vrijdag 1 augustus 2025
Home Blog Pagina 491

Motorrijden in extreme hitte; ervaringen van een Australische Outback-rijder

Door
Redactie
-
0

Het is vroeg in de ochtend als ik het vizier van mijn helm open. Het gevoel van binnenstromende hete lucht is te vergelijken met het openen van een ovendeur. We zijn in de afgelegen Australische outback; de dichtstbijzijnde stad ligt op 320 km afstand. Vandaag willen we de betoverende Bungle Bungle Range in het midden van de woestijn bereiken, en we moeten meteen beginnen – voordat de temperatuur de 38° Celsius overschrijdt. Plotseling voel ik een scherpe pijn in mijn onderbuik. De pijn wordt erger. Ik kan niet meer verder rijden en moet gaan liggen. We weten het nog niet, maar over een paar uur zit ik in een vliegtuig op weg naar het ziekenhuis. De oorzaak? Uitdroging.

5 tips voor motorrijden in de hitte

Voordat we met onze twee Suzuki DR650’s door Australië trokken, wisten we – Aga Macura en Yan Giovannoni – dat we in een drukkende hitte zouden moeten rijden. We kochten een goed geventileerde uitrusting en planden onze route zorgvuldig om de extremen te vermijden, inclusief overstromingen en stortregens van het natte seizoen wanneer veel wegen in het noorden onbegaanbaar zijn.

Het meenemen van voldoende water voor de Outback is van cruciaal belang vanwege de afgelegen ligging en de verzengende temperaturen in de regio. We hadden drie waterzakken van 6 liter bij ons en elk een camelbag van 3 liter – een totaal van dik 24 liter voor ons samen. Dat is veel extra gewicht, maar het is beter om het zekere voor het onzekere te nemen; de Outback is meedogenloos, en we waren niet van plan om slecht voorbereide, onverantwoordelijke reizigers te worden die redding nodig hadden.

Toen we een paar maanden onderweg waren, waren we op schema om het ergste regenseizoen in het noorden te vermijden. Maar, niets gaat precies zoals gepland op lange motorreizen. Op een dag, toen we over een van de ontelbare onverharde wegen reden, verloor Aga de controle over haar motorfiets in diep zand en brak haar grote teen. De pijn negerend, slaagde ze erin nog 100 km te rijden naar de dichtstbijzijnde stad. Tegen de tijd dat we stopten, was haar voet zo gezwollen dat ze haar motorcrosslaaren niet meer aan kon krijgen. Op dat moment hadden we geen andere keuze dan onze reis een maand te onderbreken, hoewel dat lang niet genoeg tijd was om een gebroken bot volledig te laten genezen. De warmere maanden naderden snel, en we moesten nog heel het Australische noorden doorkruisen, zo’n 4.000 km door een van de meest afgelegen en onvergeeflijke delen van het continent.

2.500 km later bereikten we Darwin en liepen opnieuw vertraging op – deze keer kostte een kapotte carburateur het wachten op onderdelen nog eens tien dagen. De druk van de tijd begon zwaar op ons te wegen; we lagen nu zes weken achter op schema. Het was september (het begin van het Australische zomerseizoen) en de hitte was al intens. We moesten nog veel kilometers afleggen voordat we naar het koelere zuiden zouden gaan.

Op de een of andere manier moesten we de verloren tijd inhalen. Dat betekende lange uren rijden, vaak tijdens de heetste uren van de dag. En dat betekende dat we niet genoeg stopten om te hydrateren en goed te eten.

Dagen achtereen in de zinderende hitte rijden slurpt snel energie, en midden in onze uitputting begonnen we fouten te maken. Tot overmaat van ramp lieten we de motorfietsen nu vaker vallen; ze weer oppakken, vooral in volle uitrusting met alle bagage, kostte nog meer energie, waardoor de vicieuze cirkel van nog meer fouten maken werd versterkt!

Achteraf gezien waren de waarschuwingssignalen van uitdroging al duidelijk: vermoeidheid, irritatie, minder urineren. Het werd nog erger toen Aga een korte episode van hitte-uitputting doormaakte. Ze kampte met vermoeidheid, ernstige hoofdpijn en misselijkheid. Maar we brachten haar elektrolyten op peil, gaven haar wat rust in de schaduw, en alles leek weer normaal, dus gingen we verder zoals voorheen.

Als je lang genoeg je best doet, gaat er op een gegeven moment wel iets mis, en dat gebeurde een paar dagen later. Het was bijna het einde van het droge seizoen. We waren in niemandsland op weg naar de Bungle Bungle Range, een van de werelderfgoedsites van Australië, en we waren erg opgewonden dat we er bijna waren. Toen sloeg Yan’s uitdroging toe, en belandde hij in een ziekenhuis.

We haalden het net tot een kleine kliniek in een aboriginal-gemeenschap, kregen een paar injecties met morfine en een infuuszak met zoutoplossing, en wachtten vijf uur voor hij naar een ziekenhuis 800 km verderop werd vervoerd. Diagnose: nierstenen als gevolg van extreme uitdroging. Gelukkig herstelde hij volledig na alle nodige tests, een nacht in het ziekenhuis, een paar extra morfine-injecties en nog meer zakken zoutoplossing. We hadden geluk en het verhaal liep goed af. Dus, zonder nog meer problemen, gingen we verder. Vanaf dat moment waren we veel voorzichtiger.

Aga’s hitte-uitputting, gevolgd door Yan’s bezoek aan een ziekenhuis, herinnerde ons eraan dat, hoe goed je ook voorbereid bent, het mis kan gaan als je de gevaren van extreme hitte negeert.

