Wij waren bij de gelukkigen die onlangs Zero’s allereerste allroad mochten testen op Sicilië. Maar lang heeft de rest van Europa er niet op moeten wachten: op Intermot in Keulen heeft het merk zopas z’n nieuwkomer aan het grote publiek voorgesteld.
De DSR/X heeft een volledig nieuwe Z-Force 75-10X motor die een potig koppel van 225 Nm produceert en een Z-Force 17,3 kWh Power Pack. De nieuwkomer heeft onder meer een volledig nieuw ontworpen frame en geometrie voor een grotere grondspeling, een instelbare voorvork met allroadwaardige veerwegen en drie geïntegreerde opbergvakken.
De DSR/X is verkrijgbaar in sage green en white pearl, staat in september bij de Benelux-dealers en kost € 26.995,- in België en Nederland.
Royal Enfield heeft vandaag de nieuwe Hunter 350 voor het eerst op Europese bodem geïntroduceerd tijdens de Intermot 2022.
Specs bevestigd
Aangezien de internationale launch al in augustus werd georganiseerd, vielen er weinig verrassingen te noteren op Intermot. De Royal Enfield Hunter 350 is nog steeds z’n erg knappe zelve, met het reeds aangekondigde 350cc ééncilindertje in het frame gemikt. Dat moet 20,2 pk bij 6.100 tpm en 27 Nm koppel bij 4.000 tpm gaan leveren.
De Hunter weegt 181 kg, heeft een zithoogte van 790 mm en een brandstoftank van 13 liter, terwijl er voor een achter schijfremmen zitten. De 41mm telescoopvork heeft een veerweg van 130 mm en is niet verstelbaar. De stereoschokdempers achter hebben een veerweg van 102 mm en kunnen in zes stappen ingesteld worden qua veervoorspanning. Royal Enfield schat dat de 13-litertank goed is voor iets meer dan 450 kilometer. Het merk positioneert z’n nieuwkomer naast de klassiek gestijlde Classic 350 en de cruiser Meteor 350 in z’n gamma.
Beschikbaarheid en prijs
De Royal Enfield Hunter 350 zal bij de Nederlandse dealers staan vanaf november 2022 voor een prijs van €5.399.
Oulton park (GB), 25 september, en Donington Park (GB), 2 oktober
Jaimie van Sikkelerus heeft voor een sensatie gezorgd door zijn eerste race in de prestigieuze British Supersport-klasse te winnen. Dit gebeurde op Donington Park. De MPM Routz Racing-coureur was al bezig aan een sterke tweede seizoenshelft. Eind augustus en begin september wist Van Sikkelerus ook al drie podiumplaatsen te pakken op Cadwell Park en Snetterton. Een week voor de races in Donington Park kwam het Britse BSB-kampioenschap in actie op Oulton Park. Op dit typisch Britse circuit – krap en smal – had de 25-jarige coureur het niet gemakkelijk en stuurde hij zijn Yamaha R6 naar een achtste en vijfde plaats.
Tekst: Asse Klein, Emil Bilars, Kees Siroo, Gert Bos Fotografie: Emil Bilars, Damon Teerink, Teams
Donington Park is qua layout meer vergelijkbaar met de overige circuits in Europa en Van Sikkelerus kent deze baan ook goed vanuit zijn WK Supersport-periode. Dit was terug te zien, want hij wist zich als tweede te kwalificeren. In de eerste race streed Van Sikkelerus al voor de winst, maar finishte hij 0,069 seconde achter Bradley Perie als tweede. In de tweede race was het wel raak. Van Sikkelerus streed samen met Harry Truelove en Lee Johnston rondlang voor de dagzege. De beslissing viel in de laatste bocht waar Van Sikkelerus van het trio het beste uitkwam en zorgde voor een knappe Nederlandse overwinning in de British Supersport-categorie. Door zijn goede resultaten staat Van Sikkelerus vijfde in het klassement met nog één ronde op Brands Hatch te gaan.
Melvin van der Voort domineert
IDM
Hockenheim, 25 september
Wat een feestelijke IDM-seizoensfinale moest worden, werd een tragisch weekend in Hockenheim. Vrijdag kwam in de tweede vrije training van de IDM Superbike Leon Langstädtler zwaar ten val. Niet veel later werd bekend dat de 24-jarige Duitser aan zijn verwondingen was overleden. Zaterdag en zondag werd er verder geracet, maar wel met respect en aangepaste ceremonies ter nagedachtenis aan Langstädtler.
In de IDM Supersport ging de winst tweemaal naar Melvin van der Voort. De 17-jarige coureur won beide races met grote voorsprong. Door zijn sterke slot van het seizoen – waarin Van der Voort in de laatste zes races 145 van de maximaal 150 te behalen punten scoorde – eindigde hij op een tweede plaats in het kampioenschap. In de tweede race was er een volledig Nederlands podium, doordat Twan Smits en Milan Merckelbagh tweede en derde werden.
Maar er was veel meer Nederlands succes. Walid Khan won de tweede IDM Supersport 300-race en Bennie Streuer kwam met zijn Duitse bakkenist Kevin Kölsch als eerste over de finish in de eerste IDM Zijspan-race. In de tweede race eindigen Streuer en Kölsch als derde. Na afloop van beide races mocht ook Ilse de Haas als bakkenist van Pekka Päivärinta naar het podium. In de IDM Superbike streden er twee Nederlanders voor de derde plaats in het kampioenschap. Het was uiteindelijk Rob Hartog, die met een vijfde en zevende plaats de meeste punten wist te behalen en in zijn debuutseizoen in de topklasse van het IDM er met een derde plaats in het eindklassement vandoor ging.
De winst in Hockenheim ging tweemaal naar Melvin van der Voort, die als tweede in het kampioenschap is geëindigd.
