Off Road Competition is een intrinsiek onderdeel van Yamaha’s identiteit, op elk niveau. De indrukwekkende prestaties van Yamaha in de top van de motorsport, of het nu motorcross of rally is, zijn goed gedocumenteerd. Echter, er is ook een sterke toewijding om deze winnende prestaties te delen met rijders van alle niveaus. Ter gelegenheid van ons 70-jarig jubileum heeft Yamaha de Off Road Competition motoren verder geoptimaliseerd, zodat elke rijder kan profiteren van deze winnende formule.
Het succes van Yamaha in offroad wedstrijden is te danken aan een unieke aanpak in het ontwerp, de bouw en het racen van motorfietsen. Ongeacht het aantal titels dat onze motoren behalen, blijft de vastberadenheid van Yamaha om te verbeteren en innoveren onveranderd. Een motor die vandaag wint, moet mogelijk nog beter zijn om morgen te overwinnen, wat leidt tot een voortdurende drang naar betere prestaties, wendbaarheid, controle en betrouwbaarheid.
Deze voortdurende innovatie is duidelijk zichtbaar in de 2026 Off Road Competition serie van Yamaha. Met een authentiek race-DNA en belangrijke verbeteringen voor betere prestaties zijn deze motoren ontworpen door winnaars voor winnaars.
Voor 2026 zijn de prestaties en het rijgedrag van de YZ450F verder geoptimaliseerd. Ook het inlaatsysteem en de brandstofinjectie van de YZ125 zijn vernieuwd, terwijl de hele serie nu met frisse kleuren en graphics nog aantrekkelijker is voor een breder publiek.
Yamaha introduceert vier speciale 70th Anniversary modellen in de Off Road Competition serie. Deze motoren, met hun opvallende kleurstellingen, combineren het rijke erfgoed van Yamaha’s off-road racelessen met de belofte om toekomstige overwinningen te behalen.
De 2026 YZ450F is de koploper onder de crossmotoren. Ondanks zijn eerdere overwinningen en populariteit, blijven Yamaha’s technici onvermoeibaar werken aan verbeteringen. Deze motor heeft nu een nieuw motorblok, frame en achtervering, naast tal van andere verbeteringen zoals nieuwe styling en innovatieve technologie.
De vernieuwde YZ450F beschikt over een herzien inlaatsysteem dat zorgt voor een meer lineaire gasrespons en een verbeterde controle bij lage en middelhoge toeren. Door veranderingen in de vorm van de inlaatpoort en -wand is er nu een betere verbrandingsefficiëntie, terwijl de kracht bij hogere toeren behouden blijft. Daarnaast zijn de koppelingseigenschappen verbeterd, wat de betrouwbaarheid van het motorblok ten goede komt en de belasting voor de rijder vermindert. Belangrijke kenmerken, zoals de omgekeerde cilinderkopindeling en titanium inlaatkleppen, blijven behouden.
De uitlaat is stiller gemaakt met een centraal geplaatste resonator en afstelwijzigingen, terwijl het luchtfilter is aangepast om het inlaatgeluid te dempen. De bevestigingshoek van de uitlaatdemper is verlaagd voor meer gebruiksgemak.
Een noemenswaardige nieuwe functie is de hydraulische koppeling, die het aangrijppunt constant houdt tijdens het rijden, waardoor aanpassingen tijdens het racen niet nodig zijn en het gevoel voor de rijder verbetert. Het frame van de YZ450F, dat al zeer gewaardeerd werd, is verder verbeterd voor gebruiksgemak en comfort. Het nieuwe frame heeft een herontworpen binnenstructuur en asymmetrische motorsteunen voor beter torsiegedrag, wat resulteert in een stabieler rijgevoel en betere balans.
De voorvering is ook opnieuw afgesteld voor een nog beter gevoel en stabiliteit, terwijl een nieuwe achtervering samen met KYB zorgt voor een soepelere demping. Het nieuwe antislipzitvlak biedt meer controle en voorkomt dat de rijder naar achteren glijdt tijdens acceleratie.
ECU-vergrendelfunctie
De crossmotor kan ook eenvoudig worden vergrendeld via een smartphone met de ECU-vergrendelfunctie, wat een effectief anti-diefstalsysteem biedt. Met de unieke Power Tuner-app kan de rijder het motorkarakter aanpassen aan persoonlijke voorkeuren en raceomstandigheden. De YZ450F is uitgerust met een lichtgewicht lithiumbatterij.
Ook het design van de YZ450F is indrukwekkend, met nieuwe kuipdelen die de lichte en compacte uitstraling benadrukken. De speciale kleurstelling van de 70th Anniversary Edition verbindt het model met Yamaha’s rijke raceverleden.
Bij de YZ125 zijn er ook verbeteringen doorgevoerd, waaronder een nieuw inlaatsysteem en geoptimaliseerde carburatie, die de prestaties en gasrespons verbeteren. Deze upgrades maken de YZ125 veelzijdiger en toegankelijker voor zowel beginners als ervaren rijders.
Yamaha brengt ook de YZ250 en YZ250F uit in vernieuwde kleuren en graphics, evenals 70th Anniversary Editions. De jeugdmodellen, YZ65 en YZ85, zijn vervaardigd met dezelfde racetechnologie en zijn voorzien van de nieuwe Icon Blue kleur en graphics. Tot slot is er de legendarische PW50, de ideale beginnersmotor, die in 2026 eveneens een vernieuwde uitstraling krijgt.
Indian Motorcycle heeft de voortzetting van hun populaire video-serie ‘Forged’ aangekondigd. In deze nieuwe reeks, die vandaag (18 juni 2025) van start gaat, krijgen drie gerenommeerde custom builders de opdracht om de Indian Chieftain PowerPlus om te bouwen tot unieke, op maat gemaakte motorfietsen. De serie biedt een kijkje achter de schermen bij Jeremy “Twitch” Stenberg, Forever Rad en Kraus Motor Co., terwijl zij hun visie en vakmanschap loslaten op deze imposante toermotoren.
De custom projecten zijn gebaseerd op de Indian Chieftain PowerPlus van modeljaar 2025, een indrukwekkende touring machine met serieuze specificaties. De motor wordt aangedreven door een vloeistofgekoelde V-twin PowerPlus 112 met een cilinderinhoud van 1834 cc, die 126 pk levert bij 5.500 tpm en een indrukwekkend koppel van 180 Nm bij 3600 tpm. De motorfiets is standaard uitgerust met een 6-versnellingsbak, een 22,7 liter brandstoftank en weegt ongeveer 367 kg (drooggewicht).
De Chieftain biedt moderne technologie zoals keyless ignition, cruise control, LED-verlichting, ABS en drie rijmodi (Tour, Standard, Sport). Het 7-inch touchscreen infotainment systeem met Apple CarPlay integratie zorgt voor connectiviteit onderweg, terwijl de afsluitbare zijkoffers voldoende opbergruimte bieden voor langere trips.
De custom builders: Drie visies, drie stijlen
De drie geselecteerde builders brengen elk een unieke stijl en benadering naar de projecten:
Jeremy “Twitch” Stenberg, voormalig motorcross- en freestyle-ster, staat bekend om zijn agressieve, sportieve en onconventionele designs. Zijn aanpak is gericht op het creëren van motorfietsen die grenzen verleggen in zowel uiterlijk als prestaties.
