GETEST: BMW R1200GS Adventure

Door

-

18/02/2015

De R1200GS Adventure oogt ruig, maar is juist gepolijst. Geen wonder dat zoveel toerfanaten voor een Adventure kiezen in plaats van voor een zware toerfiets. De luchtgekoelde GS was al goed, maar de gretigheid van het watergekoelde blok maakt het nog net iets leuker.

Ook bij het nieuwe model zijn de typische Adventure-normen en –waarden bewaard gebleven. BMW zou wel gek zijn om daaraan te tornen, dus heeft de motorfiets een enorme benzinetank, immense veerwegen, volop windbescherming, imposante valbeugels en een uiterst avontuurlijk voorkomen. BMW zou ook getikt zijn als het het watergekoelde motorblok uit de GS niet in de Adventure zou hangen. Terecht vindt de nieuwe liggende tweecilinder een plek in deze dikke avonturier. Het is meteen de grootste wijziging ten opzichte van zijn voorganger, die nog beschikte over de lucht/oliegekoelde boxermotor.

IN LUXE BADEN
Het boxerblok van de Adventure is soepel, maar allesbehalve slaapverwekkend. De donkerbruine brul uit de uitlaat is een voorbode van het moois dat je te wachten staat. Zelfs met een zwaarder vliegwiel reageert de BMW nog altijd lekker fel op het gas. In de eerste en tweede versnelling knal je – alle hens aan dek – naar voren. Geen moment voelt het stroperig loom, integendeel zelfs. De Adventure is een actief baasje. De boxer trekt er bij alle toerentallen flink aan en verzaakt ook bovenin niet. Vanaf 7000 toeren per minuut scheurt hij er gevoelsmatig nog eens een keertje extra enthousiast aan. Als een streep gaat het richting het rode gebied. Bijkomend nadeel: het gaat net zo hard richting het kwijtraken van een rijbewijs. Trillingen zijn aanwezig, alleen kan ik ze maar niet vervelend vinden.

De enige manier om de motorische dadendrang van de GS te beteugelen, is elektronisch ingrijpen. Standaard beschikt de motorfiets over twee rijmodi: Rain en Road. Als extra kun je die uitbreiden met Dynamic, Enduro en Enduro Pro.

Een Adventure-eigenaar baadt in luxe. De forse zithoogte biedt de benen een onwaarschijnlijke hoeveelheid ruimte. Zelfs na een paar uur in het zadel voel je geen enkele aandrang om te verzitten. Het brede en met lekker stevig schuim gevulde zadel is een zegen voor je gat. Je zit rechtop, maar niet zo kaarsrecht dat je rug opspeelt. Het stuur is (overdreven) breed en geeft je een gevoel van onoverwinnelijkheid. Alles klopt aan de zithouding. Als het bordje voor de ergonomie omhoog gaat, prijkt daarop een vette negen.

KAMEROLIFANT
De windbescherming is al net zo goed als de zithouding. Het ruitje bedien je heel gemakkelijk met de linkerhand. Het past wel bij deze ruige fiets dat het verstellen handmatig gaat in plaats van elektrisch. Zo’n motortje kan alleen maar stuk en drijft het gewicht nodeloos omhoog.

Het lage gewicht is juist één van de troefkaarten van de Adventure. Verbazingwekkend dat zo’n kolossale motorfiets met een afgevulde 30-litertank slechts 260 kilogram weegt Het gaat iets te ver om de BMW een gooi- en smijtfiets te noemen, maar het sturen gaat erg gemakkelijk. Zelfs bij het korte stapvoetse werk kost het geen kracht om de motor in te sturen. Dat dit slagschip vervolgens tot op hoge snelheid stabiel en neutraal blijft sturen, is een aangenaam gegeven. Een totale verrassing is het niet; bij een BMW GS verwacht je niet anders. Dat geldt ook voor de remmen. Ook daarin stelt de BMW niet teleur. De Brembo’s remmen lekker giftig, zonder dat veel handkracht nodig is. Te giftig voor het gebruik in het terrein, maar het ABS kan er met een druk van de knop van af.

