zondag 29 juni 2025
Home Blog Pagina 1501

Techniek: Hoe werkt injectie?

0

Weet je nog, onze uitleg over de werking van katalysatoren en lambda-sondes? We komen nu een stap dichterbij het motorblok, en leggen uit hoe moderne injectie werkt. Interessant, want zonder elektronische injectie zouden moderne drieweg-katalysatoren niet functioneren, en zouden lambda-sondes overbodig zijn.

Waarom injectie en geen ‘ouderwetse’ carburatie?
Bij een carburateur stroomt lucht door een vernauwing. Die vernauwing geeft een drukverlaging en daardoor wordt benzine aangezogen. Een eenvoudig proces, waaraan tijdens het rijden niets is af te stellen. En juist dat laatste is het probleem. Want wanneer je een motor optimaal wilt laten functioneren, dan wil je de motorafstelling ook optimaal aan de omstandigheden aanpassen. Rijd je op grote hoogte, in lucht waarin minder zuurstof zit, dan wil je ook minder benzine toevoegen. Is het koud, dan wil je weer iets meer benzine, omdat het mengsel dan lastiger ontbrandt. En natuurlijk zijn er emissienormen, die niet te halen zijn zonder katalysator. Om die te laten werken, moet het benzineluchtmengsel beurtelings iets te arm en iets te rijk staan.

Al deze bovenstaande ‘eisen’ zijn met een carburateur niet in te willigen. Vandaar dat elektronisch geregelde injectiesystemen noodzakelijk zijn.  

De injectoren
Omdat de brandstof bij een injectiesysteem niet meer wordt aangezogen, moet deze via een brandstofpomp worden toegevoerd. Tegenwoordig heeft elke cilinder zijn eigen injector(en), die in het gasklephuis is ondergebracht, zeg maar wat vroeger de carburateur was. In het geval van dubbele injectoren per cilinder (op het plaatje links groen omcirkeld) zitten er injectoren vóór en na het gasklephuis, de bovenste is dan vaak een douche-injector, die pas bij hogere toerentallen wordt ingeschakeld.
Met deze injectoren wordt vaak sequentieel – dus om de beurt – een kleine hoeveelheid benzine ingespoten, die genoeg is voor een enkele verbranding. De sequentiële injector is dus in feite een kraantje, dat wordt opengezet wanneer er benzine moet worden ingespoten. Dat gebeurt met behulp van een spoel, die in het injectorhuis is geplaatst. Als de injector moet inspuiten, geeft de motormanagementcomputer een spanningspuls aan de injectorspoel. Die spoel wordt daardoor magnetisch. In het hart van de spoel zit een magnetische staaf. Die is verbonden met een naald, die het inspuitgaatje van de injector afsluit. De naald wordt door een veertje op zijn plek gehouden. Als de spoel magnetisch wordt, wordt de naald omhoog getrokken, waardoor het injectorgat wordt vrijgegeven. Doordat het injectorgaatje erg klein is en de brandstofdruk hoog, vernevelt de benzine heel fijn en kan deze snel verdampen. De inspuitduur – doorgaans tussen de twee en acht milliseconden – bepaalt hoeveel benzine er wordt ingespoten.

Computerbrein
Bij elektronische injectiesystemen bepaalt de motormanagementcomputer wanneer de injectoren open gaan en hoe lang. De computer zal dus een aantal dingen moeten weten om uit te rekenen wanneer hij hoeveel brandstof moet inspuiten. Dat doet hij met behulp van elektronische sensoren. Om te bepalen hoeveel lucht de motor inademt, wordt vaak gebruik gemaakt van een gasklepsensor. Die geeft aan hoe ver de gasklep openstaat. De computer ‘weet’ hoeveel lucht er bij een bepaald toerental en die gasklepstand naar binnen stroomt. Dat toerental meet de computer met behulp van een krukassensor. Dat is een spoeltje dat reageert op stalen tanden die op het vliegwiel of op een ander draaiend voorwerp staan. Wanneer er een tand langs het spoeltje komt, verandert het magnetisch veld in het spoeltje. Dat geeft een elektrische spanning, net als bij een dynamo. Hoe vaker er een tand langskomt, hoe hoger de frequentie van de spanningspulsen is. Door een tand weg te laten of een extra grote tand te plaatsen, ontstaat er een afwijkende puls bij een bepaalde krukasstand. Daaruit kan de computer ook het bovenste dode punt bepalen, zodat hij weet hoeveel milliseconden voor het volgende bovenste dode punt hij moet inspuiten.

