Herman Brusselmans: ‘Een ware motorliefhebber als u rijdt toch niet met auto’s?’

Door

-

10/09/2025

Al heel lang heb ik minstens één motor in bezit. Soms twee, soms drie. Sinds 2009 zijn dat telkens Triumph’s. Ik ben een zeer merktrouw persoon. Ik poets al decennia m’n tanden met Sensodyne, ik kijk alleen naar Pioneer-tv’s, ik draag de hele tijd Adidas-sneakers, als ik een sigaretje rook is het een Marlboro, ik hang de kippen die ik slacht op aan vleeshaken van Stauffenberg, ik tik op HP-klavieren, ik eet kiwi’s van Zespri, en ik ga een Alfa Romeo kopen, welks merk ik allicht ook totterdood trouw zal blijven. De ware motorliefhebbers onder jullie zullen zeggen: ‘Een auto, meneer Brusselmans? Een ware motorliefhebber als u rijdt toch niet met auto’s?’ Dat klopt ten dele, in die zin dat ik inderdaad nooit een auto heb gehad, maar nu moet ik wel, omdat ik een kind van 2,5 jaar oud heb, en dat kun je niet meenemen op de motor, zodat m’n vriendin zei: ‘Koop toch maar een auto, zodat we met hem naar de Efteling, Plopsaland en het Nijntje-museum in Utrecht kunnen rijden.’

Herman Brusselmans: ‘Op z’n Yamaha 125 cc probeert hij Valentino Rossi te imiteren’

Het is 36 jaar geleden dat ik nog achter een autostuur heb gezeten, dus de eerste ritten zullen waarschijnlijk niet al te best verlopen, maar ik moet wel sturen, want m’n vriendin heeft geen rijbewijs, onder het motto: ‘Een echte Amsterdamse rijdt met een fiets, niet met zo’n vervuilende, veel te grote auto.’ Maar nu is ze dus overstag gegaan en morgen doe ik een proefrit met de Alfa Romeo Tonale. We zijn er nog niet. Niet alleen komt er dus bijna zeker een auto, maar ik heb gisteren ook al een elektrische fiets aangeschaft, van het merk I:Sy. (Het ligt voor de hand dat ik de rest van m’n leven op I:Sy-fietsen zal rijden.) Die fiets dient om m’n zoon, die binnenkort naar school moet, ’s ochtends af te leveren, en ’s middags op te halen. De situatie is zodoende als volgt: ik heb een fiets en een auto, waarmee ik vele kilometers zal afmalen, en ik had twee motorfietsen, de Triumph Street Triple 765 R, en de Triumph Speed Twin Breitling. Ik spreek thans in de verleden tijd, omdat ik één van de twee heb doorverkocht. Een fiets, een auto, en twéé motorfietsen, dat is van het goede te veel, en derhalve besloot ik om één motor weg te doen. De vraag was natuurlijk: welke van de twee, want het zijn allebei fantastische machines. De Street Triple is niet meer of niet minder dan een monument in motorland, en de Breitling is een speciale uitgave, waarvan er wereldwijd maar 270 genummerde exemplaren geproduceerd zijn. Dat werd wikken en wegen. Op den duur kwam ik tot de conclusie dat de Street de meeste nadelen had: het is een zo vinnige machine dat ik er heel geregeld boetes voor overdreven snelheid mee verzamel; hij heeft een zitpositie die niet al te gezond is voor m’n nek en voor m’n rug; je ziet hem op ongeveer elke hoek van de straat passeren, zodat hij niet erg bijzonder is, hij heeft geen duozit die naam waardig, wat m’n vriendin verhindert om gezellig samen een tochtje te ondernemen, en hij is pas twee jaar oud, zodat ik er nog een behoorlijk som geld voor zou krijgen. In het voordeel van de Breitling spreken de exclusiviteit, het rijgemak, de unieke lichtblauwe kleur, de net voldoende 100 pk, en m’n absoluut heel hechte band met die motor. Kortom, ik heb het monument dat de Street is van de hand gedaan, en heb nu in bezit: een elektrische fiets, een Alfa Romeo (als de proefrit me bevalt) en één motor, de ook al monumentale Breitling. Ik zal de Street missen, en er af en toe van dromen dat hij op een dag uit zichzelf terugkeert.

WorldSSP & WorldSSP300 Frankrijk 2025: indrukwekkende comeback van Loris Veneman

Door

Asse Klein

-

10/09/2025

0

Loris Veneman won direct bij zijn terugkeer in de World Supersport 300-klasse.

Met een poleposition en een racezege maakte Loris Veneman een indrukwekkende rentree op WK-niveau. In de tweede race streed de 18-jarige coureur opnieuw om de overwinning, maar dat eindigde in een drama toen hij én landgenoot Jeffrey Buis kort voor de finish ten val kwamen. Voor Buis betekende dat het verlies van kostbare punten in de strijd om de wereldtitel. In de World Supersport had Bo Bendsneyder het zwaar in de races die werden gewonnen door Pata Yamaha Ten Kate Racing-coureur Stefano Manzi.

Loris Veneman begon in 2025 vol verwachting aan een nieuw avontuur in de World Supersport-klasse, nadat hij vorig jaar als tweede was geëindigd in het World Supersport 300-kampioenschap. De jonge coureur uit Dalfsen tekende bij het EAB Racing Team, maar dat bleek geen gelukkig huwelijk: al na drie raceweekenden gingen de twee partijen uit elkaar. Er volgde een periode van stilte rond Venemans plannen. Tijdens de zomerstop werd duidelijk dat hij met een wildcard zou uitkomen op een Kawasaki in de Britse Supersport-klasse in Assen én dat hij terugkeerde naar de World Supersport 300 bij MTM Kawasaki — het Belgische team waarvoor hij ook de voorgaande twee seizoenen reed.

De World Supersport 300 kende een bijzonder lange zomerpauze, aangezien de laatste race half juni in Misano was verreden. Maar op het circuit van Magny-Cours liet Veneman zien dat hij het racen in deze klasse nog niet verleerd is. Al op de eerste dag was hij de snelste in zowel de training als de Superpole, wat hem poleposition opleverde.