De R1200GS Adventure belichaamt pure perfectie, maar gelukkig heeft de motorfiets ook nog een wilde kant. Het blok gaat als vergif en klinkt als een klok. Het flitsende stuurgedrag lokt uit tot scheuren. Dat je onderweg bent met een kamerolifant werkt niet tegen je, maar juist stimulerend. ‘Ik zal ze eens een poepie laten ruiken’ is bijna dagelijks het motto.

De Adventure laat je meer dan welke andere motorfiets wegdromen van een unieke wereldreis. Dat gevoel is in geen geld uit te drukken. Mocht het bij dromen blijven – net als bij vermoedelijk 99,99 procent van de kopers – dan ben je in typisch Nederlandse omstandigheden onderweg met een prima allrounder, die niet snel verveelt. Comfort, actieradius, beleving en windbescherming staan op hoog niveau. Helaas geldt dat laatste ook voor de prijs.

[justified_image_grid ids=21676,21677,21678,21679,21680,21681,21682]

Affetto Ducati’s W101 Café Racer

Door

Redactie

-

18/02/2015

0

Het is voor sommige Ducatisten inmiddels een gewoonte, iedere winter komt Affetto Ducati weer met en bijzondere special op de proppen. Jaar na jaar weten ze te verrassen, vorig jaar met de Multistrada 1200 Toubkal. Een gewaagde enduro uitvoering van Ducati’s dikke allroad.

Dit jaar komen ze met iets heel anders! Nadat Leo Fleuren in de zomer van 2014 overladen werd met inspiratie tijdens het caféracerfestival Glemseck 101 in Duitsland, was er maar één special mogelijk. Het moest een café racer worden! Terug naar het motorrijden voor echte mannen, geen onzin maar een motor slechts voorzien van het uiterst nodige. Vakmanschap, dat moest er vanaf stralen.. maar de motor moest vooral simpel zijn, geen onnodige accessoires, alles puur functioneel.

De basis voor deze motor moest (hoe kan het ook anders) een Ducati zijn. Uiteindelijk werd vanwege het mooie vakwerkframe, de prachtige vorm van de aluminium tank en het simpele luchtgekoelde motorblok voor een oude Ducati Sport 750 gekozen.

De 16’’ wielen werden vervangen voor 17’’ varianten, waarbij meteen de remmerij werd aangepast. Remklauwen van een Ducati 996 sieren nu de klassieke telescoopvoorvork. Er werd met behulp van restauratiebedrijf Labro Carrozzeria een prachtig aluminium zitje geklopt, waarin de eigenwijze handgemaakte uitlaat werd verwerkt. Tijdens het bouwen van de motor werd telkens de vraag gesteld, wat is er nu echt nodig? Nou, een achterspatbord bijvoorbeeld niet echt… dus dat laten we weg! Kunnen we niet met één vloeistofreservoir de voorrem én koppeling voorzien van vloeistof? Dat kan!

Verder werd alle elektronica op de motorfiets zo goed mogelijk weggewerkt onder de aluminium tank. Subtiele knipperlichten zorgen er samen met de enkelvoudige Motogadget kilometerteller voor dat de motor nog steeds de straat op mag. Tal van handgemaakt onderdelen zorgen voor een prachtige afwerking van de hele motor.

Kortom, Affetto Ducati laat zich weer zien met hun laatste special! Tijdens de motorbeurs is de W1o1 te zien op de MOTORbeurs. De motor is te vinden op de stand van Affetto Ducati, HAL11 stand D036.

[justified_image_grid ids=21697,21698,21699,21700,21701]

Sensationele terugkeer Troy Bayliss!

