zondag 29 juni 2025
Home Blog Pagina 1498

De biecht van Marc de Reuver

0

Omdat de verjaringstermijn toch al lang is verlopen, biechtte Marc de Reuver tijdens de presentatie van de nieuwste Arai-crosshelm illegale praktijken op uit een ver verleden. Nee-nee, de Honda-rijder vertelde niet over zijn vermeende of gedroomde one-night-stand met pornoster Jenna Jameson. Nee, met pretoogjes vertelde de topcrosser (en amateurfilosoof) dat hij aan het begin van zijn – toen nog veelbelovende – carrière voor veel geld een contract tekende met een helmfabrikant. Een seizoen met de nieuwe helm rondrijden, leverde hem een leuke auto op.

Er was slechts een probleempje: het geld van de helmenfabrikant was beter dan zijn producten. Want de helmen waren helemaal niet goedgekeurd voor wedstrijden op wereldniveau. Maar De Reuver is niet voor een gat te vangen. Hij dacht niet in problemen, maar in een oplossing.  Die blijkt simpeler dan verwacht: hij naaide de labels van een goedgekeurde crosshelm in zijn goedbetaalde helm en kwam daarmee moeiteloos door de keuring. 

Later dat seizoen landde hij na een duikeling hard op zijn hoofd en liep daarbij een hersenschudding op. Daarmee verspeelde hij zijn kansen op een titel. Jaren later durft De Reuver toe te geven dat de lucratieve helmdeal hem daardoor waarschijnlijk toch meer geld kostte dan opleverde.

 

Lotus klaar voor productie

0

Bij de eerste afbeeldingen van de Lotus C-01 motorfiets plaatsten we nog vraagtekens bij de haalbaarheid van het project, maar de motorfiets is ondertussen goedgekeurd voor weggebruik.  Volgens een  euforisch persbericht hebben zich na de presentatie duizenden belangstellenden voor de opmerkelijke machine gemeld. Het Britse Lotus besteedt de productie uit aan het Duitse Kodewa dat vooral ervaring heeft met de bouw van racewagens voor de DTM en Formule-1.

Rare specificaties
Ondertussen komt er steeds meer informatie naar buiten over de C-01 die bewijst dat de motor echt  van buitencategorie is. De ontwerpers slingeren duidelijk heen en weer tussen sport en cruisen. Zo combineert de machine een ellenlange wielbasis van 1645 mm, met een klein benzinetankje van 10,5 liter. Met 80 mm (voor) en 70 mm (achter) veerweg hoef je geen comfortabel ritje te verwachten. Flitsend stuurwerk zit er met de balhoofdshoek van 36° niet direct in, dat roept associaties met onderuitgezakte choppers op. Een drooggewicht van 181 kilo en een vermogen van 200 pk uit de 1195 cc zware V-twin zijn dan weer uiterst sportief.

Opinie: Bier, motoren en (een beetje) tieten

0

“Rare jongens die Romeinen, maar we kunnen er nog altijd van leren”, moeten ze bij de Jaarbeurs in Utrecht hebben gedacht. De moderne equivalent van “Geef het volk brood en spelen” klinkt voor motorrijders plotseling als: “Geef ze motoren, bier en een beetje tieten.” Het kunstje is niet aan slijtage onderhevig: eeuwen na de val van het Romeinse Rijk levert het nog altijd blije mensen op. Iedereen die de Motorbeurs heeft bezocht kan het beamen: het was een  opgewekt gebeuren.

Decolleté-magneet
Op zich heeft de beursorganisatie het Romeinse credo naar een nog hoger plan getild. Voor het bier betalen wij bezoekers namelijk zelf. Om binnen te komen trekken we zelfs al de portemonnee. Motorzaken leveren motoren aan en betalen daar eveneens voor. De Jaarbeurs nam wel een gedeelte van de tieten voor zijn rekening. Hulde! Een paar scharminkelige paaldanseressen in minuscule lapjes bikini werden minst zo enthousiast ontvangen als een winnend doelpunt in de 89ste minuut tegen Duitsland.
Honda deed op borsten-gebied ook een stevige duit in het zakje. De in strak rode minijurkjes gehesen gastvrouwen hadden allemaal een decolleté-magneet. Of je wilde of niet, je ogen dwaalden altijd af. Een blik was overigens al voldoende om te zien dat niet alleen de NC-serie dit jaar in omvang groeide. Met de cilinderinhoud van de dames zit het wel goed. Wederom: hulde.

