en Dennis je meenemen langs de testritten op de allernieuwste modellen van topmerken, een markt vol motor hebbedingetjes, foodtrucks met lekker eten, en natuurlijk: de kans om je motorvrienden weer te ontmoeten.

De Motor Podcast #165: Isle of Man, de race met dodelijke aantrekkingskracht

Maar dat is nog lang niet alles – de sfeer werd compleet gemaakt door een indrukwekkende line-up van tribute bands die je even teruggebrachten naar de hoogtijdagen van rock en blues. En ja hoor, zelfs een reuzenrad stond er, voor dat unieke uitzicht over het terrein. Verder adembenemende stunts en motorbeheersing!

Luister hier naar de bonus aflevering van De Motor Podcast hoor je een aantal van de hoogtepunten!

Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering.

Toertocht Verdun, Frankrijk: toeren tussen oorlog en vrede in Noord-Frankrijk

0
Toertocht Verdun, Frankrijk

De weg deint op en neer tussen heuvels en akkers. Hier en daar staat een plukje hoge bomen met bollen van maretak in de kruinen. Ook de entree van Romagne-sous-Montfaucon is ermee versierd. Ik ben zeker niet de eerste motorrijder die in dit dorp pauzeert. Het plaatselijke museum heeft een trouwe groep bezoekers uit alle windstreken, waarvan er veel op de motor komen – van een Harley-Davidson Heritage tot een knetter-Kreidler. Museumman Jean-Paul de Vries ziet ze graag komen, zelf rijdt hij Mobylette.

Het gezin De Vries was eigenlijk op weg naar Zuid-Frankrijk. Maar daar zouden ze nooit aankomen. Ze bleven hangen op de camping in Romagne-sur-Montfaucon in de Noord-Franse Ardennen en zouden er ook alle vakanties daarna doorbrengen. De zevenjarige Jean-Paul vatte een liefde voor de streek en ontdekte er zijn passie: de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog in dit gebied. In de jaren 90 ging hij in Romagne wonen, opende er zijn Eerste Wereldoorlog-museum en begon aan zijn missie om de oorlog de wereld uit te helpen.

Toertocht Bourgondië, Frankrijk: niet alleen voor de wijn

‘Ik heb altijd gedacht dat we door alleen maar te praten vrede kunnen stichten, maar dat gaat ‘m niet worden. Dus ben ik mijn oorlog begonnen om die vrede voor elkaar te krijgen.’ Oorlog voor vrede, zo noemt Jean-Paul dat. Zijn War for Peace Museum speelt daarin een rol, hij verkondigt zijn boodschap in media overal ter wereld en hij ontvangt schoolklassen, ook uit Nederland, om de jonge generaties de waanzin van oorlogvoeren duidelijk te maken. En omdat hij de streek kent als zijn broekzak kan hij ook de mooiste weggetjes aanbevelen voor motortochten in de omgeving. Weggetjes die hij zelf op zijn Mobylette verkent.

Vandaag moet Jean-Paul in zijn museum blijven om bezoekers te verwelkomen. Ik start dus alleen vanaf de museumstoep. Net buiten Romagne verbreedt de D123 zich in twee statige alleeën met boomrijen erlangs en keurig onderhouden grasvelden. Als ik even op de brede stoep ga staan, duikt er een soldaat op die mij vriendelijk verzoekt om hier niet te parkeren. Uit respect voor alle soldaten die op dit grootste Amerikaanse militaire kerkhof in Europa liggen begraven. Op tweeënvijftig hectare liggen 14.246 Amerikaanse jongens die hier in de herfst van 1918 sneuvelden. Of ik het nu leuk vind of niet, de Eerste Wereldoorlog is in deze streek rond Verdun nooit ver weg.

Duizelingwekkende cijfers

Ik wilde dit deel van Noord-Frankrijk eens nader verkennen. Op de motor via de autoroute onderweg naar het zuiden van Frankrijk leek het me een saai gebied met eindeloze akkers. Maar is dat ook zo? Dit keer kies ik dus voor de verandering geen Route des Grandes Alpes, Route Napoleon, Gorges du Tarn of andere Zuid-Franse motorklassiekers. Dichterbij huis in de Belgische Ardennen is het mooi rijden, dus waarom niet ook aan de Franse kant van de grens, in het departement La Meuse?

De Maas ontspringt zo’n tweehonderd kilometer zuidelijk in de buurt van Langres en stroomt in Nederland uiteindelijk in de Noordzee. Bizar dat het gedeelte van die rivier in Noord-Frankrijk voor motorrijders het mooiste is, terwijl juist hier de Eerste Wereldoorlog zulke verschrikkingen bracht.

