GRATIS genieten van een demonstratie van de regerend World Supersportkampioen Ten Kate Racing Yamaha; JACK’S Racing Day op het TT Circuit Assen maakt het 12 en 13 augustus mogelijk. De Italiaan Stefano Manzi, die onlangs nog een dubbele overwinning wist te boeken op het circuit van Imola, demonstreert samen met zijn Spaanse teamgenoot Jorge Navarro de World Supersportmotor van het Nederlandse Ten Kate team dat een derde wereldtitel op rij nastreeft.
Stefano Manzi, die eerder voor het Grand Prix-team van negenvoudig wereldkampioen Valentino Rossi in actie kwam, won een dikke week geleden beide World Supersport races op het ‘Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari di Imola’. De Italiaan nam in de zevende ronde de leiding over en gaf deze niet meer uit handen. Uiteindelijk kwam hij met een marge van ruim zeven seconden als winnaar over de streep waarmee hij Ten Kate Racing de eerste dubbele overwinning van het jaar bezorgde. Jorge Navarro, die meerdere GP-overwinningen op zijn naam heeft, behaalde in Imola zijn beste resultaat van het seizoen door als zesde te finishen.
Ten Kate Racing Yamaha
Ten Kate Racing uit Nieuwleusen behoort tot de meest succesvolle teams in het wereldkampioenschap Supersport. Tussen 2002 en 2014 behaalde het team maar liefst negen wereldtitels, waarvan zes titels op rij. In 2007 won het team zowel de World Superbike als World Supersport titel, een ongeëvenaarde prestatie in het wereldkampioenschap. Ten Kate Racing Yamaha is de regerend World Supersportkampioen. Het team pakte de afgelopen twee seizoenen de titel met de Zwitserse coureur Dominique Aegerter en staat met Manzi momenteel tweede in de stand om het wereldkampioenschap.
Met een GRATIS toegangsbewijs verkrijgbaar via jacksracingday.nl en de vestigingen van de evenementpartners genieten bezoekers van JACK’S Racing Day vanaf de beroemde TT-tribunes op zaterdag 12 of zondag 13 augustus 2023 van een dag vol met demonstraties, motorraces in de Benelux Trophy, races met de snelste karts ter wereld en van autoraces in diverse klassen, waaronder de Porsche Carrera Cup Benelux en BOSS GP, met échte Formule 1-auto’s.
Benda verrast opnieuw met de lancering van de Benda Chinchilla 450, een voortzetting van hun cruiserlijn. Met een prijskaartje van ongeveer €3.500 in China, biedt deze motor veel waar voor zijn geld.
De Benda Chinchilla 450 is niet zomaar een upgrade. Hoewel hij een grotere cilinderinhoud heeft dan zijn voorganger, de 300, onderscheidt hij zich ook door zijn langere wielbasis en bredere banden.
Wat betreft prestaties, de Chinchilla 450 is indrukwekkend. Met een watergekoelde V2-motor die 50 pk levert, biedt deze motorfiets een krachtige rit. Er zijn geruchten over een 48 pk-versie speciaal voor de Europese markt, wat een interessante ontwikkeling zou zijn.
De technische specificaties van de Chinchilla 450 zijn ook indrukwekkend. Van een geavanceerd ABS-systeem tot een riemaandrijving en een tractiecontrole, deze motor is uitgerust met moderne technologie. Het design is zowel functioneel als stijlvol, met een opvallend LED-display en een zithoogte die comfort biedt voor de bestuurder.
Tot slot, de Benda Chinchilla 450 is niet zomaar een motor. Het is een statement van Benda’s toewijding aan kwaliteit en innovatie. Met zijn krachtige prestaties, geavanceerde technologie en stijlvolle design is het een motor die zowel op de weg als op papier indruk maakt.
In 2013 maakte Francesco Bagnaia de overstap van FIM CEV Moto3 (nu FIM JuniorGP) naar het Moto3 Wereldkampioenschap. Dat deed hij min of meer tegen zijn zin in, omdat hij op dat moment het gevoel had dat hij er nog niet klaar voor was – zoals bleek uit zijn eerste seizoen waarin hij geen enkel punt wist te behalen in 17 races.
In een exclusief interview met SPEEDWEEK.com, onthulde de regerend MotoGP-kampioen hoe hij worstelde tegen [Alex] Rins en [Alex] Márquez. Hij moest uiteindelijk toegeven dat hij nog niet klaar was voor het wereldkampioenschap en had graag nog een jaar in het Spaanse kampioenschap willen rijden.
