Groot nieuws voor de kleinste Suzuki. De VanVan gaat van 125cc naar 200! De luchtgekoelde viertakt ééncilinder krijgt zo waarschijnlijk een redelijke boost qua vermogen, precieze gegevens daarover zijn nog niet bekend. Verder blijft de tweewieler eigenlijk ongewijzigd. De VanVan is nu verkrijgbaar in blauw, grijs en zwart en heeft een klein tasje achterop voor minimale bagage.
Ga er goed voor zitten want hier komen de Explorer XC, Explorer XCx, Explorer XCa, Explorer XR, Explorer XRx en Explorer XRt. En dat verzinnen we niet. Hoogste tijd voor een beetje helderheid door een korte opfriscursus. Goed is namelijk om te weten dat de XR-serie ontworpen is voor het asfalt en de XC-serie voor offroad en dat de XCa en XRt de topmodellen van de range zijn. De twee instapmodellen (de XC en XR) hebben vanaf 2016 instelbare WP-vering. De andere vier modellen zijn voorzien van het Triumph Semi Active Suspension-systeem, waarmee je elektronisch de instelling van de vering en demping aanpassen.
Behalve de veervoorspanning van de achterschokdemper dan, want die wordt automatisch aangepast aan de achtergrond. Ook het ABS en traction control kent een soortgelijk onderscheidt, want de vier luxere varianten hebben een voor bochten geoptimaliseerde ABS en traction control. Dankzij de Inertial Measurement Unit, kortweg IMU. Dit systeem berekent continu de hellingshoek van de motorfiets en gebruikt deze metingen voor de werking van het ABS en de traction control. Daarnaast heb je ook nog eens de beschikking over vijf verschillende rijmodi, inclusief een zelf instelbare. En dan zouden we haast nog de hellingsproefassistent, het scherpere uiterlijk met betere bescherming voor bestuurder en passagier, mede door het elektrisch verstelbaar windscherm vergeten.
De nieuwe Triumph’s staan vanaf eind maart in de showroom. Prijzen volgen.
Al een paar jaar rijdt het Kawasaki Racing Team haar wintertests met speciale testkleuren. Of ja, kleuren; het matte zwart van blank koolstofvezel zet vooral de toon. En laten nu net die zwart met witte testmachines door de massa enorm gewaardeerd te worden. De sexy eenvoud wordt bij KRT dan nog afgezet met een sneeuwvlok met het Japanse karakter Fuyu (betekent winter) erin hier en daar, wat het net even wat specialer maakt. Deed een merk nou toch eens wat met die retegave testmodellen, en zie hier: de gloednieuwe 2016 Kawasaki Ninja ZX10R in de Winter Edition. Compleet met matzwarte lak en witte graphics – sneeuwvlok incluis. Als kers op de taart hangt er ook nog een Akrapovic uitlaatdemper aan de ZX10R in wintertrim. Zo kun je je echt compleet Tom Sykes of Jonathan Rea voelen, terwijl jij lekker wacht tot het weer warm genoeg is om zonder (ijs)berenvel op de motor te stappen.
Kawasaki Z800 & Z1000 Sugomi Edition
Kawasaki’s zijn groen toch? Niet de Sugomi Editions van de 800 en 1000 Z-modellen van Kawasaki. Die zijn er voor 2016 namelijk in het matzwart met ‘burgundy’. Wijnrood dus. Onthoud even dat dit het merk is dat ooit een Z1000 neerzette met slangenleer over het zadel. Toeval of niet, maar ook die was toentertijd bordeauxrood. Het moet wel gezegd worden dat dit tweetal iets ingetogener is. Het burgundy wordt beperkt tot accenten in het lakwerk, velgstriping en – hate it or love it – wijnrood geanodiseerde buitenpoten voor de voorvork. Verder krijgen de Z1000 en Z800 Sugomi een koolstofvezel Akrapovic-demper voor dat beetje extra sportiviteit.
Kawasaki J125
Buddy opendoen op de nieuwe Kawasaki J125 is net als met de koelkast; er gaat meteen een lampje branden. Handig voor wanneer je ’s nachts wakker wordt en je, nou ja, iets uit de buddy van je J125 moet halen. De Kawasaki J125 is helemaal nieuw, maar deelt desondanks veel met zijn grotere J300-broertje. De voordelen – denk aan een behoorlijk ruime buddy, speciaal extra veilig contactslot, ABS en een zeer luxe dashboard – en weinig van de nadelen. Uiteraard is de 125cc scooter geschikt voor het A1-rijbewijs, waarmee Kawasaki slim inspeelt op de grote vraag naar ruim bemeten scooters die A1-geschikt zijn.