Lekkere flessen
Hoe succesvol de verkoop van kleding en gebruikte motoren verliep is onduidelijk. Veel motoren werden op zondag inclusief bordje ‘Te koop’ weer in de bedrijfsbus geladen. Andere motorzaken moesten dan weer dagelijks met de bedrijfsbus nieuwe voorraden aanvoeren.  Toch straalde de prima sfeer  ook af op de motorzaken die meer ‘oud ijzer’ moesten terug slepen dan wenselijk. Het enthousiasme van de bezoekers werkte zo aanstekelijk dat handelaren er volgens mij wel vertrouwen in hebben dat het dit jaar goed komt.  Geef bezoekers bier, motoren en een beetje tieten en je krijgt vanzelf blije motorverkopers.
Dat begrijpen ze prima in Utrecht, er waren meer terrassen en meer vreet- en drankstalletjes dan ooit. Elk broodje bal kon je wegspoelen met liters Bavaria. Het hoeft niet direct je smaak te zijn, maar een paar flessen werken toch sfeer verhogend. De laatste Romeinen verlieten zo’n tweeduizend jaar geleden Utrecht, maar hun gedachtegoed waart nog altijd in en rondom de Domstad. Motoren, bier en (een beetje) tieten: motorseizoen 2014 is goed geopend.

Meer opinie? Dat vind je hier.

 

280.000 bekeuringen onterecht uitgeschreven

0

Boetes die volledig geautomatiseerd worden opgelegd, zijn niet rechtsgeldig, oordeelt het gerechtshof in Leeuwarden. Volgens de rechter mag een computer nooit het volledige traject voor zijn rekening nemen. Het moet altijd duidelijk zijn welke opsporingsambtenaar de boete heeft opgelegd. De uitspraak van het Friese gerechtshof impliceert dat in 2013 zo’n 280.000 bekeuringen – goed voor circa 109 miljoen euro – ten onrechte zijn uitgedeeld.

Oude boetes niet terug
Het is nog onduidelijk of justitie de boetes gaat terugbetalen. Het Openbaar Ministerie beraadt zich nog op de gevolgen van de uitspraak op zaken die nog openstaan. Bij oude gevallen kunnen mensen echter sowieso naar hun centen fluiten.
De Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) is goed voor een groot deel van de onterecht geinde boetes. Flitspalen pikken er bijvoorbeeld onverzekerde voertuigen uit.  Kassa voor de overheid, want een onverzekerde auto is goed voor 390 euro. Om de boetestroom toch op gang te houden heeft de RDW ondertussen de werkwijze bij het automatisch opleggen van bekeuringen aangepast.

MV Agusta wint weer, na 38 jaar

0

Het wegraceseizoen 2014 is afgelopen weekend officieel van start gegaan met de eerste ronde van het WK Superbike op Phillip Island, Australië. Het werd in meerdere opzichten een weekend om niet snel te vergeten. Zo werd in beide Superbike manches duidelijk dat de reglementswijzigingen een  positieve invloed (lijken te) hebben op de competitiviteit van sommige merken. Zo won Suzuki de eerste manche, dat was al weer wat seizoenen geleden.

Toch vond de grootste verrassing plaats in de Supersport-race. Daar was het MV Agusta dat voor het eerst sinds 38 jaar weer een race op WK-niveau wist te winnen. Vorig seizoen waren er al drie podiumplaatsen met de MV F3 675, nu is er de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen direct al de eerste overwinning. Dat daar een rode vlag en een hectische sprintrace van vijf ronden (waarin Michael van der Mark een potentiele podiumplek door een val in rook zag opgaan) aan vooraf ging, zal ze bij MV niet deren. Een overwinning is een overwinning.

De 25 punten van Fransman Jules Cluzel werden na meer dan drie decennia van droogte uiteraard met luid gejuich ontvangen aan de boorden van het meer van Varese, het hoofdkwartier van het Italiaanse merk. Giovanni Castiglioni, MV’s CEO: ‘Dit is een wonderbaarlijke overwinning. Ik draag ‘m graag op aan m’n vader (Claudio Castiglioni red.) wiens geloof in dit merk en een succesvolle terugkeer in de racerij altijd als een paal boven water heeft gestaan. Het geeft een ongelooflijk goed gevoel.’