Mappings
De juiste inspuithoeveelheid en het juiste inspuitmoment zijn in de fabriek op een testbank vastgesteld en in het geheugen van de motormanagementcomputer opgeslagen. Het bestand dat in het geheugen staat, wordt ook wel een mapping genoemd. Met die mapping is de boordcomputer er echter nog niet. Dit zijn slechts basiswaarden, die al naar gelang de omstandigheden nog kunnen worden bijgestuurd. Zo kan het injectiesysteem corrigeren voor buitenluchtdruk, ram-air-luchtdruk, buitenluchttemperatuur, koelvloeistoftemperatuur, pingelsensoren of tractiecontrole. Het mooie is natuurlijk ook dat er geen choke meer nodig is: als de koelvloeistofsensor een lage temperatuur aangeeft, wordt het mengsel automatisch verrijkt en het stationair toerental verhoogd.  

Binnenkort zullen we de ‘oude’ carburateur onder het daglicht brengen.

Meer techniek? Dat vind je hier.

Tekst: Peter Aansorgh

Nederlands Kampioenschap Motogymkhana

0

Motogymkhana bestaat al erg lang en is in landen zoals Japan al jaren populair, maar in Nederland begon het pas in 2012. Een tiental mensen kwam bij elkaar, en het tiental groeide uit tot meerdere tientallen enthousiastelingen. ‘Motogymkhana NL’ werd opgericht en deze vereniging organiseert nu voor 2014 een officieel kampioenschap. Iedereen met een motorfiets, een motorrijbewijs en een licentie voor Motogymkhana kan mee doen. De licentie kost €150, waarmee de vereniging de nodige verzekeringen dekt. 

De wedstrijddata zijn als volgt:

13 April
18 Mei
22 Juni
20 Juli
17 Augustus
14 September

Alle wedstrijden zullen verreden worden in Lelystad.

Het concept
Het is de bedoeling dat je zonder onderbrekingen een parcours weet af te leggen tussen een oerwoud aan pilonnetjes, waarbij het veel meer aankomt op rijvaardigheid en voertuigbeheersing dan snelheid of vermogen. Sterker nog, vermogen is nergens voor nodig en kan soms teveel zijn en je dwars gaan zitten. Een laag gewicht is een pré, handelbaarheid is waar het om draait. Vervolgens probeer je dat parcours foutloos te rijden en liefst zo snel mogelijk, dat is het wedstrijdelement. Je rijdt individueel, als een tijdrit bij wielrennen of een trialwedstrijd. De overige deelnemers doen dat ook en worden ieder apart getimed. Degene die het snelst rond gaat, is de winnaar.

Meer informatie over deelname aan deze nieuwe sport is te vinden op de website van de vereniging.

Foto’s: MOTO73, Vincent Burger

[justified_image_grid ids=19444,19445,19446,19447,19448,19449,19450,19451,19452,19453,19454,19455,19456,19457,19458,19459]

Introductie: Ducati Monster 1200

0

Ducati presenteert vandaag de Ducati Monster 1200 aan de wereldwijde pers. Op Tenerife reed Eddie de Vries vandaag met de zeer koppelrijke en krachtige Italiaan. Tijd voor een belletje.