Door

Redactie

-

18/02/2015

0

Het WK Superbike staat volledig op z’n kop! Ducati heeft zojuist bevestigd dat drievoudig wereldkampioen Superbike Troy Bayliss de geblesseerde Davide Giugliano vervangt. Er wordt momenteel alleen gesproken over de races op Phillip Island, maar doordat Giugliano ook Thailand, Aragon en Assen moet missen vanwege twee gebroken lendenwervels, zijn de geruchten over een verlengde terugkeer inmiddels niet meer op een hand of 36 te tellen. Phillip Island is in ieder geval 100 procent zeker.

Nadat Bayliss in 2008 met zijn derde SBK-titel afscheid nam, werd hij regelmatig gelinkt aan een eenmalige of zelfs definitieve terugkeer. Verder dan een aantal testen kwam het echter niet. Tot nu! Met zes overwinningen op Phillip Island is de Australiër één van de succesvolste rijders op dit circuit, dus aan baankennis zal het niet liggen. Van een conditionele achterstand is ook geen sprake, want na het einde van z’n wegracecarrière kreeg Bayliss nog meer tijd om te trainen op onder andere de wielrenfiets. Hij staat daarmee minstens net zo scherp als tijdens z’n actieve racecarrière. Bovendien werd de 45-jarige coureur tijdens z’n ‘pensioen’ een aantal keren nationaal kampioen dirttrack en Supermoto. Ook de straat-Panigale kent weinig geheimen voor hem, al maakte hij nog geen meter met de 2015 SBK-versie van Ducati. Binnen het nieuwe reglement onderging de Panigale R echter de minste wijzigingen, waardoor de schok niet al te groot zal zijn.

Ducati is, ondanks twee dramatische seizoenen, nog altijd het succesvolste merk op Phillip Island, met 22 zeges, 51 podiums en 11 poles. De Panigale stond er echter nog nooit op het podium, al kwam Giugliano in 2014 met twee vierde plaatsen erg dichtbij. Carlos Checa, een andere grote naam uit de Ducati-geschiedenis, won Down Under in 2012 voor het laatst een race voor de fabrikant uit Bologna. De laatste Ducati-zege in het SBK staat op naam van Sylvain Guintoli (Magny-Cours, 2012). Bayliss kwam in totaal tot 52 SBK-overwinningen, alle voor Ducati.

De hoofdrolspeler: “Het spijt mij erg voor Davide en het is erg jammer dat hij z’n seizoen zo moet beginnen. Het verlangen om terug te keren op het circuit was altijd erg sterk. Bovendien is het de 25e keer dat het WK Superbike rijdt op Phillip Island, één van mijn favoriete circuits. Ik weet dat het een zeer lastig weekeinde gaat worden, zeker omdat het even geleden is dat ik met een Superbike onderweg was. Ik ken de baan echter heel goed en hoop het oude gevoel snel terug te hebben. Ik ga proberen zoveel mogelijk plezier te hebben en zal uiteraard mijn best doen om een goed resultaat te behalen en het thuispubliek te vermaken.”

Hoewel het uitvallen van Giugliano voor Ducati een grote tegenslag is, komt de terugkeer van Bayliss op een perfect moment. De Australiër is ongekend populair bij de fans van het Italiaanse merk en kreeg het zelfs voor elkaar een waardige opvolger voor Carl Fogarty te worden. Iets, wat op voorhand onmogelijk geacht werd. Ook Australië kon wel een oppepper gebruiken, want geen van de vaste SBK-rijders van 2015 komt uit dit land.

MOTO73 interviewde in 2009 Bayliss uitgebreid en toen liet de Australiër, nadat hij net bekend gemaakt had dat hij niet zou terugkeren in het Superbike, heel duidelijk weten wat hij het meeste zou missen: ‘winnen!’. Of hij dat gevoel komend weekeinde terugkrijgt, is in de nacht van zaterdag op zondag live op Eurosport te zien. De eerste manche start om 2.00 uur, de tweede om 4.40 uur.

