Elf jaar hadden ze erop moeten wachten. In eigen land lieten de Amerikanen zien dit jaar veruit de sterkste natie te zijn in het wereldkampioenschap voor landenteams. Nederland eindigde na het zo succesvol verlopen GP-seizoen op een teleurstellende zevende plaats.
Fotografie: Infront Media en Yamaha
Vier jaar geleden op hetzelfde circuit bij Buchanan in de staat Michigan verspeelde Nederland de zege door een oogblessure van Calvin Vlaanderen en ging de winst naar Frankrijk. Vlaanderen was er opnieuw bij (maar nu op een MXGP-motor, de vorige keer reed hij in de MX2-categorie), net als Glenn Coldenhoff, die in 2018 zijn beide manches wist te winnen. Nieuw binnen het Nederlandse team was Kay de Wolf, die nu de MX2-motor bemande. Vlaanderen en Coldenhoff reden op hun MXGP-machines.
Bij de MXON, de Motocross of Nations, worden drie manches verreden. In de eerste race treden aan MXGP en MX2, in de tweede race MX2 en Open klasse en in de slotrace MXGP en Open klasse. In de Open klasse is de keuze van de motor vrij; vrijwel zondering uitzondering wordt gekozen voor een MXGP-motor. Voor de bepaling van de uitslag gelden de beste vijf van de zes resultaten.
Het sterkste team van de MXoN: Chase Sexton, Justin Cooper, Eli Tomac en teammanager Roger Decoster.
Veel valpartijen
De Wolf begon goed door met zijn 250cc-Husqvarna tiende te worden. Hij was daarmee de derde MX2-rijder. Coldenhoff had de pech in de eerste ronde onderuit te gaan. Hij kwam nog een heel eind terug, maar meer dan de dertiende plaats zat er voor hem niet in. Nederland bezette de zesde plaats na deze eerste race. In de tweede manche kwam Vlaanderen sterk voor de dag en werd op de zesde plaats afgevlagd. Vanwege een val kwam De Wolf niet verder dan de achttiende plaats. In het landenklassement bleef Nederland zesde. In de slotrace verspeelde Vlaanderen door een val een plaats in de top-tien en werd veertiende. Coldenhoff had de pech dat zijn Yamaha bij een val zodanig beschadigd raakte dat hij al in de beginfase uitviel. Door goede prestaties van Jorge Prado en Ruben Fernandez wisten de Spanjaarden voor Nederland te komen.
De Amerikanen, met wederom Roger Decoster als teammanager, leidden het klassement vanaf de eerste race, gewonnen door Eli Tomac en met Justin Cooper als negende. In de tweede race finishte Chase Sexton als tweede en werd Cooper (op een kwartliter) vierde. Met de klasseringen drie (Sexton) en zes (Tomac) deden de Amerikanen het in de slotrace wederom goed. Met de Amerikanen mochten de Fransen (tweede) en de Australiërs (derde) naar de huldiging.
Opvallend was het goede rijden van Jago Geerts op een 450-Yamaha. De in de GP’s in de MX2 uitkomende Belg wist in de eerste race heel goed in het spoor van Tomac te blijven en finishte drie seconden achter de Amerikaan als tweede. Vanuit de achterhoede (als gevolg van een val met Tomac) werkte hij zich bij zijn tweede optreden op naar de elfde plaats.
De besten per klasse waren Maxime Renaux (MXGP), Jett Lawrence (Open klasse) en Justin Cooper (MX2). In deze laatste klasse werd Liam Everts vierde en De Wolf zesde. Vlaanderen eindigde als vijfde in de Open klasse. Lawrence is een 19-jarige Australiër, die in 2014 de 65cc-klasse bij het WK voor de jeugd won en nu al enige jaren samen met zijn vier jaar oudere broer Hunter actief is in de Verenigde Staten.
Uitslag MXoN Red Bud (VS)
1. Verenigde Staten (Tomac, Cooper, Sexton), 16; 2. Frankrijk (Renaux, Ferrandis, Musquin), 23; 3. Australië (J. Lawrence, Evans, H. Lawrence), 26; 4. Italië (Guadagnini, Cairoli, Adamo), 49; 5. België (Geerts, Everts, Van Horebeek), 50; 6. Spanje (Prado, Fernandez, Farres), 51; 7. Nederland (Vlaanderen, Coldenhoff, De Wolf), 62.