Forever Rad, onder leiding van Kyle Bertsch, is gespecialiseerd in het upgraden van zowel het uiterlijk als de techniek van motorfietsen. Hun werk wordt gekenmerkt door een strakke, maar opvallende stijl die inspiratie haalt uit de skateboard-cultuur.
Kraus Motor Co., geleid door Satya Kraus, staat bekend om innovatieve ontwerpen en hoogwaardige afwerking. Hun bouwprojecten worden vaak geïnspireerd door klassieke racemotoren en leggen de nadruk op zowel esthetiek als prestaties en rijeigenschappen.
Meer dan alleen marketing
Hoewel de ‘Forged’-serie ongetwijfeld een marketinginstrument is voor Indian Motorcycle, toont het initiatief ook de toewijding van het merk aan de custom-cultuur en hun openheid voor innovatie. Door samen te werken met bekende builders, positioneert Indian zich nadrukkelijk in het premium segment van de custom scene en moedigt het merk individualisering aan bij hun klantenbestand.
Met de ‘Forged’-serie benadrukt Indian Motorcycle niet alleen de veelzijdigheid van hun platform, maar spelen ze ook in op de groeiende vraag naar gepersonaliseerde motorfietsen. Door de creativiteit van gevestigde builders te tonen, demonstreert het merk de bijna onbegrensde mogelijkheden voor aanpassingen van hun motorfietsen.
De eerste afleveringen van de ‘Forged’-serie zullen te zien zijn op het officiële YouTube-kanaal van Indian Motorcycle. Voor motorliefhebbers die geïnspireerd raken door deze custom projecten, bieden de deelnemende builders mogelijkheden om vergelijkbare aanpassingen aan te vragen via hun respectievelijke websites.
Deze serie belooft niet alleen een visueel spektakel te worden voor motorenthousiasten, maar biedt ook waardevolle inzichten in het creatieve proces achter het bouwen van custom motorfietsen op het hoogste niveau.
Boet van Dulmen was de enige van ‘de Grote Drie’ die er niet in slaagde een TT-zege te behalen. Nadat Wil Hartog (1977) en Jack Middelburg (1980) de 500cc-race hadden gewonnen, was Boet er in 1981 heel dichtbij. Helaas kunnen we Boet niet meer vragen naar zijn TT-ervaringen, omdat hij in 2021 op 73-jarige leeftijd overleed bij een verkeersongeval. In het ouderlijk huis in Ammerzoden werden we door vrouw Ineke en dochters Annemiek en Marjolein met open armen ontvangen. Er werd gesproken over zijn prestaties, maar vooral over wie Boet was buiten de circuits. Dat leverde bijzondere, soms grappige en soms emotionele anekdotes op.
Nederlandse overwinningen in de TT zijn zeldzaam, héél zeldzaam. Enkel Wil Hartog, Jack Middelburg, Paul Lodewijkx, Egbert Streuer, Bernard Schnieders en Hans Spaan hebben het Wilhelmus laten klinken op Grand Prix-niveau in Assen. Toch zijn er talloze andere unieke en soms bijna vergeten Nederlandse TT-momenten. Momenten waarop alles perfect samenviel, of juist nét niet. Prestaties die minstens zo indrukwekkend waren als een Grand Prix-zege. Ter ere van het 100-jarig bestaan van de TT in Assen maakte Moto73 verhalen over acht Nederlanders met een bijzonder TT-verhaal.
Ineke (m), Annemiek (r) en Marjolein (l) halen met MOTO73 herinneringen op van Boet’s ‘bijna winst’ tijdens de TT van Assen in 1981.
Annemiek, we beginnen met jou (terwijl we haar de kopfoto van het artikel laten zien) Je hebt waarschijnlijk een record te pakken, want je bent de enige die ooit neuspeuterend op het TT-podium heeft gestaan.
‘Van het moment zelf weet ik natuurlijk niets meer, want ik was twee jaar. Volgens mij ging ik ook niet vaak mee naar het podium, want dit is de enige keer waarvan ik een foto heb gezien. Het was voor papa een van de bekendste momenten uit zijn carrière: hij werd tweede tijdens de TT van Assen.’
Ineke, wat weet jij nog van die race?
‘Ik keek nooit naar de race, dat vond ik veel te spannend. Ik bleef altijd op de achtergrond en zorgde voor alles eromheen – denk aan het eten voor de monteurs. De mensen om mij heen staken tijdens de race dan een duim op – omhoog of omlaag – om mij te laten weten hoe het met Boet ging. Na de race ging ik dan wél naar de pitstraat of het podium.’
Had Boet het er later zelf nog wel eens over dat hij baalde dat hij niet gewonnen had met de TT in 1981?
Marjolein: ‘Nee, nooit. Het kwam alleen ter sprake wanneer er een journalist langskwam. Papa was ook een goede verliezer; hij nam het zoals het was.’ Annemiek: ‘Hij vertelde wel altijd als geintje dat het door Wil Hartog kwam dat hij niet gewonnen had, omdat door hem de start was uitgesteld.’
Boet lag ook goed onder de coureurs. Waarom was dat, denken jullie?
Marjolein: ‘Ik denk omdat hij puur was, geen oordeel had of jaloezie voelde. Hij ging ervoor tijdens een race, maar gunde een ander ook de winst als die beter was. Hij was altijd eerlijk en direct, en had totaal geen gevoel voor status. Later heeft hij wel eens gezegd dat hij niet altijd alles had moeten zeggen, omdat hij na zijn carrière hoorde dat sommige sponsoren het niet met hem aandurfden vanwege zijn directe uitingen.’ Ineke: ‘Als Boet in een gesprek was, had hij nog wel eens de neiging om zijn hoofd weg te draaien en mensen niet aan te kijken. Wanneer hij dan een sponsorcontract ging tekenen, riep ik hem altijd nog na: “Aankijken!” En dan bromde hij wat terug naar mij, haha.’ Annemiek: ‘Maar het was ook wel zwart-wit: als hij je niet moest, dan moest hij je ook echt niet. Maar voordat het zover kwam, was er ook wel écht iets gebeurd. Marjolein: ‘Papa lag ook altijd goed in de familie en bij vrienden, omdat hij totaal niet moeilijk in de omgang was.’
Annemiek: ‘Door de wegrace hier in Ammerzoden is het balletje gaan rollen. Papa was de snelste motorrijder van de kroeg. Iedereen in de kroeg heeft toen geld ingezameld zodat hij mee mocht doen.’ Ineke: ‘De vrouw van de kroeg heeft toen zelfs het dubbele geboden als hij niet mee zou doen, maar hij ging toch racen.’ Marjolein: ‘Hij won toen bijna meteen, alleen viel zijn motor uit. Daarna heeft hij iets van tien races op rij gewonnen. Heel het dorp was enthousiast. Het was grappig: hij bleek heel goed te zijn in de regen, terwijl hij daar eigenlijk een hekel aan had.’ Annemiek: ‘Er ontstond een enorme supportersgroep hier in Ammerzoden, het werd echt een circus. Er gingen bussen vanuit hier naar de circuits. Daardoor werd hij in het begin niet altijd serieus genomen door sponsoren, maar dat veranderde later natuurlijk wel.’
