maandag 30 juni 2025
Home Blog Pagina 1503

Dromen mag

0

Weekendje toeren maar graag eens een keer verder dan de Eifel? Of nog erger, niet in het bezit van een motor? Hm, dat biedt Ducati wellicht uitkomst met haar Dream Tours.

Idee is natuurlijk geheel ondergedompeld te worden in het betere Ducati-gevoel, dat blijkt ook wel uit de indeling van het weekend.

Na aankomst op vrijdag is het linea recta naar Borgo Panigale waar na een bezoek aan het museum (zeer de moeite waard, wij spreken uit ervaring) de motor naar keuze kan worden uitgezocht. Dezelfde dag wordt nog onder begeleiding van een ervaren voorrijder (veelal een officiële testrijder) koers gezet richting de Apennijnen. Dit is het decor voor de komende twee dagen. Spullen meenemen is geen bezwaar: de bagage wordt netjes afgezet in het hotel. Zondag, einde van de dag is de afsluiting in de fabriek. Eind juli kan de trip gecombineerd worden met een bezoek aan de World Ducati Week (WDW).

Motoren waaruit je kan kiezen? Dat zijn niet de minsten; de nieuwe Monster 1200, Multistrada 1200S Touring, Diavel, Monster 796, Hypermotard en de Hyperstrada. Reken op circa € 1000,- voor een geheel verzorgd weekend…exclusief de reis naar Bologna.

De data:
16 t/m 18 mei
23 t/m 25 mei
6 t/m 8 juni
20 t/m 22 juni
16 t/m 20 juni (incl bezoek WDW)
25 t/m 27 juni
19 t/m 21 september
26 t/m 28 september

Test: Alpinestars Gran Torino GTX

0

Hoewel normaal gesproken niet vies van de nodige (plastic) opsmuk heeft het Italiaanse Alpinestars zich bij deze laars aardig ingehouden. Of aangepast aan de (toer)clientèle, zo zou je het beter kunnen zeggen. De Gran Torino is een laars om kilometers mee te vreten, weer of geen weer, het esthetisch belang is ondergeschikt. Om de voeten droog te houden, zijn de leren laarzen uitgerust met een Gore-Tex-binnenvoering. Met de deur in huis: waterdicht is de laars zeker. De eerste stevige herfstbuien wisten de Gore-Tex-barrière in elk geval niet te slechten. Hoewel de laars wel ademt, blijft de koude buitenlucht aardig buiten de deur, één van de voordelen van het Gore-Tex-membraan. Thermosokken in de wintertijd blijven echter ook in dit geval zeker een aanrader. Het feit dat het niet zo’n grove laars is, komt het rijgevoel en de bediening in elk geval ten goede. De zool is niet extreem dik en ook de neus is vrij galant, beide positief bij rem- en schakelwerk. Ook valt de schacht zonder noemenswaardige problemen weg te moffelen onder je motorbroek. En ja, lopen doen ze prima. Degelijk, maar serieus goed.

Adviesprijs € 189,95

+ Pasvorm, waterdicht, no nonsense
– Oogt erg degelijk

Introductie: Triumph Thunderbird

0

Het duo Thunderbirds krijgt er een derde versie bij. Hij heet Commander en is meer op brute kracht en comfort gericht. En volgens Triumph moet hij zelfs zoveel comfort geven, dat je na een hele dag in het zadel zonder die ongemakken die we allemaal wel kennen kunt plaatsnemen op een barkruk. Aan die zetel werd veel aandacht besteed, en het is nog sterker dan dat: vanwege dat ultracomfortabele zitje, moest het hele frame aangepast. Damiaan Hage doet verslag vanuit San Diego waar hij net heeft gereden met de nieuwe Commander.

Maakt Triumph zich er met alleen nieuwe zadel niet gemakkelijk vanaf?
Nee hoor, het is meer. Ook het rijwielgedeelte werd op meer plaatsen onder handen genomen, om de motor toch de bekende Triumph-lichtvoetigheid mee te geven. Het frame werd nog wat stijver en er volgden nog een paar aanpassingen om de Commander vooral comfortabel te maken. Er kwam een nieuwe swingarm en de achterveren werden verlengd. Deze extra lengte wordt dan weer ingezet voor extra soepelheid.