Quotes
‘Trots op het team, maar volgend jaar beter!’ Calvin Vlaanderen deed het goed, maar zag Nederland slechts zevende worden.‘Ik ben geweldig trots op mijn teamgenoten.’ Eli Tomac, die met Justin Cooper en Chase Sexton de MXoN won.‘Wielspin bij de start, val in de eerste ronde en beschadigde motor in mijn tweede race.’ Het zat Glenn Coldenhoff niet mee op de baan waar hij vier jaar eerder schitterde.‘Deel uitmaken van het winnende team geeft mij een speciaal gevoel.’ Justin Cooper, de Amerikaan die de beste MX2-rijder was in Red Bud.‘Ondanks dat ik mijn bril moest afzetten, werd ik nog tiende.’ Kay de Wolf was tevreden over zijn eerste manche.
De nieuwe Ducati Multistrada V4 Rally is ontworpen voor de meest veeleisende reizigers, die, zelfs met z’n tweeën, verre bestemmingen willen bereiken zonder te stoppen. – Meer comfort voor rijder en passagier en een grotere actieradius, dankzij een brandstoftank van 30 liter en de nieuwe uitgebreide deactiveringsstrategie, voor het eerst op een productiemotor, die de achterste cilinderbank van de V4 Granturismo zelfs onderweg uitschakelt. – Meer off-road houding met 200 mm veerweg, grotere bodemvrijheid en geavanceerde Enduro Riding Mode met speciale Power Mode.
Borgo Panigale (Bologna, Italië), 29 september 2022 – In de derde aflevering van de 2023 Ducati World Première webserie presenteerde de fabrikant uit Bologna de nieuwe Multistrada V4 Rally , de Ducati gericht op liefhebbers van lange reizen (hier de directe link naar de video). Een onstuitbare metgezel van avontuur, waarmee je nog onverkende plaatsen kunt veroveren en bereiken met maximaal comfort. De motorfiets om de wereld te verkennen, zonder te stoppen, alleen of met z’n tweeën.
Met de “Rally” tilt Ducati de globetrotter spirit van de Multistrada V4 naar een nog hoger niveau, dankzij een verbeterd comfort voor rijder en passagier, een grotere actieradius en een meer uitgesproken terreinvaardigheid. Het resultaat is een motorfiets die zowel op onverharde wegen als in moderne metropolen in zijn element is: de perfecte keuze voor wie elke bestemming met maximaal comfort en veiligheid wil bereiken, zonder aan de typische Ducati rij-emoties in te leveren. En net als bij de hele Multistrada V4 familie zijn de prestaties (170 pk), betrouwbaarheid en onderhoudskosten (intervallen elke 60.000 km en Service beurt elke 15.000 km/24 maanden) uitstekend.
Het “Rally”-model van de Multistrada V4 doet zijn naam eer aan en is een motorfiets die nog beter in staat is alle wegen te beheersen, vooral de onverharde. Deze Multistrada kan namelijk rekenen op semi-actieve vering met een veerweg van 200 mm die een grotere bodemvrijheid garandeert, op een nieuwe Power Mode die specifiek bedoeld is voor off-road rijden, op bredere voetsteunen voor de rijder met een duidelijker profiel en verwijderbare rubberen inzet en op de Skyhook DSS EVO-stuurstrategie, die in dit model nog preciezer en efficiënter is. De Multistrada V4 Rally is ook uitgerust met een Autoleveling-functie, die een constante afstelling garandeert wanneer de configuratie van rijder, passagier en bagage verandert, zodat de kenmerken van het voertuig altijd onveranderd blijven. De Multistrada V4 Rally heeft meer terreinwaardigheid dankzij standaard lichtere spaakvelgen en versterkte motorblokbescherming. Met de nieuwe aluminium tank van 30 liter, die harmonieus aansluit bij de gespierde en elegante vormen van de motorfiets, kunnen de afstanden tussen de ene tankstop en de volgende worden vergroot: de nieuwe Multistrada V4 Rally is klaar voor zelfs de meest verlaten wegen.
Meer comfort voor rijder en passagier
De Multistrada V4 Rally is de ideale motor voor reizen met z’n tweeënen is ontworpen om het comfort van rijder en reisgenoot naar het hoogste niveau te tillen: zo is het windscherm opnieuw ontworpen (40 mm hoger en 20 mm breder), is de achterkant verlengd en de kofferbevestiging naar achteren gezet om de passagier meer ruimte aan de benen te bieden. Bovendien kan de Multistrada V4 Rally, dankzij de beschikbaarheid van zadels met verschillende hoogtes voor zowel rijder als passagier en de verlaagde ophanging, worden aangepast aan elke combinatie van rijder en passagier.