Checklist voor rijden in extreme hitte

Hier zijn een paar regels die je in gedachten moet houden als je gedurende lange tijd in extreme hitte (boven 35° Celsius) rijdt. Als je ze negeert, kun je dezelfde problemen krijgen als wij… of erger.

Neem voldoende water mee

De hoeveelheid hangt af van de persoon, het soort rit, de regio, of je van plan bent te kamperen en te koken, enz. Bedenk ook of je genoeg water hebt in geval van vertraging door een noodgeval zoals pech of een blessure. In Noord-Australië wordt aanbevolen minstens 4 liter water per dag te drinken. Sommige bronnen bevelen aan dat elke rijder ten minste een liter water per uur bij zich heeft.

Verdeel het water in verschillende containers

Het is ook belangrijk om water in verschillende zakken, rugzakken of flessen mee te nemen, voor het geval er een kapot gaat. Bijkomend voordeel is dat je de massa rond je fiets beter in balans kunt brengen door de verpakkingen op verschillende plaatsen te plaatsen.

Drink vaak in kleine slokjes

Drink regelmatig gedurende de dag, zelfs als je geen dorst voelt, want dat betekent dat je al bent begonnen met uitdrogen. Daarom raden wij aan om camelbags te gebruiken of een gemakkelijk bereikbare fles te hebben zodat je vaak kunt drinken.

Plan je reis

Voordat je naar een afgelegen gebied rijdt, plan dan van tevoren waar je opnieuw water kunt inslaan. Als er water is, maar je niet zeker weet of het veilig is om te drinken, gebruik dan een waterzuiveringsfilter, een zwaartekrachtfilter of zuiveringstabletten. Controleer bovendien van tevoren de weersvoorspelling, zodat je weet wanneer de hitte het sterkst is en wanneer de zon opkomt en ondergaat. Dit helpt om stops te plannen rond de heetste uren van de dag. Bij extreme hitte is het raadzaam om vroeg op de dag te rijden. Stop voor het middaguur en sla je kamp op voor de nacht, of wacht tot de temperatuur daalt voordat je weer gaat rijden.

Vermijd alcohol en suikerhoudende dranken tijdens en voor de rit

Natuurlijk wil iedereen zijn dag afsluiten met een koud biertje of twee. Helaas zorgt alcohol ervoor dat je lichaam nog sneller uitdroogt, en suikerhoudende dranken zorgen ervoor dat je lichaam geen water meer kan opnemen. Geen goed idee wanneer je een aanzienlijke fysieke inspanning moet leveren (bijvoorbeeld offroad rijden) in warme omstandigheden in niemandsland en met een beperkte watervoorraad.

Neem wat elektrolyten mee

Wanneer je zweet, verliest je lichaam water en kostbare mineralen. Elektrolytentabletten of -poeder helpen uitdroging tegen te gaan en zorgen ervoor dat je je beter voelt na een bijzonder zweterige dag. Wij hadden meestal water met elektrolyten aan het eind van de dag.

Controleer je urine

Drink gedurende de dag genoeg zodat je urine een lichtgele kleur heeft. Hoe donkerder de plas, hoe meer uitgedroogd je bent. Als je niet minstens vier keer per dag plast, ben je uitgedroogd – drink dus meer!

Gebruik goed geventileerde kleding en kleed je zonneklaar aan

Kleding met gaas of ventilatie helpt je afkoelen tijdens het rijden en vermindert zweten. Maar als je van de motorfiets stapt, zul je dat waarschijnlijk niet lang volhouden zonder dat er een koel briesje door de ventilatieopeningen waait. Dat betekent niet dat je je moet uitkleden tot een T-shirt met korte mouwen en een korte broek. Ja, het klinkt misschien tegennatuurlijk, maar loszittende kleding met lange mouwen is eigenlijk een veel betere optie. Ze houden je huid in de schaduw en houden vocht vast, en beschermen ook tegen zonnebrand. Zonnebrand maakt het moeilijker voor je lichaam om af te koelen. Gebruik zonnebrandcrème op elk deel van je lichaam dat niet bedekt is. En vergeet je hoofd niet! Ten slotte verdient het de voorkeur om uitrusting en kleding in lichte kleuren te hebben. Die weerkaatsen de zonnestralen beter dan donkere kleuren (die tot 6° Celsius warmer kunnen zijn). Nu weet je waarom Toearegs, het icoon van de Dakar Rally, een lang lichtblauw gewaad en een tulband draagt. Het is gewoon de beste woestijnuitrusting.

Stop in de schaduw

Als je moet stoppen, probeer dan schaduw te vinden. Het is een goed idee om een tarp of een groot kledingstuk mee te nemen om wat schaduw te maken als dat nodig is. Zo’n opstelling is ook handig als je midden in de woestijn onder een brandende zon een lekke band moet repareren.

Ken de voortekenen van uitdroging en eerste hulp

De symptomen van uitdroging zijn minder vaak plassen, donkergekleurde urine, extreme dorst, vermoeidheid, duizeligheid, verwardheid en prikkelbaarheid. Als je deze symptomen begint te vertonen, moet je in de schaduw stoppen en meer water drinken. Hitteuitputting en hitteberoerte zijn extremer; leer meer over de symptomen en de eerstehulpprocedure voor beide. Een hitteberoerte kan levensbedreigend zijn, en als je er last van krijgt moet je niet aarzelen om een noodoproep te doen of een noodbaken te gebruiken (Spot, EPRB, en Garmin inReach).