Nederland kampioen
EK zijspancross of nations
Kramolin (CZ), 25 september
Nederland is kampioen geworden tijdens de Sidecarcross of Nations verreden te Kramolin (Tsjechië) en prolongeert hiermee de titel. In de eerste heat behaalde Nederland de derde en vijfde plek. De tweede heat werd gewonnen door Hermans/De Veene, die vanaf kopstart namens Nederland strak naar de overwinning reed. De derde heat werd ook gewonnen door Nederland, de nieuwe wereldkampioenen Bax en Cermak kwamen als eerste over de meet. Ook Van Werven/Van den Boogaart deed het goed en scoorde twee keer een top-vijf-positie in de heats. Hiermee was Nederland ruimschoots de sterkste zijspancross-natie in 2022. Team België kwam net één puntje te kort voor het podium. Vanluchene/Bax was wel het beste individuele team met een overwinning en een tweede plek, maar met name Sanders/Rostingt had geen geluk. In de tweede heat viel men in de laatste twee ronden vanuit een riante positie terug tot de dertiende plek door een lek zijspanwiel. Hierdoor kwam België dus net één puntje te kort om Estland (3e) en Groot-Brittannië (2e) van het podium te duwen. Nederland werd nooit bedreigd en zo waren het dus Van Werven/Van den Boogaart, Bax/Cermak en Hermans/De Veene die namens Nederland op dominante wijze kampioen werden.
Kort door de bocht
In de voorlaatste IDC-ronde in Assen op 24 september is de spanning voor de finale in de DUTCH SUPERSPORT verder toegenomen. Richard Knegt werd al kampioen in de ProClass 1000, maar zowel in de Dutch Superbike als in de Dutch Supersport is nog geen beslissing gevallen. Voor de coureurs was het onder de wisselende weersomstandigheden moeilijk om de juiste bandenkeuze te maken. In de Supersport haalde Selwin Hamden in de relatief droge tweede kwalificatie de pole position naar zich toe. In de wedstrijd nam hij meteen de leiding, maar na een ronde brak een verkeerde bandenkeuze hem op en kwamen de fel duellerende Louis van Wijhe en de Duitser Till Belczykowski hem voorbij. Uiteindelijk was het toch de vanuit de pitstraat vertrokken Jim de Goede, die voor de twee won. Rick Kooistra werd vierde voor Eddie de Boer, die de tussenstand aanvoert met een marge van 25 punten op Belczykowski.
Bij de DUTCH SUPERBIKE in Assen tijdens de IDC-ronde reed Toine Gierkink in de droge tweede kwalificatie de snelste tijd en mocht van pole position vertrekken, met naast hem Wayne Tessels en Ferry van Rijn. Tessels kwam goed weg en voerde drie ronden lang het veld aan voor Van Rijn en Gierkink, die in de vierde ronde de leiding overnam. Markus Witte klom naar de derde plaats voor Kees Boekel en Van Rijn. Vervolgens maakte Tessels een foutje, waardoor Witte naar de tweede plaats kwam. Tessels herstelde dat, pakte de tweede plaats terug en werd na tien ronden drie seconden achter winnaar Gierkink afgevlagd. Het was echter de ontketende Joris Lentfert, die in de slotfase opklom en pal achter Tessels derde werd voor Witte en Boekel. De achterstand van Gierkink op Tessels is geslonken tot 16 punten, met nog dubbele races voor de boeg is alles nog mogelijk.
De derde wedstrijd voor het BK/ONK ENDURO werd in Dinant gewonnen door Antoine Magain, de snelste in zowel de E1 als de scratch. E2-rijder Erik Willems won, Thierry Pittens werd uitstekend vijfde voor Hans Vogels, die goed partij gaf en na negen proeven slechts 11 seconden hoefde toe te geven op Pittens. Daan Bruijsten eindigde als tiende, Mark Wassink werd net voor Lucas Dolfing veertiende.
Grasbaanracer Romano Hummel sloot het GP LANGBAAN-seizoen in Roden af met een derde plaats. Daarmee eindigde de uittredend kampioen dit jaar op een vijfde plaats in de eindstand. De Fransman Mathieu Tresarrieu werd zijn opvolger. De wedstrijd in Roden werd na een spannende finale gewonnen door de Brit Zach Wajknecht, die daardoor ook het zilver in het eindklassement veilig stelde. Het brons ging naar zijn landgenoot Chris Harris. Theo Pijper maakte dit jaar zijn vijfentwintigste aaneengesloten seizoen in de langbaan GP vol. Een unicum. De 42-jarige Pijper heeft – hoewel hij zich weer heeft gekwalificeerd voor het kampioenschap van 2023 – zijn toekomst als GP-rijder in beraad.
Bennie Streuer is met zijn Duitse bakkenist Kevin Kölsch één keer op het podium gefinisht tijdens de WK ZIJSPAN-races in Oschersleben. In beide races was de combinatie uit Grolloo in gevecht voor de laatste podiumplaats. In de eerste race werden Streuer en Kölsch derde en in de tweede manche vierde. Ilse de Haas kwam als bakkenist van de Fin Pekka Päivärinta tweemaal als vijfde over de finish.
In de vierde wedstrijd voor het ONK ENDURO in Vorden heeft Lucas Dolfing de leiding genomen in het scratchklassement. Hij won de E2/3 voor Thierry Pittens, Hans Vogels, Daan Bruijsten en Mark Wassink. Bij de E1 was Max Schwarte de snelste over de tien proeven die de Inters kregen voorgeschoteld. Tommie Jochems had vooral moeite met de derde proef en werd op vier seconden tweede voor Kaiya Brouwer, Jarno Zandbergen en Marc Zomer.
Zero Motorcycles, wereldleider op vlak van elektrische motorfietsen en aandrijvingen, sloot vorige week een nieuwe financieringsronde af waarin het bedrijf 1079 miljoen euro aan investeringen ophaalde. De investeringsronde zag de participatie van enerzijds strategische partners als Polaris, Exor en Hero MotoCorp, en anderzijds ook financiële investeerders, waaronder vaste partner Invus.
“Sinds Zero Motorcycles het levenslicht zag in een garage in Santa Cruz, wist het merk de categorie van premium elektrische motoren en aandrijvingen vorm te geven en te definiëren.”, zegt Sam Paschel, CEO van Zero Motorcycles. “Met meer dan 20.000 verkochte voertuigen verzamelde Zero intussen meer dan 265.000.000 kilometer aan ervaring, zowel on- als offroad.” Het merk verfijnde ook de meeste geavanceerde aandrijvingstechnologie voor voertuigen tussen elektrische fietsen en elektrische auto’s, aangestuurd door het Cypher III-besturingssysteem. Bovendien bouwde het bedrijf ook een innovatief en wereldwijd merk uit dat hoog aangeschreven staat binnen de industrie. “Deze financiering zorgt ervoor dat we onze activiteiten op wereldwijde schaal verder kunnen uitbouwen.”, aldus Paschel. “Het zorgt er ook voor dat we nieuwe modellen kunnen ontwikkelen en op de markt brengen om zo onze snelle groei blijvend te ondersteunen. We verwelkomen van harte onze strategische partners en nieuwe investeerders in ons consortium. Bovendien zijn we uiterst dankbaar ten opzichte van Invus en hun niet-aflatende steun en toewijding aan Zero’s missie en visie.”