Beschikbaarheid De Ducati Multistrada V4 Rally staat vanaf februari 2023 bij de dealers in twee kleuren: Ducati Red en Brushed Aluminium & Matt Black, de laatste met een blootliggende tank van geborsteld aluminium, met voor beide zwarte spaakvelgen. De prijs voor de Multistrada V4 Rally Radar in België zijn vanaf € 27.890, in Nederland vanaf € 31.890. De Multistrada V4 Rally wordt – net als alle Ducati Multistrada’s – gedekt door de “4|Ever Ducati” garantie, geldig voor 4 jaar met onbeperkt aantal kilometers die vertrouwt op de service die door het gehele dealernetwerk** wordt aangeboden.
De Kawasaki Versys 650 is de meest populaire en bestverkochte Dual Purpose motor in zijn klasse. Zijn succes dankt de Versys aan zijn veelzijdigheid en de uitstekende handling. Met een modern design, Traction Control, LED verlichting, scherp TFT-kleurendisplay en een compleet nieuwe kleur is de Versys 650 klaar voor 2023.
De Versys 650 is uitgerust met een 649cc parellel-twin. Dit motorblok is gefocust op souplesse en vermogensafgifte in lage en middelhoge toeren. Door het lage brandstofverbruik en een 21 liter grote brandstoftank zijn lange afstanden eerder een regel dan uitzondering. De toevoeging van Kawasaki Traction Control (KTRC) zorgt voor vertrouwen in alle omstandigheden. Het KTRC heeft 2 standen; mode 1 ondersteunt de sportieve rijervaring en Mode 2 zorgt voor maximale tractie in alle omstandigheden. Hiernaast is het systeem volledig uit te schakelen.
De veelzijdigheid van de nieuwe Versys 650 komt terug in het rijwielgedeelte welke is gericht op straatgebruik. Lange veerwegen, 17’’ wielen en de korte wielbasis leveren een perfecte mix van comfort en dynamische handling. Zelfs wanneer de conditie van het wegdek te wensen over laat. Een ø41 mm upside-down voorvork met gescheiden veerfuncties en schokdemper met afzonderlijke veervoorspanningsregelaar verfijnen de rijervaring nog verder. Middels een afzonderlijk geplaatste draaiknop kan de rijder gemakkelijk zonder gereedschap de achtervering aanpassen aan persoonlijke voorkeur of hoeveelheid bagage.
De moderne vormgeving met dubbele LED-koplampen zijn direct herkenbare designelementen van de Versys familie. Slimme features als de ‘’’kieuwen’’ in de kuip en het instelbare windscherm deflecteren de wind bij de rijder vandaan. Het windscherm is verstelbaar in 4 standen over een bereik van 80mm.
Achter de top kuip is er een 10,9cm groot TFT-kleurendisplay aanwezig. Dit multifunctionele scherm toont overzichtelijk een grote hoeveelheid informatie. Van toerental en snelheid tot brandstofniveau, buitentemperatuur en nog veel meer. Een geïntegreerde Bluetooth chip stelt de rijder in staat om via de Rideology app verbinding te maken met de motor. Via de app kan er op afstand allerhande voertuiginformatie, ritlogboeken en het onderhoudsschema bekeken worden.
Er zijn aantrekkelijke accessoirepakketten met o.a. monokey geïntegreerde zijkoffers beschikbaar. Deze pakketten benadrukken het grote inzetgebied van de Versys 650. Voor A2 rijbewijshouders is er wederom een 35kW versie.
De 2023 Versys 650 is vanaf medio januari beschikbaar bij de officiële Kawasaki dealers in Candy Lime Green en de volledig nieuwe kleur Metallic Smoke Gold.
Kijk voor meer informatie of een dealer bij u in de buurt op www.kawasaki.nl.
Voor de motorliefhebber viel er op de baan tijdens de Classic GP Assen niet zo gek veel te genieten, maar in het rennerskwartier des te meer.
Fotografie: Jan Boer
De Classic GP Assen is een evenement waarbij er zowel voor auto’s als motoren startgelegenheid was. Nagenoeg het hele programma was gereserveerd voor de vierwielers. De beide motorklassen reden elk zowel op zaterdag als zondag slechts twintig minuten. De weersomstandigheden werkten helaas niet mee, want er werd gereden in de regen of op een natte baan. Slechts zaterdagmiddag was de baan droog. Dat was tijdens de run van de toppers.