De laatste keer dat MV Agusta in een wereldkampioenschap op de hoogste trede stond was in 1976, toen won  Giacomo Agostini in het zadel van de viercilinder MV op de Nürburgring de 500cc GP. Dit was tevens de laatste keer dat een viertakt machine een 500cc GP won.

Foto: 2snap, Sport Rider

MOTORbeurs Utrecht: meer bezoekers dan 2013

0

De MOTORbeurs Utrecht heeft afgelopen donderdag tot en met zondag meer bezoekers getrokken dan in 2013. Waar vorig jaar zo’n 87.000 betalende bezoekers de kassa’s passeerden, slaat de teller voor dit jaar iets hoger uit: op een haar na 90.000 mensen (89.750) bezochten de Jaarbeurs.

Een lichte plus dus, en dat is absoluut positief aldus Anne-Marie Vos, samen met haar projectteam drijvende kracht achter de Utrechtse MOTORbeurs: ‘90.000 bezoekers trekken in deze nog altijd moeilijk tijd, is absoluut een goede opsteker. De beurs bestaat dit jaar 30 jaar en natuurlijk hadden we dat feestje graag gevierd met 100.000 bezoekers, maar je moet je afvragen hoe realistisch dat is, voorlopig blijft dat nog een utopie. De motorbranche krabbelt op na moeilijk crisisjaren en het is goed om te zien hoe enthousiast iedereen (nog) steeds is, zowel exposanten als bezoekers. Nee, 90.000 is natuurlijk een giga-aantal, er zijn ook nog eens 1,4 miljoen Nederlanders op vakantie. We zijn hier heel blij mee.’

Vos vervolgt: ‘Ik denk dat de mensen ook echt een hele leuke dag hebben gehad, niet alleen hij of zij die specifiek op zoek was naar een nieuwe of gebruikte motorfiets, maar iedereen. We hebben echt ingezet op een breed programma, met een doorlopende stuntshow buiten, een custom-bike én café-racer expositie, de kids-trial achter in hal 7…er was voor iedereen wat te beleven. Daarnaast hebben we de terrassen een kwaliteitsimpuls gegeven, met meer muziek en een mooiere aankleding en hebben we de toerisme- en reizen-standhouders een hal naar voren gehaal. Die stonden voorheen teveel in een verdomhoekje, zonde, want daarvoor komen juist heel veel mensen naar de beurs. We proberen ook de komende jaren te blijven vernieuwen zonder het DNA van de beurs aan te tasten.’

foto: Guus van Goethem

Dit was het SBK-weekend op Phillip Island

0

Normaal gesproken geeft een openingsweekeinde heel veel antwoorden. In het geval van de eerste WK Superbike-races en WK Supersport-race op Phillip Island ligt dat ‘net iets’ anders. Wat heet! Dat Aprilia het goed zou doen, was te verwachten aangezien de RSV4 Factory en Phillip Island al jaren een perfecte combinatie zijn. Maar van een dominantie als vorig jaar was absoluut geen sprake. Sterker nog, in de eerste manche hadden Sylvain Guintoli en Marco Melandri geen antwoord op Eugene Laverty en Suzuki en dat zal de Italiaanse fabrikant niet lekker zitten. Volgens Guintoli kreeg Laverty de kans hem terug te halen, doordat hij te enthousiast aan de wedstrijd was begonnen en daardoor aan het einde problemen met de achterband kreeg. Vanwege het vroegtijdig stilleggen van de tweede manche zal helaas nooit duidelijk worden of Guintoli in de herkansing beter met zijn Pirelli’s omgegaan was. Loskomen van beide Kawasaki’s lukte in ieder geval niet en ook vorig jaar won Guintoli op Phillip Island (zijn enige zege in 2013). Melandri had duidelijk meer van zijn RSV4-debuut verwacht. In de eerste race werd hij zeker knap tweede, maar tijdens de tweede race werd hij weer een keer verrast door zijn Aprilia, toen hij iets harder doorremde bij de inhaalactie op Rea. Melandri kwam daardoor naast de baan, werd teleurgesteld achtste en weet dat er nog veel moet gebeuren wil hij constant snel kunnen zijn. Het lukt hem namelijk nog steeds niet om de Aprilia echt te snappen, iets dat zichtbaar knaagt aan zijn zelfvertrouwen.