Desondanks maakte Bagnaia uiteindelijk promotie naar FTR Honda, waarbij hij toegeeft dat hij een fout had gemaakt door de sprong te wagen: ‘Dat was de grootste fout in mijn carrière. Onder druk van mijn Dorna-verbintenis accepteerde ik de kans om naar het wereldkampioenschap te gaan. En daar kwam deze voorbarige stap vandaan’.
‘Op mijn 73e begon ik met motorrijlessen. Niet omdat motorrijden een lang gekoesterde wens is, maar om mobiel te zijn als we ergens met de camper staan. Toen mijn vrouw over de kop sloeg met haar elektrische fiets was het hoofdstuk fiets afgesloten. Daarop hebben we een bromfietsscootertje gekocht. Dat is best leuk, maar bij steile hellingen langs de Moezel moet ik mijn vrouw vragen af te stappen omdat we anders niet boven komen. Daarom besloot ik mijn A2-rijbewijs te halen. De eerste rijschool gaf waardeloze informatie en de tweede rijschoolhouder vertelde eerlijk dat hij bang was dat ik bij een valpartij alle botten zou breken. Hij dacht vast dat die ouwe lul het niet zou halen en dat ik zijn slagingspercentage persoonlijk naar beneden ging halen. Bij de derde rijschool was het geen probleem, maar daar kreeg ik te horen dat ik meer lessen nodig zou hebben dan een jonger iemand. Die dachten waarschijnlijk geld aan een oudje over te houden. Bij Rijschool Post in IJmuiden voelde het direct goed. Gerard Post had geen enkele moeite met een leerling van 74. “Mijn schoonvader van 72 rijdt ook motor”, antwoordde hij. Bovendien had hij een gloednieuwe KMT 125 staan en niet een of ander oud hok. Oh, is het KTM?’
Haalde als 76-jarige zijn motorrijbewijs A onbeperkt
‘Angst heb ik niet gehad tijdens het lessen. Het ergste was om achterop te zitten bij de eerste les. Gerard gaat enorm schuin door de bocht en ik zat op een piepklein duozadeltje. Als hij gas gaf, sloeg ik bijna achterover. Ik had de stront in de broek. Nee, het was geen ontgroening van een oude knar, hij doet dit bij iedereen. Tijdens het lessen ben ik wel eens omgevallen, omdat ik mijn voet verkeerd neerzette. Ik stond daarna bekend als die man die heel langzaam omvalt, maar heel snel opstaat. Je moet direct weer door anders sluipt de angst erin. Op mijn 74e verjaardag haalde ik – in één keer – mijn speciale verrichtingen. Bij theorie maakte ik maar één fout en ook het rijexamen ging foutloos. Vooraf was ik niet nerveus, wel toen ik het rijbewijs had. Dan moet je er ook iets mee doen. We hebben een Suzuki Burgman 200 gekocht omdat die precies in de camper past en daarop hebben we al zevenduizend kilometer gereden.’
Tijdens het lessen ben ik wel eens omgevallen, omdat ik mijn voet verkeerd neerzette
Hank Buyck
‘Gerard Post gaat ieder jaar met een groepje naar de Ardennen. Toen ik meeging, vlogen ze me bergopwaarts aan alle kanten voorbij. Dat kon ik niet hebben en daarom moest ook het zware rijbewijs er komen. Dat heb ik dit jaar als 76-jarige gehaald. Deze ouwe lul heeft zelfs een zware motor gekocht. Op mijn Yamaha Virago 750 kun je tenminste nog iemand achterop nemen. Route 66 stond voor oktober in de planning, maar dat ging vanwege corona niet door. Australische vrienden hebben ons uitgenodigd voor een rondje Down Under. Er gaat een truck mee, maar we slapen in een slaapzak onder de sterren. Helaas gooide corona wederom roet in het eten, maar het gaat er nog van komen. Op mijn negentigste hoop ik namelijk nog altijd te rijden.
De Custom Vehicle Motorcycles of kortweg CVO’s zijn het neusje van de zalm in het gamma van Harley-Davidson. Voor het eerst krijgen de luxe-tourers uit Milwaukee een complete make-over. Reden genoeg om naar Harley’s thuisbasis te vliegen en de nieuwe Street Glide en Road Glide aan de tand te voelen.