Boven de linkeroever verrijzen monumenten op heuvels als Mort Homme en kan ik bij het plaatsje Chattancourt in een gerestaureerd stuk originele Franse loopgraaf rondstappen. Vergeet je gasmasker niet, waarschuwt een bord in het Frans. Bij de kassa zijn ook Eerste Wereldoorlogsouvenirs te koop, dat vind ik wat ongepast.

107 Jaar na de wapenstilstand maakt de Eerste Wereldoorlog nog steeds ongemakkelijke gevoelens wakker. Op de rechteroever van de Maas neemt de dichtheid van de slagvelden toe naarmate de stad Verdun dichterbij komt. Hele dorpen zijn hier door artilleriebombardementen van de kaart geveegd en nooit herbouwd. Ze lagen in de Rode Zone, een gebied vol onontplofte munitie, menselijke resten en gif.

De stad Verdun was van groot historisch belang voor Frankrijk en daarom wilden de Duitsers de stad innemen om de Franse trots en vechtlust te breken. Het Ossuarium van Douaumont buiten Verdun bestaat uit een zesenveertig meter hoge toren en museum in de vorm van een granaat. In de kelders liggen de botten van 130.000 onbekende Duitse en Franse soldaten begraven, op de dodenakkers eromheen nog veel meer. In de Slag om Verdun, tussen februari 1916 en augustus 1917, sneuvelden in totaal zo’n 800.000 soldaten. Duizelingwekkende cijfers.

Voie Sacrée

Iets ten zuiden van Verdun stroomt de Maas door Saint-Mihiel, dat in de Eerste Wereldoorlog een Duits bruggenhoofd was. Pas nadat de Amerikanen in 1917 op het strijdtoneel verschenen, werden de Duitsers hier verdreven. Mijn motorbanden rollen weer op de westoever van de Maas over een historische weg. De Voie Sacrée was van vitaal belang om Verdun te bevoorraden en was de enige transportroute die buiten het bereik van Duitse artillerie lag. Over de huidige RD 1916 rolden toentertijd elke week 90.000 manschappen en 50.000 ton munitie naar het front in vrachtwagens, gemiddeld elke veertien seconden een wagen. En dat terwijl het Franse leger in 1915 nog maar 170 auto’s had. In geval van panne werd een truck onmiddellijk naar de berm gesleept om geen oponthoud te veroorzaken. Soldaten schepten voortdurend kalk en grind op de weg, die anders in een moeras zou veranderen.

Nu bestaat de Voie Sacrée uit een asfaltbaan die omhoog slingert tussen heuvels en weilanden. Bij Heippes duik ik het binnenland weer in via een wirwar van kronkelweggetjes langs beekjes en door bos. Van die razendsnelle motorisatie van Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog is hier geen spat te merken. De wegen zijn leeg. En de Maas heeft geen monopolie op natuurschoon, de Vallée de l’Aire kan prima meekomen met Madame la Meuse. Het Forêt d’Argonne heet het grootste aaneengesloten bosgebied van heel Frankrijk te zijn. Kelten en Romeinen scharrelden hier al rond, er was ijzererts en hout voor de smederijen. Pas na 1918 lijkt deze streek in een Doornroosjeslaap te zijn beland waaruit la Bel’Argonne nog steeds niet is ontwaakt.

Natuurlijk heeft elk gehucht hier wel een oorlogsmonument voor de helden die hun jonge levens gaven ter meerdere eer en glorie van Frankrijk. Vaak verbeeldt het monument de schone dame die zo mooi de Marseillaise kan zingen. Overigens is die hymne ook hier in dit gebied bekend geworden, tijdens een oorlog die nog ouder is dan de Eerste Wereldoorlog.

Uit mijn orgelpijpen van Vance&Hines schalt een lied dat niet de oren van al die jongens meer kan bereiken die in dit gebied door de hel op aarde zijn verzwolgen. Een lied van vrijheid en plezier. Ik zou me er bijna schuldig over gaan voelen. Is dit gedeelte van Frankrijk daarom buiten de toeristische mainstream weggezakt? Verwacht hier niet op elke kruising, in elk dorp, om de zoveel kilometer een café, restaurant, winkel of benzinepomp. Aan dit gebied gaan de toeristenstromen voorbij. En dat is voor motorrijders natuurlijk alleen maar van voordeel.