WINST MET ZORGEN
Laverty leek na zijn zege in de eerste manche de revelatie te worden van het weekeinde. Dat is hij in mijn ogen nog steeds, maar de zorgen om het geplofte motorblok zijn bij Suzuki net zo groot als de vreugde om de zege. Dit jaar mag een coureur namelijk maar acht blokken gebruiken, Laverty heeft er nu nog maar zeven over. Overigens is Laverty nu de enige SBK-coureur die met twee verschillende merken twee races achterelkaar heeft gewonnen. In oktober pakte hij op Jerez de dubbel bij zijn afscheid voor Aprilia. Ook de andere revelatie komt zonder twijfel uit het Suzuki-kamp: Alex Lowes. In de testen was hij ongekend snel en dat hield hij knap vast tot hij op zaterdagmorgen zwaar ten val kwam. Met een ontwrichte enkel en veel pijnstiller stond Lowes wel aan de start, maar doordat hij amper kon terugschakelen ging hij in de eerste race opnieuw spectaculair in de fout. Ook tijdens de tweede race ging het twee keer mis. Dat de regerend Brits Superbike-kampioen een aanwinst voor het SBK is, mag echter meer dan duidelijk zijn. Zeker omdat hij nog moet wennen aan de elektronica en de Suzuki. Op het voor hem onbekende Phillip Island was hij bovendien vanaf het begin snel, dus een nieuw circuit leren is niet echt een probleem voor de tweelingbroer van Sam.

De enkel van Alex Lowes… Foto: Paul Denning

ALS EEN KAMPIOEN
Tom Sykes is volgens velen de verliezer van het weekeinde, maar die mening deel ik absoluut niet. Natuurlijk, Sykes had zijn 25 punten liever in één race dan in twee wedstrijden behaald, maar Phillip Island ligt de Engelsman niet echt. Daarnaast bleef hij in de eerste heat rustig, zelfs toen hij al in de tweede ronde terugzakte naar de negende positie. Met de zevende plaats deed Sykes, die in de Superpole ten val kwam, aan redelijke schadecontrole. Na een paar aanpassingen tussen beide manches was echter Sykes zeer snel in de tweede race en werd derde. Naar eigen zeggen had hij zonder rode vlag-situatie kunnen winnen. Ook Loris Baz had die gedachte, maar de tweede plaats voelde desondanks niet als een teleurstelling. Dankzij de vijfde plaats in de eerste race staat de Fransman nu tweede in de tussenstand en dat mag een wonder heten. Waarom? Omdat Baz drie Kawasaki’s tot schroot reed en daarbij drie keer ontsnapte aan een zware blessure. Die valpartijen baren het team zorgen, want het zou niet voor het eerst zijn dat Baz een paar races moet missen na een zware crash.

PATA KOMT ERAAN!
Pata Honda is duidelijk op weg terug, maar is er duidelijk ook nog niet. Volgens Jonathan Rea moet het team vooral nog op zoek naar mechanische grip. Toch bieden de zesde en vijfde plaats van Rea veel perspectief. Leon Haslam begon vanwege problemen met de elektronica het seizoen met een val, maar zat er in de tweede manche veel beter bij en hoefde niet eens heel veel toe te geven op zijn teammaat. Gezien de steeds kleiner wordende verschillen met de top, moet Pata met de zes geplande testdagen nog een grote sprong voorwaarts kunnen maken.

EN DUCATI DAN?
En dan Ducati. De tweede vierde plaatsen van Davide Giugliano en het ronderecord van Chaz Davies geven de Italianen hoop. Maar in de wetenschap dat Ducati het altijd goed doet op Phillip Island, denk aan de pole van Carlos Checa vorig jaar, is het erg moeilijk om deze prestaties op waarde te schatten. In de bochten is de Panigale zeker goed, maar topsnelheid blijft een zorgenkind. Zelfs in de slipstream – waardoor je zelf niet alleen harder gaat, maar ook de rijder voor je vertraagd door andere windstromen – kan de 1199 niet mee. Hierdoor kunnen Giugliano en Davies zonder verkeer prima meekomen, maar leggen het in duels bijna altijd af tegen de andere merken. Aragon wordt wat dat betreft erg interessant.