Ineke, was jij al met Boet toen hij ging racen?
‘Ik heb hem leren kennen in 1972, net voordat hij begon met racen. Dat was ook in de kroeg. Later vroeg Annemiek eens aan Boet hoe hij op mij was opgevallen. Hij zei: “Zal ik het eerlijk zeggen? Op haar mooie benen.” Toen hij begon met racen, ging ik altijd met hem mee. Alleen een periode in 1979 – toen Annemiek geboren werd – ben ik een paar maanden niet mee geweest. Zo heb ik zijn Grand Prix-zege in Finland gemist, want toen was Annemiek twee maanden oud.’
Boet werd een mega populaire coureur. Hoe was dat voor jullie?
Ineke: ‘Het is ons eigenlijk overkomen, hè. Maar Boet veranderde er niet door. In 1976 heeft hij dit huis gekocht en de schuur hebben we van de motorclub gekregen. Daar werd vaak tot diep in de nacht gewerkt door de monteurs. Er stonden hier ook altijd mensen op straat bij de schuur, in de hoop dat ze de motoren nog even konden zien.’ Annemiek: ‘Ik kan wel zeggen dat ik een aparte jeugd heb gehad. Tot mijn zevende was papa nog aan het racen. Ik ging overal mee naartoe. Het racen zelf vond ik niet zo boeiend, alleen het geluid vond ik mooi en dat vind ik nog steeds. Ik heb een enorm vrije jeugd gehad. Ik was al heel jong aan het scooterrijden en we deden van alles in het rennerskwartier. Of ik ging met Gerrit (Veldscholten – monteur) mee klokken in de pits. Ik weet nog dat ik van Gustav Reiner (Duitse coureur) een vouwfiets heb gekregen – daar ging ik altijd mee naar school. Overal kwam je weer dezelfde mensen tegen, het was echt een circusfamilie. En ik ben daar nog steeds gevoelig voor: ik voel me het lekkerst als ik met een busje op pad ben. Niet te standaard, ik hou ervan als er een beetje reuring is. Dat zal ik wel uit mijn jeugd hebben meegenomen.’
1 van 4
Ondanks het feit dat Marco Lucchinelli hem zijn TT-zege ontnam, toonde Boet zich een sportief verliezer en opende op het podium samen met de Italiaan de flessen met champagne.
De chaotische start van de TT van 1981. Boet (8) zet zijn machine dwars voor het veld in een poging om de start uit gesteld te krijgen. Dit omdat Yamaha-merkgenoot Kenny Roberts (1) met een probleem kampt. Enkele seconden later geldt dat ook voor diens teamgenoot Barry Sheene (7).
Een aandoenlijk beeld. Terwijl haar vader als tweede van de TT van Assen in 1981 is gehuldigd en luistert naar het Italiaanse volkslied voor winnaar Marco Lucchinelli, staat Annemiek van Dulmen lekker in haar neus te peuteren.
‘Den Boet’ won dan wel niet de TT van Assen, hij zegevierde er in 1979 wel in de F750-race. Daarbij versloeg de Nederlander als privécoureur (9) Yamaha-fabrieksrijder en regerend wereldkampioen Johnny Cecotto (1).
Marjolein, jij bent in 1984 geboren en hebt hem dus niet als coureur niet echt meegemaakt. Wat heb jij gemerkt van zijn populariteit?
‘Als ik ergens met papa naartoe ging, hoorde je mensen fluisteren of elkaar aantikken: “Dat is Boet van Dulmen”. Als mensen doorhadden wie hij was, kregen we ook regelmatig van alles aangeboden. En mijn vader had goede sponsoren in zijn carrière, zoals Toshiba en Grundig, dus we hadden mooie spullen. Dat interesseerde ons toen niet zo, maar we beseften wel dat het door papa’s racen kwam. Je wordt ook zó vaak gevraagd: “Ben je familie van Boet?” En als ik dan “ja” zei, geloofden ze het vaak niet.’ Annemiek: ‘Ik weet nog een keer dat een conducteur mijn OV-kaart checkte. Hij zei: “Van Dulmen hoor je niet vaak, ik ken wel een motorcoureur met die naam.’ Toen ik vertelde dat het mijn vader was, viel hij bijna achterover. Hij is de hele rit bij me gebleven om te kletsen. Ik vond dat echt grappig. En een week voor zijn overlijden was ik met papa aan het fietsen. Toen raakte hij aan de praat met een stel uit Limburg. Ze vroegen hem of hij de bekende motorcoureur Boet van Dulmen uit Ammerzoden kende. “Daar spreekt u mee” zei hij droog. Die mensen vonden het geweldig.’
Hebben jullie die aandacht nooit als negatief ervaren?
Annemiek: ‘Ik vond toen wel dat mensen soms raar of overdreven deden. Nu besef ik steeds meer wat het allemaal inhield en daar ben ik ook heel trots op. Zoals met het standbeeld in Ammerzoden. Ik ben heel blij dat papa daar nog bij was toen het werd onthuld, en dat we hebben kunnen zeggen hoe trots we op hem zijn.’ Marjolein: ‘Maar het ging soms ook best ver of het was gewoon ongepast. Door alle aandacht van fans ben ik wel selectief geworden in wie oprecht is. Maar over het algemeen is het gewoon heel leuk.’
En nog steeds is Boet heel populair – kijk maar eens op social media. Er worden nog dagelijks foto’s van hem gepost.
Marjolein: ‘Ik vind dat heel fijn, want zo wordt papa nog een beetje in leven gehouden.’ Annemiek: ‘Vroeger was mijn vader voor mij gewoon een motorcoureur, maar ik besef steeds meer hoe bijzonder het eigenlijk was. Ik hoor nog vaak verhalen van mensen over mijn vader.’ Marjolein: ‘We weten precies hoe onze vader was, en daardoor weten we ook precies wat waar is en wat niet.’ Ineke: ‘Ik vind die aandacht heel mooi, maar hij is er niet meer. Ik ben wel alleen en dat is best moeilijk. Gelukkig heb ik prachtige kinderen en kleinkinderen.’
Dat Boet een sportief verliezer was, liet hij onder andere zien tijdens de TT van 1980 als hij na zijn vierde plaats samen met titelhouder Kenny Roberts glorieus winnaar Jack Middelburg, tevens zijn teamgenoot bij IMN Yamaha, op de schouders neemt.
Zijn er meer dingen die jullie als kind van je vader hebben geleerd en nog steeds toepassen?
Marjolein: ‘Papa liet ons onze eigen keuzes en fouten maken. Ik weet nog dat we samen geld meekregen om iets bij de speelgoedwinkel te kopen. Hij liet ons daar helemaal vrij in.’ Annemiek: ‘Dat was 60 gulden en we kochten twee apen – knuffels, haha. Die hebben we nog steeds!’ Marjolein: ‘Papa werkte altijd keihard, was nooit chagrijnig, was stoer en had veel vertrouwen. Dat hebben we echt van hem meegekregen. Daardoor vind ik ook al snel dat iemand zeurt of zich kinderachtig gedraagt, maar dat is natuurlijk niet helemaal eerlijk. Ook hebben we geleerd om jezelf niet te serieus te nemen en je ook wel tegen een geintje mag kunnen.’
