RIDERS Festival is naast hét leukste motorfestival aller tijden ook een waanzinnig Tribute Festival! Grote namen komen optreden om jou een fantastisch weekend te bezorgen. Zo ook The Bruce Band!
The Bruce Band bestaat al ruim 16 jaar en is inmiddels een begrip bij de Springsteen kenners in binnen- en buitenland. De band heeft een uitgebreide show in de vingers met songs uit het gehele repertoire van Bruce Springsteen.
Het streven van de band is om een show neer te zetten zoals je bij Bruce Springsteen en zijn E-street Band ook kunt verwachten. De bandleden zijn perfect op elkaar ingespeeld. De energie en het enthousiasme straalt bij elk optreden van het podium af. “Plezier op het podium maken en alles geven is het motto”.
De band ziet het als een groot compliment dat ze regelmatig te horen krijgen dat hun optreden dichtbij “het origineel komt”. Met een vaste schare fans in het kielzog spelen ze alle podia in Nederland en België plat en proberen ze het Springsteen evangelie over te brengen.
Voor menig motorrijder – jong en oud – zal de naam Bruce Springsteen een speciale zijn.’ The man himself’ is zelf ook groot motorfanaat. Gedurende de jaren is hij gespot op onder andere Harley-Davidson motoren, verschillende Triumph’s en een Yamaha motorfiets. Ook is hij eens gestrand langs de weg op zijn Moto Guzzi, waarna een groep voorbijkomende veteranen hem geholpen hebben.
Wil je The Bruce Band live aan het werk zien? Op zaterdag zorgen zij met nog twee grote namen voor het entertainment en hoogstaande muziek tijdens RIDERS Festival in Autotron Rosmalen.
Wil je zeker weten dat je erbij bent? Scoor dan nu alvast je tickets! Je besteld ze hier. Wil je meer weten of een sfeerimpressie van het festival? Check ridersfest.nl.
Praktische info
Waar
Autotron Rosmalen
Wanneer
1 en 2 juni 2024 Zaterdag van 10.00 – 17.00u Zondag van 10.00 – 17.00u
We kennen het als motorrijders allemaal. Na een lange dag werken of gewoon een dipje opstappen voor een lekkere rit. Je slechte humeur verdwijnt als sneeuw voor de zon. Motorrijden lijkt dan wel een magisch medicijn. Maar wat als de dip wel heel groot is en het nieuws heel slecht? Ook dan lijkt motorrijden dé oplossing. Althans, voor Perry Wens.
Hij is te gast in aflevering 122 van De Motor Podcast, dé populaire podcast voor motorrijders én motorliefhebbers. Perry kreeg de diagnose kanker en dat zette zijn leven flink op zijn kop. Het ene ziekenhuisbezoek na het andere. “De ene dag was ik nog gezond en de andere dag was ik opeens doodziek en had ik de diagnose kanker” vertelt hij in de podcast-studio. Zo snel als mogelijk begonnen de bestralingen, maar toen begon de ellende eigenlijk pas. Want juist de bestralingen hakken flink in op je fysieke gezondheid. Alhoewel Perry door de impact van de bestralingen niet meer fysiek kon rijden, zorgde motorrijden er toch voor dat hij de energie vond om zich door de pittigste periode in zijn leven heen te vechten.
Naast het emotionele verhaal zit deze aflevering bomvol andere motorzaken. Zo bespreken hosts Peter en Dennis net als in elke aflevering hun motormomenten, was Dennis aan het genieten bij het World SuperBike in Assen en vallen er veel prijzen te winnen. Wat dacht je van kaarten voor het Riders Festival en de bioscoopfilm The Bikeriders die vanaf 4 juni in de bioscoop te zien is.
Luisteren naar De Motor Podcast is helemaal gratis en kun je doen via elke podcast-app zoals Spotify of de andere platformen. Er verschijnt elke 2 weken een nieuwe aflevering.
Roberts. Lawson. Rainey. Het zijn slechts enkel namen die door m’n hoofd schieten bij het aanschouwen van de 2024 Yamaha XSR900 GP, zo blinkend in de Portugese zon. Zeker vanuit bepaalde hoeken is dit eerbetoon meer dan geslaagd. En de fluo-rode Marlboro-kleur doet de rest.
De ontwikkeling van de XSR 900 GP heeft behoorlijk wat voeten in de aarde gehad. Eerst was er de pandemie en nadien moest vooral de afdeling finance van Yamaha overtuigd worden. In een tijd waarin winstmarges eerder regel dan uitzondering zijn, is een bestaand model uitrusten met een vrij gecompliceerd kuipwerk, een hoop ‘onnodige’ details en zo goed als met de hand gelakte kleurstelling iets waar pennenlikkers maar wat graag いいえ- nee – tegen zeggen.
1 van 8
Clip-ons
Maar daar staat ie dan. En zo in levenden lijve ben ik meteen een stuk sneller overtuigd dan na de eerste persbeelden die in m’n mailbox dropten. Alleen de spiegels blijf ik een beetje een misser vinden, maar goed. Iets met smaken en twisten. Zeker van driekwart van achteren vind ik de kopkuip enorm geslaagd, inclusief de bevestiging met splitpen en het TFT-dashboard waarop je alleen een grote, analoog uitziende toerenteller kan selecteren. Het enige wat ontbreekt is dat snerpende tweetaktgeluid.