EVO-SUCCES VOOR DORNA
Claudio Corti pakte bij zijn MV Agusta-debuut drie punten en was daarmee tevreden, zeker omdat het team nog steeds in de opstartfase is. EBR keerde puntloos naar huis, maar was desondanks ook tevreden. Geoff May leek zelfs op weg naar de Superpole toen hij viel en zijn sleutelbeen brak. May kwam uiteindelijk 0.4 seconde te kort voor kwalificatie voor de Superpole, die hij uiteraard niet had kunnen rijden vanwege de blessure. Goed om te weten is dat EBR precies een week geleden pas voor het eerst testte op Phillip Island. David Salom won zoals verwacht beide EVO-races na mooie duels met Niccolo Canepa. Dorna zal echter het meest blij zijn met het optreden van tweevoudig Australisch kampioen Glenn Allerton. Hij verving de geblesseerde Sylvain Barrier en was zonder enige voorbereiding snel genoeg om zich te kunnen meten met Salom en Canepa. Dorna wil met het EVO-reglement ook de doorstroom vanuit nationale klassen verbeteren. Het voorbeeld van Allerton zal daarom nog vaak worden aangehaald door de Spaanse organisator.

NIETS AAN DE HAND
In het WK Supersport draaide alles om het heel houden van de Pirelli-banden. Daarom waren Michael van der Mark en zijn Pata Honda-team de hele week bezig met de afstelling voor de wedstrijd. Nadat Jack Kennedy al snel zijn Honda-blok opblies, was al dat werk voor niets want er volgde een sprintrace van slechts vijf ronden. Dorna wil in 2014 duidelijk absoluut geen uitloop hebben van Superbike- en Supersport-races. Wat er zonder de rode vlag gebeurd was, weet niemand maar feit is dat Van der Mark gemakkelijk het tempo van Kenan Sofuoglu en Kev Coghlan kon volgen, nadat hij een beetje overenthousiast een paar foutjes maakte toen hij aan de leiding (!) lag. De drie hadden in ieder geval een groot gat geslagen naar de rest, waardoor Van der Mark minstens op weg leek naar een evenaring van vorig jaar. Minstens… In de sprintrace ging het jammer genoeg snel mis met de Nederlander. Exact zes seconden later was Van der Marks val gelukkig al een stuk minder dramatisch, omdat ook Kenan Sofuoglu onderuit ging. Letterlijk een geluk bij een ongeluk. Dat uiteindelijk Jules Cluzel won was mooi, want daarmee zegevierde MV Agusta voor het eerst sinds 1976 weer in een WK-race. Toen was het uiteraard Giacomo Agostini die met een 500cc viercilinder zegevierde op de Nürburgring. Doordat er, buiten Van der Mark en Sofuoglu, niemand echt bovenuit sprong in het WK Supersport is er nog niets aan de hand voor de titelaspiraties van de Nederlander. Overigens was niet alleen Van der Mark ontgoocheld over de sprintrace. Ook kenners als tweevoudig wereldkampioen Andrew Pitt, tegenwoordig werkzaam bij Kawasaki Intermoto Ponyexpres, waren vol ongeloof.

GEEN STRESS
Tony Coven? deed het gewoon erg knap bij zijn eerste WK Supersport-race op Phillip Island. De Hagenaar kwam moeilijk in zijn ritme en had zeker in het begin veel problemen met zijn Intermoto Ponyexpres Kawasaki, maar hij bleef rustig en bleef werken aan de verbeterpunten. Dat hij uiteindelijk twaalfde werd, is een mooie beloning. De komende vier races worden verreden op banen die Coven? al kent en dat biedt veel perspectief!

RESULTATEN
Race 1 WK Superbike
Race 2 WK Superbike
Stand WK Superbike (na twee races)
Race WK Supersport
Stand WK Supersport (na één race)

Getest: Moto Guzzi Griso 8v 1200se

0

De vormgeving van de Griso heeft in tien jaar niets aan kracht ingeboet. De SE-versie kreeg ook nog eens spaakwielen, zwart geanodiseerde onderdelen en een ander kleurenschema. Als het zonnetje de vloeiende lijnen van de tweecilinder accentueert, komt haar schoonheid volledig naar boven. De Griso stond niet alleen vooraan bij het uitdelen van fraaie lijnen, ook bij het rijwielgedeelte en motorblok drong hij voor. Laat je niet in de luren leggen door de langgerekte cruiserachtige vormen. Dit blijft een Italiaanse motorfiets en daarom stuurt hij gewoon goed. De Griso ziet er stilstaand zwaar en bedreigend uit, maar schijn bedriegt. De algemene indruk die deze machine achterlaat is veel verfijnder en soepeler dan vooraf gedacht.