Kawasaki Soul Charger
Ze zijn bij Kawasaki voorlopig nog niet uitgekeken op drukvulling, sterker nog ze zijn echt zielsgelukkig met het concept. In Tokyo presenteerden ze onlangs al de ontwerpstudie van de Spirit Charger (SC01), een soort café race-uitgevoerde H2, en nu is er de Soul Charger (SC02). De Soul Charger is opnieuw een ontwerpstudie die op de H2 gebaseerd lijkt, maar dit maal is het een naked, zij het ook hier weer met old school-knipogen. En net als bij de SC01 ontbreekt van de SC02 ook ieder spoor wat specificaties betreft. Waar het niet aan ontbreekt is ambitie, want met deze concepten willen ze het vuurtje aan blijven wakkeren dat vooralsnog hel brandt onder het concept van de Kawasaki’s met geforceerde inlaat. Of, en zo ja wanneer, we daadwerkelijke productieversies van deze modellen tegen gaan komen is en blijft voorlopig een raadsel. Maar als die zelfs niet op de Tokyo Motor Show (SC01) EICMA (SC02) geïntroduceerd worden, misschien dan toch op de Motorbeurs in Utrecht?
Foto’s: Kawasaki
Foto’s: KTM
De vakantie staat voor de deur en je wilt een flink eind rijden per motor, zeg Zuid-Italië. Misschien is een 1290 Super Duke a.k.a ‘het beest’ a.k.a. ‘de hertog van Mattighofen’ dan niet de meest voordehandliggende keuze van transport. De hypernaked is niet bepaald gemaakt voor lange afstanden. Toch zijn er mensen die dat juist als een uitdaging zien. Speciaal voor die groep is er nu de KTM 1290 Super Duke GT.
Men neme een standaard 1260 Super Duke R. Voorzie deze van een 23 liter (+3,5 reserve) brandstoftank, een klein – verstelbaar – windscherm en hang hier vervolgens een (optionele) kofferset aan. Zie daar uw GT is klaar. Ofja, bijna. De GT heeft namelijk ook nog een aantal elektronische snufjes: cruisecontrol, quickshifter, stuurverwarming, bochtenverlichting en optioneel Hill Hold Control (HHC) en Motor Slip Regulation. De Hill Hold Control werkt vrij eenvoudig door het achterwiel een paar tellen op slot te zetten wanneer de motor tot stilstand komt op een helling. Vanuit die positie kan er dan eenvoudig snel weer worden weggereden. Ideaal bij een stoplicht bergop. Motor Slip Regulation zorgt dat het achterwiel niet blokkeert wanneer het gas ineens dicht wordt gegooid of wanneer je de koppeling hard op laat komen na het terugschakelen. Al met al dus een vrij luxe pakketje. Zeker als je bedenkt dat de GT versie qua vermogen bijna gelijk is aan de R. Beiden leveren 173 pk; de GT bij 9.500 tpm en de R al bij 8.865 tpm. Een brute sporttourder dus!
[justified_image_grid ids=22846,22847,22848]
Het kleinere broertje, de XSR700, is er pas net of de XSR900 is nu ook al een feit. Gebaseerd op de MT09, heeft de XSR900 bijna het complete rijwielgedeelte van de 850cc driecilinder. Dus de 41mm upsidedown-voorvork, het haast golvende aluminium frame en bijbehorende achterburg en de chique multispaaks gietwielen. Onderscheid met de XSR900 vinden we in het tweedelig lederen zadel, de retro aluminium brandstoftankcovers, spatborden en koplampbeugel, en de ronde designs van de koplamp, het achterlicht en de compacte en lage uitlaatdemper. Uiteraard heeft de XSR900 ook alle go van de 850 driepitter om de show van de klassieke speed blocks bij te staan, maar nieuw in de reeks is de tractieregeling, die overigens ook op de andere MT09-modellen terugkomt voor 2016. Eigenlijk is enkel de gele speed blocks-kleurenstelling de juiste, maar voor wie niets met Kenny Roberts Senior heeft komt hij er ook in het matgrijs en in het blauw.