De bekendste van alle deelnemers was vijftienvoudig wereldkampioen Giacomo Agostini, die op een MV Agusta zijn ronden reed. De Italiaan is inmiddels 80 jaar, maar oogt nog altijd zeer fit en het motorrijden lijkt hem geen enkele moeite te kosten. Hij zei nog bijna dagelijks op de motor te zitten. Agostini is zo vaak actief bij demo’s dat hij vermoedelijk na zijn actieve carrière misschien nog wel meer circuitronden heeft gereden dan in de jaren dat hij in de GP’s uitkwam op MV Agusta en Yamaha. Agostini: ‘Ik vind Assen nog steeds een mooi circuit. Ik heb er veel goede herinneringen aan.’
Carlos Lavado was niet te beroerd een collega te helpen bij het tanken.Hoeveel handtekeningen zou Giacomo Agostini al hebben gezet?
Vijftig jaar later
De bekendste Nederlander was Jos Schurgers (75), de constructeur van de Bridgestone waarmee hij in 1973 zegevierde in de Belgische GP op het circuit van Francorchamps. Schurgers is een begenadigd vormgever en dat is nog altijd te zien aan zijn motor, die er nog steeds niet gedateerd uitziet. Schurgers: ‘Ik heb toen nooit kunnen bevroeden dat ik er bijna vijftig jaar later nog steeds met heel veel plezier op zou rijden.’ Schurgers was dit seizoen nog actief in een Duitse competitie. Van de generatie van Schurgers zijn niet veel coureurs nog actief, in leven (zoals Jan de Vries) of zijn definitief gestopt (zoals Marcel Ankoné). Theo Louwes (82) had graag op een Norton mee willen doen, maar vanwege een twee dagen eerder uitgevoerde staaroperatie (‘Ik zie alles nu weer goed.’) mocht hij niet rijden.
Op de baan was het met toppers van vroeger dun gezaaid, maar in het rennerskwartier was het smullen voor de liefhebbers, want slechts een enkele motor stond achter een touwtje opgesteld. Nagenoeg alle motoren konden van dichtbij worden aanschouwd en gefotografeerd. Veel belangstelling was er uiteraard voor de MV’s, zoals een 500cc-zescilinder, een motor die slechts eenmaal in een race werd ingezet (John Hartle in 1958 op Monza). Ook een motor die de belangstelling trok was een Moto Guzzi 500cc-viercilinder, met drie dunne uitlaatpijpjes aan de linkerkant en de vierde aan de rechterkant. En een Engelse verzamelaar bracht een aantal klassieke Honda’s naar Assen.
Zo viel er voor de liefhebber – gelet op de leeftijden bevolkte het merendeel in de jaren zeventig of misschien nog wel eerder ook de tribunes – veel te genieten. Met dank aan liefhebbers die hun oude racemotoren nog altijd koesteren en ervoor zorgen dat ze in een goede conditie verkeren, zodat ze ook nu nog op circuits kunnen worden ingezet. Zal dit in de toekomst zo blijven en zullen we over veertig of vijftig jaar kunnen genieten van de Ducati Desmosedici en de Honda RC213V? Of zou er dan geen benzine meer zijn?
Verzamelaar Carlo Elli op een MV Agusta 500cc-zescilinder.Het warmdraaien van een MV Agusta: of vingers in de oren of een foto maken.Vanwege COPD geen motoren meer voor Phil Read.
De Scrambler 1200 XE waarop Daniel Craig in de laatste James Bond-film rijdt, is geveild voor €156.000 ter ondersteuning van Severn Hospice.
De Triumph Scrambler 1200 XE die te zien was in de laatste James Bond-film, No Time to Die, werd woensdag geveild. De stuntmotor kwam voor in een achtervolgingsscène door de straten van Matera in Italië en was aangepast voor actiescènes zoals het naar beneden rijden van een trap.
De motorfiets leverde €156.000 op en werd verkocht voor meer dan vier keer de richtprijs.
James Bond-ster Daniel Craig koos Severn Hospice als volledige begunstigde. Het hospice heeft vestigingen in Telford en Shrewsbury, waar het zorg verleent aan mensen in de plaatselijke gemeenschap met een ongeneeslijke ziekte.
De verkoop van de James Bond Scrambler maakte deel uit van een bredere reeks veilingen, die 60 jaar Bond vierden en meer dan £6,1 miljoen (6.8 miljoen euro) opbrachten voor goede doelen.