Foto’s: Harley-Davidson
Dat er tegelijkertijd een feestje was voor Harley-Davidsons 120e verjaardag, maakte de motivatie om naar Lake Michigan te gaan er niet minder op. Het gebeurt niet elke dag dat je high-end motoren kunt testen en de bevindingen van de dag kunt laten bezinken terwijl je naar een concert van Green Day of Foo Fighters kijkt of door het Harley-museum kuiert. Ander leuk extraatje: Harley-Davidson gaf ons een dagje een 2023 Anniversary Road Glide mee. Vergis je niet, de 2023 modellen zijn al op de markt, dus dit was, ondanks het bouwjaar, de vorige versie. De nieuwe wordt als 2023,5 gemarkeerd, want ze worden, as we speak, al geleverd bij de officiële dealers van het merk. Dit is wat je er mag van verwachten:
Asfalt
Droog en soms erg hobbelig asfalt
Testomstandigheden
Verzengend heet en windstil
Temperatuur
35°C.
1 van 7
From mild to wild
De CVO-modellen zijn iconisch in het Harley-gamma. En zoals het wel vaker gebeurt bij het Amerikaanse merk, zijn de klanten nogal gesteld op een aantal vaste kenmerken. Zo kwam het dat er gedurende 35 jaar een gestage evolutie was, zonder echt opvallend te veranderen. In 2014 was er Project Rushmore, waarbij er naar CVO-normen al een grote stap gezet werd. ‘Maar toch zagen we dat er een vraag kwam naar meer opvallende veranderingen’, zegt VP of Design Brad Richard. ‘Mensen kochten een nieuwe CVO, maar zagen niet veel verschil met de motor die hun vriend 10 jaar eerder gekocht had. Onderhuids waren er massa’s veranderingen. Maar visueel zag je de evolutie minder duidelijk. Dat hebben we nu aangepakt. Zowel intern als op het vlak van uiterlijk zijn de verschillen groot. We hebben er heel lang over gedebatteerd en met heel wat mensen over gesproken. De voorstellen die we kregen, varieerden tussen voorzichtige aanpassingen tot radicale veranderingen. We hebben uiteindelijk voor een middenweg gekozen. Sommigen vinden nu al dat we te ver gegaan zijn, andere zijn van mening dat het nog wel een onsje meer mag. De keuze ging From Mild to Wild. En alles daartussenin. We hebben de CVO’s herkenbaar gehouden. Je ziet nog steeds in één oogopslag dat dit een Road Glide of een Street Glide is. Maar eigenlijk is niks nog hetzelfde…”
Er is natuurlijk de nieuwe Milwaukee Eight VVT 121. Een nieuw 1977cc-blok met maar liefst 189 Nm koppel en vloeistofgekoelde cilinderkoppen. Vergis je niet, het gaat hier enkel om koeling van de koppen, de cilinders zelf blijven luchtgekoeld en de karakteristieke koelvinnen blijven. Er zijn bepaalde zaken waar je met je klauwen vanaf blijft.
Het blok heeft 8 procent meer koppel en 9,5 procent meer vermogen dan de vorige koning van de H-D-blokken, de Milwaukee Eight 117. De kracht wordt geleverd via vijf verschillende mappings. We reden langs de boorden van Lake Michigan vanuit Milwaukee naar het noorden op licht slingerende wegen. Niet al te snel en daar was de Sports mapping zelfs te veel van het goede. Mooi dat Harley mappings biedt waar je ook écht het verschil voelt. En dus was de Sport instelling voor het eerdere rustige gebruik te hoog gegrepen. De directe gasrespons maakte zowel de Street als Road Glide net iets te nerveus. Toen we bij het terugkeren een stuk snelweg namen, gevolgd door wat snellere wegen en op- en afritten was de Sport-setting wel de juiste keuze. Voor het overige lieten we de Milwaukee Eight VVT in de Street-modus staan. En dan voel je dat er – bijna – letterlijk een koppelberg onder je kont zit. De giga-twin spuwt de Nm’s uit als hillbilly zijn pruimtabak. Er is altijd nog wat over. Een korte knauw aan het gas en de roffelende Milwaukee Eight duwt je vooruit. Heerlijk veel koppel, maar ook moeiteloze kracht. Fantastisch.