Ineke, het moet in de raceperiode ook wel een bijzondere tijd zijn geweest.
‘Zo’n wereld overkomt je gewoon. We hadden ook altijd monteurs over de vloer – ze aten mee, sliepen hier, en ik deed hun was. We zijn in 1977 getrouwd en aan het eind van dat jaar zei Boet ineens tegen mij: “Vanaf maandag komt Gerrit Veldscholten hier werken.’ Ik zei: “Helemaal vanuit Weerselo?” “Ja, maar die komt gewoon hier in huis” zei Boet toen. Ik zei nog: “Had je dat niet even van tevoren kunnen bespreken?” Achteraf bleek Gerrit een gouden vent.’
Ineke: ‘Ruim zes jaar. Gerrit werkte dag en nacht hier, hij leefde er compleet voor. En zó ontzettend vriendelijk.’ Annemiek: ‘Voor mij als klein meisje voelde het alsof Gerrit gewoon bij ons hoorde. Hij was vaker thuis dan papa. Maar hij had ook een vrouw. Als Truus dan in het weekend mee naar de race kwam, dacht ik: “Wat doet die vrouw bij onze Gerrit?” Daar was ik als klein meisje wel eens een beetje jaloers op, terwijl Truus ontzettend lief voor me was. Achteraf besefte ik: Gerrit was gewoon getrouwd.’ Marjolein: ‘Gerrit kon ook niks fout doen bij papa. Hij had hem zó hoog zitten. En andersom ook – ze hadden het volste vertrouwen in elkaar.’ Ineke: ‘Bij het overlijden van Boet was Gerrit erbij toen we de kist gingen sluiten. We moesten toen van die knopjes aandraaien, maar Annemiek maakte er per ongeluk eentje kapot. We zeiden toen tegen Boet: “Gelukkig is Gerrit erbij – die maakt het wel weer, zoals altijd.”’
Annemiek is geboren tijdens de racedag van de Grand Prix van West-Duitsland in 1979. Hoe ging dat?
Ineke: ‘Boet kon na de race met Jack (Middelburg) meerijden. Dat ging natuurlijk keihard. Boet en Jack hebben zóveel lol gehad – het is heel jammer hoe het later is gegaan. Maar als personen konden zij heel goed met elkaar. Ik weet nog dat Boet het ziekenhuis binnenkwam met de krans van Wil onder zijn arm, omdat hij had gewonnen in Hockenheim. In het ziekenhuis kwamen de directeur en allerlei doctoren langs – ze wilden allemaal even kijken bij het kindje van Boet. Ik weet ook nog dat Annemiek binnen twee weken 1.900 gulden had gekregen. Bij veel kaartjes zat geld, maar de teksten erbij waren wel bijzonder. Denk aan: “Van harte Boet, jammer dat het een meisje is” of: “Gefeliciteerd, maar had je niet liever een jongen gehad?”’
1 van 6
Nog even en Marco Lucchinelli maakt een einde aan de TT-zege-droom van niet alleen Boet van Dulmen maar ook van duizenden Nederlandse ‘Den Boet’ fans.
Samen met zijn trouwe technische toeverlaat Gerrit Veldscholten vormde Boet van Dulmen een uniek duo. En dat door dik en dun. En tijdens niet alleen heel veel successen maar zeker ook bij de nodige tegenslagen.
De TT van 2019 was de laatste die Boet, hier samen met zijn jongste dochter Marjolein, bezocht.
Boet en de ‘Zware van Van Nelle’ waren onafscheidelijk.
TT van Assen 1981: Marco Lucchinelli won, Boet van Dulmen werd tweede en Wil Hartog nam afscheid.
De TT van Assen 2019 was de laatste TT die Boet bezocht.
Wat was, denken jullie, het mooiste moment uit Boet’s carrière?
Marjolein: ‘Volgens mij was hij zelf wel heel blij dat hij de Grand Prix in Imatra had gewonnen, maar het is niet zo dat hij dat vaak benoemde.’ Ineke: ‘Nee, daar waren we allemaal niet zo mee bezig. Het was gewoon een hele mooie tijd. De races in Zweden en Finland vond ik geweldig om te bezoeken, maar ook Joegoslavië en Italië. We hebben wat meegemaakt, hoor.’
Volgen jullie de motorsport nog?
Annemiek: ‘Als er iets bijzonders gebeurt, dan trekt het wel mijn aandacht, maar verder kijk ik niet. Dat deed ik vroeger ook niet.’ Marjolein: ‘Ik volg het wel, net als andere sporten. Vroeger ging ik ook samen met papa naar de TT. In 2019 – vlak voor corona – was de laatste keer. Na papa’s overlijden vond ik het wel even lastig, want eerst keken we altijd samen naar de races. Sinds 2022 ga ik weer met mijn vriend naar de TT en ons zoontje is ook al mee geweest.’
Boet was een echte ‘broodrijder’, zoals ze dat vroeger noemden. Hoe ging dat financieel?
Ineke: ‘Boet heeft altijd keihard gewerkt, zowel tijdens zijn racerij als later met het transportbedrijf. Onze boekhouder zei dat ook altijd: Boet heeft écht hard gewerkt. Tijdens het racen leefden we lange tijd van startgeld en prijzengeld.’ Marjolein: ‘Hij reed alles en overal: 250cc, 350cc, 500cc, 750cc.’ Annemiek: ‘Daarover zei hij later: “Ik had me beter op één ding kunnen focussen, dan was ik misschien verder gekomen”. Ineke: ‘Hij heeft goed voor ons gezorgd.’ Marjolein: ‘Dat gaf hem in de laatste jaren ook wat rust, toen het wat minder ging. Dan zei hij: “Ik heb niemand opgelicht, financieel alles netjes geregeld, en ik heb een prachtig gezin met kleinkinderen”’ Annemiek: ‘Hij vond het ook heel bijzonder dat hij het racen altijd met vrienden heeft kunnen doen.’ Ineke: ‘Boet zei altijd: ‘Ik heb een prachtige tijd gehad.” En dat wás het ook.’
Moto73-journalist Henk Keulemans: ‘Boet was een persoonlijkheid in de Grand Prix-wereld’
Boet maakte deel uit van een unieke periode met drie sterke Nederlanders: ‘De Grote Drie’ in het 500cc wereldkampioenschap. Ik heb het geluk gehad die hele periode van dichtbij mee te mogen maken en was bij al hun GP-zeges live aanwezig. Boet (van Dulmen), Wil (Hartog) en Jack (Middelburg) waren concurrenten, maar konden ook goed met elkaar overweg. Het was erg jammer dat er in 1983 – door toedoen van anderen – een conflict ontstond tussen het kamp van Boet en dat van Jack. Het grote verschil binnen dit toch unieke trio voor mij was dat Boet een broodrijder was, terwijl het voor Wil en Jack in eerste instantie een hobby was; zij hadden daarnaast immers nog een vaste baan. Boet was bovendien de eerste Nederlander met een Racing BV. Voor hem was racen een manier om zijn geld te verdienen. Daarom reed hij naast de GP’s ook vrijwel overal in allerlei raceklassen waar goed startgeld werd betaald. En Boet leverde altijd. Hij was qua karakter heel direct. Sommigen vonden dat lastig of onsympathiek. Ik vond het juist prettig, want je wist precies wat je aan hem had. Op de baan was hij herkenbaar door zijn ‘kruiwagen-rijstijl’: rijden met de ellebogen naar buiten gebogen. Boet was een uitstekende regenrijder en ook een echte ontwikkelingscoureur. Hij kon bovendien goed overweg met zijn collega’s – of het nu Kenny Roberts was, Marco Lucchinelli of de Japanners; Boet was bij iedereen geliefd en werd gewaardeerd. Hij was eind jaren zeventig en begin jaren tachtig echt een persoonlijkheid in de Grand Prix-wereld.