Terwijl er zijn hier ook echt wel glanzende pareltjes aan een motorroute te rijgen valt. Beaulieu-en-Argonne ligt boven op een beboste heuvelkam als lintdorp langs een weg die, als ik Jean-Pierre mag geloven, al door de Romeinen werd gebruikt. Er lopen hier aardig wat historische wegen. En Beaulieu verrast met Duits aandoende vakwerkarchitectuur achter bloembakken met vrolijk gekleurde inhoud. Het is in de Argonne zeker niet alleen maar triestheid troef.

Schuldig landschap’

Het Forêt d’Argonne ligt in de bovenkant van de diagonaal ‘leeg Frankrijk’, een relatief dunbevolkt gebied dat van het noorden naar het zuidwesten loopt. Door het Forêt d’Argonne lopen verleidelijke weggetjes. Vanaf Clermont en Argonne leidt de D2C langs wat boerderijen en slingert daarna omhoog het bos in. Bordjes wijzen de weg, maar veel keuze aan afslagen heb ik niet. Het asfalt wordt steeds smaller en pokdaliger, ik kom meer vossen (twee) en herten (drie) tegen op de weg dan auto’s (nul).

Op aanraden van Jean-Paul rij ik over de Haute Chevauchée, de hoge weg over een centrale heuvelkam. De hellingen daarvan zijn voorzien van ravijnen en daarin groeven Duitsers en Fransen in de Eerste Wereldoorlog ook hun loopgraven en schuilplaatsen. Een mooi voorbeeld daarvan is Ravin du Génie, een Frans hoofdkwartier dat is gerestaureerd en zoals een soort openluchtmuseum in het bos een beeld geeft van de situatie honderdtien jaar geleden. Een korte wandeling brengt me bij een legerplaats met opslagloodsen, keuken, slaapvertrekken, washokken, toiletten gecompleteerd met tunnels en bunkers. Net als in het museum van Romagne overheerst hier de menselijke schaal, zit het unieke in de kleine dingen in plaats van de bombarie van megamonumenten. De boodschappen daarvan zijn zo overweldigend dat ik ze niet kan bevatten.

Bomen en struiken groeien er alsof er nooit iets is gebeurd. En toch: tijdens het Maas-Argonne-offensief van 1918 sneuvelden in het bos tweehonderdduizend soldaten. Het Forêt d’Argonne was een desolaat maanlandschap, kaalgemaaid door artillerie, machinegeweren en vlammenwerpers. Zo ver je kon zien was er niets behalve ordeloze loopgraven, bomkraters, zandzakken en prikkeldraad waaruit verkoolde en verwrongen boomstompen staken. Overal lagen resten wapentuig en onontplofte granaten. Het stonk er alleen naar chloorgas en kruit, maar ook naar ontbindende menselijke resten. En nu oogt het bos als een paradijs op aarde.

‘Schuldig landschap’ noemde de Nederlandse kunstenaar Armando dat, een lieflijk ogend landschap waar in het verleden toch vreselijke gebeurtenissen zijn gebeurd. Een schuldig landschap zou het verleden als een last met zich meedragen. Dat is natuurlijk onzin. Niet bomen maken oorlog, maar mensen. Maar Armando heeft er wel mooi het gevoel aangegeven dat me bekruipt als ik door dit bos rij. Met ook hier ineens op ’n open plek een begraafplaats met duizenden kruizen op een keurig gazon of een ossuarium op de rand van een enorme krater. Met een beleefd saluut tegen de helm rij ik eraan voorbij.

Toertocht Magistrale Adria, Kroatië: slingeren over bergen en langs zee over de Kroatische kustweg

Marie-Antoinette

Semper plus ultra. Altijd maar verder, de oude Romeinen zeiden het al. Na hen kwamen talloze anderen door het gebied. Fransen, Duitsers, Britten, Amerikanen. In geschiedenisboeken zijn alleen de namen van generaals bewaard, zoals Pétain, von Falkenhayn, Haig, Pershing. En die van een paar gekroonde hoofden.

Tijdens de Franse Revolutie van 1789 werden adel en kerk van hun macht ontdaan. Koning Lodewijk XVI en zijn vrouw, de Oostenrijkse prinses Marie-Antoinette vreesden voor hun leven. Ze besloten stiekem uit Parijs te vluchten naar het gedeelte van Noord-Frankrijk waar de vader van Marie-Antoinette zijn Habsburgse scepter zwaaide. In het plaatsje Varennes-en-Argonne, vlak voor de grensrivier de Aire, werden het koninklijk stel en hun gevolg herkend en gearresteerd.