De XSR900 GP doet het met het Euro5+- gekeurde CP3-blok, zoals dat ook in de MT-09 zit en (nog niet) in de naakte XSR900. En daar is absoluut niks mis mee. Zoals het Masters of Torque-predicaat vereist hoef je geen powerband te zoeken, laat staan ‘m te vrezen zoals de heren Lawson en consoorten dat wel deden. En desnoods heb je een geweldig werkende quickshifter om een handje te helpen. De enige wijziging aan het blok vergeleken met de naakt XSR en MT-09 is dat het ophangpunt in het frame net iets stijver is uitgevoerd. Je beschikt verder over drie rijmodi (Rain, Road en Sport) plus nog twee zelf in te vullen rijmodi voor wie graag de hellingshoekgevoelige tractiecontrole en ABS eigenhandig afstelt, evenals de wheelie control en motorrem. Dat kan je trouwens via de MyRide-app gewoon vanaf je telefoon waar en wanneer je maar wil. Wayne Rainey kan er in het licht van z’n tragische lot alleen maar van gedroomd hebben op z’n YZR…
Het rijwielgedeelte is wel stevig aangepakt. De KYB-veren zijn voor en achter volledig instelbaar, tot de high- en low speed-demping toe. Een 61 mm radiale rempomp en een iets dunner uitgevoerde remleiding vooraan maakt ook dat de voorrem iets harder aangrijpt. En aan de hand van de kroonplaat, boven op die kroonplaat gemonteerde clip-ons die niettemin dik 10 cm lager staan dan het stuur op de XSR 900, krijg je qua rijwielgedeelte een behoorlijk andere motor. Een set Bridgestone S23’s maakt het geheel qua sturen helemaal af.
Aanduwen
Zittend op het iets hoger uitgevoerde zadel (om de afstand tot de hoger en meer naar achter staande voetsteunen wat op te vangen) en met de kont tegen het afdekkapje dat we al van de XSR kennen, gaat er wel wat door me heen. De kopkuip en retro TFT-toerenteller voelen echt wel jaren 80/90 aan. Aan de tijd waarin ik als een puisterige tiener de GP500 rabiaat volgde en droomde van de GP-motoren. Het lijkt alsof er een kinderwens in vervulling gaat. Ik onderdruk de neiging om de XSR gewoon aan te duwen, zoals dat tot diep in de jaren 80 gangbaar was bij GP-starts en hou het bij een druk op de startknop. Op de linker stuurhelft scroll ik even met de handige joystick – de Yamaha draaiknop van weleer is gelukkig verleden tijd. Maar los van de handige, via de smartphone te koppelen navigatie wordt het niet beter dan die analoog uitziende toerenteller.
De zit is uitgesproken sportief. Niet zo sportief als pakweg de R7, maar toch genoeg om al na een paar kilometer in vrij druk verkeer m’n polsen te ontlasten door met m’n linkerarm op de tank af te steunen. Brengt een hoop herinneringen terug van m’n eerst ritten op wat telkens uitermate sportieve jaren 90-motoren waren. Dat ik na een halve dag rijden bij elke kruising ook m’n nek voelde opspelen, parkeer ik evengoed onder de noemer ‘blije herinneringen’, eerder dan als een minpunt van de 2024 Yamaha XSR 900 GP.
Ondanks de clip-ons voelt het stuur vrij breed aan en dat vertaalt zich ook in behoorlijk vlot insturen. Niet zoals op de MT-09 die over veel meer hefboom beschikt, maar je knie gaat heel vlot richting asfalt, zeg maar. Ik zit trouwens te bedenken hoelang het geleden is dat ik in vol leer op de openbare weg heb gereden. Lang genoeg om het me niet te herinneren. Waar is de tijd dat ik alleen een ééndelig pak en regenoveral in m’n kleerkast had hangen? En dat ik tijdens elke rit ook effectief met m’n knieën de grond probeerde te raken. Dit na jarenlange training als jeugdige GP-fanaat meesturend met m’n helden op de rugleuning van de divan…
Zonder vrees
Het blok hoeft geen lof meer. De 119 pk volstaan voor elke wens die je rechterpols richting blok stuurt en ik hou ‘m dan ook de hele dag in ‘Sport.’ Aard van dit beestje. Het rijwielgedeelte voelt beter aan dan alle MT-09’s waarmee ik al gereden heb (daar hoort de laatste MT-09 helaas nog niet bij…), al verdient de achterkant misschien net wat meer voorspanning en iets minder uitgaande demping. Niet dat de XSR je hevig van de wijs kan brengen, het is eerder een gevoel. Tijdens het rijden op het geweldig mooie circuit van Estoril, helaas slechts halve rondjes voor de foto’s, tonen de S23’s zich ook van hun beste kant. Letterlijk vanaf de eerste bocht zonder vrees knie aan de grond.