Op de foto kijk je blij, op je Twitter lezen we zonet echter dat er wat stuurproblemen waren?
Klopt! De Monster waarop ik vertrok liep wijd, en bij lastwisselingen ín de bocht had ik de voorzijde niet altijd onder controle. Zeker als het hard ging. Na van motor te wisselen was het probleem weg. Bij terugkomst bleek de bandenspanning veel te laag. Volgens de technici van Ducati moet er 2,5 bar in de koude voorband, in de zeer warme band bleek maar 2,3 bar te zitten. Koud kan dat wel eens 0,5 bar of meer gescheeld hebben. Een foutje van de banden-oppomp-loopjongen dus, of gewoon een lek ventiel of iets dergelijks.

Oké, nu willen we natuurlijk weten of de Monster 1200 de vloer aanveegt met KTM’s Superduke!
Zet dat maar uit je hoofd. Ducati heeft geen echte hooligan-fiets gebouwd. Sterker nog: ten opzichte van de ‘oude’ Monster 1100 is de wielbasis verlengd en het sterke Testastretta-motorblok is puur op koppel getuned. De 1200 Monster heeft maar 135 pk, de S-uitvoering 145 pk. Dat neemt echter niet weg dat het motorblok gewoon supersterk is. Al vanaf lage toerentallen sleurt de L-twin op Ducateske wijze de klinkers uit de straat. En waar de V-twin van de Superduke pas bij 4000 toeren per minuut geheel soepel loopt, doet Ducati’s twin dat al bij zo’n 2500 toeren per minuut. Knap werk. De Italianen hebben zich niet als doel gesteld om de sterkste en meest brute naked op de markt te zetten. Dat hadden ze best gekund, kijk maar naar de 195 pk sterke Panigale.

135 pk voor de gewone Monster, en 145 pk voor de S? Er hangen dus echt verschillende motorblokken in deze Monsters?
Nee, het verschil in vermogen wordt software-matig aangestuurd. Mechanisch zijn de motorblokken hetzelfde.

En de verdere elektronica, verschillen ze daar ook in?
Nee, ook op de ‘kale’ Monster zit het complete elektronica-pakket. Echt Ducati’s sterke punt. Het werkt fantastisch en de bediening is on-Italiaans eenvoudig. Zelfs onder het rijden kun je met gemak switchen van rij-modus en die rij-modi kun je ook nog eens naar eigen smaak instellen. Waar je op KTM’s Superduke onder het rijden niet eens de tractiecontrole uit kunt zetten, is bij Ducati alles mogelijk. Dat is echt waarmee de Monster zich in positieve zin onderscheidt van andere nakeds. De bediening van Aprilia is veel te omslachtig, net zoals die van MV, bij KTM is de elektronica veel te pedagogisch en andere concurrenten zoals de Z1000 hebben zelfs helemaal geen tractiecontrole en instelbaar ABS aan boord. 

Kortom, goed ding, die Monster?
Ja en nee. Het is maar wat je verwacht. Verwacht namelijk geen superstrakke naked bike. Het is bepaald geen Tuono. Het is wel gewoon goed, maar op minder brute wijze dan we op voorhand een beetje hadden verwacht. En daarbij zijn er wel de nodige kleinigheden die storen. Weinig ruimte voor mijn maatje 44, dat soort typisch Italiaanse dingen. 

Waar lezen we je gehele testverslag?
In zowel Motor Magazine als in MOTO73.

 

[justified_image_grid ids=19402,19403,19404,19405,19406,19407,19408,19409,19410,19411,19412,19413,19414,19415,19416,19417,19418,19419,19420,19421,19422,19423,19424,19425,19426,19427,19428,19429,19430,19431,19432,19433,19434,19435,19436,19437,19438,19439,19440,19441,19442]

Getest: Dane Warmby

0

Ja, je ziet het goed: accu-houders in de zijkant van een motorlaars. Dane heeft een wereldprimeur te pakken met de verwarmde motorlaarzen, toepasselijk ‘Warmby’ genoemd. Boven je tenen zit een verwarmingselement, die via een knopje op beide accu’s in twee standen instelbaar is. Via een oplader laad je beide accu’s gemakkelijk op en dat duurt zo’n vijf uur, daarvoor krijg je in ruil zo’n acht uur warmte. Het gebruiksgemak is goed en de accu’s zitten absoluut niet in de weg. Je motorbroek glijdt er makkelijk overheen en zelfs tijdens een wandeling voel je de accu’s absoluut niet zitten.

