Zichtbaar zijn op de motor is belangrijk en daarom heeft Triumph een nieuwe feature aangebracht op een aantal producten van hun kledinglijn. Ze zijn namelijk voorzien van LED-lampjes, zo ook dit Light Vest à € 199,-. Van Triumph Benelux mogen we een exemplaar weggeven. Het enige wat je hoeft te doen om kans te maken, is het mail & win-formulier invullen. Meedoen kan tot maandag 6 februari 2012.
Nieuws
Een Brits frame, Brits motorblok, Britse vering, Britse remmen en Brits kuipwerk. Kortom, de Enigma 1050.
TMAX
De TMAX gaat dit jaar de strijd aan met de middenklasse motorfietsen. Een überscooter met strijdkracht.
4 x Honda CBR
Van 250 tot Fireblade, de gehele Honda CBR-familie was aanwezig tijdens dit heftige familie-uitje.
Klassiek
Gek van Wanderer, maar je hebt alleen een blok en wat framedelen. Wat dan? De rest maak je zelf!
Oud vs nieuw
Onze trouwe redactie-R1 tegen z'n nieuwste broertje uit 2012.
Dakar
Het zit erop, de Dakar Rally 2012. En man, wat valt er veel te vertellen.
Dag redactie-Bandit
De redactie-Bandit vertrekt. Een terugblik op zijn avontuurlijke jaar.
Tweedehands
Alle plussen en minnen van de Suzuki Hayabusa voor je op een rijtje. Aankooptips, feiten en weetjes.
Heldentoer
Toeren met Marco Lucchinelli, Carl Fogarty, Giacomo Agostini en -toen nog- Marco Simoncelli in deze omgeving. De Italian Legendary Tour… Deze bleek echt legendarisch.
En natuurlijk nog veel meer!
De politie heeft vorig jaar fors minder automobilisten op de bon geslingerd. In totaal werden iets meer dan 9,7 miljoen boetes uitgeschreven, 1,2 miljoen minder dan een jaar eerder. Dat blijkt uit cijfers van het Openbaar Ministerie.
Agenten bekeurden vooral minder voor snelheidsovertredingen. Het aantal boetes voor te hard rijden daalde met 900 duizend. Volgens justitie komt dat vooral doordat trajectcontrolesystemen vaker uitstonden door onder meer werkzaamheden.
Opnieuw werden de meeste snelheidsbekeuringen gegeven binnen de bebouwde kom. Meer dan de helft van de bonnen werd daar uitgeschreven terwijl dat in 2007 nog zo'n 38 procent was. Verder deelde de politie minder boetes uit na staandehoudingen, door rood licht rijden en zonder gordel rijden.
Bron en foto: ANP
De politie in Winterswijk zet een nieuwe, onopvallende motor in om wegmisbruikers op te sporen. De motor is uitgerust met een videocamera. De opnames gebruikt de politie om weggebruikers te confronteren met hun gevaarlijke rijgedrag.
De motor rijdt ook in andere delen van de Achterhoek, met name op provinciale wegen. De inzet van de nieuwe motor werd maandag door middel van een tweet bekendgemaakt door de Winterswijkse wijkagent Berend Jager.
Overigens is op Gelderlander.nl een bijzondere discussie gestart over wie nu de echte wegmisbruiker is. Waarschuwing, tenenkrommende discussie!
Foto: ANP
Scooters zijn slome bakken voor mensen die te beroerd zijn om te schakelen. Of toch niet? De Gilera GP800 maakt gehakt van dergelijke vooroordelen. Deze scooter is verre van sloom, hij presteert op meerdere vlakken zelfs beter dan verstokte motorfans lief is.
Het rood van het verkeerslicht gloeit nog na als de naald van de toerenteller al 7000 tpm aangeeft. De naald blijft vervolgens doodleuk op dat toerental staan. De automaat van de GP800 weet als geen ander dat dit zijn ideale werkgebied is. Het is nu de beurt aan de kilometerteller om zijn naald razendsnel omhoog te laten zwiepen. En dat doet hij vol overtuiging. Binnen enkele seconden rijd je hoogst illegale snelheden. Zelfs op de nieuwe 130 km/h-autosnelwegen loop je in een mum van tijd tegen een bekeuring op. Een blik in de achteruitkijkspiegel toont ondertussen piepkleine auto’s die overschakelen naar de volgende versnelling. Ook berijders van reguliere motorfietsen moeten hun uiterste best doen om aan te pikken. En dat bereik je allemaal met een eenvoudige draai aan je gashendel. Dit is geen scooter meer, dit is een stoplichtsprinter!