Er zijn veel verhalen over die gebeurtenis, maar die van Jean-Paul de Vries is het mooiste daarvan. Volgens hem wilde het koningspaar nog één keer een favoriet Frans streekgerecht eten voordat ze het land verlieten. Ze stopten daarvoor bij een herberg bij de brug over de Aire. Dat oponthoud werd ze fataal, zo kwamen de snoepers te pas. Het koninklijk paar werd teruggebracht naar Parijs en daar ter dood veroordeeld door een revolutionair tribunaal. Marie-Antoinette was al de geschiedenis ingegaan met haar opmerking ‘laat ze dan cake eten’, toen ze hoorde dat het volk geen brood kon kopen. En ze voegde er kort voor haar onthoofding nog een aan toe: ‘oh, pardon, ik deed het niet expres’, toen ze op het schavot op de tenen van de beul ging staan. Lodewijk hield het zakelijker toen zijn gevangenwagen op het Place de la Révolution stilhield. ‘We zijn er, als ik me niet vergis’.

Symbool van liefde

Het Forêt d’Argonne ligt achter me, ik rij weer door open land met heuvels, weilanden en hier en daar een pluk hoge bomen met maretakbollen erin. Dat beeld is een krachtig symbool van deze streek. Eén mooie legende over de maretak gaat over Balder, zoon van de goden Wodan en Frigga. Balder was een god van het licht en de liefde en populair bij mensen en goden. Hij stierf door het gif van maretak. Mamma Frigga huilde en huilde maar en haar tranen veranderden in de witte bessen van de maretak. Frigga besloot daarom dat de maretak een symbool van liefde moest zijn. Deze legende is de oorsprong van de traditie waarom geliefden elkaar onder de maretak kussen. Volgens een andere legende moesten vijanden die elkaar onder de maretak ontmoetten hun wapens neerleggen en wapenstilstand houden. De maretak is dus ook een symbool voor vrede. En daarmee ben ik weer terug in Romagne-sur-Montfaucon.

Wat een wonderlijke motortocht heb ik gereden. Ik ben er beduusd van. Aan de ene kant die verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog en aan de andere kant een gebied vol bossen en lege wegen waar het fijne bochtenwerk niet ontbreekt. Heel anders dan het uitzicht vanaf de snelweg laat vermoeden. Van het hele departement La Meuse heb ik nog maar een fractie gezien en dat voorproefje smaakt naar meer.

Ik zit met Jean-Paul in de tuin achter zijn museum onder de notenboom aan het kabbelende riviertje de Ardon. Hij wijst me op de kaart een overdaad aan stuurweggetjes langs de Maas, Aire en door de Argonne.

Een tingelend belletje kondigt de komst van nieuwe museumbezoekers aan, Jean-Paul laat ze hoogstpersoonlijk binnen. Wordt hij nooit moe om over die ongeveer 300.000 voorwerpen te vertellen die hij persoonlijk in een straal van vijftig kilometer rond Romagne heeft gevonden en in zijn museum tentoonstelt in de vorm zoals hij ze uit de aarde haalde: gebutst, verroest, verrot? ‘Nee hoor. De boodschap van die voorwerpen is dat we de waanzin van oorlog moeten stoppen en daarvoor vrede in de plaats moeten stellen.’

Dat is nogal een opgave. Hopelijk houdt De Vries genoeg tijd over om z’n Mobylette op te voeren. Want de volgende keer dat ik kom moet-ie me natuurlijk persoonlijk gidsen over al die prachtweggetjes. Dan trakteer ik op een streekgerecht in zo’n herberg aan de Aire. Een plakje cake, dat moet kunnen.

Reisinfo
War For Peace Museum/Romagne 14-18 en gastenverblijf Gîte Le Musée; www.romagne14-18.com

Download de route Verdun, Frankrijk

Foto’s: Michiel van Dam

Software-gestuurde motorfietsen: Royal Enfield’s Flying Flea en de toekomst van motorrijden

0

Royal Enfield, een merk met een rijke historie, maakt zich op voor een belangrijke stap in hun toekomst met de ontwikkeling van hun eerste elektrische motorfiets: de Flying Flea (FF-C6). Deze nieuwe motorfiets, die naar verwachting in 2026 gelanceerd wordt, combineert Royal Enfield’s kenmerkende klassieke ontwerptaal met moderne elektrische aandrijving en geavanceerde software-integratie. De nieuwe Flying Flea belooft een spannende toevoeging te worden aan het groeiende segment van elektrische motorfietsen, maar roept ook vragen op over de toekomst van motorrijden in een steeds meer gedigitaliseerde wereld.

