Motorfabrikanten gebruiken voor hun modellen maar al te graag het woord iconisch. Confederate Motorcycles heeft al 23 jaar recht van spreken en ook de nieuwe X132 Hellcat Speedster heeft nu al een legendarische status. Het design van de motor is van niemand anders dan Pierre Terblanche. De Zuid-Afrikaan kennen we onder meer van de Ducati 999, Multistrada en Hypermotard.

Hellepoes
Terblanche kon niet helemaal vanaf nul los gaan op de V-twin. De Speedster is namelijk een vervolg op de X132 Hellcat die twee jaar terug op de markt kwam. Net als bij het origineel speelt het massieve 132” (dat zijn dus 2163 cc) motorblok een schitterende hoofdrol in het ontwerp. Deze hellepoes lijkt voor 95 procent uit motorblok te bestaan en voor de rest uit lucht. Dat laatste verklaart het gewicht van 227 kilo. Aan de 240 mm brede achterband de dankbare taak om al het vermogen (121 pk en 140 Nm) op het wegdek over te brengen.

65.000 dollar exclusief
Confederate Motors bouwt 65 exemplaren van de X132 Hellcat Speedster. Een advies: koop maximaal een exemplaar want er hangt een prijskaartje van 65.000 dollar aan. Daar komen de invoerrechten en BTW nog bovenop. Alleen al de aanbetaling van 10.000 is gepeperd te noemen. Heb je toch interesse dan kun je hier je dollars kwijt.

[justified_image_grid ids=20574,20575,20576,20577,20578,20579,20580,20581]

Triotest budget bikes
Breedgeschouderd en volledig aangekleed is de Suzuki Bandit 650SA al jaren het sprekende voorbeeld van de budgettair zeer aantrekkelijke lichte viercilinder. We nemen de Honda CB650F en de Kawasaki Z800e, die respectievelijk precies € 1000 en € 2000 duurder zijn, mee aan de hand van de Bandit. Hoe betalen die duizendstappen zich uit in prijs-kwaliteitverhouding?

Ducati World Week
Iedere twee jaar viert Ducati haar eigen beach party. De ingrediënten: motoren, een badplaats, een circuit en duizenden liefhebbers. Laat het maar aan Ducati over om een feestje te bouwen. 

Introductie: Indian Scout
Fabrikanten gaan er maar al te graag prat op dat ze bij het introduceren van een nieuwe motor een compleet nieuwe klasse hebben uitgevonden. Met de plotselinge introductie van de Scout mag Indian zich dat voorrecht daadwerkelijk toe-eigenen. Want hoe eigenzinnig is dit powercruisertje wel niet?

MotoGP Indianapolis
Als je je werk op school zonder fouten uitvoert, krijg je een tien. Marc Marquez heeft zijn schooltijd er al op zitten. De pas 21-jarige Spanjaard toont zijn kunnen op de GP-circuits. Dit jaar is hij daarop met een perfecte serie bezig. In Indianapolis scoorde hij bij zijn tiende start zijn tiende zege. Dus verdient Marc als rapportcijfer ook een tien! Aan die unieke serie lijkt nog geen einde te komen, dus is het wachten op de griffel!

Introductie KTM RC125
De RC125 krijgt bij zijn geboorte een flink zware missie mee: maak motorrijden weer sexy onder jongeren. Of deze kleine sportieveling een frisse wind door de ingedutte motorwereld kan laten waaien, moet blijken uit de eerste kilometers die we in Oostenrijk maken. Tijd om achter het kuipruitje weg te duiken en het blokje te laten loeien. 

WK Trial en Toni Bou
In de geschiedenis van het wereldkampioenschap trial zijn er een paar rijders geweest die diverse wereldtitels hebben behaald, maar niemand is ooit zo succesvol geweest als de 27-jarige Spanjaard Toni Bou. 

Marathonmotor
De één vindt hem mooi, de ander lelijk. De reacties op de Yamaha XJR1300 van Dennis Gerritzen lopen behoorlijk uiteen. Het maakt Dennis niet uit, hij vindt zelf dat hij een prachtige motor heeft, die ook nog eens door en door betrouwbaar blijkt te zijn. 

Met terugwerkende kracht veroordeel ik mijn schandelijke gedrag van zondagavond 13 juli. Duizend nederige excuses voor het heulen met de vijand. Ik schaam me kapot. Die bewuste avond juichte ik – en deze openbaring kost me vreselijk veel moeite – in een kroeg in de Eifel voor het Duitse voetbalelftal tijdens de WK-finale in Brazilië. De keuze voor de Duitsers is hoogstens te verklaren door de tegenstander; het laffe Argentinië dat ons er in de halve finale uitknikkerde. Na het juichen werden de Duitse tolplannen steeds duidelijker en groeiden mijn kater en de aversie tegen onze buren. Plotseling voelde ik een kou die ik sinds 1974 niet meer gevoeld had.