Tot zover het positieve. Want écht warm houden je voeten het niet heel lang in deze motorlaarzen. Tot temperaturen rond het vriespunt lukt een kort ritje wel, maar daarbeneden schiet de isolatie echt te kort. Alleen de bovenkant van je tenen wordt verwarmd, terwijl de kou verder overal probleemloos naar binnen dringt.

Het lijkt er simpelweg op dat het verwarmingselement weliswaar winterproof is, maar de rest van de laars dat niet is. Qua isolatie lijkt het meer een voorjaarslaars, en hoewel je zou kunnen stellen dat het inzetgebied van de laars daardoor nóg ruimer wordt, heb je bij echte kou gewoon koude voeten. Vooral via de zijkant van de laars dringt de kou binnen. De zool is dik en lijkt aardig warmtevast, maar de rundlederen zijkant schiet tekort.

En hoewel de laarzen in eerste instantie nog waterdicht leken tijdens lange motorritten door motregen en de nodige snelwegspray, viel ook dat sprookje afgelopen week in duigen. Bijgaande foto toont natte voeten na precies veertig minuten in de regen. Jammer, want in de catalogus rept Dane over een ‘100% waterdicht en ademend membraan’. Onze conclusie: ademen doet het membraan wel, maar echt waterdicht is het bij hevige regenval niet. 

De algehele conclusie is dat Dane een leuke wereldprimeur te pakken heeft, maar er nog erg veel voor verbetering vatbaar is. De verwarming is een leuke gimmick, maar niet meer dan dat. Daarbij is de prijs van € 299 best pittig.

Getest door: Eddie de Vries
Prijs: € 299
Verkrijgbaarheid: MotoPort-dealers en MotoPort-webshop.

Productfoto’s: Vera Heidekamp

Getest: Zero DS ZF11.4

0

Het grote manco van de huidige generatie elektrische voertuigen is de actieradius die ze je voor kunnen schotelen. Dat is bij deze Zero DS niet anders: op de snelweg komt de DS (met de grootste accu) zo’n 98 kilometer ver en bij gecombineerd gebruik claimt de fabrikant je 132 kilometer te kunnen verplaatsen. En op is op, wat tot een fikse laadtijd van een kleine acht uur leidt, je hebt immers geen alternatieve brandstof waar je op terug kunt vallen. Kortom ook deze Zero is nog geen vervanging voor de normale motorfiets waarmee je als hobbyrijder het ganse land kunt doorkruisen en zelfs de landsgrenzen geen beperking vormen.

Nee, de Zero DS is beperkt tot stadsfiets of woon-werkpartner, mits je binnen de genoemde range werkt. Met dit vrij zakelijke idee in gedachten stappen we op de allroadachtige DS. Maar als we op pad gaan voelt deze elektrieke machine allesbehalve zakelijk, eerder uitdagend en speels.

Niet onwennig
Nadat ik de sleutel in het contact omdraai, geeft het dashboard een voorzichtig teken van leven, maar verder blijft het stil, akelig stil. Toch is de Zero ready-to-go, hetgeen de groene lamp boven op het dashboard duidelijk lijkt te willen maken. En ja hoor, als ik aan het gashendel draai, rolt de DS soepel en haast geruisloos van de plek. Het wordt je wel bijzonder gemakkelijk gemaakt zo zonder koppeling en met een perfect te doseren elektromotor; het voelt niet eens onwennig. Het maakt daarbij niet uit of je kiest voor de zuinige ecostand of de sportmodus.

De machine beschikt over volwassen afmetingen en je zit er bovendien lekker op. Het stuur is breed, het zadel stevig en de knieën sluiten mooi aan op het aluminium frame, terwijl ze niet al te ver hoeven knikken als de voeten op de ruwe crossachtige steps staan. Zelfs de spiegels bieden goed zicht naar achteren. 