Foto-album: Van der Mark in training

Door

Redactie

-

18/02/2015

0

Het aftellen naar het veel besproken WK Superbike-debuut van Michael van der Mark bevindt zich nu echt in de eindfase. Aanstaande vrijdag zal de wereldkampioen Supersport z’n eerste ‘officiële’ meters maken, gevolgd door de eerste twee races in de nacht van zaterdag op zondag.

Niet alleen in Nederland begint de spanning serieus op te lopen, ook in Australië -waar Van der Mark net twee testdagen achter de rug heeft- kan eigenlijk niemand meer wachten tot het zover is. In het bijzonder hoofdrolspeler zelf: “Ik raak steeds enthousiaster, want ik hou meer van racen dan van testen! Dat geldt denk ik voor iedereen en we hadden deze test echt nog nodig want nu heb ik het goede gevoel. Het ging voor mij vooral om meters maken en daardoor kon ik ronde na ronde het gevoel verbeteren.”

Toch is het in het SBK flink wennen voor de Rotterdammer die de afgelopen vier seizoenen succes op succes boekte. Heel af en toe was hij een keer vierde of vijfde en slechts heel sporadisch ging het nog iets minder. Op de twee trainingsdagen op Phillip Island deed Van der Mark het goed met twee keer de negende plaats. En dat is even wennen, zo blijkt als de Pata Honda-rijder aan het woord komt: “Het is echt heel lastig, iedereen is echt snel en ik ben nog steeds aan het leren. Dit is echter de manier waarop we het moeten doen. We hebben twee heel goede dagen gehad en we konden heel veel proberen, waardoor we een prima beeld hebben van wat wel en wat niet werkt. Ik kijk erg uit naar de start van het raceweekeinde.”

Sylvain Guintoli, wereldkampioen en teamgenoot van Van der Mark, kende zoals verwacht een lastige test die hij als elfde afsloot. Een aantal weken geleden kwam de Fransman ongelukkig ten val en liep daarbij blessures aan nek, schouder en enkel op. Ondanks een nieuwe crash kon Guintoli toch nog veel rijden en zo z’n vertrouwen flink opkrikken.

Alex Lowes sloot op zijn Suzuki de test als snelste af, nipt voor Jonathan Rea (Kawasaki) en de verrassing van de test, Jordi Torres op de Aprilia. Met Rea’s teamgenoot Tom Sykes op vier en Aprilia-rijder Leon Haslam ook binnen 0,3 seconde lijkt Phillip Island een echte SBK-klassieker te gaan worden. Davide Giugliano (Ducati) zal het weekend aan zich voorbij moeten laten gaan omdat hij bij een zware crash twee lendenwervels brak. De verwachting is dat de Italiaan er in Thailand, vier weken na Phillip Island, weer bij is. Ook Randy de Puniet (Suzuki) kwam stevig ten val, maar hij kan wel rijden Down Under. Sykes was eveneens één van de coureur die hard viel, maar de Engelsman had veel geluk en hield niets aan zijn klapper over.

[justified_image_grid ids=21684,21685,21686,21687,21688,21689,21690,21691,21692,21693,21694,21695]

Introductie: Aprilia Caponord Rally

Door

Redactie

-

17/02/2015

0

Na de KTM 1290 Super Adventure testte redacteur Jarno van Osch deze week de nieuwe Aprilia Caponord Rally. De allroad is nog meer toegespitst op offroad-gebruik en verre afstanden, te danken aan andere wielen en het verhoogde comfort. Op Sardinië werd door Van Osch bekeken of het een toegevoegde waarde kent voor de modellenlijn van de Italiaanse fabrikant.

Sardinië, halverwege februari. Dat is niet altijd een garantie voor geweldig weer.
‘Klopt, en dat hebben we ook geweten. De avond voor de testrit kwam het er flink uit en de wegen waren dan ook kletsnat op het moment dat we de Caponord Rally uit mochten laten. Het was dus voorzichtig werken geblazen, maar het was wel gelijk duidelijk welk karakter deze nieuwe allroad van Aprilia mee heeft gekregen.’