Waar en op wie moet je letten tijdens de BSB in Assen

Bitter slot na zege in Race 1

In de eerste race wist de Kawasaki-rijder samen met twee anderen weg te rijden van het veld. In de laatste, krappe chicane voor de finish maakte Veneman zijn beslissende inhaalactie, wat hem een overwinning bij zijn comeback opleverde.

Ook Jeffrey Buis kwam goed voor de dag. De wereldkampioen van 2020 en 2023 strijdt dit jaar opnieuw mee in de top van het klassement. In de eerste race eindigde Buis als vijfde, waarmee hij punten inliep op kampioenschapsleider Bernat Fernandez, die niet verder kwam dan de elfde plek. Julio Garcia – een andere titelkandidaat – ontbrak vanwege een blessure. Maar in de tweede race liet Buis belangrijke punten liggen. Een kopgroep van acht rijders vocht om de winst, met ook Veneman weer van de partij. In de laatste sector maakten beide Nederlanders nog kans op de overwinning, maar het liep dramatisch af. Bij het aanremmen van een krappe bocht raakte Buis de achterband van Veneman. Beide landgenoten gingen onderuit. Buis werd daarbij aan het hoofd geraakt door een rijder die kort achter hem reed. Veneman wist zijn motor weer op te pakken en finishte alsnog als veertiende. Buis liep bij het nare incident een hersenschudding en een zere nek op. Tevens zakte hij door zijn nulscore naar de vierde plaats in het wereldkampioenschap.

De race werd gewonnen door David Salvador, die daarmee steeg naar de tweede plek in de tussenstand. Maar de verschillen in het kampioenschap blijven klein. WK-leider Fernandez heeft 25 punten meer dan Buis, met nog zes races te gaan. Een derde wereldtitel voor de Nederlandse coureur is dus nog altijd binnen handbereik.

Bo Bendsneyder (11) was snel in de trainingen, maar viel tegen in de races.

Bendsneyder overtuigt niet

Bo Bendsneyder leek goed uit de zomerstop te komen, die voor de World Supersport-klasse korter was dan voor de rijders in de World Supersport 300. Tijdens de trainingen op Magny-Cours behoorde de Rotterdammer tot de snellere rijders, wat resulteerde in een vierde kwalificatietijd. Maar zoals al het hele seizoen kwam zijn MV Agusta in de races niet goed van de plek. In de eerste race viel Bendsneyder na de start terug naar de rand van de top tien. Gedurende de race slaagde hij er niet in om posities te winnen en hij kwam als tiende over de finish. In de tweede race moest hij ook vanaf deze tiende positie starten. Dit keer zakte de 26-jarige coureur in de openingsronde terug naar de zestiende plaats en ook nu lukte het hem niet om naar voren te komen. Bendsneyder eindigde zelfs buiten de WK-punten op een teleurstellende zeventiende plek. Het was ook de eerste keer dat hij tweemaal werd geklopt door zijn teamgenoot Filippo Farioli. Ondanks dat Bendsneyder slechts zes WK-punten scoorde in Frankrijk, behield hij wel de vijfde positie in het wereldkampioenschap.

Manzi deelt klappen uit in titelstrijd

In de strijd om de wereldtitel deelde Stefano Manzi twee flinke tikken uit aan zijn grootste concurrent Can Öncü. In de eerste race ging de Italiaan in de voorlaatste ronde bijna onderuit. Bij het uitkomen van een langzame bocht kon de Ten Kate Racing-rijder nog maar net op zijn Yamaha blijven zitten. Öncü ging hem voorbij en kon met een voorsprong van een seconde aan de laatste ronde beginnen. Maar Manzi gaf niet op. Met een fenomenale slotronde wist hij de Turkse rijder te achterhalen en te passeren. Een dag later gebeurde iets soortgelijks in de tweede race. Öncü was in de openingsfase ijzersterk en reed zich drie seconden los van het veld. Manzi moest uitwijken voor een crash van Alberto Surra en moest vanaf de vierde plek terugkomen. Eenmaal op de tweede plek begon de Italiaan in Nederlandse dienst in de slotfase snel tijd goed te maken op Öncü. Bij het ingaan van de laatste ronde zat hij in diens achterwiel. Opnieuw ging Manzi op agressieve wijze voorbij aan zijn titelconcurrent, wat hem zijn tweede zege van het weekend opleverde. Met nog drie raceweekenden en zes races te gaan staat Manzi nu 69 punten voor op Öncü.

Foto’s: Randy van Maasdijk, WorldSBK

World Supersport

Positie	Rijders, nationaliteit en fabrikant	Punten
1	Stefano Manzi (I) – Yamaha	344
2	Can Öncü (TR) – Yamaha	275
3	Tom Booth-Amos (GB) – Triumph	214
4	Jaume Masia (E) – Ducati	198
5	Bo Bendsneyder (NL) – MV Agusta	178

World Supersport 300

Positie	Rijders, nationaliteit en fabrikant	Punten
1	Bernat Fernandez (E) – Kove	150
2	David Salvador (E) – Kawasaki	139
3	Julio Garcia (E) – Kawasaki	133
4	Jeffrey Buis (NL) – KTM	125
5	Carter Thompson (AU) – Kawasaki	125

1 van 2

Kawasaki introduceert nieuwe kleuren voor de Z900 in 2026

Door

Redactie

-

09/09/2025

0

Weer 2026-kleurnieuws uit het Kawasaki-kamp. Begin dit jaar introduceerde Kawasaki een gloednieuwe Z900 en Z900 SE. Het geliefde karakter van dit model werd daarbij aangevuld met een nieuw Sugomi design en moderne features. Wederom een schot in de roos want ook dit seizoen is de Z900 de bestverkochte naked bike! Om het succes voort te zetten introduceert Kawasaki nieuwe kleurstellingen voor modeljaar 2026.