Tijdens de pauze spreek ik kort met Niall Mackenzie, de Schot die in 1989 als fabrieksrijder met een Marlboro YZR500 reed. Of er zaken beter voor elkaar zijn op de 2024 Yamaha XSR 900 GP dan op de YZR van destijds: ‘Well, de banden om te beginnen. Die zijn beter dan de slicks van toen. De remmen zijn vele malen krachtiger en ook de veren zijn beter dan de fabrieks-Öhlins die toen absolute top waren. De YZR is uiteraard sneller met iets van een 160 pk en een gewicht van 120 kilo, maar je vreesde bij het uitkomen van elke bocht voor je leven. De XSR rijdt vele malen makkelijker en je hebt een elektronisch vangnet dat toen alleen voor Buck Rogers scheen weggelegd. Op de YZR had ik m’n rechterpols, in uiterste nood de koppeling en af en toe een strobaaltje hier en daar…’
Conclusie test 2024 Yamaha XSR 900 GP
De Portugese wegen werken helaas niet echt mee qua verkeer, verbouwingen en asfalt om de verdere rit echt memorabel te maken. Een beetje sneu, maar het zet wel aan tot heerlijk mijmeren over vervlogen tijden toen de GP-machines bloedstollend waren, zowel qua rijden als uiterlijk. De tijden dat je in vol leer alleen ophield met rijden door de drang om een Marlboro op te steken. De ritten waren grenzeloos, ook al omdat snelheidscontrole of file eigenlijk niet bestonden. Het is wat de XSR900 GP met je doet. Zittend in het zadel of er simpelweg vanaf een afstandje naar turen. Dat het op zijn manier een uitstekende motor is, krijg je er als het ware gewoon bovenop…
ChromeBurner RAC41 Honda rijders met van links naar rechts: Martin Renaudin, Jesko Raffin, Wayne Tessels en Chris Leesch
Op zijn dertigste verjaardag kreeg Wayne Tessels een bijzonder cadeau. De coureur uit Lopik mocht na 24 uur racen de motor van ChromeBurner RAC41 Honda als tweede in de Superstock-klasse over de finish brengen. Tessels vormde een team met Chris Leesch (Luxemburg), Martin Renaudin (Frankrijk) en Jesko Raffin (Zwitserland). Bij de start kreeg Leesch een technisch probleem, waardoor het Franse team in de openingsfase wat achterstand opliep. Gedurende de lange race had de ChromeBurner RAC41 Honda weinig te kampen met problemen en had het team een goede pitstopstrategie, waarbij het brandstofverbruik laag lag. Het was in de nacht erg koud met temperaturen rond het vriespunt. Vroeg in de ochtend zorgde dit voor veel races. Niet voor Tessels en zijn teamgenoten, want zij finishten als negende overall en tweede in de Superstock-klasse. ‘Na zes jaar voor het eerst op het podium in Le Mans. Dit was toch nog wel een doel dat ik ooit in mijn carrière wilde behalen. We zaten er al meerdere jaren dichtbij. Vorig jaar waren we ook op podiumkoers, maar ging mijn teamgenoot over een oliespoor onderuit. Nu is het gelukt en nog wel op mijn verjaardag’, vertelde Tessels na 24 uur racen. Milan Merckelbagh was de tweede Nederlandse deelnemer. Hij eindigde met JMA Racing Action Bike al achtste in de Superstock-klasse en achttiende overall. De winst in de WK Endurance race ging naar het Suzuki-team Yoshimura SERT Motul met de rijders Gregg Black, Etienne Mason en Dan Linfoot.
Bennie Streuer is de piloot van het enige Nederlandse team in het wereldkampioenschap Zijspannen. Na een jaar vol technische tegenslag wil de coureur uit Grolloo met zijn Duitse bakkenist Kevin Kölsch revanche nemen in de 2024-campagne. Tijdens de openingsronde in Le Mans wisten Streuer en Kölsch zich als vijfde keurig te kwalificeren in een startveld van tweeëntwintig spannen. Team Streuer was slechts 0,7 seconde langzamer dan polesitter Markus Schlosser met Luca Schmidt. In de eerste race konden Streuer en Kölsch de verwachtingen niet waarmaken. Streuer had dan ook meer verwacht dan de achtste plaats die hij behaalde in een race die werd gewonnen door de Engelsman Harry Payne en de Fransman Kevin Rousseau. De tweede race verliep aanmerkelijk beter voor Streuer en Kölsch. Kort achter de laatste podiumplaats finishten ze op een vierde plaats. Deze keer ging de winst op het Franse circuit naar Schlosser en Schmidt. Ferry Segers was de tweede Nederlander in het WK-veld. Segers is de bakkenist van de Engelsman Robert Biggs. De Engels-Nederlandse combinatie passeerde in de races als tiende en elfde de finishlijn. Ilse de Haas was de afgelopen jaren de bakkenist van meervoudig wereldkampioen Pekka Päivärinta. Eind 2023 besloot De Haas te stoppen met het wereldkampioenschap en zich te richten op haar maatschappelijke carrière.
Bennie Streuer en Kevin Kölsch (21).
DMOM Markelo: Kampioenen bekend
Half april en het seizoen van de Dutch Masters of Motocross zit er alweer op. In een tijdsbestek van vijf weken werden de wedstrijden in Harfsen, Oldebroek en Markelo afgewikkeld. In geen van de vier klassen was de kampioen al bekend, al kon de 14-jarige Timo Heuver uit Lemele de titel in de 85cc nauwelijks nog ontgaan na drie overwinningen en een tweede plaats in de eerste twee wedstrijden. Dat hij in de lichtste klasse momenteel de sterkste rijder is, bewees hij op circuit De Herikerberg in Markelo opnieuw: hij zegevierde in beide manches. Na de eerste race kon hij al niet meer worden achterhaald.