Over de auteurs

alt-tekst

Aga Macura en Yan Giovannoni zijn een Pools-Zwitsers echtpaar dat momenteel de wereld rondreist op hun twee Suzuki DR650s. Zij hebben onlangs de reis door Australië voltooid, een reis van bijna 10 maanden en meer dan 32.000 km. Terwijl dit Aga’s eerste lange motorreis was, reed Yan in 2012 van Europa naar Japan via Rusland, Mongolië en Zuid-Korea op een 1993 Honda Africa Twin. Je kunt hun avonturen volgen op Instagram, Facebook, YouTube en op hun website: FarWayout.com

Terug naar Lierop 2012: Jeffrey Herlings boekt magistrale zege

Door
Redactie
-
0
Jeffrey Herlings Lierop 2012

Ook de voetblessure die Jeffrey Herlings dit seizoen aan de kant houdt, lijkt hem niet te kunnen stoppen. De regerend wereldkampioen motorcross verwacht in 2023 weer achter het starthek te verschijnen. Kan hij terugkeren op zijn oude niveau? Hoe fenomenaal goed hij is, liet hij met name zien tijdens de Grand Prix van de Benelux in 2012. Een reconstructie van zijn misschien wel meest magistrale GP-winst ooit.

Tekst: Erwin Blatter
Fotografie: KTM, Red Bull

Als Jeffrey Herlings in Lierop verschijnt voor de Grand Prix van de Benelux is hij zeventien jaar. De KTM-fabrieksrijder, die in 2010 debuteerde in het WK, is allang een gevestigde naam. Ook al is hij op die leeftijd nog altijd up and coming. Een talent. Nee, een supertalent zoals de wereld er maar zelden één gezien heeft. Daar is iedereen het inmiddels wel over eens.

Het is de eerste keer dat Herlings in Lierop een grand prix moet rijden. Toch kent hij circuit de Herselse Bossen goed. Het ligt amper 25 kilometer van zijn woonplaats Elsendorp en hij heeft er vroeger veel getraind. De jonge Brabander, toch al in topvorm, verwacht dat hij er goede zaken kan doen in het WK.

De meeste grands prix worden verreden op zogenaamde harde banen, maar circuit de Herselse Bossen is een zandbaan. En niet zomaar één. De grand prix in Lierop geldt als de zwaarste van het seizoen. De rijders worden er over mulle bosgrond gestuurd. Diepe sporen worden hier elke ronde steeds dieper, steeds zwaarder.

Zandrijden is een vak apart. Nederlandse motorcrossers worden grootgebracht op zandbanen, zijn er traditioneel goed in. ‘Rijden op een zandbaan maakt je zoveel fitter dan rijden op harde banen’, zei Herlings eens in een interview met het podcast Gypsy Tales. Herlings leerde er knokken.

Ultieme zandspecialist

‘Als kind hadden mijn ouders niet veel geld en dus reed ik op een ‘stock-motor’. Andere, kinderen van rijkere komaf, hadden een KTM of een Honda 150 cc die twee keer sneller waren dan mijn motor. Vooral op een zandbaan heb je veel pk’s nodig en die had ik niet. Ik moest er dus dubbel zo hard voor werken. Nederlanders zijn gewend aan rijden in de regen, modder en zand. Voor buitenlandse rijders, die geen zandbanen kennen, duurt het vaak jaren voordat ze op een zandbaan kunnen winnen. Zoals Tony Cairoli.’

Herlings leerde het zandrijden van zijn vader Peter Herlings, in een ver verleden ook een begenadigd motorcrosser. In navolging van zijn vader heeft hij zich in de loop der jaren ontwikkeld tot de ultieme zandspecialist. Vandaar dat hij van tevoren al de ambitie heeft uitgesproken alle rijders op een ronde achterstand te willen zetten. Grootspraak? Of zelfkennis?

Zelfvertrouwen heeft Herlings in ieder geval in overvloed dat weekeinde. Hij is het seizoen uitstekend begonnen. Tijdens de Grand Prix van Nederland, op 9 april in Valkenswaard, pakte hij een dubbele mancheoverwinning. Daarna heeft hij nog eens zes grands prix gewonnen. In het wereldkampioenschap MX2 heeft hij nu een comfortabele voorsprong van vijftig punten op nummer twee, Tommy Searle uit Groot-Brittannië.

Allerlaatste

Het is zondag 2 september, aan het begin van de middag. Het is zonnig, ongeveer 21 graden als Herlings als eerste naar het starthek rijdt voor de eerste manche. Hoewel dat dit seizoen bijna vanzelfsprekend lijkt, is het dat niet.

Sterker nog, het is een klein wonder. Een dag eerder is hij tijdens de kwalificatieheat in de eerste ronde in de derde bocht onderuit geschoven. Daarna moet hij zijn race vanaf plek 39 vertrekken, als allerlaatste.

De kwalificatieheat duurt maar elf ronden. Herlings heeft dus een probleem. Maar gedragen door zijn thuispubliek en de wil om zo snel mogelijk wereldkampioen te worden, toont hij een ongelofelijke snelheid, die niemand ook maar enigszins kan volgen. Elke ronde is hij zo’n vijf (!) seconden sneller dan de leider in de race, Glenn Coldenhoff. In de laatste ronde flikt hij het: Herlings pakt ook zijn landgenoot en komt met dik vier seconden voorsprong als eerste over de finish.