Wil het een beetje vooruit dan?
Dat kun je wel zeggen. De Commander heeft het blok dat ook wordt gebruikt in de Thunderbird Storm en ten opzichte van de basis heeft door een vergroting van de boring van de cilinders dik 100 cc erbij gekregen. De prestaties van de Commander en Storm verschillen wel iets, door een andere luchtfilterkast en uitlaat heeft de Commander net wat minder koppel en vermogen. Maar een koppel van 151 Nm bij 3550 tpm is nog altijd indrukwekkend.

En had je aan het einde van de dag inderdaad geen houten kont?
Inderdaad. Bij Triumph hebben ze gelijk, het zadel met drie lagen schuim is zo comfortabel dat je na een dag rijden zonder problemen nog een paar uurtjes op een barkruk kunt zitten.

Verder nog iets bijzonders?
Ik heb ook gereden met de Thunderbird LT. Die is technisch gelijk aan de Commander, maar dan voorzien van een windscherm, kofferset, ruggensteun en nog wat comfortabele extraatjes. Maar die Road King-tegenhanger komt niet naar Nederland. Helaas, want ook dat is wel een heel fijne motor.

 

[justified_image_grid ids=19327,19328,19329,19330,19331,19332,19333]

Getest: Honda Fireblade SP

0

Om de Blade naar een hoger SP-plan te tillen zet Honda volledig in op Öhlins en Brembo waar het vering en remmen betreft, de gerenommeerde A-merken in hun vakgebied. Daarnaast hebben de Japanners zelf het blok onder handen genomen (‘blueprinten’ luidt het toverwoord) en werd het plekje van de duopassagier preventief geruimd. Kortom, even geen compromissen, enkel het beste van het beste.
Wat opvalt, schuifelend langs het rijtje warmdraaiende Fireblades, is dat de optische SP-transformatie zeker gelukt is. De CBR oogt door de ‘HRC-kleurstelling’, mono-seat en duidelijk aanwezige Öhlins-voorvork een aardige toef meer ‘racey’ (en sexy) dan de standaardversie. Die winst steek je vast in je zak. Desalniettemin voelt het, wegtuffend uit de pitstraat, erg vertrouwd, incluis het korte aangrijpingspunt van de koppeling. Al zijn er direct ook enige nuances voelbaar. Zo is de zitpositie een fractie sportiever. Met de stepjes 10 mm naar achter en de clip ons 5 graden naar onder (en buiten) leun je iets meer op het voorwiel en dat is, gezien de circuitfocus van de SP, geen slechte uitgangspositie. Daarbij is het zadel dunner en (30%) harder voor een betere interactie met de 178 pk sterke vierpitter, een element waar Japanners vanwege ‘comfort’ doorgaans niet aan durven te tornen.

RESOLUUT
Na wat te zijn warmgedraaid, wordt duidelijk dat de SP een andere benadering vraagt dan we bij de standaard-Blade gewend zijn. Is de ‘gewone’ vermaard vanwege z’n hoge ‘opstappen en wegwezen’-gehalte, zeker sinds de intrede van de BPF-voorvork twee jaar terug, de SP wenst duidelijk meer input. Een gevoel dat vooral wordt aangewakkerd door de starre opbouw van de voorpartij. Naast de grotere buitendiameter van de Öhlins NIX30-vorkpoten (55 mm) zijn ook T-stuk, kroonplaat en stuurstang stijver geconstrueerd. Dit alles met het oog op meer feedback op de ‘race pace’. De volkomen inspanningsloze manier van bochten inrollen heeft de SP daardoor verruild voor een iets vierkanter aanvalsplan. Insturen vraagt om overtuiging: focussen op de apex en de Blade daar resoluut naartoe sturen. Laat je het teveel op z’n beloop, wil de SP juist niet kort afdraaien en heeft de machine de neiging wijd te lopen. Focussen dus. Positieve keerzijde: je voelt naarmate het tempo omhooggaat, de transparantie in de voorpartij toenemen. En het vertrouwen groeien. De drempel ligt hoger, maar het grensbereik duidelijk ook verder.