Ook de 125cc kende een afgetekende kampioen in de persoon van de net zestien geworden Gyan Doensen uit Swalmen. Ook hij liet in Markelo zien veruit de beste te zijn en won beide manches. Hij reed meteen na de start al op kop en reed twee keer onbedreigd naar de overwinning.
In de 250cc was het vooraf geen uitgemaakte zaak wie de nieuwe kampioen zou worden. Wel stond vast dat de titel naar een crosser uit Overijssel zou gaan, want de titelstrijd had zich toegespitst op Rick Elzinga (Zenderen) en Cas Valk (Nijverdal). In de eerste manche vochten ze een fel duel uit, dat werd gewonnen door Elzinga. Door deze uitslag slonk de voorsprong van Valk tot slechts één punt. Elzinga vertrok ook in de tweede manche goed en kreeg lucht toen Valk ten val kwam en de aansluiting verloor. Dat Thibault Benistant de tweede manche won maakte voor Elzinga niets uit, want hij finishte voor Valk (die derde werd). Dat betekende dat Elzinga zijn Nederlandse titel prolongeerde. Ook werd hij dagwinnaar.
De 500cc-klasse werd in de beide voorgaande wedstrijden beheerst door rijders die in het wereldkampioenschap vrijwel altijd in de top-tien eindigen. Dat beeld werd in Markelo voortgezet. Romain Febvre mocht in het begin van de eerste manche de illusie koesteren dat hij mogelijk kampioen zou worden, nadat Jeffrey Herlings bij een val achterop was geraakt. Herlings, die bij de val pijnlijke ribben had opgelopen, kwam nog terug tot de derde plaats achter Febvre en Calvin Vlaanderen en bleef de belangrijkste titelkandidaat. In de tweede manche zette Herlings zijn titel luister bij door als eerste over de finish te komen. Febvre werd tweede en dat was genoeg voor de dagzege. Vlaanderen werd nu derde.
DMOM-eindstanden
85cc: 1. Timo Heuver, 145; 2. Jekabs Hudelejs (LV), 106; 3. Torre van Mechgelen (B), 98.
De Letse tweeling Lielbardis heeft verrassend de eerste Grand Prix Zijspancross van 2024 gewonnen. In Portugal pakte ze de winst door de eerste heat te winnen en door tweede te worden in de tweede heat. In die tweede heat leek de overwinning lang naar de Belgen Vanluchene/Janssens te gaan totdat ze in de allerlaatste minuten ver terugvielen door machinepech. De op twee rijdende Nederlanders Hermans/Van den Bogaart konden zo doorschuiven naar de eerste plek en pakten de winst in heat twee. In de eerste heat waren Hermans/Van den Bogaart na een inhaalrace vanaf de laatste plek nog zevende geworden. Hiermee werd het Nederlandse duo in totaal derde achter de Britten Wilkinson/Millard op twee. Omdat Hermans/Van den Bogaart op zaterdag al vijf WK-punten pakten door de kwalificatieheat te winnen, staan ze in de WK-stand op de tweede plek. In de kwalificatie was er drama voor de Nederlanders Keuben/Rietman. Ze namen een dubbelsprong, maar crashten hard na een scheve landing. Hierbij brak rijder Justin Keuben zijn bovenbeen op twee plekken. Keuben werd ‘s avonds in Portugal geopereerd en gaat een lang herstel tegemoet waardoor seizoen 2024 voor Keuben/Rietman nu al voorbij is.
Kort door de bocht
Kiyano Veijer – de jongere neef van Collin Veijer – is dit jaar de enige Nederlandse deelnemer in het FIM JuniorGP World Championship, voorheen het Open Spaans kampioenschap. De 15-jarige coureur racet in de European Talent Cup. De eerste ronde werd buiten Spanje gereden, in het Italiaanse Misano. Veijer wist zich te kwalificeren voor de hoofdraces waarin hij als vierentwintigste en negentiende finishte.
De broers Leferink hebben in Sint Isidorushoeve hun allereerste ONK Zijspancross gewonnen. In de tweede heat was er strijd om de winst tot de laatste meter, maar Leferink wist net als de eerste heat ook de tweede te winnen. Hermans/Van den Bogaart, na pech in de kwalificatie vanaf de laatste plek gestart, werden tweede en Mulders/Van Deutekom pakte de derde plek.
Jaimie van Sikkelerus debuteerde op het Spaanse circuit van Navarra in de British Superbike. De coureur uit Akersloot racet binnen deze competitie in deze nieuwe ‘Pathway’-klasse, waarbij de motoren iets minder technische vrijheden hebben. Van Sikkelerus finishte als eenentwintigste en negentiende overall. De Honda-rijder was in de eerste race de enige die finishte in de Pathway-klasse. In de tweede race werd hij tweede van de drie Pathway-deelnemers. Jorel Boerboom pakte punten in de British Supersport door tweemaal als dertiende te finishen.