Yamaha’s zestigste verjaardag
Als er wat te vieren valt bij Yamaha, kun je er vanuit gaan dat er Speed Blocks uit de kast gehaald worden. De geel met zwarte kleuren, waar Kenny Roberts Senior beroemd en berucht mee geworden is, zijn inmiddels al aardig veel gebruikt, maar vervelen toch nog steeds niet. Met de Yamaha XSR700, VMAX, XJR1300, XJR1300 Racer, XV950 Racer en SR400 is de Sport Heritage-familie inmiddels behoorlijk groot. Allemaal kunnen ze volgend jaar in de gele Speed Blocks-kleuren besteld worden. O, en nota bene komt de XV950R er ook nog in een chique donkerblauw, willen ze graag dat wij nog even vermelden. Bij deze.
Foto’s: Yamaha
De FZ1 is al even met pensioen, maar als een naked bike-versie van de R1 ooit reden van bestaan had, is het wel nu, zie hier dan ook de Yamaha MT-10. De MT-10 combineert de brute maar bruikbare power van het crossplane motorblok uit de Yamaha R1 met een praktischere zithouding door. Wat alternatieve tuning voor meer middengebied en extra power van onderuit, en je hebt een motor waarmee je op straat meer dan perfect uit de voeten kunt. Het uiterlijk is, net als alle MT-modellen, geïnspireerd door de ‘The Dark Side of Japan’ en zal niet iedereen evenveel aanspreken. Maar de straatvechters waar dergelijke motoren ook wel naar vernoemd worden, zijn over het algemeen ook niet moeder mooiste. Ze zijn bruut, maar wel gruwelijk effectief. Hoe effectief? Deze MT-10 heeft zelfs cruise control. En daarnaast krijgt hij in drie standen instelbare tractieregeling, drie verschillende rijmodi, ride-by-wire en een slipperkoppeling mee. Qua rijwielgedeelte is er logischerwijs flink leentjebuur gespeeld bij de R1. Zo zijn de vering en de remmen iets of wat aangepast, maar verder één op één overgenomen. Alles is dan ook instelbaar. Geen halve maatregelen dus voor het naakte broertje. Verder is de geometrie ten opzichte van R1 aangepast, wat inhoudt dat de MT-10 een liefst 19mm kortere wielbasis heeft dan de R1. Dat gecombineerd met het elektronische vangnet en het brede stuur maakt van de MT-10 een gedegen stuk tweewielig gereedschap om flink lol mee te hebben op straat. Qua kleuren kun je kiezen tussen een donkergrijs met fluorgeel, zwart met rode accenten en het welbekende Racing Blue. Overigens wordt er nog geen woord gerept over eventuele vermogensopgaves, maar je kunt er natuurlijk donder opzeggen dat de MT-10 meekan met concurrenten als de Tuono V4 en de S1000R. Twee dingen zijn in ieder geval zeker: de MT-10 staat in mei van 2016 bij de dealers en de strijd om de powernaked-heerschappij is pas net begonnen.
Yamaha MT-03
Nog een nieuwe telg in de MT-familie, al komt de naam van deze je wellicht vaag bekend voor, maar deze MT-03 is toch iets dan de 660cc eencilinder die Yamaha tot voor kort in het gamma had. Nee, deze MT-03 heeft ‘slechts’ 321cc, en de slimmeriken onder ons hebben al gesnapt dat de MT-03 inderdaad op de Yamaha R3 gebaseerd is. Kort om, de MT-03 heeft een compacte tweecilinder en een even compacte bouw. Alles met als doel de motor voor de iedere beginnende bestuurder bruikbaar te maken. De zit zet je meer ‘in’ dan ‘op’ de MT-03, waardoor je meer gevoel krijgt met de motor. Ook is de voeten vlak aan de vloer zetten op die manier eenvoudiger. ABS is zelfs op de kleinere MT’s standaard, maar dat mag ook wel want met 298mm is de zwevende schijf in het voorwiel echt niet klein geschapen. Over prijzen wordt tot op heden niet gesproken, wel dat de MT-03 in februari van volgend jaar bij de dealers staat in de kleuren Midnight Black en Race Blu.
Foto’s: Yamaha
Qua looks bijna een kopie van de 1299 Panigale maar motorisch gezien echt verschillend. De geheel nieuwe 959 Panigale heeft een 955cc blok dat aan de Euro4-normen voldoet. Voor niet Europese markten is hij echter ook verkrijgbaar zonder deze normen. In die versie is de Panigale uitgerust met een superbike uitlaat aan de onderzijde zoals ook de 1299 Panigale heeft. In Europa is de 959 te koop met een iets minder sierlijke dubbele uitlaat aan de zijkant.