De zakelijke strategie van Zero berust op drie steunpilaren: motorfietsen voor consumenten (waar Zero een uitgebreid gamma aan weg-, adventure sport- en dual sportmotoren aanbiedt), fleet sales (waar Zero aanwezig is in meer dan 200 politie- en andere overheidsdiensten wereldwijd), en aandrijvingen (waar de technologie van Zero bijdraagt aan de elektrificatie van toonaangevende producten van hun partners).
Met deze nieuwe financieringsronde heeft Zero Motorcycles intussen meer dan $450M aan kapitaal opgehaald. Dat geeft het merk alle nodige middelen om de grenzen van elektrische tweewielers en elektrische aandrijvingen te blijven verleggen en om de elektrificatie van de motorfiets- en powersportwereld te blijven aanvoeren.
Over Zero Motorcycles
Zero Motorcycles is wereldwijd marktleider in elektrische motorfietsen en aandrijvingen. Met de hand ontworpen en opgebouwd in Californië, combineert Zero Motorcycles baanbrekende technologie uit Silicon Valley met de traditionele spirit van motorrijden. Voor intelligente, innovatieve en moderne rijders van over de hele wereld.
Voor meer details over Zero’s line-up of om de motorfietsen te bezichtigen bij een dealer in je buurt, bezoek onze website op www.zeromotorcycles.com.
Moto Morini werkt aan een nieuwe 1200cc adventure motorfiets die aangedreven zal worden door een bekend motorblok. Het 1.187cc V-Twin blok dat we al sinds 2004 kennen van Moto Morini voordat het merk werd overgenomen door de Zhongneng Vehicle Group.
Moto Morini 1200cc Adventure: Details
Voor de overname door de Zhongneng Vehicle Group in 2018, was Moto Morini’s gehele modellenlijn grotendeels gebaseerd op een variant van het Bialbero CorsaCorta V-Twin motorblok, dat in deze motor 1.187 cc groot is. Dit motorblok maakte zijn debuut in 2004, waardoor het een van de oudste krachtbronnen is die in een moderne motorfiets wordt gemonteerd (als hij uiteindelijk in productie wordt genomen). Dit motorblok was even uit de roulatie omdat hij niet voldeed aan de strenge Euro-5 emissie eisen die 2 jaar geleden van kracht werden, maar het lijkt erop dat Moto Morini in staat is geweest het blok te updaten voor gebruik in deze nieuwe adventure bike.
Het algemene silhouet doet sterk denken aan de Moto Morini X-Cape 650 die dit jaar geïntroduceerd werd. Ook de hardware lijkt geschikt voor een motor in deze ultra-premium categorie. Een dikke USD vork en monoshock zijn zichtbaar, naast een paar radiaal gemonteerde remklauwen voor en een enkele remklauw achter. Gezien het feit dat deze motorfiets enige off-road capaciteiten zal hebben, zou uitschakelbare ABS ook aannemelijk zijn. Daarnaast zien we ook een groot scherm in de cockpit. Naar alle waarschijnlijk een TFT-unit, gezien het feit dat zelfs de kleinere X-Cape 650 er een heeft. En aangezien het een motorfiets is in de wat zwaardere categorie zal er waarschijnlijk een uitgebreid pakket hulpmiddelen voor de bestuurder aanwezig zijn op de motor.
Hoe de motor in de markt gezet wordt ten opzichte van zijn concurrenten is op dit moment nog niet duidelijk.
Fantic Motor betreedt de rallymarkt met twee nieuwe modellen gericht op verschillend gebruik: de XEF Rally voor amateur-rijders en de raceklare in beperkte oplage geproduceerde XEF Rally Factory voor de ‘hardcore’ rijders.
We zagen de Fantic Rally vorig jaar november verschijnen op de Eicma beurs in Milaan. Kort daarna nam Franco Picco hem mee naar Dakar 2022 en reed vervolgens mee in de Abu Dhabi Desert Challenge. Genoeg getest dus met dit model zou je zeggen. Zo dachten ze er bij Fantic blijkbaar ook over. Het Rally-project komt nu voor iedereen binnen handbereik met twee nieuwe modellen; de XEF Rally en XEF Rally Factory. Het onderscheid tussen deze versies zit hem in het gebruik. De basisversie is bestemd voor amateur-rijders die hem in kunnen zetten voor hun offroad-avonturen, toerritten en reizen. De Factory versie komt direct in raceconfiguratie en is klaar voor Dakar. Beide modellen hebben dezelfde basis en zijn afgeleid van de XEF 450. Maar dan wel met extra tanks en een reeks aangepaste onderdelen.
De XEF Rally
De XEF RALLY is een productiemotor, uiteraard Euro 5 gehomologeerd. Aangedreven door een krachtige 450cc eencilinder, voorinlaat en eerste tank onder de zitting. Het frame is een aluminium perimeter frame dat in combinatie met Kayaba vering zorgt voor stabiliteit. De bovenbouw en de te grote tanks zijn ontworpen om een perfecte combinatie te krijgen van ergonomie en maximale autonomie. Dit dankzij de 30 liter brandstof die de motor mee kan nemen, verdeeld over twee tanks: aan de voorkant en centraal onder de zit.
Onmisbaar op grote afstanden is ook comfort en navigatie: de motor heeft een plexiglas kuip voor bescherming tegen wind, stof en stenen. En dankzij het 7″ RallyScreen zijn alle meters van de motor goed afleesbaar. Daarnaast is het eenvoudig om GPX-tracks, digitale roadbooks en alle navigatie-apps op de markt te raadplegen: via het touchscreen of via de stuurcontrollers. Dankzij het Android-besturingssysteem is hij net zo gemakkelijk te bedienen als een smartphone. Het RallyScreen is volledig bestand tegen schokken, stof en water (IP67 gecertificeerd), schakelt aan en uit met de motor en heeft een interne batterij waardoor je ook rustig in je huiskamer routes kunt programmeren door het van de motor af te halen en mee te nemen. De technische uitrusting wordt gecompleteerd door een extra grote enkele remschijf aan de voorkant van 300 mm.