Variabele kracht
Die piek van 189 Nm bereik je bij 3,000 tpm, maar je voelt dat de koppelkromme zo vlak is, dat je tussen de 1.800 en 5.000 tpm gewoon overal in de buurt van die piek blijft. Dat de top van 115 pk bij 4.500 tpm ligt, is in deze vooral belangrijk voor de volledigheid, maar is tijdens het rijden van secundair belang. Wat wél van grootbelang is, is de VVT of Variable Valve Timing. Die zorgt er via een tandring tussen het nokkenastandwiel en de nokkenas voor een variatie in de kleptiming en dat zorgt er dan weer voor dat het koppel meer verspreid wordt over het toerenbereik. Omdat door de gevarieerde kleptiming de in- en uitlaatkleppen op andere momenten geopend worden, is er ook een lager verbruik en daaraan verbonden een lagere emissie. Daar kan niemand iets op tegen hebben. Dat gezegd hebbende, het is opvallend dat je in de VS véél minder elektrische wagens ziet dan bij ons en er wordt in sommige garages zelfs geadverteerd met ‘Free oil changes for Tesla’s’. Zowaar een emissie-grapje, ook dat zie je hier in Europa niet vaak (genoeg).
Gretig en vlot
Terug naar het blok waar ook een nieuwe ontworpen cilinderkop en vloeistofkoeling voor die kop, beter presterende nokkenassen, verhoogde compressieverhouding, andere inlaatpoorten en een nieuwe uitlaat zorgen voor betere prestaties. En die voel je écht. Na de test reden we een dag met het vorige model en je merkt niet alleen het verschil in kracht. Het blok is tegelijk gretiger en vlotter. Het in zijn neutraal tikken als je stil staat blijft nog even moeilijk, maar voor het overige is dit een giga-stap vooruit. Er zijn tijdens het rijden ook minder trillingen. Dat ligt niet alleen aan het blok, maar ook aan het hertekende rijwielgedeelte. Als je gedachten even afdwalen, kan het gebeuren dat je met 120 km/u over de snelweg rijdt in z’n vier in plaats van in z’n zes. Zo vlot draait het. Al moet je die zes écht als een overdrive zien. Het mag dan duidelijk zelfs een stuk sneller gaan dan legale snelheden. Germany, here we come!
Slanker
De Street Glide verloor 15 kg, de Road Glide dik 17 kilogram en dat het laat zich duidelijk voelen op deze twee luxe-tourers. Harley zocht de ponden en kilo’s overal, maar met drie kg aan de kroonplaten en het balhoofd, werd al een serieuze stap gezet. Lichtere materialen, topleveranciers als Brembo en Showa, vernieuwd design en materiaal voor de tank, andere koffers… zo kunnen we nog wel even doorgaan. De CVO’s zitten nu rijklaar voor onder de 400 kg. Nog niet echt vedergewichten, maar ze zijn wel voelbaar lichter dan hun voorgangers.
Punt is dat de motoren niet alleen lichter, maar ook aerodynamischer geworden zijn. En daarbij ook nog beter presteren. De 47mm-Showa upsd-vork in combinatie met de instelbare achterophanging van hetzelfde merk en de radiaal gemonteerde Brembo stoppers met vierzuigerklauwen, zorgen voor goed veren en goed remmen. De remkracht is zoals het hoort, krachtig maar doseerbaar. En omdat je de achterveer ook kunt instellen met een draai een de knop, kan elke CVO voorzien worden op een passagier en/of bagage.
Je kunt argumenteren dat er anno 2023 motoren zijn waarop dat elektronisch gebeurt. En als je dat pad opgaat, kun je ook stellen dat windschermen op zijn minst manueel instelbaar zouden moeten zijn. Maar dit is meer een discussie over stijl en herkenbaarheid dan over technologie. Je kunt er donder op zeggen dat Harley-Davidson in staat is om een in de hoogte verstelbaar scherm te monteren of zelfs elektronisch gestuurde ophanging. Hadden ze de ‘Wild’-optie gekozen voor de make-over van hun CVO’s, waren die dingen er misschien ook op verschenen. Maar er is geen ander merk waar stijl, kenmerken en herkenbaarheid hoger aangeschreven staan dan bij Harley. En Harley is ook het enige merk dat daar in hoge mate aan vasthoudt. Geloof het maar dat het veel moeilijker is om je motoren te laten evolueren binnen vastgestelde lijnen dan van een blanco blad en zonder beperkingen iets te gaan ontwerpen. Het is soms moeilijk om dat op een afstand in te schatten. Daarom was het goed om een paar dagen in een Harley-bad gedompeld te worden. De motoren zijn anders, de rijders zijn anders, hell, zelfs de sfeer is anders. Maar anders is ook in dit geval ook niet beter of slechter. Het is gewoon euh…anders. En de honderdduizenden die daar in Milwaukee samenkwamen om vier dagen in de allerbeste verstandhouding feest te vieren, kunnen geen ongelijk hebben. Deze motorfietsen hebben iets wat door een grote massa niet alleen op prijs gesteld wordt, maar ook gevraagd. Breng die massa Harley-aanhangers bijeen en je hebt bovendien een weergaloos feest, hetzelfde geldt niet altijd voor voetbalwedstrijden.