Heb jij een motor gekocht tussen de 0 en 3.000 euro?
Voor onze populaire videoserie ‘Wat Rij Jij?’ zoeken wij weer deelnemers! Deze keer zoeken wij motorrijders die een motor hebben gekocht voor niet meer dan 3.000 euro.
Heb jij een motor gekocht tot 3.000 euro? En heb jij op vrijdag 14 oktober overdag een uurtje voor ons de tijd? Geef je dan op via onderstaand formulier. We komen graag bij je langs!
Opnamedatum – Vrijdag 14 oktober
Categorie die we gaan behandelen – Motoren gekocht tussen de 0 en 3.000 euro
De geruchten waren waar: BMW vernieuwt de S 1000 RR voor 2023 en doet dat niet alleen met grafische veranderingen, maar ook op alle gebieden, van de motor tot het chassis en niet te vergeten de elektronica.
Eindelijk komt de bevestiging: de S 1000 RR voor 2023 verandert, en niet alleen aan de buitenkant. Afgezien van het nieuwe kleurenschema met graphics langs de kuip, presenteert de 2023 BMW S 1000 RR zich aan de nerds met interessante nieuwe kenmerken, van chassis tot ophanging, van motor tot elektronica en van design tot aerodynamica.
Laten we beginnen met wat we kunnen zien. Allereerst krijgen de vormen rechtere lijnen, zowel aan de voorkant als aan de staart, waar de kunststoffen lijken te zijn gekrompen ten gunste van scherpere, strakkere lijnen. Hetzelfde geldt voor de ‘neus’, die veel inspiratie put uit de exclusievere M 1000 RR: daaruit haalt hij de aerodynamische vleugels (die aan de voorkant 10 kg extra belasting toevoegen) en voegt hij een soort ‘snor’ toe die van links naar rechts loopt, net onder het volledige LED-lichtcluster. Net als bij de racemotoren vermindert het nieuwe aerodynamische pakket de neiging tot wheelies bij het accelereren en maakt het vertraagd remmen mogelijk.
Het hart van de S 1000 RR my 2023 blijft de beproefde 999 cc viercilinder, die +3 pk wint voor een nieuw totaal van 210 pk bij 13.750 t/min (+250 t/min), terwijl het maximumkoppel wordt bevestigd op 113 Nm bij 11.000 t/min. De vermogenstoename werd bereikt door het gebruik van de “M” airbox en een nieuw ontwerp van de inlaatkanalen. En dat is nog niet alles: ook van de M 1000 RR komt de kroon nu met 46 tanden (tegen 45 op de 2022 versie) ten gunste van meer parate acceleratie.
Samen met de toename van het vermogen komt er een verdere verfijning van het elektronische compartiment met de introductie van Slide Control (aanwezig op de “M”): dankzij de bochthoeksensor biedt de nieuwe S 1000 RR nu een beter beheer van de motorfiets bij grote hellingshoeken: de rijder kan kiezen tussen twee hellingsstappen van de motorfiets, waardoor de motor kan glijden tot de vooraf bepaalde limiet is bereikt, waarna de elektronica ingrijpt door de drift te verminderen dankzij tractiecontrole (DTC).
Mede dankzij de introductie van de Slide Control functie is ABS Pro uitgebreid met Brake Slide Assist en Slick instelling. In de praktijk laat de elektronica tijdens het meest ‘killer’ remmen de achterkant in de bocht glijden volgens door de rijder ingestelde parameters. Wat de slickinstelling betreft, is het ‘brein’ van de S 1000 RR nu ingesteld om het gebruik van de slickband te optimaliseren.
Daar houden de nieuwigheden niet op, want de vernieuwde Duitse supersportmotor erft ook de (lichtere) accu van de BMW M 1000 RR. Tot slot de kleuren: voor 2023 zal de S 1000 RR zwart, rood en wit/BMW M dragen (met op de M 1000 RR geïnspireerde details zoals de blauwe remklauwen).
Op prijs en beschikbaarheid moeten we nog even wachten.
De 2023 Benelli 752S presenteert zich op de markt met een vernieuwd uiterlijk dankzij nieuwe graphics die zijn sportieve karakter versterken en met enkele technische wijzigingen die zijn prestaties en veelzijdigheid verbeteren. Compact, dynamisch, met een concreet en modern design, de 752S is de motor die ontworpen is om de instincten van elke rijder te bevredigen.