Komt bij dat Honda de Blade motorisch nog iets gekieteld heeft; aanpassingen aan in- en uitlaattraject (‘slash cut’ inlaatkanalen en smallere voorbochten) zorgen voor zowel iets meer koppel als extra peper op ‘top-end’. Resulterend in een piekvermogen van 178 pk bij 12.250 tpm (3 pk meer dan de vorige) en een topkoppel van 114 Nm. Kortom, power genoeg. Op de vraag aan de Japanse engineers waarom de SP niet is uitgerust met traction control lopen we al snel in de ‘total control’ pr-fuik. Het zal er mee te maken hebben dat ontwikkeling van een (goed ) systeem voor de Blade in z’n huidige levensfase te kostbaar is. Dat wordt duidelijk iets voor de ‘next generation’.
Hoewel de vierpitter indruk maakt met z’n lineaire vermogensafgifte en massieve middengebied, blijft het speciale gevoel waarmee de SP op stuurvlak wel weet te overtuigen, op motorisch vlak wat achter. Hoewel Honda claimt juist in de piek rond de 12.000 tpm winst te hebben geboekt, kun je nog steeds niet spreken van een ruig top-end. Eveneens absent: een hartveroverende soundbite. De SP schreeuwt om een vervangingsdemper om de snelheidsbeleving eens stevig aan te wakkeren.

CONCLUSIE
Honda speelt met de Fireblade SP in op de verschuiving van de sportieve motorrijder naar het tegenwoordig zo populaire snelle naked-genre. Dat klinkt tegenstijdig, maar juist het racegilde, zij die zweren bij een échte superbike, gaat anno nu liever voor een hardcore circuitfiets dan een meer mainstream supersport. Getuige ook de (relatief) goede verkopen van soortgenoten als een Ducati Panigale (S) en BMW HP4. Motoren met een zeker prijskaartje. Zo verwisselt ook deze Fireblade SP pas van eigenaar vanaf € 21.499,-. In dat licht had een quickshifter of een set lichte, gesmede velgen de standaarduitrusting best mogen versterken. Zeker gezien de afwezigheid van traction control. Elektronisch C-ABS is, als de enige leverbare variant in Nederland, wel bij de prijs inbegrepen. Dat is goed, het systeem biedt in combinatie met de Brembo’s zowel op straat als op circuit zeker meerwaarde. Motorisch voelt het vertrouwd en het staat buiten kijf dat de SP op stuurvlak tot de absolute buitencategorie behoort. De grens bereikt? De SP vertegenwoordigt zonder twijfel het beste dat de huidige Fireblade-lichting te bieden heeft. En nu op naar de volgende generatie…

[justified_image_grid ids=19322,19323,19324,19325]

Exclusief interview: RW Racing-duo Deroue en Carrasco

0

Het wordt een spannend seizoen voor Nederlands enige GP-team, aangezien ze met twee nieuwe rijders aan de start van de Moto3 gaan komen. Ana Carrasco, de enige dame in het WK, moet de topresultaten zien binnen te slepen voor het team van Roelof Waninge, terwijl Scott Deroue als debutant vooral veel moet gaan leren op het hoogste wegraceplatform. In MOTO73 hebben we vier pagina’s vrijgemaakt voor het interview, maar er bleven nog enkele vragen over en die willen we je uiteraard niet onthouden. 

Scott Deroue

De meeste Nederlandse GP-coureurs maken hun debuut vaak tijdens de TT, jij in Qatar. Baal je ervan dat je nog nooit de TT hebt gereden?  
‘Nee, want het speciale gevoel van zo’n thuiswedstrijd heb ik al wel meegemaakt via de Red Bull Rookies Cup. De vorige keren was de aandacht niet zo op mij gericht, omdat ik niet in de belangrijkste klasse reed. Dat was eigenlijk wel fijn, want daardoor kon ik redelijk in de luwte mijn ding doen. Dat zal nu wel anders zijn, al zijn we nu met twee vaste Nederlandse coureurs. Dat is misschien wel handig qua druk, dat niet alle hoop enkel op jou gevestigd is. Stiekem denk ik wel dat ik die druk soms nodig heb, om beter te kunnen presteren. Zo ben ik in een wedstrijd vaak sterker, omdat ook daar meer druk achter staat.’  

Maar kan die druk soms ook te hoog liggen?
‘Natuurlijk, als je achteraan staat, dan hoor je heel Nederland ineens. Dat heb je met Jasper (Iwema, red.) ook gezien. Zelf kreeg ik afgelopen jaar ook al commentaar. Maar goed, dat moet je proberen van je af te zetten. Zo ga ik niet op van die fora lezen. Het niveau daar is ook vrij laag. Als je zo tegen ze praat, dan doen ze heel aardig tegen je, maar eenmaal op het forum lopen ze je dan ineens uit te kafferen.’