En om het debat af te ronden: Harley heeft in een niet zo ver verleden al van een blanco blad een motorfiets ontworpen waar wél een instelbaar windscherm op zit, elektronische ophanging, een vloeistofgekoeld blok, etc… Dat is de 1250 Pan America. De stijl en uitrusting van de nieuwe CVO’s zijn dus het resultaat van een bewuste keuze, en niet van een gebrek aan knowhow, middelen of kennis. Dat gebrek aan middelen mag er evenmin zijn voor de klanten. Net als heel wat andere luxe-tourers, zijn ook de beide CVO-modellen niet gericht op een breed publiek, maar op kapitaalkrachtige kopers die zich niet in de eerste plaats door de prijs laten leiden. Op dat vlak kan er trouwens geen twijfel zijn tussen beide modellen, ze hebben elk exact dezelfde prijs.
LED en TFT
Dat brengt ons naadloos bij het deel waar Harley wél radicaal gebroken heeft met traditie. Zowel de Street Glide als de Road Glide hebben nu LED-verlichting en een knoert van een 12,3-inch TFT scherm. Er zijn flatscreen tv’s die kleiner zijn. Daaraan gekoppeld is ook de connectiviteit met je telefoon, er is het navigatiesysteem en vooral ook de rij-modi, veiligheidsextra’s als ABS, tractiecontrole, bochten ABS, vehicle hold control… Wheeliecontrole zit er niet, maar dat is dus niet echt nodig. Wél net zo onlosmakelijk verbonden aan CVO’s als een geurboompje aan de wagen van een kettingroker: het infotainmentsysteem. In dit geval een Rockford Fosgate Stage II aangedreven door een 4-kanaals 500 watt RMS-versterker. Er zijn discotheken waar minder klankvolume door de boxen knalt. Het systeem is identiek op beide modellen, de boxen achteraan zitten perfect weggewerkt in de nieuwe koffers en voor wie dat allemaal nog niet genoeg is, zijn er nog zwaardere speakers verkrijgbaar. Plug and play, gewoon verwijderen en vervangen. Zelfs ondergetekende zou het kunnen. En dat zegt veel. De koffers zelf hebben trouwens ook een nieuwe vorm, ze zijn breder en lopen minder ver door naar onderen. Wie aandachtig kijkt, ziet dat de deksels dezelfde vorm hebben als van de nieuwe benzinetank. Oog voor detail, heet dat.
Win Win Twin
Over naar de rijervaring dan. Al dan niet met ‘Good Riddance’ van Green Day dat door het infotainmentsysteem knalt. De Road Glide was als eerste aan de beurt. We wisten op dat ogenblik nog niet dat Harley ons de dag nadien een 2023 Road Glide zou meegeven om Milwaukee en omstreken te verkennen. Dat heeft ons wel geholpen om nog beter in te zien waar de nieuwe CVO Road Glide verschilt van zijn voorganger. Want net als 99,9999 procent van de wereldbevolking, rijden wij niet elke dag met een CVO. En ook al is de gelijkenis erg groot, beide motoren rijden anders en voelen ook anders. 17 kg verschil, dat voel je. Daaraan gekoppeld is er een verbeterde aerodynamica en de hoogwaardige ophanging. Dat zorgt voor meer comfort, maar ook – en misschien wel vooral – voor een gemakkelijker te controleren motorfiets. Om nog maar te zwijgen over de kracht die uit de Milwaukee Eight 121 stroomt. Wat zeggen we? Stroomt? De kracht wordt eruit geperst als de weeën van een barende vrouw. De gasrespons is erg direct en alleen op snelle open stukken is wat ons betreft de Sport-modus de betere. Anderzijds zijn de CVO’s nu wel beter gewapend om de sportieve input te verwerken. De nieuwe upsd-Showa werkt uitstekend, de Brembo vierzuigerklauwen ook. Dat wil zeggen dat het sportief potentieel toegenomen is (lichter, beter rijwielgedeelte en sterker blok), maar anderzijds is ook het comfort en de controle toegenomen. Dat heet dan een win-win.