Vibrator
Uitgerekend het indrukwekkende motorblok speelt een belangrijke rol in die goede manieren. Dat verwacht niemand na het aanslaan van de V-twin. Zoals alleen een Moto Guzzi dat kan kantelt het blok voelbaar bij elke dot gas. Heerlijk karakteristiek als je er op rekent, verwarrend als je het nooit eerder voelde. Voor die laatste categorie mensen moet het minstens zo bevreemdend zijn dat de trillingen onder het rijden grotendeels ontbreken. Bij het starten zit je nog op een rechtsdraaiende vibrator, een tel later snor je comfortabel over de weg. Nogmaals: deze fiets voelt verfijnder dan verwacht. Het blok is uiterst sterk en soepel. Vanaf  3000 sleurt hij er als een dolle aan. En bovenin gaat het zo mogelijk nog gezelliger door. Bij tussensprintjes moeten zelfs gevestigde supersporters zich zorgen maken. Overal is een heerlijke overdosis koppel aanwezig.

Licht sturen
Om het stuur te bereiken moet je het bovenlichaam iets naar voren buigen, de armen wijd spreiden en dat levert een aangenaam sportieve positie op. De voorovergebogen zithouding komt goed van pas om je schrap te zetten tegen de wind. De Moto Guzzi is een zegen voor de rug, maar hard voor knieën. De voetsteps staan onnatuurlijk hoog voor een naakte fiets. Vervolgens staan ze weer een beetje te onsportief ver naar voren. Het levert bakken grondspeling op, maar tegelijk een curieuze zitpositie.
Bij een wielbasis van 1554 mm en een gewicht van 250 kilo verwacht je geen licht stuurgedrag, maar dat vertoont deze stevige jongen opmerkelijk genoeg wel. De eerste meters stuurt het gevoelsmatig zelfs iets te licht. Gaat de snelheid omhoog dan laten de kilo’s zich toch voelen. De brute motorfiets maakt de wens tot ongegeneerd boenderen in je los, maar de limieten van het rijwielgedeelte komen op lichtsnelheid in beeld.

Handelbaar
Een Griso stuurt ontzettend lekker en hij combineert met succes een markant voorkomen, een fijn koppelrijk motorblok, kwaliteitsonderdelen en een rijwielgedeelte dat alle pk’s goed aankan zolang je niet ongepast de supersporter gaat uithangen. Laat het brute uiterlijk je niet op het verkeerde been zetten; een Griso verrast je niet snel in negatieve zin door zijn onhandelbaarheid. Het tegendeel is het geval: dit is een heerlijke en breed inzetbare motor.

Techniek: Hoe werkt een carburateur?

0

Afgelopen maandag las je nog hoe elektronische injectie werkt. In dit artikel beloofden we nog terug te komen op de voorlopen van elektronische injectie: de ‘ouderwetse’ carburateur. Dat doen we in dit artikel dan ook. En zo ouderwets is de carburateur nou eigenlijk ook weer niet, want op lichte motorfietsen, bromfietsen en offroads worden ze nog steeds toegepast. 

Simpel en kort door de bocht
Een carburateur is in feite niet veel meer dan een koker waar lucht doorheen stroomt. In de koker is een vernauwing aangebracht. Precies in die vernauwing zit een smal buisje, met de opening naar boven. In dit buisje -de sproeier- staat de benzine precies tot aan de rand. Wanneer er lucht door de carburateur stroomt, ontstaat er een onderdruk die de benzine uit de sproeier zuigt. Die kan dan in de langsstromende lucht verdampen.  Om het benzineniveau precies tot aan de rand van de sproeier te houden, is de sproeier verbonden met een groter reservoir, dat naast de luchtkoker is geplaatst. In dit reservoir zit een drijver – de vlotter – die is verbonden met een klepje in de benzinetoevoer. Doordat de drijver op de benzine blijft drijven, drukt deze het klepje vanzelf dicht als het benzineniveau precies hoog genoeg is gestegen.  