De eerste conclusie luidt dus dat we onderweg zijn met een volbloed racer. Een echt scheurijzer. Of toch niet? Iedereen die zijn eerste meters op de snelweg maakt, bestempelt de scooter niet als racemonster, maar als comfortabele woon-werkfiets. Hollandse kruissnelheden houd je probleemloos vol. De zetel is riant, het plaatwerk beschermt tegen de elementen, de lunchbox vindt moeiteloos een plekje in de bagageruimte en de actieradius is voldoende. De motorwereld lijkt bij scooters op z’n kop te staan. Bulkten Japanse motoren vroeger van de paardenkrachten en worstelden ze met een kauwgomballenframe, Italiaanse constructeurs van sportmotoren concentreerden zich eerder op de stuurkwaliteiten dan op een goedgevuld vooronder. Nu gaat het te ver om het stalen frame van de GP800 van kauwgom te noemen, maar het ontbeert wel wat stijfheid. Als je op snelheid expres onrust in het frame brengt, duurt het even voor het gewiebel stopt. Er zijn genoeg scooters die dat beter kunnen, zelfs al heeft dit type motoren over het algemeen kleine 15”-wielen en een wat zenuwachtig stuurgedrag. Het vooronder daarentegen puilt uit van de anabolen. Touché voor de Gilera.
Niet voor niets verwijst de naam van deze scooter naar de 800cc zware koningsklasse van de motorsport. Ook al is de vormgeving niet overdreven spectaculair, de indrukwekkende prestaties van het blok geven hem toch iets sportiefs. Maar dan wel een vorm van sportiviteit die sprinters aanspreekt. Zou Herman Jolink er al een hebben? De GP800 is de VMAX onder de scooters. De Gilera oogt niet alleen massief en lang, maar voelt ook zo aan. Je hebt gevoelsmatig meer scooter tussen de benen en voor je neus. En dat klopt ook, want het rijklaargewicht bedraagt een niet misselijke 262 kilo. Door zijn kleine wielen gooi je de Gilera echter uiterst makkelijk in lange snelle bochten, om vervolgens meteen geconfronteerd te worden met de nadelen van dat enthousiaste stuurgedrag. De GP800 vraagt als je wat verslapt om insturen, een tikkie bijsturen, iets inleggen en nogmaals een haartje bijsturen.
Hebben we nu te maken met een forenzenbak, een racer, of toch meer een showfiets voor een stadse omgeving? In de realiteit presteert hij zo veelzijdig dat het allemaal een beetje van toepassing is. Toch blijft de mechanische lanceerinrichting de grootste attractie van deze maxi-scooter.
Een blik in de achteruitkijkspiegel toont ondertussen piepkleine auto’s die overschakelen naar de volgende versnelling.
Gemaakt voor
Mensen die altijd om klokslag zes uur aan tafel willen. Als je wilt, speer je met een rotgang naar huis.
Motor
De GP800 schiet van onder tot boven de toerenschaal katachtig uit de startblokken. Maar dat mag ook wel, met de 839 cc V-twin uit de Aprillia Mana. Op een volle tank rijd je dik driehonderd kilometer.
Onlogisch
Het zadel van de Gilera kreeg van zijn ontwerpers een opstaand steuntje om je schrap te zetten tegen het acceleratiegeweld, maar het prikt vooral ergerlijk in je rug. Ook de kettingaandrijving is op zo’n gasgeven-en-rijden-fiets een vreemde keuze.
Bekijk hier de technische gegevens (en die van 10.000 andere motoren!)