Meteen koppel
Ook als ik wat meer gas geef, reageert de machine netjes op mijn vraag. Niet te abrupt maar ook niet te traag versnelt de elektromotor en elke gewenste snelheid wordt moeiteloos en zonder enige twijfel ten uitvoer gebracht. Heel erg bruikbaar en je voelt geen moment de noodzaak om te schakelen, wat je overigens ook niet hoeft te doen omdat er geen versnellingen aanwezig zijn. Op de uitgaande as van de elektromotor zit een klein tandwiel die middels een getande riem is verbonden met een groot tandwiel ter hoogte van het achterwiel, zo simpel kan het zijn.

Ik betrap mezelf er ondertussen op dat ik me prima vermaak en ervan geniet om dit blok vooral in de sportstand aan het werk te zetten. Het is zelfs zo leuk dat ik het geluid, waarop je normaal vaak koerst en waar een groot deel van de beleving van de motor vandaan komt, helemaal niet mis. Lekker op het gas de bocht uit speren; de versnelling die je dan krijgt voorgeschoteld is indrukwekkend goed. Daar hoef je met een benzinemotor met hetzelfde vermogen geen wedstrijdje mee aan te knopen, want er wordt feilloos gehakt van je gemaakt. Een elektromotor heeft immers het volledige koppel ook bij lage toeren ter beschikking, en dat merk je.

Lichtvoetig
Daarbij beschikt de Zero DS over een soepel sturend rijwielgedeelte wat natuurlijk ook meewerkt aan deze flitsende beleving. Lichtvoetig laveer je de 179 kilo’s door de bochten waarbij het heel voorspelbaar en neutraal aanvoelt. Zelfs als je gaat kappen en draaien op de vierkante meter, wat zeker in de stad goed van pas komt, kun je met de DS zeer goed uit de voeten. 

De vering van de DS is standaard vrij stug en dat past wel bij het gooi-en-smijtwerk, maar op minder mooi asfalt krijg je daar wel de keerzijde van gepresenteerd in lijf en leden. Zowel aan de voor- als aan de achterkant zijn de veerelementen instelbaar, dus daar kun je nog wel wat aan doen. Ondanks het goede gevoel tijdens het rijden, klinkt de voorvork niet al te robuust: bij het inveren is er een ‘knak’ waarneembaar en als je stilstaand de vork in de veren duwt, merk je dat er eerst een flinke weerstand moet worden overwonnen. Maar zoals gezegd stuurt de DS eenvoudig en kun je er heel sportief de hoek mee om.

Terugwinning
Erg veel rekening hoef je daarbij niet te houden met het feit dat er niet veel motorrem op zal treden als je het gas sluit. De motor gaat namelijk energie terugwinnen op het moment dat je het gas sluit waardoor je wel gewoon afremt. In de ecostand kun je de energieterugwinning bij ‘gas los’ zelfs nog laten toenemen. Daarvoor moet je wel beschikken over een smartphone en de gratis app downloaden waarmee je de motor elektronisch kunt beïnvloeden. Pak je vervolgens het remhendel erbij, dan neemt de energieterugwinning verder toe waardoor je harder afremt, maar ook het enkelzijdige remsysteem treedt in werking.

In de praktijk voelt de vertraging van deze combinatie zo natuurlijk dat ik pas na uitleg van de importeur weet dat het zo werkt. De totale remkracht van het remsysteem is meer dan voldoende en met twee vingers doseer je het eenvoudig. ABS zit er nog niet op, omdat de motor met een hoog voltage werkt en ABS slechts met 12 volt en dat is lastig te combineren; op dat vlak wordt nu ontwikkeld.

Echt motorplezier
Op het eenvoudige maar duidelijke dashboard zie ik helaas dat de beschikbare energie door mijn enthousiaste gebruik behoorlijk is geslonken en dat brengt me weer terug in het hier-en-nu. Tijd om de balans op te maken.

