Foto: Ducati

Als hetero kun je opgeblazen siliconen borsten en lange benen op extreem hoge naaldhakken onmogelijk afdoen als randzaken. Toch wordt het op een motorbeurs een beetje pijnlijk als weldadig gepresenteerd vlees het tot hoofdzaak schopt. Leuk hoor al die dikke tieten, maar Milaan is toch tijdelijk hoofdstad van de motorfiets en niet van de pitspoezen? Het lijkt er in 2015 niet altijd op.

Verwend
De minimalistische uitdossing van de dames verrast meer dan het aanbod van nieuwe motoren. Dat komt natuurlijk allereerst door het internet. Probeer als motorfabrikant een nieuw model nog maar eens onder de pet te houden tot een mondiale beurs de deuren opent. Het lukt de meeste fabrikanten niet, of ze willen het bewust niet. Zo kozen bijvoorbeeld Honda en Triumph er voor om de Africa Twin en de retro Bonnevilles, Street Twin en Thruxtons eerder te presenteren. Stuk voor stuk prachtige modellen met een hoge hebfactor, maar we zijn er toch al een beetje aan gewend. Om in Sinterklaassferen te blijven: verwend rijmt op gewend. Misschien zijn we wel verwend door het aanbod van de afgelopen jaren. Mogelijk past het huidige aantal nieuw gepresenteerde motoren beter bij dit tijdsbeeld. 

Ugly Roberts Sr.
Dat verschillende motorfabrikanten nieuwe retromodellen (of nieuwe kleurtjes op oude retro’s) lanceren is geen verrassing. Op een of andere manier beschouwen ze deze niche als hot, al bepalen ze het dagelijks verkeersbeeld beslist niet. Doet niets aan de schoonheid van dit type af. De Triumphs zijn stuk voor stuk geweldig en de Thruxton nog een stukje geweldiger. De Yamaha XSR900 (wel totaal onverwacht) is in de beroemde geel-zwarte kleuren strak en clean. En het promotiefilmpje met Kenny Roberts senior is geweldig. Bekijk het maar eens op internet.

Italiaanse hergeboorte
Van Italiaanse motorfabrikanten mag je verwachten dat ze hun thuiswedstrijd maximaal uitbuiten, maar juist hier compenseerde spectaculair vrouwelijk schoon het gebrek aan spectaculair motornieuws. Die ene echte kraker van een machine ontbrak. De motorfiets waar iedereen het in 2063 nog steeds over heeft, zag het daglicht niet tijdens Eicma 2015.

Ducati toont zich nog het actiefst met een uiterst fraaie update van de Diavel en de logische, maar daarom niet minder begeerlijke kleine Panigale. Dat Benelli en nieuw model introduceert is leuk voor de statistieken, maar ik eet mijn rugprotector op als ik er ooit eentje in het echt zie rondrijden. En verdomd als het niet waar is: ook dit maal blazen een paar gefortuneerde Italiaanse heren een legendarisch motormerk nieuw leven in, Mondial dit keer. Wat voor Benelli geldt, is ook op Mondial van toepassing. Ik vreet mijn rugprotector tot het laatste stukje klittenband op.

SV650 is terug
Suzuki vervult een persoonlijke wens: de SV650 is weer van stal gehaald. En dat zorgt voor verwarrende gedachten. Mijn blauwe SV’tje staat met stip in de top drie van lekkerste motoren die ik ooit bezat. Wat een heerlijke betaalbare stuurfiets met een geweldig elastisch motorblok. Maar wat zegt het over de technische vooruitgang dat deze droomfiets na een afwezigheid van zes jaar zo goed als ongewijzigd terugkeert? In 2003 droomde ik al van een SV met een cilinderinhoud van 750 cc en riemaandrijving. De realiteit is anders: de SV meet nog steeds 650 cc, produceert iets meer paardjes, maar lijkt een anoniem vormgegeven kloon van het origineel. Toch heeft het model nog altijd zo’n warm plekje in mijn hart dat ik niet kan wachten op de eerste rit. Verwarrend allemaal.

Marquez verrot schelden
Het humoristische hoogtepunt van Eicma was de opkomst van Marc Marquez tijdens een persconferentie van Honda. Het scheelde weinig of de Italiaanse journalist op de rij voor ons was aan een hartverzakking overleden. Dat een hoofd zo rood kan worden. En dat een mens zo’n onafgebroken stroom van de vreselijkste verwensingen kan spuien. Relativeren is lastig, maar voor de gezondheid van deze man hoop ik dat het hem snel lukt. Marquez vloog overigens nog dezelfde avond naar Spanje. De Italiaanse grond was iets te warm onder zijn voeten. 