Sven Doorenbal is dit seizoen een aanwinst voor de Dutch Supersport. De Kawasaki-coureur, vorig jaar nog Supersport 300-coureur, wist in zijn openingsrace de winst naar zich toe te trekken. In de tweede race op het TT Circuit Assen herhaalde de 21-jarige coureur dit kunstje nogmaals. Toch kreeg de Druif Racing-coureur de winst niet cadeau. In een spannende race wist hij met een minimaal verschil Maik Duin en Rick Kooistra voor te blijven.
In de Dutch Superbike kwam titelverdediger Wayne Tessels, startend vanaf pole, in de vijfde te vallen. Gastrijder Jaimie van Sikkelerus was een klasse apart en domineerde de race maar kreeg na afloop een tijdstraf van twintig seconden. Gastrijder Pepijn Bijsterbosch werd als eerste afgevlagd, maar kreeg geen punten. Daardoor ging de winst naar Milan Merkelbagh voor Stephan de Boer en Toine Gierkink.
Het kentekenbewijs ondergaat binnenkort een vernieuwing. Vanaf half juni 2024 wordt een nieuwe versie uitgegeven met een ander uiterlijk, nieuwe veiligheidskenmerken en een contactchip. Bestaande kentekenbewijzen blijven echter gewoon geldig. De belangrijkste wijzigingen zijn:
Nieuw formaat, uiterlijk en veiligheidskenmerken
Toevoeging van een contactchip
Verwijdering van enkele details die niet langer relevant zijn, zoals het aantal staanplaatsen op kentekenbewijzen voor aanhangwagens en auto’s.
Daarnaast wordt er geen apart conformiteitsbewijs meer uitgegeven voor lichte bedrijfsauto’s. Deze informatie zal voortaan op het kentekenbewijs zelf vermeld staan.
De vernieuwing komt voort uit een nieuwe aanbesteding voor de productie van kentekenbewijzen, waarbij ook de gelegenheid is aangegrepen om het document te actualiseren.
NOC*NSF heeft besloten dat motocross in Nederland vanaf 2025 als Olympische sport wordt behandeld. Deze verhoogde status is het resultaat van een aanvraag door de Koninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging (KNMV) en geldt voor vier jaar (een Olympische cyclus).
Motocross is weliswaar geen Olympische sport, maar om het niveau in Nederland kan niemand heen. In de praktijk betekent de nieuwe status een grotere waardering voor deze tak van motorsport en dat de beschikbare subsidie voor motocross wordt verhoogd. Hierdoor kan de KNMV hoogwaardige programma’s voor toprijders starten, naast de bestaande programma’s voor jong talent. Alle subsidies komen geheel ten goede aan de sport.
Het oordeel van NOC*NSF is gebaseerd op een aanvraag van de KNMV waarin gegevens, inzichten en cijfers op verschillende vlakken m.b.t. motocross zijn verzameld. Wim Mulder, directeur-bestuurder van de KNMV, beschouwt het besluit als een echte doorbraak voor de motorsport:
“Ik ben ervan overtuigd dat motocross in de eerste plaats een uitdagende en impactvolle sport is. Het is supermooi om te doen of te bekijken en heeft dankzij de grote fanbase een wereldwijde impact. Met de resultaten van de Nederlandse motocrossers en de programma’s die we hebben opgezet voor getalenteerde jonge rijders, hebben we een sterk argument geleverd. Daarmee is bewezen dat de KNMV een consistente bijdrage levert aan motorcross-successen. Ik ben er trots op dat het Olympisch Comité de aanvraag heeft goedgekeurd en motocross de hoogst mogelijke sportstatus in Nederland toekent.”
Andermaal vond er een gedenkwaardige Spaanse Grand Prix op het circuit van Jerez plaats. Voor bijna 300.000 toeschouwers werd de show gestolen door publiekslieveling Marc Márquez. Maar de Sprint-zege ging naar Jorge Martin en de GP-race naar Pecco Bagnaia. De manier waarop zesvoudig MotoGP-wereldkampioen Márquez en de regerend tweevoudig titelhouder Bagnaia met elkaar in gevecht gingen, mag nu al legendarisch worden genoemd.
Van de vier in Spanje gelegen MotoGP-circuits, Jerez, Barcelona, Aragón en Valencia mag eerstgenoemde het Mekka van de Spaanse motorwegracerij worden genoemd. Het ‘Circuito de Jerez – Angel Nieto’, zoals het tegenwoordig officieel heet, werd op 8 december 1985 geopend. En het maakte de Zuid-Spaanse stad Jerez de la Frontera nog bekender dan dat het door de sherry-productie al was. De stereotype Tio Pepe-toren, met sherry fles, midden op het circuit is daar het bewijs van.
Een onderonsje tussen Bagnaia en Márquez over de afdrukken van de voorband van laatstgenoemde op het pak van eerstgenoemde.
In 1987 werd in Jerez voor het eerst de ‘Gran Premio de España de Motociclismo’ verreden. Met de Australiër Wayne Gardner (Honda) als winnaar van de 500cc-klasse. Sindsdien heeft er op dit circuit elk jaar een Grand Prix plaatsgevonden. Met in 2020 zelfs twee. Dit jaar was het dus de 39e aflevering. Alleen Assen heeft een langere serie van achtervolgende GP’s: 71 jaar van 1949 tot en met 2019.