De Road Glide verraste ons aangenaam door het gemak waarmee hij zich liet sturen. Enerzijds is het een vriendelijke reus, maar anderzijds is hij een stuk minder log dan je zou verwachten. In vergelijking met zijn voorganger heeft hij een soort vanzelfsprekendheid over zich waardoor je bijna intuïtief kunt rijden. Ook het gebruik van het nieuwe Skyline OS infotainmentsysteem is een makkie. Geen gedoe met ingewikkelde menu’s, maar een gemakkelijke en duidelijke bediening van muziek, navigatie, rij-modi… zo hoort dat. Bovendien is zo’n 12,3-inch scherm wel handig om veel informatie op kwijt te kunnen.
Het stuur van de Road Glide is lager en breder geworden en ook dat verbetert de controle.
Moeilijk kiezen
De Road Glide biedt de beste windbescherming van de twee. Dat viel niet meteen op in het eerste deel van de rit met heel veel rustige country roads, maar wel als we voor het laatste deel van de rit in Belgium de Interstate 43 opdoken, was het verschil in beide CVO’s ook op dat vlak merkbaar. Op geen van de CVO’s is het windscherm instelbaar, op de Street Glide zou je willen dat het wel zo was. Gewoon een hoger windscherm kan ook al helpen, want de Batwing-kuip van de Street Glide is laag genoeg om de montage van een iets hoger scherm toe te laten zonder het blikveld te verstoren.
Anderzijds is de Street Glide nog iets sportiever ingesteld en stuurt hij nog lichter dan zijn bijna-naamgenoot. De meningen waren verdeeld over wat nu de beste motor zou zijn geweest om de rit mee af te werken of om een groot deel van de VS mee te verkennen. Of van een Europa…
Conclusie 2024 Harley-Davidson CVO Street Glide en Road Glide
Die keuze zal altijd persoonlijk zijn. Omdat de modellen onderling net zo veel verschillen als de rijders zelf. Belangrijk hier is dat Harley-Davidson erin geslaagd is om met beide modellen een reuzesprong voorwaarts te maken. Eentje die nu ook duidelijk zichtbaar is. Los van het nieuwe uiterlijk is het ook van belang dat er opvallende en onopvallende verbeteringen zijn op zo goed als alle vlakken en onderdelen. En die aanpassingen werken ook daadwerkelijk. De Road Glide en de Street Glide zijn helemaal bij de tijd en op sommige vlakken lopen ze zelfs voor. Het is de verdienste van Harley-Davidson dat ze grote en nuttige aanpassingen hebben doorgevoerd zonder de ziel van hun luxe-tourers aan te tasten. Je ziet en voelt onmiddellijk dat dit CVO’s zijn, alleen staan ze op alle vlakken een trap hoger dan hun voorgangers. De CVO 2.0 is gearriveerd.
Pluspunten 2024 Harley-Davidson CVO Street Glide en Road Glide
Ingrijpende vernieuwingen
Uitstraling
Blok
Comfort
Minpunten 2024 Harley-Davidson CVO Street Glide en Road Glide
Op de 2024-versie van de Honda Forza 750 zijn geen technische veranderingen te bespeuren. Wel nieuwe kleurvariaties.
De monochrome ‘Mat Jeans Blue Metallic’ die al beschikbaar was in het 2023-gamma, staat ook paraat voor 2024. Daarnaast is er een nieuwe kleur genaamd ‘Candy Chromosphere Red’. Er zijn ook twee varianten toegevoegd aan de reeds beschikbare kleuren van 2023: ‘Mat Ballistic Black Metallic’ met gouden gekleurde wielen en logo, waardoor het een ‘Special Edition’ is, en ‘Iridium Gray Metallic’ met afwerkingen in grafietzwart.
De esthetische impact is vernieuwd en de Forza 750 behoudt zijn kenmerken die het in Europa tot een succes hebben gemaakt, dankzij de prestaties die het midden houden tussen een scooter en een motorfiets. De Forza 750 wordt aangedreven door een tweecilinder motor van 745 cc met bovenliggende nokkenas en acht kleppen. De motor levert een vermogen van 58,6 pk bij 6.750 tpm en een koppel van 69 Nm bij 4.750 tpm. De DCT-transmissie heeft zes automatische versnellingen met twee coaxiale koppelingen. Als je wilt, kun je handmatig schakelen met de knoppen aan het stuur. Er zijn vier rijmodi en drie niveaus van tractiecontrole.