Afgelopen seizoen werd Karel Hanika in de Red Bull Rookies Cup met twee vingers in de neus kampioen. Is hij echt zo goed?
‘Hanika kende een gemakkelijk seizoen, won met veel gemak de eerste paar wedstrijden van het seizoen. Daarna had ie er wat meer moeite mee, was hij niet meer zo dominerend als in het begin. Maar goed, Hanika is gewoon een slimme jongen, hoe hij rijdt. Hij bepaalde gewoon de race. Als je zo’n overmacht hebt, dan kun je ook trucjes uithalen. Als iemand anders wegreed, dan ging Hanika er gewoon achteraan. Hij zat er gewoon altijd bij, had nooit een moment dat ie het tempo niet bij kon houden. Daardoor kon hij ook vrij gemakkelijk kampioen worden.’ 

In 2012 zat je in de eindstand van het kampioenschap nog voor Hanika. Heeft hij jou geïmponeerd met zijn optredens in 2013? Of denk je dat je nog altijd een betere rijder dan hij bent?
‘Nee, Hanika is op dit moment beter dan ik. Hij zit ook niet voor niets in het fabrieksteam. Hanika is slim, heeft het talent om snel te gaan. Ik verwacht ook wel dat hij komend jaar zichzelf zal laten zien.’

Hoe ga je ervoor zorgen dat je fysiek op en top fit bent?
‘Ik word via de KNMV begeleid, die hebben allerlei schema’s waar ik mee kan werken. Ik denk dat ik er al redelijk goed voor sta. Wat het bij mij ook is, als het niet lukt, ga ik alsnog door. Ik kan er altijd wel een schepje bovenop doen. Zo hebben we ooit zo’n piepjestest gedaan met de selectie en iedereen haakte af, op Kevin Valk, Wayne Tessels en mezelf na. We hadden de records al verbroken en gingen op het gelijke moment eruit. En ik bleef ze maar volgen, bleef doorrennen. Uiteindelijk waren we klaar, ging ik zitten en zag ik gewoon zwart voor mijn ogen. Dat geeft wel aan dat je eigenlijk iets te ver door bent gegaan, maar ik wilde gewoon niet opgeven.’

Vaak hoor je dat zo’n eerste seizoen lastig is. Alles komt op je af. Jij kent het GP-wereldje al redelijk door de Red Bull Rookies Cup. Dat moet een groot voordeel zijn.
‘Zeker, alleen er zitten nog steeds wat banen tussen die ik niet ken.’ 

Ben jij een snelle leerling, wat baankennis betreft?
‘Dat is toch wel een lastig punt. Op het Rookies-niveau kon ik dat wel goed, maar dan kende niemand eigenlijk de baan. In de GP is dat anders, daar gaan die gasten gelijk in de eerste training al hard. Dat merkte ik ook al in het Spaans Open en het EK. Een goed voorbeeld was Albacete, het EK. Daar reden ze gelijk 1.35,4 en in de wedstrijd zaten ze op 1.35,1. Dat geeft wel aan dat het niveau gelijk vanaf het begin hoog is. Dan is het lastig om je rustig te houden en eerst op je eigen tempo de baan te leren kennen.’ 

Anna Carrasco 

Je verandert van motor, van KTM naar Kalex KTM. Je hebt vorig jaar die machines van dichtbij meegemaakt. Hoe denk je erover?
‘Ik denk dat het een goede motor is, hoewel ik er nog niet op gereden heb. Vorig jaar zaten de beste rijders op een KTM, maar Jonas Folger kon af en toe goed meekomen. Alleen het blijft lastig om dat hier vanuit de luie stoel te zeggen, nog voordat ik mijn eerste meters heb gemaakt op de Kalex KTM.’  

Meestal is een eerste seizoen erg zwaar, maar jij hebt twee mooie resultaten weten te boeken. Zal het moeilijk zijn om nu een stapje hogerop te gaan. Ik denk dat je fans dat in ieder geval wel verwachten, toch?
‘Het belangrijkste is inderdaad dat ik me blijf verbeteren, zoals ik ook vorig jaar deed. Als ik mijn eerste test achter de rug heb, kan ik je zeggen of ik elke race in de top-vijftien kan rijden. Nu, durf ik daar eigenlijk geen uitspraken over te doen. Maar goed, ik weet dat ik snel ben en ik ga mijn best doen. Meer kan ik niet doen en zodoende heb ik geen last van extra druk door eventuele verwachtingen van anderen.’