Reet afvegen
‘Motorrijders ontkomen ook niet aan Duitse tol’, kopten websites en magazines over de tolplannen van onze Oosterburen. Na het lezen van alle berichten ontstond er kortsluiting in mijn hoofd. “Gloeiende gloeiende #$%^&* gloeiende! Hoe durven ze? Willen ze mijn charmante kop niet minstens vijf keer per jaar zien? Hopelijk beraadt Den Haag zich al op tegenmaatregelen. Ik pleit voor een economische boycot en het invoeren van de visumplicht voor Duitsers. Hoe durven ze geld te vragen voor het gebruik van wegen? Schandelijk. Vind je het gek dat Ronald Koeman ooit zijn reet afveegde met een Duits voetbalshirt?”

Zonder paranoia scheuren
Vorige week reed ik voor een KTM-introductie naar het Oostenrijkse Linz. Onderweg viel het me op hoe geweldig de Duitse wegen erbij liggen. Het is niet alleen het uitdagende karakter van het beton, maar ook de perfecte kwaliteit. Het oog voor veiligheid van kwetsbare verkeersdeelnemers zoals motorrijders komt daar nog eens bovenop. Ten slot blijft het een absoluut genot om gedachteloos en zonder repercussies knetterhard te rijden. Zonder paranoia naar snelheidscamera’s te speuren, kan het gas wijd open. Zalig.

Goede buur
Met 200+ reizen heeft iets magisch, het voelt alsof je een ritje maakt in een kermisattractie. Bij die gedachte ging me een lichtje branden. Op de kermis betaal ik zonder verblikken of verblozen een paar euro voor een kort ritje in de Hullie Gully. Zolang ik Duitsland zie als een grote kermisattractie komt het wel weer goed tussen ons. Haatgevoelens richting onze Oosterburen verdwenen als bij toverslag na dat plots verkregen inzicht; een goede buur is beter dan een verre vriend.

Achtbaanbelasting
Ondertussen neemt in Duitsland de weerstand tegen de plannen toe. Een goede buur, ik bedoel maar. Nog altijd hoop ik dat Duitsland de tolheffing afblaast want het lijkt me zo’n irritant gedoe om een paar keer per jaar een vignet te kopen. Mochten de plannen niet van tafel verdwijnen, dan noem ik het voor mezelf geen tolvignet, maar Achtbaanbelasting. Dat maakt het makkelijker te verteren. En die Duitsers hoeven echt niet te verwachten dat ik in 2016 voor ze juich, Oranje boven!

Blijf als eigenaar van een crossmotor ver uit de buurt van op badslippers lopende kale mannen, met een tatoeage in de nek. In Breda is een motordief actief die het heeft voorzien op crossmotoren. In alle gevallen handelt de man op dezelfde wijze. Hij benadert mensen die op Marktplaats hun crosser te koop aanbieden. Vervolgens vraagt hij hen naar een bepaald adres te komen voor een proefrit. Van dat testritje keert hij nooit terug.

Dief in HvN
De dader – tussen de dertig en veertig jaar oud – vraagt zijn slachtoffers steeds naar een wisselend adres te komen, maar al  drie keer koos hij een adres in Breda. De vierde keer pikte hij een adres uit in het eveneens Brabantse Rijsbergen. Als de verkopende partij met zijn motor arriveert, sloft de man op zijn badslippers uit een flat waar hij later helemaal niet blijkt te wonen. Hart van Nederland zond dit nieuwsitem uit over de motordief.

We meldden het al eerder in MOTOR Magazine, maar het is oppassen geblazen als je met Xenon-verlichting op je motor naar het buitenland gaat.

Geen zorgen als je een motorfiets hebt die standaard -of van de fabrikant uit optioneel- is voorzien van Xenon, dan is alles dik in orde en ga je vrijuit. Heb je echter achteraf een Xenon-setje gemonteerd, dan heb je een probleem.

Waarom wordt er nu zo’n punt gemaakt van die Xenon-verlichting? Simpelweg omdat het licht zo extreem fel is, dat je er anderen flink mee kunt verblinden, zelfs in de gedimde stand. Af-fabriek wordt daar rekening mee gehouden zoals met bijvoorbeeld een hoogteverstelling, maar monteer je achteraf een setje, dan is er geen enkele specifieke voorziening die verblinding tegengaat. Daar komt nog bij dat je koplamp al hoger gaat schijnen zodra je even lekker gas geeft en de motor voor uit de veren komt, terwijl hij er achter juist in getrokken wordt. Laat staan dat je iemand achterop meeneemt of met bagage rijdt.