De XEF Rally Factory
De XEF Rally Factory. De naam zegt het eigenlijk al: het is een motorfiets voor mensen met rally raids in hun bloed. Hij is direct afgeleid van de officiële motor waarmee Franco Picco deelnam aan Dakar. Deze extreme versie wordt geproduceerd in slechts 50 genummerde exemplaren en uiteraard met speciale onderdelen.
Kenmerkend voor deze versie zijn de exclusieve details, zoals het race-instrumentarium. De Factory-versie is standaard uitgerust met een robuust stalen en aluminium gemengd instrumentenpaneel dat een professioneel roadbook en tripmaster ondersteunt voor perfecte navigatie in elke wedstrijd. Er zitten knoppen op het stuur voor bediening van het roadbook en een voorziening voor een extra tripmaster.
De oliekoeler is aan de voorkant gemonteerd voor een maximale luchtstroom en het oversized oliefilter met extra reservoir zorgen voor de beste smering onder extreme omstandigheden. Daarnaast is het hele rijwielgedeelte ontworpen voor maximale richtingsgevoeligheid en stuurprecisie. Om nog extra rijcomfort te kunnen genereren is er een voorziening geplaatst voor een hydraulische stuurdemper. De in samenwerking met Arrow ontwikkelde titanium uitlaat maakt de set-up compleet voor maximale prestaties en realiseert een gewichtsvermindering van ongeveer 1,5 kg.
De Fantic XEF Rally Factory-modellen worden geleverd met een ‘racekit’ bestaande uit Fantic Rally-jerseys en een professionele gereedschapskist van 144 liter die kan worden omgebouwd tot een trolley om alle nodige reserveonderdelen mee te kunnen nemen tijdens de wedstrijd. Beide Fantic Rally motoren zijn beschikbaar vanaf eind november 2022. Nederlandse prijzen volgen nog.
Nog altijd bepaalt niet de mens maar de natuur het weer. Dat bleek maar weer eens tijdens de GP’s van Japan en Thailand. Die werden namelijk geplaagd door een typhoon en moessonregens. Van de twee belangrijkste titelkandidaten bleef Pecco Bagnaia op Motegi puntloos. Een week later deed Fabio Quartararo dat in Buriram. Met als gevolg dat de Yamaha-coureur en de Ducati-coureur in de titelstrijd nog maar door twee punten worden gescheiden. Bovendien heeft ook Aleix Espargaró (Aprilia) nog steeds een kans. En dat met nog slechts drie races voor de boeg
Fotografie: Henk Keulemans, MotoGP.com
Er was een zeer ingewikkelde logistieke operatie voor nodig om de GP’s van Aragón, Japan en Thailand in drie opeenvolgende weekenden af te kunnen werken. Niet alleen voor alle direct betrokkenen, maar vooral om al het materiaal op tijd op de plaatsen van bestemming te krijgen. Het begon op zondagavond na de races in Aragón waar de kratten vanuit het rennerskwartier met vrachtwagens naar het honderd kilometer verderop gelegen vliegveld van Zaragoza werden gebracht. Vervolgens werden die kratten met vier Jumbo Jet-vrachtvliegtuigen naar Tokio gevlogen. In Japan volgde daarna een tocht van 130 kilometer over gedeeltelijk door de bergen lopende tweebaanswegen om zo in Motegi te kunnen komen. Direct na afloop van de Japanse GP ging het vervolgens weer terug naar Tokio en volgde er de vlucht naar Thailand. Hier werd geland in Bangkok, omdat het vliegveld van Buriram een te korte start- en landingsbaan heeft voor een Boeing 747. Van de Thaise hoofdstad werd al het materiaal vervolgens over de weg naar het ruim 400 kilometer noord oostelijker gelegen Chang International Circuit in Buriram gebracht. Een rit van tenminste zeven uur. Omdat de tijd tussen de GP’s van Aragón en Japan al zeer krap was, was van tevoren al besloten om de vrijdagochtend trainingen in Motegi te laten vervallen. Even leek de zaak nog gecompliceerder te worden door de super typhoon Nanmadol, die over Japan trok. Maar uiteindelijk kwamen mens en machine op tijd in Motegi aan.
Jack Miller won in Japan, maar moest zich in Thailand gewonnen geven aan Miguel Oliveira (88).Marc Márquez is op de weg terug: vierde in Motegi en vijfde in Buriram.
Invloed
Wel had de typhoon nog invloed op de weersomstandigheden rond het circuit (dat tegenwoordig ‘Mobility Resort Motegi’ heet) en zo ook op het verloop van de trainingen en kwalificaties. Met als uitkomst dat de belangrijkste titelkandidaten Aleix Espargaró, Fabio Quartararo, Pecco Bagnaia en Enea Bastianini respectievelijk pas als zesde, negende, twaalfde en vijftiende aan de zestiende wedstrijd van dit seizoen mochten beginnen. Een wedstrijd, die gelukkig onder zonnige omstandigheden werd afgewerkt en verrassend werd gedomineerd door Jack Miller (Ducati). De Australiër reed de tot nu toe sterkste race uit zijn carrière. Brad Binder, die met zijn KTM als derde voor het eerst van de eerste startrij had mogen vertrekken, pakte net zo verrassend de tweede plaats voor Jorge Martin (Ducati). Na zijn eerste pole position in 1.071 dagen, oftewel drie jaar, liet Marc Márquez (Honda) met een vierde plaats in de race zien weer helemaal op de weg terug te zijn.
En de titelkandidaten dan? Aleix Espargaró had de pech dat een Aprilia-technicus vergat zijn machine na de bezichtigingsronde vanuit de eco- in de race-mapping te zetten. Vervolgens moest de Spanjaard niet alleen van machine wisselen, maar ook vanuit de pitstraat vertrekken. De daaropvolgende inhaalrace leverde hem slechts een zestiende plaats en zo geen punten op. Na vier opeenvolgende zeges en een tweede plaats bleef dit keer ook Pecco Bagnaia puntloos. De Ducati-coureur schatte in de laatste ronde een inhaalactie bij zijn grootste concurrent, Fabio Quartararo, verkeerd in en kwam ten val. In plaats van een WK-punt te winnen, verloor de Italiaan er zo acht in zijn strijd met de regerend wereldkampioen. Dit omdat het duel tussen de twee dit keer slechts om de achtste plaats ging. Daarmee aangevend hoe belangrijk de startpositie in een MotoGP-wedstrijd door de kleine onderlinge verschillen (er kan nauwelijks worden ingehaald) tegenwoordig is.