Het staat voor mij onomstotelijk vast dat deze Zero DS in staat is om hetzelfde ‘motorplezier’ te bieden als een normale benzinemotorfiets. Het grote voordeel van de stille kracht is dat je stiekem op rondwegen kunt gaan scheuren, je verschijnt qua geluid zeker niet op de radar, noch van de mensen in de omgeving, noch van oom agent. Maar ook als woon/werk-transportmiddel kan-ie prima door. Tijdens je werk laad je ‘m weer bij en dan kun je op de terugweg je zorgen weer lekker kwijt rijden. Natuurlijk is een elektrische scooter met zijn windbescherming en bergruimte dan praktischer, maar niet iedereen wil een scooter. Dit ziet er wel gewoon stoer uit. Helaas moet je er wel flink voor betalen want 15.995 euro is niet niks voor een motorfiets die nog niet volledig kan opboksen tegen zijn benzineconcurrent.

Foto’s: Lucas Verbeke, MOTO73.

[justified_image_grid ids=19396,19397,19398,19399,19400]

Yamaha YZF-R125 in aankomst

0

Met je A1 rijbewijs op zak, is dit één van de motorfietsen die tot je beschikking komt te staan.
De vloeistofgekoelde 125cc viertaktmotor met injectiesysteem heeft een zesversnellingsbak, zodat je wat je aan vermogen beschikbaar hebt, ook optimaal kunt benutten. 

Net als de legendarische R1 en R6 is de YZF-R125 nu voorzien van een uiterst stabiele upside-down voorvork. En om de afkomst van het R-serie DNA verder te benadrukken, is het voorspatbord voorzien van een carbon-look afwerking. De nieuw ontworpen lichtgewicht wielen hebben een uit de wegracerij afkomstig meerspaaks ontwerp met dunne Y-vormige spaken, wat bijdraagt aan een laag onafgeveerd gewicht voor een responsieve vering en een nauwkeurige besturing. Het nieuwe voorremsysteem van de YZF-R125 is een afgeleide van het systeem dat voor de ‘grote’ R-serie modellen is gebruikt, een radiaal gemonteerde remklauw in combinatie met de zwevende remschijf.

Met zijn agressief vormgegeven kuip met dubbele koplamp en een centrale luchtinlaat, is de nieuwe YZF-R125 onmiskenbaar onderdeel van de R-serie. De R6 vormde inspiratie voor het lijnenspel.

En zoals gezegd, voorjaar 2014 staat ‘ie bij de dealer.

 

[justified_image_grid ids=19385,19386,19387,19388,19389]

Primeur: Brammo op de MOTORbeurs!

0

Electric Motorcycles zorgt met de elektrische Brammo Empulse –en de nog sportievere Empulse R– voor een belangrijke nationale primeur op de Motorbeurs Utrecht (hal 12).

Een topsnelheid van 177 km/u en een 3 kW onboard lader maken de Empulse zowel wat rijprestaties als opladen betreft tot ’s werelds snelste in serie geproduceerde elektrische motorfiets. Bovendien onderscheidt de Empulse zich door een actieradius van boven de 200 km en is hij binnen 2 uur van 20% naar 80% van zijn capaciteit op te laden. Dat zijn waarden die we eerlijk gezegd nog niet eerder zijn tegengekomen bij elektrische motorfietsen.

Ondertussen zijn ook de vanafprijzen bekend:
Brammo Enertia Plus € 10.890,-
Brammo Empulse € 15.367,-
Brammo Empulse R € 17.787,-

Meer informatie: www.electricmotorcycles.nl

[justified_image_grid ids=19391,19392,19393,19394]

BMW C evolution arriveert

0

Maar daarvoor kun je ‘m eerst nog op de MOTORbeurs aanschouwen. De elektrisch aangedreven BMW C evolution beleeft zijn Nederlandse debuut op de Motorbeurs Utrecht (vorig jaar zag je het conceptmodel). 