Een software-gedefinieerde motorfiets

Wat de nieuwe Flying Flea onderscheidt van Royal Enfield’s eerdere modellen is niet alleen de elektrische aandrijving, maar ook de intensieve software-integratie. Royal Enfield heeft een partnerschap gesloten met Qualcomm om wat zij een ‘software-defined vehicle’ (SDV) noemen te ontwikkelen. Deze samenwerking stelt Royal Enfield in staat om geavanceerde connectiviteit en software-gestuurde functies in de Flying Flea te integreren.

De motorfiets zal gebruik maken van Qualcomm’s Snapdragon QWM2290 system-on-chip, dat de basis vormt voor verschillende geavanceerde elektronische functies:

  • Selecteerbare rijmodi die het rijgedrag en vermogen kunnen aanpassen
  • Digitale sleutel met smartphone-integratie voor sleutelloze bediening
  • Over-the-air (OTA) software-updates voor continue verbetering
  • Geavanceerde gebruikersinterface met mogelijkheden voor touchscreen, spraakbesturing en smartwatch-compatibiliteit
  • Geïntegreerde camera’s voor verbeterde veiligheid
  • Uitgebreide connectiviteit via Wi-Fi, Bluetooth en 4G

Technische specificaties en rijervaring

Hoewel Royal Enfield nog geen volledige technische specificaties heeft vrijgegeven, kunnen we op basis van de beschikbare informatie en trends in de industrie enkele verwachtingen schetsen. De Flying Flea zal waarschijnlijk worden uitgerust met een middenmotor met een vermogen van ongeveer 20-30 kW (27-40 pk). Om een actieradius van 120-160 kilometer te bereiken, zou de motorfiets een batterijcapaciteit van 8-12 kWh moeten hebben.

De verwachte topsnelheid ligt rond de 120-130 km/u, wat voldoende is voor woon-werkverkeer en korte snelwegritten. Het streefgewicht van 180-200 kg zorgt voor een balans tussen wendbaarheid en stabiliteit. De elektrische aandrijflijn zal waarschijnlijk een direct-drive systeem met een enkele versnelling hebben, wat zorgt voor een soepele en lineaire acceleratie.

De motorfiets zal naar verwachting een opvallend girder-type voorvork hebben, wat niet alleen visueel aantrekkelijk is maar ook een andere rijervaring kan bieden vergeleken met traditionele telescoopvorken. De lage plaatsing van het batterijpakket in het frame zou moeten bijdragen aan een laag zwaartepunt, wat de stabiliteit en het bochtenwerk ten goede komt.

Potentiële zorgen rond software-integratie

Ondanks de veelbelovende aspecten van de Flying Flea, roept de intensieve software-integratie ook vragen op over potentiële risico’s.

Hoewel over-the-air updates voordelen bieden voor het verbeteren van functionaliteit, kunnen mislukte updates leiden tot ernstige problemen, waaronder het volledig onbruikbaar maken van de motorfiets (‘bricking’). Dit risico vraagt om robuuste testsystemen en back-upmechanismen.

Daarnaast bestaan er bezorgdheden over cybersecurity. Connected voertuigen kunnen kwetsbaar zijn voor verschillende vormen van cyberaanvallen, waaronder ongeautoriseerde toegang, gegevensdiefstal en zelfs manipulatie van de voertuigbesturing. Dit vereist sterke beveiligingsmaatregelen zoals encryptie, inbraakdetectiesystemen en regelmatige beveiligingsupdates.

Een ander aandachtspunt is de mogelijke introductie van abonnementsmodellen voor bepaalde functies. Consumenten zouden geconfronteerd kunnen worden met het moeten betalen voor functies die fysiek al aanwezig zijn op de motorfiets, een trend die in de auto-industrie al zichtbaar is en tot weerstand leidt.

Tot slot bestaat er het risico van geplande veroudering, waarbij oudere modellen mogelijk geen updates meer ontvangen of functionaliteit verliezen als clouddiensten worden stopgezet. Dit kan leiden tot een kortere levensduur van de motorfiets dan traditionele modellen.

Wat zijn de grootste misvattingen over een motorverzekering?

0

Combi Motors Verzekeringen helpt jou bij het vinden van een geschikte motorverzekering. Met Remco van Combi Motors Verzekeringen gaan we dieper in op het verzekeren van je motor. Hoe zit het met de schadevrije jaren, wat zijn de risico’s binnen een dekking en wat zijn de grootste misvattingen over een motorverzekering? Remco geeft antwoord.