Het frame, een imposant buizenstelsel met stalen platen, omarmt de vloeistofgekoelde Benelli-viertaktmotor van 754 cc met Euro 5-conforme tweecilinder. Het vermogen en maximumkoppel bedragen 76 pk (56 kW) bij 8500 tpm en 67 Nm bij 6500 tpm, voor een constante en progressieve stuwkracht die (volgens de fabrikant) zelfs de minst ervaren rijder nooit in moeilijkheden kan brengen.
De focus op veiligheid en prestaties wordt bevestigd door het Brembo-remsysteem, met een semi-zwevende schijf aan de voorzijde met een diameter van 320 mm en een radiale monobloc-remklauw met vier zuigers en ABS, en een remschijf aan de achterzijde met een diameter van 260 mm en een remklauw met twee zuigers en ABS. Op de 17-inch aluminium velgen passen 120/70-17 en 180/55-17 banden. De brandstoftank heeft een inhoud van 14,5 liter. Het TFT-display met twee modi, met automatische dag/nachtomschakeling, voor een perfecte informatieaflezing onder alle omstandigheden, en een full-led koplampunit met een modern en dynamisch design maken het plaatje compleet. De 2023 Benelli 752S, leverbaar in zwart en groen. De prijs voor de Nederlandse markt is nog niet bekend.
Als het te mooi lijkt om waar te zijn, is het dat vaak ook. Toch is dat niet de conclusie die we trekken na het rijden met twee betaalbare middenklasse-allroads, de Yamaha Ténéré 700 Rally Edition en de Moto Morini X-Cape. Zowel de koning van de klasse als de nieuwbakken uitdager zijn gunstig geprijsd. Waar voor je geld, het kan nog.
Fotografie: Manu De Soomer
Testlocatie
Aalter, België
Testomstandigheden
zonnig
Temperatuur
25 graden
Testkilometers
270 km; 180 op de weg, 90 offroad
Bijzonderheden
zeer betaalbare middenklassers
Middenklasse-allroads danken hun populariteit aan eenvoud en efficiëntie. Allroad-rijders hebben het – eindelijk – door dat het met een 1200 cc niet zo eenvoudig is om ermee op allroadavontuur uit te trekken. Zware allroads zijn het equivalent van SUV’s bij de auto’s. Die ogen vaak indrukwekkend, maar in veel gevallen wordt er met die SUV’s enkel offroad gereden als de oprit naar de luxe villa nog niet verhard is. Met motoren loopt het niet zo’n vaart, maar toch zien wat dat de meeste zware allroads bijna uitsluitend op de weg gebruikt worden. De uitzonderingen bevestigen hier de regel.
Eenvoud siert
Terug naar de middenklassers dus en de eenvoud en gebruiksvriendelijkheid die ze voorop stellen. Met daaraan gekoppeld aantrekkelijke prijzen. Het verklaart het succes van de klasse, al is niet elke poging een schot in de roos. Het is bijvoorbeeld nog afwachten hoe de Aprilia Tuareg het in zijn eerste echte jaar zal doen. Die vraag hoeven we ons bij de Yamaha Ténéré 700 al lang niet meer stellen. De motor is een succesnummer. Met een populaire basisversie en een bijna even populaire Rally-uitvoering – de motor die we voor deze test gebruikten – heeft het merk met de gekruiste stemvorken een voltreffer in huis. Yamaha bracht recent ook de World Raid-uitvoering op de markt, maar dat is meer dan een luxe uitvoering van de standaard. Met een betere ophanging, grotere tank, ander dashboard en nog veel meer, is de World Raid niks minder dan een motor uit een hogere klasse. Het was geen optie om die tegenover de Moto Morini X-Cape te plaatsen.
Morini noemt zijn X-Cape een ‘Adventourer’. Leuk gevonden. En het wil meteen zeggen dat de Italo-Chinezen geen compromissen hebben gedaan op het vlak van kwaliteit en uitrusting, maar wel een motor hebben gebouwd met een avontuurlijke basis en extra aandacht hebben gegeven aan comfort en prestaties, daar waar de motor het meest gebruikt wordt: op de openbare weg. De Morini is langer en lager dan de Yamaha, heeft een grotere tank en hij weegt droog 9 kg meer. Allemaal tekenen dat de primaire biotoop het asfalt is. De balans tussen weg en offroad is bij de Yamaha meer in evenwicht, of moeten we het bestempelen als anders verdeeld?