Het motorblok is één van de drijvende succesfactoren van de Z900. De krachtige 948cc vier-in-lijn weet als geen ander sensationele vermogensafgifte in hoge toeren te combineren met souplesse en veel koppel in lage en middelhoge toeren. Een getunede airbox zorgt voor een waanzinnig inlaatgeluid voor een nog intensere beleving. Rijhulpsystemen zoals bochten ABS, Kawasaki Cornering Management Function en Traction Control worden aangestuurd door een IMU en opereren daardoor hellingshoekafhankelijk. Gecombineerde rijmodi Sport, Road en Rain bieden een gemakkelijk te selecteren mix van vermogen en Traction Control voor optimale. Voor hardcore rijders is er ook de volledig configureerbare Rider mode waarin bijvoorbeeld Traction Control uitgeschakeld kan worden. Verder zorgt de Up/Down Quick Shifter voor naadloos schakelen zonder koppeling en de Cruise Control voor comfort op langere afstanden.

Test 2025 Kawasaki Z900: ontgroend

Op het gebied van handling is de Z900 uiterst lichtvoetig zonder daarbij zijn bekende stabiliteit te verliezen. Door geoptimaliseerde veerinstellingen voor en achter is er meer druk op de voorkant wat resulteert in nóg scherper stuurgedrag en meer gevoel.

Visueel onderscheidt de Z900 zich met zijn Sugomi styling; een lage neus en een hoge staart, als een roofdier wat klaar is voor de aanval. De voorzijde is scherp voorgegeven en loopt in één lijn door met de zijkappen voorzien van het herkenbare geborstelde aluminium. De achterzijde is gedrongen en voorzien van een wrap-around LED-achterlicht. Aansluitend op het moderne design is er een 5’’ TFT-kleurendisplay met ‘’turn-by-turn’’ navigatie en spraakbesturing via de Rideology App. Het display kan gewijzigd worden tussen twee lay-outs. Lay-out 1 geeft op een moderne manier alle belangrijke informatie weer, in lay-out 2 vormt een, door straaljagers geïnspireerde, hellingshoekindicator de boventoon welke perfect is voor sportieve ritten.

Test 2025 Kawasaki Z900 SE: no-brainer

Als overtreffende trap is er de Z900 SE. Deze Special Edition uitvoering is uitgerust met een hoogwaardige Öhlins S46-schokdemper, volledig instelbare voorvork, Brembo M4.32 monobloc remklauwen, radiale Nissin rempomp, staalomvlochten remleidingen en een USB-C aansluiting. Naast deze upgrades is de SE herkenbaar aan zijn speciale kleurstelling en luxe zadel.

De 2026 Z900 en Z900 SE zijn eind september beschikbaar bij de officiële Kawasaki dealers in de volgende nieuwe kleuren:

Z900 & Z900 (70kW)

Ebony/Metallic Carbon Gray
Candy Lime Green/Metallic Carbon Gray
Metallic Matte Graphenesteel Gray/Metallic Flat Spark Black

Z900 SE

Metallic Matte Graphenesteel Gray/Metallic Matte Carbon Gray

Voor rijders met een A2 (Code80) rijbewijs is er de Z900 70kW. Ga voor meer informatie naar de Kawasaki website.

1 van 12

Ducati Desmosedici GP8 van Nicky Hayden breekt veilingrecords met €267.500

Door

Redactie

-

09/09/2025

0

Een zeldzame Ducati Desmosedici GP8 MotoGP-machine met een bijzondere geschiedenis is onlangs voor een indrukwekkend bedrag van ongeveer €267.500 geveild. Het betreft een motorfiets met een unieke ‘Stars and Stripes’-livery die door de legendarische Nicky Hayden werd bereden tijdens zijn eerste tests na de overstap van Honda naar Ducati eind 2008.

Veiling van de Eeuw: Nicky Hayden’s ‘Stars And Stripes’ Ducati GP8 onder de hamer

Een bijzonder stuk motorgeschiedenis

De geveilde Ducati GP8 is niet zomaar een MotoGP-machine. Deze motorfiets markeert een belangrijk moment in de carrière van Nicky Hayden, die in 2006 wereldkampioen werd met Honda voordat hij de overstap maakte naar het Ducati-team. Vanwege contractuele verplichtingen kon Hayden tijdens zijn eerste test met Ducati nog niet in de officiële Ducati-kleuren rijden, wat resulteerde in de opvallende rood-wit-blauwe ‘Stars and Stripes’-livery die deze motorfiets zo bijzonder maakt.

Deze GP8 is voorzien van talrijke labels en stickers op het frame, velgen en remleidingen met de initialen “NH”, wat aangeeft dat deze onderdelen specifiek door Hayden werden gebruikt. Het frame is een authentiek Ducati-exemplaar uit 2008, gecombineerd met nieuwe en ongebruikte motorcarter- en krukasdelen.

Prestaties in het 2008 MotoGP-seizoen

In 2008 was de Ducati Desmosedici GP8 een serieuze uitdager in het MotoGP-kampioenschap. Casey Stoner, die destijds voor Ducati reed, behaalde zes overwinningen en eindigde als tweede in het kampioenschap, wat de competitiviteit van de machine onderstreept. De GP8 stond bekend om zijn krachtige motor en uitstekende remprestaties, hoewel het chassis soms te kampen had met chatter-problemen en de motorfiets in natte omstandigheden uitdagend kon zijn.

Belangrijke concurrenten in het 2008 MotoGP-seizoen waren de Yamaha YZR-M1 van Valentino Rossi en de Honda RC212V van Dani Pedrosa en later Nicky Hayden zelf. De Yamaha stond bekend om zijn soepele vermogensafgifte en uitzonderlijke bochtgedrag, terwijl de Honda uitblonk in het middengebied van het vermogensbereik en zijn wendbaarheid.

1 van 2

Het erfgoed van ‘The Kentucky Kid’

De geveilde motorfiets is volledig geassembleerd maar bevindt zich momenteel in een ‘showbike-configuratie’. De motor draait niet, maar zou volgens de veilingbeschrijving weer in staat kunnen worden gebracht om op het circuit te worden gebruikt. Ondanks deze beperking overschreed de veilingprijs ruimschoots de oorspronkelijke schatting van ongeveer €193.000.