Kies de motorverzekering die bij jou past: combimotors.nl

MotoGP Motorland Aragón 2025: Marc Márquez & Broer

0

Motorland Aragón kan niet alleen als de thuisrace voor de gebroeders Márquez worden betiteld. Het in het noorden van Spanje gelegen racecomplex ligt op zo’n 120 kilometer ten westen van hun geboorte- en woonplaats Lleida, het circuit is zeker ook één van de favoriete banen van Marc. Misschien zelfs wel het meest favoriete. De achtvoudig wereldkampioen wist er tot deze aflevering zeven GP-overwinningen te boeken. De meest belangrijke mag die van 2024 worden genoemd. Want dat was zijn eerste op Ducati en kan als de wederopstanding van MM93 als absolute topcoureur worden gezien. Als fabrieksrijder van het Italiaanse merk liet de Spanjaard dit jaar zien waartoe hij op deze baan in staat is. Hij domineerde er namelijk van de eerste tot en met de laatste seconde op meer dan indrukwekkende wijze. Vanaf nu kunnen we dan ook spreken van ‘Motorland Marc Márquez & broer’. Want laatstgenoemde werd er twee keer tweede.

Tot nu toe werden Marc en Alex Márquez dit seizoen tien keer, uit zestien races, als eerste en tweede afgevlagd.

Dat de ene Grand Prix de andere niet hoeft te zijn, is bekend. Neem de eerste vijf GP’s van dit seizoen. Daarin heersten Marc Márquez, zijn jongere broer Alex als coureurs en Ducati als motormerk. Daarna vond er door verschillende oorzaken, grotendeels door de invloed van de weersomstandigheden, een kentering plaats. Zo wonnen Johann Zarco en Honda in Le Mans en Marco Bezzecchi en Aprilia op Silverstone. Er waren vervolgens al stemmen te horen die beweerden dat er een einde aan de Ducati-dominantie was gekomen…. En dat met de GP van Aragón als volgende GP op de kalender. Daar ontbraken overigens drie vaste coureurs vanwege blessures op de deelnemerslijst: Ai Ogura (Aprilia), Luca Marini (Honda) en natuurlijk Jorge Martin. Maar de regerend wereldkampioen was al wel fit genoeg om een week eerder de door zijn werkgever georganiseerde ‘Aprilia All Stars Event Day’ op Misano bij te wonen. Hoe het verder gaat met het huwelijk of beter gezegd de waarschijnlijk scheiding tussen Martin en Aprilia moet nog worden afgewacht. Zeker is wel dat het met het herstel van de titelhouder de goede kant op gaat. Maar het ziet er niet naar uit dat we hem tijdens de TT van Assen zijn rentree zullen zien maken. Wel hoopt Martin nog voor de zomerpauze de Aprilia RS-GP tijdens een test aan de tand te kunnen voelen. Terug naar Aragón. En in het bijzonder naar het feit dat de ene Grand Prix dus de andere niet is. Daar kwamen vooral Fabio Quartararo, Johann Zarco en Marco Bezzecchi achter. Maar dan wel in negatieve zin. Eerstgenoemde mocht tijdens de voorgaande drie races van poleposition vertrekken. Maar in Aragón worstelde de Fransman al tijdens de trainingen met de nodige problemen met zijn Yamaha. Uiteindelijk mocht hij pas van een negende startplaats vertrekken. Nog slechter verging het Marco Bezzecchi, want die kwam in Q1 ten val en mocht zo pas als twintigste aan de achtste GP van dit seizoen beginnen. Als twaalfde viel ook Johann Zarco tegen. Nee, dan de kop van het veld. Want hier werd de slagvolgorde hersteld. Oftewel: er was daar weer sprake van de zogenaamde ‘Ducati-dominantie’. En natuurlijk was Marc Márquez er alles aan gelegen om op ‘zijn’ circuit te laten zien wie hier de baas is. Terwijl het helemaal niet nodig was, greep hij er in de slotfase door middel van het rijden van een waanzinnige ronde (met heel veel risico) toch nog weer de pole. Zijn vijfde in 2025. De 1.45,704 die hij wist te realiseren, betekende een absoluut ronderecord voor het fraaie en zeer zeker uitdagende circuit van Aragón. Broer Alex (die zo voor de vierde één-twee-Márquez-startpositie zorgde), Franco Morbidelli en Pecco Bagnaia zorgden er vervolgens voor dat de eerste vier startplaatsen weer eens door Ducati-coureurs werden bezet. Met de plaatsen vijf, zes en acht lieten de KTM-rijders Pedro Acosta, Brad Binder en Maverick Viñales zien dat het Oostenrijkse merk terug van weggeweest was. Want in Engeland had geen enkele KTM-coureur zich voor Q2 weten te kwalificeren.