Smetteloos

Als een dag later het starthek valt voor de start van de eerste manche, is Jeffrey Herlibgs goed weg. Maar Glenn Coldenhoff heeft via een spoor buitenom iets meer snelheid en grijpt de koppositie. Daarachter is Herlings teruggezakt naar de derde plaats. En dan: in de zesde bocht gaat Coldenhoff onderuit! En Arnaud Tonus kan hem niet ontwijken. Herlings is de lachende derde, slaat een gat. Alsof hij op rails rijdt, zo strak en snel rijdt de leider in het WK weg van de rest. Opnieuw is hij veel sneller, net zoals in de kwalificatierace. Vaak zo’n vijf seconden per ronde.

Waar Herlings ronde na ronde op hoge snelheid over het zware zandcircuit dendert, zakken de rondetijden van de rijders achter hem langzaam in. De slopende omloop vraagt veel van ze. Herlings zet de nummer laatst al gauw op een ronde. Dat is nog maar het begin. Eén rijder gedubbeld, dan twee, drie, vier, vijf, zes, zeven. Na negen ronden heeft hij al vijftig seconden voorsprong op nummer twee Jeremy van Horebeek, zijn teammaat bij Red Bull KTM Racing. Waar zijn startnummer (84) nog nagenoeg smetteloos is, zijn die van de meeste andere rijders onleesbaar geworden, bedekt met Lieropse bosgrond.

De omstandigheden zijn loodzwaar. De rijders worstelen met de slopende diepe sporen in Lierop en de ene na de andere ploft in het zand. Met wilskracht zetten ze het moegestreden lijf terug op de motor. Vooraan gaat Herlings onverstoorbaar door. Hij rijdt nog steeds onwaarschijnlijk snelle rondetijden, lijkt amper moe te worden. In de pitlane kijkt race director van KTM Stefan Everts, toch niet onbekend met Herlings’ kwaliteiten, verbaasd toe. ‘Hij is een beest in het zand’, zegt de Belg, duidelijk onder de indruk. ‘We hadden wel verwacht dat hij snel zou zijn, maar dat hij zo snel en zo sterk is, is ongelooflijk. In het zand is hij de snelste man op de planeet. Dat is zeker.’

Herlings dubbelt nummer vier, Tommy Searle, zijn enig overgebleven concurrent in de strijd om de wereldtitel. Hoewel Herlings’ bijnaam The Bullet is, lijkt The Missile vandaag beter op zijn plaats, zo hoog is zijn niet aflatende tempo. In de laatste ronde pakt hij met groot machtsvertoon ook nog Max Anstie, zijn oude jeugdrivaal. Kort daarna maakt hij hangend in de lucht een zegegebaar. Twee bochten voor het eind beseft Herlings dondersgoed wat hij gepresteerd heeft. Hij heeft iedereen gedubbeld, behalve Van Horebeek die na 35 minuten en twee ronden die vernedering ternauwernood bespaart blijft.

Finish

Op de finish is Herlings’ voorsprong op de Belg maar liefst twee minuten. Het toont hoe extreem goed de Elsendorper is in het zand. Herlings en Van Horebeek rijden op hetzelfde materiaal, zijn beiden opgegroeid op zandbanen. Toch is het verschil tussen de twee gigantisch. Het is het ultieme bewijs dat rijderskwaliteiten het verschil maken. Zeker op zandbanen. Ook al is motorcross een gemotoriseerde sport.

‘Het is mijn eerste keer op deze baan. Niet dat ik hier heel veel heb getraind. Een aantal keer aan het begin van het jaar’, zegt Herlings kort na de race, schijnbaar onvermoeid. ‘Ik voelde me heel goed, het was geweldig. Ik ben superblij dat ik zo goed gereden heb. Hopelijk kan ik hetzelfde presteren in de tweede manche.’

Later die middag pakt hij na de eerste bocht de leiding. Daarna begint hij aan een race die heel veel weg heeft van de eerste. Zoals hij zich had voorgenomen. Verbazen doet het niet meer, na zijn galavoorstelling eerder op de dag. De rondetijden zijn weliswaar iets lager, maar dat geldt voor iedereen. Ook nu raffelt Herlings zijn rondes zo’n vijf seconden sneller af dan de nummer twee. Ook nu is dat teamgenoot Van Horebeek. En ook nu zet hij vrijwel het hele deelnemersveld op een ronde. Deze keer blijft drie rijders dat lot bespaard.

Met twee manchezeges en dus de grand prix-overwinning doet Herlings opnieuw uitstekende zaken in het wereldkampioenschap. Zeker ook omdat zijn grootste concurrent Tommy Searle twee keer vierde is geworden. ‘Vijftien punten gepakt op Tommy, heb een voorsprong van 65 punten in totaal’, concludeert Herlings kort na de huldiging. ‘Het kan over zeven dagen gebeuren. Ik kijk uit naar volgende week.’

Ze vrezen hem

Daarmee doelt hij op de zijn eerste wereldtitel. Die kan hij pakken in Faenza (Italië), tijdens de Grand Prix van Europa, één grand prix voor het einde. Dat lukt hem uiteindelijk, dankzij opnieuw twee klinkende mancheoverwinningen. Daarmee heeft hij twee jaar na zijn opvallende debuut in Bulgarije – waar hij op vijftienjarige leeftijd vierde werd – zijn belofte definitief ingelost: wereldkampioen!