En dat is?
‘Aprilia staat voor racen en dat is vooral te merken aan het feit dat je zelfs op de Caponord een fel pakket voorgeschoteld krijgt. Niet extreem, maar het sportieve tintje is wel degelijk aanwezig. Dat heeft ie overigens vooral te danken aan het blok, dat enorm mooi en lekker loopt. Echt een feest, deze 90 graden V-twin. Het is zeker niet de meest krachtige allroad die je momenteel kunt kopen, maar misschien wel de meest smeuïge. En daarbij, 125 pk is natuurlijk niet misselijk. Integendeel, geef de Caponord de sporen en je kunt je lol niet op.’

Heb je ook nog iets van z’n stuurcapaciteiten meegekregen, ondanks het slechte weer?
‘Op het moment dat we terugreden naar het hotel besloot de voorrijder om nogmaals te gaan kijken op een stukje route dat we in de ochtend hadden gereden. Dat was nu gelukkig wel droog en hebben we met een select gezelschap nog kunnen proeven van de stuurkwaliteiten van de Caponord Rally. De motor voelt met ADD (Aprilia Dynamic Damping) aan boord heel neutraal aan, maar vraagt wel enige arbeid om op een hoog tempo door de slingers te drukken. Niet zo lichtvoetig als enkele andere klasgenoten in het allroad-segment dat wel zijn.’

Is er overigens al een prijs bekend van de Caponord Rally?
‘Jep, die is vastgesteld op € 18.265,-. Daarmee is hij een stukje duurder dan de standaard Caponord, maar dan heb je ook wel een beter uitgeruste motor staan. En die, om heel eerlijk te zijn, beter smoelt. Te danken aan de juiste kleurkeuzes, spaakwielen, valbeugels en verstralers. Plus, hij is standaard voorzien van koffers en heeft weer wat meer elektronica aan boord, zoals het ADD dus. Daarmee kun je het prijsverschil en de plaats in de line-up vrij gemakkelijk en logisch verklaren.’

In de volgende MOTO73 en MOTOR Magazine is een uitgebreid testverslag van de Aprilia Caponord Rally te lezen.

Foto: Milagro

Nieuwe trailer RIDE

Door

Redactie

-

17/02/2015

0

Een tijd geleden berichtten we al over de nieuwe racegame RIDE. Sinds gisteren is er een nieuwe trailer waarin je kunt zien hoe het spel is geworden; het komt namelijk uit op 20 maart.

Mocht je na de trailer het spel willen spelen dan is er ook goed nieuws. Het is namelijk nu al te bestellen (pre-orderen) voor de Playstation 3 en 4, voor de Xbox 360 en One en voor op de PC.

Alweer minder motoren gestolen

Door

Redactie

-

17/02/2015

0

Uit cijfers van de Stichting Aanpak Voertuigcriminaliteit (AVc) blijkt dat er veel minder meldingen van gestolen voertuigen gedaan zijn in 2014 vergeleken met de cijfers van 2013. Met een slag om de arm kun je daaruit concluderen dat het aantal diefstallen ook teruggelopen is, maar er zal altijd een aantal zaken niet bij de politie gemeld worden.

De diefstal van motoren liep met 11 procent terug van 1.963 in 2013 naar 1.753 in 2014. Opmerkelijkste nieuws in het rapport, dat in de loop van de dag zal verschijnen: 30 procent minder meldingen van gestolen Harley’s. Volgens de stichting heeft dit te maken met de versterkte controles van het RDW en de politie. Hierdoor worden vooral de onderdelen van het Amerikaanse merk teruggevonden. Criminelen deinzen er dus mogelijk ook meer en meer voor terug om hun handen te branden aan dit merk.