Miguel Oliveira, Jack Miller en Pecco Bagnaia op weg naar de huldiging in een zeer nat Buriram.
Compleet anders
Niet alleen in Japan, maar ook in Thailand lieten de weergoden zich gelden. In dit geval was het de tropische storm Noru, die in de eerste plaats voor heel veel wateroverlast zorgde. Tegen de voorspellingen in gebeurde dat echter niet tijdens de twee trainingsdagen, want toen bleef het asfalt droog. Op het Chang International Circuit van Buriram mocht Fabio Quartararo zo van een hard bevochten vierde startplaats vertrekken. Maar de Yamaha-coureur zat in de sandwich van maar liefst twee keer drie Ducati-rijders, waarvan toch wel verrassend Marco Bezzecchi de snelste was. Het was tevens de eerste MotoGP-pole van de 23-jarige VR46-coureur en dat op een voor hem in deze klasse nieuw circuit.
Maar op zondagmiddag konden alle gemaakte afstellingen en bandenkeuzes over boord worden gegooid. Want nadat al de eerder verreden Moto2-race vroegtijdig was afgebroken vanwege grote hoeveelheden regenwater, werd het wachten geblazen op het moment dat het hoofdnummer, de MotoGP, van start zou kunnen gaan. Al met al gebeurde dat met een uur vertraging. De compleet veranderde omstandigheden, zorgde niet alleen voor andere kanshebbers, maar ook voor slachtoffers. Het grootste slachtoffer viel al in de eerste ronde en heette Fabio Quartararo. De regerend wereldkampioen en WK-leider viel in alle hectiek namelijk terug van de vierde naar de zeventiende plaats. En die klap kwam hij niet meer te boven. Sterker nog: Quatararo was en bleef zeventiende in deze zeer natte race. Ook Marco Bezzecchi wist, ondanks een sterke beginfase, geen munt uit zijn eerste pole position te slaan en finishte als zestiende eveneens buiten de punten.
Daarentegen kwamen ook nu weer de erkende regenrijders al snel bovendrijven. Dat waren dus Jack Miller en Miguel Oliveira, die eerder dit seizoen al de natte GP van Indonesië op zijn naam had weten te schrijven. Ook nu liet de KTM-coureur zien waartoe hij en zijn machine onder de gegeven erbarmelijke omstandigheden in staat zijn. Na een keihard, maar fair duel met zijn Australische tegenstander was het de Portugees die aan het langste eind trok. Niet ver achter hun ruggen was het de tweede fabrieks-Ducati-rijder, Pecco Bagnaia, die als derde over de streep kwam. De Italiaan en zijn team vierde die klassering alsof het een overwinning betrof.
Voor de titelstrijd was het dat ook, want Bagnaia maakte zo in een klap maar liefst zestien van de noodzakelijke achttien punten goed ten opzichte van koploper Quartararo. Had de Italiaan halverwege de race nog onder druk gestaan van Marc Márquez (Honda), tegen het einde ervan was het Johann Zarco, die als snelste man op de baan naar voren kwam. Maar de Fransman besloot vanwege de titelbelangen zijn Ducati-merkgenoot niet te gaan aanvallen. Zo werd hij dus vierde. Als derde kampioenskandidaat finishte Aleix Espargaró uiteindelijk als elfde. Dat was inclusief een long lap-straf, omdat de Aprilia-rijder Brad Binder (KTM) bij een passeeractie een duw had verkocht.
Rest nog te vermelden dat de top-drie van deze race de champagneflessen nog niet had ontkurkt, of ook het hemelwater kwam weer met bakken naar beneden. De tienduizenden Thaise racefans maalden daar niet om. Ze zijn het gewend en hadden na drie jaar weer live een heel spectaculaire grand prix gezien. En met een weekend rust in het vooruitzicht kon het GP-circus op z’n gemak richting Australië vertrekken.
Fabio Quartararo verknalde zijn race in Thailand en zag zijn voorsprong in de titelstrijd teruglopen tot slechts twee punten.
De resultaten
MotoGP Japan
1. Jack Miller (AUS), Ducati, 42.29,174; 2. Brad Binder (ZAF), KTM, +3,409; 3. Jorge Martin (E), Ducati, +4,136; 4. Marc Márquez (E), Honda, +7,784; 5. Miguel Oliveira (POR), KTM, +8,185; 6. Luca Marini (I), Ducati, +8,348; 7. Maverick Viñales (E), Aprilia, +9,879; 8. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +10.193; 9. Enea Bastianini (I), Ducati, +10,318; 10. Marco Bezzecchi (I), Ducati, +16,419; 11. Johann Zarco (F), Ducati, +16,586; 12. Pol Espargaró (E), Honda, +17,456; 13. Alex Márquez (E), Honda, +18,219; 14. Franco Morbidelli (I), Yamaha, +19,012; 15. Cal Crutchlow (GB), Yamaha, +19,201.
Ik voorspel hierbij dat ik 17 oktober, de maandag na het Phillip Island-weekeinde, niets waard ben omdat ik elke sessie vanuit Australië live ga kijken. En nee, daar hoef ik geen wekker voor te zetten; alsof je kunt slapen als er geracet wordt op Phillip Island! Al was het met vrachtwagens (inclusief aanhanger), zou ik nog midden in de nacht zitten te genieten. Phillip Island, het enige circuit ter wereld waarvoor ik zou emigreren en het enige circuit dat ik echt gemist heb in al die jaren van minimale overzeese GP’s. Marc Márquez gaat trouwens winnen.
GP in cijfers
3
jaar vond er door de coronapandemie geen grand prix plaats in Japan en Thailand.
12,318
seconden was Jack Miller (Ducati) sneller dan de winnaar van de voorgaande GP van Japan. Dat was Marc MÁrquez (Honda) in 2019.
7
van de acht deelnemende Ducati-rijders stonden dit seizoen minimaal een keer op pole position. Alleen Luca Marini is dat nog niet gelukt.
5
nul scores (zoals Pecco Bagnaia nu heeft). Nog nooit werd een MotoGP-coureur daar wereldkampioen mee.