Hoe werd het principe bedacht?
Bij de eerste carburateurs zorgde het motorvermogen voor de onderdruk die nodig was om de benzine uit de sproeier te zuigen. Rond 1900 ontdekte de Engelsman Edward Butler dat het een stuk beter ging als je een vernauwing in de buis aanbracht, precies ter hoogte van de sproeier. Het blijkt namelijk dat er een beduidende drukverlaging optreedt wanneer de lucht door die vernauwing stroomt. Dit effect werd in 1738 ontdekt door Daniel Bernouilli. Hij bedacht dat er evenveel lucht de buis in gaat als dat er uitkomt. En dus moet er ook evenveel lucht door de vernauwing stromen. Evenveel lucht door een kleinere diameter, dat kan alleen als die lucht daar sneller stroomt. Dat klinkt heel logisch, maar toch gebeurt er iets bijzonders. Het kost immers altijd kracht om iets te versnellen. En kracht kost energie. Maar waar komt die energie vandaan? Bernouilli realiseerde zich dat een stof meerdere vormen van energie heeft: temperatuur, druk, hoogte en snelheid. Wanneer één bepaalde vorm van energie toeneemt, zonder dat er van buitenaf energie wordt toegevoegd, kan die energie alleen uit één van die andere vormen komen. Experimenten bevestigden zijn theorie: als de luchtsnelheid bij een vernauwing toeneemt, daalt de druk daar. En, zoals Giovanni Battista Venturi in 1790 ontdekte, die onderdruk in de vernauwing kun je gebruiken om een vloeistof aan te zuigen. Een aardig neveneffect is dat het kookpunt van een vloeistof bij een lagere druk ook lager ligt. Een vloeistof als benzine raakt bij die onderdruk zelfs aan de kook en verdampt daardoor razendsnel.  

Aanpassingen voor juiste uitwerking en bediening
De eerste verbrandingsmotoren draaiden met constant toerental. Verbrandingsmotoren voor voertuigen moesten echter ook kunnen optrekken en afremmen. De hoeveelheid benzine-luchtmengsel die de motor kreeg, moest daarvoor kunnen worden geregeld. Dat gebeurde eenvoudig met een vlinderklep tussen de carburateur en de motor. Ook aan inlaatkant van de carburateur kwam al gauw een vlinderklep te zitten. Deze ‘choke’ (van het Engelse woord voor wurgen) diende om de motor gemakkelijker te kunnen starten. Benzine verdampt bij een koude motor lastig, je hebt er dan meer van nodig, een rijker mengsel dus. Door de chokeklep te sluiten, kon de onderdruk in de carburateur worden vergroot, zodat er meer benzine werd aangezogen.  Naarmate motoren groter en sneller werden, moest de carburateur ook steeds meer mengsel produceren. Carburateurs werden daarom groter, maar de luchtsnelheid in de venturi werd daardoor bij stationair toerental te laag om het mengsel goed te regelen. Daarom werd er vaak een omloopleidinkje gemaakt dat de benzine vlak achter de gasklep in de carburateur liet stromen. Omdat de bijna dichte gasklep ook een venturi-effect geeft en er tussen de dichte gasklep en de motor een vacuüm is, werd de benzine daar aangezogen. Met een stelschroef in de omloopleiding kon het stationair mengsel worden afgesteld.

Een volgende stap in de evolutie werd de acceleratiepomp. Naarmate bestuurders haastiger werden en snellere gaswisselingen eisten, moest de gasreactie ook verbeteren. Als de gasklep plotseling werd geopend, duurde het vaak even voor de benzinestroom op gang kwam. Er ontstond een te arm mengsel, waardoor de motor ging hikken. Dat werd opgelost door op het gasklepmechanisme een klein pompje te zetten, dat bij het gas geven elke keer wat extra benzine in de carburateur pompte. Zo werd het tijdelijke benzinetekort aangevuld. Een andere niet onbelangrijke aanpassing was de vollastverrijking. Omdat motoren bij hoge belasting de neiging hebben te gaan pingelen en de kleppen ook extra koeling nodig hebben, kregen carburateurs ook een extra sproeier om bij hoge belasting extra benzine in te spuiten.  