Vanaf 2 mei staat hij voor €15.520 incl. BTW bij de BMW Motorrad dealers en voor dat geld heb je het volgende: Met een volle accu heeft de BMW C evolution een actieradius van 100 kilometer. Traction control (TCA) en ABS zijn standaard. Deze elektrische maxi-scooter mag met het A1 rijbewijs worden gereden, want hij heeft een vloeistofgekoelde elektromotor van 11 kW (15 pk), die via een getande riem het achterwiel aandrijft. Tijdelijk kan de krachtbron een piekvermogen leveren van 35 kW (47 pk). Accelereren van 0 tot 50 km/u is mogelijk in 2,7 seconden, van 0 tot 100 km/u vergt 6,2 seconden. De topsnelheid is begrensd op 120 km/u. Opladen van de accu (8 kWh) kan via het elektriciteitsnet (220 volt) in vier uur bij een stroomsterkte van 12 ampère. Of in drie uur bij een stroomsterkte van 16 ampère. BMW Motorrad heeft een uniek systeem ontwikkeld voor recuperatie van remenergie. Het is de eerste tweewieler die dat automatisch doet bij zowel ‘gas dicht’ als remmen. De berijder kan de mate van prestaties en energieterugwinning naar zijn hand zetten met de keuze uit vier rijmodi:  Road, Eco Pro,  Sail en Dynamic.

En dat is wat BMW zegt, maar wij zijn nog even bij het prijskaartje blijven hangen. Met alle technologie die erin zit zullen wij die zeker niet onredelijk noemen, maar man, wat heb je voor dat geld toch een hoop motorfietsen met specificaties die dan wel niet zo ontzettend ‘groen’ zijn, maar wel meer tot de verbeelding spreken. We gingen het rijtje eens langs:

Aprilia Doprsoduro 1200 ATC-ABS € 14.420,-
BMW S1000R € 14.700,-
Ducati Hypermotard € 12.790,-
Harley-Davidson XR1200X € 13.795,-
Honda VFR800F V-Tec C-ABS (Traction Control) € 13.999,-
Husqvarna Nuda 900R ABS € 13.499,-
Kawasaki Z1000SX ABS € 14.498,-
KTM 990 Supermoto T € 14.099,-
Moto Guzzi 1200 Sport ABS 4V € 14.410,-
Moto Morini Granpasso 1200 € 11.300,-
MV Agusta Brutale 1090 € 14.790,-
Piaggio MP3 Business LT € 10.199,-
Suzuki Intruder C1500BT € 14.999,-
Triumph Daytona 675R € 14,790,-
Ural Retro met zijspan € 14.500,-
Yamaha YZF-R6 € 13.699,-
Zero DS (ZF9) € 13.995,-

Oef…

 

[justified_image_grid ids=19381,19382,19383]

Affetto showt special op MOTORbeurs

0

Bij Affetto Ducati hebben ze er een goede gewoonte van gemaakt om ieder jaar voor de MOTORbeurs Utrecht een prachtige special op te bouwen en dit jaar is het al niet anders.

Was het vorig jaar nog een café-racer, dit jaar werd Leo Fleuren geïnspireerd door de hoogste berg van Noord-Afrika; de Toubkal. Met het oog op avontuur en motorrijden in lastige woestijnomstandigheden, heeft Affetto Ducati dit jaar een Multistrada omgetoverd tot een ware Superenduro, klaar voor het ruige werk! De motor werd voorzien van spaakwielen geschikt voor tubeless banden, grote aluminium koffers voorzien van extra’s zoals een waterfles, een aerodynamisch ruitje om windturbulentie tegen te gaan, maar dat is nog niet alles. De motor is voorzien van allerlei protectie-accessoires van Touratech om de voorkomen dat essentiele delen beschadigen bij een val. Tevens zijn er grote valbeugels gemonteerd om het kuipwerk -dat voorzien is van een special paint- te beschermen. Bovenop dat alles is de motor ook nog uitgerust met een speciaal uitlaatsysteem, deels van titanium.