De hoge veilingprijs weerspiegelt niet alleen de technische specificaties en zeldzaamheid van de motorfiets, maar ook de blijvende erfenis van Nicky Hayden. De in 2017 tragisch overleden Amerikaan, ook bekend als ‘The Kentucky Kid’, was de laatste Amerikaanse MotoGP-kampioen en een van de meest geliefde rijders in de sport. Zijn overgang van Honda naar Ducati was een belangrijk moment in de MotoGP-geschiedenis, en deze specifieke motorfiets vertegenwoordigt dat keerpunt.

Startnummers met een verhaal #2: Nicky Hayden erfde de snelheid en het startnummer 69 van vader Earl

Voor verzamelaars en fans van motorracen vertegenwoordigt deze Ducati GP8 meer dan alleen een stuk techniek; het is een tastbaar stuk motorsportgeschiedenis met een emotionele verbinding met een van de meest gerespecteerde rijders uit de moderne era. De combinatie van de unieke livery, de verbinding met Hayden en de technische specificaties van de Desmosedici GP8 maken deze motorfiets tot een buitengewoon verzamelobject.

Het is dan ook geen verrassing dat deze bijzondere Ducati ruim boven de verwachte veilingprijs werd verkocht, wat onderstreept hoe waardevol motorsporterfgoed kan zijn voor verzamelaars wereldwijd.

Stark daagt adventure-segment uit met hun nieuwe ‘800 cc’ Älg

Door

Redactie

-

09/09/2025

0

Stark Future, het merk dat eerder indruk maakte met de elektrische crossmotor VARG, maakt zich op om de avonturenmotor-markt te betreden. Met de aankondiging van de Älg (Zweeds voor eland) richt het bedrijf zijn pijlen op het populaire 800cc-segment. De nieuwe elektrische adventure bike, die naar verwachting in 2026 in productie gaat, belooft een directe uitdaging te vormen voor gevestigde merken en modellen met verbrandingsmotoren. Volgens Stark Future zal de Älg meer vermogen, minder gewicht en snellere laadmogelijkheden bieden dan zijn concurrenten met verbrandingsmotoren.

Stark Varg MX 1.2: De snelle evolutie van elektrische crossmotoren

Snelle laadtijden

Hoewel de officiële specificaties nog niet volledig zijn vrijgegeven, heeft Stark Future wel enkele ambitieuze doelen gedeeld. De Älg wordt ontwikkeld als equivalent van een 800cc adventure motor, maar dan met de voordelen van elektrische aandrijving. Het beoogde vermogen ligt tussen de 80-95 pk (60-71 kW), wat volgens het merk een verhoging van 50% zou betekenen vergeleken met vergelijkbare modellen met verbrandingsmotoren in dezelfde klasse.

De elektromotor met een koolstofvezel behuizing werkt op 360V en zou indrukwekkende koppelwaarden van 700-850 Nm aan het achterwiel moeten leveren. Het directe koppel dat elektromotoren kenmerkt, kan een significant voordeel opleveren bij zowel offroad rijden als avontuurlijke routes. De batterijcapaciteit wordt naar verwachting tussen de 6,0 en 7,5 kWh, waarbij Stark Future een balans probeert te vinden tussen een competitief bereik en een minimaal totaalgewicht.

Qua laadtijd mikt het merk op 1-2 uur met een Level 2-lader, wat aansluit bij hun claim dat het opladen ‘sneller gaat dan het drinken van een kop koffie’. Het frame zal worden vervaardigd uit hoogwaardig staal, en de beoogde topsnelheid ligt rond de 160 km/u.

Laag zwaartepunt

Informatie over het rijgedrag van de Älg is nog beperkt aangezien de motor nog in ontwikkeling is. De nadruk op een lichtgewicht ontwerp suggereert echter een focus op wendbaarheid en responsief stuurgedrag. De expertise van Stark Future in het ontwikkelen van crossmotoren, met name de VARG, wijst op een toewijding aan het creëren van een goed uitgebalanceerde en capabele avonturenmotor.

Het zwaartepunt van de motor zal waarschijnlijk lager liggen dan bij traditionele adventure bikes vanwege de plaatsing van het batterijpakket, wat mogelijk de stabiliteit en wendbaarheid verbetert, vooral op uitdagende terreinen. Verwacht wordt dat de Älg, gezien de technologische focus van Stark Future, zal worden uitgerust met een uitgebreid pakket aan elektronische rijhulpmiddelen en connectiviteitsfuncties, waaronder instelbare tractiecontrole, meerdere rijmodi, en mogelijkheden voor over-the-air software-updates.

Waarom we de elektrische Stark VARG EX echt serieus moeten nemen

Markt verstoren

Stark Future wil met de Älg de gevestigde adventure bike-markt verstoren door een elektrisch alternatief te bieden dat traditionele prestatiemaatstaven uitdaagt. Het 800 cc adventure-segment is zeer competitief, met modellen die bekend staan om hun veelzijdigheid en geschiktheid voor zowel on- als offroad avonturen.

Stark Future positioneert de Älg als een premium aanbod, met nadruk op superieure prestaties, innovatieve technologie en milieubewustzijn. Het succes van de Älg zal afhangen van zijn vermogen om een overtuigende combinatie van prestaties, bereik en prijs te bieden in vergelijking met gevestigde concurrenten.

Triumph Bonneville 400: Britse klassieker in klein formaat verwacht voor 2026

Door

Redactie

-

09/09/2025

1

Triumph lijkt haar succesvolle 400cc-gamma verder uit te breiden met een nieuwe Bonneville 400, volgens verschillende betrouwbare bronnen in de motorwereld. Na het wereldwijde succes van de Speed 400 en Scrambler 400 X zou de Britse fabrikant nu werken aan een klassiek georiënteerd model dat de iconische Bonneville-lijn naar een toegankelijker prijssegment brengt. Dit nieuwe model wordt mogelijk onthuld tijdens de EICMA 2025, de toonaangevende internationale motorbeurs in Milaan.