Verder staat er in het onderzoek – dat in handen is van het ANP – dat er minder auto’s gestolen worden. Vooral de producenten van Mercedes, BMW en Volkswagen lijken betere beveiliging op hun auto’s te hebben gemonteerd want van die merken is een terugloop in gemelde diefstallen te zien tussen de 17 en 25 procent.

De stichting ziet de diefstalcijfers al jaren teruglopen. Sinds 2000 is het aantal meldingen zelfs met 57 procent teruggelopen. Al zijn de cijfers voor motoren en brom- en snorfietsen al jaren vrij wisselend. Leg je motor dus nog steeds goed aan het slot, ook als hij bijvoorbeeld in je garage staat.

Motor door pianomakers

Door

Redactie

-

16/02/2015

0

Soms kom je de op de mooiste ideeën wanneer je samenwerkt met mensen uit een andere wereld. De √ (of Root in gewoon Engels) is daar geen goed voorbeeld van.

Voor de internationale design biënnale van het Franse Saint-Etienne ruilden de ontwerpers van de afdeling motoren en van de afdeling instrumenten bij Yamaha van werkplek. Naast een elektrische fiets (0±0), een drumkit in een rolkooi (Raijin) en een xylofoon met een buddyzit (Fujin) durft Yamaha dus ook op deze motor hun befaamde label te drukken.

De motorfiets laat de rijder één zijn met de omgeving door het gezichtsveld vrij te maken van metertjes en andere randzaken. Je zweeft nu als het ware op je buik door het landschap. In essentie gaat het hier om een naked MT-07 met een iets kleinere tank en een enorm uitgerekt zadel. Een motor die de titel ‘conceptbike’ eer aan doet en waarschijnlijk nooit in productie genomen gaat worden.

Die ene √ die wel gebouwd is staat van 12 tot en met 22 maart in Saint-Etienne samen met de drie andere creaties.

Gezocht: Mijn motor & ik

Door

Redactie

-

14/02/2015

0

Binnen de motorwereld wemelt het van de bijzondere motoren en rijders met een bijzonder verhaal.

De een bouwt een waanzinnige special, de ander rijdt de wereld rond op een oude Yamaha Diversion, weer een ander rijdt ondanks een handicap en dan hebben we het nog niet eens over de motorrijder die zijn allereerste motorfiets weer terugkoopt en al die anderen met een uniek verhaal of een unieke motorfiets.

Al die mensen, motoren en hun verhalen komen naar voren in de rubriek Mijn motor & ik in MOTOR Magazine. We komen bij ze thuis, maken een gezellig kletspraatje en schieten wat foto’s, waarmee al die unieke verhalen heerlijk kijk- en leesvoer opleveren.

Ben jij in het bezit van een aparte motorfiets, heb je een mooi verhaal bij je motor of ken je iemand waarvan je denkt dat die voor de rubriek Mijn motor & ik in aanmerking komt, stuur dan een mailtje met daarin een korte uitleg en contactgegevens naar: redactie@www.motor.nl

Getest: Kawasaki Versys 1000

Door

Redactie

-

14/02/2015

0

Kawasaki introduceert drie jaar na de eerste Versys 1000 al de tweede generatie. Het uiterlijk werd stevig onder handen genomen en heeft een minder you-love-it-or-you-hate-it-smoelwerk gekregen. Wat bleef is de 1043cc-viercilinder zoals ook gebruikt in de Z1000(SX) voorzien van de bijzonder hoog aangeschreven, zeer prettige drievoudige tractieregeling en dubbel verkiesbare krachtsafgifte (waarbij de Low-stand een kwart van het topvermogen afroomt). En zeker in barre crisistijden is de prijs het bewijs, om in confectietermen te spreken: de nieuwe versie van de Versys is nota bene in prijs verlaagd tot € 13.399,- en dan krijg je er nog nuttige en kwalitatief verantwoorde monokey-zijkoffers, binnentassen en handkappen bij ook.