Boet kon ook goed omgaan met verlies. Zo nam hij samen met Roberts Jack op de schouders na diens zege in de TT van 1980. En toen hij een jaar later zelf de TT verloor aan Lucchinelli, ging hij daar ook uiterst sportief mee om. Boet was ongelofelijk populair in Nederland en dat is hij tot op de dag van vandaag nog steeds. Tijdens zijn carrière had hij de pech dat hij één van de drie Nederlanders was die vooraan meereed in de 500cc. Qua marketing was Nederland voor de Japanse fabrikanten geen belangrijke markt, wat ertoe leidde dat Boet nooit op het allerbeste materiaal heeft gereden. Samen met zijn monteur
Na in 1976 zijn TT-debuut in de 500cc-klasse te hebben gemaakt op een opgeboorde 350cc-tweecilinder Yamaha reed Antonius Pius Maria van Dulmen, of te wel ‘Den Boet’, in 1978 voor het eerst de TT op een viercilinder-Suzuki-productieracer. Hij werd er knap achtste mee. De zege ging naar Yamaha-fabriekscoureur Johnny Cecotto.
In de TT van 1979 koos Boet na de nodige technische tegenslagen liever voor een zekere vierde plaats dan het podium. Achter Virginio Ferrari en Barry Sheene ging die derde positie naar Wil Hartog. Alle vier coureurs reden op een Suzuki.
In 1980 knokte Boet, nu rijdend op Yamaha, achter winnaar Jack Middelburg en Graziano Rossi om derde plaats met Kenny Roberts (1), Johnny Cecotto (4) en Franco Uncini (5). Uiteindelijk werd hij opnieuw vierde.
Gehuld in een fladderend regenjasje en op regenbanden reed Boet in 1981 lange tijd met zijn Yamaha aan de leiding van de TT. Maar uiteindelijk moest hij door toedoen van de weergod Pluvius, die zijn werk staakte, zijn meerdere erkennen in Marco Lucchinelli (Suzuki).
Mede door de inzet van Kenny Roberts had Boet voor de TT van 1982 de beschikking over een fabrieks-Yamaha. In een door het wisselende weer tumultueuze verlopen race werd hij er zesde mee. Franco Uncini (Suzuki) won.
In 1983 zat Boet weer in het zadel van een Suzuki-productieracer, die voor de TT éénmalig in de kleuren van het sigarettenmerk Barclay was gespoten. Terwijl Kenny Roberts (Yamaha) de zege pakte, moest Boet zich met een achtste plaats tevreden stellen.
Na in de GP van Frankrijk bij een harde val een zware handblessure te hebben opgelopen was het voor Boet in 1984 onmogelijk om aan de TT deel te nemen. Hier bespreekt hij zijn blessure met Franco Uncini. Framebouwer Nico Bakker kijkt toe. Randy Mamola (Honda) won dit keer in Assen.
Boet (8), nu op een Honda, ziet van dichtbij hoe Christian Sarron zichzelf en Freddie Spencer in de eerste ronde van de TT van 1985 ten val brengt. Terwijl Randy Mamola (Honda) opnieuw won, werd Boet voor de derde keer vierde tijdens zijn thuis-Grand Prix.
In de TT van 1986 zit Boet (10) weer eerste klas als in de eerste ronde in de Stekkenwal opnieuw een favoriet in de fout ging. Nu was dat Eddie Lawson (Yamaha). Zelf werd de Nederlander twaalfde in wat zijn laatste TT zou blijken te zijn. De zege ging naar Wayne Gardner (Honda).
Omdat Boet eind 1986 als GP-coureur zijn helm aan de kapstok had gehangen, nam hij in 1987 aan de Historische TT deel. Tijdens dit wel verdiende afscheid traden onder leiding van chefmonteur Ineke (annex echtgenote) alleen maar vrouwelijke begeleiders op.
In Italië gaan techniek en design traditiegetrouw hand in hand. In dit geval moderne elektrotechniek en vintage design. Giacomo Galbiati bouwde onder zijn bedrijfsnaam GDesign deze elektrisch aangedreven boardtracker!
Bij hem thuis in Erba, bij Como in Italië, ontmoet ik Giacomo in zijn natuurlijke omgeving. In zijn bescheiden werkplaatsje van slechts enkele vierkante meters, werkt hij in alle rust aan zijn projecten. Ik ken Giacomo al jaren en heb meerdere malen reportages van zijn motoren mogen maken. Hij was ook al enkele malen op de Bigtwin Bikeshow waar hij, net als bij andere internationale shows, royaal in de prijzen viel.
We zetten zijn Elettracker buiten en Giacomo vertelt mij ondertussen: “Ik had altijd al de wens om een boardtracker te bezitten. Het huidige prijsniveau van 100.000 euro of zelfs meer voor een origineel exemplaar, maakt dat helaas niet realiseerbaar. Een origineel motorblok, al moeilijk te vinden, zou bijna evenveel hebben gekost als een hele motorfiets en dan zou het allemaal ook nog gerestaureerd moeten worden. Met historische motoren als boardtrack racers moet je een grondige kennis van de techniek uit die tijd hebben”, weet Giacomo. Een replica op basis van een imitatieblok leek hem ook niks. “Dan liever zelf iets volledig origineels ontwerpen en bouwen!” Het ontwerp is, hoe kan het ook anders met een Italiaanse designer, grandioos. Hedendaagse, elektrische, digitale techniek, in een klassiek ogend jasje. Giacomo legt uit; “Ik bestudeerde de foto’s van weleer. Fascinerende helden die met meer dan 160 km/u op houten kombanen raceten voor een publiek van soms wel 80.000 toeschouwers. De inspiratie was er en ik wilde zoiets bouwen, maar dan met als extra uitdaging, elektrisch aangedreven zonder dat het zichtbaar zou zijn.” Dat bleek inderdaad een enorme uitdaging te zijn. Giacomo is een man die passie uitstraalt voor alles wat hij doet en zijn grootste passie is de wereld van twee wielen. Hij is een echte kunstenaar die houdt van experimenteren en verrassende oplossingen. Zijn streven is om elk project te realiseren volgens zijn persoonlijke stijl. In zijn atelier -het lijkt wel een museum!- zien we schetsen en blueprints van oude maar ook toekomstige projecten. Zowel in de vorm van een ouderwetse tekening als met behulp van hypermoderne digitale computeranimaties. Giacomo maakt altijd een hele studie van zijn ideeën en ontwerpen voordat hij ze in de praktijk toepast. Telkenmale daagt hij zichzelf uit om iets bijzonders te bouwen. Een unieke, eenmalige custombike, die uiteindelijk aan een klant wordt verkocht om daarmee een volgend project te kunnen financieren.