Patsen en genieten
Natuurlijk winnen op het eind de motoren het van uitpuilende cup D’s. Toch had het kwalitatief en kwantitatief best wat meer mogen zijn qua nieuwe modellen. Een nieuwe 916, F4, RC30, GS of XT500 ontbrak. Een klassieker in wording zit er niet bij. Toch kan ik niet wachten om de eerst proefritten met de nieuwe modellen te maken. Dat ik in het zadel zit en niet een fotomodel met dikke prammen. Op de KTM Super Duke GT bijvoorbeeld. Een ‘toerfiets’ die lol hoog in het vaandel heeft en die in het echt beter oogt dan op foto’s. Het moet aangenaam zijn om de Africa Twin aan de tand te voelen. Om te patsen op een XSR900 of om te kijken hoe het R1-blok het doet in de naakte MT10. Natuurlijk wil ik genieten van de Triumph retro’s. En het gevoel laat zich niet onderdrukken; ook de SV650 staat op mijn wensenlijstje. Kijken of het nog net zo lekker rijdt als vroeger. Verwarrend allemaal.

Je kunt als jezelf serieus nemend fabrikant anno 2016 blijkbaar niet meer zonder scrambler in je gamma. Benelli doet daarom nu ook gezellig mee, en wel met de Benelli Leoncino.

Leoncino, verwijzend naar de leeuw in Benelli’s logo, betekent welp in het Italiaans. En die omschrijving klopt wel, want met 500cc verdeeld over twee cilinders en een vermogen van 47pk, is het geen brullende en briezende leeuw. Maar het is dan ook een scrambler. Laag gewicht en een breed stuur compenseren dan al gauw. Beide heeft ‘ie, maar om je nog verder over de streep te trekken heeft Benelli kosten nog moeite gespaard. Met name het kosten-deel. Want de Leoncino heeft ledverlichting, prijzig uitziende lichtmetalen draadspaakwielen (17 inch achter, 19 inch voor), remklauwen van Brembo voor en achter, joekels van 320mm waveschijven van Braking en een uitlaatdemper van Arrow. 

De Leoncino-naam is trouwens historisch verantwoord, want er reden vroeger ook al Benelli Leoncino’s rond, toen ze bij Benelli nog keihard lachten om het idee ooit door Chinezen overgekocht te worden. O, let trouwens ook eens goed op de details; die inkeping in de tank en dat leeuwtje op het spatbord.

Foto: Indian

Op de EICMA in Milaan onthulde Indian vandaag ineens de nieuwe Scout Sixty. In bijna alles gelijk aan de reguliere Scout behalve motorisch. De bestaande Scout heeft 1130cc terwijl het nieuwe model maar 999cc heeft. Omgerekend naar metrisch waarden komt dat neer op 60 cu in, vandaar de naam. Waarom Indian een bijna exacte kopie op de markt is niet helemaal duidelijk. Het zou kunnen dat het merk met een kleinere motor ene jonger publiek probeert aan te spreken dat niet zit te wachten op het enorme vermogen van de reguliere Scout.

Bimota werkte ooit met Honda blokken in het allerprilste begin, later volgden onder meer Kawasaki, Yamaha en Suzuki, maar de laatste jaren was het vooral Ducati en nog het meest recent met BMW-viercilinders in de BB3. Die laatste samenwerking was een stroeve, dus Ducati werd weer aangeproken als leverancier. Twee modellen kwamen hieruit voort.

De eerste is (bovenstaande) de Tesi 3D RaceCafé. Een caféracer-uitvoering van de Tesi 3D; Bimota’s beroemde naafgestuurde bouwwerk. Al is deze dankzij een bruin lederen zadel en een rond koplampje opeens een klassieke schoonheid. Nou, laat dat klassieke maar weg; modern tot en met. De vering is topspul uit Zweden, vering komt uit Bergamo in Italië en er is nog heel veel meer. Neem de voor- en achtervorken, bijvoorbeeld. Allebei uit carbon gemaakt inclusief een excentrische hoogteversteller, ook voor en achter. Het frame en overige delen bestaan nog steeds uit een bijelkaarraapsel van hoogwaardig gefreesd aluminium. Lekker kwijlen dus. Overigens waarschijnlijk niet door het immense vermogen, want het ietwat brave 803cc Scrambler Ducati-blok verzorgt de aandrijving.

Voor het vermogen kun je beter eens naar Bimota’s andere nieuwtje kijken. De Impeto – Italiaans voor impuls – moet Bimota een duwtje in de rug geven, en een flinke duw is het, want het blok is gepikt uit de Diavel. 162 paardenkrachten en bakken koppel dus, tot u dienst. Verder oogt de Impeto vooral als een geupgrade DB8 Bimota, wat niet verkeerd is, maar nieuws is het ook niet echt. Tot je even de optielijst erbij pakt, waar dikgedrukt een supercharger in staat. Een eindsprintje naar de 190pk moet ‘ie volgens Bimota wel doen, alsof het niets is. Zeker wanneer je bedenkt dat de Impeto schoon aan de haak slechts 177 kilo weegt.