De redactie van MOTOR.nl ontving vandaag onderstaande brief van Hans Smit uit Meppel. Volgens hem moet de wegrace in Nederland naar een hoger niveau getild worden via een andere aanpak. Een nobel streven en daarom geven wij Smit graag de ruimte om zijn idee onder een breed publiek kenbaar te maken. Natuurlijk hopen wij dat dit een positieve bijdrage levert aan de wegrace in Nederland die ook wij een bijzonder warm hart toedragen. Voor de goede orde, het plaatsen van deze brief wil niet zeggen dat we het met de (complete) inhoud eens zijn.
Ik, Hans Smit, ben blij met alle initiatieven die op dit moment worden genomen om de wegracesport in Nederland naar een hoger niveau te tillen. Onze nieuwe bondscoach heeft nu al meer zichtbaar succes gerealiseerd dan in voorgaande jaren. Denk alleen al aan de Junior Track in Assen en de extra wegracetrainingen in het buitenland met alle geselecteerde talenten. Het is uiteraard niet alleen de verdienste van de nieuwe bondscoach. Alleen is dit genoeg? Ik vind van niet en pleit voor een permanent nationaal wegraceplatform (kenniscentrum wegrace) met prominente ambassadeurs voor binnen- en buitenland. Wij hebben ze immers in huis.
Wil Hartog, Wilco Zeelenberg, Jurgen en Patrick van den Goorbergh en Barry Veneman zijn van die bekende voorbeelden. Zij vertegenwoordigen de wegracegeneratie van de laatste decennia en zijn bekend bij alle wegracefans. De heren hebben wegrace- en levenservaring, zijn ondernemend, stralen passie en intelligentie uit, zijn authentiek en mondig, durven zich uit te spreken en hebben visie. Alleen de kwaliteiten van deze mannen worden niet gebundeld en versterken elkaar (nog) niet. Ze zouden een nog meer prominente positie moeten innemen om de wegracesport in en buiten Nederland naar een hoger niveau te tillen. Zij hebben kennis van organisatie- en talentontwikkeling en kunnen de deuren openen naar kwalitatieve sponsoren.
Genoemde mannen kunnen mede de strategieroute bepalen voor een lange termijnvisie. Organisatie en talentontwikkeling en (keten)sponsoring is de noodzakelijke koppeling en de weg om te komen naar een structurele en prominente plek om op WK-niveau te gaan opereren. Nederland heeft talent en moet de ambitie hebben om weer structureel aan de top van het mondiale wegracecircus te behoren. Ik mis de wil, de visie en de ambitie want er is geen integrale aanpak in Nederland om het daadwerkelijk te realiseren. Of gebeurt er genoeg achter de schermen wat wij, wegracefans en meedenkers, niet weten?
Blijft het een droom dat genoemde mannen met de teammanagers, importeurs frequenter met elkaar van gedachten wisselen over onze wegracetoekomst? Dat de eigen belangen even opzij worden geschoven, dat kennis, ervaring en vaardigheden naar elkaar toe worden versterkt met als doel die ene missie. Talenten, teams en (keten)sponsors klaarstomen voor de echte top. Wij willen toch ook over 10 jaar nog een TT met competitieve deelname van Nederlanders?!
Wil, Wilco, Barry, Jurgen en Patrick, durven jullie de handschoen verder op te pakken? Durven jullie de uitdaging aan om met mij mee te gaan naar een eerste brainstormsessie? Ik hoop dat jullie wedstrijdkarakter doorslaggevend is en dat jullie gaan meedenken. Het is nodig en wat is ervoor nodig?
Hartelijke groet,
Hans Smit
Meppel
Het adres van Hans Smit is bekend bij de redactie.
Foto: ANP
Goed nieuws! Met de toename van het aantal rijstroken op de Nederlandse snelwegen neemt de kans om te worden geflitst af. Hardrijders op de linkerrijbaan ontkomen vaker aan een bon omdat ze door ander verkeer worden afgeschermd voor radarcontroles. Dat meldt het AD vandaag.
Slecht nieuws… Er wordt inmiddels wel gestudeerd op andere technieken voor snelheidscontrole, bijvoorbeeld meer van bovenaf. 'Maar die zijn niet overmorgen beschikbaar', aldus een politiewoordvoerder. Plaatsing van de radarapparatuur in de middenberm is vanwege de veiligheid van de politiemensen vaak geen optie.