1 van 7
DUMMYTANK
Giacomo begon dit project met een simpele basis; Een oud fietsframe dat in de kelder van een vriend was achtergelaten en naar zijn idee werd aangepast. “Ik haat die boardtracker-replica’s met Chinese motoren die de historie geen recht doen. Daarom koos ik ervoor, met de medewerking van een bedrijf uit Mantova, om een elektrische boardtracker te creëren met krachtige batterijen voor een respectabele snelheid en een goede actieradius.” Het bodywork werd volledig met de hand gemaakt door de ambachtsman zelf. De Italiaanse Arianna Crippa van Lake Design verzorgde het spuitwerk, met bladgoud en handgetrokken biezen, ook al een kunstwerkje op zich! Giacomo wijst; “Ik maakte de dummytank met de hand. De dummy is gemaakt van staal en een deel bedrading zit erin weggestopt. Het leren zadel in de typerende boardtracker stijl is op maat gemaakt door een vriend van Giacomo. Het wordt ondersteund door twee beugels waarmee de hoogte kan worden aangepast. De meest fascinerende technische oplossing van dit project is waarschijnlijk de Springer voorvork met speciale demping. “Gemaakt zoals het toentertijd ook was”, aldus Giacomo, “met behulp van een systeem van kurken ringen.” Een Springervork is niet alleen mooi, maar herinnert aan de esthetiek van techniek uit het verleden en beperkt bovendien het induiken van de voorkant bij het remmen.
VIA DE APP
Met gepaste trots meldt hij; “Het vermogen van de 2,5 kW batterijen van 840 kW/u – 72 volt, alleen al is voldoende om zonder mee te trappen in een oogwenk een snelheid van ruim 70 km/u te bereiken!” De accu’s zijn verstopt in de twee dummy cilinders van het, uiteraard, zelfgemaakte V-Twin motorblok, de elektromotor zit in de trapnaaf. De motorfiets heeft een bluetooth-systeem met een speciale app om de topsnelheid, het batterijverbruik, het vermogen, de gevoeligheid van de gashendel, de gewenste mate van trapondersteuning en andere fundamentele parameters te regelen. De motor heeft ruim voldoende vermogen en is volledig te configureren via de speciale app, die zelfs is uitgerust met spraakbesturing. Als het ondersteuningsniveau is ingesteld op 100%, hoef je niet te trappen en rijdt de Elettracker als een echte motorfiets door te accelereren met de gashendel, waarvan de gevoeligheid via de app kan worden ingesteld. Wat de actieradius betreft, garanderen de twee batterijen een bereik van 40 kilometer zonder te trappen met de motor op maximaal vermogen. Onder het zadel zit de motorregeleenheid verborgen die ook de Bluetooth-module bevat om verbinding te kunnen maken via de speciale app. Verderop verbergen de twee handgemaakte carters een USB-aansluiting, de aan/uit-schakelaar en de oplaadaansluiting van de batterijen. Giacomo heeft voor de Elettracker de velgen en naven apart gekocht en deze zijn speciaal gespaakt om schijfremmen met (kabelbediende) hydraulische remklauwen op beide wielen te kunnen hebben. Wel zo prettig, want met zulke snelheden veilig en op tijd tot stilstand kunnen komen in het hectische Italiaanse verkeer, is een absolute noodzaak!
ESTHETIEK
Het resultaat is een elektrische motorfiets die uit begin vorige eeuw lijkt te komen, met een gashendel net als een motorfiets en de pedalen van een fiets. Het is een hybride: met een flink vermogen en dito prestaties, maar tegelijkertijd, stil en ecologisch verantwoord. De keuze voor de ‘groene’ elektromotor deed op geen enkele manier afbreuk aan de esthetiek zoals die gewenst was door Giacomo. Met zijn Elettracker bereikt hij een nieuw niveau als veelzijdig ambachtsman, technicus en ontwerper. Petje af!
Op woensdag 25 juni brengt Marco Bezzecchi, MotoGP-rijder voor Aprilia Racing, een uniek bezoek aan Motostore Purmerend. Om de opening van de eerste Motoplex-vestiging in Nederland te vieren, zal Marco Bezzecchi, MotoGP-rijder voor Aprilia Racing, een bezoek brengen aan Motostore Purmerend op woensdagmiddag 25 juni voor een Meet & Greet met de Nederlandse Aprilia Racing-fans.
Piaggio Vespa B.V., de lokale vertegenwoordiging van de Piaggio Group in de Benelux, bereikt een nieuwe mijlpaal met de opening van de eerste Motoplex in Nederland, gelegen aan Netwerk 130 in Purmerend. Motostore Purmerend, met een oppervlakte van 350 vierkante meter, presenteert het volledige assortiment van de merken Piaggio, Vespa, Aprilia en Moto Guzzi onder één dak, samen met service, accessoires en (technische) kleding. Motostore Purmerend biedt klanten een complete en meeslepende ervaring op het gebied van tweewielers.
Het Motoplex-concept is het meest hoogwaardige retailconcept van de Piaggio Group, waarmee dealers de merken van de Piaggio Group in één enkele, uniforme ruimte kunnen presenteren.
Meet & Greet met Marco Bezzecchi
De Italiaanse rijder voor het Aprilia Racing-team zal een bezoek brengen aan de nieuwe Motoplex-vestiging op de woensdag voor het TT Assen MotoGP-weekend. Tijdens dit bezoek zal er een Q&A en een signeersessie plaatsvinden.
Datum: 25 juni 2025
Tijdstip: 16:00 uur
Locatie: Netwerk 130, 1446 WR Purmerend
Motostore Purmerend
Vol trots presenteren Caron, Carla en Daan Steinz hun nieuwe showroom in Purmerend. “Na een succesvolle periode tussen 1980 en 2005 als scooter- en motorenspecialist, zijn we terug met een splinternieuwe Motoplex-showroom! Vanaf nu presenteren we met trots de iconische merken Piaggio, Vespa, Aprilia en Moto Guzzi onder één dak. Onze passie voor tweewielers is sterker dan ooit en dat ziet u terug in ons aanbod én service. Kom langs en beleef het zelf in onze moderne showroom!” vertelt Daan Steinz.
U bent van harte welkom in de showroom voor deze unieke ervaring!
De ijsspeedwaywereld is in rouw na het overlijden van Nikolai Krasnikov, de legendarische Russische Ice Speedway-rijder die acht wereldtitels op zijn naam schreef. Krasnikov kwam op 16 juni op 39-jarige leeftijd om het leven bij een auto-ongeluk nabij zijn geboortestad Ufa in Rusland. Volgens de eerste onderzoeken lijken slechte weersomstandigheden en te hoge snelheid factoren te zijn geweest in het fatale ongeval, waarbij geen andere voertuigen betrokken waren.