Quotes
‘Ik had nooit gedacht, dat ik op deze manier een grand prix zou kunnen winnen.’ Jack Miller (Ducati), nadat hij door alleen weg te rijden de GP van Japan op zijn naam had weten te schrijven.‘Ik was te ambitieus.’ Pecco Bagnaia (Ducati), die in de laatste ronde op Motegi onderuitging toen hij probeerde Fabio Quartararo te passeren.‘Ik zou de Pacific zijn overgezwommen om op deze Suzuki te kunnen rijden.’ Een niet alleen enthousiaste, maar ook zeer dankbare Danilo Petrucci over zijn onverwachte invalbeurt voor de geblesseerde Joan Mir in Thailand.’Het moeilijkste was de beginfase, want ik had weinig zicht omdat ik vanaf de elfde plaats moest komen.’ Miguel Oliveira (KTM) na zijn knappe en drijfnatte zege in Thailand.‘In de eerste bocht werd ik door Jack (Miller) aan de kant geduwd. Daarna werd het nog erger.’ Een gefrustreerde Fabio Quartararo (Yamaha), die in Buriram direct na zijn mislukte race zijn kleedcabine opzocht.
Voorafgaand aan de Japanse grand prix werd stilgestaan bij het feit dat de Japanse firma’s Idemitsu (olie) en Honda tien jaar geleden het initiatief namen om via een opleidingsprogramma jonge Aziatische coureurs op wereldniveau te laten acteren. Dat gebeurt onder leiding van Hiroshi Aoyma, de voormalige Japanse coureur die zichzelf in 2009 tot de laatste 250cc-wereldkampioen kroonde. In Motegi bereikte dit initiatief een nieuw hoogtepunt door een thuiszege van Ai Ogura. Bovendien werd zijn Thaise teamgenoot Somkiat Chantra vijfde in deze race. Vervolgens mocht laatstgenoemde een week later in Buriram voor eigen publiek laten zien waartoe hij in staat was. De razend populaire coureur stelde zijn in groten getale aanwezige fans niet teleur door als eerste Thaise coureur in een GP van pole position te mogen vertrekken. Maar in de door zware regenval geteisterde race kwam Chantra tot teleurstelling van heel Thailand aan de leiding liggend al snel ten val. Omdat er te veel water op de baan kwam te staan, werd de wedstrijd niet alleen vroegtijdig afgevlagd, maar volgde er ook geen herstart meer. Zo werden er na acht ronden halve punten vergeven. De meeste daarvan gingen naar de Italiaan Toni Arbolino. Als zesde wist Ai Ogura een half puntje meer te scoren dan Augusto Fernandez, die zevende werd en daardoor WK-leider blijft. Het verschil tussen de twee rivalen bedraagt nu echter nog maar 1,5 punt.
Fotografie: Henk Keulemans, MotoGP.com
Nadat hij in Motegi als negende voor de veertiende keer in dit seizoen in de puntenrangen was gefinisht, scoorde Bo Bendsneyder in de waterchaos van Buriram geen punten. Hij werd er namelijk achttiende. De tweede Nederlander, Zonta van den Goorbergh, eindigde in Thailand als zeventiende zelfs nog voor Bendsneyder. Een week eerder was de 16-jarige GP-debutant nog als zestiende gefinisht in de GP van Japan. Dat is tot nu toe zijn beste GP-resultaat. Van den Goorberghs teamgenoot, de Belg Barry Baltus, scoorde in deze twee overzeese wedstrijden als veertiende en twaalfde wel twee keer punten.
Met Ayumu Sasaki (Husqvarna) en Tatsuki Suzuki (Honda), die van pole mocht vertrekken, had Japan op Motegi twee potentiële winnaars in huis. Maar in de race kwam Suzuki ten val en moest Sasaki met een derde plaats achter Izan Guevara (GasGas) en Dennis Foggia (Honda) genoegen nemen. In Thailand was het laatstgenoemde, die van pole mocht vertrekken. Minder goed ging het hier met het tot dan zeer succesvolle GasGas-team. Want Guevara kwalificeerde zich als elfde, terwijl Garcia pas van de twintigste startplaats mocht vertrekken. Die slechte positie werd de Spanjaard al in de eerste ronde fataal, want hij kwam in het startgewoel ten val. Aan de kop van het veld was het Foggia, die de dienst uitmaakte en voor de vierde keer in dit seizoen als winnaar werd afgevlagd. Sasaki werd tweede voor de Italiaan Ricardo Rossi (Honda). Klassementsleider Guevara moest alles uit de kast halen om als vijfde te worden afgevlagd. Door deze uitslag verdrong Dennis Foggia niet alleen Sergio Garcia van de tweede plaats in de WK-tussenstand, hij liep ook negen punten in op leider Izan Guevara. Met nog drie races voor de boeg heeft de GasGas-coureur echter nog altijd een ruime voorsprong van 49 punten.
Hoeveel plezier kun je hebben met een licht en goedkoop motortje? Heel veel als je het Jeroen Derks vraagt. Hij kocht achttien jaar geleden een Yamaha FZ6 Fazer en rijdt daar nu nog steeds op rond. Hij beleefde er de mooiste vakanties mee, maar ook de woon-werkritten van Veghel naar Nijmegen zorgden voor een dagelijks verzetje. Liever in de regen op de motor dan in de auto in de file.
Fotografie: Peter van der Sanden
Hoewel Jeroen Derks (51) zijn vader nooit op een motor heeft zien rijden, herinneren foto’s hem nog wel aan de tijd dat pa op een BMW R27 reed. ‘Compleet met lange lederen jas. Op mijn twintigste, dat was nog in mijn studietijd, heb ik mijn motorrijbewijs gehaald. Ik weet nog dat mijn vader later duizend gulden heeft meebetaald aan mijn eerste motor, een Honda VT500 Shadow. Ik ben er geregeld mee naar school gereden en later ook naar mijn werk. Motorrijden was leuk. Maar ik werd nog enthousiaster toen ik de eerste foto’s zag van de nieuwe Yamaha FZ6 Fazer. Ik heb de folder nog bewaard met voorop de foto van de motor waarop ik “verliefd” werd.’