We danken Ducati even voor gestructureerde opzet van haar motorblokken, want mede daardoor is de superchargerkit plug-and-play voor veel Ducati-aangedreven motorfietsen, waaronder die van niemand minder dan… nou ja, Ducati zelf. Geinig!

Foto: Victory

De nieuwste Victory is een speciale. Speciaal gebouwd door de Zwitser Urs Erbacher – van huis uit dragracer – en gebaseerd op de Victory die dit jaar meestreed in de Pikes Peak-wedstrijd in Amerika: Project 156. Deze racer was de eerste in zijn soort bij Victory. Op basis van hetzelfde blok is de Ignition zijn opvolger. 

De Ignition heeft een 1200cc V-twin blok dat vloeistofgekoeld is. Een gegoten aluminium frame, een remsysteem van Brembo, bandaandrijving en een breed stuur. Geen kattenpis, die Ignition! Overigens werd er ook bekend gemaakt dat het blok binnenkort ook nog een ander Victory-model zal aandrijven. De zogenaamde ‘Combustion’ wordt op 11 decmber onthuld op de IMS (International Motorcycle Show) in New York. Veel is er over de Combustion nog niet bekend behalve dat het model in het teken staat van ‘American muscle’. Na dit concept is onze interesse in ieder geval gewekt.

Honda neemt maar liefst drie scrambler-achtige concepten mee naar Milaan. Twee op basis van de CBR650F en eentje gebaseerd op een scooter. Met name die laatste is wel heel bijzonder, want de combinatie scooter en scrambler zijn niet heel voor de hand liggend. Het resultaat is de Honda City Adventure Concept, en is niet veel meer dan een scooter met draadspaakwielen en noppenbanden, en dat is eigenlijk wel prima. Lekker door de modder raggen zonder over schakelen in te hoeven zitten; klinkt goed, toch? Nou, Honda vindt ook dat hij wat stads heeft – ‘urban’, kun je zeggen. Dus eerst door de drek en dan met het hok en jij zelf helemaal onder het slijk naar een restaurantje in de stad, kijken hoe cool men jou vindt. Dat idee.

Het andere tweetal concepten is ontworpen door de R&D-afdeling van Honda Europa. De ene is een straat gerichte scrambler en de ander is op uiterlijk vlak wat conventioneler, maar toch aardig wat moderner dan je zou zoeken achter de scrambler-naam. De straatscrambler CB4 (onderstaand) kreeg een cool kort kontje, een enkelzijdige achterwielophanging, onnodig dikke banden, ongeperforeerde schijven in het voorwiel en onnodig – maar erg gave – brede banden. De Six50 (bovenste) gaat voor de grote noppenbanden, waveschijven en dikke alu carterbescherming. Die wielen lijken trouwens wel gegoten, maar niets is minder waar. Dat zijn de dikste spaken die we ooit zagen, maar maken het moddervette uiterlijk perfect af.

Wat ons betreft mogen ze alledrie in productie, Honda. Of eentje met wat van alles, daar nemen we ook genoegen mee.

Modellen recyclen doen alle merken. Bij Husqvarna recyclen ze oude KTMs. Verleden jaar stonden op de EICMA plots de 401 Svartpilen en 401 Vitpilen op basis van de KTM 390 Duke. Lof alom. Nou, onder de noemer groter is beter, recyclet Husqvarna nu de 701 Supermoto, en hoe?!

De 701 Supermoto is natuurlijk op zijn beurt gebaseerd op de KTM 690, en deze 701 Vitpilen is daar weer op gebaseerd. Recyclen tot en met dus. Maar dat mag de pret niet drukken. De Vitpilen is namelijk precies hoe het klinkt: een 690cc eencilinder caféracer. Uiterlijkheden zijn om door een ringetje te halen, de vering is van huisfabrikant WP en Brembo levert de remmen. Verdere opvallendheden zijn de joekel van een open luchtfilter, de immense demper met hoog afwerkingsniveau en een heel gave ledverlichting. Tel daar bij op dat het dankzij de supermotardbasis – het concept staat zelfs op SM-slicks – waarschijnlijk niet heel veel in de schaal legt, en een moderne retrospeelfiets is geboren. Of ja, geboren…

We verwachtten nooit dat Husqvarna de 401 Vitpilen en Svartpilen zou gaan produceren, en die plannen zijn inmiddels finaal. Dus wij zitten met z’n allen te duimen dat Husky ook de 701 gewoon gaat maken.

Alsjeblieft, Husqvarna. Of ja; vänligen, Husqvarna!