Constant vacuüm
Carburateurs zijn met al hun bijregelingen ingewikkelde gasfabrieken geworden. Dat het toch eenvoudiger kan, bewijst de constant-vacuümcarburateur, die je op veel motorfietsen vindt. Dit is in feite een horizontale sproeiercarburateur, waarvan de afmeting van de venturi door een schuivende zuiger kan worden veranderd. De ruimte boven de zuiger is via een luchtboring verbonden met de ruimte tussen de gasklep en de venturi. Bij het openen van de gasklep wordt het vacuüm in het inlaatspruitstuk doorgegeven aan de ruimte boven de zuiger, waardoor deze omhoog beweegt en de venturi groter wordt. Als de luchtsnelheid door de carburateur op gang is gekomen, daalt het vacuüm iets, waardoor de zuiger ook weer iets zakt, terwijl dit weer stijgt als er heel hoge luchtsnelheden worden gevraagd, bij vol gas en hoge toerentallen. Zo wordt de grootte van de venturi steeds aangepast aan de luchtsnelheid en het motorvacuüm. Dit zorgt voor een altijd goede verneveling en verdamping, waardoor deze carburateur heel geschikt is voor motorfietsen die heel hoge toerentallen draaien, maar ook bij lage snelheden smeuïg moeten kunnen lopen. Maar dat is niet alles. Aan de zuiger is een ietwat taps toelopende naald bevestigd, die in de hoofdsproeier steekt. Gaat de zuiger omhoog, dan geeft de naald een grotere doorlaat van de sproeier vrij. Bij plotselinge acceleratie en bij hoge toerentallen en vol gas wordt het mengsel dus vanzelf rijker, zonder allerlei ingewikkelde omloopsproeiers en pompjes.  Er zijn ook motorcarburateurs waarbij de venturi niet door een zuiger, maar door een vlakke schuif wordt geregeld. Die schuif zit direct aan de gaskabel vast en wordt dus niet door het vacuüm bediend. Omdat de zuiger direct bij het gasgeven omhoog schiet en niet pas als het vacuüm zich heeft opgebouwd, reageert zo’n vlakke-schuifcarburateur directer en agressiever op het gas. Deze carburateurs vind je dan ook vaak op competitiemotoren.   

Vind je bovenstaande interessant? Veel meer techniek vind je hier.

Tekst: Peter Aansorgh

Gezien: dvd Living for the weekend

0

Je moet het maar durven… Een documentaire produceren over het WK Motorcross en die uiteindelijk via grote bioscoopzalen aan Nederland tonen. Jean-Paul Maas en Nick Janssen gingen de uitdaging aan en het duo slaagde erin om de vele crossliefhebbers te overdonderen met hun 105 minuten durende Living for the weekend. Knap, want de twee Brabanders zijn geen gelouterde vakmannen als het gaat om films maken. Na de succesvolle bioscooptour door Nederland en België is Living for the weekend nu te verkrijgen op dvd, voor de mensen die geen kans hadden om naar de bios te komen, er niets van af wisten of ‘m graag nog een keer willen zien.

Wij bekeken de film via dvd voor de eerste maal en gelijk valt op dat het camerawerk prima voor elkaar is. Mooie beelden die soms een extra dimensie mee gegeven worden door ze in slow-motion te presenteren. Hier is aandacht aan besteed en dat siert de film enorm. Daarnaast hebben Maas en Janssen het voor elkaar gekregen om hun publiek een kijkje achter de schermen te geven. Zo zie je onder meer hoe er ruzie ontstaat tussen twee Belgische toprijders en zie je hoe enkele WK-mannen de wondere wereld ontdekken die Thailand heet. Mooi om te zien, maar hier borrelt enige ondeskundigheid van de filmmakers naar boven. Er wordt soms te amicaal omgegaan met de rijders en dat met een flinke portie Brabantse tongval. Met zo’n productie behoor je toch enige afstand naar je onderwerp te bewaren, zeker als je ambieert om de documentaire op internationale schaal uit te zetten.

Een ander minpunt is dat de film hinkt op twee vlakken en dat is meestal geen goed teken. Bij Living for the weekend hebben ze getracht om het seizoen 2013 te samenvatten, plus enkele losse verhalen aan te bieden. Dat werkt soms verwarrend en is er geen duidelijke rode lijn aanwezig in de film. Gemiste kans, want in de basis is Living for the weekend een sterke documentaire. Ondanks de twee minpunten is en blijft echter overeind dat het project van Maas en Janssen een aanrader is voor motorsportliefhebbers. De verklaring ook waarom vorig jaar de bioscopen afgeladen waren met crossfans.  

Getest door: Jarno van Osch
Prijs: € 24,95
Info: www.livingfortheweekend.mx