Het mooie, technische circuit van Jerez slingert zich op prachtige wijze door de Andalusische heuvels tussen Jerez en het historische ‘witte dorp’ Arcos de la Frontera. Vanaf de veelal natuurlijke tribunes hebben elk jaar zo’n 100.000 toeschouwers een prachtig uitzicht op de overzichtelijke baan. En de sfeer die de racefans er creëren kan éénmalig worden genoemd.
Ook op de baan heeft er zich in al die jaren al heel wat afgespeeld. We denken hierbij in de eerste plaats aan de clashes in de laatste bocht, die tegenwoordig ‘Curva Jorge Lorenzo’ heet. Meest fameus zijn ongetwijfeld de duels (met lijfelijk en machinecontact) tussen Alex Crivillé en Mick Doohan in 1996, Valentino Rossi en Sete Gibernau in 2005, Jorge Lorenzo en Dani Pedrosa in 2010 en Marc Márquez en Jorge Lorenzo in 2013. Maar het circuit van Jerez betekende ook het einde van de racecarrière van vijfvoudig 500cc-wereldkampioen Mick Doohan. Dit jaar was het precies 25 jaar geleden dat de Australiër tijdens de training voor de Grote Prijs van Spanje op een nat Jerez in een snelle linkerbocht de witte afscheidingslijn, die spiegelglad was, toucheerde. Daarop vloog hij met een snelheid van 180 km/u van zijn Honda. Bij de val brak Doohan zijn linkerpols en linkersleutelbeen en opnieuw zijn toch al zwaargehavende rechterbeen. Een gevolg van zijn val tijdens de TT van Assen in 1992. Uiteindelijk was het deze beenblessure die de vijfvoudig wereldkampioen (van 1994 t/m 1998) op 33-jarige leeftijd dwong om zijn helm aan de kapstok te hangen.
‘Marc Márquez-show’
In 2020 betekende een zware val op Jerez bijna het einde van de racecarrière van een andere racegrootheid, Marc Márquez. De zesvoudig MotoGP-wereldkampioen werd tijdens de GP van Spanje dusdanig hard van zijn Honda geslingerd, dat hij een gecompliceerde rechterarmbreuk opliep. Zoals bekend volgden meerdere operaties en een lange weg naar herstel. Maar in tegenstelling tot Doohan kon Márquez wel blijven racen. Vier jaar na zijn bijna fatale val verklaarde de inmiddels 31-jarige Spanjaard in Jerez dat hij na zijn overstap van Honda naar Ducati het aanpassingsproces aan zijn nieuwe machine bijna had voltooid. Verleden jaar had hij hier de GP nog moeten missen, nadat hij tijdens de GP ervoor, Portugal, bij een onbesuisde actie ten opzichte van Miguel Oliveira een breuk aan zijn rechterhand had opgelopen. Met als gevolg dat MM93 weer eens onder het mes moest. Tot grote vreugde van de Spaanse fans was de publiekslieveling nu wel fit en dat gold ook voor zijn Ducati GP23. En toen de kwalificatie onder een half droge/half natte baan moest worden afgewerkt, was iedereen weer getuige van een ouderwetse ‘Marc Márquez-show’. Met als uitkomst dat de persoon in kwestie met een tijd van 1.46,773 min. niet alleen zijn 93e poleposition (naar zijn startnummer) scoorde, maar ook zijn eerste pole op een Ducati. Dat was niet het enige succes van het Italiaanse merk. Want de acht deelnemende Ducati-coureurs stonden allemaal bij de negen snelst gekwalificeerden. De Sprint op Jerez werd een zeer speciale. Want binnen twintig minuten gingen over een afstand van slechts 53 kilometer van de 25 starters er maar liefst vijftien onderuit. Uiteindelijk finishten er zestien waarvan zes met val! De oorzaak was niet alleen een aantal aanrijdingen. Zo kwam Pecco Bagnaia ten val nadat hij klem was komen te zitten tussen Marco Bezzecchi en Brad Binder. Maar de voornaamste oorzaak was dat het eerder op de dag had geregend. Het wegdek was op sommige plekken niet helemaal droog, omdat er water door scheurtjes in het asfalt omhoog sijpelde. Tot grote ontsteltenis van alles wat Spaans was, was het juist Marc Márquez die hier het voornaamste slachtoffer van werd. En dat nota bene op het moment dat hij, na Jorge Martin te zijn gepasseerd, zijn eerste Ducati-zege leek te behalen. Wel pakte Márquez zijn machine weer op, ramde uit een vorm van boosheid nog even zijn oude Honda-teamgenoot Joan Mir (waarvoor hij werd bestraft), maar finishte toch nog als zesde. Het was een troost voor de Spanjaarden dat de overwinning nu naar Jorge Martin ging. Door het grote aantal (uit)vallers ging de tweede plaats uiteindelijk naar Pedro Acosta. De rookie mocht pas als tiende aan zijn beide races op Jerez beginnen nadat hij in Q2 ten val was gekomen. Fabio Quartararo leverde een uitzonderlijke prestaties door vanaf de 23e startplaats naar de derde plek te rijden. Maar een uur na de race werd bekend dat de Yamaha-coureur één van de vijf rijders was, die een tijdstraf van acht seconden had gekregen, omdat ze met een te lage spanning in de voorband hadden gereden. Zo ging de bronzen medaille naar de 38-jarige Dani Pedrosa, die als KTM- en wildcardrijder net als verleden jaar weer een sterk weekend op zijn favoriete circuit kende.