De uitbreiding past in Triumph’s strategie om haar bereik te vergroten in het middensegment, waar ze directe concurrentie aangaat met merken als Royal Enfield. Met de introductie van de Speed 400 en Scrambler 400 X heeft Triumph al bewezen dat ze kwaliteitsmotoren in een kleiner formaat kan produceren zonder concessies te doen aan de merkidentiteit en rijkwaliteiten.

Triumph Thruxton 400: Een compacte café racer voor A2-rijders

Dezelfde technische basis

De Bonneville 400 zal naar verwachting gebruik maken van dezelfde technische basis als de bestaande 400cc-modellen. Centraal staat waarschijnlijk de reeds bewezen 398cc vloeistofgekoelde ééncilinder motor met dubbele bovenliggende nokkenassen (DOHC). In de huidige modellen levert deze krachtbron ongeveer 40 pk bij 8.000 toeren per minuut en 37,5 Nm koppel bij 6.500 toeren.

Qua rijwielgedeelte valt te verwachten dat Triumph het bestaande frame van de Speed/Scrambler 400 als uitgangspunt neemt, maar dit aanpast aan de karakteristieken van een Bonneville. Dit betekent waarschijnlijk een meer ontspannen zitpositie en aangepaste veerafstelling gericht op comfort en stabiliteit. De vering zal vermoedelijk bestaan uit conventionele voorvorken en dubbele schokdempers achter, passend bij het klassieke uiterlijk.

*De Thruxton 400 is onlangs op de Indiase markt geïntroduceerd, maar is nog niet verkrijgbaar in Europa.*

Design en styling

Het design van de Bonneville 400 zal hoogstwaarschijnlijk trouw blijven aan de iconische Bonneville-esthetiek, met een druppelvormige tank, vlakke zadel en verchroomde uitlaatpijpen. In lijn met de grotere Bonneville-modellen kunnen we een combinatie van moderne technologie en retro-uiterlijk verwachten, met LED-verlichting en een mix van analoge en digitale instrumenten.

De afwerking van de motor zal vermoedelijk premium aanvoelen, met aandacht voor details en hoogwaardige materialen, ondanks de positionering in het middensegment. Dit past bij Triumph’s imago als producent van kwaliteitsmotoren, zelfs in de meer toegankelijke prijsklassen.

Beschikbaarheid

Als de geruchten kloppen, zou de Bonneville 400 eind 2025 worden onthuld, mogelijk tijdens de EICMA in november. Dit zou betekenen dat de motor begin 2026 in de Europese showrooms zou staan.

Ducati V2-testevent 2025 – onze volgers testen de V2 line-up van Ducati

Door

Gijs Gilis

-

09/09/2025

0

Tijdens het Ducati V2-testevent bij Ducati Zaltbommel stonden drie motoren klaar voor onze volgers: de Multistrada V2, de Panigale V2 en de Streetfighter V2. Nieuwsgierig naar de indrukken?

Motorrijden in stijl – Vanucci dameslaarzen voor elke motorrijdster

Door

Redactie

-

09/09/2025

0

Of je nu in de stad rijdt, een weekendtocht maakt of op lange reis gaat – de juiste motorlaars maakt het verschil. Hij biedt veiligheid tijdens elke rit, beschermt tegen wind en weer en zorgt voor optimaal draagcomfort van vertrek tot aankomst.

De Vanucci Lady-serie combineert een moderne uitstraling, perfecte damespasvorm en gecertificeerde veiligheid – ideaal voor motorrijdsters die waarde hechten aan zowel functie als design. Met vier modellen in verschillende schachthoogtes is er voor iedere rijder een passende keuze: van de luchtige, lage VUB‑3 Lady Air, via de sportieve VUB‑5 SympaTex Lady en de veelzijdige, middelhoog gesneden VAB‑11 STX Lady, tot de hoogsluitende en extra beschermende VAB‑12 STX Lady.

✦ Vanucci VUB‑3 Lady Air – de lage zomerschoen

De VUB‑3 Lady Air combineert hoogwaardig nubuckleer met grote meshpanelen voor uitstekende ventilatie – ideaal voor warme dagen of stadsritten. Het anatomisch gevormde voetbed, de reflecterende hiel en de enkelversteviging bieden comfort en extra zichtbaarheid. Met een schachthoogte van ca. 15 cm zit hij net boven de enkel – flexibel, luchtig en toch gecertificeerd volgens EN 13634:2017.

Vanucci VUB‑3 Lady Air.

1 van 2

✦ Vanucci VUB‑5 SympaTex Lady – de motorsneaker

Voor wie houdt van de look van sneakers maar de bescherming van een motorlaars wil: de VUB‑5 Sympatex Lady combineert suède met textielvoering, een antisliprubberen zool en de SympaTex‑klimaatmembraan voor waterdichte, winddichte en ademende bescherming. Dankzij de zijritssluitingen is instappen eenvoudig. Met enkelprotector, 5 mm Ortholite‑X40 inlegzool en een schachthoogte van ca. 12 cm is het een lichte, comfortabele keus – uiteraard ook gecertificeerd volgens EN 13634:2017.

Vanucci VUB‑5 SympaTex Lady.

1 van 2

✦ Vanucci VAB‑11 STX Lady – de middelhoge tourlaars

De VAB‑11 STX Lady is ideaal voor wisselende weersomstandigheden: robuust, hydrofoob rundleer en een SympaTex‑membraan maken hem waterdicht, winddicht en ademend. De Michelin Touring‑zool biedt uitstekende grip, terwijl de 5 mm Ortholite‑X40 inlegzool langdurig comfort geeft. Met enkelbescherming, versteviging op de teen en schakelpookbescherming, en een schachthoogte van ca. 19 cm (maat 39) – gecertificeerd volgens EN 13634:2017.

Vanucci VAB‑11 STX Lady.