Ken je toevallig al enkele Nederlandse woorden? Ik hoorde namelijk dat je goed kon opschieten met Jasper Iwema.
‘Hij heeft wel wat Spaans geleerd, maar andersom… Ik ken geen Nederlands, het is een behoorlijk lastige taal.’

Het gehele interview met Ana Carrasco en Scott Deroue vind je in de extra dikke editie 4/5 van MOTO73, die donderdag in de winkel ligt of op je mat ploft. Online kun je het nummer hier bestellen.

Foto’s: Emma Balt

Nieuwe Victory, de Gunner

0

Afgelopen weekend is in Chicago het volgende Victory-model gepresenteerd, de Gunner. Volgens de Amerikaanse fabrikant valt deze motor onder de noemer urban cruiser en zou ie vooral op handling hoog scoren. Een mooie zin uit het persbericht luidt bijvoorbeeld: ‘Riders no longer have to give up heavyweight muscle for the killer look they love.’ De 294 kilo wegende Gunner heeft hetzelfde frame en chassis als de High-Ball en valt extra op door z’n immense 50° V-Twin met 1.731 cc aan inhoud, lage zithoogte, drag-style stuur, ronde koplamp en aluminium wielen. De Gunner is trouwens alleen beschikbaar voor de Amerikaanse markt en momenteel zijn er geen plannen om deze bobber naar Europa te brengen, aldus Viktor van Leeuwen van Jeegee, de importeur van Victory in Nederland. Overigens is de Gunner als 2015-model gepresenteerd, terwijl hij wel binnenkort al leverbaar zal zijn. Waarom? Zelfs Van Leeuwen heeft daar geen antwoord op.   

 

 

Bakkers nieuwste creatie

0

Bakker Framebouw heeft weer eens van zich laten horen, door een bijzonder project met een CBX1000 zescilinder. Uiteraard vormden Nico Bakker en zijn team een nieuw frame boven het massieve blok en werd ook de swingarm, tank, kroonplaat, uitlaatsysteem en het achterspatbord in eigen huis gefabriceerd. De neus verraadt trouwens waar enkele andere onderdelen vandaan gehaald werden. Een Honda Fireblade uit 2012 bleek een prima donor te zijn voor deze nieuwe CBX. Naast de neus werden ook het kontje en de remmen van de CBR1000RR gebruikt. Voor de vering ging Bakker aan de slag met Öhlins, terwijl de wielen van PVM zijn. De fiets is overigens niet te koop, want het project werd opgezet door de huidige eigenaar van de motor. Uiteraard kan Bakker Framebouw ook jouw droommotor creëren. Lever een donorfiets aan en voor een bedrag tussen de 15 en 18.000 euro wordt er een maatpak voor je motor gecreëerd.  

 

Getest: Forcefield Pro Shirt

0

Een rugbeschermer die je traditioneel met een heupband aansnoert, knelt vaak rondom het (beginnende) buikje en voelt al snel zweterig. Daarvan is bij het Forcefield Pro Shirt geen sprake. Het vest draagt comfortabel en de BeCool-stof houdt je ook ’s zomers droog en koel. Als ik moet kiezen uit een rugbeschermer met heupband of het Pro Shirt, kies ik altijd de laatste. Het vest beschermt bovendien niet alleen de ruggengraat, maar ook de schouders, ellebogen en borstkas. De CE-protectoren op de elleboog verwijderde ik overigens al snel. Ze voelden te stijf en knelden de arm af. Ik heb slechts een puntje van kritiek: tot twee keer toe liet een stiksel op de mouw los. Een klusje van niets om het te stikken, maar bij zo’n duur shirt moet dit eigenlijk niet kunnen.

Forcefield Pro Shirt rugbeschermer
Gedragen door: Ad van de Wiel
Maten: XS tm XL
Prijs: € 230
Meer informatie: www.jopa.nl

Test: Norton Commando SF

0

Mooi nieuws voor mensen die al jaren wegdromen van een nieuwe Norton; de wonderschone Brit is eindelijk echt leverbaar. Rijden met de Commando is net zo mooi als de motor zelf, al heeft de Norton wat scherpe kantjes. Je typeert ze met liefde als karakter.