1 van 3
Martin lag in de GP-race aan de leiding voor Bagnaia, M. Marquez en Bezzecchi voor hij ten val kwam.
Jorge Martin verspeelde op zondag een zege in de Grand Prix door onderuit te gaan.
Marc Márquez deed dat op zaterdag in De Sprint.
Herkansing
Ook nu weer bleef Marc Márquez positief, na een voor hem toch enorme tegenslag, want wat hij had na vier jaar ellende heel graag weer eens voor eigen publiek willen winnen. De Spanjaard was zeker van zijn snelheid en zondags kwam er een herkansing. Dat gold trouwens ook voor groot aantal andere coureurs en al helemaal voor een getergde Pecco Bagnaia, die buiten zijn schuld in de Sprint-race ten val was gekomen. Nadat in de Grand Prix zowel Márquez als Bagnaia (vanaf de zevende startplaats!) even aan de leiding hadden gelegen, was het andermaal Jorge Martin die ook nu weer het initiatief naar zich toetrok. Tot de tiende ronde leidde de Pramac Ducati-coureur op soevereine wijze, tot hij plotseling onderuit schoof. Waarom dat gebeurde wist de ongelukkige Spanjaard enkele uren na de race nog steeds niet. In ieder geval verloor hij wel 25 heel belangrijke WK-punten. Die werden onmiddellijk en maar al te graag opgepikt door Pecco Bagnaia. Maar daar was één man het niet mee eens. En dat was natuurlijk Marc Márquez. Tot groot enthousiasme van een recordaantal toeschouwers dichtte de Gresini Ducati-coureur het gat met de Ducati-fabrieksrijder. En met nog enkele ronden te gaan, ontspon zich een geweldig duel tussen de meervoudige wereldkampioenen. Márquez wist verschillende keren de koppositie te veroveren, maar evenzovele keren sloeg Bagnaia onmiddellijk terug. De vonken vlogen er bij de inhaalacties dan figuurlijk vanaf, de bandensporen op de pakken niet. Uiteindelijk moest Márquez twee ronden voor het einde iets gas terugnemen omdat het risico hem te groot werd. Vroeger was dat wel anders… Maar het was ook zo dat Bagnaia zich weerde als een leeuw en twee ronden voor het einde op versleten banden nog een ronderecord reed. Zijn overwinning, de derde op rij in Jerez, was dan ook verdiend. En dat vond Márquez ook. Hij was maar al te blij met het feit dat hij weer kon vechten om de zege, juist op het circuit waar vier jaar geleden alle ellende begon.
Dani Pedrosa was heel blij met zijn bronzen medaille.
Niet ver achter het duellerende tweetal finishte Marco Bezzecchi als sterke derde. Daarmee scoorde de nummer drie van verleden jaar zijn eerste podiumplaats van dit seizoen. Alex Márquez en Enea Bastianini zorgden er vervolgens voor dat de eerste vijf posities werden bezet door Ducati-coureurs. De zesde plaats ging naar Brad Binder (KTM). Één van de verliezers van dit weekend was de grote winnaar van de GP ervoor in Austin, Maverick Viñales (negende). De Spanjaard was zelfs niet de best geklasseerde Aprilia-rijder, want dat werd Miguel Oliveira (achtste). Ook Pedro Acosta viel wat tegen. Maar de jonge Spanjaard was in de warm-up nog hard ten val gekomen en had in de race een hele slechte eerste ronde. Toch wist hij nog van de zeventiende naar de tiende plaats op te klimmen. Naast Jorge Martin kwam ook Dani Pedrosa, Franco Morbidelli, Jack Miller, Aleix Espargaró en Johann Zarco (door Espargaró) ten val.
De volgende Grand Prix vindt plaats in het Franse Le Mans, van 10 t/m 12 mei.
Foto’s: Henk Keulemans, Seidenglanz en MotoGP.com
MotoGP Spanje 2024 uitslagen
Sprint Spanje
1. Jorge Martin (E), Ducati, 19.52,682; 2. Pedro Acosta (E), KTM, +2,970; 3. Dani Pedrosa (E), KTM, +7,102; 4. Franco Morbidelli (I), Ducati, +8,481; 5. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +15,052; 6. Marc Marquez (E), Ducati, +18,131; 7. Augusto Fernandez (E), KTM, +18,278; 8. Miguel Oliveira (POR), Aprilia, +18,418; 9. Joan Mir (E), Honda, +18,553.
12 ronden = 53,076 km
Racegemiddelde winnaar: 160,2 km/u
Het begin van een zeer enerverende Sprint met Marc Márquez op pole.
‘Als je op Jerez achter Dani Pedrosa rijdt, moet je je wel realiseren dat dit niet zomaar een coureur is.’
MotoGP-rookie Pedro Acosta (GasGas), die in de training geregeld een sleepje van de ‘oude’ (38 jaar) meester kreeg.