In de jaren die volgen maakt Herlings zijn bijzondere status waar als één van de grootste motorcrosstalenten ooit. Anno 2022 is Herlings vijfvoudig wereldkampioen. Drie keer in de MX2-klasse, twee keer in de MXGP. Een fenomenaal aantal. Het enige dat Herlings van meer wereldtitels heeft afgehouden, is zijn blessureleed. Hij is er bijna om berucht. In de twaalf jaar dat hij nu grands prix rijdt, heeft hij talloze blessures moeten overwinnen.

Zie maar: een schouderblessure, sleutelbeenbreuken, een hersenschudding, een gebroken middenhandsbeentje, een heup uit de kom, een gebroken voet, een gebroken enkel, een gebroken schouderblad. En nu dus een nieuwe voetblessure. Die liep hij op in de aanloop naar het huidige seizoen tijdens een trainingskamp in Spanje. De regerend wereldkampioen moet daardoor in 2022 het hele seizoen aan zich laten voorbijgaan.

Dat hij druk bezig is met zijn herstel, vraagt na al die blessures een enorme mentale veerkracht en hardheid. Het is één van zijn grootste kwaliteiten. Reken maar dat zijn concurrenten hem opnieuw vrezen als hij volgend jaar weer aan de start verschijnt. Zeker ook vanwege zijn fenomenale rijderskwaliteiten. Die staan al meer dan tien jaar buiten kijf. Zéker na die ene bijzondere dag in Lierop.

Wat is deze 1937 Harley-Davidson Knucklehead waard?

Door
Redactie
-
0
1937 Harley-Davidson Knucklehead

Elk jaar verloot het Amerikaanse Wheels Through Time één van haar prachtig gerestaureerde motorfietsen om het museum voor het volgende jaar te helpen financieren, en 2022 is geen uitzondering. De motor die WTT dit jaar verloot is echt uitzonderlijk. Het is een subliem exemplaar van een Harley-Davidson Knucklehead uit 1937 – volgens Matt Walksler de zeldzaamste en meest waardevolle motorfiets die ze tot nu toe als verlotingsprijs hebben aangeboden.

Hij is zelfs zo zeldzaam en waardevol dat het moeilijk is om met zekerheid te zeggen wat hij waard is in 2022. Het probleem met motoren als deze, zegt Walksler, is dat wanneer de weinige exemplaren die nog over zijn van eigenaar wisselen, dit meestal gebeurt via particuliere verkoop. Als gevolg daarvan weet niemand anders dan de betrokken partijen wat de motor elke keer opbracht.

De 10 duurste classicbikes op USA-veilingen

Daarom was het 2022 Mecum Auctions Monterey evenement bijzonder voor iedereen die zich afvraagt wat de WTT-loterijmotor van dit jaar waard is. Een vergelijkbare 1937 Harley-Davidson Knucklehead, gerestaureerd tot (bijna) in perfectie door een paar vrienden van Matt, ging op dat evenement over het veilingblok. Wat heeft die uiteindelijk opgebracht?

Matt schatte de waarde van de WTT motor tussen de €100.000 en €130.000, hoewel hij daar ook niet helemaal zeker van was. Zijn schatting was echter vrij nauwkeurig – de hamer kwam uiteindelijk neer op 110.000 euro voor de Knucklehead uit ’37 die in augustus 2022 bij Mecum werd tentoongesteld. Zoals Walksler opmerkte, zijn sommige details van de twee motoren een beetje anders. Zo had de Mecum-motor een spatbordverlichting, terwijl de WTT-loterijmotor dat niet had.

Wil je ook het museum steunen én kans maken op deze unieke Harley van ruim 100.000 euro? Klik dan hier.

Bron: Wheels Through Time

Royal Enfield onthult nieuwe Himalayan 450 op Instagram

Door
Redactie
-
0

De Himalayan is er al een tijdje, en het lijkt of er bijna net zo lang geruchten gaan over een 450-versie. We weten er inmiddels wel het een en ander van, maar de Indiase fabrikant heeft de 450 eindelijk officieel onthuld met een video die op Instagram is geplaatst.

De video onthult niet al te veel over de motorfiets, en in werkelijkheid noemt Enfield niet eens het woord ‘Himalayan’, of ‘450’, in een onderschrift of in de video. Maar de motorfiets is het duidelijk wel.

De enkele, ronde koplamp die door een overstroomd, modderig pad waadt, kan alleen maar een Himalayan zijn, en de tekst ‘Testing 1, 2, 3’ duidt op iets groots.  We kunnen dus met enige zekerheid aannemen dat dit een eerste ‘officiële’ publieke vertoning is.

Wat de specificaties betreft, zou een vermogen van ergens rond de 40 pk en een koppel van 45 Nm mogelijk zijn. Daarmee ligt de 450 ver voor op de 24,5 pk en 32 Nm sterke standaard Himalayan met de 411cc-motor.

Betrapt: het prototype van de nieuwe Royal Enfield adventure

Bovendien is het zadel langer dan dat van de 411 Himalayan (of de Scram411) en is de ophanging herzien. Een omgekeerde voorvork wordt gekoppeld aan een enkelvoudige achterschokdemper die noodzakelijkerwijs opnieuw zal worden gekalibreerd om het extra vermogen van de 450 ten opzichte van de vorige Himalayan aan te kunnen.

Ook op elektronisch vlak zijn er wellicht wijzigingen, met dubbelkanaals ABS, ride-by-wire-gasklep en een nieuw digitaal dashboard.

Wat hetzelfde zal blijven voor de Himalayan 450 is de grootte van de wielen, die 21 inch aan de voorkant en 17 aan de achterkant zullen zijn.