Voordat we aan onze ode beginnen, snijden we een heikel punt aan. Norton verspeelde de afgelopen jaren veel krediet met krankzinnige levertijden die kopers tot razernij brachten. Moeten potentiële kopers zich nog altijd zorgen maken? Importeur Norton Benelux garandeert een levertijd van maximaal zes maanden voor nieuwe motoren. Vertrouw je het niet helemaal neem dan contact op met importeur Mike van Ouytsel. Hij draait geen seconde om de hete brij heen, durft problemen te benoemen en geeft op alles een eerlijk antwoord.

Diezelfde Van Ouytsel sprak vooraf de profetische woorden dat de Commando een typische motor voor de ‘countryroad’ is. Lekker kronkelende provinciale wegen waar je tussen de 80 en 120 km/h overheen glijdt, waarbij het blok tussen de 3000 en 5000 tpm maakt. Dan is de machine in zijn element. Het blok produceert slechts 80 pk @ 6500 tpm en 90 Nm @ 5200 tpm, maar dat zegt helemaal niets. De paardjes van de Brit zijn vurige krengen en het koppel meer dan voldoende om uit elke bocht weg te blazen. Het geluid dat daarbij ontsnapt uit het zwart verchroomde uitlaatsysteem is extreem luid, maar enorm sfeer verhogend.

Norton werkt hard aan het polijsten van de injectie. Die heeft nog wel wat scherpe randjes. De injectie opereert onderin niet erg verfijnd. Bij een koude start schotelt het niet direct het juiste mengsel aan het blok voor. Boven de 2000 tpm werkt de injectie vloeiend en trekt de Norton in een streep door naar zijn ideale werkgebied. Het blok uitmelken heeft geen zin, bovenin gebeurt het duidelijk niet.

Norton schroeft topspullen op de Commando. Perfect afgestelde vering van Öhlins, pikante remmen van Brembo en lekker veel carbon. Het stuurgedrag is – niet verrassend – al net zo goed als de vering. Er zit niets teveel aan de Brit en dat zie je terug in een aangenaam laag gewicht. Dat resulteert weer in een eenvoudig om te gooien motorfiets. Vooral in het korte werk zet je de Commando exact daar neer, waar je wilt. Maar ook op de rand van de banden weet je exact wat er gebeurt. De Commando beschikt niet over een Featherbed-frame, maar de rijervaring voelt nog altijd zijdezacht en strak aan.

De Commando biedt een onvergelijkbare ervaring. Het rudimentaire motorblok bulkt van de charme en koppel en katapulteert je terug naar de hoogtijdagen van het oude unapproachable Norton. De vormgeving sluit daar perfect bij aan, maar het hoogwaardige rijwielgedeelte is weer uiterst bij de tijd. Dat staat op hoog niveau en dat merk je bij het lichte doch strakke sturen. Perfect is de Commando SF niet, de opmerkelijke ergonomie door de te kleine knieuitsparingen, maar vooral de rommelige motorloop onderin de toeren valt in negatieve zin op. Met de motor nog natikkend op de zijstandaard zakt elke vorm van ergernis echter volledig weg. Nee, unapproachable prestaties levert deze Norton niet, maar aan de pure en sensationele rijervaring kunnen weinig motoren tippen.

[justified_image_grid ids=19221,19222,19223,19224,19225,19226,19227,19228,19229,19230,19231,19232,19233,19234,19235,19236,19237,19238,19239,19240]

Aantal verkeersboetes gestegen

0

Terwijl er in 2012 nog 9.661.094 verkeersboetes werden uitgedeeld, waren dat er in 2013 maar liefst 10.334.619, zo meldt RTL Nieuws.

De meeste boetes, maar liefst 7.600.173, werden opgelegd vanwege snelheidsovertredingen. Ongeveer een kwart van deze snelheidsovertredingen werden door de trajectcontroles opgemerkt. Die op de A2, tussen Amsterdam en Utrecht, bleek het meest waardevol voor de overheid: 990.870. Dat zijn er maar liefst 2783 per dag! De trajectcontrole op de A4 bij Leidschendam leverde 815.968 bekeuringen op.

In 2014 lijken er nóg meer boetes uitgedeeld te gaan worden, want een groot aantal van de Nederlandse trajectcontroles stond in 2013 uit. De trajectcontroles op de A10, A20 en A13 worden dit jaar weer aangezet, zo meldt het Ministerie van Justitie.

Foto: ANP