Sierlijk of niet, krachtig is de 959 zeker. Liefst 157 pk bij 10.500 tpm. Woei… De 959 is verder – even als de 1299- uitgerust met een quickshifter, ride-by-wire, drievoudige ABS, tractiecontrole en motorremcontrole. Daar is dus weinig nieuws aan.
Naast het nieuws van de offroad Multistrada Enduro moeten we niet vergeten dat er nóg een Multistrada werd onthuld op de EICMA. Zie hier: de Multistrada Pikes Peak. Een Multistrada die geïnspireerd is door de ‘Pikes Peak International Hill Climb’. Een jaarlijkse wedstrijd in de Amerikaanse Rocky Mountains waarbij deelnemers worden uitgedaagd het parcour van 20 kilometer (bergop) zo snel mogelijk af te leggen.
De Pikes Peak is de sportiefste van de Multistrada’s en grotendeels gebaseerd op de bestaande S-versie. Wat is er anders aan de Pikes Peak? In ieder geval de speciale Pikes Peak kleurstelling. De veringen zijn van Öhlins en de uitlaat komt bij Termignoni weg. Verder is deze speciale uitvoering behangen met carbon details.
[justified_image_grid ids=22942,22943,22944,22945,22946,22947,22948,22949,22950,22951,22952,22953,22954,22955]
Het moet de krachtigste, de lichtste, compactste, best sturende en hardst accelererende GSX-R ooit worden. Maar helaas komt de zesde generatie pas in 2017. En dat is toch wel een teleurstelling, want even leken we al in 2016 kennis te mogen maken met Suzuki’s nieuwste Superbike. Nu moeten we het doen met veelbelovende woorden en gegevens. Zo is de nieuwe GSX vanaf nul opgebouwd en is er uiteraard veel overlegd met het GP-project van Suzuki en de succesvolle endurance-projecten met de huidige GSXR-1000. Een direct resultaat daarvan is het Broad Power System, waaronder de variable kleptiming (!) valt. Het uiterlijk doet eveneens veel denken aan de GSX-RR. Vast staat dat het nieuwe blok 999cc blijft houden. Verder laat Suzuki weten dat ride-by-wire, een tienvoudig instelbaar traction control, verschillende rijmodi, ABS, een quickshifter en lauchcontrole standaard op de nieuwe Superbike zullen zitten. Ook meer dan noemenswaardig zijn de komst van de Showa Balance Free-voor en achtervering, iets dat we eerder al bij Kawasaki tegenkwamen.
Dat de BMW RnineT de basis zou kunnen worden voor nog veel meer, dat was wel vanaf het begin duidelijk. Maar de Duitsers laten het niet alleen over aan de diverse (semi-)professionele custombouwers, maar gooien er zelf ook nog een versie tegenaan: de RnineT Scrambler.
Ten opzichte van de bestaande Roadster-versie zijn het met name de uiterlijkheden die in het oog springen. De goudkleurige upsidedownvoorvork maakte plaats voor een meer normaal type in zwart en met een stofhoes erop. Het sportieve 17-inch spaakwiel werd vervangen door een 19-inch gietwiel. De sportieve banden kun je af fabriek laten vervangen door banden met een veel avontuurlijker profiel. Als je hem van de zijkant bekijkt, dan zie je dat het blok en frame zijn overgenomen van de eerste RnineT en dat er wat andere kleuren zijn gebruikt. Met name het zadel springt dan in het oog, dat eruit ziet alsof het leer al heeft geleefd. Het uitlaatsysteem is uiteraard wel onder handen genomen. Het 2-in-1-systeem maak een mooie boog omhoog en eindigt dan in een sierlijke dubbele demper. En door deze plaatsing van het uitlaatsysteem heb je een heel mooie blik op het enkelzijdig opgehangen achterwiel.
Het stuur is ook anders, een ietsje minder sportief, waardoor je wat rechterop zit. Je kijkt dan uit op een veel simpeler dashboard. Geen dubbele klokken, maar een enkele ronde klok met een snelheidsmeter. De rest van de info zul je moeten aflezen op een klein digitaal display onder in dat klokje. Ook bij de Scrambler kun je het achterste subframe verwijderen en de motor voorzien van een ander kontje. Qua techniek is hij gelijk aan de bekende RnineT, met dat verschil dat de mapping van het blok wat is aangepast om te kunnen voldoen aan Euro4-emissie-eisen.
[justified_image_grid ids=22862,22863,22864,22865,22866,22867,22868,22869,22870,22871,22872,22873,22874,22875,22876,22877,22878,22879]
© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company