Nieuwsgierig geworden? De Ducati Multistrada 1200 Toubkal is tijdens de motorbeurs te bezichtigen op stand 10.E044 van de Ducati Club Nederland.

 

[justified_image_grid ids=19376,19377,19378,19379]

UPDATE Komt Hero met de Hastur naar Europa?

0

UPDATE 13-2-2014, 15.35 uur
Edwin Belonje, Managing Director van EBR Europe, laat ons het volgende weten over de mogelijke komst van de Hastur 620 in Europa: “EBR Europe is sinds oktober vorig jaar bezig met het optuigen van het distributienetwerk voor EBR in Europa. In die ontwikkeling is recent het nieuwe hoofdkantoor van EBR Europe in Alkmaar in gebruik genomen en momenteel zijn de voorbereidingen in volle gang om de EBR 1190RX op de Europese markt te introduceren.” 

“EBR USA is in de Verenigde Staten de officiële importeur van Hero, waarvan in juni de eerste producten zullen worden geïntroduceerd. Daarnaast werkt EBR nauw samen met Hero voor de ontwikkeling van nieuwe producten. Een aantal daarvan was eerder deze maand te zien op de Auto Expo Show in Delhi, India. Over de import, sales en marketing van Hero in Europa kunnen momenteel nog geen mededelingen worden gedaan.”

“Afgezien van de persinformatie over de HERO Hastur 620 is ons op dit moment verder niets bekend over deze motorfiets. Het is momenteel onbekend of dit prototype in productie zal gaan en derhalve kan ik niet bevestigen of de HERO Hastur 620 in Europa op de markt zal komen.”

BERICHT 13-2-2014, 9.32 uur
Nog maar net bekomen van de waar-zit-de-voorkant-Hero RNT openden we angstig een nieuwe e-mail van de Indiase fabrikant, die wij voornamelijk kennen van de samenwerking met EBR (Erik Buell Racing) in onder andere het WK Superbike. Maar die angst bleek dit keer volledig ongegrond te zijn, want de Hastur 620 is een hele andere motorfiets. Of beter gezegd, in tegenstelling tot de RNT is de Hastur een motorfiets … Wel doet ‘ie natuurlijk denken aan een tweewieler van een Oostenrijks motormerk dat bekend staat om het gebruik van oranje kleuren. 

Het kloppend hart van de Hastur is een door Hero ontwikkelde 620cc paralleltwin. Met 80 pk bij 9.600 toeren per minuut en een maximaal koppel van 72 Nm bij 7.750 toeren per minuut lijkt Hero het serieus te menen. Van nul naar 100 kilometer per uur moet kunnen in slechts 3.8 seconden en de topsnelheid zou zelfs 240 kilometer per uur bedragen. Of je je dan nog een beetje kunt vasthouden… O ja, het rijklaargewicht zou slechts 160 kilogram zijn.

De vraag is natuurlijk of we de Hastur in Europa gaan zien. Hero wil er nog niet veel over kwijt maar dat de onderzoeks- en ontwikkelingscentra van EBR en de Indiaanse fabrikant nauw samengewerkt hebben bij de totstandkoming van de nieuwe naked zegt veel. Wij hebben de vraag uitstaan bij beide fabrikanten en hopen snel meer nieuws te kunnen brengen. 

Verder kwam Hero ook met de Splendor Classic, volgende de Indiase fabrikant de eerste caféracer ooit in het 100cc-segment. Het gebruik van chroom, ronde onderdelen als de koplamp en een klassiek instrumentenpanel moeten de Splendor een concurrent maken voor die andere fabrikant uit India, Royal Enfield. Wij zijn wederom benieuwd. 

Hieronder een klikbaar fotoalbum van de Hastur. Let vooral op hoeveel pers er aanwezig was bij de presentatie tijdens de Auto Expo The Motor Show 2014 in India. 

 

[justified_image_grid ids=19367,19368,19369,19370,19371,19372,19373,19374]