1 van 2

✦ Vanucci VAB‑12 STX Lady – de hoogsluitende tourlaars

De keuze voor maximale veiligheid: de VAB‑12 STX Lady is ca. 23 cm hoog (maat 42) en voorzien van geteste enkel‑ en scheenbeschermers (IPA‑ en IPS‑tests geslaagd). Het robuuste, hydrofobe rundleer in combinatie met het SympaTex‑membraan houdt wind en regen buiten, terwijl het toch goed ademt. Twee zijritssluitingen, een 5 mm Ortholite‑X40 inlegzool, teenversteviging en schakelpookbescherming verhogen het comfort. De Michelin Touring‑zool biedt een stabiele grip – gecertificeerd volgens EN 13634:2017.

Vanucci VAB‑12 STX Lady.

1 van 2

Het verhaal achter Michael Jordan Motorsports

Door

Ivar de Gier | Amy Herl

-

09/09/2025

1

Bekend: Michael Jordan, zo’n beetje de beroemdste atleet aller tijden en door velen genoemd als de beste basketbalspeler uit de historie, dankzij zes NBA-kampioenschappen die hij bereikte met de Chicago Bulls. Inmiddels een succesvol zakenman. Voormalig eigenaar van het Charlotte Hornets basketbalteam en samen met Nike eigenaar van het schoenen- en kledingmerk Air Jordan.
Niet zo bekend: Michael Jordan is een heel fanatieke motorrijder. Zo fanatiek dat hij ooit een eigen motorraceteam gehad heeft: Michael Jordan Motorsports. Daar wilden we meer van weten.

Het is de lente van 2003

Michael Jordan maakte met zijn Ducati een nachtelijk ritje in Chicago toen hij ingehaald werd door een groep motorrijders. In die periode was het gebruikelijk dat groepjes motorrijders ’s nachts met elkaar afspraken en elkaar vervolgens op snelheid af probeerden te troeven omdat er dan weinig verkeer was. Het was de underground motorscene van het Chicago uit die tijd. Kort daarna draaide de groep de oprit van een tankstation op en Jordan volgde hen. Hij werd herkend toen hij zijn helm afdeed. Een van de rijders was een bewaker die Jordan weleens had ontmoet tijdens een wedstrijd. Hij stapte op Michael af en begon een babbeltje met hem. Hij gaf Jordan zijn visitekaartje. Als hij zin had een keer mee te willen rijden, dan wist hij hoe het groepje te bereiken was. Dat gebeurde niet al te lang daarna.

Elvis Presley en zijn liefde voor motoren

Van minibike tot circuit

Michael Jordan was niet onbekend met motorfietsen en gemotoriseerde sporten. Hij groeide op in North Carolina, een staat waar NASCAR gigantisch populair is. Vanaf zijn zesde reed hij rond met een minibike en bleef motorrijden tot zijn professionele sportcarrière goed op gang kwam en motorrijden verboden terrein werd in verband met de risico’s op blessures. Het klikte tussen Jordan en het groepje. Na verloop van tijd waren het vaste rijmaatjes van Jordan geworden. Ze reden ’s nachts. De 30-jarige Afro-Amerikaanse coureur Montez Stewart maakte ook deel uit van de groep. Hij raakte bevriend met Jordan en gaf de relatief onervaren Jordan allerhande rijtips en technische tips over de instellingen van bijvoorbeeld de vering van zijn motor. Michael was erg onder de indruk van de rijkwaliteiten van Montez, die hem voorstelde om eens een keer een circuit af te huren zodat ze veiliger konden oefenen in het echt sneller rijden. Dat deed Jordan in september 2003 toen hij de Blackhawk Farms Raceway in Illinois afhuurde. Dit was een paar maanden nadat hij zijn afscheidswedstrijd in het basketbal had gespeeld bij de Washington Wizards.

Leren circuitrijden

Montez Stewart: “Op de Blackhawk Raceway leerde ik hem hoe hij in de bocht zijn knie aan de grond kon krijgen en wat je moet doen als je de controle over de motor verliest en valt. Dat gebeurde ook een aantal keer. Hij vond het fantastisch en kreeg geen genoeg van het rijden. Een paar dagen later belde hij me op en nodigde me uit voor een ontmoeting op zijn kantoor. Daar spraken we over mijn racecarrière en hoe moeilijk het is om altijd maar op zoek te gaan naar sponsors voor financiële steun als je echt competitief wilt zijn. Jordan bood me aan dat hij wel wilde helpen. Hij vroeg me of ik een voorstel wilde schrijven om een raceteam op te richten. Ik kreeg daarbij wat hulp en ging een week later terug naar Michael met mijn voorstel. Nog geen maand later werd het nieuwe Michael Jordan Motorsports raceteam formeel opgericht,” besluit Stewart.

1 van 6

Vliegende start

Het nieuwe raceteam van Jordan kende een vliegende start. Zijn zakelijk manager van destijds had de leiding over de SFX Sports Group, een dochteronderneming van C.C.C., Clear Channel Communications. Dit bedrijf organiseerde niet alleen de Amerikaanse AMA Supercross, maar bezat ook de commerciële rechten van die raceserie. Samen met Dorna Sports bezat C.C.C. ook de rechten van zowel het Amerikaanse AMA Supercross als het World Supercross en ze organiseerde ook wedstrijden voor beide kampioenschappen. In de wegracerij was C.C.C. ook actief. In Amerika organiseerde ze amateur Championship Cup Series, maar ook het Formula USA nationale kampioenschap. Tot slot verzorgden ze destijds ook de PR rond de Engelse GP op Donington Park.
Ken Abbott werkte destijds bij C.C.C. Hij herinnert zich nog goed het telefoontje dat Jordans manager met hem maakte. “Hij belde me op en vertelde me dat Michael een motorraceteam wilde beginnen. Ik was niet heel verbaasd, want ik wist dat Michael weer motor was gaan rijden toen hij gestopt was met basketbal. Wat me wel verbaasde, was de termijn die hij stelde. In maart 2004 wilden ze starten in Daytona. Het belletje kwam eind januari, dus we hadden ongeveer zes weken om het team samen te stellen en alle motoren te regelen. Gelukkig konden we gebruikmaken van al onze zakelijke contacten. Ik besloot me op te werpen als algemeen teammanager en al snel kwam Steve Mauhar aan boord als technisch teammanager. Mauhar had het moeilijk. In zo’n korte tijdspanne een raceteam vormen, is eigenlijk onmogelijk,” aldus Abbott.