Een andere getuige van Morini’s aandacht voor de openbare weg is het 19-inch voorwiel. Onze testmotor was het tastbare bewijs dat ook daar goede offroad-banden op kunnen passen, maar het illustreert wel dat het stuurgedrag op asfalt toch wat extra aandacht kreeg van de ingenieurs. Morini koppelt hier een aangenaam blok aan dat niet bulkt van de pk’s, maar desondanks onder zo goed als alle omstandigheden genoeg vermogen biedt. Vooral de 54 Nm aan koppel, die vlot en vroeg vrijgegeven wordt, zorgt ervoor dat het gemakkelijk en ook aangenaam rijden is met de X-Cape. De gasrespons van de X-Cape is opvallend vlot – romiger zelfs dan op de Yamaha – en de motor is goed doseerbaar. Dat geeft vertrouwen en het zorgt er ook voor dat je vanaf het begin de Morini goed onder de knie hebt. Bovendien is de standaard veerafstelling goed en de zithouding ontspannen. De 50mm-voorvork is volledig instelbaar. Maar zoals het ook op andere vlakken het geval is: het is niet het formaat dat telt, maar wel wat je ermee doet. De niet-instelbare 43mm-Kayaba van de Ténéré doet het zeker even goed op de weg en is door zijn progressiviteit beter offroad. Niet regelbaar, maar wel met een uitstekende basisafstelling, zo kan het dus ook. Van de upsidedownvork tot de qua veervoorspanning en uitgaande demping regelbare monoshock slikten de Ténéré-schokbrekers elke put en bult die we voor de wielen kregen. Op het onverhard is de Yamamaha onze favoriet.
Meer dan snor
Stilistisch zit het op beide meer dan snor. Al valt over kleuren en smaken niet te redetwisten, het kan niet ontkend worden dat de Moto Morini er goed uitziet. Bovendien zijn details, zoals de Italiaanse kleuren onder het logo op de tank en het gebruik van de adelaars uit het Moto Morini-logo op maar liefst tien plaatsen, mooie verwijzingen naar de geschiedenis en de afkomst van het merk.
Ook Yamaha doet het goed met verwijzingen. De kleuren van deze Rally Edition zijn gebaseerd op die van de legendarische Dakar-motoren van het merk. Het verticaal geplaatste dashboard is sober en heeft een heel handige knop om het ABS uit te schakelen.
Hier legt Moto Morini de lat hoger. Verbazingwekkend is dat je op een motor met deze prijs toch een joekel van een tft-scherm (7-inch!) vindt. Het toont bovendien duidelijk alle info. Via de bediening aan de linkerstuurhelft navigeer je door de instellingen en zo stel je ook een van de twee rijmodi in. We maakten gretig gebruik van de offroad-modus, waarbij je het ABS achteraan kan uitschakelen. Rechtop staand voor offroad-gebruik voel je dat Moto Morini de motor smal gebouwd heeft in het midden, waardoor je ook op onverharde ondergrond een goede controle hebt. Het is met de X-Cape een beetje zoals een tv kiezen in de MediaMarkt. Als je hem vergelijkt met (een) andere(n), zie je dat het soms nog beter kan. Rij je alleen, dan ben je gewoon heel tevreden. Zo was het ook bij het offroad-stuk van de test. Het is pas als je de X-Cape vergelijkt met de vaak gelauwerde Ténéré dat je ziet dat het beter of sneller kan. Voor het overige komt de Italiaan echter overal goed voor de dag.
Grootste troef
De grootste Moto Morini-troef is ontegenzeggelijk zijn gebruiksgemak. Daardoor kun je ook het aanwezige vermogen ten volle benutten. Moto Morini gebruikt onderdelen van hoog aangeschreven merken, zoals de volledig instelbare Marzocchi-vork en de Brembo-remmen. Het is de verdienste van de Italo-Chinezen dat ze een evenwichtig totaalpakket hebben gemaakt dat een zeer breed publiek zal bereiken.
Het kabel bediende CP2-blok van Yamaha is en blijft een pareltje. Eén van de beste twins ooit gemaakt en een blok dat nooit teleurstelt en voortdurend begeestert. In pure cijfers is het niet eens zoveel sterker dan dat van de X-Cape. Maar het heeft wel iets meer pit en een hogere funfactor. Dat is geen verwijt naar Moto Morini, maar eerder een pluim naar Yamaha. Tot op heden kennen we geen vergelijkbare twin, die zich qua fun-gehalte en rijplezier naast het CP2-blok kan plaatsen. Het blok is één van de grote troeven van de Ténéré. En voor wie het wat meer of minder mag zijn: dit is ook het blok in de standaardversie en in de nieuwe World Raid.