Nikolai Krasnikov domineerde de ijsspeedwaywereld gedurende meer dan een decennium en wordt algemeen beschouwd als een van de beste rijders die de sport ooit heeft gekend. Zijn erelijst is indrukwekkend: acht individuele wereldtitels op rij van 2005 tot en met 2012, zeven wereldkampioenschappen met het Russische team tussen 2007 en 2013, en meerdere nationale Russische titels.
Zijn invloed op de sport reikte verder dan alleen zijn titels. Krasnikov inspireerde een hele generatie jonge rijders met zijn moed, techniek en sportiviteit. Hij werd een icoon in een sport die bijzonder populair is in landen met strenge winters zoals Rusland, Zweden, Finland en Tsjechië.
Een blijvende nalatenschap
Hoewel ijsspeedway niet de wereldwijde bekendheid geniet van MotoGP of Superbike, heeft de sport een trouwe aanhang in Noord- en Oost-Europa, met name in Rusland. Krasnikov was gedurende zijn carrière een boegbeeld voor de sport en werd gesteund door verschillende sponsors, voornamelijk Russische energiebedrijven en fabrikanten van sportuitrusting.
Zijn uitzonderlijke talent, toewijding en charisma maakten hem tot een idool voor velen. Zijn nalatenschap zal voortleven in de herinnering van fans en als inspiratiebron dienen voor toekomstige generaties rijders. In een sport die moed, precisie en uithoudingsvermogen vereist, stond Krasnikov bekend als een meester in alle aspecten.
De MV Agusta Superveloce 1000 Ago is veel meer dan zomaar een motorfiets. Het is een zorgvuldig gecreëerd eerbetoon aan motorsportlegende Giacomo Agostini, ter gelegenheid van zijn 83e verjaardag in 2025. Tegelijkertijd viert MV Agusta hiermee haar eigen 80-jarig bestaan. De Italiaanse fabrikant heeft kosten noch moeite gespaard om deze gelimiteerde editie tot een waar collector’s item te maken. Met slechts 83 exemplaren wereldwijd, allemaal persoonlijk gesigneerd door Agostini zelf en individueel genummerd op een 18-karaats gouden plaatje op het balhoofd, is deze motorfiets vanaf de lancering al een zeldzaamheid.
Technische specificaties van wereldklasse
De Superveloce 1000 Ago wordt aangedreven door een indrukwekkende viercilinder lijnmotor met een cilinderinhoud van 998 cc. Deze krachtbron levert maar liefst 208 pk (153 kW) bij 13.000 tpm en een koppel van 116,5 Nm bij 11.000 tpm. De motor is voorzien van 16 radiale titanium kleppen en een contraroterende krukas voor optimale balans en wendbaarheid.
Het MVICS 2.1 (Motor & Vehicle Integrated Control System) injectiesysteem werkt met acht injectoren, terwijl de vloeistof- en oliekoeling zorgt voor optimale temperatuurbeheersing onder alle omstandigheden. Het uitlaatsysteem, een kunstwerk van Akrapovic in titanium met vier uitlaten, zorgt niet alleen voor indrukwekkende prestaties maar ook voor een onmiskenbaar geluid.
Vooruitstrevende chassis en ophangingssystemen
Het chassis van de Superveloce 1000 Ago bestaat uit een vakwerkframe van hoogwaardig stalen buizen, gecombineerd met aluminium platen. De enkelzijdige swingarm is eveneens vervaardigd uit aluminiumlegering en beschikt over een verstelbare draaipunt, inclusief een speciale schaalverdeling voor nauwkeurige afstelling.
De voorvork is een hydraulische Öhlins Nix EC upside-down met TiN-oppervlaktebehandeling, volledig elektronisch instelbaar voor compressie en rebound, met een veervoorspanning die handmatig kan worden aangepast. De achtervering bestaat uit een progressieve Öhlins EC TTX monoschokdemper, eveneens volledig elektronisch instelbaar. Beide systemen bieden een veerweg van 120 mm.
Geavanceerde remtechnologie en elektronische rijhulpsystemen
Het remsysteem is afkomstig van Brembo, met vooraan dubbele zwevende schijven van 320 mm diameter en radiale Stylema-remklauwen met vier zuigers. Achteraan zorgt een 220 mm stalen schijf met een Brembo-remklauw met twee zuigers voor voldoende stopkracht. Het Continental MK100 ABS-systeem met RLM (Rear Wheel Lift-up Mitigation) en cornering-functie kan worden uitgeschakeld in de Race-modus.
De elektronische rijhulpsystemen zijn uiterst geavanceerd, met onder meer:
MVICS 2.1 besturingssysteem
Tractiecontrole met 8 niveaus
Front Lift Control voor gecontroleerde wheelies
Launch Control voor optimale starts
Elektronisch schakelsysteem MV EAS 4.0 voor soepel op- en terugschakelen
Vier rijmodi: Rain, Sport, Race en Custom
Cruise control
GPS-module met Bluetooth-connectiviteit en MV Ride-app
Elke Superveloce 1000 Ago wordt geleverd met een exclusief uitrustingspakket dat de unieke status van de motorfiets onderstreept. Dit omvat:
Een op maat gemaakte Dainese Custom Works Demone GP 3X-raceoverall
Een AGV Pista GP RR-helm met de kenmerkende driekleurige livery van Agostini
Een certificaat van echtheid
Een speciale motorbeschermhoes
Een passagierszadel in leder en Alcantara
Voetrusten en steunen voor de passagier
Remhendels en koppelingshendel van CNC-gefreesd materiaal
Afstelplaten voor de hoogte van het scharnierpunt van de swingarm
De motorfiets zelf is verkrijgbaar in de kleuren Fire Red Matt en Magnum Silver Matt, met een carrosserie van koolstofvezel en spaakwielen als knipoog naar het klassieke design. Het zwarte Alcantara-zadel draagt een “Agostini”-borduursel.
Prijs en beschikbaarheid
De prijs van de MV Agusta Superveloce 1000 Ago ligt in Italië rond de 83.000 euro. Voor de Nederlandse markt is de exacte prijs niet bekend, maar gezien de importkosten en lokale belastingen zal deze waarschijnlijk tussen de 90.000 en 100.000 euro liggen. Geïnteresseerden doen er goed aan rechtstreeks contact op te nemen met een officiële MV Agusta-dealer in Nederland voor een nauwkeurige prijsopgave.
Michael Dunlop, de 33-voudig Isle of Man TT-winnaar, is op 16 juni 2025 onderscheiden met een MBE (Member of the Order of the British Empire) door King Charles III. De prestigieuze erkenning eert zijn bijzondere verdiensten voor de motorsport en plaatst hem in een illustere reeks motorracers die koninklijke onderscheidingen hebben ontvangen.
De 35-jarige Noord-Ier heeft in 2024 het record van zijn legendarische oom Joey Dunlop (26 TT-overwinningen) verbroken en heeft inmiddels ook het record voor de meeste podiumplaatsen op het gevaarlijke stratencircuit in handen. Hij passeerde daarmee de 47 podiumplaatsen van John McGuinness.
Dunlop’s prestaties tijdens de 2025 TT onderstreepten zijn veelzijdigheid als coureur. Met een overwinning in de Supersport-klasse op een Ducati Panigale V2 bezorgde hij het Italiaanse merk zijn eerste TT-zege sinds 1995. In de Supertwin-klasse continueerde hij zijn dominantie op zijn MD Racing Paton, waarbij hij een nieuw ronderecord vestigde met een gemiddelde snelheid van 198 km/u.
