Vannacht zagen politieagenten in Utrecht op de Graadt van Roggenweg een bestuurder van een motorscooter die ze wilden controleren. De man had hier echter weinig zin in en sloeg op de vlucht. Uiteraard zetten de agenten de achtervolging in en daarbij pleegde de bestuurder van de motorscooter vele verkeersovertredingen, naast het harde rijden.

De vluchtpoging slaagde niet want na enkele minuten kwam de bestuurder van de motor ten val, waarna hij aangehouden kon worden. De bestuurder bleek een 21-jarige man zonder geldig rijbewijs, z’n verwondingen vielen mee. Nader onderzoek moet nog uitwijzen of de motorscooter gestolen was. Meer details heeft de politie helaas niet bekend gemaakt. 

De Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid heeft onderzoek gedaan naar mogelijkheden om het aantal verkeersdoden te verminderen. Dit naar aanleiding van het gestelde target voor Nederland: in 2020 500 verkeersdoden per jaar en nog geen 11.00 gewonden, in plaats van de 570 verkeersdoden in 2014 en ruim 18.000 gewonden. Als maatregel om dit te bewerkstelligen stelt de SWOV als voorbeeld dat het aantal flitsers moet worden verdubbeld. 

‘Als er meer snelheidscontroles zijn, dan zal het aantal verkeersdoden- en gewonden flink afnemen’, zo werd vandaag door onderzoeker Peter van der Knaap toegelicht in BNR Topic. ‘Als je kijkt naar wat verkeershandhaving doet met slachtoffercijfers, dan zie je dat dat tussen de 70 en 90 verkeersdoden en ongeveer 1000 verkeersgewonden per jaar kan schelen.’ Daarnaast benadrukte Van der Knaap nog dat trajectcontroles (‘bijna een Nederlands exportmodel’) zeer nuttig zijn: ‘Niet leuk, maar wel effectief’, aldus de onderzoeker.

Ook Minister Schultz van Haegen reageerde in het radioprogramma. Zij gaf aan dat ze niet denkt dat extra snelheidscontroles overal nuttig zijn, maar dat ‘het op een aantal plekken wel degelijk kan helpen.’ Daarnaast merkte ze op dat er momenteel een verschuiving gaande is van de plekken waar ongevallen met letsel plaatsvinden, deze gebeuren steeds meer op gemeentelijke wegen. ‘In gemeentelijk gebied gaat het vaak om onoverzichtelijkheid. Dan kan je vaak met bebording of het net even anders leggen van het fietspad aan de slag’, zo weerlegt zij de noodzaak om enkel met extra snelheidscontroles het aantal doden en gewonden terug te dringen. Maar juist op provinciewegen, door de minister omschreven als ‘van die kleine weggetjes langs zo’n water en een paar van die bomen’, kan handhaving volgens haar juist wel een belangrijke rol spelen.

Volgens Ferry Smith, directeur Ledenbelang van de ANWB, is het zaak ?vooral op te plekken te controleren waar er sprake is van een verkeersveiligheidsprobleem?. ?

Een en ander terug luisteren? Hier vind je het audiofragment met Van der Knaap, hier met Schultz van Haegen.

Niets is namelijk irritanter dan de droge momenten nadat het net geregend of gesneeuwd heeft. Zeiknatte wegen liggen vol met pekelwater en een opspattende pekelnevel zorgt haast ongemerkt voor een wit zoutlaagje op je vizier. Dat gaat verraderlijk langzaam, maar zet wel gestaag voort. Een flinke regenbui zorgt ervoor dat je vizier in ieder geval nog afgespoeld wordt, maar bij gebrek daaraan, wordt je zicht minder en minder. Het ergste is die aandrang tot wegvegen, een ware Tantaluskwelling, want je weet, zodra je veegt, dan zie je echt helemaal niets meer.

En dus sukkel je voort met een toenemende mate van ergernis en die bijna onweerstaanbare veegdrang die door de aderen begint te gieren. Je concentratie wordt op de proef gesteld, je geduld en vooral zelfbeheersing ook. Gekmakend is het, absoluut gestoord word je ervan.

En uiteindelijk doe je het toch. Tegen beter weten in veegt iedere motorrijder toch uiteindelijk over het vizier na die onweerstaanbare aandrang. Een laagstaande zon of juist een zee van verblindende remlichten in het donker is vaak het breekpunt. Als een verslaafde die zwicht voor een laatste shot om niet totaal te flippen, bezwijkt ook bij de motorrijder de zelfbeheersing. De hand gaat omhoog en veegt snel langs het vizier. Een vette, ondoorzichtige waas die de boel nog erger maakt is de beloning.

Of nog irritanter als de nevel nog ietsje nattig is: heel even heb je weer helder zicht, alvorens de rijwind de boel opdroogt tot alsnog die vette, ondoorzichtige waas. Je kunt jezelf wel voor je kop slaan, vloekt al dan niet luidkeels en rijdt met geopend vizier en tranende ogen in de bijtende kou door naar de volgende benzinepomp om heel zielig die half vergane spons uit dat ranzige emmertje zwart pekelwater te pakken en je vizier schoon te vegen. Ideaal is het niet, maar het is beter dan niets…