De eerste (en laatste) manoeuvres door druk stadsverkeer blijken echter soepeltjes, helder en aangenaam te verlopen, vooral door de gruwelijke motorische souplesse. In zes kun je de vierpitter afwurgen tot 30 km/u, zonder hik of stoot uit de optimale injectie. Versnellingsbak? Onder alle omstandigheden – dus stad, snelweg, Etna – magnifiek. Koppeling? Nog beter. De ondersteunde koppeling (verstelbaar bovendien) doet soms vermoeden dat je op de Versys 650 hebt plaatsgenomen, zo licht als hij gaat. Op het soms vooroorlogse, glad gesleten wegdek blijft de achterkant in het gareel door de subtiliteit van de tractieregeling en de gasreactie, ook in de meest sportieve standen.

Hebben we eenmaal de dorpen verlaten, dan komt de Versys natuurlijk beter tot leven. Buitengewoon soepele vering en een zacht zadel strijken de ergste kraters op het meest verraderlijke wegdek sinds mensheugenis gladjes dicht voor een optimaal comfort. Ondanks extra rubbertoevoeging blijven er nog wat hoogfrequente trillinkjes voelbaar, die je zelf zult moeten ervaren om ze al dan niet als storend te bestempelen. Bijzonder oké zijn de nieuwe voorremmen; de prachtig zachte ‘bite’ is precies wat je wilt bij een flink duikende voorvork. Na die eerste aanzet bouwen ze de remdruk fantastisch mooi op tot het voorwiel magma kan ruiken, ook bij laat insturen in bochten.

En zo verstrijken ook de beklimming en de afdaling van de Etna bij gematigd sportieve snelheid in alle comfort, vanzelfsprekendheid en vertrouwen. Motorisch heb je een trouwe, zoemende metgezel aan je (onder)zijde van 120 pk en 102 Nm. Keurige kracht over de hele linie levert hij bij elke draai aan het gashendel, maar om nu te zeggen dat hij uit zijn voegen barst van de power, nee, dat ook weer niet. Naar mijn idee moest ik (solo rijdend, zonder bagage) voor de ultieme last-minute-inhaalpoging of uitacceleratie uit bochten te vaak een versnelling terug. Nu wordt bij dergelijke fietsen altijd geschermd met de marketing van teruggetuned topvermogen voor ultieme souplesse en kracht onderin, maar dan nog verklaart het niet waarom de Z1000SX met dezelfde hardware 22 pk en 9 Nm extra levert bij vergelijkbare toerentallen. Daarbij moet de Versys 1000 stiekempjes 250 kilogram rijklaar volgetankt aan motorfiets meeslepen en dat heeft zijn invloed op kracht én kick. Nee, de Versys 1000 is eerder souplesse in accelereren, veren, sturen.

Met het brutaal opschroeven van het tempo en een wat actievere rijdersrol blijft de Versys even veelzijdig, maar begint hij een licht opzwepend karakter te demonstreren. Boven de 6.000 toeren klinkt hij lekker genoeg om vaker en harder aan het gas te gaan, zonder dat de Kawasaki ooit zal intimideren. Daarvoor is de souplesse te indrukwekkend, de tractieregeling te vernuftig, de gasreactie te geniaal.

De Versys 1000 biedt zeer goede rij- en reiseigenschappen en vooral een compleet souplesseniveau van de bovenste plank voor een (in betrekkelijke zin…) knalprijs. Daarnaast bedient hij eindelijk rijders die het niet zo op hebben met V-twins, mono’s, triples en dé boxer.

Nee, de echte opvolger van de legendarische GTR1000 is de Versys niet; dat is nu eenmaal de 1400GTR. Qua populariteit zou de Versys echter zomaar in het kielzog van de oude buffel uit 1986 kunnen plaatsnemen.

[justified_image_grid ids=21588,21589,21590,21591,21592,21593,21594,21595]

Motorrijden is voor iedereen