Maurizio Garozzo en het ontstaan van Ducati

Voor de gek gehouden

Steve Mauhar werkte destijds bij Gemini Racing & Technology Systems. Dit bedrijf kreeg formeel opdracht een raceteam te vormen voor Michael Jordan, met Montez Stewart als rijder. Mauhar: “Toen ik benaderd werd om een AMA Superbike raceteam te vormen voor Michael Jordan dacht ik dat ik voor de gek gehouden werd. Maar het was serieus en ik had maar zes weken de tijd voordat de eerste race van start zou gaan. Dat was op Daytona, dus gelijk de eerste en de belangrijkste race van het seizoen. Echt een evenement waar je goed voor de dag moest komen. Maar om je de waarheid te zeggen, dacht ik dat het niet zou lukken. We moesten motoren regelen, monteurs, onderdelen, gereedschap, vrachtwagens en het belangrijkste van alles, een licentie voor het team om deel te nemen aan het Amerikaanse Superbike kampioenschap. Normaal duurt dit alles minimaal een jaar, maar het was in vijf weken rond en dat was echt ongelooflijk. Jordans naam opende zo’n beetje iedere deur en met name de AMA was heel erg behulpzaam. Ze realiseerden zich dat Jordans teamdeelname heel erg veel voor de pr van de sport zou betekenen. Wel kozen we uiteindelijk voor de Superstock en Supersport raceklassen omdat de reglementen minder modificaties aan de motoren toelieten. Dat kwam ons goed uit vanwege het grote gebrek aan tijd.”

Goede deal met Yamaha

Uiteindelijk koos het team voor Yamaha. Dat had een belangrijke reden. Zo’n beetje alle andere competitieve motormerken konden zo snel geen motoren leveren. Mauhar: “Yamaha was heel erg enthousiast en stuurde per koerier R6’en en R1’s. We hadden geluk, want Yamaha maakte een goede deal voor ons. Ze hadden de prijs van de motoren flink verlaagd. Bij Gemini werden ze na binnenkomst direct onder handen genomen. Toen ze technisch klaar waren, werden ze in de blauwe teamkleuren van Michaels eerste basketbalteam gespoten.”
Het prepareren van de motoren was een klus die dit specialistische bedrijf goed toevertrouwd was. Gemini bouwt racers voor diverse teams en was ooit het innovatieve en technische brein achter de Harley-Davidson VR1000 superbike racer. Onder leiding van Mauhar werden het team en de motoren in ijltempo klaargestoomd voor het raceseizoen van 2004.
Mauhar: “We hadden alles echt op het laatste moment klaar voor Daytona. Het was nogal chaotisch, want op het circuit waren we een enorme attractie. Dat stoorde nogal wat andere rijders. Daarnaast was Stewart van Afro-Amerikaanse afkomst, net zoals teameigenaar Jordan. Je kon merken dat dit niet zo geaccepteerd werd. Ons werd snel duidelijk dat als we succesvol waren, dat puur door de kapitaalinjectie van Jordan zou komen en niet door de samenwerking binnen het team en het talent van de coureur. Sommige rijders, hun fans en teams uit het diepe Zuiden keken ons met de nek aan. Als ze langsliepen, werd soms in onze richting gespuugd. Ik werkte al langer in de motorracerij en had zoiets nog niet eerder meegemaakt.”
Uiteindelijk zou Stewart beide races in de achterhoede eindigen. Destijds was Montez een van de beste coureurs uit het Midden-Westen van Amerika, maar ondanks zijn leeftijd was hij nog behoorlijk onervaren.

1 van 5

Van Yamaha naar Suzuki

Mauhar: “Het was een lastige race geweest. Alles moest aan elkaar wennen; het team aan elkaar en de organisatie, de 1m88 lange Montez aan de motoren, enzovoorts. Montez trainde in de achterhoede en zou de Superstock-race als 26e eindigen en de Supersport-race als 39e. Maar vanaf dat moment ging het beter. Michael was bijna bij iedere race aanwezig en al snel kregen we eigen teamkleding, ontworpen door Air Jordan. Jordans kledingmerk was ook een belangrijke sponsor. Dat zorgde ook voor wrevel. Veel jongens die aan de Supersport en Superstock deelnamen, deden dit als privérijder met een budget van enkele tienduizenden dollars per jaar. Wij hadden meer dan een miljoen te besteden, maar moesten dus vanuit het niets beginnen. Montez ging steeds beter presteren en we eindigden het seizoen in beide klassen in de middenmoot, in de Superstock bijvoorbeeld als 23e van de 40. Maar Michael is iemand die gaat voor de winst. Hij beseft ook dat een mechanische sport afhankelijk is van vele factoren. Fabriekssteun, speciale onderdelen, technische knowhow. Zijn vaste overtuiging was dat we vroeger of later een kampioenschap op onze naam zouden schrijven.”

“In 2005 wilde hij het serieuzer aanpakken. We gingen in zee met Suzuki. Hun motoren waren gewoon dominanter op de circuits. We zouden hen trouw blijven, vooral de GSX-R1000 waarmee we in de Pro Superbike reden beviel prima”, vervolgt Mauhar. “We sloten met Suzuki een deal voor motorfietsen voor drie rijders, inclusief monteurs en andere technische steun. Naast Stewart werden ook de professionele rijders Jason Pridmore en Steve Rapp gecontracteerd. Ons budget werd meer dan verdubbeld en we gingen ook deelnemen in de Superbikes. Maar het lukte ons in eerste instantie niet om races te winnen. In 2008 hadden we bijvoorbeeld één podiumfinish geboekt. De top in de periode 2000-2010 was heel erg sterk en werd volledig gedomineerd door het Yoshimura Suzuki fabrieksteam. Zij wonnen het Superbike kampioenschap tien jaar op rij en boekten zelfs een onafgebroken reeks van 53 raceoverwinningen. We hadden steun van hetzelfde Suzuki en hadden verwacht dat we dichter bij de top zouden kunnen komen en niet steeds in de middenmoot zouden eindigen. We keken echt uit naar het seizoen 2009 omdat die onder nieuwe reglementen verreden zou worden die het speelveld wat gelijker maakten. Iedereen kreeg dezelfde banden bijvoorbeeld. Vanaf dat moment begonnen we beter te presteren. Je kon duidelijk zien dat de Yoshimura Suzuki’s langzamer waren. Dat seizoen ging het dus beter; negen races finishten we op de derde plaats. Maar we wilden winnen. Vooral Michael, hij is heel competitief.”