Het frame is gemaakt van stalen buizen met een diamantstructuur, zodanig gevormd dat er ruimte is onder het zadel voor een integraalhelm. De motorfiets is uitgerust met een Showa SFF Big Piston-voorvork met omgekeerde 41 mm Ø vorken, terwijl aan de achterzijde een verstelbare Showa Pro-Link schokdemper werkt via een hefboomophanging. De wielen hebben een diameter van 17 inch aan de voorkant en 15 inch aan de achterkant, met respectievelijk 120/70 en 160/60 banden. Voorremmen bestaan uit twee 310 mm Ø schijven met vierzuigerremklauwen, terwijl de achterrem een enkele 240 mm Ø schijf heeft met een zuigerremklauw. Het ABS is uitgerust met twee kanalen.
De finale ronde van het WorldSBK 2023, oorspronkelijk gepland op het Argentijnse Circuit de San Juan Villicum, zal niet doorgaan. De organisatoren zijn momenteel druk bezig met het vinden van een alternatieve locatie voor het einde van het seizoen, die binnenkort bekend zal worden gemaakt.
Reden voor annulering
De annulering van de slotrace van het seizoen op het Argentijnse circuit is het gevolg van de huidige politieke situatie van het land. Met een aanstaande regeringswissel in de provincie San Juan en geplande landelijke en provinciale verkiezingen, heeft dit een aanzienlijke impact op het dagelijks leven van de inwoners en bedrijven.
Om rekening te houden met de complexe politieke omstandigheden heeft de Dorna WSBK Organization, in samenwerking met Grupo OSD en de regering van San Juan, besloten het evenement op het San Juan Villicum-racecircuit uit te stellen.
Nieuwe plannen voor het finale-evenement
De organisatoren werken momenteel aan nieuwe plannen voor het finale-evenement. Het exacte circuit en de datum worden binnenkort aangekondigd, zodat er voldoende tijd is voor een succesvolle voorbereiding van dit grootschalige evenement.
De speciale veiling georganiseerd door het MOTUL FIM Superbike World Championship in samenwerking met CharityStars, een internationaal veilingplatform, heeft € 17.418,- opgebracht ter ondersteuning van de gemeenschappen die getroffen zijn door de verwoestende overstromingen die Emilia-Romagna in mei dit jaar troffen.
Verschillende gewilde items, vorige maand verzameld tijdens de Pirelli Emilia-Romagna Round, trokken veel aandacht en haalden opmerkelijke biedingen tijdens de veiling. Bovenaan de lijst stonden de helmen die waren ondertekend door Toprak Razgatlioglu, de kampioen van 2021, die een opvallend bod van € 5.225,- haalden. Daarnaast bracht de X-Lite SBK-helm, versierd met handtekeningen van vele sterren van het kampioenschap, een ongelooflijk bod van € 4.000,- op. Een VIP Experience-pakket bracht € 1.800,- op voor het goede doel.
Andere items waren onder andere een laars die was ondertekend door Danilo Petrucci (€ 725,-) en de handschoenen van regerend wereldkampioen Alvaro Bautista (€ 560,-).
Het succes van de veiling, die kort na de tweede ronde van het seizoen plaatsvond in Emilia-Romagna, de Prometeon Italian Round, werd mogelijk gemaakt door de steun en vrijgevigheid van WorldSBK-teams, rijders en fans die actief deelnamen aan het biedproces. Met elke euro die werd opgehaald, heeft de veiling bijgedragen aan de inspanningen van het Emilia-Romagna Regional Agency for Civil Protection om de getroffen gemeenschappen te helpen.
Hoewel Valentino Rossi alweer even gestopt is, blijft het startnummer 46 voor velen heilig (en voor sommigen zelfs nog een stap verder). Toch was – en is – Rossi niet de enige die met dit beroemde nummer rijdt, zoals crosser Davy Pootjes. Maar er waren ook mensen hun tijd ver vooruit. Leen Rehorst bijvoorbeeld, die er al mee reed toen zelfs Graziano Rossi nog in de luiers zat.
Foto’s: Guus van Goethem
Hé, weer die 4 en die 6. En ja, dit is echt Leen Rehorst in de jaren vijftig.