Voormalig verkeersofficier van justitie Koos Spee herkent het probleem en heeft er uiteraard iets over te zeggen. “Bij vijf rijstroken is het lastig de meest linkse te pakken. Bij drie gaat het nog wel. Ik heb al eerder gezegd dat de politie en Rijkswaterstaat meer moeten samenwerken en bij reconstructies van wegen rekening moeten houden met de controletechnieken. Je zou in portalen een voorziening kunnen inbouwen waar je gemakkelijk voor een halve dag camera's in kunt hangen.”
Lees het complete verhaal vandaag in het AD.
Foto: ANP
Het is gelukkig bijna weer zover! Op zaterdag 28 januari, van 14.00 tot 22.00 uur, houdt de Stichting ZZ Races opnieuw een prachtige show met historische racemotoren. Op de gratis toegankelijke beurs zullen zeker vijftien tot twintig motoren staan uit alle klassen die aan de ZZ Races meedoen. Verder worden er foto's en video's getoond van voorgaande edities en alleen dat is al meer dan de moeite waard.
De prachtige beurs is in het leven geroepen als voorbereiding op de beroemde ZZ Races. Deze wedstrijden vinden plaats op zaterdag 16 juni op het langste stratencircuit van Nederland, gelegen tussen 't Zandt en Zeerijp in het verre noorden van Groningen. Het circuit is ook wel bekend als het Kleine Eiland van Man. Mooier kan dus niet.
De wedstrijden vinden plaats onder toeziend oog van de HMV. De Stichting ZZ Races komt daarnaast met een Jaren ’70-klasse. Onder leiding van voorrijder Wil Hartog (foto), de Wil Hartog, zullen motoren met een cilinderinhoud van 350 tot en met 750cc in de baan komen. Wij kunnen nu al niet meer wachten want zoveel (Nederlandse) wegracehistorie kom je niet vaak meer tegen.
Surf voor meer informatie naar www.zzraces.nl.
Foto: ANP
De 125cc en MX2-rijders van de KNMV cross-selectie zijn op dit moment druk bezig met hun eerste trainingsstage in Spanje. De motocrossers zullen deze dagen onder leiding van bondscoach Leon Giesbers op diverse circuits in de omgeving van Girona rijden.
Alle banen hebben een harde ondergrond, wat ideaal is voor een goede voorbereiding op het (internationale) motocrossseizoen. Tijdens de twee weken durende stage trainen de selectierijders op techniek, duur en interval. Bart Nelissen verzorgt de fysieke (kracht)trainingen
Geïnteresseerden kunnen de ontwikkelingen van de rijders volgen via Twitter. Leon Giesbers zal regelmatig updates plaatsen via het account www.twitter.com/TalentKNMV. Giesbers deelt dit account overigens met KNMV bondscoach wegrace Barry Veneman, die alle zogeheten ‘volgers’ op de hoogte zal houden van al het nieuws rondom de wegraceselectie.
De coaches sluiten de ’tweets’ voor de duidelijkheid af met hun initialen: ^LG of ^BV. De rijders zelf zijn tot slot te volgen via www.twitter.com/knmv/selectierijders.
Foto: ANP
Vergeet wat je ooit verteld is. Vergeet regels, vergeet normen, vergeet het nieuwe rijden. Want met een Ducati Streetfighter rijd je niet van A naar B, je vliegt van A naar Z. Verstand op nul, zintuigen op scherp en gáán.
Nee, kinderachtig is hij zeker niet. En dat moet je zelf ook niet zijn, wanneer je een beetje pret wilt hebben met deze machine. Het is een bijzonder agressief vormgegeven, gespierde naked, die je zintuigen behoorlijk weet te prikkelen. Het potente blok in het vooronder onderstreept de uiterlijke kenmerken. Met z’n 155 pk is de Ducati op papier misschien niet de meest voor de hand liggende kandidaat voor de betere caféverhalen, maar dan ga je voorbij aan het feit dat dit vermogen uit twee dikke cilinders wordt geperst. Geen twijfel mogelijk, dit is onvervalst vuurwerk! Gek genoeg weet de Streetfighter bij de leek niet veel aandacht te trekken. Dat zal de mannen in Bologna pijn doen, want de Ducati is juist tot in perfectie gestileerd en weet zonder moeite de mondhoeken van menig liefhebber te bevochtigen. Een in het oog springend vakwerkframe met daarin de dikke 90-graden-L-twin als woest kloppend hart. De Ducati biedt van alle kanten een goede blik op z’n binnenste. Zaken als de achterschokdemper van Showa zijn gemakkelijk te bereiken en plastic afdekkapjes ontbreken ten enenmale.