Tot slot, ondanks de video van Enfield, hebben we nog steeds geen releasedatum voor de Himalayan 450, of een prijs, of een officiële reeks van kleuren.

MOTO73 editie #15 2022

Door
Redactie
-
0
MOTO73 editie 15 2022

Nieuwe Honda Transalp, het gerucht wordt wel heel sterk

Door
Redactie
-
0

Honda heeft de naam XL750 Transalp geregistreerd bij de Japanse homologatie-autoriteit. Het moet slechts een kwestie van tijd zijn, want de geruchten over de terugkeer van de allrounder worden steeds hardnekkiger. Waarschijnlijk is de vertraging te wijten aan het wereldwijde probleem van onvoldoende bevoorrading. Dat heeft in de afgelopen maanden de productietijden van verschillende industrieën internationaal beïnvloed.

Naast de nieuwe Honda Hornet, die al op de laatste Eicma werd aangekondigd, zou er dus ook een nieuwe Transalp komen, uitgerust met dezelfde 750cc-paralleltwin.

Werkt Honda aan nieuwe Transalp 750?

De Japanse allrounder zou dus afstand doen van de oude 700cc V-twin ten gunste van een moderne tweecilinder van ongeveer 80 pk. De Transalp zou worden uitgerust met een 21″ voorwiel met spaakwielen, waardoor hij de concurrentie kan aangaan met de Aprilia Tuareg 660 en de Yamaha Ténéré 700.

Aanwijzingen over het uiterlijk zijn nog niet bekend. Te oordelen naar de silhouetten van de motorfiets op het web, wordt verwacht dat de nieuwe Transalp de sterke lijnen van de Africa Twin 1100 zal volgen. Naast de Hornet en de Transalp kunnen we meer nieuwe Honda’s verwachten; de Hawk 75, een neo-klassieker en de CBR750R, een sportmotor. Het viertal wordt aangedreven door hetzelfde tweecilinderblok, verschillend geconfigureerd natuurlijk

Collin Veijer doet nog volop mee in de titelstrijd – wereldtoppers

Door
Asse Klein
-
0
Collin Veijer
Red Bull MotoGP Rookies Cup
Spielberg, 19 t/m 21 augustus

Tekst en fotografie: Asse Klein, Kees Siroo, Gert Bos, Red Bull Content Pool

Met nog vier races te gaan doet Collin Veijer nog volop mee in de titelstrijd van de Red Bull Rookies Cup. Maar de 17-jarige Nederlander verloor tijdens de negende en tiende race van het seizoen op de Red Bull Ring in Oostenrijk wel negen punten op zijn grootste concurrent José Rueda. Zoals gebruikelijk in de Red Bull Rookies Cup bleef er een grote kopgroep bij elkaar. Veijer – die zich als vierde had weten te kwalificeren – maakte in beide races deel uit van de voorste groep. In de eerste race was Veijer een aantal keer aan kop te zien, maar kwam in de laatste ronde net tekort voor een podiumplaats. Het verschil met winnaar Angel Piqueras was slechts 0.180 seconde. Titelrivaal Rueda werd tweede. In de uitloopronde was er zwaar ongeval toen Soma Gorbe en Amaury Mizera elkaar raakten. Mizera bleef met ernstige verwondingen op de baan liggen. De jonge Fransman werd met een traumahelikopter naar het ziekenhuis afgevoerd. Vanwege dit heftige incident besloot de organisatie geen podiumceremonie na de eerste race te houden.

Eerste IDC-zege voor Louis van Wijhe – wereldtoppers

Een dag later stond de tweede race op het programma. Veijer streed net als in de eerste race voor de podiumplaatsen. Deze keer finishte de coureur uit Staphorst – net achter Rueda – op een vijfde plaats. De winst ging naar Tatchakorn Buasri. In de titelstrijd staat Veijer nog steeds op een tweede plaats met negentien punten achterstand op Rueda. Het kampioenschap wordt beslist tijdens dubbele races in Aragón en Valenia. Mocht Veijer kampioen worden, dan zou hij de tweede Nederlander zijn die dit presteert nadat Bo Bendsneyder in 2015 de titel in deze talentencompetitie pakte.

Winst voor Tessels, Van Sikkelerus en Hamden

International Dutch Championship
Assen, 19 – 21 augustus

De IDC-wegracecompetitie is na zes weken pauze aan de tweede helft van het seizoen begonnen. In het International Dutch Championship (IDC) zijn er in de klasse Dutch Superbike twee rijders die met kop en schouders boven de rest uitsteken. Dat is allereerst Kawasaki-rijder Wayne Tessels die in de eerste helft van het seizoen vier overwinningen boekte. De overige twee races kwamen op naam van Toine Gierkink. Maar in de zevende en achtste race die afgelopen week in Assen werd verreden, was een geduchte concurrent aanwezig in de persoon van Australiër Tom Edwards. Hij was weliswaar gastrijder en telde niet mee voor de punten. In de eerste race op zaterdag streed hij tot het laatste om de zege met Tessels, die nipt won. Voor de punten werd Gierkink tweede voor Joris Lentfert, Markus Witte en Kees Boekel. Op zondag werd de race door een rode vlag in twee delen verreden, Edwards won, maar het podium was voor Tessels, Gierkink en Boekel. Witte werd vierde voor Lentfert.

De eerste race in de Supersport werd verrassend gewonnen door de vanaf de laatste startpositie vertrokken Jaimie van Sikkelerus. Hij kwam pas op zaterdagmiddag aan en mocht ongetraind helemaal achteraan starten. Dat weerhield hem er niet van in de zesde ronde de leiding over te nemen van de Duitser Til Belczykowski, die tweede werd voor Eddie de Boer, Selwin Hamden en Louis van Wijhe.