De MBE-onderscheiding versterkt de bijzondere familiegeschiedenis van de Dunlops in de motorsport. Zijn oom Joey Dunlop ontving in 1986 een MBE en later in 1996 een OBE (Officer of the Order of the British Empire). Michael Dunlop treedt hiermee in de voetsporen van andere grootse motorracers met koninklijke onderscheidingen, waaronder John McGuinness (MBE in 2021), Jonathan Rea (MBE in 2017, OBE in 2022), Carl Fogarty, Steve Webster en Maria Costello.
Wat Michael Dunlop’s prestaties nog opmerkelijker maakt, is de familietragedie die hem omringt. Zijn broer William, vader Robert en oom Joey zijn allemaal omgekomen tijdens motorraces. Ondanks deze persoonlijke verliezen blijft Michael uitblinken als een van de meest getalenteerde en gedreven coureurs in de sport.
Indrukwekkende racecarrière
Michael Dunlop’s palmares is buitengewoon indrukwekkend. Naast zijn 33 TT-overwinningen heeft hij 124 zeges in Ierse wegrace-competities op zijn naam staan. Zijn eerste wegrace-overwinning behaalde hij in 2006 in de 125cc-klasse tijdens de Bush Road Races.
In de 2025 TT-races bewees Dunlop wederom zijn veelzijdigheid door voor een zevende verschillende fabrikant te winnen. Zijn overwinning in de Supersport-klasse op de Ducati Panigale V2 (met een gemodificeerde 955cc Superquadro V2-motor) markeert een belangrijke mijlpaal voor zowel hemzelf als voor Ducati, dat 30 jaar moest wachten op een nieuwe TT-zege.
Voor zijn recente successen vertrouwt Dunlop op twee verschillende machines. In de Supersport-klasse rijdt hij op een race-geprepareerde Ducati Panigale V2, voorzien van een 955 cc V2-motor die ongeveer 165 pk levert.
In de Supertwin-klasse domineert Dunlop met zijn MD Racing Paton S1-R, een gespecialiseerde racemotor gebouwd rond een gemodificeerde Kawasaki 650 cc paralleltwin-motor. Met ongeveer 92 pk en een drooggewicht van slechts 152 kg is deze lichtgewicht racer perfect afgestemd op de uitdagende TT-omloop.
Een blijvende erfenis
De MBE-onderscheiding is een passende erkenning voor Michael Dunlop’s buitengewone bijdrage aan de motorsport. Ondanks de persoonlijke tragedies en de inherente gevaren van wegracen, blijft hij gedreven om nieuwe grenzen te verleggen en records te breken op de meest uitdagende racecircuits ter wereld.
Met zijn ongeëvenaarde combinatie van talent, vastberadenheid en moed heeft Michael Dunlop zijn plaats in de motorsportgeschiedenis veiliggesteld, waarbij hij nu ook de formele erkenning heeft ontvangen die zijn uitzonderlijke prestaties verdienen.
Race on Sunday, sell on Monday: een echte Moto2 fiets voor op straat kunnen we vergeten, maar met de Stealth 125 Canet Replica brengt Fantic de kleuren van het Fantic Racing team toch over naar de openbare weg. En er is meer!
Kleurstelling: check
Het voornaamste onderscheid ten opzichte van de standaard Stealth 125 is natuurlijk de kleurstelling, gebaseerd op die van de Fantic Racing Lino Sonego Moto 2 machine. Met deze replica uitvoering doet Fantic de jaren 90 en vroege jaren 2000 herleven, toen andere -vooral- Italiaanse merken de straten sierden met kleurstellingen van diverse coureurs.
Naast een opvallende kleurstelling biedt de Canet Replica de keuze: ga je alleen op pad, of rijd je samen. Standaard wordt de replica namelijk geleverd met een zogenaamde “single seat unit” waarmee je de Stealth omtovert tot een ware eenzitter. Ga je toch samen op pad? Met het meegeleverde duozadel is ben je in een handomdraai klaar om met z’n tweeën op pad te gaan.
Zwichten voor een lichte
De term “een zware is je ware” is vooral weggelegd voor degene die het lichte gamma van Fantic nog niet aan den lijve hebben mogen ondervinden. Uiteraard is een A-1 ready 125 niet voor iedereen altijd de perfecte keuze, maar dankzij een extreem laag gewicht van 129 kilogram en een alerte 125cc viertakt eencilinder met standaard slipperclutch in het vooronder staat de Stealth 125 garant voor grenzeloos rijplezier. Tel hierbij het hybride frame -deels trellis, deels aluminium schetsplaten-, de bijtgrage remmen en het -zeker voor een 125- uitgebreide elektronicapakket bij op, en je kunt je voorstellen dat je blijft zitten voor een extra rondje rond de kerk als je eenmaal gewend bent aan de fun die deze lichte machine te bieden heeft!
Volwassen afgeleverd
Een 41mm upside-down voorvork, ByBre remmen voorzien van ABS -optioneel met bochten ABS- en standaard voorzien van Pirelli Diablo Rosso IV banden: de Stealth 125 is voorzien van alle zaken die zowel de beginner als de meer ervaren motorrijder zullen bekoren. LED-verlichting voor en achter, verstelbare rem- en koppelingshendels en zelfs een verstelbaar rem- en schakelpedaal: de Stealth laat zich naar je eigen hand zetten waarna je kunt genieten van de typische eencilinder roffel uit het goedgekeurde hoog gemonteerde uitlaatsysteem en het zicht op het uitgebreide 5 inch TFT-scherm.
Kleuren en Prijzen
De Fantic Stealth 125 Canet Replica komt in een gelimiteerde oplage van 500 stuks, en kost €6849,-. De gebruikelijke gele en rode varianten zijn ongelimiteerd verkrijgbaar voor €6.549,-. Voor meer informatie en om je dichtstbijzijnde Fantic dealer te vinden kijk je op www.fantic.com.
Return of the replica’s: maak kennis met de Fantic Stealth Canet Replica!
“Race Like A Girl” is een webserie die de krachtige verhalen belicht van jonge vrouwen die deelnemen aan het FIM Women’s Circuit Racing World Championship van 2025, waar Yamaha de enige leverancier van de R7 is.
Deze serie viert diversiteit, gelijkheid en inclusie binnen de motorsport, met als doel zowel nieuwe generaties vrouwen als mannen te inspireren om hun passie voor motorsport te volgen of simpelweg het plezier van motorrijden te ontdekken.
In aflevering 2 staan we stil bij Beatriz Neila. Deze 23-jarige Spaanse coureur is een ster binnen het Ampito Crescent Yamaha-team. Haar liefde voor motorrijden begon toen haar broer een motorfiets voor zijn verjaardag kreeg. Neila, die in 2019 afstudeerde van Yamaha’s BLU CRU-programma en viervoudig Europees kampioen bij de vrouwen is, begon haar campagne voor de 2025 WorldWCR met een overwinning en een tweede plaats tijdens de openingsronde in Assen. Ontdek meer over haar inspirerende reis van haar vroegste dagen tot het racen op het hoogste niveau.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