Daarbij is de Ducati ook nog eens behoorlijk rank en daardoor zijn mensen al snel geneigd om ‘m te onderschatten. En dat terwijl de Italianen er zoveel bloed, zweet en tranen in hebben gestoken, om ‘m juist zo te maken… Ga maar ‘s op zoek naar de twee kleine radiatoren, die bijna verstopt zitten achter de voorvork. En kijk nou, dat oliekoelertje, helemaal weggewerkt in het onderkuipje! De zit is typisch Ducati: behoorlijk ?gedrongen, waarbij je bovendien flink op de polsen leunt. Daarnaast heb je maar weinig ruimte om je rechtervoet neer te zetten, omdat een hitteschild van de dubbele uitlaat alles groter dan schoenmaat 38 in de weg zit. De intimiderende draaicirkel en de behoorlijk zwaar te ?bedienen koppeling zijn twee geduchte tegenstanders van de gemiddelde forens. Wanneer je er onder het wegrijden ook nog eens achter komt dat de eerste versnelling wel erg lang blijkt, kun je niet anders concluderen dan dat de Streetfighter is ontworpen om gewoon keihard te knallen. Ergonomie? Gebruiksgemak? Effe boodschappen doen? Vergeet het maar.
De Italiaan vergt een behoorlijk dosis concentratie, omdat z’n opzwepende inborst zich al vanaf de eerste rollende meters laat gelden. Door de erg directe gasreactie en het blok dat pas vanaf redelijke snelheden een soepele tred krijgt, is het rijden op lage snelheid niet echt een pretje. De linkerhand krijgt het aardig druk tijdens filerijden. Een door hittevorming verschroeid kruis (au) werkt ook al niet mee aan het charmeoffensief. Die zitpositie beoordeel je trouwens als een stuk aangenamer, wanneer je een beetje de ruimte krijgt om aan het gas te hangen. De winddruk verlicht de druk op je polsen en doordat je behoorlijk gestroomlijnd zit, functioneer je niet als een opengevouwen parachute, zoals op veel naked bikes wel het geval is. Hou je het bij andere naakte fietsen gezien vanaf zo’n 140 km/h, op de Streetfighter hou je snelheden tot 200 kilometer per uur wonderbaarlijk goed vol. Het is eigenlijk ook wat de Italiaan constant lijkt te willen: gas! Het nukkige karakter bij lage toerentallen verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer je de digitale toerentellerbalk wat voller laat lopen. De bokkige motorloop verdwijnt en met het gemak van een door doping gestimuleerde wielrenner weet de Ducati snelheden te bereiken, die je op SBS6 zonder twijfel het predicaat ‘wegmisbruiker’ bezorgen.
Ergonomie? Gebruiksgemak? Effe boodschappen doen? Vergeet het maar.
Gemaakt voor
Liefhebbers van euh… naakt. Tja, dit is toch wel de ultieme naked bike. Allemachtig, wat een power komt er uit dat ranke fietsje. Praktisch is hij geenszins, maar dat zal je een zorg zijn.
Motor
Wéér zo’n verduiveld Testastretta-blok, zij het een ouder 2007-model uit de 1098. Levert 5 pk meer dan de modernere Multistrada-krachtbron, die op zijn beurt veel meer souplesse biedt dankzij de 11°-truc. Aha, dàt verklaart dus waarom de Streetfighter maar niet wil meewerken bij lage toerentallen…
Ruimschoots voldoende
De veringwinkel van Showa laat zien dat je op straat écht geen Öhlins nodig hebt. De bijtgrage Brembo monoblocs laten zich knetterhard bedienen en hebben slechts geringe knijpkracht nodig om tot maximale vertraging te komen. Als je het gas erop zet, blijkt de Italiaanse remmerij superieur.
Bekijk hier de technische gegevens (en die van 10.000 andere motoren!)
© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company