‘Neeeee, Rossi reed met het nummer van mij! Ik reed in 1957 al met 46…!’ De lach van Leen Rehorst verraadt aan alles dat hij dit verhaal al vaak verteld heeft en dat hij er per keer meer plezier in krijgt. En hij heeft een punt, want Leen reed in de jaren vijftig een aantal Dutch TT’s en werd in 1956 zelfs beste Nederlander in de 350cc. Op dat moment kon Graziano Rossi net lopen… Met het legendarische startnummer houdt het vergelijk tussen Valentino Rossi en Leen Rehorst opvallend genoeg niet op, want beiden weten niet van ophouden, al doet Rossi dat tegenwoordig helaas op een paar wielen teveel. Wat dat betreft heeft Leen een streepje – nee streep – voor op zijn veel beroemdere collega, want vorig jaar stond hij op 91-jarige leeftijd aan de start van de allereerste Classic GP Assen, 65 jaar na zijn laatste TT.
In de tussenliggende periode werd het TT Circuit totaal getransformeerd tot een hypermodern racecomplex, maar de start-finish ligt nog altijd op dezelfde plek waar Leen in 1956 als beste Nederlander zijn TT afsloot. Een bijzondere wetenschap wanneer de in 1931 in Den Haag geboren Leen zijn eerste ronde maakt. Misschien ietsje langzamer dan meer dan een halve eeuw geleden, maar aan alles zie je dat hier iemand rijdt die weet wat je moet doen met een motor om er hard mee te gaan. In het geval van Leen maakte dat niet uit met welke motor, want hij reed in zijn leven met zo’n beetje alles dat twee wielen had en altijd hard met bovendien vaak bijzondere verhalen.
Van gips naar kampioen
Zoals in 1957 toen hij in het gips Nederlands kampioen werd in de 350cc. Op Zandvoort – waar zijn carrière in 1954 tijdens de Sterrendagen begint – valt tijdens de laatste wedstrijd van dat seizoen iemand voor hem, waarna een aantal rijders geen kant meer op kan en ook crasht. Onder wie Leen. Om hem heen krabbelt iedereen weer op, maar Rehorst breekt zijn been en daardoor lijkt zijn kans op de Nederlandse titel in één klap weg te zijn. Pas in het ziekenhuis krijgt hij te horen dat de concurrentie niet genoeg punten heeft gehaald, waardoor hij dus met een gebroken been de nationale titel pakt.
In datzelfde ziekenhuis realiseert Leen zich ook dat de motorsport misschien niet de slimste hobby is als eigenaar van een succesvolle tweewielerzaak in Den Haag. Het is lastig werken met een gebroken been… Hij lijkt zijn laatste race dan ook gereden te hebben, maar komt daar al snel op terug. Van de vroegere betrouwbaarheidsritten tot aan motorcross, speedway en ook wegrace. De veelzijdigheid was in die tijd al bijzonder en is vertaald naar 2023 zelfs uniek. Het feit dat hij zelf nog altijd sleutelt aan de motor maakt zijn verhaal nog veel specialer. En, misschien wel de overtreffende trap, bleef racen.
Zo oud worden, wie wil dat nou niet…
Tegenslag
Maar het is niet alleen de leeftijd van Leen die hem tot een speciale deelnemer maakt tijdens de Classic GP Assen van 2022. Het is hoogst zelden dat je een coureur eerst op een scootmobiel ziet rijden om vervolgens met rijbewijs invorderende snelheden voorbij te zien komen. Sterker nog: veel van zijn leeftijdgenoten zouden slecht ter been waarschijnlijk nog maar heel zelden de geraniums inruilen voor een rondje om het huis. Laat staan een rondje over een nat TT Circuit.
Het past perfect bij Leen Rehorst die nooit van opgeven wil weten. Dat begon al voor zijn racecarrière toen hij met werkzaamheden een staalsplinter in zijn oog kreeg, waaraan hij later zelfs geopereerd moest worden van de medische commissie van de KNMV, omdat anders een startbewijs bij de senioren ondenkbaar zou zijn. En om diezelfde carrière te redden nam hij ooit op staande voet ontslag. De reden? Zijn baas wilde vanwege te veel werk geen vrij geven voor een race!
Classic GP Assen 2023
Tijdens de Classic GP Assen staat alles in het teken van historische auto’s en motoren. Zie legendarische coureurs, zoals Kevin Schwantz en Randy Mamola, weer over het TT Circuit Assen jagen. Daarnaast is er een bomvol raceprogramma en zijn er demonstraties met historische Formule 1-auto’s.
Het evenement vindt dit jaar plaats van 8 tot en met 10 september op de ‘Cathedral of Speed’. Kaarten zijn in de voorverkoop met korting verkrijgbaar vanaf € 15,- voor de vrijdag, € 30,- voor de zaterdag of zondag en € 49,50 voor een weekendkaart. Voor meer info: www.classicgp-assen.com.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