Van Sikkelerus was er op zondag niet bij en nu was het Hamden die een puike race met de overwinning afsloot. Belczykowski kon lang volgen maar moest uiteindelijk met de tweede plaats genoegen nemen. De Boer leek derde te gaan worden, maar kreeg een tijdstraf van 20 sec vanwege overschrijding van de track limits. Nu werd Van Wijhe derde voor Rick Kooistra en Leon Stolte. Eddie de Boer werd zevende maar blijft stevig aan de leiding van het IDC-klassement.

Hummel moet buigen voor Tresarrieu

WK Langbaan, Eichenring
Scheessel (D), 21 augustus

De derde ronde van het WK gras- en langbaan werd verreden op de 1.000-meter zandbaan van het Duitse Scheessel. Romano Hummel steekt dit momenteel in een bloedvorm en liet dat in de series zien. Hij won zijn vijf races overtuigend. Daarbij kende hij niet telkens de beste starts. Meerdere keren moest hij zich naar voren werken.

In de finale was de start van de regerend wereldkampioen uit het Groningse Hoogkerk weer niet optimaal en moest eerst Mathieu Tresarrieu en Jacob Bukhave voor zich duldden. De Deen Bukhave werd snel te grazen genomen, maar daarna beet Hummel zijn tanden stuk op de Franse klassementsleider Tresarrieu. Een tweede plaats moet een teleurstelling zijn voor Hummel. Hij klom door dit resultaat weliswaar op naar de derde plaats in het tussenklassement, maar zag het gat met leider Tresarrieu wel oplopen naar twintig punten.

Theo Pijper wist niet door te dringen tot de finale, maar wel de troostfinale te winnen. Dit betekende een zesde plaats in het dagklassement. Pijper staat nu op een vijfde plaats in de tussenstand. Mika Meijer mocht net als tijdens de vorige grand prix als invaller zijn opwachting maken. Meijer reed zes punten bijeen en miste nipt de B-finale. Hij werd elfde. Henry van der Steen kwam als reserve naar Scheessel, maar kwam na een fikse valpartij van de Duitser Stephan Katt als snel in het veld. Van der Steen eindigde als dertiende.

Er volgen nog twee GP-ronden in Frankrijk, waarna het kampioenschap op 25 september in Roden wordt beslist.

De Nederlanders Henry van der Steen (17), Theo Pijper (115) en Mika Meijer (54) in de achtervolging op de Duitser Jörg Tebbe.

Op 18 maart 1992 werd het CRT (Circuit Rijvaardigheid Trainingen) opgericht door Hennie en Heidi Lentink. Op donderdag 18 maart werd op het circuit van Assen het 30-jarig bestaan gevierd. Het was een nieuw fenomeen, CRT begon namelijk in overleg met het TT Circuit Assen met het organiseren van circuitdagen voor de gewone motorrijder. Dit werd razend populair en het is niet meer weg te denken in Assen, waar vele ervaren CRT-instructeurs de motorrijder wegwijs maken op het circuit. CRT is ook de organisator van de IDC-races en vele andere events.

Jorn Hamberg heeft een tweede plaats gescoord tijdens de tweede IRRC Supersport race in Horice. Echter verloor de Performance Racing Achterhoek coureur wel dure punten op het stratencircuit in Tsjechië. Hamberg kwam in de openingsronde van de eerste race ten val kwam en zag zijn concurrent voor de titel Marek Cerveny beide races winnen. Joey den Besten werd met een negende plaats de beste Nederlander in de IRRC Superbike.

De vierde ronde van het Dutch Open grasbaan in Staphorst kende een voortijdig einde. Een pittige valpartij in de Shorttrack 250, een aantal stevige regenbuien en een matige lichtinstallatie vormden de optelsom om de wedstrijden staken. De wedstrijd in Staphorst kreeg dan ook geen uitslag. Komende vrijdag wordt het kampioenschap beslist in Uithuizen.

Met een overwinning tijdens de halve finale van het EK meldde zijspancoureur Sven Holstein zich weer terug op de grasbanen. Met zijn Engelse bakkenist Natascha Bartlett won Holstein de voorronde in het Duitse Bad Hersfeld. De oud-Europees kampioen plaatste zich met de meeste punten voor de EK-finale op 28 augustus in Eenrum.

Sandra Mollema is in Eenrum titelverdedigster. In 2019 won ze aan de zijde van William Matthijssen de laatste EK-finale voor de corona pandemie. Matthijssen heeft de helm inmiddels aan de wilgen gehangen, maar Mollema heeft in de Duitse routinier Markus Brandhofer een nieuwe stuurman gevonden. In Bad Hersfeld leek het koppel de dagfinale al te kunnen winnen, maar een mechanisch defect in de laatste ronde zorgde er voor dat ze als derde over de streep rolden. De leiders in het NK, Wilfred Detz en Wendy Arling uit Musselkanaal, zijn direct geplaatst voor Eenrum.