Conclusie Moto Morini X-Cape vs. Yamaha Ténéré 700 Rally Edition
Op het vlak van prestaties is de Yamaha Ténéré 700 Rally Edition geen betere motor dan de standaard Ténéré. Hij is wel stukken beter bewapend voor het ruigere offroad-werk, met een eendelig rallyzadel, een Akrapovic-slip-on demper, een carterplaat en radiateurprotector, grip pads op de tank en speciale handvatten. Bekijk je het dus enkel op het vlak van prestaties, dan kun je net zo goed kiezen voor de standaarduitvoering. MotoMorini heeft ondertussen trouwens ook een X-Cape met gouden wielen uitgebracht. De Gold Wheels Edition kost € 800,- meer dan de standaardversie en dit is dan ook vooral een optische aanpassing. Ook als je niet de standaard gietwielen, maar gewone spaakwielen kiest, betaal je extra. Kortom: wanneer je de beide basisversies bekijkt, is het prijsverschil tussen de twee € 3.800,-. Dat is in pure euro’s voor sommigen te behappen, maar als je uitgaat van de basisprijs van de Moto Morini, kost de Yamaha bijna 45 procent meer. We zitten hier wel in een lagere prijsklasse. Maar toch, dat is best indrukwekkend, wetende dat de Ténéré ook al niet de duurste op de markt is. We kunnen in ieder geval met de hand op het hart zeggen dat de Ténéré géén 45 procent beter is dan de Moto Morini. Als we het in euro’s bekijken, zie je dat het verschil wel ongeveer klopt. Vooral als je vaker offroad gaat rijden, is de Ténéré de betere motor. Op de weg ook – vooral met dank aan het onvolprezen CP2-blok –, maar het verschil is daar kleiner. Als er een klassement prijs-kwaliteit opgesteld moet worden, staat de Moto Morini op dezelfde hoogte als de Ténéré. Hoe dan ook: in beide gevallen moet je met ontzag kijken naar wat beide constructeurs aanbieden voor deze prijzen. Het is bewezen, goed motorrijden hoeft niet duur te zijn.
Het onlangs opgerichte Amerikaanse bedrijf Ryvid komt op de markt met de Ryvid Anthem, een naked bike met minimalistische lijnen die geschikt is voor rijders van alle lengtes.
Verstelbare zitting
Als je nog nooit van Ryvid hebt gehoord, maak je dan geen zorgen, het Amerikaanse bedrijf heeft net de motorfietsmarkt betreden, meer bepaald de elektrische markt, met de Ryvid Anthem, een elektrische naked bike die puurheid van vorm uitstraalt. In feite zijn de lijnen hoekig en strak, gekenmerkt door de valse tank die verbonden is met het zadel en de staart, zonder openingen of onderbrekingen.
Een van de bijzonderheden van dit model, speciaal voor het marktsegment waarin het zich bevindt, is de zitting die meer dan 10 cm in hoogte verstelbaar is, van 76,2 tot 86,4 cm vanaf de grond, waardoor de Anthem geschikt is voor rijders van alle lengtes. Een ander interessant kenmerk van de Ryvid Anthem is de mogelijkheid om zonder al te veel moeite de overbrengingsverhoudingen aan te passen, terwijl de kleine accu van 4,3 Kwh zijn veelzijdigheid aanzienlijk beperkt. De door de fabrikant geclaimde actieradius bedraagt ongeveer 120 km in de Eco-modus en slechts 80 km als de Sport-kaart wordt geselecteerd. Deze waarden variëren dan naar gelang van de rijstijl, waarmee bij elektrische voertuigen rekening moet worden gehouden. Dus als u het bereik ten volle wilt benutten, is het raadzaam rustig aan te doen met het gaspedaal.
Ten slotte kan de motor volgens de fabrikant een maximumkoppel van 72 Nm ontwikkelen en een topsnelheid van 120 km/u bereiken, terwijl het chassis is uitgerust met een upside-down vork in combinatie met een centrale monoshock achter, terwijl het remsysteem steunt op twee schijven.
Beschikbaarheid en prijs
Beschikbaarheid? De Ryvid Anthem zou volgende zomer klaar moeten zijn, maar het is nu al mogelijk om te pre-orderen tegen een prijs van ongeveer 7.680 euro, exclusief verzendkosten.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