‘Het leek erop dat de klus was geklaard. Ik relaxte een seconde en kwam op een klein, nat plekje terecht. Maar dat was genoeg. ’ Op deze wijze vergooide Marc Márquez in de Sprint zijn eerste Ducati-zege.
‘Ik denk dat in zulke harde duels lichamelijk contact normaal is.’ Winnaar Pecco Bagnaia (Ducati GP24) na zijn (gewonnen) strijd met Marc Márquez (Ducati GP23).
‘Ik kan inhalen. Ik heb de snelheid. Ik weet dat ik kan weer winnen. Dus ben ik blij.’ Marc Márquez (Ducati).
Fermin Aldeguer (54) reed vanaf pole position naar zijn eerste GP-zege in 2024.
Fermin Aldeguer werd voor het seizoen door velen getipt als de grote kanshebber voor de Moto2-wereldtitel. De jonge Spanjaard – die al zeker is van een MotoGP-zitje in 2025 – maakte zijn favorietenrol tijdens de vierde Grand Prix waar. Zonta van den Goorbergh scoorde drie WK-punten met een dertiende plaats in Jerez. Bo Bendsneyder raakte geblesseerd bij een crash in de openingsfase van de race.
Foto’s: Henk Keulemans
Zonta van den Goorbergh begon sterk aan de Spaanse Grand Prix. Vrijdagmiddag was de 18-jarige coureur – op een zonnig Jerez – een aantal keer bovenaan de tijdlijst te vinden. Van den Goorbergh eindigde als zevende en mocht rechtstreeks starten in Q2. In deze kwalificatie ging het na vijf bochten mis. De RW-Idrofoglia Racing GP-coureur ging zonder enige waarschuwing onderuit, mogelijk over een natte plek die er her en der nog lagen vanwege de regen die eerder in de ochtend was gevallen. Van den Goorbergh zette geen tijd in de kwalificatie en moest als achttiende starten. Na een goede eerste bocht schoof de Brabander direct op naar een veertiende plaats. In de tweede ronde gebeurde er een incident wat zijn race zou veranderen. Bij het aanremmen voor een langzame werd Van den Goorbergh naar buiten gedrukt en verloor daarbij veel plaatsen. Bij het aankomen van de bocht kwam hij terug op ideale lijn in aanraking met Senna Agius. De Australiër kwam ten val en Van den Goorbergh kreeg vanwege onverantwoordelijk rijgedrag een long lap penalty. Ondanks deze extra straf wist de jonge Nederlander vanaf een twintigste weer naar voren te komen. Van den Goorbergh passeerde een aantal rijders en door een aantal crashes schoof hij op naar een dertiende plaats. Dit leverde hem voor de tweede keer dit jaar drie WK-punten op. Maar zonder het incident was er zeker meer mogelijk geweest.
Beterschap Bo!
Bo Bendsneyders race was al in de tweede ronde voorbij, nadat hij zich als twintigste had gekwalificeerd. De Rotterdammer kwam door een vervelende val in de laatste bocht hard op het asfalt terecht. Hij brak daarbij zijn linker sleutelbeen en blesseerde zijn voet. Ook de Belg Barry Baltus bereikte door een crash niet de finish.
De winst in de Moto2-wedstrijd ging naar Fermin Aldeguer. Dit betekende dat vier verschillende coureurs een van de vier races in 2024 heeft gewonnen. In de slotfase kwam Joe Roberts – die na de eerste ronde slechts elfde lag – nog dichtbij. De Amerikaan is door zijn derde tweede plaats op rij wel de nieuwe leider in het wereldkampioenschap. Roberts neemt deze positie over van Sergio Garcia die achter Manuel Gonzalez als vierde over de finish kwam. Aron Canet – winnaar van de Portugese GP – kon tijdens de race niet in actie komen, nadat hij in de trainingen bij een crash zijn enkel had gebroken.
Moto2 Spanje 2024 uitslagen en stand
Moto2 Spanje
1. Fermin Aldeguer (E), Boscoscuro, 35.36,316; 2. Joe Roberts (US), Kalex, +1,287; 3. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +1,568; 4. Sergio Garcia (E), Boscoscuro, +6,226; 5. Albert Arenas (E), Kalex, +8,059; 6. Ai Ogura (JP), Boscoscuro, +12,490; 7. Tony Arbolino (I), Kalex, +13,346; 8. Jeremy Alcoba (E), Kalex, +13,489; 9. Celestino Vietti (I), Kalex, +14,508; 10. Somkiat Chantra (TH), Kalex, +19,693; 11. Filip Salac (CZ), Kalex, +20,045; 12. Izan Guevara (E), Kalex, +21,779; 13. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex, +27,933; 14. Deniz Öncü (TR), Kalex, +32,146; 15. Matteo Ferrari (I), Kalex, +41,158; DNF. Bo Bendsneyder (NL), Kalex.
21 ronden = 92,883 km
Racegemiddelde winnaar: 156,5 km/h
Snelste ronde (9e): Joe Roberts (US), Kalex, 1.41,020 = 157,6 km/u (nieuw record)
We brengen een bezoek aan Nico Aaldering van Gallery Aaldering in Brummen. Nico heeft niet alleen een indrukwekkende collectie exclusieve auto’s, maar ook een prachtige verzameling exclusieve motoren in zijn galerij.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