In Nederland kom je ermee weg als je een ander simpelweg niet verblindt, maar wees op je hoede in het buitenland. Met name in Duitsland en Oostenrijk gelden andere regels en in Frankrijk is Xenon simpelweg verboden indien het niet binnen de typoegoedkeuring van de motor valt.

Wat het nut van een robotmotor is weten we eerlijk gezegd niet. Als praktische vorm van persoonlijk vervoer, als sportieve uitdaging en als hobby heeft de motorfiets absoluut zijn bestaansrecht, maar wat moet je nou met een robotmotor?

Toch is Google, in navolging van de bestuurderloze auto’s waarmee ze reeds vele kilometers maakten, druk aan het testen met rijderloze motorfietsen. De eigen technici, die ook druk zijn met militaire robotvoertuigen, zijn er razend druk mee en hebben inmiddels een variant die zichzelf keurig in balans weet te houden.

Naar het schijnt heeft Google zelfs toestemming gevraagd om op de openbare weg te mogen testen, al wordt dit niet door het bedrijf bevestigd. Google verklaart slechts dat het mogelijk is dat toekomstige testen eventueel ook motorfietsen kunnen omvatten.

Even in de toekomst kijkend, zien we het nog wel gebeuren dat op dijkwegen waar motoren nu verboden zijn, ineens verkeersborden komen te staan als op bovenstaande foto: verboden voor …..rijders.

Stuk voor stuk hebben we een moeder, dat is een van die weinige zekerheden van het leven, zoals belastingen en de dood. 

Het feit dat moeders altijd een bepaalde aversie hebben jegens motoren, lijkt haast net zo zeker. Moeders hebben nou eenmaal de natuurlijke neiging haar kroost te beschermen, maar of dat nodig is? Het is toch niet zo dat we dagelijks onze brommer uit een heg staan te zeulen, of dat we de weg over scheuren als Rossi, met een knietje ferm tegen de grond gedrukt in iedere bocht. Of ja, niet dagelijks dan.

Maar toch lijkt de tendens alles overstemmend te zijn. Moeders vinden motorfietsen maar niets, en zwart op wit zijn het ook ondingen. Ten minste, als je de cijfers echt compleet zonder context leest. Dan zijn we allemaal gedoemd te sterven met onze laarzen aan. Maar als het dan echt allemaal zo grim ligt, waarom kennen we dan allemaal nog motorrijders, moeten ze niet al uitgestorven zijn? Simpel antwoord; nee.

Cijfers zijn namelijk een leuk iets. In de journalistiek genieten ze ervan als ze iets met cijfers kunnen brengen, want er valt altijd wel iets van nieuws uit op te maken. Het is maar hoe je het brengt. Zo kwam een nieuwsachtergrondensite (driemaal woordwaarde, alsjeblieft) met het ‘nieuws’ dat motorrijden per miljard afgelegde kilometers 131 doden oplevert. Andere invalshoeken als per miljard gereisde uren of miljard verplaatsingen, leverden vergelijkbare doemscenario’s op. We moeten er wel aan; de motorfiets is het dodelijkste vervoersmiddel van allemaal. Ware het niet, dat de motorrijder relatief erg weinig kilometers aflegt en de motor ook niet heel vaak de garage verlaat, en in de zelfde categorie zit de motorrijder ook vaak relatief kort op de weg. Immers leggen we veel van ons onze kilometers af tijdens plezierritjes, en laten die nou vaak vrij kort zijn qua tijd en afstand en niet dagelijks plaatsvinden. De cijfers doen dus, zelfs met drie verschillende (en zelfs logische) uiteenzettingen, denken dat de motorrijder als entiteit binnenkort onder de zoden ligt, terwijl de praktijk anders lijkt uit te wijzen.

Daar wil ik dan ook graag aan toevoegen dat de motorrijder die wel lang en vaak op de weg zit snel leert, de gevaren op de weg doorheeft en zich bewust is van zijn kwetsbaarheid. En ja, daarmee schuif ik veel van de verantwoordelijkheid van ongelukken af op medeweggebruikers. En dan wel diegenen die in zo’n rijdende kreukelzone zitten die in de volksmond auto genoemd wordt. Bij hoeveel van die 131 dodelijke ongevallen een auto betrokken was, tonen ze net zo min, want dat is context. Dat zou betekenen dat het geen nieuws meer is. Maar dat geeft ook niet, want wij de motorrijder letten zelf wel op. Daarom zijn we er nog. Daarom sterven we voorlopig nog niet uit!

Kortom, moeders van motorrijdend Nederland; wanneer jullie volgend keer zeggen ‘Doe voorzichtig,hè!’, en wij reageren met een glimlach en ‘Altijd!’, geloof in plaats van die cijfertjes ons dan eens voor de verandering.