Naar het WK Superbikes

Door de jaren heen reden verschillende coureurs voor het team van Michael Jordan in zowel de AMA Superstock, Supersport en Superbike raceklassen.
Ken Abbott: “Meestal contracteerden we een rijder voor twee tot drie jaar en we probeerden altijd de kampioen of in ieder geval een ex-kampioen in te lijven. Door de jaren heen waren dat Ben Bostrom, Aaron Yates, en Jake Zemke. Maar ook meer onervaren rijders kregen kansen; Corey Alexander, Danny Eslick en Roger Lee Hayden (broer van MotoGP-legende Nicky Hayden) bijvoorbeeld.”
Steve Mauhar: “Toen de ervaren professionele rijders aan boord kwamen, werden we steeds succesvoller. Er kwamen steeds meer podiumfinishes en zelfs een kampioenschapstitel, want Aaron Yates won voor ons het AMA Superstock kampioenschap in 2008. Jake Zemke won in 2010 onze eerste en enige AMA Pro Superbike race. Dat was op Daytona en Michael was erbij. Een jaar later werd Ben Bostrom tweede bij de Pro Superbikes in Birmingham op Barber Motorsports Park. Corey Alexander won de Supersport AMA East titel in 2013, wat achteraf het laatste wapenfeit van ons team was.”
Datzelfde jaar maakte Michael Jordan Motorsports bekend dat ze stopten in de Amerikaanse AMA Pro raceseries en dat ze deel zouden gaan nemen aan het wereldkampioenschap Superbikes.
Ken Abbott legt uit waarom. “Door de jaren heen verloren we steeds meer sponsors. In 2013 was het budget van het Michael Jordan Motorsports raceteam opgelopen naar ruim 5 miljoen dollar. Daarvan nam Michael persoonlijk 1 miljoen voor zijn rekening. De rest kwam van sponsors. Toen die zich terug gingen trekken omdat de AMA Pro Superbikes bijna geen tv-zendtijd kregen, besloten we de overstap naar het wereldkampioenschap te maken. Daar is immers wel tv-zendtijd voor in Amerika. Het was een gok en een poging om onze sponsors en financiers vast te houden. Maar uiteindelijk lukte dit niet en kregen we de financiering niet rond. Dus trokken we om die reden de stekker eruit in 2014.”

Einde van het team

Mauhar: “Toen er een paar grote sponsors afhaakten, betekende dat het einde van het team. Maar er speelde meer. Michael Jordan is iemand die van fair play houdt. Gelijke kansen voor iedereen, dat is een heel belangrijk principe voor hem. Koppel dat aan zijn extreem competitieve karakter en zet dat geheel eens af tegen een mechanische sport waarbij toch altijd een selectie vanuit de motorfabriek plaatsvindt over wie de snelste en beste onderdelen krijgt. Het eigen fabrieksteam heeft altijd de voorkeur, want die hebben de grootste kans om de races te winnen. Ons team kreeg die onderdelen niet, dus we hadden niet de technologie die nodig was om te winnen. No equal playing field. Toen dat besef indaalde, gekoppeld aan de slechte financiële vooruitzichten, besloot Michael in 2014 te stoppen met het team.”
Michael rijdt nog steeds motor en is daarmee nog net zo fanatiek als altijd. Al de racers, de correspondentie van het team, reserveonderdelen, teamkledij, vrachtwagens en gereedschappen zijn allemaal netjes bewaard gebleven en staan in opslag in het stadje Beaverton in de Amerikaanse staat Oregon. Daar staat ook het hoofdkantoor van Nike en Air Jordan, het kleding- en schoenenmerk van Michael Jordan.

1 van 5

Foto’s: Air Jordan/Michael Jordan Motorsports, Archief A. Herl

Met dank aan: Ken Abbott, Steve Mauhar, Montez Stewart, Jack Alant

Met de zegen van de paus: unieke BMW R 18 onder de hamer

Door

Redactie

-

08/09/2025

1

Afgelopen week bracht de Duitse motorclub Jesus Bikers voor een audiëntie een bezoek aan het Vaticaan. De motorclub was op driedaagse pelgrimstocht naar Rome en het hoogtepunt van deze reis was de schenking van een hagelwitte, speciaal omgebouwde BMW R 18 Transcontinental aan paus Leo XIV.

De R 18 Transcontinental, aangeboden door BMW Motorrad Deutschland en verfijnd door BMW-dealer Witzel, is voorzien van parelmoerlak, lederen zitje, chromen velgen, het pauselijk wapen van Leo XIV én het woord “vrede” in meer dan twintig talen op één van de koffers. Ook een speciaal ontworpen helm, inclusief pauselijk wapen, mocht niet ontbreken.

Motorrijders uit hele wereld laten helm zegenen in Portugees bedevaartsoord

De paus was onder de indruk van de motor en liet zich – na de zegening en het zetten van een handtekening – op de motor uitgebreid fotograferen. Lang kon Leo XIV overigens niet genieten van de geschonken motor. De motor is van 7 september t/m 15 oktober te bewonderen tijdens BMW Welt in München, en zal op 18 oktober geveild gaan worden bij Sotheby’s, ook in München.

Mocht je interesse hebben, de verwachting is dat het startbod van deze ‘pausmobiel’ zal beginnen bij een getal met zes cijfers. Een dikke portemonnee is dus een vereiste. De opbrengst komt ten goede aan kinderen in Madagaskar.