Man en motor
Naam
Jeroen Derks
Woonplaats
Veghel
Leeftijd
51 jaar
Beroep
bankier
Rijdt sinds
1990
Aangeschaft
2004 (nieuw)
Nieuwprijs
circa € 8.100,-
Dagwaarde
circa € 1.500,-
Rijstijl
sportief/toer
Gebruik
woon-werk, toer en vakantie
Brandstofverbruik
1:16
Olieverbruik
nihil
Onderhoud
dealer
Bouwjaar
2004
Kilometerstand
157.458 km
In diverse motorbladen las Jeroen lovende kritieken over de nieuwe Fazer. Dat en het feit dat hij de motor zo mooi vond, deden hem besluiten om bij een Yamaha-dealer een proefrit te maken. ‘Veel overtuigingskracht van de verkoper was er niet nodig om mij op de lichte allrounder van Yamaha te krijgen. Dat het een allroundmotor is kun je wel zeggen. Ik heb er vele woon-werkkilometers mee gereden (met mijn pak en nette schoenen in het koffertje om me om te kleden op het werk) van Veghel naar Nijmegen. Daar kon ik de motor mooi droog in de verwarmde parkeergarage van de baas parkeren. Hoe slechter het weer werd, hoe liever ik op de motor stapte. Bij slecht weer was het vaak aansluiten in de file, terwijl ik met de motor er tussendoor kon. Tot een paar graden boven nul reed ik door (af en toe best koud zonder handvatverwarming), altijd met goede zin, én vooral als er dan files stonden! Vanwege corona heb ik de afgelopen twee jaar veel thuis gewerkt. Ik mis het woon-werkverkeer (alleen nu wat dichterbij naar Eindhoven) op de motor wel!’
Zolang er geen pekel op de weg lag, reed Jeroen op de Fazer naar Nijmegen waar hij als bankier werkzaam is voor de Rabobank. ‘Ik word daar geacht in nette kleding te verschijnen. Dat is de voornaamste reden waarom ik een koffer achter op de Fazer heb. Als ik van de motor stap, kleed ik me eerst om, alvorens ik op mijn werkplek verschijn. Maar buiten dat wordt de motor ook zoveel mogelijk ingezet voor leuke tochtjes. Eerst in de buurt naar de Eifel, later volgden trips naar Schotland, de Dolomieten en de Alpenlanden. De weekendjes en langere weken met de motor weg zijn altijd in groepsverband geweest met een eigen motorclubje “VIB” (Various International Bikers). Dit is een groepje met van oorsprong Yamaha GTS-rijders, waarbij naast Nederlanders ook Duitsers en Denen zijn aangesloten. Eén keer per jaar is er een vierdaagse buitenlandrit. Samen met gelijkgestemden op pad geeft altijd veel plezier en zeker de diversiteit van mensen én motoren geeft altijd een mooie dynamiek! We zijn met de VIB veel in de Eifel geweest waar het heerlijk bochtjes draaien is. De Duitsers kennen daar de weg wel. Gelukkig zijn zij technisch beter onderlegd dan ik. Toen we een keer ’s morgens voor het ontbijt rond de motoren “dartelden”, zag iemand dat ik een schroef in mijn achterband had gereden. Ik zag mijn mooie dag al in rook opgaan. Maar op dat moment begon het teamwerk van de VIB. Door de Duitsers werd een motorzaak gevonden, maar het was zaterdag en druk. Geen probleem, de band wisselen konden we (nou ja, ik eigenlijk niet) zelf. Zo gezegd, zo gedaan. Met de schroef erin rustig naar de motorzaak gereden. Zelf de band van de velg gehaald en de nieuwe band werd er door de motorzaak omgelegd, waarna we met slechts geringe vertraging weer op pad konden.’
Aan het rubber van dit schakelpedaal is te zien dat er veel moet worden geschakeld. Geen spatje roest bij de uitlaat onder het zadel.Met ruim anderhalve ton op de teller voelt het balhoofdlager nog als nieuw.
Circuit
Jeroen noemt zichzelf een defensieve rijder. ‘Ik hou van lekker doorrijden, maar ik zal zeker de grens niet opzoeken. Daarom was het voor mensen die mij kennen, en ook voor mezelf, wel bijzonder dat ik drie keer heb deelgenomen aan een circuitdag op het TT Circuit Assen. Overgehaald door een maatje van mij die daar met eigen motor racet en die daar ook instructeur was. De dagen werden georganiseerd door de Motor Academy. Zij hadden een samenwerkingsverband met BMW AG, zodat de instructeurs en veel cursisten op BMW 1000RR’s reden. En ik daar tussendoor met mijn Fazertje, waar ik nog net die ochtend mijn koffer en middenbok van had afgeschroefd. Maar het werd rustig opgebouwd gedurende de dag tot racesnelheid aan het eind van de dag. Het geeft dan toch wel een kick om snellere tijden dan bijvoorbeeld een Yamaha R6 neer te kunnen zetten! De bochtentechniek zegt dan toch meer dan de kracht van de motor. Hoewel ik de laatste keer wel gemerkt heb dat de grenzen van mijn Fazer werden bereikt. Er werd ook les gegeven door Troy Corser, voormalig Superbike-wereldkampioen. Ook tussendoor gaf hij theorieles, zoals de zithouding en het aansnijden van bochten. Dit resulteerde in steeds snellere rondetijden met “knietjes aan de grond” waar ik toch wel trots op ben met mijn Fazertje!’
Tijdens de vakantieritten in de Alpen doet Jeroen het rustiger. ‘Hard rijden moet je doen op het circuit, niet op bochtige Alpenwegen. Daar moet je gewoon lekker sturen en genieten van de prachtige omgeving. Maar wat is motorrijden over de grens toch overal zoveel leuker dan in Nederland waar het vol ligt met obstakels. Van techniek heb ik totaal geen verstand, werk en hobby liggen bij mij mijlenver uit elkaar. Behalve poetsen, doe ik helemaal niets aan de motor. Dat laat ik over aan de dealer waar ik een keer per jaar kom voor een beurt.’
De Yamaha FZ6 Fazer staat bekend als een probleemloze motor. Op één dingetje na dan en dat betreft de gasklepsensor. Daar bleek af-fabriek een klein mankementje in te zitten, waarop er een terugroepactie vanuit de importeur volgde. Jeroen: ‘Ik ondervond op dat moment geen problemen, de modificatie is tijdens een beurt toch uitgevoerd. Ik kreeg later pas te maken met een niet fijn op het gas reagerende motor. De dealer adviseerde mij om de gasklepsensor te vervangen. Hij had nog een gebruikte liggen die ik gratis mocht hebben. Maar een garantie dat die sensor wel goed was, kon hij niet geven. Een mooi gebaar, maar achteraf gezien had ik toen toch meteen voor een nieuwe moeten kiezen. Tijdens de laatste reis naar Oostenrijk, dat was in 2019, sloeg de motor bij stationair draaien om de haverklap af en wilde daarna niet meer starten. Pas na een minuut of tien lukte dat weer wel. Frustrerend, al was het maar vanwege het feit dat ik zoiets met de Fazer totaal niet gewend was. Die deed het immers altijd. Ik ben wel met de motor thuisgekomen, waarna er een nieuwe gasklepsensor is geplaatst en de motor weer als een zonnetje liep. In achttien jaar was dat het enige mankement aan de Fazer.’