De gebroeders Márquez zorgden er ook tijdens hun thuisrace voor dat de supporters uit hun dak konden gaan.

Ducati-dominantie terug

Gelukkig was het vervolgens zo dat Marc Márquez bij de Sprint een niet al te beste start had. Anders was het waarschijnlijk een vrij eentonig beeld wat de bezetting van de eerste plaats geworden. Nu moest de oppermachtige Spanjaard nog wat werk verzetten. Nadat hij ook zijn broer Alex had weten te verschalken, was de eerste plaats weer van en voor hem. Zo boekte Marc zijn zevende Sprint-zege in 2025 en stond broer Alex ook nu weer netjes als tweede naast hem op het podium. Alleen in Engeland was dat andersom. De ijzersterk rijdende Fermin Aldeguer troefde Franco Morbidelli af in de strijd om de derde plaats. Met vijf rijders bij de eerste zes was de Ducati-dominantie compleet terug. Maar achter in het veld speelde zich ook een Ducati-drama af. Want Pecco Bagnaia had nog steeds niet het juiste gevoel in de voorkant van zijn machine en finishte als kansloze twaalfde zelfs buiten de punten. Het monteren van grotere remschijven voor de warm-up op zondag zou vervolgens wonderen verrichten voor de dit seizoen zo geplaagde tweevoudig MotoGP-wereldkampioen. Hiermee hervond hij namelijk een stuk zelfvertrouwen. In Aragón was dat nog niet genoeg voor de winst in de GP-race. Maar als uiteindelijk derde mocht Bagnaia sinds Jerez, waar hij ook derde werd, eindelijk weer eens met champagne spuiten. En met een achterstand van slechts twee seconden op de winnaar geeft dat vertrouwen voor de toekomst. De winnaar heette, hoe kan het ook anders, Marc Márquez! Het was alweer zijn vierde zege dit seizoen. En wie werd er tweede? Hoe kan het ook anders? Juist, Alex Márquez! Oftewel zijn vierde tweede plaats in 2025. Nu had broer Marc wel een perfecte start en controleerde vervolgens de wedstrijd, die mede daardoor aan de kop van het veld een eentonig beeld te zien gaf. Het was dat Pedro Acosta zich met zijn KTM als vierde tussen de Ducati-coureurs wist te nestelen. Anders was ook nu weer de Ducati-dominantie compleet geweest. Na opnieuw een fraai onderling duel gingen de plaatsen vijf en zes namelijk naar Franco Morbidelli en Fermin Aldeguer. Als zevende scoorde Joan Mir (Honda), die in de Sprint door toedoen van Jack Miller (Yamaha) ten val was gekomen, zijn tot nu toe beste resultaat in dit seizoen. Marco Bezzecchi reed andermaal een knappe inhaalrace. Komende vanaf de twintigste startplaats werd de Italiaanse Aprilia-coureur opnieuw als achtste afgevlagd. Johann Zarco, Brad Binder, Fabio Quartararo en Maverick Viñales gingen allemaal onderuit.

Een heikel moment tijdens de start van de Sprint als Marc Márquez (93) en Pedro Acosta (37) elkaar raken.

Snel

Door zijn vierde ‘dubbel-zege’ in dit seizoen heeft Marc Márquez, die op eigen grond foutloos acteerde, na acht GP’s zijn voorsprong in het tussenklassement uit weten te bouwen tot 32 punten op de nummer twee, broer Alex. Dat het snel ging in Aragón wordt bewezen door een aantal cijfers. In de Sprint had MM93 7,08 seconden minder nodig dan verleden jaar om als winnaar te worden afgevlagd. In 2024 deed de oudste Márquez in de GP-race 41.47,082 minuten over de 23 ronden. Nu waren dat er 41.11,195. Oftewel bijna 36 seconden minder! Dat is ruim 1,5 seconde per ronde! Verleden jaar bedroeg de achterstand van Pedro Acosta (als derde en beste KTM-rijder) 14,904 seconden op winnaar Marc Márquez. Nu waren dat 7,657 seconden. Als beste Honda-coureur moest Joan Mir nu 14,938 seconden inleveren. Takaaki Nakagami keek verleden jaar als snelste Honda-rijder tegen een achterstand van 41.782 seconden aan. Yamaha (Alex Rins) had in 2024 een achterstand van 39,420 seconden. Nu deed de Spaanse Yamaha-rijder er bijna twintig seconden sneller over (39,420 tegen 16,646). Bij Aprilia bedroeg de achterstand van Aleix Espargaró verleden jaar op de #93-Ducati 40,602 seconden. Voor Marco Bezzecchi was dat dit jaar 16,022 seconden. Met andere woorden: als het op tijden aankomt (en dat is het belangrijkste in de racerij), heeft Ducati de grootste stap gemaakt. En heeft KTM nog altijd de kleinste achterstand op het Italiaanse merk. Ook Honda, Aprilia en Yamaha hebben vooruitgang geboekt/zijn sneller geworden. Maar er moet nog heel veel werk worden verricht om Ducati te achterhalen. En dat geldt met name voor de machine met Marc Márquez in het zadel, beter gezegd zitje.