Marc Márquez terug op het circuit, maar niet als coureur…

Door
Henk Keulemans
-
0
Vertwijfeling bij Marc Márquez

Met een 125cc- en Moto2-wereldtitel op zak debuteerde Marc Márquez in 2013 in de MotoGP. Ook in de koningsklasse straalde het toen net 20-jarige Spaanse supertalent onmiddellijk één en al zekerheid uit. Na direct al zo’n beetje alle records die er te breken waren gebroken te hebben, veroverde hij vervolgens maar liefst zes wereldtitels in een tijdsbestek van slechts zeven jaar. Dat de ongekende reeks van successen gepaard ging met de nodige, veelal spectaculaire, valpartijen deed niets af aan de zelfverzekerheid waarmee Marc zijn Honda de sporen gaf. Maar daar kwam begin 2020 verandering in. Net nadat hij zijn contract met Honda had verlengd tot en met 2024 en zo een nog zekere toekomst tegemoet leek te gaan, nam de racecarrière van Marc Márquez op 19 juli 2020 een onverwachte wending. Bij een val tijdens de Grote Prijs van Spanje brak de achtvoudig wereldkampioen zijn rechterbovenarm. Wat volgde was een lange lijdensweg van operaties en revalideringstrajecten. Dit alles in de hoop om op het oude niveau terug te keren. Hoewel hij in 2021 nog drie races wist te winnen, gebeurde dat niet. Marc kon niet meer rijden zoals hij wel zou willen. En dat deed pijn. Zowel in letterlijke als figuurlijke zin. Met als gevolg dat de Spanjaard besloot zich begin juni voor de vierde keer aan zijn gekwetste arm te laten opereren. In Oostenrijk keerde hij terug op het circuit. Niet als coureur maar als toeschouwer langs de baan. En hoewel het genezingsproces tot nu toe positief verloopt, is de vertwijfeling van het gezicht van de eens zo zekere Marc af te lezen.

Fotografie: MotoGP.com

Te koop: Moto Guzzi 1000SP door Kaffeemaschine

Door
Redactie
-
0

Moto Guzzi heeft onlangs zijn motorengamma vernieuwd met een handvol moderne motorfietsen. Maar zelfs met de nieuwe line-up is er nog steeds een ongeëvenaarde fanbase voor de iconische retromodellen van het bedrijf, zoals de 1000 SP.

Het Duitse Kaffeemaschine speelde daarop in door een Moto Guzzi 1000 SP uit 1981 om te bouwen. De motorfiets is nu te koop aangeboden. De custom build vertoont een aantal opmerkelijke wijzigingen, waarvan het subtiele wit-groen, een op Alfa Romeo geïnspireerde kleurstelling de meest indrukwekkende is.

Het idee achter de opvallende kleurstelling kwam van de eigenaar van Kaffeemaschine, die net zo dol is op Alfa Romeo als op Moto Guzzi. Dus om zijn twee favorieten te mengen, kreeg de carrosserie het Biancospino, die afkomstig is van de Giulia GTA 1300 Stradale. Dit, in combinatie met de accentuerende groene inzetstukken, maakt de motor echt mooi.

Moto Guzzi Radicale 850, V85 TT omgebouwd tot sexy Scrambler

Over mooi gesproken, al het koetswerk – de bikinikuip, het zadel en de achterzijde – is door Kaffeemaschine gemaakt van koolstofvezel en Kevlar. Het is begrijpelijk dat de lichtere constructies ook helpen om een paar kilo’s te besparen. Net als de carrosserie zijn ook de wielen aftermarket, met roestvrijstalen spaken en dikke trommelremmen om de retro-charme intact te houden.

Vervolgens verleggen we onze aandacht naar de motor. Kaffeemaschine heeft, net als de andere onderdelen, het blok gereviseerd door er een aangepaste nokkenas en carburateur in te plaatsen en het vliegwiel en de krukas lichter te maken. Er is ook een aangepaste roestvrijstalen uitlaat gebouwd door Kaffeemaschine, die de motor helpt 82 pk te produceren, zo’n 10 pk meer dan de standaard 1000SP.

Tenslotte is de motor voorzien van een aangepast, semi-digitaal dashboard en zadel om alles in stijl af te ronden. De verchroomde clip-on met verchroomde schakelmechanismen zijn weer in eigen huis gemaakt.

Waar kun je ‘m kopen?

Hoewel de zaak in Duitsland is gevestigd, heeft Kaffeemaschine samengewerkt met het Amerikaanse Moto Borgotaro (Brooklyn, New York), waar de Moto Guzzi momenteel te koop is. We raden je aan snel te gaan kijken, want schoonheden als deze blijven zelden lang op de markt.

Aprilia viert 30 jaar MotoGP met speciale kleurstelling

Door
Redactie
-
0

Aprilia vierde haar 30-jarig bestaan in de MotoGP met een speciale kleurstelling. Tijdens de Grand Prix van Oostenrijk bracht de RS-GP van Lorenzo Savadori een hommage aan de legendarische 125 uit 1992.

De klassieke zwarte kleurstelling van Maverick Vinales en Aleix Espargarò werd bijgestaan door het paars-wit-rode kleurenschema van de Noale-fabriekstester. Het waren precies die kleuren die kenmerkend waren voor de kuip van de motorfiets van Alessandro Gramigni, die in 1992 met Aprilia zegevierde in de 125-klasse.

In 1992, in de 125cc, won Aprilia de eerste van 54 wereldtitels. Zo begon het merk een van de rijkste palmares in de motorsport op te bouwen.

Van lachertjes naar het beste pakket; de succesformule van Aleix Espargaró en Aprilia ontrafeld

Sinds die triomf zijn er 30 jaar verstreken en 295 overwinningen gevierd in MotoGP. De laatste, waarschijnlijk de meest waardevolle, kwam in 2022, dankzij de eerste plaats van Aleix Espargarò in de GP van Argentinië.

1...490491492...1.876Pagina 491 van 1.876

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company