De koppeling gaat wat zwaar bij de Fazer, smeren bracht geen verlichting.
Yamaha FZ6 Fazer op de brug
We moeten even heel goed kijken wanneer Jeroen Derks met zijn Fazer bij MOTO73-expert Van Sleeuwen arriveert. Is dit echt een motor met anderhalve ton op de teller? Dat is aan de buitenkant niet te zien. ‘En ook nergens aan te voelen’, weet Van Sleeuwen na een kort proefritje.
Dat er met deze motor nooit in de pekel is gereden, is te zien. Nergens een roestpuntje, nergens ook maar een vierkante millimeter verweerd aluminium. De eigenaar geeft dan wel aan dat hij zelf niets aan onderhoud doet, wat hij wel doet – poetsen – doet hij grondig en goed. De Fazer zou zo de showroom in kunnen.
De remschijven op de Fazer zijn nog de originele, net als de balhoofd- en wiellagers. Nooit vervangen en nog steeds prima. Een kettingvreter is de Fazer al helemaal niet. De originele set ging 60.000 kilometer mee, de tweede ‘slechts’ 55.000 kilometer en de derde set zit er nu nog op. De koppelings- en gaskabel(s) zijn tijdens een beurt preventief vervangen. De koppeling gaat zwaar, al heeft de eigenaar dat zelf niet in de gaten, hij weet niet beter. Een schoonmaak- en smeerbeurt brengen niet veel verlichting. ‘Een nieuwe kabel bij een volgende beurt is denk ik de beste oplossing’, aldus Van Sleeuwen.
Om te kunnen zien dat de motor echt veel is gebruikt, moet je letten op details. Die zijn te zien aan een lichte beschadiging bij het frame (waar links de laars tegenaan schuurt) en het afgesleten rubber van het schakelpedaal. Jeroen: ‘Als er iets veel gebruikt is, dan is het wel het schakelpedaal. Onder de 8.000 toeren doet de Fazer weinig, daarboven komt de motor pas tot leven. Bij rijden in de bergen blijf je aan het schakelen. Hartstikke leuk, maar soms ook vermoeiend. Het enige wat ik aan deze motor mis is wat meer koppel.’
Op elektrisch gebied zijn er nooit problemen geweest. In achttien jaar is de accu slechts één keer vervangen. Jeroen: ‘Als de motor langere tijd niet wordt gebruikt, hangt de accu altijd aan de druppellader. Misschien verklaart dat de lange levensduur.’
Hoewel de motor het predicaat ‘z.g.a.n.’ verdient, hoeft er bij inruil niet op een hoog inruilbedrag te worden gerekend. Van Sleeuwen: ‘Komt zo’n motor in de vrije motorhandel terecht, dan bestaat de kans dat de teller wordt teruggedraaid. Zet de teller op 50.000 kilometer en iedereen zal het geloven. Daar doe ik niet aan mee, hier worden alle kilometerstanden geregistreerd.’ Voor de eigenaar is de motor nog steeds van grote waarde. Jeroen: ‘Ik zou wel wat sportievers willen, maar er moet een topkoffertje op kunnen. Ik weet dat het er niet uit ziet, maar voor mij is dat nu eenmaal een must.’
Yamaha FZ6 Fazer goed om te weten
De Yamaha Fazer is al sinds 1998 een populaire motor en was voor Yamaha een absolute verkoophit. In de eerste FZS600 Fazer fungeerde het (teruggetunede) blok van de YZF Thundercat als krachtbron. De eerste lichting Fazers had twee rechthoekige koplampen. Van 1999 tot 2001 was er ook nog een FZ400 Fazer. Deze 400 was, afgezien van een andere boring en slag, vrijwel identiek aan de FZS600.
In 2002 veranderde het kuipje van de Fazer. De rechthoekige koplampen werden vervangen door de ‘wesp’-look. Ondertussen was er in 2001 ook een FZS1000 op de markt verschenen waarin een (teruggetuned) YZF-R1-blok was gehangen. Het 2002-model was het laatste model met carburateurs.
In 2004 onderging de Fazer een volledige gedaantewisseling. Ook de naam veranderde van FZS600 in FZ6 Fazer. Het blok van de R6 diende voortaan als basis en kwam in een geheel nieuw frame te hangen. Het oude frame was van staal, het nieuwe van aluminium. Het kuipje veranderde ook weer wat van vorm en de demper van de 4-in-1-uitlaat verdween in het kontje, waardoor de motor een nog slanker uiterlijk kreeg. Vanwege zwaardere emissie-eisen kwam er na 2004 geen nieuwe Fazer 600-model meer uit.
Pluspunten Yamaha FZ6 Fazer
Zeer betrouwbaar
Minpunten Yamaha FZ6 Fazer
Weinig koppel
Richtprijzen bij motorzaak
2004 circa € 3.000,-
2005 circa € 3.400,-
2006 circa € 3.900,-
2007 circa € 4.100,-
2008 circa € 4.300,-
2009 circa € 4.500,-
Reparaties en problemen
28.000 km modificatie gasklepsensor (terugroepactie)
53.000 km koppelingskabel vervangen (preventief)
90.000 km gasklepsensor vervangen (tweedehands)
105.000 km gaskabels vervangen (preventief)
120.000 km accu vervangen
152.000 km gasklepsensor vervangen (nieuw)
Merkenclub
Als Fazer-rijder kun je in clubverband terecht bij de All Fazer – MT Club Nederland (www.fazer.nl). Behalve Fazer-rijders, zijn sinds 2014 ook MT-bezitters welkom. Gezinsleden op andere motoren zijn ook welkom. Er worden het jaar rond activiteiten georganiseerd.
Door (drie keer) op Assen een racecursus te volgen, trad Jeroen Derks geheel buiten zijn comfortzone. Hij had niet gedacht dat het met een licht Fazertje zo leuk zou zijn.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