Franco Morbidelli (21) en Fermin Aldeguer (54) vochten zowel tijdens de Sprint als in de GP-race fraaie duels uit. Ze wonnen en verloren ieder een keer.

Nog sneller

Maar dat het op Aragón nog sneller kan gaan, bleek een dag na deze ‘GP van Marc Márquez’. Want op maandag tijdens de MotoGP-test wist Maverick Viñales een rondetijd van 1.45,694 minuut te realiseren. Daarmee zat de KTM-coureur, die maar liefst 86 ronden reed, 0,01 seconde onder de poletijd van Marc Márquez. Ook Marco Bezzecchi (Aprilia), die 85 ronden aflegde, zat met 1.45,700 nog onder de poletijd van de Ducati-coureur. Die was op het moment dat genoemde twee coureurs hun snelste tijd op de klokken brachten echter al met testen gestopt. Als derde was MM93 (48 ronden) in de beginfase van de test al tot een tijd van 1.45,749 gekomen. Net als zijn teamgenoot testte ook Pecco Bagnaia uitgebreid een nieuwe stroomlijn. In navolging van Márquez toonde de Italiaan zich er zeer positief over. Nu maar afwachten of hij tijdens zijn thuisrace (en die van Ducati) op Mugello zijn teamgenoot voor het eerst in dit seizoen in een rechtstreeks duel weet te verslaan. De GP van Italië is namelijk de volgende confrontatie die er op het programma staat.

Eindelijk kon Pecco Bagnaia weer eens met champagne spuiten en dus ook lachen.

UITSLAGEN

Sprint

11 ronden = 55,847 km

1.Marc Márquez (E), Ducati, 19.43,026; 2. Alex Márquez (E), Ducati, + 2,080; 3. Fermin Aldeguer (E), Ducati, +4,630; 4. Franco Morbidelli (I), Ducati, +5,944; 5. Pedro Acosta (E), KTM, +6,095; 6. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +6,379; 7. Maverick Viñales (E), KTM, +7,213; 8. Marco Bezzecchi (I), Aprilia, +8,343; 9. Brad Binder (ZAF), KTM, +9,982.

Racegemiddelde winnaar: 169,9 km/u

Snelste ronde (4e): A. Márquez, 1.46,906 = 170,9 km/u

MotoGP

23 ronden = 116,771 km

1.M. Márquez, 41.11,195; 2. A. Márquez, +1,107; 3. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +2,029; 4. Acosta, +7,657; 5. Morbidelli, +10,363; 6. Aldeguer, +11,889; 7. Joan Mir (E), Honda, +14,938; 8. Bezzecchi, +16,022; 9. Di Giannantonio, +18,321; 10. Raul Fernandez (E), Aprilia, +19,190; 11. Alex Rins (E), Yamaha, +19,646; 12. Enea Bastianini (I), KTM, +24,624; 13. Augusto Fernandez (E), Yamaha, +25,986; 14. Jack Miller (AUS), Yamaha, +26,761; 15. Miguel Oliveira (POR), Yamaha, +27,122.

Racegemiddeld winnaar: 170,1 km/u

Snelste ronde (21e): M. Márquez, 1.46,705 = 171,2 km/u

STAND MOTOGP NA 16 VAN 44 RACES

Positie Naam Team Punten
1Marc Márquez (E)Ducati233
2Alex Márquez (E)Ducati201
3Francesco Bagnaia (I)Ducati140
4Franco Morbidelli (I)Ducati115
5Fabio Di Giannantonio (I)Ducati99
6Johann Zarco (F)Honda97
7Marco Bezzecchi (I)Aprilia79
8Pedro Acosta (E)KTM76
9Fermin Aldeguer (E)Ducati73
10Fabio Quartararo (F)Yamaha59
11Maverick Viñales (E)KTM48
12Ai Ogura (J)Aprilia43
13Luca Marini (I)Honda38
14Brad Binder (ZAF)KTM35
15Enea Bastianini (I)KTM35
Met een vijfde en vierde plaats scoorde Pedro Acosta zijn beste klasseringen in dit seizoen.